مراحل رشد نوزاد:نقش بازی درتکامل و تفکر کودکان

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com

▪ والدین چه کمکی می توانند انجام دهند :

بازی کردن با کودکان تنها به منظور سرگرم کردن آنها نیست ، ‌بلکه این عمل در یادگیری و تکامل طبیعی آنها نقش بسزایی دارد . اهمیت بازی کردن در کودکان ورای تفریح است . بازی کردن وسیله بسیار مهم در امر آموزش و فراگیری و همچنین تکامل مغزی و انواع مهارتها در کودکان است . بعلاوه بازی کردن با کودکان در تکامل روانی و اجتماعی آنها مؤثر است . کودکان از طریق بازی کردن و با استفاده از حواس پنجگانه خودشان به اکتشاف بی پایان محیط اطراف خود می پردازند . در واقع آنها از این طریق می آموزند که چگونه حرکت کنند ، فکر کنند ، به خاطر بسپارند ، حرف بزنند و با دیگران رفتار کنند . در هنگام بازی حس کنجکاوی و اعتماد به نفس کودک رشد می کند . شکست در دنیای بازی او جا ندارد . از طیق بازی کردن آنها قوانین مربوط به رفتارهای اجتماعی را نیز فرا می گیرند . در شش ماه اول عمر لب و زبان نوزادان حساس تر از نوک انگشتان اوست و به همین دلیل آنها تمایل دارند که هر چیزی را وارد دهانشان کنند و هدف اصلی آنها از این کار پی بردن به جنس اشیاء است تا مزه آنها . کودکان هرگز از انداختن ، غلطاندن ، پرت کردن و تکان دادن اشیاء خسته نمی شوند . آنها با این عمل به شکل ،‌رنگ ، جنس و اندازه اشیاء پی می برند . آنها در ابتدا بیشتر به جنس ،‌مزه و نحوه حرکت اشیاء علاقمند هستند و به مرور در پایان یکسالگی با تقلید از حرکت بزرگترها سعی می کنند با نحوه کار اشیاء آشنا شوند .کودکان تقریباً با هر چیزی که در دسترس آنها باشد بازی می کنند و غالباً بازی با وسایل و اسباب بازیهایی را که به گونه ای نیاز به تلاش فکری دارد ،‌دوست دارند . بازیهایی مثل چیدن مکعب ها روی هم ، پر و خالی کردن ظروف با اشیاء کوچک ، جای دادن اشکال هندسی ساده در سوراخهای تعبیه شده مربوط به آنها ،‌جدا کردن و دسته بندی اشیاء‌ بر اساس رنگ ، شکل و اندازه در رشد فکری آنها نقش بسزایی دارد . نکته مهم در انتخاب نوع اسباب بازی این است که والدین در این انتخاب باید توانایی و مهارتهای کودک را مدنظر داشته و اسباب بازیهایی برای آنها فراهم کنند که کودکان قادر به بکارگیری و تمرین این مهارتها باشند . بعلاوه در هنگام انتخاب اسباب بازی باید حتماً به مسئله امن و بی خطر بودن آن توجه نمود . بعضی از کودکان بسیار اجتماعی اند و به راحتی با سایر کودکان بازی می کنند در حالیکه عده ای دیگر خجالتی و محتاط می باشند و نمی توانند به راحتی خود را با محیط جدید تطبیق دهند . این مسئله کاملاً طبیعی است . به این دسته کودکان باید فرصت داد تا بتدریج با محیط آشنا شوند . حضور والدین در کنار کودکان ، آنها را در این امر یاری می دهد . حتی در صورت تمایل آنها باید دست کودکان را در دست گرفت تا حس اعتماد بنفس آنها تقویت شود .بعضی از کودکان در بازی رفتار خشونت آمیز و تهاجمی نسبت به سایر کودکان دارند . والدین و مراقبین باید کاملاً مواظب این دسته از کودکان باشند تا به کودکان دیگر آسیبی نرسانند . وضع کردن حدود اختیارات برای این کودک و تکرار مداوم آنها ضروری است . بعلاوه می توان نیر و انرژی کودک را به سوی کارهای مثبت نظیر ورزش و بازیهای حرکتی سوق داد . این دسته کودکان را هنگامی که به دیگر کودکان مهربانی می کنند ،‌بخوبی تشویق کنید .

هرگز آنها را تنبیه بدنی نکنید . بهترین روش برخورد با آنها این است که در هنگام بدرفتاری آنها باید جدی و ثابت قدم بوده و در هنگام مشاهده هر گونه رفتار مثبت آنها را تشویق نمایید . کودکان معمولاً دوست دارند نزدیک به والدین خود بازی کنند و از کمک آنها بهره گیرند ولی نمی خواهند از سوی آنها امر و نهی شوند و اگر والدین به آنها اجازه اکتشاف و آزمایش را ندهند ، در واقع مزاحم یادگیری آنها شده اند . هنر بازی کردن کودکان این است که به آنها اجازه داده شود که بازی را رهبری کنند . نکات زیر برای پربارکردن کودکان پیشنهاد می گردد . به کودکان کمک فیزیکی بدهید : چون کودکان از نظر جسمی ضعیف هستند ، والدین می توانند آنها را در انجام کارهایی که قادر به انجام آن نیستند ، یاری دهند . ولی اجازه داده شود تا خودشان به راه حل های انجام کار دست یابند . با کودکان همبازی شوید : بعضی از بازی ها نیاز به همبازی دارد . بعنوان مثال در بازی تعقیب و گریز کودک احتیاج دارد کسی به دنبالش بدود و اینکه کسی باید توپ را به سمت کودک بغلتاند تا او بتواند توپ را بگیرد . گفتن قصه های مناسب سن هر کودک ،‌باعث ایجاد انگیزش فکری و تفکر در کودکان می شود.

به کودکان در زمینه راههای مختلف بازی کردن ، کمک فکری و پیشنهاد بدهید : اگر والدین پیشنهادات خود را در زمینه بازیهای مختلف به موقع به کودکان بدهند ،‌آنها نیز این پیشنهادات را بخوبی قبول می کنند . مثلاً اگر کودک در حال بازی کردن با شن است ، می توانید به او نحوه درست کردن قلعه شنی را نشان بدهید . ولی هرگز در بازی او دخالت نکنید .به کودکان در تمرکز کردن کمک کنید : نشستن بدون تحرک و تمرکز کردن روی یک کار بیش از چند دقیقه ، برای کودکان مشکل است . والدین می توانند با نشستن در کنار آنها ،‌حرف زدن ، حمایت و تشویق کردن کودکان ، آنها را در تمرکز طولانی تر یاری دهند . کودکان را در سهیم شدن وسایل مورد علاقه شان با دیگر کودکان کمک کنید : گر چه کودکان ، آماده هستند که با دیگر همسالان خود بازی کنند ولی در سهیم کردن آنها در وسایل مورد علاقه شان مشکل دارند . آنها آنقدر بزرگ نشده اند که بتوانند منصفانه و یا به نوبت بازی کنند و یا با دیگر کودکان مهربان باشند . والدین می توانند به کودک خود و سایر دوستانش وسایل یکسانی بدهند و از آنها بخواهند که این وسایل را با هم شریک شوند . در عین حال بدون آنکه دخالتی کنند ، به هر یک اجازه داده شود که طبق میل خود بازی کنند . کودکان بواسطه کاوش و اکتشاف ، تقلید و خیالپردازیهای بی انتها ، به سرعت در حال یادگیری هستند ، هر چه در این دوران فکر و ذهن کودک بیشتر بکارگرفته شود ، توانایی او در انجام کارها بیشتر می شود .

● « پیشگیری از حوادث و رعایت نظم و انظباط »

▪ والدین چه کمکی می توانند انجام دهند :

ارضاء کردن حس بی پایان کاوش و جستجو در کودکان تقریباً محال است . گر چه حس کنجکاوی کودک در تکامل او نقش حیاتی دارد اما نباید در این راه ، سلامت کودک به خطر افتد و یا به اشیاء قیمتی آسیب برساند . نحوه جلوگیری از این حوادث زمینه ساز رعایت نظم و انضباط آتی در کودک می شود . بمرور که کودکان برای استقلال خود تلاش می کنند ، قوانین و محدودیت ها به آنها کمک می کنند که چگونه با دیگران کنار بیابند . آنها کم کم یاد می گیرند که دست به اشیاء ممنوعه نزنند و یا اینکه به مکانهایی که اجازه ندارند ، نروند . توضیحات ساده و قابل فهم ، به آنها کمک می کند که بین خوب و بد و درست و غلط را تشخیص دهند . برای این منظور والدین می توانند : وقتی کودک مشغول انجام رفتار نادرستی است سعی کنند توجه او را به طرف موضوع یا چیز دیگری جلب کنند . با توجه به حافظه کوتاه مدت کودک ، او بزودی فراموش می کند که مشغول انجام چه کاری بوده و لذا با کوچکترین مقاومتی کودکان را از انجام رفتار نادرست بازداشته اند . سخت گیری های جدی را در مواردی بکار برند که کودک ممکن است با انجام کاری خود را در معرض خطر جدی قرار دهد و با توجه به حافظه ضعیف کودک شاید لازم باشد که کلمه « نه » در بعضی موارد محکم و مکرر بکار برده شود . برای مؤثر واقع شدن موارد تربیتی ،‌ثابت قدم بودن والدین در رفتارهایشان امری بسیار ضروری است . واکنش فوری والدین به رفتار نادرست کودکان از نکات مهم در تربیت آنهاست . باید به محض مشاهده انجام کاری خطرناک توسط کودک بلافاصله او را از انجام آن منع کرد . اگر این منع با تأخیر انجام شود کودک متوجه دلیل عصبانیت والدین نشده و خطای خود را بعدها نیز مجدداً تکرار خواهد کرد . کودک را بطور مرتب برای رفتارهای پسندیده اش تشویق کنند و در آغوش گیرند . تشویق به موقع اهمیت بسزایی در تربیت صحیح کودک دارد .● « وقتی کودک در صحبت کردن دچار اشکال می باشد »

▪ والدین چه کمکی می توانند انجام دهند :

حمایت و پشتیبانی افراد خانواده از این کودک یکی از مهمترین کمک هایی خواهد بود که می توان به کودک کرد . با این دسته از کودکان باید به طور مرتب صحبت کرد . والدین نباید ناامید شوند و او را به حال خود رها کنند . والدین می توانند : کلمات و جملات کوتاه و ساده را به آرامی به او بگویند .نام اشیاء‌ یا افرادی را که غالباً می بیند و یا کارهایی را که معمولاً انجام می دهد به او بگویند و او را تشویق کنند که نام آنها را تکرار کند . اگر کودک کلمه ای را اشتباه تلفظ می کند ، کلمه را بطور کامل برایش تکرار کنند . نه بخشی از کلمه را که او به اشتباه تلفظ میکند . به مرور و همزمان با پیشرفت کودک ، جملات ۲ تا ۳ کلمه ای را به او آموزش دهند . او را تشویق کنند که نیازهای خود را بصورت کلامی بیان کند .

تعیین حدود اختیارات کودک »

▪ والدین چه کمکی می توانند انجام دهند :

مسئله تعیین حدود اختیارات کودک و نحوه اجراء‌ آن توسط والدین کاملاً‌ سلیقه ای و شخصی است و در این خصوص بعضی از والدین بسیار قاطع و عده ای دیگر ملایم هستند . در هر حال هر روشی که انتخاب شود ، باید مطابق با خلق و خوی کودک باشد . نکات زیر جهت کمک به والدین در این زمینه پیشنهاد می گردد .همواره رفتارهای صحیح و خوب کودک خود را تشویق کنید و پاداش دهید . کودک با این کار شما احساس خوبی نسبت به خودش خواهد داشت و در آینده نیز سعی می کند به همانگونه رفتار کند .از وضع کردن قوانین بسیار محدود کننده پرهیز کنید . این عمل ممکن است آنها را از کندوکاو و اکتشاف مسائل به تنهایی و بکارگیری قابلیت های جدیدشان بترساند . در هنگام وضع کردن نظم و انظباط برای او ، سطح رشد و تکامل او را در نظر بگیرید و بیشتر از توانایی های او انتظار نداشته باشید . هر وقت لازم است قانونی که قبلاً برایش وضع کرده اید تغییر کند ،‌این مسئله را برایش توضیح دهید تا دچار اشتباه نشود . سایر افراد خانواده نیز باید از قوانین نظم و انظباطی که برای فرزندتان وضع کرده اید مطلع باشند تا ثبات و تداوم که مسئله بسیار مهمی در این خصوص است ، رعایت شود . در نظر داشته باشید که شما والدین ، الگوی کودک خود هستید و شما هر چه آرامتر و سنجیده تر رفتار کنید کودک نیز سعی می کند از شما در پیروی از نظم تقلید کند . شما با انجام تنبیه بدنی به او می آموزید که او نیز می تواند از چنین اعمالی در رفع مشکل خود استفاده کند . پیروی از نظم در زمینه ساعت خواب ، ساعت غذاخوردن ، زمان حمام رفتن و یا زمان خواب نیمروزی ، وجود نظم در زندگی روزانه را به کودکان آموزش می دهد .

● « مقابله با مسئله ترس کودک »

▪ والدین چه کمکی می توانند انجام دهند :

ترس کودکان خردسال بسیار شایع و کاملاً طبیعی است . از نظر آنها دنیا جای ترسناکی است و آنها بسیاری از مسائل اطراف خود را درک نمی کنند . جای تعجب نیست که بسیاری از کودکان ترس های مشابهی دارند . در این خصوص بیش از نیمی از کودکان ۱ تا ۲ سال دچار ترس از مسائلی نظیر سگ ، تاریکی ، هیولا ، حشرات و صدای بلند هستند . والدین می توانند با استفاده از تدابیری ، درجه ترس کودک را کاهش دهند بعنوان مثال وقتی کودک آرام است ، صحبت در مورد مسئله ای که قبلاٍ‌ً او را ترسانده ، کودک را در مواجه مجدد با آن مسئله آرام می کند . او با طرح سئوال و بیان ترس خود ، احساس آرامش بیشتری می کند . نکات پیشنهادی عبارت است از : کودک را از مواجه شدن با موارد ترسش برحذر دارید ولی مواظب باشید که این امر منجر به تصور در کودک نشود که شما هم از آن موارد می ترسید . بدنبال علل خاص ترس او بگردید و سعی کنید آنها را کاهش دهید . به ترس کودک خود توجه بیشتری بکنید و او را در مواجه با ترسش تنها نگذارید . احتمالاً کودک هنوز برای مقابله با این مشکل ، به تنهایی آمادگی ندارد .

● « پیشگیری و مقابله با طغیانگری های روانی کودک »

▪ والدین چه کمکی می توانند انجام دهند :

به منظور پیشگیری از طغیان های روانی در کودکان ،‌باید حتی المقدور آنان را در شرایطی که از تحمل و ظرفیت شان خارج است قرار ندهیم . نکات زیر بمنظور به حداقل رساندن دفعات و شدت طغیان های کودک پیشنهاد می گردد . وقتی از کودک خود می خواهید که کاری انجام دهد ، به جای آنکه به او دستور بدهید ،‌از او با استفاده از کلمات محبت آمیز ( مثل لطفاً‌و متشکرم )‌ و صدای دوستانه ای درخواست کنید . در صورت سرپیچی او از درخواست شما ،‌بلافاصله واکنش نشان ندهید او ممکن است بدون فکر و بطور خودکار به هر درخواست یادستوری جواب « نه » بدهد . در این صورت به جای عصبانی شدن ، با محبت و حفظ آرامش در خواست خود را مجدداً بیان کنید . هرگز او را برای گفتن « نه » به درخواست شما تنبیه نکنید .سخت گیریهای شدید و جدی را فقط در مواردی بکار ببرید که واقعاً ارزش اینکار را دارند . از دادن وعده های غیرعملی پرهیز کنید ولی هر از گاهی او را با انجام وعده های عملی و محدود خوشحال کنید . از وقوع مجدد شرایطی که باعث طغیان روانی کودک درگذشته شده ، جلوگیری کنید .

رفتار خوب کودک را همواره تشویق کنید .

● « مقابله با ترس کودک از جدا شدن از والدین »

▪ والدین چه کمکی می توانند انجام دهند :

اضطراب و ترس از جدا شدن از والدین و نگرانی از حضور غریبه ها از اولین نشانه های تکامل روانی در کودکان است که در حدود سنین ۱۰ تا ۱۸ ماهنگی دیده می شود و با افزایش سن ( حدود ۲ سالگی )‌به مرور از بین می رود . او در ابتدا اجتماعی و با محبت است و سپس همان کودک به همان راحتی از حضور افراد غریبه و اشیاء نامأنوس وحشت زده و نگران می شود . به تصور عده ای ترس و خجالت کودک ناشی از توجه زیاد والدین نسبت به اوست در حالیکه این رفتار کودک کاملاً‌ طبیعی و ناشی از توانایی جدید او در تمیز دادن بین شرایط مأنوس و نامأنوس است . کودک تمایلی به جداشدن از والدین یا مراقبین خود ندارد و این شروع ترس از جدا شدن از والدین است و به محض دور شدن آنان احساس ناراحتی می کند . از آنجائیکه او درکی از زمان ندارد و حافظه ضعیفی نیز دارد لذا نمی داند والدین چه موقع به کنار او خواهند آمد . به مرور زمان با افزایش سن حافظه او از تجربیات گذشته اش که در آن والدین مجدداً به نزد او بازگشته اند ، او را در تحمل دوری موقت کنونی یاری خواهد داد . ولی تا آن زمان او فقط درک از حال دارد و اینکه والدین درکنار او نیستند و در نتیجه هر بار که آنان از دید او خارج می شوند ( حتی اگر به اتاق دیگر رفته باشند ) او شروع به ناراحتی و گریه می کند . والدین باید با این برهه از زندگی کودک با درایت برخورد کرده و او را در جهت دستیابی به استقلال خود یاری دهند . در این خصوص نکات زیر پیشنهاد می گردد : اولین قدم آماده کردن مدتها قبل از لحظه جدایی است . به او گفته شود که والدین برای مدت محدودی از او دور می شوند . با این عمل او خود را از پیش آماده جدایی می کند . والدین باید پذیرای رفتارهای معقول طغیان آمیز از سوی کودک خود در هنگام جداشدن باشند . این امر نشانه وابستگی او به آنها و تکامل آگاهی در اوست . والدین باید قول بدهند که بازمی گردند و وقتی برگشتند سعی کنند به کودک بفهمانند که به قولشان عمل کرده اند . این امر اساس اعتماد آینده است .

مطالب پیشنهادی

سرطان سینه و تمامی گفتنی های آن

نقش مردان در زمینه بهداشت باروری همسران
کاهش مرگ و میر زنان باردار با برنامه مادری ایمن
مادران شاغل و نگهداری کودکان

تمرینات ورزشی در دوران حاملگی و قبل از زایمان

حقایقی در باره ایدز و لزوم آموش جنسی

مراحل رشد نوزاد:رشد و تکامل کودکان (‌از بدو تولد تا ۳ سالگی )

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com

دستیابی به تمامیت رشد و تکامل ،‌از اجزاء اولیه حقوق کودک به شمار می رود .دوران کودکی خصوصاً ۳ سال اول زندگی ، دوران بسیار مهم و غیرقابل برگشتی در روند رشد و تکامل کودک است و فراهم نمودن تغذیه مطلوب برای تمامیت رشد و تکامل کودکان کافی نیست . تغذیه مطلوب به آنها فرصت تکامل را می دهد اما دستیابی به تمامیت رشد و تکامل در کودکان مستلزم وجود محیط مناسب و پرمحبت توام با امنیت روانی ، توجه ومراقبت خانواده ای دلسوز ، خانه ای تمیز و محیطی عاری از خطر ، تشویق و امکان بازی کردن و یادگیری ، محافظت از بیماری و حوادث و بهره مند بودن از مراقبت های پزشکی در صورت ابتلا به به بیماری نیز می باشد که اهمیت آنها خصوصاً در سالهای اولیه عمر غیرقابل انکار است . پرورش صحیح کودکان در ۳ سال اول عمر تأثیر اساسی بر رفتار ،‌ضریب هوشی قابلیت ها و قدرت سازگاری آنها در سراسر زندگی آینده شان دارد .کودکی که به خوبی تغذیه شده باشد ،‌پر از انرژی است و نسبت به محیط اطراف خود کنجکاو است و می خواهد یاد بگیرد و از بازی کردن لذت می برد . کودک بازیگوش اطرافیان خود را به بازی و حرف زدن با خودش ترغیب می کند .

هر چه کیفیت مراقبت و نگهداری والدین خصوصاً در سه سال اول زندگی بهتر باشد و آنها توجه بیشتری نسبت به کودک داشته باشند ، رشد و تکامل کودک نیز به همان میزان بهتر خواهد بود . برای این منظور آگاهی مراقبت کننده و ظرفیت او در نگهداری کودک و حمایت کلیه افراد خانواده به تمامیت رشد و تکامل کودک کمک بسزایی میکند . تغذیه با شیرمادر و در آغوش کشیدن کودک ، اولین قدم مادر برای رشد و تکامل جسمی ، روانی و عاطفی کودک است .نشانه های تکامل از لحظه تولد کودک قابل رویت هستند . کودکان از بدو تولد با استفاه از حواس پنجگانه خود سعی در شناسایی محیط اطراف خود دارند . این نشانه ها در ابتدا ساده بوده و به مرور با افزایش سن کودک پیچیده تر می شوند . شاید تصور بر این باشد که نوزادان پس از تولد با دیدن محیط تازه و شنیدن صداهای ناآشنا دچار سردرگمی می شوند ولی واقعیت این است که آنها بلافاصله پس از تولد با حواس پنجگانه خود مرتب در حال یادگیری و شناسایی محیط اطرافشان می باشند . آنها بخوبی صداهای اطراف خود را می شنوند و قادرند صدای مادرشان را بلافاصله پس از تولد شناسایی کنند . صدای مادر هر نوزاد برایش بهترین صداهاست .

بعلاوه حس بویایی و چشایی نوزاد کاملاً حساس بوده و مزه شیرین و بوهای ملایم را ترجیح می دهد. نوزادان بلافاصله پس از تولد قادر به دیدن هستند و از همان زمان به چهره اطرافیان خود توجه کرده و آنها را به دقت مورد مطالعه قرار می دهند . نوزادان نیازمندند که بطور مرتب لمس شوند‌، در آغوش کشیده شوند ، با آنها حرف زده شود و چهره ها و حالت های آشنا را در اطراف خود ملاحظه کنند و بطور کلی نیازهای آنها ساده ، فوری و مکرر است . سرعت و رشد و تکامل در سال اول زندگی از هر زمانی در طول عمر انسان بیشتر است و هر گونه تعللی در این زمینه غیرقابل برگشت است و در نتیجه برای رسیدن به تمامیت رشد و تکامل بالقوه ، هر کودک علاوه بر مراقبت های معمول احتیاج به مراقبت های عاطفی و روانی و واکنشهای پرمحبت و صمیمی اطرافیان خود دارد . بعلاوه در این دوران باید به آنها فرصت بکارگیری توانای هایشان داده شود .در اولین سالهای زندگی ، دوره حساسی وجود دارد که طی آن عملکردهای اصلی همچون رفتار ،‌عواطف و انگیزش تکامل می یابد .

بی توجهی یا بدرفتاری با کودکان طی این دوره حساس می تواند تأثیر قدرتمندی بر توانایی درک و همچنین رفتار آنان در آینده داشته باشد .کودکان یک تا سه ساله پرانرژی و پرجنب و جوش هستند و در این سنین آنها بواسطه کاوش ، اکتشاف ، تقلید و خیالپردازیهای بی انتها ،‌به سرعت در حال یادگیری هستند . به این سن « سن ماجراجویی » نیز گفته می شود . آنها قادر به انجام کارهای پیچیده تر حرکتی ، فکری و رفتاری می گردند . هر چه در این دوران فکر و ذهن کودکان بیشتر بکار گرفته شود ، توانایی آنها در انجام کارها بیشتر می شود . در این دوران آنها حرف زدن ، دویدن ، پریدن ، حفظ تعادل و بالا رفتن از پله ها را می آموزند و قادر می گردند مشکلات ساده خود را شخصاً حل کنند ، سئوال می کنند و به سئوالات پاسخ می دهند و احساسات خود را نسبت به فردی که دوست دارند ، بیان می کنند . البته سرعت سیرتکاملی در همه کودکان دقیقاً یکسان نمی باشد وبه دلایل مختلف ممکن است متفاوت باشد . کودکانی که دوران اولیه کودکی نامطلوب بوده است و مورد بدرفتاریهای عاطفی و جسمی قرار گرفته اند هنگامی که به مدرسه می روند ، ممکن است به دلیل کمبودهای ادراکی و نواقص رفتاری ، برای سازگار شدن با نظام مدرسه با مشکلاتی مواجه شوند . آنهایی که تمایلات خشونت آمیز دارند برای نظام مدرسه ایجاد مشکلات عدیده ای می کنند و متناسب با درجه صدمات حاصل از این بدرفتاریها بتدریج با افزایش سن رفتارهای ضداجتماعی از خود بروز می دهند و عملکرد خوبی در درس ندارند.

با اینکه مداخلات حمایت گرانه در دوران مدرسه می تواند برخی از این گونه مشکلات را برطرف کند ،‌اما تأثیر این مداخلات محدود است . اکنون شواهد زیادی وجود دارد که نشان می دهد که اگر در مراحل اولیه دخالتهای مناسبی برای افزایش انگیزه و تحریکات ذهنی و اعتماد به نفس کودکانی که در شرایط دشوار زندگی می کنند به عمل آید ،‌در زمانی که آنان وارد نظام مدرسه می شوند ، مشکلات رفتاری آنها به طور اساسی کاهش می یابد و استعداد فراگیری ،‌توانایی سازش و قابلیت های آنان بطور چشمگیری بیشتر می شود .

● سئوال مهم :

چه زمانی برای ترمیم صدمات حاصل از بی توجهی ، بدرفتاریهای عاطفی و جسمی دیگر دیر است ؟

در سالهای اول ،‌ خصوصاً ۳ سال اول عمر ، مغز بسیار انعطاف پذیر است واگر طی این سالها برای کودک شرایط بهتری فراهم شود ، بهبودی قابل ملاحظه ای حاصل خواهدشد . ولی متأسفانه با افزایش سن کودک توانایی ترمیم در او کاهش می یابد و لذا پس از این سنین جبران صدمات بوجود آمده به همان میزان مشکل و تقریباً غیرممکن می گردد .گر چه اکثر کودکان مراحل رشد و تکامل را کم و بیش با ترتیب و زمان مشابه طی می کند ، اما در این خصوص والدین و نزدیکان کودکان در روند تکامل آنها و رفع تأخیر و مشکلات پیش آمده نقش بسزایی دارند که در زیر نکاتی چند در زمینه های مختلف رشد و تکامل کودکان ، جهت راهنمای والدین پیشنهاد می گردد.

● « تکامل حرکتی در کودکان »

▪ والدین چه کمکی می توانند انجام دهند:

الگو و ترتیب تکامل حرکتی در کلیه کودکان سالم یکسان است ولی سرعت این تکامل در کودکان مختلف متفاوت است . بعنوان مثال بعضی از کودکان زودتر از کودکان دیگر می نشینند ولی آنچه مسلم است همه کودکان پیش از راه رفتن ،‌عمل نشستن را می آموزند . تکامل حرکتی در کودکان از بالا و همزمان با رشد و تقویت ماهیچه های بزرگ در اندام های نوزاد از سرو گردن شروع می شود و بتدریچ تا پاها ادامه می یابد. آنها به تدریج کنترل سر ،‌دراز شدن بطرف اشیاء و افراد ،‌غلطیدن ، نشستن ، چهاردست و پا رفتن و راه رفتن را یاد می گیرند . بعلاوه همزمان با رشد و تکامل ،‌ماهیچه های ظریف در اندامها (‌حدوداً از ۶ ماه دوم عمر ) کودک قادر می گردد بسیاری از اعمال ظریف تر نظیر نگهداشتن اشیاء را آغاز کند . بهترین روش تسریع در تکامل مغزی کودک، ارتباط مداوم کودک با افراد و اشیاء است .بازی کردن با کودکان یکی از روشهای مؤثر در تکامل حرکتی آنها است . آنها بواسطه بازی کردن توانایی های جدید خود را به کار می گیرند و با تمرینات مداوم حین بازی آنها را رشد داده و کامل می کنند و بتدریج حرکات جدید را می آموزند. کلید تکامل حرکتی در کودکان تمرینات مداوم آنهاست و تشویق ، همراهی و کمک والدین در این خصوص و همچنین فراهم نمودن محیطی امن و پیشگیری از حوادث در حین بازی و تمرین کودکان ضروری است.● نکات زیر جهت راهنمایی والدین پیشنهاد می گردد :

در سن ۳-۴ ماهگی به کودک در عمل نشستن کمک کنید .

با دستها و پاهای او بطور مرتب بازی کنید و آنها را ورزش دهید تا عضلات آنها تقویت شود .

در حالت خوابیده دست کودکان را بطرف خود بکشید و آنها را به نشستن تشویق کنید .

در انجام کلیه حرکات نظیر نشستن ، خزیدن ، چهاردست و پا رفتن و راه رفتن روی دو پا کودک را همراهی و تشویق کنید . برای تکامل اعمال حرکتی ظریف در کودک ، اشیاء مناسب و متعددی را برای این منظور در اختیار کودکان قرار دهید . بازی با اسباب بازیهای مختلف در تکامل اعمال حرکتی کودکان بسیار مفید است . با کودک مرتباً عمل گرفتن و رها کردن اشیاء را تمرین کنید . کودکان انجام حرکات مختلف از جمله حرکات دقیق دست را با دیدن و تقلید از بزرگترها می آموزند . لذا در هر فرصتی این حرکات را به آنها آموزش دهید ( مانند تا کردن کاغذ ، قراردادن اشیاء بر روی هم ، جداکردن قطعات یک شی از همدیگر و سپس وصل کردن آنها به همدیگر ، جداکردن اشیاء هم رنگ یا هم شکل و غیره )‌کودک را به اکتشاف دقیق اشیاء تشویق کنید . همزمان با تکامل حرکات ظریف ،‌بتدریج اشیاء پیچیده تری را در اختیار کودک قرار دهید. با تکامل حرکات دست کودک می توان او را در تغذیه خویش ، شستن دستهایش و تعویض لباسهایش تشویق کرد . این امر در ایجاد حس استقلال و اعتماد به نفس کودک نیز نقش مهمی دارد . کودکان به مرور ترجیح می دهند که از یک دست بیشتر از یک دست دیگر استفاده کنند و به اصطلاح « راست دست یا چپ دست » بودن آنها مشخص می شود . این امر با شروع قلم به دست گرفتن و نقاشی کردن کاملاً مشهود می گردد . والدین باید حق انتخاب را به کودک داده و از هر گونه پافشاری نسبت به استفاده از یک دست به دست دیگر اجتناب کنند . بطور کلی جهت تسریع تکامل حرکتی درکودکان از هر فرصتی برای بازی کردن با کودک استفاده کنید و به آنها فرصت بکارگیری تواناییهایشان را بدهید . تشویق اطرافیان نسبت به توانایی های جدید کودک باعث افزایش حس اعتماد به نفس کودک می گردد .

● تکلم و حرف زدن

▪ والدین چه کمکی می توانند انجام دهند :

کودکان حرف زدن را از طریق شنیدن یاد می گیرند و مدتها قبل از به حرف درآمدن ،‌حرف اطرافیان خود را درک می کنند . نکته مهم این است که سال اول عمر در تکامل و یادگیری به موقع زبان در آنها بسیار حیاتی است در نتیجه بهترین روش برای کمک به تکلم کودکان ،‌صحبت کردن مداوم با آنها ،‌گوش دادن و سپس نشان دادن واکنش مناسب در قبال آنهاست . اغلب کودکان در سال دوم عمر ، جملات کوتاه را درک می کنند و در واقع آماده صحبت کردن می شوند . اغلب کودکان معمولاً اولین کلمات خود را بین ۱۲ تا ۱۸ ماهگی ادا می کنند که معمولاً شامل نام فرد ، حیوان یا اعضای بدن و یا چیزهای مهم روزمره که بکرات شنیده است ، می باشد . البته کلمات اولیه کودک ممکن است مفهوم نباشد و به درستی ادا نشود.بسیاری از کودکان در هنگام بازی ، با خود حرف می زنند که غالباً نامفهوم است . در واقع آنها با این کار مشغول تمرین حرف زدن هستند و هر چه اطرافیان کودک او را در صحبت های نامفهومش همراهی کنند ،‌کودک به صحبت کردن بیشتر تشویق می شود .

▪ هنگام حرف زدن با کودک به نکات زیر توجه کنید :

مستقیماً به او نگاه کرده و صحبت کنید .

در صحبت خود همیشه از کلمات کلیدی مثل نام خود کودک یا وسایل مربوطه به او استفاده کنید .بازی با کلمات را با کودکان حتی پیش از آن که آنها اولین کلمه خود را به زبان بیاورند ، انجام دهید . یکی از این بازیها نشان دادن اشیاء اطراف کودک و ذکر نام آنها است و سپس کودک را به تکرار آن کلمات تشویق کنید . این کار را در هر فرصتی که دست می دهد و بطور مرتب انجام دهید . بعنوان مثال می توانید در هنگام لباس پوشاندن کودک ، نام لباسهایی را که به او می پوشانید را مرتباً به او بگویید . نکته مهم این است که نام هر چیز باید بلافاصله به محض اشاره به آن ذکر شود در صورتی که فاصله بیافتد ، کودک فراموش می کند که این کلمه مربوط به چیست . با کودک در مورد موضوعاتی که برایش جالب است مانند اسباب بازی مورد علاقه اش صحبت کنید . وقتی کودک مشغول کاری است می توان با او در مورد کاری که دارد انجام می دهد صحبت کنید و او را نیز تشویق کنید تا در این گفتگو شرکت کند . بعلاوه صحبت در مورد کارهای روزمره ای که در اطرافش اتفاق می افتد و تکرار صحبت در مورد آنها ،‌کودک را در یادگیری این کلمات کمک می کند . در توضیح دادن به کودک به زبانی صحبت کنید که برایش قابل فهم باشد و از حالات مختلف چهره و حرکات دستهای خود کمک بگیرید . استفاده از کتابها و مجلاتی که تصاویر زیاد و جالب دارند ، در آموزش زبان به کودک مفید است . آنها با این کار نام اجسام و افراد مختلف را یاد می گیرند و به مرور قادر خواهند بود که تصاویر مشاهده شده را توضیح دهند . گوش دادن به یکدیگر بسیار مهم است ،‌کودکان باید یاد بگیرند که هنگام صحبت والدین به آنها گوش دهند و والدین نیز باید به حرف کودکان خود گوش فرا دهند . این عمل به کودک نشان می دهد که شما حرف او را می فهمید و در نتیجه کودک به حرف زدن بیشتر تشویق می شود . سعی کنید زبان « من درآوردی » کودک خود را بفهمید . این مسئله او را برای حرف زدن بیشتر تشویق می کند . لازم نیست بطور مرتب اشتباهات کلامی او را تصحیح کنید این کار ممکن است او را از حرف زدن بترساند . بلکه بهتر است معنی کلمات را با استفاده مکرر آنها در موارد مختلف به کودک آموزش دهید . در هنگام حرف زدن با کودک خود بهتر است به جای ایستاده و از بالا ، سعی کنید هم قد او شوید و بصورت چشم در چشم با او صحبت کنید . هر چه کودک بیشتر تشویق به صحبت شود و یا به سئوالاتی که از او می شود پاسخ دهد ،‌به همان میزان سریعتر حرف زدن را می آموزد .

مطالب پیشنهادی

سرطان سینه و تمامی گفتنی های آن

نقش مردان در زمینه بهداشت باروری همسران
کاهش مرگ و میر زنان باردار با برنامه مادری ایمن
مادران شاغل و نگهداری کودکان

تمرینات ورزشی در دوران حاملگی و قبل از زایمان

حقایقی در باره ایدز و لزوم آموش جنسی

مراحل رشد نوزاد:مراحل رشد و تکامل طبیعی کودک از وزن و قد کودک تا...

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com

مراحل رشد و تکامل طبیعی کودک از وزن و قد کودک تا...

یکی از تغییرات آشکار و قابل توجه در سال اول زندگی، رشد جسمانی بچه است . سال اول زندگی زمان بروز تغییرات متحیر کننده است که در آن نوزادان 25 سانتی‌متر از نظر طول رشد کرده و وزنشان نسبت به زمانِ تولد 3 برابر می‌شود. به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز، پس از سال اول کودک دیگر به این سرعت رشد نمی‌کند و این امری طبیعی است . در زیر نکات مهمی در رابطه با اینکه مقدار و سرعت رشد کودکتان چقدر باید باشد ذکر می گردد: ●  فقط به افزایش وزن فکر نکنید: در یک یا چند هفته اول بعد از تولد نوزاد، ۱۰درصد از وزن او کاهش می‌یابد. اما دوباره خیلی زود این وزن از دست رفته را باز می‌یابد. به همین دلیل پزشکان اطفال انتظار دارند وزن نوزاد تا ویزیت ۴ماهگی ۲برابر شود و تا اولین تولدشان این وزن را به سه برابر برسانند. ●  جدول رشد شروع خوبی است: پزشک کودکتان رشد او را در جدول قد و وزن بررسی می‌کند. در هر بار معاینه منحنی رشد او باید به سمت بالا بوده و در یک بار ویزیت جهش ناگهانی نداشته باشد (برای مثال از صدک ۱۰به صدک ۵۰). ●  ژن‌ها نیز نقش دارند: در حالی که صدک‌های قد و وزن معمولاً در یک حوزه قرار دارند، ژنتیک نقش بزرگی ایفا می‌کند. اگر پدرش یا شما قد بلندی داشته باشید، تعجبی ندارد که قد نوزادتان در صدک نودم و وزن او در صدک پنجاهم باشد. ●  وزن هنگام تولد نوزاد بستگی به عوامل مختلفی دارد از جمله: ۱- طول مدت حاملگی : هر چه نوزاد نزدیک تر به پایان نه ماهگی متولد شود وزن بیشتری دارد. بیشترین وزن گیری نوزاد در ۳ ماه آخر حاملگی است. ۲- اندازه جثه والدین: اگر والدین به طور غیر معمول جثه ریز یا درشت داشته باشند، نوزاد هم ممکن است بزرگ تر یا کوچک تر از حد معمول متولد شود. ۳- عوارض در حین حاملگی : اگر فشار خون مادر بالا بوده و یا بیماری های دیگری در طول حاملگی داشته باشد، نوزاد ممکن است وزن تولد کم تر از معمول داشته باشد و بر عکس چنانچه مادر در طول بارداری مبتلا به بیماری قند (دیابت) باشد نوزاد او ممکن است درشت‎تر از نوزادان دیگر متولد شود. ۴- تغذیه در طول حاملگی : اگر جنینی در داخل رحم به دلیل تغذیه ناکافی مادر یا بیماری های مادر در حین حاملگی تغذیه مناسبی نداشته باشد، با وزن کمتر از حالت طبیعی متولد خواهد شد. ۵- استعمال دخانیات یا مصرف الکل و یا سایر داروهای غیر مجاز در طول مدت حاملگی توسط مادر: چنانچه مادر در طول مدت حاملگی به مصرف هر یک از این مواد ذکر شده معتاد باشد، نوزاد به هنگام تولد وزن کمتر از معمول خواهد داشت. برخی از نوزادان که جثه درشت تر  یا کوچک تر از حد معمول دارند ممکن است در سازگاری و انطباق با زندگی خارج رحمی دچار مشکلات فراوان شوند. برای اینکه پزشک متخصص نوزادان متوجه شود که وزن تولد نوزاد کمتر یا بیش تر از حد طبیعی است، از منحنی رشد استفاده می کند و با استفاده از منحنی رشد پایش رشد کودک را کنترل می نماید در هنگام ترخیص از بیمارستان به مادر کارت پایش رشد را تحویل می دهند. در این کارت، اندازه وزن، قد و دور سر نوزاد در منحنی رشد علامت گذاری شده است. شما هر بار که نوزاد را نزد پزشک اطفال می برید باید کارت پایش را همراه داشته باشید تا پزشک در هر معاینه بالینی ، قد، وزن و دور سر کودک را اندازه گیری کرده و در کارت منحنی رشد ترسیم نماید. ●  پایش رشد کودک توزین منظم کودک، رسم منحنی رشد و اقدامات به موقع و لازم جهت بهبود وضعیت رشد کودک را پایش رشد می گویند. این اقدام آسان ترین شیوه پی بردن به چگونگی رشد و در حقیقت ارزیابی سلامت کودک است. سازمان جهانی بهداشت توصیه می‎کند که وزن کودکان تا سن ۳۶ ماهگی هر ماه اندازه‎گیری و میزان رشد آنان ارزیابی شود. در کشور ما معمولا کودکان را در سال اول زندگی هر ۲ ماه یک بار، در سال دوم زندگی هر دو ماه یک بار در سال سوم هر سه ماه یک بار وزن می کنند. ●  اهمیت پایش رشد پایش رشد بهترین وسیله برای پی بردن به کفایت تغذیه کودک و بهترین راه اطمینان یافتن از سلامت و رشد مطلوب اوست . هر انحرافی در وضعیت رشد کودک ایجاد شود چون خیلی زود تشخیص داده می شود می توان آن را سریع‎تر اصلاح و از تداوم آن جلوگیری نمود. ●  کارت پایش رشد برای پایش رشد باید از کارت پایش رشد استفاده کرد که در حقیقت آینه سلامت کودک و اساس مراقبت از رشد اوست . کارت پایش رشد دارای حداقل سه خط منحنی به عنوان مرجع و خطوط افقی و عمودی است که خطوط افقی مربوط به سن کودک و بر حسب ماه و خطوط عمودی مربوط به وزن کودک و بر حسب کیلوگرم است. در هر مراجعه اول کودک به دقت وزن می شود سپس سن دقیق او به ماه به روی خط افقی و وزن او بر روی محور عمودی تعیین می‎گردد، آن‎گاه از تلاقی خط عمودی که از نقطه سن کودک به بالا می رود با خط افقی که از نقطه وزن او به داخل منحنی می رود نقطه ای به دست می آید که در کارت پایش رشد ثبت می شود. ضمن مراجعات مکرر در زمانهایی که قبلاً به آنها اشاره شد و اتصال این نقاط بر روی کارت،منحنی رشد کودک ترسیم می شود. همزمان با اندازه گیری وزن و رسم منحنی لازم است قد و دور سر کودک نیز اندازه گیری و روی منحنی مربوطه علامت گذاری و منحنی آن دو نیز رسم شود. ●  رشد طبیعی منحنی رشد طبیعی باید پیوسته موازی یکی از خطوط کارت پایش رشد و در ادامه منحنی خود کودک پیش رفته و در فاصله منحنی پایین و منحنی بالای کارت پایش رشد قرار گیرد. قابل ذکر است که منحنی همیشه کاملاً صاف و یکنواخت نیست و ممکن است با نواسانات جزیی همراه باشد. ●  انحراف از رشد طبیعی انحراف از رشد طبیعی شامل موارد زیر است: ۱- رشد کند یا عدم افزایش مناسب وزن در مدت زمان مشخص : افزایش وزن این کودکان کندتر از حالت طبیعی است، یعنی با اینکه مسیر منحنی رشد کودک بالارونده است اما شیب آن ملایم تر از منحنی مرجع است، علامت هشدار دهنده ای است که نیاز به مراقبت ویژه دارد. ۲- توقف یا ایست رشد، در این کودکان برای مدتی وزن افزایش پیدا نمی کند که نیاز به بررسی و مراقبت ویژه و پیگیری زود به زود دارد. ۳- مسیر منحنی رشد کودک پایین رونده است. نمایان گر کاهش رشد که ممکن است ناگهانی یا تدریجی باشد و پیگیری و اقدام فوری را می طلبد. ۴- اضافه وزن بیش از اندازه: رشد کودک از روند رشد طبیعی بیشتر است. این پدیده به علت تغذیه بیش از حد به وجود می آید و اگر تداوم داشته باشد باید مورد بررسی قرار گیرد. ●  مراحل تکامل طبیعی کودک ابتدای تولد: بیشتر اوقات خوابیده است می تواند شیر بخورد با هر چیز ناراحت کننده ای گریه می کند. شش هفتگی: اشیا؛ را نگاه می کند. وقتی با او صحبت می کنیم شروع به تبسم می کند. روی شکم می خوابد. وقتی او را از حالت خوابیده می نشانیم، گردن خود را نمی تواند راست بگیرد (گردن نمی گیرد) سه ماهگی:خود به خود می خندد. چیز متحرک را با چشم دنبال می کند. گردن می گیرد. وقتی چیزی در دست او می گذارید آنرا می گیرد. شش ماهگی:با کمک می نشیند. چیزی را از دست به دست دیگر می دهد. هفت ماهگی : اکثرکودکان : * بدون کمک می نشیند. * با حرکتی جارویی شکل خود را بطرف اشیا می کشد. * اصوات را تقلید می کند. و نیمی از کودکان : * سیلاب هارا کنارهم می گذارد و صداهایی شبیه یک لغت می سازد. * آغاز خزیدن یا خود را به جلو کشیدن. و تعداد کمی از کودکان : * با گرفتن دست به چیزی می تواند بایستد. * دست را به حالت خداحافظی تکان می دهد. * اشیا را به هم می کوبد. هشت ماهگی : اکثرکودکان : * به هر دو والد دادا و ماما خطاب می کند (اختصاصی نیست). * آغاز خزیدن. * اشیا را از یک دست به دست دیگر می دهد. و نیمی از کودکان : * با گرفتن دست به چیزی می تواند بایستد. * بخوبی می خزد. * به اشیا اشاره می کند. و تعداد کمی از کودکان : * خود را برای ایستادن به حالت کشیده در می آورد، دور خانه می گردد. * اشیا را با شست دست و انگشتان بر می دارد (حالت نیشگونی). * در خواست های خود را با ژست مخصوص نشان می دهد. نه ماهگی : نه ماهگی:به خوبی می نشیند. می خزد و تلاش می کند که بایستد و ماما و بابا میگوید. با دست بای بای می کند. بطری شیر خود را می تواند با دست بگیرد و نگه دارد. اکثرکودکان : * سیلابل ها را کنار هم می گذارد و صدا های شبیه یک لغت می سازد. * با گرفتن دست به چیزی می تواند بایستد. و نیمی از کودکان : * برای برداشتن اشیا از حرکت شست در مقابل انگشتان استفاده می کند (حرکت نیشگونی). * با گرفتن دست به مبل ها دور اتاق می گردد. * اشیا را بهم می کوبد. و تعداد کمی از کودکان : * به والد اختصاصی به طور صحیح دادا و ماما خطاب می کند. ده ماهگی : اکثرکودکان : * دست را به حالت خداحافظی تکان می دهد. * اشیا را با حرکت نیشگونی بر می دارد. * بخوبی می خزددور خانه می گردد. و نیمی از کودکان : * به والد اختصاصی به طور صحیح دادا و ماما خطاب می کند. * به نام خود جواب می دهد و مفهوم کلمه نه را می فهمد. * درخواست های خود را با ژست مخصوص نشان می دهد. و تعداد کمی : * با فنجان می نوشد. * برای چند ثانیه بدون کمک می ایستد. * می تواند اشیا را درون یک ظرف بریزد. یازده ماهگی : اکثرکودکان : * به والد اختصاصی به طور صحیح دادا و ماما خطاب می کند. * برای چند ثانیه می تواند بدون کمک بایستد. و نیمی از کودکان : * حرکات دیگران را تقلید می کند. * می تواند اشیا را درون یک ظرف بریزد. * دستورات ساده را می فهمد. و تعداد کمی از کودکان : * بافنجان می نوشد. * به غیر از دادا و ماما یک کلمه دیگر می گوید. * در حالت ایستاده خم می شود. دوازده ماه یا یک سالگی : وقتی دست او را می گیرید راه می رود. چند کلمه می گوید. کمک می کند تا به او لباس بپوشانید. و اکثرکودکان : * حرکات دیگران را تقلید می کند. * اصواتی شبیه لغت از دهان خارج می کند. * درخواست های خود را با ژست مخصوص نشان می دهد. و نیمی از کودکان : * به غیر از دادا و ماما یک کلمه دیگر می گوید. * چند قدم بر می دارد * دستورات ساده را می فهمد و به آن ها پاسخ می دهد. و تعداد کمی از کودکان : * با مداد رنگی خط می کشد. * بخوبی راه می رود. * به غیر از دادا و ماما 2 کلمه دیگر هم می گوید. هجده ماهگی: خوب راه می رود. از پله ها بالا می رود. کتاب را به صورت چند برگی چند برگ ورق می زند (البته پاره هم می کند.) می تواند حدود 10 کلمه را بگوید تا اندازه ای خودش غذا می خورد. دو سالگی: خوب می دود به تنهایی از پله ها بالا و پایین می رود. کتاب را یک برگ یک برگ ورق می زند. لباسهای ساده را خودش می پوشد و جملات دو یا سه کلمه ای می سازد. نیاز به دستشوئی را می گوید. سه سالگی: سه چرخه سوار می شود. خودش لباس می پوشد ولی دکمه ها را نمی تواند ببندد. تا 10 شماره می شمارد کلمات جمع را می تواند بکار برد. سئوال می کند. خودش غذا می خورد. چهار سالگی: با پاهای متناوب از پله ها بالا و پایین می رود (قبلا“ یک پا یک پا این کار را می کرده است.) یک توپ را می تواند بالا بیندازد روی یک پا می ایستد (لی لی می کند.) یک رنگ را حد اقل می شناسد. دست و صورت خود را خودش می شوید. برای شستشو در دستشوئی کمک می گیرد. پنج سالگی: از شکل یک مثلث می تواند کپی کند و آنرا رسم کند. توپ را می گیرد و پرت می کند، چهار رنگ را می شناسد. بدون کمک لباسهایش را می پوشد و درمی آورد.

گردآوری و تنظیم:گروه سلامت پرشین پرشیا مطالب پیشنهادی سرطان سینه و تمامی گفتنی های آن نقش مردان در زمینه بهداشت باروری همسران کاهش مرگ و میر زنان باردار با برنامه مادری ایمن مادران شاغل و نگهداری کودکان تمرینات ورزشی در دوران حاملگی و قبل از زایمان حقایقی در باره ایدز و لزوم آموش جنسی

چرا برخی از کودکان دیر زبان باز می کنند ؟

در شرایط عادی انتظار داریم کودکان در حدود یک سالگی شروع به بیان چند تک کلمه مانند ماما ، بابا ، دد و ... نمایند  و بتدریج تا یک و نیم سالگی تعداد  این کلمات زیادتر شده و در حدود دو سالگی عبارات کوتاه و دو کلمه ای  ( مانند بابا رفت ، آب بده و ... ) شکل بگیرند ،البته این روند رشد در کودکان مختلف تا حدی متفاوت است بطوریکه برخی از کودکان در دوسالگی به خوبی حرف می زنند و لی گروهی از کودکان تازه حدود سه سالگی توان  بیان عبارات کوتاه   و کار بردی را پیدا می کنند  . ولی نکته مهم این  است  که برای تشخیص مشکل گفتار و زبان در کودکان لازم نیست تا دو یا سه سالگی صبر کرد ، و در بسیاری از موارد می توان مشکل احتمالی کودک را بسیار زودتر تشخیص داد و درمان را شروع نمود . به هر حال اگر کودکی در سنین ذکر شده ، توانایی بیانی مورد انتظار را پیدا نکرده باشد ، شاید بتوان به وجود مشکلی در وی شک کرد .

در این مقاله برخی از علل شایع  تاخیر در رشد گفتار و زبان را به اختصار معرفی می کنیم :  

تفاوت های فردی جنسیت و ارث : در بسیاری از موارد تفاوت در سرعت یادگیری زبان و شروع گفتار ناشی از تفاوتهای فردی است بعبارتی در شرایط عادی هر کودکی در یک یا چند حیطه استعداد بیشتری دارد و سرعت رشد وی در آن زمینه سریعتر است و در برخی زمینه ها ضعیفتر است این تفاوت ها می تواند به علل مختلفی مانند جنسیت ، ارث ، هوش ، محرکات محیطی و ... باشد ؛ البته نکته بسیار مهم در این جا این است که این تفاوت ها نباید فراتر از محدوده طبیعی یا به علت بیماری باشد.

به عبارتی در شرایط عادی برخی از کودکان در یک سالگی حرف زدن را شروع می کنند و برای گروهی می توان تا  دو یا سه  سالگی فرصت قایل شد.البته مجددا یادآوری می شود که این فقط در شرایط طبیعی است و در مورد همه کودکان نباید تا دو یا سه سالگی برای شروع گفتار  صبر کرد چرا که ممکن است علت تاخیر ایشان مربوط به یک آسیب زمینه ای باشد ، که در ادامه برخی از این عوامل را معرفی می کنیم.

در مورد همه کودکان نباید تا دو یا سه سالگی برای شروع گفتار  صبر کرد چرا که ممکن است علت تاخیر ایشان مربوط به یک آسیب زمینه ای باشد .

کم توانی ذهنی :کودکانی که به درجاتی  مشکل هوشی دارند ، ممکن است در حیطه های مختلفی تاخیر داشته باشند .   این کودکان علاوه بر تاخیر در رشد گفتار ، ممکن است مشکلاتی در درک گفتار دیگران ، رفتار های متناسب با سن ، تاخیر در رشد حرکتی ،   یادگیری بازی وهمچنین درک مفاهیم انتزاعی  ، نیز داشته باشند .

کم شنوایی و ناشنوایی : این کودکان  تا قبل از 9 یا  10 ماهگی  رشد گفتاری عادی دارند ، یعنی تا مرحله قان و قون خوب پیش می روند ، اما پس از آن بسته به میزان افت شنوایی ، رشد گفتار کند یا متوقف می شود . این کودکان رشد حرکتی طبیعی دارند ، ارتباط اجتماعی ( غیر کلامی ) خوبی برقرار می کنند ، برای ابراز خواسته های خود از ایماء و اشاره و صداهای نامفهوم استفاده می کنند و لی درک درستی از گفتار دیگران ندارند. وقتی دیگران با ایشان حرف می زنند ، ممکن است به دهان گوینده نگاه کنند.

 اختلالات نافذ رشد : این گروه دسته ای از اختلالات دوران کودکی هستند که خود شامل اختلالاتی مانند اتیسم ، آسپرگر ، سندرم رت و ... می شوند ، کودکان مبتلا به این اختلالات با توجه به این که به کدام مورد مبتلا شده باشند ممکن است از چند ماه تا چند سال رشد تقریبا عادی داشته باشند و پس از آن روند رشد  در برخی زمینه ها کند یا متوقف شده و یا حتی برگشت داشته باشند ، از ویژه گی های بارز این گروه ضعف در برقراری ارتباط اجتماعی کلامی وغیر کلامی ، حرکات تکرای ، عادات ویژه و غیر عادی و... است ؛ بنابراین برخی از کودکانی که تاخیر در رشد گفتار دارند ممکن مبتلا به یکی از اختلالات این گروه باشند .

زبان پریشی رشدی یا نقص ویژه زبانی :    

برخی از کودکان به دلیل آسیبی که طی دوران بارداری ، هنگام تولد یا دوران نوزادی به مغز ایشان وارد شده ،    مناطق ویژه زبانی مغز ایشان وارد شده ، ممکن است اشکال خاصی از تاخیر در رشد گفتار را نشان دهند. برای مثال ممکن است این کودکان از درک و رابط اجتماعی خوبی برخوردار باشند ولی در زمینه بیان مشکل جدی داشته باشند .بعبارتی این کودکان به غیر از توانایی های بیانی در سایر حیطه های رشدی تفاوت زیادی با سایر کودکان نشان نمی دهند.

در مجموع علل زمینه سازی که می تواند اختلالات بالا را به وجود آوردبسیار زیاد و متنوع هستند ،فقر محرکات محیطی ، دو زبانگی ، زمینه ارثی در تفاوت سرعت رشد ، بیماری های ژنتیکی ، اختلالات کروموزومی ، مشکلات و حوادث دوران بارداری ، صدمات حین تولد ، تشنج ، زردی ، ضربه به سر و ... از جمله این عومل هستند.

فربد مفیدی

مراحل رشد نوزاد:چگونه به تکلم کودکمان کمک کنیم

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com

میزان یادگیری تکلم کودکان همانند سایر ابعاد رشدیشان تا حدود بسیاری با یکدیگر متفاوت است . این توانایی به عواملی از قبیل طبیعت و رشد جسمی قسمت هایی از بدن که در امر تکلم دخالت دارند و نیز توانایی هوشی و یا وجود انگیزه از سوی محیط بستگی دارد

به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز ،  فرزند شما از همان دوران جنینی ‌به صدایتان گوش می دهد. در این مرحله ابتدایی او شروع به شناخت و بخاطر سپردن هجاها می کند. و هر چه بزرگتر می شود ،‌علاقه اش به صداها بیشتر و بیشتر می گردد. شما برای تبدیل این علاقه به شناخت زبان و برقراری ارتباط کارهای زیادی می توانید بکنید

یشرفت تکلم کودک در ۲ سالگی، با ادای جملات ۲-۳ کلمه‌ای است

پسر شما ۲ ساله شده و هنوز نمی‌تواند حرف بزند. فقط ۲ تا ۳ کلمه بلد است و بس! پیش خودتان که او را با هم سن و سال‌های خودش مقایسه می‌کنید، فکر می‌کنید که کمی از آنها عقب‌تر است، و یا به خاطر می‌آورید که خواهرش که توی این سن بود، کامل جمله‌بندی می‌کرد و حرف می‌زد؟ با وجود همه این چیزها، به امید اینکه نباید نگران بود و او هم حرف زدنش درست می‌شود، رفتن پیش دکتر را عقب می‌اندازید، پیش خودتان می‌گویید بعضی بچه‌ها زود راه می‌افتند، بعضی‌ها هم زود حرف می‌زنند، بچه ما سالم است و جای نگرانی نیست.

این، داستان بسیار شایعی است که برای اغلب پدر و مادرهایی که بچه‌هایشان خوب حرف نمی‌زنند پیش می‌آید و به جز در مواردی که پدرومادر متوجه کندی رشد بچه در بقیه زمینه‌ها هم بشوند، اغلب خیلی دیر به فکر درمان این مسئله می‌افتند. دانستن این موضوع که در تکلم و یادگیری زبان، چه چیزهایی طبیعی و چه چیزهای غیر طبیعی هستند، به پدر ومادرها کمک خواهد کرد که بفهمند روند تکامل کودکشان خوب است یا نه و چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنند.

قبل از ۱۲ ماهگی

برای بچه‌های این سن، مهم‌ترین مسئله‌ای که باید مورد توجه قرار گیرد، استفاده از صدا برای برقراری ارتباط با محیط اطراف است. صدا درآوردن و اغوپغو کردن، شروع این ماجراست. هرچه بچه بزرگتر می‌شود یعنی درحدود سن ۹ ماهگی، شروع به ادای اصوات تکراری می‌کند و می‌تواند کلماتی مثل <ماما> را ادا کند. البته ممکن است در این سن متوجه معنی کلمه نشود. در این سن کودک باید نسبت به صدا، عکس‌العمل نشان دهد. بچه‌هایی که با دقت و توجه اطرافشان را نگاه می‌کنند ولی نسبت به صدا عکس‌العمل نشان نمی‌دهند، باید از نظر مشکلات شنوایی بررسی شوند.

۱۲ تا ۱۵ماهگی

در صداهایی که بچه‌های این سنین تولید می‌کنند، اصوات مختلفی شنیده می‌شود و علاوه بر آن، کودک باید بتواند، حداقل ۱ یا ۲ کلمه را به طور صحیح ادا کند(البته به جز ماما و دد.) در اغلب موارد بچه ادای <اسم اشیاء> را زودتر یاد می‌گیرد مثل توپ. در این سن کودک باید صحبت اطرافیان را متوجه شود و دستورهای یک مرحله‌ای مثل <عروسک را به من بده>، <بنشین>، .<بیا> و…را اجرا کند.

۱۸ تا ۲۴ماهگی

در سن ۱۸ ماهگی، کودک باید دامنه لغاتی در حد ۲۰ لغت و در سن ۲ سالگی در حد ۵۰ لغت داشته باشد. پیشرفت تکلم کودک در ۲ سالگی، با ادای جملات ۲-۳ کلمه‌ای است. در این سن کودک به راحتی جمله می‌سازد و مفاهیم و خواسته‌های خود را با جملات ترکیبی بیان می‌کند، به طوری‌که افراد غریبه که با حرف زدن کودک آشنایی ندارند، حداقل نصف حرف‌های کودک را متوجه می‌‌شوند (اطرافیان نزدیک ممکن است اکثر حرف‌های کودک را بفهمند) علاوه بر این در این سن، کودک قادر است دستورات ۲ مرحله‌ای را هم اجرا کند مثل <عروسکت را زمین بگذار و توپ را بردار>!

2 تا ۳سالگی

در این سن دامنه لغات کودکی بسیار افزایش می‌یابد و از حد شمردن می‌گذرد، کودک می‌تواند به راحتی، چند کلمه را با هم ترکیب کند و جمله بسازد. افراد غریبه می‌توانند در حدود سه‌چهارم صحبت‌های کودک را متوجه شوند. در این سن قدرت فهم و درک مطلب کودک هم افزایش قابل توجهی پیدا می‌کند و به طور مثال کودک به راحتی مفهوم دو جمله <توپ را روی میز بگذار> و یا <توپ را زیر تخت بگذار> را می‌فهمد. در این سن، کم‌کم شناخت رنگ‌ها آغاز می‌شود و کودک مفاهیم بزرگ و کوچک را هم یاد می‌گیرد و فرق توپ بزرگ و کوچک را می‌فهمد.

تاخیر در تکلم، چرا و به چه علت است ؟

عوامل متعددی می‌توانند باعث ایجاد اشکال در تکلم کودک شوند. تاخیر تکلم در بچه‌ای که از جهات دیگر سالم است و رشد طبیعی دارد ممکن است به علت مشکلاتی در دهان مثل اختلالات زبان و یا کام باشد. در برخی از بچه‌هایی که دچار اختلال تکلم هستند، مشکلاتی در اعصاب حرکتی وجود دارد و کودک در استفاده از لب‌ها، زبان و فک برای صحبت کردن دچار مشکل است. در این بچه‌ها ممکن است اختلال تکلم به تنهایی یا همراه با سایر اختلالاتی مثل اشکال در تغذیه باشد.

مشکلات شنوایی، هم یکی از دلایلی هستند که به طور شایع باعث اختلال تکلم می‌شوند. به همین جهت هرگاه درباره حرف زدن کودک نگرانیم و فکر می‌کنیم که در این زمینه مشکل دارد باید حتما برای بررسی شنوایی کودک به متخصص مراجعه کنیم. در این زمینه دقت به عفونت‌های گوش کودک بسیار اهمیت پیدا می‌کند. عفونت‌های ساده‌ای که به طور صحیح درمان شوند تاثیری بر روی شنوایی نخواهد داشت ولی عفونت‌های تکرارشونده و علی‌الخصوص مزمن که مورد توجه واقع نشوند می‌توانند باعث کاهش شنوایی و در نهایت اختلالات تکلم شوند.

●  پدرومادر چه نقشی دارند؟

مثل بسیاری از جنبه‌های مختلف رشد کودک، تکلم هم جزئی از رشد است که هم به ژنتیک کودک و هم به محیط اطراف او بستگی دارد، بنابراین میزان تحریکی که از محیط اطراف به کودک می‌رسد نقش بسیار مهمی در شروع تکلم در کودک بازی می‌کند. علاوه بر این، وقتی که مشکلات شنوایی، زبان و تکلم، یا مشکلات تکاملی در کودک وجود دارد، مداخلات سریع درمانی، نقش موثری در بهبود کودک و رشد توانایی‌های او خواهد داشت و اینجاست که نقش پدرومادر پررنگ‌تر می‌شود. والدین به محض اینکه متوجه اختلالی در کودک می‌شوند و یا حتی به آن شک دارند، باید با پزشک مشورت کنند تا تشخیص مشکلات کودک و به دنبال آن درمان به تاخیر نیفتد. علاوه بر این وقت گذاشتن برای کودک بسیار مهم است. سعی کنید با کودک خود ارتباط برقرار کنید و حتی در زمان نوزادی که کودک متوجه صحبت شما نمی‌شود، با او حرف بزنید و برایش آواز بخوانید و … با این کار محرک‌های محیط را برای کودک افزایش دهید و روند تکامل زبان را در او سرعت می‌بخشید. در حدود سنین ۶ ماهگی می‌توانید کتاب خواندن را برای کودک آغاز کنید.

البته لازم نیست که از همان ابتدا، یک کتاب را به طور کامل برای او بخوانید، باید به حوصله کودک هم توجه کنید. از کتاب‌های ساده با نوشته‌های کم و عکس‌های جذاب و آشنا استفاده کنید و با بزرگتر شدن کودک از او بخواهید که اشیاء آشنا را در کتاب به شما نشان بدهد: مثلا بگویید <توپ کو؟> یا <جوجو کو؟> بچه‌های کوچک گاهی حتی داستان‌ها و شعرهای مورد علاقه‌شان را حفظ می‌کنند و وقتی که کمی بزرگ‌تر شدند، آنها را برای شما تعریف می‌کنند و می‌خوانند

●  به تکلم کودک کمک کنید :

●  صحبت کردن

مسلما قدم اول صحبت کردن با کودکتان است. هر چه بیشتر با او صحبت کنید، او آشنایی و اعتماد بیشتری نسبت به کلمات و جملات پیدا می کند. و زودتر به کشف معنی آنها می پردازد. حتی در زمانی که فرزندتان خیلی کوچک است، ‌این کار موثر می باشد. نوزادان، معمولا از گوش دادن به صدای شما خوشحال می شوند. آنان صدایتان را از زمان قبل از تولدشان می شناسند. و کلمات شما را همچنان به عنوان منبعی آرامش بخش تجربه می کنند.

در صورتی که نمی دانید به فرزندتان چه بگویید، می توانید با نامبردن اشیا اطرافتان و شرح آنچه انجام می دهید، شروع کنید. مثلا « حالا ما تو اتاقتیم . این تختته که الان می خوای بری توش بخوابی. اما اول بابا پوشکتو عوض می کنه ». اهمیتی ندارد که او از آنچه می گویید چیزی‌نمی فهمد.

●  سوال کردن

می توانید با سوال کردن از کودکتان در حین گفتگو او را نیز فعال کنید. مثلا « دوست داری بریم حمام؟ » ، «چه هوای‌خوبی ، می خوای بریم قدم بزنیم ؟‌ » وقتی از او سوال می کنید به او نگاه کنید و چند لحظه برای شنیدن جواب منتظر بمانید. تا زمانی که او جواب نمی دهد ،‌می توانید خودتان جواب بدهید. بالاخره روزی می رسد که او چیزی در جواب می گوید.

●  گوش کردن

دومین قدم در کمک به پیشرفت زبان فرزندتان گوش کردن است. مشخص شده که فرزندان والدینی که با فرزندشان صحبت می کنند زودتر از فرزندان والدینی که تنها آنها را مخاطب قرار می دهند، به حرف می افتند. به فرزندتان این امکان را بدهید که بتواند چیزی بگوید.

●  تقلید کردن

از این طریق می توانید خیلی زود با فرزندتان گفتگو کنید. اگرصداهای نوزاد را تقلید کنید ، برایش جالب خواهد بود. به این وسیله به او می فهمانید که به اصواتی که او در می آورد علاقمندید. می توانید این کار را به شکل بازی در آورید. برای خودتان نیز جالب خواهد بود که او متوجه شود تقلیدش را می کنید. در نهایت او نقشها را تغییر می دهد و کلمات شما را تقلید می کند.

در این صورت شما خود را در حد او قرار می دهید. وقتی بزرگتر شد و شروع به حرف زدن کرد، نیز می توانید این کار را انجام دهید. با بکار بردن کلمات ساده و جملات کوتاه گفتگو راحتتر خواهد شد. به زبان بچگانه حرف نزنید چون او شکل طبیعی حرف زدن را نمی آموزد.

●  استفاده از صدای بلند

مشخص شده که اغلب نوزادان از صدای بلند بیشتر از صدای آرام خوششان می آید. البته همیشه بچه هایی هستند که سلیقه شان کاملا برعکس است. بنابراین در ماه ها‌ی اولیه تن های مختلف را بکار برید و ببینید فرزندتان چه واکنشی نشان می دهد. آواز خواندن در پیشرفت زبان کودک تاثیر بسزایی دارد. وقتی آواز می خوانید ، صدایتان خودبخود بلندتر می شود. بچه های کوچک عاشق ترانه و ملودیند. اهمیتی‌ندارد که چه می خوانید. اگر ترانه را با حرکات همراه کنید،‌ کودک لذت فراوانی می برد. همچنینن به این طریق بین کلمات و حرکات مربوط به آن رابطه برقرار می کنید.

●  معانی انتزاعی

در صورتی که فرزندتان آماده ادای اولین کلمات است، می توانید شروع به شرح معانی انتزاعی کنید. با توجه کردن به رنگها و تاکید بر تفاوت میان کوچک و بزرگ، دور و نزدیک، بالا و پایین ، خیس و خشک ،‌ گرم و سرد، بیرون و درون و … این امر میسر می شود. در صورتی که این معانی را با مثال همراه کنید او زودتر منظورتان را درک می کند.

بطور مثال :‌« ببین،‌پتوت آبیه ، شلوارتم آبیه ،‌توپتم همین طور. » و « این خرس کوچوله و این یک خرس بزرگ »،‌ « دستت را ببر تو آب، ‌این گرمه و این یکی‌سرد.» او را بالای سرتان بگیرید و دوباره پایین بیاورید و بگویید : « الان بالایی و حالا می آیی پایین » اگر این توضیحات را در قالب بازی ارائه کنید، کودکتان لذت فراوانی از آموزش معانی انتزاعی خواهد برد.

آموزش اعداد را نیز به صورت بازی می توانید انجام دهید. با تفاوت بین یک و زیاد شروع کنید. به او نشان دهید که او یک بیسکویت در دستش دارد اما تعداد زیادی بیسکویت در جعبه است. ترانه ها و اشعاری که در آنها شمرده می شوند، نیز کمک بسیاری به فهم اعداد می کنند. همچنین می توانید با هم انگشتانش را بشمارید یا شمارش پله ها در هنگام بالا یا پایین رفتن از آنها.

کتاب خواندن

کتاب خواندن راه مفیدی برای کمک به پیشرفت زبان فرزندتان است. بچه های بزرگ گوش دادن به قصه را خیلی دوست دارند مخصوصا اگر در هنگام خواندن قصه برای هر یک از شخصیتها صدایی متفاوت بکار ببرید. تصاویر کتاب هم برایشان جالب است. با سئوال کردن از او درباره تصاویر و اتفاقات داستان، او را فعالانه در ماجرا شرکت بدهید.

●  حرف زدن جالب است

با گذشت زمان و پس از این که بازیهای کلامی بخشی از زندگی روزمره تان را تشکیل دادند ، کم کم متوجه می شوید که تواناییهای کلامی فرزندتان بیشتر می شود. او نه تنها کلمات متفاوت بیشتری را می فهمد بلکه آنها را برای بیان خواسته هایش بکار می برد. احتمالا سعی کند با شما آواز بخواند و جملاتتان را با زبان خودش تکمیل کند.

در این مرحله بسیار مهم است که او را زیاد تحت فشار قرار ندهید. او را مجبور نکنید که حرف بزند. اگر پس از چند بار سوال کردن باز هم بجای استفاده از کلمات با ایما و اشاره خواسته اش را بیان کرد به سوال کردن ادامه ندهید. چون او در این صورت مایوس می شود. باید مراقب باشید که صحبت کردن برایش همچنان جالب بماند. اگر نشان می دهد که منظورتان را فهمیده است، از او تعریف کنید و تلاشش را برای بیان هر چیزی بستایید. از این راه او بیشتر به حرف زدن ترغیب می شود تا زمانی که به او القا کنید باید حرف بزند. صبور باشید و بدانید که هر کودک با روش و سرعت خودش صحبت کردن را می آموزد.

●  تلفظ کردن

اولین کلمان و جملان بچه ها شباهتی به آنچه باید باشند ، ندارند. اغلب بچه ها برای تلفظ حروف بی صدا مشکل دارند. یا بعضی از کلمات بنظرشان طولانی می آید بنابراین اول یا آخرش را حذف می کنند. البته زبان بچه ها خیلی شیرین است. به مرور او تلفظ صحیح را یاد خواهد گرفت.

بسیار مهم است که سختگیری نکنید. برای تصحیح تلفظش بهترین راه این است که آنچه او می گوید را درست تکرار کنید. به هیچ وجه از او انتقاد نکنید. وقتی با خوشحالی به رادیو اشاره می کند و می گوید: ” ایو ” بجای گفتن ” نه ، این ایو نیست ، رادیوه . تو هم بگو رادیو ” بگویید : “آفرین ، این رادیو ه”

این قانون که باید علاقمند و صبور بمانید ، در تمام مراحل رشد زبان فرزندتان معتبر است . وقتی شما صحبت کردن و فهمیدن را به عنوان یک توانایی جالب و مفید معرفی کنید ، او با علاقه بیشتر ی به یادگیری می پردازد. با او بازی کنید، آواز و شعر بخوانید ، آن وقت می بینید که او با چه شادیی همراهیتان می کند و یاد می گیرد.

ریتم فرزندتان را دنبال کنید. او نشان می دهد که چه موقع از رنگها و اعداد خسته شده و ترجیح می دهد با حیواناتش بازی کند. در این میان فراموش نکنید که از اولین کلمات و تلفظ بامزه زبان بچگانه او لذت ببرید.

همه اینها را یادداشت کنید ،در این صورت می بینید که او چقدر سریع می آموزد. همچنین به این وسیله مدرکی ارزشمند نیز برای بعدها که دوران بچگی به پایان می رسد، تهیه کرده اید.

مطالب پیشنهادی

سرطان سینه و تمامی گفتنی های آن

نقش مردان در زمینه بهداشت باروری همسران
کاهش مرگ و میر زنان باردار با برنامه مادری ایمن
مادران شاغل و نگهداری کودکان

تمرینات ورزشی در دوران حاملگی و قبل از زایمان

حقایقی در باره ایدز و لزوم آموش جنسی

مراحل رشد نوزاد: علایم دیر زبان باز کردن کودکان

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com

علایم دیر  زبان  باز کردن کودکان

برترین ها: کودکان با کیفیت های متفاوت مهارت های کلامی را یاد می گیرند اما همه آنها تقریبا خط زمان واحدی را دنبال می کنند (البته کودکان نارس ممکن است چند هفته یا چند ماه دیرتر  زبان  باز کنند). اگر کودک شما چند هفته پس از میانگین زمانی مشخص، نمی توانست همچنان صحبت کند حتما این مساله را با پزشک او در میان بگذارید. شاید این فاصله زمانی به نظر شما چندان مهم نباشد اما اگر کودک در مسایلی دچار تاخیر باشد، تشخیص و درمان آن باعث می شود تا در آینده در زمینه آموزش و یادگیری مهارت های اجتماعی مشکلی پیدا نکند.

به خاطر داشته باشید، جدول زمانی یادگیری مهارت های  زبانی در کودکان وسیع است و کودک شما ممکن است فقط در مقطع کوتاهی این مشکل را داشته باشد. ممکن است متوجه شوید کودک پیش دبستانی شما یک کلمه را بارها در میان یک جمله تکرار می کند تا حواس شما را همچنان روی خود نگه دارد تا بقیه حرف هایش را به خاطر بیاورد (البته این مساله ارتباطی با لکنت  زبان  ندارد). به محض اینکه کودک توانست بسیار روان صحبت کند، پس در حال پیشرفت است.

اما به عنوان یک قانون کلی، به غریزه خود اعتماد کنید. اگر احساس می کنید چیزی اشتباه است حتما آن را پیگیری کنید. هیچ کس به اندازه شما فرزندتان را نمی شناسد. به همین دلیل بهتر است همیشه مراقب هشدارهای زیر باشید و در صورت مشکل داشتن فرزندتان حتما آن را با پزشک متخصص در میان بگذارید.

اگر کودک علایم زیر داشت حتما آن را با پزشک کودکان یا آسیب شناس مهارت های  گفتاری مطرح کنید:

4 تا 6 ماهه

· در 4 ماهگی، صداهایوالدین خود را تقلید نمی کند.

·در 6 ماهگی،نمی خندد یا با صدای بلند جیغ نمی کشد.

8 تا 10 ماهه

·در 8 یا 9ماهگی، هیچ صدایی از خود در نمی آورد تا نظر اطرافیان را به خود جلب کند.

·در 9 ماهگی، هنوزنمی توانید صداهای جزئی از خود در آورد.

·در 10 ماهگی،هیچ واکنشی به نام خود نشان نمی دهد.

·در 9 یا 10ماهگی، متوجه نمی شوید که خوشحال یا غمگین است.

12 تا 15 ماهه

·در 12 ماهگی، واکنشفیزیکی همچون تکان دادن و چرخاندن سر را انجام نمی دهد.

·در 12 ماهگی،حداقل یکی دو حرف بی صدا همچون ب، پ و ... را به  زبان  نمی آورد.

·در 12 ماهگی، هنگامی که نیازدارد تا والدین در مورد چیزی یا کاری به او کمک کنند هیچ کاری انجام نمی کند.

·در 15 ماهگی، حداقل6 حرکت فیزیکی متفاوت همچون دست تکان دادن، اشاره کردن و ... را انجام نمی دهد.

·در 15 ماهگی، نمی تواند یک یادوکلمه کوتاه بیان کند.

18 تا 24 ماهه

·در 18 ماهگی،نمی تواند دست کم 6 یا 10 کلمه را بیان کند.

·در 18 تا 20ماهگی، نمی تواند به مسایل مورد علاقه خود همچون پرندگان یا هواپیما اشاره کند.

·در 20 ماهگی،نمی تواند دست کم 6 حرف بی صدا را بیان کند.

·در 21 ماهگی، بهفرمان های ساده والدین واکنش نشان نمی دهد.

·در 21 ماهگی، باعروسک ها یا خودش بازی نمی کند. به طور مثال، به عروسک هایش غذا نمی دهد یاموهای آن را شانه نمی کند.

·در 24 ماهگی، نمیتواند دو کلمه را به هم وصل کند.

·در 24 ماهگی، هنوزکارایی وسایل ساده خانه همچون مسواک، تلفن، چنگال و ... را نمی داند.

·در 24 ماهگی، حرفها و رفتارهای دیگران را تقلید نمی کند.

·در دوسالگی، هنگامنام بردن اعضای بدن آنها را با دست نشان نمی دهد.

30 تا 36 ماهه

·در 30 ماهگی، اعضایفامیل متوجه صحبت های او نمی شوند.

·در 36 ماهگی،حتی جملات ساده نیز بیان نمی کند، سوال نمی پرسد و دیگران متوجه حرف های او نمیشوند.

سه تا 4 ساله

·در سه سالگی،نمی تواند عبارت های کوتاه را بیان کند.

·در سه سالگی، ساختارهایکوتاه را درک نمی کند.

·در سه سالگی،تمایلی به بازی با دیگر کودکان ندارد.

·در سه سالگی،برایش دشوار است از والدینش جدا شود.

·در 3.5 سالگی،نمی تواند حروف بی صدای آخر کلمات را به درستی بیان کند.

·در 4 سالگی،هنوز با لکنت حرف می زند.

·در 4 سالگی، هنوزنمی توان به وضوح حرف ها او را متوجه شد.

مطالب پیشنهادی

سرطان سینه و تمامی گفتنی های آن

نقش مردان در زمینه بهداشت باروری همسران
کاهش مرگ و میر زنان باردار با برنامه مادری ایمن
مادران شاغل و نگهداری کودکان

تمرینات ورزشی در دوران حاملگی و قبل از زایمان

حقایقی در باره ایدز و لزوم آموش جنسی

مراحل رشد نوزاد:بچه هایی که دیر حرف می زنند

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com

((جان توماس)) وقتی ۲۰ ماهه شد می توانست خانه سازی کند، 

پازلهای کوچک را کنار هم بچیند و حتی با دقت به قصه های مادرش گوش کند، 

اما حرف نمی زد و این همان چیزی بود که مادرش ((جولی)) را بشدت نگران کرده بود 

چون ((جولی)) می دید که بچه های هم سن و سال پسرش از مدتها قبل زبان باز کرده و حرف می زنند. 

کودکانی که هم سن و سال جان هستند و یک کلمه هم حرف نمی زنند یا بچه هایی که  

دو سالشان شده و پنجاه کلمه صحبت می کنند، جزو کودکان ((دیر زبان)) هستند که 

حدود ده درصد خردسالان را شامل می شود. 

در این رابطه بچه های دیر زبان یا همان ((دیر صحبت)) را می توان به چهار گروه تقسیم کرد :

پسرها: پسرها سه برابر بیشتر از دخترها دیر زبان باز می کنند که شاید به این خاطر باشد که پسرها در یک زمان فقط می توانند یک مهارت را یاد بگیرند و مثل دختر بچه ها توانایی یادگیری چند مهارت را با هم ندارند. 

کودکان زودرس:این بچه ها معمولا به زمان بیشتری برای یادگیری زبان نیاز دارند. 

دو قلوها:برخی محققان بر این باورندکه چون دو قلوها بدون استفاده از لغات و صحبت کردن خیلی خوب می توانند با یکدیگر ارتباط بر قرار کنند،به طور ناخودآگاه دیرتر از بقیه زبان باز می کنند. 

کودکانی که خواهر یا برادر بزرگترشان سخنور خوبی است:این گونه بچه ها وقتی می بینند خواهر یا برادر بزرگترشان خوب حرف می ززند،احساس می کنند که دیگر نیازی نیست خودشان حرف بزنند. 

شیوه موءثر : با کودکان مستقیم حرف بزنید اما با پرسیدن سوالهای مختلف او را وادار به صحبت کردن نکنید.به بردن کلمات و تکرار آنها شیوه بهتری از آموزش زبان است. 

از آنجایی که به سختی می توان علت دیر زبان باز کردن کودکان را فهمید،بهتر است او را نزد متخصص ببرید،بخصوص زمانی که یکی از موارد زیر را در او مشاهده کردید: 

-در خانواده تان سابقه مشکل گفتاری و تکلم وجود داشته است. 

-کودکتان به خوبی با شما ارتباط بر قرار نمی کنند . 

- تا هجده ماهگی حتی یک کلمه هم حرف نمی زند. 

-ظاهرا گفته های شما را نمی فهمد. 

- غان وغون نمی کند و اگر هم می کند ،حروف بی صدا به کار نمی برد. 

- عفونت مزمن گوش دارد. 

مطالب پیشنهادی

سرطان سینه و تمامی گفتنی های آن

نقش مردان در زمینه بهداشت باروری همسران
کاهش مرگ و میر زنان باردار با برنامه مادری ایمن
مادران شاغل و نگهداری کودکان

تمرینات ورزشی در دوران حاملگی و قبل از زایمان

حقایقی در باره ایدز و لزوم آموش جنسی

مراحل رشد نوزاد:زود زبان باز کردن و چند نکته در مورد حرف زدن کودکان

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com

در سن یک سالگی کودکان 3-1 کلمه را باید بیان کنند اگر دستور یک مرحله ای داده شودمی توانند اجرا کنند

در سن 2 سالگی عبارات 3-2 کلمه ای را باید بتوانند ادا کنند. در این سن نصف کلامی که ادا می شود توسط اطرافیان قابل فهم است. دستورات دو مرحله ای را می تواند اجرا کند

اگر به همین ترتیبی که عرض کردم وجود دارد نباید مشکلی باشد. والدین می توانند به تکلم بهتر کودک کمک کنند. 
عملکرد کودکان دو زبانه بهتر از کودکانی هست که یک زبان می آموزند

تکلم و حرف زدن

والدین چه کمکی می توانند انجام دهند :

کودکان حرف زدن را از طریق شنیدن یاد می گیرند و مدتها قبل از به حرف درآمدن ،‌حرف اطرافیان خود را درک می کنند . نکته مهم این است که سال اول عمر در تکامل و یادگیری به موقع زبان در آنها بسیار حیاتی است در نتیجه بهترین روش برای کمک به تکلم کودکان ،‌صحبت کردن مداوم با آنها ،‌گوش دادن و سپس نشان دادن واکنش مناسب در قبال آنهاست .

اغلب کودکان در سال دوم عمر ، جملات کوتاه را درک می کنند و در واقع آماده صحبت کردن می شوند . اغلب کودکان معمولاً اولین کلمات خود را بین ۱۲ تا ۱۸ ماهگی ادا می کنند که معمولاً شامل نام فرد ، حیوان یا اعضای بدن و یا چیزهای مهم روزمره که بکرات شنیده است ، می باشد . البته کلمات اولیه کودک ممکن است مفهوم نباشد و به درستی ادا نشود .

بسیاری از کودکان در هنگام بازی ، با خود حرف می زنند که غالباً نامفهوم است . در واقع آنها با این کار مشغول تمرین حرف زدن هستند و هر چه اطرافیان کودک او را در صحبت های نامفهومش همراهی کنند ،‌کودک به صحبت کردن بیشتر تشویق می شود .

هنگام حرف زدن با کودک به نکات زیر توجه کنید :

مستقیماً به او نگاه کرده و صحبت کنید .

در صحبت خود همیشه از کلمات کلیدی مثل نام خود کودک یا وسایل مربوطه به او استفاده کنید .

بازی با کلمات را با کودکان حتی پیش از آن که آنها اولین کلمه خود را به زبان بیاورند ، انجام دهید . یکی از این بازیها نشان دادن اشیاء اطراف کودک و ذکر نام آنها است و سپس کودک را به تکرار آن کلمات تشویق کنید . این کار را در هر فرصتی که دست می دهد و بطور مرتب انجام دهید . بعنوان مثال می توانید در هنگام لباس پوشاندن کودک ، نام لباسهایی را که به او می پوشانید را مرتباً به او بگویید . نکته مهم این است که نام هر چیز باید بلافاصله به محض اشاره به آن ذکر شود در صورتی که فاصله بیافتد ، کودک فراموش می کند که این کلمه مربوط به چیست .

با کودک در مورد موضوعاتی که برایش جالب است مانند اسباب بازی مورد علاقه اش صحبت کنید . وقتی کودک مشغول کاری است می توان با او در مورد کاری که دارد انجام می دهد صحبت کنید و او را نیز تشویق کنید تا در این گفتگو شرکت کند . بعلاوه صحبت در مورد کارهای روزمره ای که در اطرافش اتفاق می افتد و تکرار صحبت در مورد آنها ،‌کودک را در یادگیری این کلمات کمک می کند . در توضیح دادن به کودک به زبانی صحبت کنید که برایش قابل فهم باشد و از حالات مختلف چهره و حرکات دستهای خود کمک بگیرید .

استفاده از کتابها و مجلاتی که تصاویر زیاد و جالب دارند ، در آموزش زبان به کودک مفید است . آنها با این کار نام اجسام و افراد مختلف را یاد می گیرند و به مرور قادر خواهند بود که تصاویر مشاهده شده را توضیح دهند .

گوش دادن به یکدیگر بسیار مهم است ،‌کودکان باید یاد بگیرند که هنگام صحبت والدین به آنها گوش دهند و والدین نیز باید به حرف کودکان خود گوش فرا دهند . این عمل به کودک نشان می دهد که شما حرف او را می فهمید و در نتیجه کودک به حرف زدن بیشتر تشویق می شود .

سعی کنید زبان « من درآوردی » کودک خود را بفهمید . این مسئله او را برای حرف زدن بیشتر تشویق می کند . لازم نیست بطور مرتب اشتباهات کلامی او را تصحیح کنید این کار ممکن است او را از حرف زدن بترساند . بلکه بهتر است معنی کلمات را با استفاده مکرر آنها در موارد مختلف به کودک آموزش دهید .

در هنگام حرف زدن با کودک خود بهتر است به جای ایستاده و از بالا ، سعی کنید هم قد او شوید و بصورت چشم در چشم با او صحبت کنید .

هر چه کودک بیشتر تشویق به صحبت شود و یا به سئوالاتی که از او می شود پاسخ دهد ،‌به همان میزان سریعتر حرف زدن را می آموزد

عملکرد مغز بچه های دوزبانه

دکتر کاترین مونت زبانشناس بلژیکی، در تز دکترای خود به بررسی عملکرد مغزی بچه های دو زبانه و مقایسه آن با بچه های تک زبانه پرداخته است. او در کار تحقیقی که در این زمینه انجام داده، تفاوت های قابل ملاحظه ای را بین عملکرد مغزی این بچه ها با هم مشاهده کرده است. 
تحقیقات پیشین نشان داده بودند که هر چه آموزش زبان دوم در سن کمتری شروع شود، فراگیری کامل تر و امکان دو زبانه شدن بیشتر است. 
نکته ی جدید و جالبی که در تحقیقات خانم مونت به چشم می خورد این است که آموزش زبان دوم در سن پایین، قابلیت عملکرد مغز را در زمینه های ادراکی نیز افزایش می دهد.

در حقیقت ابزاری که خانم مونت برای بررسی عملکرد مغزی این بچه ها استفاده نموده است، دستگاه "رزنانس مانیتیک هسته ای" است. این دستگاه قادر است به ما نشان دهد که هر فعالیتی، کدام بخش مغز را فعال می کند. در حقیقت وقتی ما حرکت می کنیم، یا حرف می زنیم یا کتاب می خوانیم، بخش های خاصی از مغز ما فعال می شوند. این دستگاه به دانشمندان کمک می کند که بخش های گوناگون مغز که در یک فعالیت سهیم هستند را، شناسایی کنند.

دکتر مونت با استفاده از این دستگاه به مقایسه فعالیت های مغزی بچه های دو زبانه و تک زبانه پرداخت. برای این کار 30 کودک دو زبانه و تک زبانه را که سن شان بین 7 تا 11 سال بود برگزید و از آن ها آزمون های ادراکی گذراند و در حین این آرمون ها به بررسی فعالیت های مغزی این کودکان پرداخت

این آزمون ها، تمرین های گرامری، طبقه بندی لغات و نیز جمع و تفریق را شامل می شدند. دکتر مونت مشاهده کرد مغز بچه های دو زبانه نسبت به بچه های تک زبانه، احتیاج به فعالیت کمتری برای حل این تمرین ها دارد. به عبارتی مغز بچه های تک زبانه برای حل آزمون ها - از هر نوعش - نیازمند فعالیت شدیدتری است و به این جهت، سلول های مغزی بیشتری باید بسیج شوند. 
تفاوت این کودکان تک زبانه با بچه هایی که از سنین بسیار کم در معرض دو زبان بوده اند، شدیدتر می شود. در کودکانی که پدر و مادرانشان زبان های مادری متفاوتی دارند و از همان ابتدا کودک در محیطی دو زبانه شناور است، این قابلیت ها نمایان تر است.

نتیجه این که هر چه ما از سن کمتری شروع به یادگیری زبان دوم کنیم، مغز ما برای فعالیت های ذهنی و ادراکی آمادگی بیشتری پیدا می کند.

پدرومادر چه نقشی دارند؟

مثل بسیاری از جنبه‌های مختلف رشد کودک، تکلم هم جزئی از رشد است که هم به ژنتیک کودک و هم به محیط اطراف او بستگی دارد، بنابراین میزان تحریکی که از محیط اطراف به کودک می‌رسد نقش بسیار مهمی در شروع تکلم در کودک بازی می‌کند. علاوه بر این، وقتی که مشکلات شنوایی، زبان و تکلم، یا مشکلات تکاملی در کودک وجود دارد، مداخلات سریع درمانی، نقش موثری در بهبود کودک و رشد توانایی‌های او خواهد داشت و اینجاست که نقش پدرومادر پررنگ‌تر می‌شود. والدین به محض اینکه متوجه اختلالی در کودک می‌شوند و یا حتی به آن شک دارند، باید با پزشک مشورت کنند تا تشخیص مشکلات کودک و به دنبال آن درمان به تاخیر نیفتد.

علاوه بر این وقت گذاشتن برای کودک بسیار مهم است. سعی کنید با کودک خود ارتباط برقرار کنید و حتی در زمان نوزادی که کودک متوجه صحبت شما نمی‌شود، با او حرف بزنید و برایش آواز بخوانید و ... با این کار محرک‌های محیط را برای کودک افزایش دهید و روند تکامل زبان را در او سرعت می‌بخشید. در حدود سنین 6 ماهگی می‌توانید کتاب خواندن را برای کودک آغاز کنید. 
البته لازم نیست که از همان ابتدا، یک کتاب را به طور کامل برای او بخوانید، باید به حوصله کودک هم توجه کنید. از کتاب‌های ساده با نوشته‌های کم و عکس‌های جذاب و آشنا استفاده کنید و با بزرگتر شدن کودک از او بخواهید که اشیاء آشنا را در کتاب به شما نشان بدهد: مثلا بگویید <توپ کو؟> یا <جوجو کو؟> بچه‌های کوچک گاهی حتی داستان‌ها و شعرهای مورد علاقه‌شان را حفظ می‌کنند و وقتی که کمی بزرگ‌تر شدند، آنها را برای شما تعریف می‌کنند و می‌خوانند.

�بابا�، �مامان�، �آب�، کودک شما با کدامیک شروع کرده؟ زبان باز کردنش را می گوییم.

شاید بگویید �با هیچ کدام، با یک کلمه عجیب و غریب�. ولی چه فرقی می کند. مهم این است که آن لحظات یکی از شیرین ترین لحظات زندگی شما بوده است. بعد از آن همه سر و کله زدن، کلمات را هزاران بار تکرارکردن، قصه گفتن، بازی کردن، بالاخره از میان آن همه صدا و آوای بدون معنی، کلمات شکل گرفتند و حالا فرزند شما مثل بلبل حرف می زند، جالب نیست؟حرف زدن یکی از شگفت انگیز ترین وقایعی است که در طول زندگی هر انسانی رخ می دهد. فکرش را بکنید، البته خیلی دشوار است، چون هیچ کدام از آن لحظات را به یاد نداریم؛ نگاه کردن به دهان هایی که معنای حرکت هایشان را درک نمی کردیم و شنیدن صداهایی که معنایی نداشتند ولی هر کودکی با شنیدن صدای والدین و اطرافیانش کم کم یاد می گیرد که چگونه صحبت کند.

ولی به تازگی محققان دانشگاه واشنگتن مطالعه جالبی را برای درک آنچه حقیقتاً در مغز کودک در حین یادگیری زبان رخ می دهد، انجام داده اند. در این مطالعه پدران و مادرانی به صورت داوطلبانه به همراه نوزادان خود حضور داشتند. برای این نوزادان، کلاه های مخصوصی تهیه شد که درون آن الکترودهایی کار گذاشته شده بودند. به این ترتیب محققان می توانستند، سیگنال های مغزی این کودکان را در حین یادگیری زبان ثبت کنند.

این کلا ه ها بدون اینکه برای نوزادان درد و ناراحتی ایجاد کنند، روی سر آنها قرار می گرفت و پدر و مادر این نوزادان، او را در آغوش می گرفتند، سپس یکی از محققان تلاش می کرد با حرکات، این کودکان را شاد کند و به خنده درآورد. این محققان تلاش می کردند، آواهای ساده ای مانند �با� یا �دَ� را تکرار کنند و از کودک بخواهند این آواها را تکرار کند و در صورتی که کودک موفق به تکرار این صداها می شد، دستگاه ها، سیگنال های مغزی این کودکان راثبت می کردند. این محققان به این نتیجه رسیدند که در ابتدا که کودک به حرف های اطرافیانش گوش می دهد، میلیون ها ارتباط بین سلول های عصبی در بخشی از مغز که مسوول شناخت صداها و آواها است، شکل می گیرد. این بخش از مغز �wernicke’s� نامیده می شود. در چند ماه بعد از آن، سلول های عصبی در بخشی دیگر از مغز که �Broca’s� نام دارد و مسوول کنترل صحبت کردن است، فعال می شوند. بخشی از مغز که صحبت کردن را کنترل می کند، مسوول تمام آن چیزی است که به وسیله زبان و لب های ما شکل می گیرد.

این محققان همچنین به این نکته پی بردندکه این مراکز در مغز کودکان مختلف، در زمان های بسیار متفاوتی نسبت به یکدیگر فعال می شوند و شاید به همین علت باشد که برخی کودکان دیرتر زبان باز می کنند و بعضی خیلی زود.

به نظر می رسد نتایج حاصل از این مطالعه در پیشگیری از اوتیسم و اختلال در خواندن و بسیاری از مشکلات در ارتباط با آموختن زبان کودکان، مفید باشد.

ولی آنچه همواره بر آن تاکید می شود این است که تا می توانید با کودکتان بیشتر صحبت کنید و برایش کتاب بخوانید، چون با انجام این کارها، این مراکز در مغز کودک خیلی زودتر و سریع تر فعال خواهند شد.

● وقتی برای زبان بازکردن...

شاید نتوان هیچ ۲ کودکی را پیدا کرد که دقیقاً تمام مهارتشان مانند یکدیگر رشد کند. بعضی از کودکان دیرتر از بقیه شروع به صحبت کردن و یادگیری لغات می کنند. پسرها اغلب دیرتر از دخترها این مهارت ها را کسب می کنند. در سن یک سالگی، بیشتر کودکان می توانند چند اصطلاح را درک کنند و چند کلمه منفرد را نیز بگویند. در ۲ سالگی، دستورات ساده ای مانند �ماشین رو بده مامان� را درک می کنند و در ۳ سالگی اکثر کودکان می توانند جملات ساده ای را به کار ببرند و دامنه لغات نسبتا قابل قبولی دارند. در این سن گرچه ممکن است کودک شما در تلفظ بعضی لغات مشکل داشته باشد ولی معمولاً غریبه ها نیز می توانند منظور کودک را درک کنند ولی توجه داشته باشید ممکن است تلفظ صحیح بعضی لغات و صداها تا ۷ سالگی طول بکشد. میزان یادگیری تکلم در کودکان به عواملی از قبیل طبیعت و رشد جسمی قسمت هایی از بدن که در امر تکلم دخالت دارند و نیز توانایی هوشی و یا وجود انگیزه از سوی محیط بستگی دارد. به عنوان مثال کودکی که در محیطی بزرگ می شود که به دلیل مشغله، والدین کمتر با او صحبت می کنند،انگیزه کافی برای صحبت کردن نخواهد داشت و ممکن است دیرتر از سایر همسالانش لب به سخن گفتن باز کند. گرچه برخی محققان اعتقاد دارند پیشرفت های اولیه در آموختن زبان، ارتباطی به توانایی هوشی در کودک ندارد. نوزادان صدای انسان ها را به هر صدای دیگری ترجیح می دهند و صحبت کردن با آنها نقش مهمی در رشد قدرت تکلم آنها دارد. در هنگام صحبت کردن با کودک تلاش کنید به او نگاه کنید تا حس کند کاملاً به او توجه دارید، این کار به او کمک خواهد کرد حالت های صورت را نیز بیاموزد و با گفتار همراه سازد.

● �الفبای حرف زدن�

حرف زدن با کودک اصلا کار دشواری نیست. فقط کافی است درباره کاری که برایش انجام می دهید، تعریف کنید. مثلاً اگر مشغول غذادادن به کودکتان هستید، درباره غذاخوردن برایش حرف بزنید و پرسش هایی را مطرح کنید حتی اگر مجبور باشید خودتان به این پرسش ها پاسخ دهید.

وقتی که با اتومبیل از خیابان ها عبور می کنید، اشیا و محیط اطراف را به او نشان بدهید و برایش تعریف کنید که هرکدام به چه کاری می آیند.فراموش نکنید بچه ها نیاز دارند تا همراه با صداها و کلمات منفرد الگوهای صحبت کردن را نیز بیاموزند، بنابراین اگر کودک شروع به صحبت کردن کرد در وسط کلامش شما حرف بزنید و سپس به او اجازه دهید کلامش را ادامه دهد به این ترتیب او می آموزد مردم در بین صحبت کردن مکث می کنند و به دیگران اجازه سخن گفتن می دهند.

▪ آینه

بچه ها خیلی دوست دارند در مقابل آینه حرف بزنند، بنابراین شما می توانید یک آینه در اختیار کودکتان قرار دهید تا او بتواند حرکات لب و دهان خود را حین صحبت کردن در آن مشاهده کند.

▪ شعرها و آوازها

تکرار شعرها و آوازهای کودکان به او کمک خواهند کرد صداهای خاصی را بشناسند و بسیار مناسب است این شعرها همراه حرکات بدن، تکرار شوند. (خوانده شوند)

▪ کتاب های داستان

تماشای عکس کتاب های قصه برای کودکان بسیار ارزشمند است. به خصوص اگر یک واژه خاص مثل �توپ� و �عروسک� همراه با یک عکس ساده و رنگین در مقابل چشمان کودک قرار گیرد. وقتی شما یک کتاب داستان را برای فرزندتان بارها و بارها بخوانید او قصه را از بر می شود و در ساعاتی از روز با ورق زدن کتاب، قصه را برای خود بازگو خواهد کرد. این راهی است برای تمرین صحبت کردن.

▪ بازی ها و اسباب بازی

بازی کردن با اسباب بازی های خاصی کودک را به صحبت کردن تشویق می کند، مثلا اگر شما یک تلفن اسباب بازی در اختیار کودک قرار دهید، او به تقلید از والدین حرف زدن با دیگران را تمرین خواهد کرد.

شما همچنین می توانید یک بازی دو نفره با کودکتان ترتیب دهید و نقش شخصیت مورد علاقه او در قصه یا کارتون را بازی کنید و از کودک بخواهید نقش مقابل شما را بازی کند و در این گفت وگوی دو نفره، صحبت کردن را تمرین کند.

● زنگ خطر

با این حال برخی از کودکان دیر لب به سخن گفتن باز می کنند و ممکن است مشکلات زیادی در حرف زدن داشته باشند. بنابراین اگر کودک شما در این گروه از کودکان قرار دارد باید به علائم هشداردهنده توجه کنید، بین ۱۲ تا ۲۴ ماهگی علائم خاصی وجود دارد که شما می توانید آنها را در کودکتان ردیابی کنید مثلا اگر کودک شما ترجیح می دهد از حرکات سر و دست به جای تولید صدا و آوا برای برقراری ارتباط استفاده کند، در تقلید صدا حدود ۱۸ ماهگی مشکل دارد، و یا اگر کودک بالای ۲ سال، از دستورات ساده نمی تواند پیروی کند، تن صدای غیرمعمول دارد، فقط می تواند گفتار یا اعمال را تکرار کند و به طور همزمان کلمات یا عبارت هایی تولید نمی کند. در این موارد بهتر است فرزندتان را برای کمک های تخصصی نزد پزشک ببرید.

دلایل زیادی برای تاخیر در رشد گفتار و زبان کودک وجود دارد. از اختلالات دهانی مانند مشکلاتی در زبان یا سقف دهان گرفته تا مشکلات شنوایی.

● توصیه ها

۱) بچه ها اغلب کلماتی را اختراع می کنند، آنها را تصحیح نکنید و یا وانمود نکنید که نمی فهمید چرا که او گیج و ناامید می شود. بعدا این لغات جای خود را به لغات صحیح خواهند داد.

۲) به فرزندتان کمک کنید تا هر وقت لغتی را یاد می گیرد به کار ببرد و شما نیز آن کلمه را در صحبت هایتان به کار ببرید.

۳) برای کودک کتاب بخوانید. ازنوزادی شروع کنید. یک کتاب را نباید کامل بخوانید، اما دنبال کتاب های تصویری نرم و بزرگ مناسب باشید که کودک را تشویق می کند. در حالی که شما تصویر را نام می برید به آن نگاه کنید. یا کتاب های برجسته که کودک آن را لمس کند، تهیه کنید.

تفاوت بین کودکان در حرف زدن

همانطور که قبلاً نیز گفته شد، در هیچ مرحله‌ای به اندازه این دوره (زبان 
باز کردن) فرق بین کودکان به وضوح مشاهده نمی‌گردد. یک کودک در ۲ سالگی ۷۰ 
کلمه و در ۵/۲ سالگی ۳۰۰ کلمه می‌داند، در صورتی‌که کودکی دیگر در ۲ سالگی 
۵۰ کلمه و در ۵/۲ سالگی ۱۰۰ کلمه می‌داند. در هر دو صورت آنها اطفالی 
طبیعی هستند. حتی ممکن است این تفاوت در تمام عمر باقی بماند. این مسئله 
در افراد بزرگسال نیز دیده می‌شود. تعداد کلماتی که یک فرد بزرگسال عادی 
به‌کار می‌برد ۱۵۰۰، یک فرد تحصیل‌کرده، ۳۰۰۰ و یک دانشمند ۵۰۰۰ است. 
از 
کجا این اختلاف‌ها پدیدار می‌شوند؟ پیش از هر چیز باید گفت که استعدادهای 
شخصی باعث می‌گردند که گروهی از اطفال زود زبان باز می‌کنند. در یک 
خانواده که قطعاً شیوه تربیت تمام کودکان یکسان است به‌طور محسوس دیده 
می‌شود که بین کودکان، خواهر بزرگتر در یک سالگی ۵ کلمه ادا می‌کرده و 
آنها را می‌شناخته است، در صورتی‌که برادر کوچکتر در ۵/۱ سالگی تنها دو 
کلمه تلفظ می‌کند. اما باید توجه داشت که استعدادهای فردی برای توجیه این 
مسئله کافی نیست. نقش اطرافیان نیز از اهمیت خاصی برخوردار است. برای 
اینکه کودکی بتواند به‌طور طبیعی حرف بزند احتیاج به محبت و تفاهم دارد. 
همچنین باید حرف زدن دیگران را بشنود و با او صحبت کنند و به سؤال‌های وی 
پاسخ دهند و او را تشویق به حرف زدن کنند. البته تمام این اعمال بایستی با 
لحنی محبت‌آمیز و بدون تغییر کلمه‌ها انجام گردد. 
مسلم است که وقتی به 
کودکی به مهربانی می‌گویند: ”برو دست‌هایت را بشور و بعد بیا به من کمک کن 
تا میز را بچینم... خیلی خوب حالا برو بنشین. من می‌روم سوپ را بیاورم. 
مواظب باشد، خودت را نسوزانی!... آفرین! حالا مثل یک دختر خوب و بزرگ 
غذایت را بخور“، یک چنین کودکی پیشرفت قابل توجهی دارد تا طفلی که به‌دست 
پرستار و خدمتکار منزل که نسبت به کودک نیز بی‌تفاوت هستند سپرده شده است 
و بدین‌نحو صحبت می‌کنند: ”سوپت را بخور، جیش کن... عجله کن... خجابت 
نمی‌کشی! دست تو بشور زود، زود!... اَه بچه بد! باز لباست را لک کردی، 
تکان نخور، الان پاکش می‌کنم... پیشبندت را کثیف کردی!“ 
همچنین در برخی 
از مهدکودک‌ها که مسئولان فرصت کافی برای حرف زدن با کودکان را ندارند و 
در منزل نیز با آنها صحبت چندانی نمی‌کنند، در نتیجه کودکان در مورد زبان 
پیشرفت فوق‌العاده‌ای نخواهد کرد و حتی اطفال گوشه‌گیر و کم‌حرف خواهند 
شد. روانشناسان بر این عقیده‌اند که گاهی اشکالاتی که در موقع خواندن و 
نوشتن برای برخی از کودکان ایجاد می‌شود در اثر تأخیر در حرف زدن و 
بی‌توجهی اطرافیان است. زمانی‌که احساس کردید که فرزندتان به مرحله حرف 
زدن رسیده (درک این مسطلب بسیار آسان است: کودک از شما سؤال‌های فراوان 
می‌کند و با شوق بسیار منتظر پاسخ‌های شما است) با او اغلب خیلی روشن و با 
صبر و حوصله صحبت کنید. وقتی کلمه‌های روزمره مانند: خواب، آب، نان، تشنه 
و غیره را یاد گرفت، کلمه‌های جدید را به او یاد دهید. این امر باعث تکامل 
هوشی وی می‌گردد. 
لحظه‌ای می‌رسد که ذهن طفل برای رشد و نمو و توسعه 
نیاز به کلمه دارد، همان‌طور که بدن جهت شکوفائی محتاج به غذا است. این 
مقایسه زیاد هم اغراق‌آمیز نیست. در اینجا به‌شرح این مطلب می‌پردازیم: 
کودک 
پی‌درپی سؤال می‌کند - هر چند که سؤال‌هایش هنوز هم نظم چندانی ندارد. اما 
کنجکاوی‌اش پایانی ندارد. با همه نیرویش می‌خواهد اسم همه چیز را بداند، 
همان‌گونه که بیشتر از لمس کردن و دست زدن به چیزها خسته نمی‌شد. این 
کنجکاوی کاملاً طبیعی است و فقط در کودکان عقب‌افتاده و ناقص وجود ندارد. 
وقتی کودک شیئی را نشان می‌دهد و از مادر خود می‌پرسد: ”این چیه... این 
چیه؟...“ مادر به او اسم شیئی را می‌گوید، و تقریباً همیشه همراه این پاسخ 
توضیحی نیز می‌دهد که مثلاً: ”اسم این جاروبرقی است و کارش جمع کردن آشغال 
و خاک است“. حتی اگر این توضیح هم داده نشود کودک توجه می‌کند چگونه پریز 
را به برق می‌زنند، روی یک تکمه فشار می‌دهند و از یک اتاق به اتاق دیگر 
می‌روند. خیلی زود متوجه می‌شود که ”جاروبرقی“ آپارتمان را تمیز می‌کند و 
در مدتی که آن را در اتاق می‌چرخانند پنجره‌ها را باز می‌کنند و غیره. 
بدین‌ترتیب کودک یک لغت تازه یاد می‌گیرد اما در حافظه‌اش بسیاری تصویرها 
و حرکات و شرایطی که با کلمه ”جاروبرقی“ همراه است ضبط می‌شود

سن یک سالگی ، سنی است که کودک شما زبان باز می کند. راهکارهای ساده‌ای در جهت تقویت مهارت‌های گفتاری کودکان وجود دارد که در این جا به تعدادی از آنها اشاره شده است.

نقطه عطف دوران کودکی فرزندتان زمانی است که او اولین کلمه را بر زبان می‌آورد و این زمان دوست داشتنی ، در آلبوم کودکتان ثبت شده و جزء یکی از خاطرات فراموش نشدنی زندگی‌تان به حساب می‌آید و اما گاهی ممکن است حرف نزدن کودکان نوپا باعث نگرانی والدین شود. به عقیده یکی از متخصصین ، بسیاری از والدین ابراز نگرانی می‌کنند که آیا پیشرفت زبانی فرزندانشان معمولی به نظر می‌رسد! در حالی که بیشتر اوقات اضطراب آنها بیهوده و بی‌اساس است.

آیا همه کودکان در باید در یک زمان مشخص شروع به صحبت کردن کنند؟

در حالی که تعدادی از بچه‌های ۱۲ ماهه چند کلمه ساده ، مانند مامان ، بابا ، بالا و دد ،‌ که کلماتی مشترک در بین اکثر بچه‌ها است، می‌توانند بگویند. اما کودکانی هم هستند که تا سن ۱۵ تا ۱۸ ماهگی نمی‌توانند صحبت کنند. به نظر دکتر رسکورلا ، کودکان بین ۱۳ تا ۱۸ ماهگی اولین کلمه را می‌گویند. 
مهارت‌های زبانی کودکان

هنگامی که کودکان به سن ۲ سالگی می‌رسند، در حدود ۷۰ درصد آنها ۵۰ تا ۲۵۰ کلمه را بر زبان می‌آورند، که معمولا کلماتی مانند اسم‌ها ، فعل‌ها و صفات هستند و همچنین می‌توانند کلمات را کنار یکدیگر قرار دهند و جملات دو یا سه کلمه‌ای بسازند مانند: شیر می‌خوام، هاپو بازی کنیم). به ندرت هم کودکانی هستند که بتوانند جملات پیچیده‌تری بگویند مثل ، بابا کی می‌یاد به خونه تا باهاش توپ بازی کنم؟

تعداد قابل ملاحظه‌ای از کودکان ، در حدود ۱۰ تا ۱۲ درصد ، در این سن از لحاظ گفتاری از دیگران عقب‌تر هستند. اگر کودک شما در ۲ سالگی کمتر از ۵۰ کلمه می‌گوید و یا نمی‌تواند جملات دو کلمه‌ای بسازد، از جمله کودکانی است که دیر به حرف می‌افتند. به عقیده دکتر رسکورلا ، دیر به حرف افتادن کودکان زنگ خطری به حساب نمی‌آید ولی بخصوص در مورد بچه‌های ۵ ساله بهتر است که موضوع را با پزشک کودک در میان بگذارید. 
بطور طبیعی ، زمان زبان باز کردن در کودکان بسیار متفاوت است. بیشتر کودکان ، حتی آنهایی که بطور ذاتی ساکت هستند، بالاخره در این محدوده زمانی زبان باز می‌کنند.

نگران کننده‌تر از همه عقب ماندگی در مورد فهمیدن گفتار و یا آنچه که فرزندتان درک می‌کند، می‌باشد. یکی از کارشناسان می‌گوید: بیشتر کودکان یک ساله می‌توانند دستورات ساده را عمل کنند. به عنوان نمونه ، کفشت را پیدا کن. اگر فرزند ۱۸ ماهه شما به نظر می‌رسد که بعضی چیزها را نمی‌فهمد، بهتر است که با دکتر او مشورت کنید.

اگر حرف‌های کودک شما برای همگان غیر از شما نامفهوم است. اصلا نگران نشوید. یکی از متخصصان با مطالعه بین بچه‌های ۱۸ ماهه برآورد کرده است که تنها ۲۵ درصد از آنچه که فرزندتان می‌گوید، می‌تواند برای دیگران قابل درک باشد. (در مقابل نیز شما فقط ۹۵ درصد از صحبت‌های او را متوجه می‌شوید). در آخر دکتر رسکورلا اضافه می‌کند: توانایی صحبت کردن در میان کودکان متفاوت است، تا ۳ سالگی نگران حرف زدن فرزند خود نباشید. 
بایدها و نبایدها

اگر کودک شما می‌گوید:

•آبه- آبه. 
•من دستشویی رفته باشم. 
•به آب میوه اشاره می‌کند. 
•با حرکات سر و صورت به حیوانات پشمالو اشاره می‌کند.

شما نگوئید:

•آبه می‌خوای 
•نه، رفته باشی، نیست. من رفتم 
•من به تو چیزی نمی‌دم مگر این که آب میوه بگی. 
•آیا خرگوش صورتی خودت را می‌خوای؟

شما بگوئید:

•آب می‌خواهی 
•بله ، شما دستشویی رفتید 
•آب میوه ، تو آب میوه می‌خواهی 
•آیا خرگوش صورتی خودت را می‌خواهی یا خرس آبی‌ات؟ 
کمک به شکوفایی گفتار در کودکان

والدین در پیشرفت زبانی کودکانشان نقش کلیدی دارند. دکتر استیو برمن ، متخصص در پیشرفت‌های زبانی و استاد دانشگاه در آمریکا می‌گوید: تحقیقات نشان داده که در پیشرفت زبان دو بخش حیاتی حائز اهمیت است: تعداد کلماتی که کودک می‌شنود و دوم مقدار کمکی که از دیگران می‌گیرد. با تشویق و صحبت کردن بیشتر شما با کودکتان ، دایره لغات او گسترش می‌یابد.

برخی از روش‌هایی که نقش اساسی در مکالمه کودک دارد

بلند و رسا صحبت کنید.

به عقیده یکی از کارشناسان: هر کاری که کودک شما انجام می‌دهد،‌ از لباس پوشیدن گرفته تا خوابیدن، فرصت خوبی برای استفاده از کلمات است. یک داستان دنباله‌دار ، همراهی کردن با اشاره ، لباست این جاست، سرت را بالا کن ، لغات جدیدی را در ذهن او می‌سازد و همچنین نشان می‌دهد که هر چیزی ، اسمی دارد.

با آهنگ و موزون صحبت کنید.

از زمانی که کودکان قبل از حرف زدن با دانش حرکات آشنا می‌شوند، صحبت کردن به صورت آهنگین و با حرکات دست بازی کردن برای آنها بسیار سودمند و مفید است. مانند: با دست مثل عنکبوت راه رفتن یا حرکات دایره‌وار چرخ‌های اتوبوس. کلپرلژنژ کارشناس کودکان زیر سه سال می‌گوید: معمولا بچه‌ها بیشتر کلماتی را که در ترانه‌ها می‌شنوند را به آسانی به خاطر می‌سپارند.

کلمات را یکی یکی اضافه کنید.

دکتر رسکورلا می‌گوید: وقتی که فرزند نوپای شما بعضی چیزها را خود به خود می‌گوید، آن لغت را به کلمات دیگرش اضافه کنید. به عنوان نمونه ، اگر او ، توپ ، می‌گوید به او بگوئید: توپ قرمز یا توپ بزرگ. این راهکار نه تنها دامنه لغات او را افزایش می‌دهد، بلکه به او یاد می‌دهد که کلمات را ترکیب کند.

با اسم کلمات بازی کنید.

کودک شما باید بداند که هر چیزی اسمی دارد و همچنین می‌تواند با استفاده از همین اسامی ارتباط برقرار کند. کتاب‌های مصور برای نشان دادن و نامیدن اسامی بسیار مفید است. کودک از سن ۱۲ تا ۱۵ ماهگی ، به اسم‌های ساده متکی است. در ۱۵ تا ۱۹ ماهگی کلماتی مانند فعل دویدن ، خوردن یا نشستن یا صفاتی مثل بنفش ، کوچک و سرد به لغات او افزوده می‌شود. پیش از درخواست او پاسخ ندهید (مثل تیری که از تفنگ رها شود). به فرزندتان اجازه دهید تا نیازهایش را قبل از این که شما بپرسید ، بیان کند.

اگر اغلب پس از بیدار شدن از خواب تشنه است، فورا برای او آب نیاورید. بلکه در عوض اجازه دهید تا او از شما بخواهد، سپس بگوئید: تشنه هستی! الان برایت کمی آب می‌آورم. تمرین کنید و باز هم تمرین و تمرین. به فرزندتان اجازه دهید تا در هر فرصت مناسب از مهارت‌های زبانی‌اش، بخصوص با هم سن و سال‌هایش استفاده کند.

به عقیده یکی از کارشناسان: وقتی که کودک شما می‌بیند که بچه‌های دیگر صحبت می‌کنند، او نیز برای حرف زدن با دیگران تشویق می‌شود. بعضی از کارشناسان گفتاری معتقدند که استفاده از پستانک ، شیشه شیر و لیوان‌های دردار که باعث مکیدن به مدت طولانی می‌شوند، باعث نوک زبانی بچه‌ها شده و ممکن است حروف س و ز را ناجور تلفظ کنند.

تحمل کنید و صبور باشید. یکی از متخصصین می‌گوید: زمانی که کودکان دنبال کلماتی هستند که می‌خواهند بیان کنند، فرصت دهید، اگرچه معمولا برای والدین خسته کننده است. همچنین از پریدن بین حرف‌های کودکان جهت کامل کردن جملاتشان خودداری کنید. با این کار به آنها فرصت می‌دهید تا از کلمات ذهنی خود استفاده کنند و شما توانایی‌های آنها را باور خواهید کرد و این راه بهترین تشویق و ترغیب در همه مراحل است.

ممکن است با کودکانی روبه‌رو شوید که اصطلاحاً خیلی زود به حرف می‌افتند اما درست عکس این مطلب نیز صدق می‌کند؛ یعنی کودکانی نیز هستند که بنا به دلایلی دیرتر از همسالان خود شروع به صحبت می‌کنند.

در کل، عوامل زیادی را می‌توان نام برد که در پیشرفت نیروی سخنگویی کودک مؤثر و در تسریع یا کاهش سرعت آن دخیل هستند. این نوشتار به عوامل مؤثر بر تکلم اشاره دارد: 
رشد عمومی: کودکان از نظر رشد، دارای توانایی‌های متفاوتی هستند؛ یکی رشد کندتری دارد و ممکن است دیگری رشد سریع‌تری داشته باشد. در واقع بهتر است بدانید که میان رشد جسمی و حرکتی و رشد تکلم نسبت مستقیم وجود دارد.

بهداشت و سلامت بدن: ممکن است رعایت نکردن بهداشت و بیماری کودکان مانع رشد ارگانیسم و عدم‌هماهنگی‌های لازم بین سیستم‌های اعصاب و سیستم جسمی و حرکتی و اختلال در تکلم شود. بهتر است بدانید کودک خیلی پیش‌تر از اینکه نخستین کلمه‌ها را بر زبان جاری کند، رشد کلامی را آغاز می‌کند. برای مثال کودک بایستی به شیر خوردن، قدرت بلع غذا و نفس کشیدن واقف شده باشد تا بتواند زمینه را برای سخن گفتن فراهم و نفس را برای سخنگویی آزاد کند. کودکان بیمار به‌دلیل ارتباط کمتر با بزرگسالان، کلمات و الفاظ کمتری را فرا‌می‌گیرند،

در صورتی که کودکانی که از سلامت جسمانی کاملی برخوردار هستند سریع‌تر از کودکان بیمار، از نظر گویایی رشد می‌کنند و دامنه لغاتشان فراتر می‌رود. همچنین در هر مرحله از رشد کلامی ساخت‌های مناسبی برای آن مرحله لازم است. به‌عنوان مثال برای بر زبان آوردن حروف بی‌صدا کودک ‌باید به سنی رسیده باشد که قدرت ادای حروف را داشته باشد؛ علاوه بر این کودک قبل از 28‌ماهگی فاقد دندان جلویی است که از آن، جهت ایجاد اصوات استفاده کند.

عوامل محیطی و خانواده: هر چند سخنگویی کودکان از حد فیزیولوژیک آنها فراتر نمی‌رود، ولی با این وجود نمی‌توان شرایط محیطی و خانوادگی را نادیده گرفت. نوزادانی که در پرورشگاه‌ها بزرگ شده‌اند، به‌دلیل اینکه با بزرگسالان کمتر ارتباط دارند و سخنانشان از سوی آنها بااهمیت تلقی نمی‌شود، از نظر کلامی معمولا در رده پایین‌تری نسبت به سایرین قرار دارند. همچنین محیط خانواده در آموزش سخنگویی کودک نقش بسزایی دارد. کودکی که توسط بزرگسالانی اهل مطالعه و با حوصله پرورش یافته است مسلما از قدرت سخنگویی بهتری نسبت به کودکی که در محیطی ناسازگار و آکنده از درگیری بزرگ شده، برخوردار است و بهتر تکلم می‌کند. همچنین مادر نخستین کسی است که با کودک ارتباط برقرار می‌کند و مشوق ادای نخستین کلمات کودک خویش است.

جنسیت: بهتر است بدانید که در مقایسه، دختران معمولاً زودتر از پسران زبان باز می‌کنند، از کلمات بیشتری استفاده کرده و جملات کامل‌تری ادا می‌کنند. اما در حدود سن 6 سالگی میزان گویایی و ذخیره لغات پسران و دختران ابتدا با هم برابر است و سپس پسران بر دختران پیشی می‌گیرند. ردیف تولد: معمولاً بچه‌های اول زودتر زبان باز می‌کند و قدرت بیانشان نیز خیلی خوب است، چون پدر و مادر ذوق و شوق بیشتری نشان می‌دهند، با او بیشتر سخن می‌گویند و دوست دارند که زودتر سخن بگوید اما در فرزندان بعدی ممکن است برایشان به امری عادی تبدیل شود.

هوش: میان هوش کودک و قدرت تکلم وی رابطه تنگاتنگی حاکم است. کودک هر چه باهوش‌تر باشد به همان میزان رشد سخنگویی در وی سریع‌تر و بهتر صورت می‌گیرد، همچنین زودتر زبان باز می‌کند؛ اگر چه دیر زبان باز کردن دلیل بر کم هوشی نیست. همان‌طور که گفته شد عوامل دیگری نیز در سخنگویی دخالت دارند (معمولا کودکان تیز هوش روان‌تر و شیواتر صحبت می‌کنند).

دو زبانی والدین: پدر و مادری که به زبان و لهجه‌های متفاوت سخن می‌گویند گاه کودکانشان بین دو زبان مردد شده و دیرتر دست به انتخاب می‌زنند و شروع به صحبت می‌کنند؛ به‌ویژه زمانی که هر‌یک از والدین به زبان خود تعصب نشان می‌دهند و در یادگیری زبان یا لهجه خودشان توسط کودک لجاجت می‌ورزند

http://www.ninisite.com/discussion/thread.asp?threadID=118340

مطالب پیشنهادی

سرطان سینه و تمامی گفتنی های آن

نقش مردان در زمینه بهداشت باروری همسران
کاهش مرگ و میر زنان باردار با برنامه مادری ایمن
مادران شاغل و نگهداری کودکان

تمرینات ورزشی در دوران حاملگی و قبل از زایمان

حقایقی در باره ایدز و لزوم آموش جنسی

مراحل رشد نوزاد:سیر تکامل طبیعی کودک

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است http://maktoobshop.com سیر تکامل طبیعی کودک اما آیا شما بعنوان پدر و مادر از سیر تکامل طبیعی فرزندتان آگاهی دارید و آیا میدانید فرزند شما در هر دوره از تکامل جسمی و ذهنی چه توانایی هایی را کسب می کند و میتواند قادر به انجام چه کارهای باشد؟ پیشرفت منظم در طول مسیری مداوم را تکامل گویند که در این مسیر کودک مهارتها و رفتارهای جدید تری یاد می گیرد ، بعبارت دیگر تغییر در عملکرد کودک را تکامل گویند. در ادامه مراحل و مهارتهای مهم تکامل را در سنین مختلف کودکی ذکر می کنیم که آگاهی از آنها میتواند برای هر پدر و مادری سودمند باشد.

بدو تولد :

. کودک قادر به مکیدن و بلعیدن می باشد.   2هفتگی : . سر را به طرفین حرکت میدهد. . به صورت اشخاص توجه میکند. . با صدای زنگ هوشیار می شود.

یک ماهگی :

. عطسه و سرفه می کند. . نور را تعقیب می کند.

دو ماهگی :

. بصورت واکنشی لبخند میزند. . از خود صدا درمی آورد. . با چشم بدنبال صدا می گردد. . شروع به گردن گرفتن می کند.

سه ماهگی :

. وقتی او را روی شکم می گذارید می تواند سرش را نگه دارد. . دستهای شما را با چشم تعقیب می کند. . دستها را باز و بسته می کند.

چهار ماهگی :

. در پاسخ به خنده دیگران می خندد. . به پشت و رو غلت میزند. . اگر از حالت خوابیده او را بلند کنید سر به پشت نمی افتد. . با چشمها شیء متحرک را تعقیب می کند. . دستها را بر روی سینه بهم می رساند. . سر خود را به طرف صداها می چر خاند. . دستش را برای گرفتن اشیاء دراز می کند. . به سمت اسباب بازی حرکت می کند. شش ماهگی : . با کمک می نشیند. . اشیاء را از یک دست به دست دیگر می دهد. . اشیاء را در دست خود نگه می دارد. . مادر خود را می شناسد. . فونتانل(ملاج)خلفی بسته می شود. هشت ماهگی : . بدون کمک می نشیند. . زمزمه میکند و یا با صدای بلند می خندد. . اشیائی که در دست او قرار داده شده را بررسی می کند. نه ماهگی : . بین ۱ تا ۳ دندان دارد. . با گرفتن دستها می ایستد. . از وضعیت خوابیده بلند شده و می نشیند. . شروع به گرفتن اشیا با انگشتان می کند. . 2 مکعب را بهم می کوبد. . دستها را به علامت خداحافظی تکان میدهد. . قایم باشک بازی می کند. . بابا و مامان میگوید اما خیلی واضح نیست. . صداهای 1 یا 2 هجایی ایجاد می کند. . روی زمین سینه خیز میرود. 12 ماهگی : . براحتی چهار دست و پا میرود. . می ایستد و خم می شود. . سعی میکند راه برود. . تمام دندانهای پیشین فک بالا در آمده. . از لیوان آب می خورد. . بصورت مشخص مامان و بابا می گوید و 2-1 کلمه دیگر نیز می گوید. . کارهای دیگران را تقلید می کند. . مکعب را داخل فنجان می گذارد.

15 ماهگی :

. بخوبی راه میرود. . میتواند بسمت عقب راه رود. . روی کاغذ خط خطی می کند. . دو مکعب را روی هم می گذارد. . از قاشق و چنگال استفاده می کند. . 6-3 کلمه حرف می زند. . دستورات را اجرا می کند. . در کارهای خانه کمک می کند.

18 ماهگی : . می دود و به توپ ضربه می زند. . چهار مکعب را روی هم می گذارد. . لباسهایش را درمی آورد. . به "عروسک" غذا می دهد. . اگر تا این سن حرف نزده اما حداقل دو کلمه می گوید. . فونتانل (ملاج)قدامی نیز شروع به بسته شدن می کند.

دو سالگی :

. از پله بالا و پایین میرود. . اشیا را به بالا پرتاب می کند. . شش مکعب را روی هم می گذارد. . خط را کپی می کند. . دستهایش را می شوید و خشک می کند. . لباسش را می پوشد. . میتواند مسواک بزند. . جمله دو کلمه ای می گوید. . قسمتهای مختلف بدنش را می شناسد. . فونتانل قدامی نیز کامل بسته شده است.

2 تا 4 سالگی :

. به ازای هر سال ۷ تا ۸ سانتیمتر به قد کودک اضافه شده است. . ادرار و مدفوع خود را خبر می کند. . با جهیدن روی پاهایش راه میرود و بصورت طولی می پرد. . به خوبی حرف می زند. . در بازی با همسالان شرکت می کند. . نام خود را بطور کامل بیان می کند. . هشت مکعب را روی هم می گذارد. . از قاشق به خوبی استفاده می کند. . اسم تصاویر را بکار می برد. . 75% حرفهایش برای غریبه ها قابل فهم است. . جملات سه کلمه ای می گوید. . در سه سالگی مفهوم " فردا " و " دیروز " را می فهمد. . دستورات دو مرحله ای را اجرا می کند.

4 سالگی : . روی یک پا بخوبی تعادل خود را حفظ می کند و روی یک پا می جهد. . دایره را کپی می کند.تصویر آدمها را با سه عضو می کشد. . بدون کمک مسواک می زند. . بدون کمک لباس می پوشد. . اسامی رنگها را می داند. . معنی صفات را می فهمد. . قدش به 100 سانتی متر رسیده. . کنترل ارادی ادرار و مدفوع دارد. . در زمان صحبت کردن تماس چشمی برقرار می کند. . تقریبا کامل حرف میزند. . به یادگیری علاقه دارد.

5 سالگی :

. جست و خیز می کند. . روی پنجه پا میتواند راه برود. . مربع را کپی می کند. . جملات پیچیده بکار میبرد واز صفات و قید در جمله استفاده می کند.

6 سالگی :

. میتواند روی هر پا به مدت 6 ثانیه تعادل خود را حفظ کند. . مثلث را کپی می کند. . تصویر آدم را با بدنی 6 قسمتی می کشد. . میتواند اعداد را بشمارد. . مفهوم متضاد را می فهمد. . کلمات را تعریف می کند. . شروع به فهمیدن " چپ " و " راست " می کند. نکته قابل توجه این است که این مراحل در واقع مراحل رشد و تکاملی است که در اغلب کودکان در سنین عنوان شده پدیدار میشود.البته گاهی ممکن است کودکی یکی از مراحل رشدش کمی دیرتر از جدول استاندارد بوده بدون اینکه مشکلی داشته باشد.اما چنین مواردی بهتر است توسط پزشک به تایید برسند.بنابراین اگر کودک شما نسبت به وضعیت تکامل طبیعی کمی عقب تر است حتی در صورتی که سایر مراحل رشدش نرمال باشد بهتر است در مورد این موضوع حتما با پزشک مشورت کنید. دانستن اینکه کودکتان در چه سنی چه کارهایی باید انجام دهد می تواند به تشخیص زود هنگام بسیاری مشکلات رشدی کودک کمک کند.این موضوع را نیز فراموش نکنید که برخی از این مراحل خودبخودی پیش میروند و در حیطه اختیارات شما نیستند اما برخی دیگر بستگی به آموزشهای والدین در سنین رشد و تکامل کودک دارند. مطالب پیشنهادی سرطان سینه و تمامی گفتنی های آن نقش مردان در زمینه بهداشت باروری همسران کاهش مرگ و میر زنان باردار با برنامه مادری ایمن مادران شاغل و نگهداری کودکان تمرینات ورزشی در دوران حاملگی و قبل از زایمان حقایقی در باره ایدز و لزوم آموش جنسی

مراحل رشد نوزاد:علایم دیر زبان باز کردن کودکان

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com

کودکان با کیفیت های متفاوت مهارت های کلامی را یاد می گیرند اما همه آنها تقریبا خط زمان واحدی را دنبال می کنند (البته کودکان نارس ممکن است چند هفته یا چند ماه دیرتر زبان باز کنند). اگر کودک شما چند هفته پس از میانگین زمانی مشخص، نمی توانست همچنان صحبت کند حتما این مساله را با پزشک او در میان بگذارید. شاید این فاصله زمانی به نظر شما چندان مهم نباشد اما اگر کودک در مسایلی دچار تاخیر باشد، تشخیص و درمان آن باعث می شود تا در آینده در زمینه آموزش و یادگیری مهارت های اجتماعی مشکلی پیدا نکند. 

به خاطر داشته باشید، جدول زمانی یادگیری مهارت های زبانی در کودکان وسیع است و کودک شما ممکن است فقط در مقطع کوتاهی این مشکل را داشته باشد. ممکن است متوجه شوید کودک پیش دبستانی شما یک کلمه را بارها در میان یک جمله تکرار می کند تا حواس شما را همچنان روی خود نگه دارد تا بقیه حرف هایش را به خاطر بیاورد (البته این مساله ارتباطی با لکنت زبان ندارد). به محض اینکه کودک توانست بسیار روان صحبت کند، پس در حال پیشرفت است. 

اما به عنوان یک قانون کلی، به غریزه خود اعتماد کنید. اگر احساس می کنید چیزی اشتباه است حتما آن را پیگیری کنید. هیچ کس به اندازه شما فرزندتان را نمی شناسد. به همین دلیل بهتر است همیشه مراقب هشدارهای زیر باشید و در صورت مشکل داشتن فرزندتان حتما آن را با پزشک متخصص در میان بگذارید.

اگر کودک علایم زیر داشت حتما آن را با پزشک کودکان یا آسیب شناس مهارت های گفتاری  مطرح کنید:

سن	علایم هشداردهنده
4 تا 6 ماهه	· در 4 ماهگی، صداهای والدین خود را تقلید نمی کند. · در 6 ماهگی، نمی خندد یا با صدای بلند جیغ نمی کشد.

سن	علایم هشداردهنده
8 تا 10 ماهه	· در 8 یا 9 ماهگی، هیچ صدایی از خود در نمی آورد تا نظر اطرافیان را به خود جلب کند. · در 9 ماهگی، هنوز نمی توانید صداهای جزئی از خود در آورد. · در 10 ماهگی، هیچ واکنشی به نام خود نشان نمی دهد. · در 9 یا 10 ماهگی، متوجه نمی شوید که خوشحال یا غمگین است.

سن

علایم هشداردهنده

12 تا 15 ماهه

· در 12 ماهگی، واکنش فیزیکی همچون تکان دادن و چرخاندن سر را انجام نمی دهد. · در 12 ماهگی، حداقل یکی دو حرف بی صدا همچون ب، پ و ... را به زبان نمی آورد. · در 12 ماهگی، هنگامی که نیاز دارد تا والدین در مورد چیزی یا کاری به او کمک کنند هیچ کاری انجام نمی کند. · در 15 ماهگی، حداقل 6 حرکت فیزیکی متفاوت همچون دست تکان دادن، اشاره کردن و ... را انجام نمی دهد. · در 15 ماهگی، نمی تواند یک یا دوکلمه کوتاه بیان کند.

سن

علایم هشداردهنده

18 تا 24 ماهه

· در 18 ماهگی، نمی تواند دست کم 6 یا 10 کلمه را بیان کند. · در 18 تا 20 ماهگی، نمی تواند به مسایل مورد علاقه خود همچون پرندگان یا هواپیما اشاره کند. · در 20 ماهگی، نمی تواند دست کم 6 حرف بی صدا را بیان کند. · در 21 ماهگی، به فرمان های ساده والدین واکنش نشان نمی دهد. · در 21 ماهگی، با عروسک ها یا خودش بازی نمی کند. به طور مثال، به عروسک هایش غذا نمی دهد یا موهای آن را شانه نمی کند. · در 24 ماهگی، نمی تواند دو کلمه را به هم وصل کند. · در 24 ماهگی، هنوز کارایی وسایل ساده خانه همچون مسواک، تلفن، چنگال و ... را نمی داند. · در 24 ماهگی، حرف ها و رفتارهای دیگران را تقلید نمی کند. · در دوسالگی، هنگام نام بردن اعضای بدن آنها را با دست نشان نمی دهد.

سن	علایم هشداردهنده
30 تا 36 ماهه	· در 30 ماهگی، اعضای فامیل متوجه صحبت های او نمی شوند. · در 36 ماهگی، حتی جملات ساده نیز بیان نمی کند، سوال نمی پرسد و دیگران متوجه حرف های او نمی شوند.

مطالب پیشنهادی

سرطان سینه و تمامی گفتنی های آن

نقش مردان در زمینه بهداشت باروری همسران
کاهش مرگ و میر زنان باردار با برنامه مادری ایمن
مادران شاغل و نگهداری کودکان

تمرینات ورزشی در دوران حاملگی و قبل از زایمان

حقایقی در باره ایدز و لزوم آموش جنسی

سن	علایم هشداردهنده
سه تا 4 ساله	· در سه سالگی، نمی تواند عبارت های کوتاه را بیان کند. · در سه سالگی، ساختارهای کوتاه را درک نمی کند. · در سه سالگی، تمایلی به بازی با دیگر کودکان ندارد. · در سه سالگی، برایش دشوار است از والدینش جدا شود. · در 3.5 سالگی، نمی تواند حروف بی صدای آخر کلمات را به درستی بیان کند. · در 4 سالگی، هنوز با لکنت حرف می زند. · در 4 سالگی، هنوز نمی توان به وضوح حرف ها او را متوجه شد.

مراحل رشد نوزاد:10 چیزی که کودکان بیش از همه به آنها نیاز دارند

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com

همه کودکان به مبانی ابتدائی زندگی یعنی غذا، گرما، پناهگاه و پوشاک نیاز دارند. ولی چیزهای دیگری همچون عشق و احساس امنیت نیز در همین سطح اهمیت قرار دارند. با تأمین نیازهای زیر می توان کودکانی قوی، برومند و با اعتماد به نفس پرورش داد. 

10 چیزی که کودکان بیش از همه به آنها نیاز دارند

1. تأمین نیازهای روزانه کودکان

کودک باید بداند که کسی هست که او را دوست دارد و نیازهای او را در اسرع وقت برطرف می کند. این شامل موارد زیر می شود:

•    تغذیه او به هنگام گرسنگی

•    گرم و امن نگه داشتن او به هنگام خطر

•    کمک به او در هنگام داشتن درد، یا در شرایط ترس یا ناراحتی

•    تأمین روتین روزانه

•    اطمینان از اینکه همیشه کسی هست که مراقب او باشد.

گریه کردن در میان نوزادان امری عادی است و بطور متوسط هر نوزاد 2 تا 5 ساعت در روز گریه می کند و این روش حرف زدن اوست. وقتی نوزادی گریه می کند باید موارد زیر را چک کنید، در غیر این صورت بچه فقط به توجه و عشق شما نیاز دارد:

•    پوشک او را چک کنید. 

•    ببینید آیا گرسنه است یا خیر.

•    مطمئن شوید که او درد یا تب ندارد، اگر داشت نزد پزشک بروید.

•    او را در پتوی نرمی بپیچید و در آغوش بگیرید و آرامش کنید.

•    با کالسکه یا ماشین او را به گردش ببرید.

•    او را روی صندلی فنردار بگذارید یا روی تاب مخصوص کودکان بگذارید و با احتیاط با او بازی کنید.

•    موسیقی ملایم برایش بگذارید، یا آواز بخوانید یا به آرامی برایش لالایی بخوانید.

•    او را حمام ببرید و آب تنی آرامش بخشی به او بدهید. 

2. احساس امنیت دادن

وقتی کودک احساس امنیت کند، یاد می گیرد که به افراد اعتماد کند. کودکی که احساس امنیت نمی کند، اضطراب دارد و ناراحت است. این بر سلامت و یادگیری او اثر منفی می گذارد. ولی وقتی که یاد بگیرد می تواند به بزرگسالان اعتماد کند، به او کمک می شود که رشد سالم و شادی داشته باشد و از دنیای اطرافش لذت ببرد. 

اولین اقدام برای جلب اعتماد کودک این است که نیازهای اولیه او را تأمین کنید. با نشان دادن میزان عشق و علاقه تان به او نیز می توانید به او احساس امنیت بدهید. 

10 چیزی که کودکان بیش از همه به آنها نیاز دارند

3. عشق و در آغوش گرفتن

در آغوش گرفتن و نوازش کردن کودک به او احساس امنیت و آرامش می دهد. بغل کردن و نشاندن او روی پایتان، بوسیدن و نوازش کردن او، همه روش های خوبی برای نشان دادن توجه تان به کودک است. 

نوزادان و کودکان بیشتر دوست دارند آنها را روی پایتان بنشانید و تکان دهید، به آرامی قلقلک دهید و با انگشتان دست و پای آنها بازی کنید. آنها این بازی ها را خیلی دوست دارند. همچنین وقتی با هم بیرون می روید، در دست گرفتن دست او باعث می شود که حس کند در برابر خطرات محافظت می شود و در دنیای بیرون احساس امنیت خواهد کرد. 

کودکان بزرگتر به محبت بیشتری نیاز دارند. با در آغوش گرفتن و بوسیدن و نوازش سرش، این محبت را نثار او کنید. نشستن در کنار او هنگام خواندن قصه یا تماشای تلویزیون نیز برای او بسیار خوب است. 

هرچه بیشتر به کودک محبت نشان دهید این برایش نرمال و طبیعی می شود. همیشه به کودکی خودتان فکر کنید و خودتان را جای او بگذارید و از خودتان این سوالات را بپرسید: "بهترین چیز برای فرزند من چیست؟"، "من می خواهم چطور پدر یا مادری برای او باشم؟"

4. تحسین و تشویق فراوان

فرزندتان می خواهد شما را خشنود کند. اگر وقتی او کارش را خوب انجام می دهد یا وقتی حداکثر تلاشش را می کند، از او تعریف کنید، این باعث می شود که دوباره آن کار را انجام دهد. تعریف از کودک برای کارهای خوبش باعث می شود که بخواهد خوب باشد و این به او حس خوبی درباره خودش می دهد. کودکانی که حس خوبی درباره خودشان دارند ...

•    راحت تر یاد می گیرند و تلاش بیشتری برای موفق شدن می کنند؛

•    کمتر دردسر درست می کنند؛

•    با دیگران خوب کنار می آیند؛

•    راحت تر دوست پیدا می کنند؛

•    احساس شادی و امنیت بیشتری می کنند. 

5. لبخند زدن

به نوزادتان تا می توانید لبخند بزنید تا لبخند زدن یکی از اولین چیزهایی شود که او یاد می گیرد و آن را برایتان انجام می دهد. 

لبخند زدن یکی از ساده ترین راه های کمک به کودک برای احساس شادی و امنیت است. وقتی به فرزندتان لبخند می زنید به او می گویید که:

•    دوستش دارید؛

•    از بودن با او لذت می برید؛

•    از او راضی هستید؛

•    به او توجه می کنید؛

•    خوشحال هستید؛

•    بودن با شما لذتبخش است.

وقتی لبخند می زنید به چشمان فرزندتان نگاه کنید تا لبخندتان تأثیر بیشتری داشته باشد. تماس چشمی خوب هنگام لبخند زدن، گوش دادن یا حرف زدن با فرزندتان باعث می شود که توجه او جلب شود. 

10 چیزی که کودکان بیش از همه به آنها نیاز دارند

6. حرف زدن

حرف زدن و آواز خواندن برای نوزادان از همان ابتدای تولد کار خوبی است. صدای آرام به او کمک می کند که احساس آرامش و امنیت کند. همچنین باعث می شود که او شما را بشناسد و بداند که شما در کنار او هستید تا مراقبش باشید. 

وقتی با فرزندتان حرف می زنید او خیلی زود خودش شروع به یاد گرفتن کلمات می کند. هرچه بیشتر با او حرف بزنید، او بیشتر یاد می گیرد. همچنین اگر اکثر اوقات از کلمات بزرگسالان استفاده کنید، او آنها را یاد می گیرد. یاد گرفتن کلمات باعث می شود که او برقراری ارتباط را یاد بگیرد و در مورد دنیای اطراف بیشتر یاد بگیرد. وقتی بزرگتر می شود، کلمات برای او ابزارهای مهمتری می شوند. 

کودکانی که از کلمات استفاده بهتری می کنند راحت تر منظورشان را بیان می کنند و خودشان را نشان می دهند. آنها راحت تر دوست پیدا می کنند و در خانه و مدرسه یادگیری بهتری دارند. 

چند ایده برای صحبت کردن با فرزندتان:

وقتی سرتان شلوغ است یا خسته هستید ممکن است حوصله نداشته باشید و هر روز فقط مدت کوتاهی را به حرف زدن با فرزندتان اختصاص دهید. 

قبل از خواب چند دقیقه با او آرام حرف بزنید. همین چند دقیقه حرف زدن در مورد وقایع روز باعث می شود که او لحظات خاصی با شما داشته باشد.

وقتی کودکان در حال یاد گرفتن کلمات هستند بازی هایی مانند "شکمت کو؟"، "پیشی کو؟" ... "اون چیه؟" می توانند کمک زیادی بکنند. 

خواندن کتاب قصه قبل از خواب کمک زیادی می کند. حتی کودکان کم سن تر از نگاه کردن به عکس های کتاب لذت می برند. 

آواز بخوانید. آواز خواندن و شعر خواندن هم راه خوبی برای یاد گرفتن کلمات است. 

موضوعی انتخاب کنید و در مورد آن با کودک حرف بزنید و یا در مورد آن داستانی از کودکی تان تعریف کنید. 

7. گوش دادن

وقتی بچه ها بزرگتر می شوند و بهتر می توانند از کلمات استفاده کنند، شروع به پرسیدن سوالات زیادی می کنند. با دقت به آنها گوش دهید و تلاشتان را بکنید تا به سوالات آنها پاسخ دهید و به او نشان دهید که یادگیری چیز خوب و سرگرم کننده ای است. گوش دادن راه دیگری برای نشان دادن میزان توجه و علاقه شما به او است. حتی وقتی که کودکان در مورد چیزی سوال می کنند که نمی توانند آن را داشته باشند، به یک جواب یا توضیح ساده نیاز دارند.

برای فرزندتان کتابچه ای در مورد خودش بسازید.

کودکان عاشق داستان های مربوط به خودشان هستند و این باعث می شود که حس کنند دوستشان دارید و برایتان مهم هستند. کتابچه یا آلبومی در مورد او از زمانی که متولد شد بسازید. انواع و اقسام چیزها را در آن بگذارید، چیزهایی مانند:

•    اثر دست و پای او

•    عکس های او

•    چیزهایی که گفته است

•    کارت تولد محبوبش

8. یاد گرفتن چیزهای جدید 

برای آنکه به فرزندتان تجربه های جدید بدهید نیازی به اسباب بازی های گران یا تجهیزات دیگر نیست. شما می توانید از وسایل اطرافتان استفاده کنید یا با هم در پارک یا ساحل پیاده روی کنید. چرا شروع به جمع آوری کلکسیون صدف نمی کنید یا دنبال سنگ های خاص نمی گردید؟ 

این نوع کارهای آموزشی جالب هستند و به او چیزهای بیشتری در مورد دنیا می آموزند. 

تجربه های جدید برای کودکان می تواند شامل موارد زیر باشد:

•    گفتن داستانی در مورد کودکی خودتان

•    بازی های جدید

•    خواندن ترانه های جدید

•    خواندن کتاب 

•    آموزش به کودکان در مورد اشکال و رنگ ها

•    بردن کودک به منزل دوستش

•    تحسین و تعریف از کودک بخاطر کار جدید یا خوبی که انجام داده

•    بردن او به پارک، ساحل یا جاهای دیگر

•    نقاشی کشیدن

•    جمع کردن سنگ یا تماشای گل ها و گیاهان مختلف و هر تجربه جدید دیگری که مناسب کودکان باشد. 

9. مراقبت از احساسات آنها

گاهی برای کودکان دشوار است که کلمات درستی برای بیان ناراحتی یا ترس خود بیان کنند. 

نوزادان و بچه های کم سن و سال از چیزهای متفاوت و جدید می ترسند، در حالیکه ممکن است هیچ خطری برای آنها نداشته باشد. غریبه ها، دلقک ها یا حتی صدای بلند ممکن است برای کودکانی که به این چیزها عادت ندارند، خیلی ترسناک باشند. گاهی شما وسوسه می شوید که به آنها بخندید، آنها را مسخره کنید یا بگویید که لوس نشود. ولی آنچه که کودکان در این موقعیت ها بیش از همه بدان نیاز دارند این است که به آنها آرامش بدهید و توضیح ساده ای در این مورد به آنها بدهید. 

10 چیزی که کودکان بیش از همه به آنها نیاز دارند

10. جایزه و هدیه های خاص

همه والدین دوست دارند فرزندانشان رفتار خوبی داشته باشند. اگر وقتی فرزندتان خوب رفتار می کند به او توجه کنید، این باعث می شود که بیشتر آن کار خوب را انجام دهد. ولی اگر فقط وقتی شیطنت می کند به او توجه کنید، باعث می شود که دائماً در حال بازیگوشی باشد. 

بهترین جایزه برای خوب بودن کودک این است که وقت و توجه خود را به او بدهید. زمان گذاشتن برای بازی با او و تفریح کردن هیچ خرجی برای شما ندارد. پیک نیک رفتن یا پیاده روی در پارک یا ساحل می تواند برای او بسیار سرگرم کننده باشد.

مطالب پیشنهادی

سرطان سینه و تمامی گفتنی های آن

نقش مردان در زمینه بهداشت باروری همسران
کاهش مرگ و میر زنان باردار با برنامه مادری ایمن
مادران شاغل و نگهداری کودکان

تمرینات ورزشی در دوران حاملگی و قبل از زایمان

حقایقی در باره ایدز و لزوم آموش جنسی

مراحل رشد نوزاد:رشد فرزند شما کندتر از کودکان دیگر است؟

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com

رشد فرزند شما فرآیند پیچیده ای است که در طول دوران کودکی ادامه می یابد. بدن کودکان دائماً در حال تغییرات فیزیکی است. در طی این روند است که مهارت های حرکتی یا توانایی های جسمانی کودکان پرورش می یابد. 

بعضی از این تغییرات "نقاط عطف" رشدی عمده ای هستند، مانند زمانی که کودک یاد می گیرد بنشیند یا راه برود. با گذشت زمان، کودکان انواع مهارت های حرکتی را بدست می آورند از توانایی راه رفتن، دویدن و پریدن گرفته تا بدست گرفتن و استفاده از مداد. 

تماشای رشد فرزند تجربه ای بسیار عالی است. ولی توجه کردن به پیشرفت رشدی کودک نیز از اهمیت بالایی برخوردار است. 

ولی اغلب اوقات والدین بیهوده نگران نرمال بودن رشد فرزندانشان می شود. واقعیت این است که هرگز دو بچه را پیدا نمی کنید که روند و سرعت رشد آنها یکسان باشد. هر کس سرعت خاص خودش را دارد. 

بنابراین وقتی فرزندتان کمی کندتر از کودک دیگری رشد می کند، نباید احساس خطر کنید. ولی اگر هنوز نگران هستید، می توانید با پزشک مشورت کنید. 

در زیر به بعضی از نقاط عطف و مراحل رشد حرکتی کودکان اشاره شده است.

مهارت های جسمانی فرزند شما چگونه پرورش می یابند؟

نقاط عطفی که در زیر به آنها اشاره می شود، فقط میانگین هستند. فرزند شما سرعت رشد خودش را دارد. بنابراین موارد زیر را فقط به عنوان راهنمایی کلی در نظر بگیرید. 

سال اول

1 تا 2 ماهگی:

نوزاد وقتی روی شکمش خوابانده می شود، شروع به بالا گرفتن سر و شانه هایش می کند. ولی وقتی روی زمین نشانده می شود، معمولاً سرش رو به جلو می افتد. 

2 تا 3 ماهگی:

نوزاد اشیایی که کف دستش گذاشته می شود را می گیرد، وقتی نشانده می شود می تواند سرش را بالا نگه دارد، هرچند که ممکن است سرش خم شود. 

4 تا 6 ماهگی:

نوزاد می تواند از حالت دمر به پهلو برود. بعضی از بچه ها ممکن است بتوانند به مدت کوتاه بدون کمک در این حالت باشند. 

7 تا 9 ماهگی:

نوزاد یاد می گیرد که در این سن از حالت طاق باز به حالت دمر شود. می تواند چهار دست و پا بخزد و از انگشتانش استفاده بهتری برای گرفتن اشیا نماید. 

10 تا 12 ماهگی:

در این سن، نوزاد معمولاً می تواند به مدت طولانی بنشیند، راحت تر حرکت کند، حتی با کمک بزرگترها کمی راه برود، بدون کمک بایستد و مدادی را نگه داشته و با آن خط خطی کند. 

---

1 تا 2 سال

12 تا 15 ماهگی: 

بطور متوسط در این سن کودک یاد می گیرد راه برود و با قدم های نااستوار راه برود. گاهی کودکان زودتر یا دیرتر اولین قدم هایشان را برمی دارند. 

کودکان در این سن می توانند اشاره کنند، در اشیا را بردارند و لباسشان را دربیاورند. 

15 تا 24 ماهگی:

تعادل و کنترل کودک در این سن بهبود می یابد. تاتی کردن او استوارتر می شود. کم کم اعتماد به نفس او بیشتر می شود تا بتواند بدود و به عقب راه برود. حتی ممکن است بتواند در این سن توپ بزرگی را شوت کند، خط خطی کند و چند جعبه کوچک را روی هم بچیند. 

2 تا 3 سال

کودک در این سن بسیار فعال است. دوست دارد بدود و از هر چیزی بالا برود. یاد می گیرد که با دو پا بپرد و گویی دائماً در حال حرکت است. بعضی از بچه ها می توانند با اسباب بازی رکابی، رکاب بزنند. 

مهارت های حرکتی ظریف تر نیز در این سن پیشرفت می کنند. کودک یاد می گیرد اشیا را بچرخاند، مثلاً در اتاق یا در بطری را بچرخاند و باز کند. او بهتر از قبل از انگشتانش استفاده می کند و بهتر آنها را کنترل می کند. بعضی از بچه ها نقاشی های درهم ولی قابل تشخیصی با مداد می کشند. 

3 تا 6 سال

مهارت های حرکتی در این سن روانتر می شوند. کودکان معمولاً بجای عبور از نقاط عطف جدید، در مهارت ها استاد می شوند. و هماهنگی بیشتری از خود نشان می دهند. 

توانایی های آنها در جهیدن، پرتاب کردن و گرفتن توپ بهتر می شود. آنها یاد می گیرند بپرند و جاخالی بدهند. تا 6 سالگی، تعادل و هماهنگی آنها به اندازه کافی پرورش می یابد که به آنها اجازه یاد گرفتن 

اسکیت یا دوچرخه سواری را بدهد. 

تمرکز کردن روی اشیای فاصله دور برایشان راحت تر می شود. آنها معمولاً می توانند روی خطی از کتاب تمرکز کنند. آنها یاد می گیرند که شکل های متعدد و تصاویر قابل تشخیصی بکشند و آنها را رنگ کنند. 

---

شما چه کمکی می توانید به آنها بکنید؟

از آنها حمایت کنید و تشویقشان کنید. اعتماد خود به توانایی های او را نشان دهید. 

بگذارید با سرعت خاص خودش جلو برود و فشار نیاورید. 

بدانید که بعضی از بچه ها نسبت به بچه های دیگر هماهنگی و تعادل بهتری دارند. 

از او انتقاد نکنید. 

اگر فرزندتان در این سنین بسیاری از کارهایی که معمولاً باید بتواند انجام دهد را انجام نمی دهد یا سرعت عادی او متوقف شده است، با پزشک مشورت کنید.

 

مطالب پیشنهادی

سرطان سینه و تمامی گفتنی های آن

نقش مردان در زمینه بهداشت باروری همسران
کاهش مرگ و میر زنان باردار با برنامه مادری ایمن
مادران شاغل و نگهداری کودکان

تمرینات ورزشی در دوران حاملگی و قبل از زایمان

حقایقی در باره ایدز و لزوم آموش جنسی

مراحل رشد نوزاد:مراحل تکامل کودک از تولد تا دو سالگی:

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com

این مراحل را در چهار دوره تولد تا سه ماهگی، چهار تا هفت ماهگی، هشت تا چهارده ماهگی و پانزده تا بیست و چهار ماهگی ذکر خواهیم کرد.

تولد تا سه ماهگی: سه ماه اول زندگی کودک معمولاً زمانی هیجان انگیز برای والدین است. زیرا، توانایی های کودک به سرعت در حال رشد است. در عین حال اگر کودک دل دردهای مکرر       داشته باشد، خواب کوتاهی داشته باشد یا مادر از افسردگی پس از زایمان رنج ببرد، این دوره می تواند بسیار سخت باشد. مراحا اصلی تکامل هیجانی و اجتماعی کودک در سه ماه اول شامل کسب دو توانایی عمده است؛ اول قابلیت کودک در بدست آوردن نظم وتعادل نسبی اعمال جسمانی خود و دوم توانایی آرام سازی خود بصورت نسبی است. در طی این دوره بسیاری از کودکان حدود 18 ساعت در روز می خوابند ولی تنظیم چرخۀ خواب و بیداری و شیر خوردن آنها نیاز به زمان دارد. کودک سه ماهه معمولاً می تواند سرش را بالا نگه دارد، اشیاء را با چشم دنبال کند و با صدای آرام بخش یا    بغل شدن آرام می گیرد. در این زمان کودک به تدریج قادر خواهد بود به تعاملات اجتماعی با      لبخند زدن، صدا در آوردن و حرکت اندام ها پاسخ دهند.

چهار تا هفت ماهگی: در پایان این دوره کودک می تواند معمولاً بدون کمک بنشیند، بغلتد و به تدریج چهار دست و پا حرکت کند. ارتباط کودک با مراقبت اصلی وی که معمولاً مادر است کم کم معنای بیشتری می یابد. کودک در حدود هفت ماهگی توانایی هایی را کسب می کند که دلبستگی

وی را به مادر ممکن می سازد. کودک بتدریج در می یابد که یک شی وقتی که از دید او خارج می شود. همچنان وجود دارد (ثبات شی). کودک در این زمان در ارتباط رو به گسترش خود با مراقب اصلی اش (مادر) دقیقه به دقیقه، ساعت به ساعت و روز به روز سعی دارد با او همانند سازی کند. او می آموزد که خود را در آینه وجود مادر ببیند. اگر مادر افسرده است کودک هم افسرده می شود. اگر مادر عصبانی است وی خود را طرد شده حس می کند و اگر مادر شاد است کودک هم شاد می شود. کودکان این سن در صورتی که مادر چهره ای بی هیجان داشته باشد و به او پاسخ عاطفی مناسب را ندهد آشفته می شوند و این موضوع شدت نیاز آنان را به تعاملات مثبت عاطفی نشان می دهد.

هشت تا چهارده ماهگی: کودک در این زمان توانایی تحرک بیشتری یافته و قادر به جستجو و کاوش بیشتر محیط خواهد بود. کودک کنجکاو همچنان به مراقبین خود نیاز دارد تا بتواند با اطمینان خاطر به جستجوی پیرامون خود بپردازد. جالب این است که هرچه مراقب اصلی یا مادر بیشتر در دسترس کودک باشد وی بهتر می تواند بصورت مستقل عمل کرده و به دنیای اطرافش اعتماد پیدا کند. در این زمان کودک ابتدا از حالات و به تدریج از کلمات و جملات برای برقراری ارتباط استفاده می کند.

پانزده تا بیست و چهار ماهگی: این زمان همانند دوران نوجوانی فرزند، برای بسیاری از والدین    دوره ای دشوار محسوب می شود. آنچه والدین به فراوانی در این دوره از تکامل کودک

می شنوند و کلام شایع وی از این زمان «نه» و «خودم» است. کودک در این دوره تلاش می کند تا استقلال خود را بدست آورد. ولی بدلیل بعضی خصوصیات شناختی هنوز نمی تواند دنیای اطرافش را کاملاً درک کند و این موضوع موجب واکنش های غیر منطقی وی می شود. بعضی از این خصوصیات شناختی   عبارتند از:   

خود محوری: کودک در این سن خود را مرکز دنیا تصور می کند مثلاً ممکن است فکر کند که ماه وی را دنبال می کند. وی نمی تواند خود را به جای دیگران بگذارد و نظرات آنها را درک کند.

زنده پنداری: کودک در این زمان حیوانات و اشیاء را همانند انسان می داند. بنابراین ممکن است مسئولیت بسیاری از کارهای خود را نپذیرد و آنها را به اشیاء اطراف خود نسبت دهد.

نداشتن کنترل تکانه: وی قادر نیست احساسات یا تمایلات شدید خود را برای انجام کاری که دوست دارد کنترل کند. این مهارتی است که کودک باید با برخورد مناسب والدین به تدریج بیاموزد.

احساس بزرگمنشی و توانمندی زیاد: کودک تصور می کند که می تواند هرکاری را که می خواهد انجام دهد و سرتاپا قدرت است.

عدم درک درست از زمان و ناتوانی در برنامه ریزی: وی چیزها را بلافاصله می خواهد و درک درستی از زمان و همچنین توانایی برنامه ریزی برای آینده را ندارد.

در این زمان کودک در تعارض بین آرزوی مستقل بودن و انجام کارها به تنهایی و نیاز به والدین و احساس ایمنی بوسیلۀ آنان در تقلا است و هم زمان زبان و توانایی بازی سمبلیک وی بتدریج تکامل بیشتری می یابد. خوشبختانه والدین با به کار گیری درست روش های تربیتی قادر خواهند بود از این مرحله به سلامت بگذرند و زمینه یادگیری مهارت های مختلف شناختی و هیجانی کودک را        فراهم سازند.

مطالب پیشنهادی

سرطان سینه و تمامی گفتنی های آن

نقش مردان در زمینه بهداشت باروری همسران
کاهش مرگ و میر زنان باردار با برنامه مادری ایمن
مادران شاغل و نگهداری کودکان

تمرینات ورزشی در دوران حاملگی و قبل از زایمان

حقایقی در باره ایدز و لزوم آموش جنسی

مراحل رشد نوزاد:تغذیه کمکی

                 وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com

 بطور کلی در بحث تغذیه کمکی کودکان دو مورد مجزا قابل بحث میباشد

1 – ایا شیر مادر برای تغذیه شیرخوار کافی است؟

2- از چه موادی برای تغذیه کمکی شیرخوار میتوان استفاده کرد؟

 شیر مادر برای تمامی شیرخواران تا پایان شش ماهگی کاملا کافی است و هیچ شیرخواری (بخصوص شیر مادر )تا پایان شش ماهگی نیاز به تغذیه کمکی ندارد .

گاها مشاهده میشود مادران از سیر نشدن فرزندشان نگران هستند باید بگویم که ملاک کافی بودن شیر مادر از نظر پزشکی افزایش وزن شیر خوار و منحنی رشد کودک میباشد و تا وقتی این منحنی در محدوده استاندارد باشد شیر خوار (کوچکتر از شش ماه )نیازی به تغذیه کمکی ندارد.

بنابراین بعد از شش ماهگی زمان شروع تغذیه کمکی میباشد

شروع تغذیه با مواد سهل الهضم و با مقدار کم باید اغاز شود بطور کلی استفاده از عسل و مرکبات قبل از یک سالگی برای کودکان ممنوع است .

در اغاز موادی مانند پوره سیب زمینی و هریره بادام با حجم کم مناسب است و همچنین

غذاهای ابکی مثل سوپ صاف شده باید دقت کرد که دستگاه گوارش کودکان در ابتدا قادر به هضم و جذب  غذاهای سنگین و پر چربی را ندارد . استفاده از تخم مرغ نباید با بیشتر از یک عدد در هفته اغاز شود و به مرور بر این مقدار افزود .

موادی مانند لعاب برنج و فرنی ارزش غذایی خیلی خوبی برای کودک دارند

فراموش نشود که مواد غذایی نفخ زا مانند حبوبات (اگر زیاد مصرف شود) میتوانند باعث دل درد و بیقراری کودک شوند

مواد غذایی اماده که با نامهای مختلف در بازار موجود میباشند در عین حال که از طعم و گاها ارزش غذایی خوبی برخوردار هستند ولی در مجموع هیچ کودک سالمی نیاز صددرصد به مصرف انها ندارد و مادران میتوانند غذاهای کمکی کودکان خود را با کیفیت عالی خودشان تهیه نمایند

 نکات پرستاری : 

 مواد غذائی که نباید تا قبل از یکسال تمام استفاده شوند عبارتند از : سفیده تخم مرغ ، شیرگاو ( بیش از 100 سی سی و نجوشیده ) ، پنیر ، انواع توت ، آلبالو ، گیلاس ، کیوی ، خربزه ، عسل ، بادام زمینی ، مرکبات ، اسفناج ، و کلم .

 بهتر است از آبمیوه های آماده که دارای مواد نگهدارنده است استفاده نشود .

برای شروع تغدیه کمکی در روزهای اول شاید یک قاشق چایخوری کافی باشد و نباید به یکباره با مقدار زیاد شروع کنید .

 همچنین هر نوع غذائی که به رژیم غذائی کودک اضافه میشود بهتر است تا یکهفته غذای جدیددیگری به رژیم او اضافه نکنید تا در صورتی که کودک دچار مشکلی از نظر حساسیت شود به راحتی بتوان به  مشکل او پی برد .

مطالب پیشنهادی

سرطان سینه و تمامی گفتنی های آن

نقش مردان در زمینه بهداشت باروری همسران
کاهش مرگ و میر زنان باردار با برنامه مادری ایمن
مادران شاغل و نگهداری کودکان

تمرینات ورزشی در دوران حاملگی و قبل از زایمان

حقایقی در باره ایدز و لزوم آموش جنسی

مراحل رشد نوزاد:ناتوانی رشدی کودکان

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com

اصطلاح ناتوانی رشدی (   Developmental Disability) که در سالهای اخیر بیش از گذشته استفاده می شود به عنوان پک اختلال ذهنی ، جسمی که پک یا چند فعالیت اصلی  فرد را قبل از 18 سالگی محدود می سازد ، تعریف شده است . نقصان در مهارتهای مهم زندگی اغلب در حیطه هایی همچون ، حل مساله ، تصمیم گیری ، تعامل با دیگران ، تعیین اهداف و کسب موفقیت در کودکان دارای ناتوانی دیده می شود.

از سندرم داون ، اوتیسم ، سندرم Toureete ، صرع ، اسپینا بیفیدا، دیستروفی عضلانی ، فلج مغزی ، سیستیک فایبروزیس ، کم توانی ذهنی و اختلال بینایی ، شنوایی و جسمی میتوان به عنوان شایع ترین ناتوانی های رشدی می توان نام برد.

برای آشنایی بیشتر با هریک از این موارد و قبل از آنکه به توصیه های کاربردی بپردازیم لازم است تا به صورتی بسیار مختصر درمورد آنها توضیح داده  شود.

سندرم داون ،

 وضعیت بسیار شایع و قابل تشخیصی است که به کم توانی ذهنی وابسته است و به علت ناهنجاری کروموزمی رخ می دهد. یک کودک مبتلا به سندرم داون دارای ویژگی هایی همچون ، تون عضلانی ضعیف ، چشم های اریب ، دست های کوتاه و پهن ، گردن کوتاه ، سر کوچک ، ناراحتی های قلبی ، مشکلات در مجاری گوارشی و تناسلی و زبان بزرگ می باشد. سطح کم توانی ذهنی می تواند در دامنه ای از ملایم تا شدید را قرار گیرد که بیشترین عملکرد را فرد در سطح ملایم تا متوسط دارد.

اوتیسم ،

سندرمی است که علت آن را اختلال عملکرد جسمی در درون لایه های مغز یا سیستم اعصاب مرکزی می دانند. در پسر ها چهار برابر دخترها رخ می دهد . علامت هایی چون فقدان لبخند اجتماعی ، تماس چشمی غیر طبیعی، مشکل در برقراری ارتباط ، مشکل در ساماندهی روابط خانوادگی ، حرکات تکراری ، کم توانی ذهنی یا کم هوشی مشاهده می شود.

سندرم  Tourette ،

 پک اختلال عصبی است که با حرکات ناخواسته و غیر ارادی (Ticks) ، سریع و  ناگهانی یا صدا سازی هایی که به شیوه ای تکرار شونده رخ می دهند ؛ مشخص شده است. تغییرات متناوب در تعداد ، تکرار، شدت ، نوع و محل تیک ها وجود دارد. علامت ها می توانند برای هفته ها و یا ماهها مخفی بمانند.

صرع ،

بروز یک حالت جسمی است وقتی که یک تغییر ناگهانی و کوچک در نحوه کارکرد مغز نسبت به  حرکات یا اعمال فرد در زمانی کوتاه ، بو جود می آید. این تغییرات فیزیکی حمله ناگهانی صرعی نامیده می شوند و با توجه به شدت ، اندازه و تاثیر روی مغز متنوع اند . صرع می تواند همراه با عقب ماندگی ذهنی یا بدون آن باشد.

اسپنا بیفیدا

به معنای ستون مهره شکاف خورده یا باز است به شکلی که درون ستون به صورت کامل بسته نشده است. این عارضه در اندازه شدت آن می تواند متنوع باشد. در شکل خیلی شدید آن می توان ضعف عضلانی و یا فلجی را پائین تراز ناحیه ای که ستون مهره ها کاملا بسته نشده است ، از دست دادن حس در آن ناحیه ، از دست دادن کنترل مثانه و روده و عدم توانایی در ساخت مایع مغزی را نام برد. در عملکرد شناختی متفاوتند.

دیستروفی عضلانی ،

 به گروهی از بیماری های ژنتیکی گفته می شود که با ضعف پیش رونده و تحلیل برنده سیستم اسکلتی و یا عضلات ارادی که حرکات ر ا کنترل می کنند ، همراه است. عضلات اعضای اصلی بدن هم می توانند درگیر شوند . فرد ممکن است مشکلات تنفسی هم داشته باشد.

فلج مغزی ،

 عارضه ای است بعلت ضایعه مغزی که قبل، حین و یا اندکی پس از تولد رخ می دهد. این وضعیت با عدم توانایی در کنترل کامل حرکات مشخص می شود. ممکن است شامل اسپاسم ها ، حرکات غیر ارادی ، مشکلات تون عضلانی ، راه رفتن بی ثبات و متزلزل ، حملات ناگهانی ، اختلالات بینایی ، شنوایی ، گفتار و کم توانی ذهنی همراه باشد.

سیستیک فایبروزیس ،

 یک اختلال ژنتیکی است که باعث می شود تا در اعضایی از بدن همچون ریه ها و لوزالمعده ، مخاطی به شکلی غیر طبیعی لزج ، انبوه و تیره تولید شود . علامت های آن شامل سرفه های دائمی ، خس خس کردن یا ذات الریه ، ناتوانی در کسب وزن مناسب علیرغم داشتن اشتهای فراوان می باشد. در میزان شدت متنوع است و اغلب به کوتاه شدن دوره زنگی فرد منجر می شود.

کم توانی ذهنی ،

 شامل افرادی است که در دامنه ای پایین تر از حد طبیعی رشد می کنند و مشکلاتی را در یادگیری و تطابق اجتماعی تجربه می کنند. گستره این اختلال می تواند دامنه ای بین ملایم ، متوسط ، شدید و عمیق را دربر گیرد. کودکان دارای کم توانی ذهنی می توانند به دوره بزرگسالی هم وارد شوند برخلاف دیدگاهی که آنان را " کودکانی ابدی " می پندارند.

اختلالات بینایی ، شنوایی و جسمی ،

در دامنه وسیعی دیده می شوند که می توانند به تنهایی به عنوان یک ناتوانی و یا با هریک از مواردی که قبلا در مورد آنها صحبت کردیم و یا با سایر مواردی که در اینجا ذکر نشدند ، همراه باشند.

نحوه مراقبت از این کودکان

حال که با مواردی از ناتوانی رشدی آشنا شدیم ، بد نیست تا به چند نکته اساسی و کاربردی به هنگام کارکردن و یا مراقبت از این کودکان نیز بپردازیم. لازم به ذکر است که هر کدام از مواردی که در زیر بدان ها اشاره شده است بر مبنای دیدگاه عادی سازی ، تساوی فرصت ها برای افراد دارای ناتوانی و آموزش فراگیر و در یک سخن " پک جامعه برای همه " است . ممکن است در برخی موارد نیاز به توضیحات بیشتری هم وجود داشته باشد که در مقالات بعدی انشاالله ارائه خواهد شد. همه والدین و یا درمانگران باید به این نکات باید توجه نمایند.

همیشه سعی کنیم محیطی را ، بو جود بیاوریم که در آن همه بچه ها احساس پذیرش و امنیت کنند ، بو جود بیاوریم. با این کار موجبات آرامش و درمان پذیری را برای کودک فراهم نموده ایم.

با پذیرش افراد دارای ناتوانی به عنوان کسانیکه نیازها , خواسته ها ، و مسائلی مانند سایر بچه ها دارند ، آنها را وارد جامعه کنیم.

به کودکان دارای ناتوانی طوری کمک کنیم که خود کارهایشان را انجام دهند تا به استقلال بیشتر آنها منجر شود. این کار به افزایش حضور آنان در جامعه به عنوان کودکانی شبیه به سایر بچه ها منجر خواهد شد.

به آنها در تنظیم اهداف و معیار هایی برای کسب رضایت شخصی و دستیابی به موفقیت کمک کنیم.

فعالیت ها را حول رفتارهایی که در آن محدوده سنی طبیعی هستند ، متمرکز کنیم.

اجازه ندهیم که کودکان دارای ناتوانی مرکز توجه و یا برقراری امتیاز ویژه ای قرار گیرند.

در مورد ناتوانی کودکان با نیت یادگیری بیشتر در زمینه توانایی های آنان نه ناتوانی شان ، بیاموزیم.

با سایر والدین این گونه کودکان صحبت کنیم . اغلب آنها می توانند نکات ریز و اضافی در مورد توانایی کودکانشان بیان کنند.

از کودکان دارای ناتوانی برای انجام امور مختلف براساس توانایی شان نه ناتوانی شان استفاده کنید.

در همه فعالیت ها مشارکت کامل همه را بخواهید.

محکم باشید و از تکنیک های تطابق رفتاری به هنگام نیاز استفاده کنید البته به سرعت هم تشویق کنید.

ممکن است برای جلوگیری از تحریکات اضافی نیاز به جایگزینی متناوب فعالیتهای آرام کننده و عملی در زمان مناسب داشته باشید.

گاهی فعالیت ها را متوقف کنید و خواسته ای آنان را نشان دهید.

بر روی فعالیت هایی که تعاون و همکاری را تقویت می کند ، تمرکز کنید تا آن که به فکر مسابقه باشید.

لازم است محیط فیزیکی را ارزیابی کنید  و تطابق های مورد نیاز را به عمل آورید.

فعالیت های جسمی را تشویق  کنید اما بگذارید که از روشهای مختلفی استفاده شود.

در مورد نیاز ها از او سوال کنید بیشتر از آنکه خودتان نیاز ها را تشخیص دهید.

در مورد استفاده از داروها و عوارض آنها حتما آگاهی لازم را کسب کنید.

از سایر کودکان در منزل ، مجتمع آپارتمانی و یا مدرسه بخواهید که با کودکان دارای ناتوانی همکاری و تعاون داشته باشند.

بخاطر داشته باشید که هر فردی دارای سنی تقویمی ؛ سنی عاطفی ، سنی اجتماعی و سطحی از فعالیت جسمی است. افراد ممکن است عملکردهای متفاوتی در درون این دسته بندی ها داشته باشند. به عبارت دیگر کودک را تنها با خودش و پیشرفتی که نسبت به روزها یا ماههای قبل پیدا کرده  است ، مقایسه کنید.

مطالب پیشنهادی

سرطان سینه و تمامی گفتنی های آن

نقش مردان در زمینه بهداشت باروری همسران
کاهش مرگ و میر زنان باردار با برنامه مادری ایمن
مادران شاغل و نگهداری کودکان

تمرینات ورزشی در دوران حاملگی و قبل از زایمان

حقایقی در باره ایدز و لزوم آموش جنسی

مراحل رشد نوزاد:رشد و تکامل کودک ازنوزادی تا شش ماهگی

1 ماهگی

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com

مهارتهای اصلی

(اکثرکودکان انجام می دهند) 

* سر را بالا می گیرد

* به صدا پاسخ می دهد

* به صورتها خیره میشود

 

 

مهارتهای اضافی

(نیمی از کودکان انجام می دهند)

* اشیا را دنبال می کند

* اصوات اوه و آه ازحلق خارج می سازد

* قادر به دیدن طرح های سیاه و سفید است

 

 

مهارتهای پیشرفته

(تعداد کمی از کودکان انجام می دهند)

* لبخند می زند

* می خندد

* سر را با زاویه 45 درجه نگه می دارد

 

 

 

دو ماهگی

 

مهارتهای اصلی

(اکثرکودکان انجام می دهند) 

* ازحلق خود اصواتی خارج می کند

* اشیا را دنبال می کند

* سر را برای مدت کوتاهی نگه می دارد

مهارتهای اضافی

(نیمی از کودکان انجام می دهند)

* لبخند می زند و می خندد

* سر را با زاویه 45 درجه نگه می دارد

* حرکاتش نرمتر می شود

 

مهارتهای پیشرفته

(تعداد کمی از کودکان انجام می دهند)

 

* سر را دائم نگه می دارد

* وزنش را روی پا تحمل می کند

* ممکن است سر و شانه را کمی بلند کند

 

 

 

سه ماهگی

 

مهارتهای اصلی

(اکثرکودکان انجام می دهند)

* می خندد

* سر را بطور دائم نگه می دارد

* صورت و بوی شما را تشخیص می دهد

مهارتهای اضافی

(نیمی از کودکان انجام می دهند)

* جیغ میزند

* صدای شما را تشخیص میدهد

* سر و شانه را کمی بلند میکند

 

مهارتهای پیشرفته

(تعداد کمی از کودکان انجام می دهند)

* بطرف صداهای بلند برمی گردد

* می تواند دست ها را بهم برساند وممکن است روی اسباب بازیها بکوبد

* می تواند بغلتد

 

 

چهارماهگی

مهارتهای اصلی

(اکثرکودکان انجام می دهند)

* سر را بطور ثابت بالا نگه می دارد

* می تواند وزن را روی پاها تحمل کند

* وقتی با او صحبت می کنید با صوت پاسخ میدهد

 

مهارتهای اضافی

(نیمی از کودکان انجام می دهند)

* می تواند به اسباب بازی چنگ بزند

* دستش را به طرف اشیا دراز می کند

* می تواند بغلتد

 

مهارتهای پیشرفته

(تعداد کمی از کودکان انجام می دهند)

 

* اصوات را تقلید میکند

* ممکن است اولین دندانش جوانه بزند

* ممکن است برای خوردن جامدات آماده باشد

 

 

پنج ماهگی

مهارتهای اصلی

(اکثرکودکان انجام می دهند) 

* رنگهای تیره را تشخیص میدهد

* می تواند بغلتد

* با بازی کردن با دست ها و پاهایش خودش را سرگرم می کند

 

مهارتهای اضافی

(نیمی از کودکان انجام می دهند)

* بطرف صداهای جدید میچرخد

* نام خود را تشخیص میدهد

 

مهارتهای پیشرفته

(تعداد کمی از کودکان انجام می دهند)

 

* ممکن است بدون کمک چند لحظه بنشیند

* اشیا را به دهان میبرد

* ممکن است ترس از غریبه ها شروع شود

 

 

شش ماهگی

مهارتهای اصلی

(اکثرکودکان انجام می دهند)

* بطرف صداها واصوات میچرخد

* صدا را تقلید میکند و حباب درست می کند

* به هر دو جهت می غلتد

مهارتهای اضافی

(نیمی از کودکان انجام می دهند)

* دستش را به طرف اشیا دراز می کند و آنها را به دهان می برد

* بدون کمک می نشیند

* برای خوردن آماده است

 

مهارتهای پیشرفته

(تعداد کمی از کودکان انجام می دهند)

 

* ممکن است بطرف جلو خیز بردارد که روی زمین بخزد

* ممکن است بخش های کلمات را به هم بچسباند و کلمه ای نامفهوم بسازد

* ممکن است اشیا را بطرف خود بکشد.

 

مطالب پیشنهادی

سرطان سینه و تمامی گفتنی های آن

نقش مردان در زمینه بهداشت باروری همسران
کاهش مرگ و میر زنان باردار با برنامه مادری ایمن
مادران شاغل و نگهداری کودکان

تمرینات ورزشی در دوران حاملگی و قبل از زایمان

حقایقی در باره ایدز و لزوم آموش جنسی

مراحل رشد نوزاد:نحوه تکامل حرکات نوزادان

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com

تکامل حرکتی کودک

از بدو تولد، والدین مشتاقانه در انتظار رسیدن روزی هستند که فرزندشان شروع به غلتیدن کند، چهار دست و پا برود و روی دو پا بایستد و راه بیفتد. برخلاف تکامل کلامی و زبانی، بررسی مراحل مربوط به تکامل جسمی قابل ارزیابی و سنجش است. تکامل جسمی کودک شامل بخش های جداگانه ای است که در هر یک از آنها کودک می تواند به شیوه ای خاص، کاری را انجام دهد. از زمانی که کودک راه رفتن را فرا می گیرد، ارزیابی چگونگی راه رفتن او اهمیت دارد. آیا او یکی از پاها را در مقابل پای دیگر قرار می دهد؟ طرز راه رفتن او چگونه است؟ آیا قدم هایش را محکم بر می دارد؟

از زمانی که کودک یاد می گیرد با مداد شمعی نقاشی کند، شیوه نقاشی کردن او باید مورد توجه قرار گیرد. چگونه مداد شمعی را روی کاغذ می کشد؟ چگونه آن را به دست می گیرد؟ آیا می تواند فشاری به آن وارد کند و اثری بر روی کاغذ به جا بگذارد؟

برای این که بتوانیم پاسخ پرسش های مذکور را بیابیم بهتر است که با مراحل تکامل جسمی کودک آشنا شویم.

تکامل جسمی کودک را می توان به دو بخش تقسیم کرد:

1) تکامل حرکتی درشت (حرکت های اصلی)

2) تکامل حرکتی ظریف

علاوه بر این دو، بخش های دیگری نیز وجود دارد که کودک را متأثر می سازد و انجام برخی از کارهای جسمی را دشوار می کند.

مهارت های توجهی

مهارت های تلفیقی حسی

1) تکامل حرکتی درشت (حرکت های اصلی)

این بخش از تکامل جسمی کودک، در مرحله نخست مورد توجه والدین قرار می گیرد. تکامل حرکتی درشت یعنی توانایی عمومی یا طبیعی کودک برای حرکت کردن به اطراف و به کار گرفتن همه ی قسمت ها و اعضای بدن خودش. فعالیت هایی مانند غلتیدن روی زمین، چهار دست و پا رفتن، راه رفتن، دویدن، پریدن، از جمله مهارت های حرکتی درشت محسوب می شوند. این مهارت ها معمولاً در برگیرنده ی همه بدن هستند یا با استفاده از بخش های متعددی از بدن در یک زمان به نمایش گذاشته می شوند. هنگامی که قرار است تکامل حرکتی درشت فرزند خود را ارزیابی کنیم لازم است که به نکته های زیر توجه نماییم:

-مقدار سفتی(muscle tone) عضلانی: وضعیت عضلانی بدن چگونه است؟ آیا عضلات شل هستند؟ یا این که درهم پیچیده و فشرده؟ اگر تون عضلانی کم باشد و عضلات شل باشند حرکت های بدن کودک بدون قدرت و نیرو خواهد بود. اگر تون عضلانی زیاد باشد و عضلات بدن کودک سفت باشند، حرکت های ناپیوسته و منقطع خواهد داشت. البته ارزیابی صحیح این بخش توسط متخصص کودکان صورت می گیرد.

قدرت عضلانی: نیروی عضلانی کودک چقدر است؟ با کمک دست ها و پاهایش چه مقدار نیرو و فشار می تواند وارد کند؟ در حالت ایستاده چه اندازه نیرو می تواند وارد کند؟

چگونگی و کیفیت حرکت های بدن: آیا کودک به نرمی جابجا می شود یا با خشکی و سختی ، دست و پاهایش را حرکت می دهد؟ آرام حرکت می کند یا به سرعت؟ آیا برای این که به اطراف خود برود، تلاش می کند؟

دامنه حرکت کودک : یکی از مهمترین بخش های تکامل جسمی کودک این است که کودک به شکلی حرکت کند که همه بدن او را در بر بگیرد، یعنی حرکت بتواند از یک طرف بدن به طرف دیگر منتقل شود. مانند این که کودک بتواند شیئی یا توپی را از یک دست خود به دست دیگر خود بدهد.

2) تکامل حرکتی ظریف

این اصطلاح به حرکت هایی گفته می شود که نیاز به حرکت های کوچکتر و مهارت ها و قابلیت های پیچیده تر دارند. آنچه که بیشتر معروف است این است که حرکت های ظریف، مهارت هایی هستند که کودک با دستان خود انجام می دهد و می تواند خیلی دقیق نباشد. اغلب فعالیت های کودک برای استفاده صحیح از دستانش در این گروه جای دارد. به طور کلی هنگامی می توان گفت یک کودک از مهارت های حرکتی ظریف برخوردار است که بتواند به خوبی از دستانش استفاده کند و آنها را متناسب با سن خود به کار ببرد.

مهارت های حرکتی دیداری:

این مهارت ها، توانایی کودک برای دیدن ( مهارت دیداری) و استفاده همزمان از دست ها است. در اوایل دوره کودکی می توان به فعالیت هایی چون کنار هم چیدن تکه های پازل، ساختن اسباب بازی با مکعب های خانه سازی یا لِگو و ... اشاره نمود.

مهارت های حرکتی نوشتاری:

هر کاری که شامل استفاده از ابزار نوشتن باشد به عنوان یک مهارت نوشتاری محسوب می شود مانند:

نقاشی کردن، رنگ آمیزی کردن، به کار بردن قلم و... مهمترین نکته در این نوع مهارت ها ، همکاری بین چشم و دست است . کودک با کمک چشمانش، حرکت دست ها را کنترل می کند که چگونه بنویسند یا چگونه نقاشی بکشند.

برنامه ریزی حرکتی

برنامه ریزی حرکتی یعنی ایجاد ارتباطی موفق با محیط فیزیکی اطراف خود، به عبارت دیگر کودک بتواند فعالیت ها و حرکت های خود را برنامه ریزی و سازمان دهی کرده و انجام دهد. زمانی که کودک می خواهد قطعه های یک پازل را کنار یکدیگر قرار دهد، یک بار نگاه کردن به آن کافی نیست ؛ بلکه او باید بتواند فعالیت خود را سازمان دهی کند تا به موفقیت دست یابد. یعنی بداند که با کدام قطعه شروع کند و با کدام قطعه پازل را تمام کند، قطعات همرنگ را در کنار یکدیگر قرار دهد و ... نکته مهم این است که تشخیص دهیم آیا کودک به دلیل وجود مشکل جسمی نمی تواند فعالیتی داشته باشد یا این که از نظر سازماندهی کردن فعالیت با مشکل رو به روست؟

والدین می توانند مهارت های ظریف حرکتی کودک را از روزهای نخست ارزیابی کنند. البته تعیین کردن مرز بین مهارت های حرکتی ظریف و مهارت های حرکتی درشت دشوار به نظر می رسد. در دوره نوزادی و شیرخوارگی کودک نمی تواند به شکلی هماهنگ از دست های خود استفاده کند و حتی تشخیص مرزهای بین مراحل تکامل جسمی دوره های نوزادی، شیرخوارگی و نوپایی ساده به نظر نمی رسد.

اما از سن دو تا سه سالگی تفاوت های موجود بین مراحل تکامل جسمی بیشتر قابل مشاهده خواهد بود، و می توان به فعالیت هایی که کودک با دشواری آنها را انجام می دهد توجه نمود.

روند رشد گفتار

از زمانی که نوزاد شما در لحظه تولد گریه می کند، درواقع روند رشد گفتار خود را آغاز کرده است. در روزها و ماه های اول، به تدریج از گریه او کم شده و بر صداسازی هایش افزوده می شود. کم کم فرزند شما اصطلاحا قان و قون می کند و بعد یاد می گیرد از هجاهای یکسان کلماتی مثل دد، قاقا بسازد که او را به آنچه می خواهد برساند.

در یک سالگی کودک دستورهای ساده (مثل بده، بگیر، ببر، بنداز، بردار و...) را می فهمد و انجام می دهد. سعی می کند صداهایی مثل آنچه از شما می شنود، بگوید. اسم چیزهای آشنا را (مثل بابا، مامان، ماشین، چشم، پا، گوشی، کلید و...) می داند. در حدود 10 کلمه ساده به کار می برد و می داند که برای جلب توجه بزرگترها به جای گریه کردن باید از گفتار یا صداهای دیگر استفاده کند.

در دو سالگی می تواند تعدادی از اشیا معمولی اطرافش را نام ببرد و بین 100 تا 200 کلمه می گوید. گفتارش از عبارت های یک یا دو کلمه ای تشکیل شده و حداقل دو حرف اضافه (مثل تو، رو، زیر) به کار می برد. از ضمیر من و تو به درستی استفاده می کند. سوالاتی مثل توپ کو؟ یا این چیه؟ می پرسد و می تواند به درخواستهای چند کلمه ای (مثل چشماتو نشونم بده) پاسخ دهد. در این دوره کودک از گوش کردن داستان های ساده لذت می برد و دوست دارد آن را چندین بار تکرار کنید. در این دوره شما و دیگر افرادی که با فرزند شما صحبت کنند حدود 70 درصد حرف های او را متوجه می شوید.

در سه سالگی کودک بسیار کنجکاو می شود و با سوالاتی که از شما می پرسد تعداد کلماتش را تا حدود 1000 کلمه افزایش می دهد. اغلب از عبارت های دو یا سه کلمه ای استفاده می کند. حداقل سه حرف اضافه را به کار می برد. اعضای اصلی بدن را می شناسد و اگر نام نبرد، باید بتواند آنها را نشان دهد. دستورات دومرحله ای شما را (مثل جورابتو دربیار، بذار توی سبد) می فهمد و انجام می دهد. می تواند نام، سن و جنسیت خود را بگوید. مفهوم تضاد و تشابه را متوجه می شود. می تواند به سوالاتی از قبیل وقتی خوابمون میاد/ گرسنه ایم/ سردمونه/ گرممونه/ تشنه ایم باید چه کار کنیم؟، جواب قانع کننده بدهد. در این دوره حدود 90 درصد آنچه کودک می گوید قابل فهم است.

در چهار سالگی کودک در حدود 1500 کلمه دارد و عبارت های چهار تا شش کلمه ای می سازد. سوالات زیادی مثل چرا...؟ و یا کجا...؟ و... می پرسد و دوست دارد درباره آنچه انجام داده صحبت کند. با خودش و اسباب بازی هایش حرف می زند، شعر می خواند، داستان تعریف می کند. اسم حیوانات، میوه ها و ماشین ها را می داند و اشیا معمولی در عکس کتاب ها و مجلات را نام می برد. حداقل چهار حرف اضافه را می شناسد. از فعل های مرکب استفاده می کند و تقریبا همه فعل ها را درک می کند. گفتار معمولا به طور کامل قابل فهم است.

در پنج سالگی کودک شما توانایی ساختن جملات طولانی و دارای جزییات زیاد با حدود 2000 کلمه اش را به دست می آورد. کل گفتارش باید کاملا قابل فهم و از نظر دستوری صحیح باشد. می تواند تا 10، به صورت ریتمیک بشمارد و حداقل مفهوم اعداد تا چهار را دارد. می تواند دستورات سه مرحله ای را بدون وقفه پیروی کند. متضادهای معمولی را نیز می شناسد (مثل بزرگ و کوچک، نرم و سخت، سبک و سنگین و...)

در صورتی که کودک شما نسبت به سیر طبیعی رشد گفتار، تاخیر نشان می دهد و یا هنوز به بسیاری از توانایی های متناسب با سن خود دست پیدا نکرده، در اولین فرصت به آسیب شناس گفتار و زبان مراجعه کرده و از پیشنهادهای کارشناسانه او برای کمک به فرزند خود استفاده نمایید.

مطالب پیشنهادی

سرطان سینه و تمامی گفتنی های آن

نقش مردان در زمینه بهداشت باروری همسران
کاهش مرگ و میر زنان باردار با برنامه مادری ایمن
مادران شاغل و نگهداری کودکان

تمرینات ورزشی در دوران حاملگی و قبل از زایمان

حقایقی در باره ایدز و لزوم آموش جنسی

مراحل رشد نوزاد:ماساژهای و فعالیت های لازم دوران نوزادی

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com

حرکت 1

سن تمرین : از هفته اول تولد تا ماه چهارم بعد از تولد

هدف تمرین: یک تمرین کششی و لذتبخش در ناحیه و اندامهای فوقانی

نحوه انجام تمرین : این تمرین بر اساس رفلکس نوزادی چنگ زدن است . قطعا تاکنون تجربه کرده اید که اگر انگشت خود را با دستان مشت کرده نوزاد لمس کنید ، او انگشتان خود را باز کرده و انگشت شما را در مشت خود می گیرد و شما می توانید نیروی انگشتان مشت شده او را روی انگشت خود احساس نمایید.

اکنون با استفاده از این قابلیت نوزاد، به تشریح تمرین می پردازیم . با ملایمت با انگشتان سبابه هر دو دست خود به ترتیب دستهای کودک را لمس کنید. اینکار باید با حوصله انجام شود ( تا زمانیکه کودک هر دو انگشت مادر یا پدر را بگیرد)

در این حالت هر دو اندام فوقانی او را مطابق شکل با ملایمت به سمت بالا کشش دهید ، تا جایی که پشت کتف ها و شانه کودک اندکی از زمین فاصله بگیرید و سپس دوباره او را به جای اول برگردانید . اوایل سه نوبت اجرا در طول یک روز کافی بنظر می رسد ، که می توان در طول هفته ها بتدریج تعداد تکرار ها را در هر نوبت افزود . توجه کنید که این رفلکس همچون سایر رفلکس های نوزادی در سنین بالاتر کم کم محو می شود.

لذا در ماههای بعدی که احساس نمودید کودک انگشت شما را محکم نمی گیرد باید با حمایت سایر انگشتان خود سعی نمایید حالت مناسب تمرین (ارتباط انگشت شما و مشت کودک) را ایجاد نمایید.

حرکت 2

سن تمرین : مشابه حرکت 1

هدف تمرین: کشش عضلات اندام فوقانی خصوصاً پشت کتف و شانه و بازوها

نحوه انجام تمرین : اساس این تمرین نیز مشابه حرکت 1 است و نحوه اجرای آن نیز تا حدود زیادی با تمرین قبلی مشابهت دارد . بدین ترتیب که ابتدا مشابه حرکت 1 دست خود را در دست کودک قرار می دهیم و همراه با ایجاد کشش ملایم در اندامهای فوقانی کودک، هر دو دست خود را بحالت متقاطع در می آوریم و به سمت پایین)هر دو پهلوی کودک(هدایت می کنیم.

این حرکت باید ملایم و بدون صرف هرگونه فشار از سوی والد بر اندامهای کودک اجرا شود و هدف باید صرفا حرکت و کشش ملایم باشد . برای شروع سه تکرار کافی خواهد بود و بتدریج در طول زمان می توان آنرا افزود . این کشش حس بسیار مطلوبی برای کودک ایجاد خواهد کرد و باعث احساس نشاط بیشتر او می شود.

حرکت 3

سن تمرین: ماه اول تولد

هدف تمرین: کشش ملایم اندام های فوقانی و تحتانی

نحوه انجام تمرین : اندامهای فوقانی و تحتانی نوزادان ، بخصوص در مفاصل آرنج ، ران و زانو تمایل به حفظ و نمایش حالت خمیدگی خاصی هستند که تابعی از فرم بدن در زندگی جنینی ایشان است . بتدریج هرچه سن کودک افزایش می یابد. این خمیدگی ها کمتر می شود و اندامها  به فرم اصلی خود ) کشیده و صاف ( نزدیکتر می شوند.

حرکت 4

سن تمرین : روز اول تا پایان ماه اول تولد

هدف تمرین: تقویت جنبش پذیری

نحوه انجام تمرین : این تمرین نیز براساس یکی دیگر از رفلکس های دوران نوزادی طراحی شده است. شاید تا کنون دیده باشید که اگر نوزادی را در وضعیتی شبیه حالت ایستادن قرار دهیم و کمی او را حرکت دهیم او با حالتی شبیه بالا رفتن از پله شروع به حرکت دادن پاها می کند. در این حالت روی یک میز یا هر سطح مرتفع مناسب دیگر چند کتاب را به فرم پله

ای بچینید. سپس همان حالت یاد شده را روی میز – رو به کتابها – برای کودک ایجاد کنید و او را در مسیر کتابها به بالا هدایت کنید . کمک پدر یا مادر از طرفین زیر بغل کودک اعمال می شود.

تذکر مهم : وقت کافی را صرف نمایید تا کودک به هیچ وجه وزن خود را روی پاها تحمل نکند و فقط تماس کف پا با سطح حاصل شود . طبیعتا تحمل تمامی وزن کودک باید بوسیله پدر یا مادر صورت گیرد.

همچنین مراقب گردن نوزاد باشید چرا که در این سن نوزاد قادر به نگه داشتن گردن نمی باشد. لذا توصیه موکد می شود که کمک پدر یا مادر صرفا جهت حفظ حالت سر و گردن و حمایت آن در تمام طول تمرین وجود داشته باشد.

مطالب پیشنهادی

سرطان سینه و تمامی گفتنی های آن

نقش مردان در زمینه بهداشت باروری همسران
کاهش مرگ و میر زنان باردار با برنامه مادری ایمن
مادران شاغل و نگهداری کودکان

تمرینات ورزشی در دوران حاملگی و قبل از زایمان

حقایقی در باره ایدز و لزوم آموش جنسی

تاثیر الکل و مواد مخدر بر قسمت های مختلف بدن

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com/

1- چگونه الکل و مواد مخدر به بدن آسیب می رسانند

در اینجا توضیح مختصری از تأثیر الکل و مواد مخدر بر قسمت های مختلف بدن را به همراه توصیه های غذایی برای از بین بردن این اثرات مضر در هر قسمت را برای شما بیان می کنیم :

* پوست و مو:

 بدن فاقد مواد مغذی لازم برای سلامت پوست و مو می شود.

توصیه ها: مصرف غذاهای مغذی به خصوص غذاهای غنی از ویتامین هایA وC، پروتئین و روی.

* قلب و گردش خون:

دریافت کم پروتئین ، باعث تحلیل و لاغری عضلات می شود. اغلب، التهاب به همراه افزایش ذخایر چربی در بدن و افزایش فشار خون به وجود می آید.

توصیه ها: مصرف رژیم غذایی کم چربی، پروتئین کافی و انجام ورزش منظم و مرتب.

* کبد:

ذخایر ویتامین ها و املاح کاهش می یابد. تورم بیش از حد کبد، از تولید صفرا و عمل فیلتراسیون (تصفیه کبدی) جلوگیری کرده و باعث کاهش اشتها می شود.

توصیه ها: مصرف غذاهای پر کالری و غنی از مواد مغذی، پروتئین غنی و مرغوب ، میانه روی در مصرف چربی، مصرف مکمل های ویتامین و املاح .

* لوزالمعده:

تحریک کبد و تورم حاصل از آن، جریان آنزیم ها را به معده مسدود کرده و منجر به بروز اختلالاتی درهضم و دیابت می شود.

توصیه ها: مصر ف غذاهای مغذی به مقدار کم و متناوب در وعده های غذایی .

* کلیه ها:التهاب- عفونت های پی در پی – افزایش دفع آب از بدن و در نتیجه افزایش کمبود مواد مغذی.

توصیه ها: مصرف غذاهای غنی از مواد مغذی ، غذاهای حاوی پتاسیم فراوان( سبزیجات برگی شکل و خام، موز، میوه های خشک، سیب زمینی، مرکبات و میوه ها) ، کاهش مصرف کافئین.

* سیستم عصبی مرکزی و هیپوتالاموس:

الکل و مواد مخدر ، باعث به وجود آمدن اختلال و آشفتگی در سیستم عصبی می شوند. روی حافظه، توانایی یادگیری، فکر کردن و هماهنگی بدن اثرات بدی دارند. الکل سلول های عصبی را که قادر به تولیدمثل مجدد نیستند، از بین می برد. با مصرف الکل و مواد مخدر ، مرکز کنترل اشتها در هیپوتالاموس، پیام های اشتباهی درباره گرسنگی وتشنگی به بدن می فرستد.

توصیه ها: استراحت، مصرف غذاهای مغذی شامل غذاهای حاوی مقادیر زیاد اسید آمینه های تریپتوفان و تیروزین ، فعالیت بدنی( ورزش)، مصرف مولتی ویتامین و املاح به همراه مکمل های ویتامینی گروهB (B کمپلکس) .

*غشای موکوسی سلول ها:

باعث اختلال در عمل غشاهای مری، معده و مقعد می شود. تغذیه متعادل و مناسب باعث ساخت مجدد این بافت های از بین رفته  خواهد بود .

توصیه ها: غذاهای مغذی حاوی ویتامینA( سبزیجات نارنجی رنگ) و ویتامینC فراوان ، کاهش دریافت کافئین.

* معده:

تحریک معده، افزایش خطر زخم معده و اختلالات مربوط به معده .

توصیه ها: مصرف وعده های غذایی سبک به مقدار کم و پی در پی ، مصرف میان وعده ها، کاهش مصرف کافئین درطی اختلالات معده  .

* روده ها:

کاهش زمان عبور غذا از روده ها، افزایش خطر جذب ناقص مواد غذایی و بروز انواع سرطان.

توصیه ها: افزایش دریافت فیبر، مصرف آب فراوان، ورزش، کاهش مصرف کافئین در طی اختلالات.

* مقعد:

به دلیل هموروئید( خونریزی) در این ناحیه، دفع مواد زاید کاهش می یابد( یبوست ) یا اینکه منجر به بروز اسهال می شود .

توصیه ها: مصرف غذاهای حاوی فیبر فراوان، ورزش کردن، نوشیدن آب.

* مقادیر خونی:

مصرف الکل و مواد مخدر  روی مقادیر خونی در بسیاری از مواد مغذی اثر دارد. اگر مقدار دریافت کلسترول ( چربی مصرفی) به طور دقیق اندازه گیری نشود، ممکن است سطح کلسترول خون نرمال به نظر آید.

توصیه ها: آزمایش خون توصیه نمی شود تا اینکه 6 تا 12 هفته از ترک اعتیاد بگذرد و ما از مقادیر خونی خوانده شده ، مطمئن شویم.

2- تهیه میان وعده های جالب و خوشایند برای افراد در ترک اعتیاد

تغذیه خوب و مناسب، نقش مهمی در بهبود وساخت بدن درمراحل ترک اعتیاد ایفا می کند. غذا، مواد مغذی لازم را برای رفع نیازها فراهم می کند. خوردن 3 وعده غذایی اصلی درروز کافی نیست. 

خوردن میان وعده ها ، کمک زیادی به فرد در مراحل ترک اعتیاد می کند ، نیازهای تغذیه ای او را تأمین کرده و اختلالات رفتاری را کاهش می دهند.  میان وعده باید در بین وعده های اصلی غذایی و قبل از خواب خورده شود. خوردن میان وعده اهمیت زیادی دارد، چرا که علاوه بر تأمین مواد مغذی، باعث به وجود آمدن طراوات و شادابی در فرد می شود.

در میان وعده ها :

این مواد غذایی را بیشتر بخورید:	این مواد غذایی را کمتر بخورید:
- میوه تازه - میوه کمپوت شده با آب خودش - سبزیجات خام - ذرت بو داده( بدون نمک) - چوب شور( توک) - پنیر و بیسکوئیت کراکر( خشک) -دسرهای کم چرب - پنیر محلی و میوه  - ماست کم چربی - کشمش و سایر میوه های خشک  - آب میوه صد درصد طبیعی - ماست فریزشده کم چرب	- میوه های کمپوت شده با شکر زیاد - چیپس سیب زمینی - چیپس ذرت - بستنی -  کلوچه و شیرینی - آب نبات - نوشابه های گازدار - کیک و پیراشکی  - آب میوه های مصنوعی( ساندیس) - نان های شیرینی میوه دار، کماج و کلوچه

3- فواید ورزش در ترک اعتیاد

ورزش هم مثل سایر موارد، باید به صورت مناسب و متعادل انجام شود. اجرای یک برنامه ورزشی باید منظم، همیشگی و پیوسته باشد. حداقل 4 بار در هفته و هر بار یک ساعت، ورزش کنید .

اثرات ورزش:

* سرعت متابولیسم بدن را افزایش می دهد، در نتیجه نسبت به وقت استراحت، انرژی در بدن با کارآیی بیشتری می سوزد و مصرف می شود.

* ذخایر چربی بدن را سوزانده و بافت های ماهیچه ای را می سازد. سلول های ماهیچه ای از نظر متابولیکی فعال هستند ولی سلول های چربی غیر فعال اند.

* اسیدهای چرب آزاد را افزایش می دهد و بدن چربی های غذایی را بهترفرآیند و مصرف می کند.

* کلسترول تام( کل کسترول) سرم را کاهش داده و مقدارHDL ( یک نوع چربی مفید و خوب دربدن) سرم را افزایش می دهد که باعث کاهش خطر بیماری های قلبی می شود.

* فشار خون را کاهش می دهد.

* مقدار مواد شیمیایی عصبی مثل " اِندورفین" را افزایش می دهد که باعث آرامش و بهبود اعصاب و رفتار می شود. در نتیجه فرد از لحاظ روحی و فکری به همان اندازه سلامت جسمی، احساس شادابی و سلامتی می کند.

ورزش های آئروبیک( هوازی):

در این دسته از ورزش ها، بدن با مصرف مقادیر زیاد اکسیژن، انرژی را می سوزاند و فعالیت قلب و ضربان نبض را ازحالت معمولی و ثابت همیشگی ، افزایش می دهد . ورزش هوازی ، قسمت های عضلانی زیادی را از بدن فعال می کند ، مثل عضلات ساق پاها و عضلات بازوها.

ورزش های هوازی شامل موارد زیر است:

پیاده روی- آهسته دویدن- دوچرخه سواری- شنا- قایق سواری- ورزش های مرحله ای – اسکی – بالا و پایین رفتن از پله و سایروزشهای فعال مثل تنیس و والیبال.

ورزش های غیر هوازی :

این دسته از ورزش ها، توان و قابلیت انعطاف عضلات را افزایش داده ولی ضربان نبض و فعالیت قلب را افزایش نمی دهند. این ورزش ها شامل: ورزشهای سنگین و ورزشهای سبک بدون وسیله است.

برای انجام یک برنامه ورزشی:

1- ورزشی را که دوست دارید، انتخاب کنید.

2- محل انجام آن را انتخاب کنید.

3- به آرامی آن را شروع کنید.

4- یک لباس ورزشی مناسب تهیه کنید.

5- به نوع سیستم بدنی خود و پاسخگویی آن به ورزش توجه کنید.

6- همیشه آن ورزش را انجام دهید.

نیره ولدخانی-کارشناس تغذیه تبیان

مطالب پیشنهادی

سرطان سینه و تمامی گفتنی های آن

نقش مردان در زمینه بهداشت باروری همسران
کاهش مرگ و میر زنان باردار با برنامه مادری ایمن
مادران شاغل و نگهداری کودکان

تمرینات ورزشی در دوران حاملگی و قبل از زایمان

حقایقی در باره ایدز و لزوم آموش جنسی

خانمها در چه سنی میل جنسی زیادتری دارند؟

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com/

میل جنسی در اشخاص پیرو وضعیت روحی ، جسمانی میباشد و در این میان هورمونهای استروژن و تستسترون قادر است در میل جنسی و شرایط جسمانی خانمها و آقایان تاثیر گذار باشد.

اما در تازه ترین تحقیقات پژوهشگران در سال ۲۰۱۰ بر روی دختران مجرد و زنان متاهل نتایج جالب دیگری از راز میل جنسی زنان کشف گردیدکه در این مقاله مختصری از آن به شرح ذیل ترجمه و در اختیار شما قرار داده میشود.

دیوید باس روانشناس و پژوهشگر دانشگاه تگزاس با گروه تحقیقاتی خود در نسخه جولای ۲۰۱۰ مجله تایم در تحقیقات خود متوجه آن شدند زنان در دوره سنی دهه ۳۰ و دهه ۴۰ زندگی خود نسبت به سایر دوره های زندگی خود میل جنسی بیشتری دارند ، همچنین پیرو این تحقیق مشخص گردید زنان سنین ۲۷ تا ۴۵ سال دارای تخیلات جنسی قوی تر و تمایلات جنسی بیشتری حتی نسبت به دختران سنین ۱۸ تا ۲۶ سال که در در محیط دانشگاه ارتباط بیشتری با جنس مخالف دارند ، هستند.

چرا زنان در دوره میانسالی( دهه ۳۰ و ۴۰ ) از نظر جنسی میل بیشتری نسبت به دهه ۲۰ زندگی خود دارند ؟

دانشمندان معتقدند تکامل زن با افزایش میل جنسی رابطه مستقیم دارد و میل جنسی همزمان با تکامل زن بطور قابل توجهی با افزایش همراه است.

یکی از نظریه های ارائه شده در این خصوص، علت این پدیده در زنان را به ، اجداد زنان مرتبط می سازد به نحوی که در سالیان دور خیلی از زنان شاهد از بین رفتن کودکان خود بعلت عواملی نظیر بیماری ، جنگ ، گرسنگی و … بودند از این رو در دهه ۲۰ زندگی خود بیشتر به فکر تولد بچه های بیشتر و مراقبت از آنان بودند و وقتی برای صرف نیاز جنسی نداشته اند اما بعد از گذشت دهه ۲۰ زندگی خود با توجه به آنکه کم کم به دوره عدم باروری و یائسگی خود نزدیک میشدند برای افزایش بارداری بیشتر تن به رابطه جنسی میدادند.

برای اثبات این موضوع ،یک پژوهشگر به کمک گروه تحقیقاتی خود پرسشنامه ای در اختیاز ۸۲۷ زن جهت بیان عادت جنسی خود قرار داد و آنها دریافتند که زنانی که اوج دوران بارداری خود را گذرانده بودند اما هنوز به سن یائسگی نرسیده بودند از لحاظ جنسی فعالتر بودند .این گروه سنی که طی دوره ۲۷ سالگی تا ۴۵ سالگی میباشد علاوه بر داشتن میل جنسی بیشتر تخیلات جنسی قابل توجهی نیز داشتند.

نتایج این تحقیق با تحقیق انجام شده در سال ۲۰۰۲ مبنی بر افزایش حس شهوت جنسی در زنان دهه ۳۰ و دهه ۴۰ مطابقت داشت ،این یافته ها حاکی از آن است که نتایج این تحقیق هم در زنان مجرد و هم در زنان متاهل صدق میکند.

افراد شرکت کننده در این تحقیق از دانشجویان دانشگاه آستین در تگزاس امریکا بودند.

میل جنسی زنان بعد از یائسگی

پیش از این به اثبات رسیده بود ، بعلت کاهش سطح و توقف تولید هورمون استروژن بعد از یائسگی ( یکی از عوامل پوکی استخوان در زنان ) میل جنسی زنان نیز تحت تاثیر قرار گرفته و کم کم از شدت آن کاسته میشود اما آنچه مشخص است میل جنسی هرگز از بین نمیرود و تا پایان عمر میتوان آنرا زنده نگه داشت.

منبع‌: tanzimekhanevadeh.com

مطالب پیشنهادی

سرطان سینه و تمامی گفتنی های آن

نقش مردان در زمینه بهداشت باروری همسران
کاهش مرگ و میر زنان باردار با برنامه مادری ایمن
مادران شاغل و نگهداری کودکان

تمرینات ورزشی در دوران حاملگی و قبل از زایمان

حقایقی در باره ایدز و لزوم آموش جنسی

اعتیاد چیست؟معتاد کیست؟

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com

گسترش کشت وتجارت مواد مخدراثرات خوبی بر توسعه اقتصادی کشورهای تولید کننده داشته است براساس یافته های یک موسسه تحقبقات اقتصادی درکلمبیا بیشس از 80 درصد سود تجارعمده مواد مخدراین کشوردرخارج سرمایه گذاری می شود ودولت سالناه معادل یک میلیارد دلارصرف مبارزه با گروههای مسلح تولید کننده این مواد وحفاظت ازجان مقامات این کشورمی کنددرآمد حاصله ازتجارت غیر قانونی آن ازصادرات نفت بیشتر است وتنها ازدرآمد حاصل ازصادرات اسلحه درجهان کمتر است.

اعتیاد چیست؟

اعتیادرا به عادت کردن،خوگرفتن،خوگرشدن،وخودرا وقف عادتی نکوهیده کردن معنی کرده اند به عبارت دیگر ابتلای اسارت آمیز به ماده مخدر که ازنظر جسمی یا اجتماعی زیان آورشمرده شود اعتیاد نام دارد.

اصطلاح اعتیاد به سهولت قابل تعریف نیست اما عواقب آن بصورتهای مختلف نظیر کم شدن تحمل ووابستگی بدنی هویدا می شود درطب جدید به جای کلمه اعتیاد،وابستگی به دارو بکار می رود که دارای همان مفهومی دقیقتر وصحیح تراست مفهوم این کلمه آن است که انسان براثرکاربرد نوعی ماده شیمیایی ازنظرجسمی وروانی به آن وابستگی پیدا می کند بطوری که بر اثردستیابی ومصرف دارو احساس آرامش ولذت به اودست می دهد درحالی که نرسیدن دارو به خماری،دردهای جسمانی واحساس ناراحتی وعدم تامین دچارمی شود.

سازمان بهداشت جهانی ماده مخدر را اینگونه تعریف می کند ((هرماده ای که پس ازوارد شدن به درون ارگانیسم بتواند بریک یا چند عملکرد ازعملکردها تاثیربگذارد ماده مخدر است؟این طریق مصرف کنندگان را افرادی منحرف می دانند وبراساس آن مخدرهایی نظیر توتون ومشروبات الکلی غیرقانونی مانندهروئین وال.اس.دی را دربرمی گیرد.

درسال 1950 سازمان ملل متحد تعریف زیر را برای اعتیاد به مواد مخدرارائه کرد((اعتیاد به مواد مخدرعبارت است ازمسمومیت تدریجی یا حادی که به علت استعمال مداوم یک دارو واعم ازطبیعی یا ترکیبی ایجاد می شود وبه حال شخص واجتماع زیان آور باشد)).

معتاد کیست؟

معتاد کسی است که دراثرمصرف مکررومداوم متکی به مواد مخدر یا دارو شده باشد یا به عبارت دیگر قربانی هرنوع وابستگی دارویی یا روانی به مواد مخدرمعتاد شناخته می شود ازنظر آسیب شناسی هردارویی که پس ازمصرف چنان تغییراتی را درانسان به وجود آورد که ازنظراجتماعی قابل قبول وپذیرش نباشد واجتماع نسبت به آن حساسیت یا واکنش نشان دهد آن دارومخدراست وکسی که چنین موادی را مصرف می کند معتاد شناخته می شود بنابراین معتاد به کسی می گویند که درنتیجه استعمال متمادی دارو دربدن وی حالت مقاومت اکتسابی ایجاد شده به شیوه ای که استعمال مکررآن موجب کاسته شدن تدریجی اثرات آن می گردد ازاین رو پس ازمدتی شخص مقادیر بیشتری ازدارورا می تواند بدون بروز ناراحتی تحمل کند ودر صورتی که دارو به وی نرسد اختلات روانی وفیزیکی موسوم به سندرم محرومیت (عوارض وتظاهرات جسمانی وروانی درموقع نرسیدن مواد مخدربه بدن)دراوایجاد می شود.

انواع اعتیاد

با توجه به تعریف اعتیاد که دربالا به آن اشاره شد انواع اعتیاد را می توان به دوگروه تقسیم کرد.

اعتیاد مجاز: به وابستگی وتداوم موادی که به عنوان دارو شناخته شده وبطورطبیعی یا مصنوعی بدست وی آید اعتیاد مجازمی گویند ومعمولا شامل بسیاری ازمواد دارویی به ویژه آرام بخشها وخواب آورها می شود این مواد با تجویز پزشک یا اغلب خودسرانه مصرف می شود اعتیاد های مجاز به نوبه خود به دو گروه تقسیم می شوند:

الف)اعتیاد به مواد مخدرطبیعی ومصنوعی که به عنوان دارو شناخته می شوند.

ب) اعتاد به موادی مانند تنباکو،سیگارونظایر آن که تنها ازدیدگاه روانی عادت آور است وتداوم مصرف را ایجاد می کند.

2- اعتیاد غیر مجاز: به وابستگی فرد به مصرف همیشگی به مواد مخدر وبهره گیری از عواملی که بنا برقوانین کشوری یا بین المللی (شرعی ومدنی)غیرمجاز شناخته می شود اعتیادغیر مجازمی گویند این امر درنتیجه ناپسند بودن مظاهراعتیاد ازدیگاه پزشکی،بهداشتی،روانی وجتماعی غیرمجاز تلقی می شود.

فرایند اعتیاد

اعتیادبه هرشکلی که باشد معمولا طی یک فرایند سه مرحله ای انجام می گیرد این مراحل عبارتند از:

مرحله آشنایی:دراین مرحله شخص دراثر مسامحه یا تشویق دیگران یا میل به انجام کارتفریحی یا کنجکاوی یا علل دیگر مانند کسب لذت به مصرف مواد مخدر آشنا می شود.

مرحله میل به افزایش مواد: دراین مرحله بدن هرروز به مواد بیشتری نیاز پیدا می کند بعد ازمدتها استفاده نامرتب ازمواد مخدرشخص دچار شک وتردید شده برای رهایی ازآن با امیال خود دست به مبارزه می زند.

مرحله اعتیادد(بیماری): دراین مرحله بعد ازشک وتردید وشاید مدتی ترک اعتیاد شخص درانجام به مرحله اعتیاد واقعی می رسد که اگر مواد مخدر کم یا بدون رعایت ترتیبات لازم ناگهان قطع شود نشانه های سندرم محرومیت بروزمی کند .

شخصیت معتاد

شخصیت فرد به ساختار روانی او وابسته است شخصیت با توجه به برخی عوامل ساختاری ثابت که با پایان بحران بلوغ برای همیشه شکل می گیرد تعریف می شود وفردخواه بیمار باشد خواه سالم ساختاربنیادی شخصیتی اش هرگز تغییرنمی کند.

بین شخصیت واعتیاد رابطه ای متقابل وجود دارد یعنی فرد به علت وضع خاص شخصیتی ونیازها وشکستها ناتوانی رد برخورد با مسایل وناکامی درزندگی ،عدم ثبات عاطفی وناملایمات دیگر به اعتیاد روی می آورد واعتیاد نیز به نوبه خود موجب ازبین رفتن انسجام روانی وهیجانی شخص می شود.بدین ترتیب بین اعتیاد وشخصیت دور باطلی ایجاد می گردد که مبارزه با ان مستلزم تغییر شرایط بیرونی ودرونی یعنی ایجاد اراده  وروحیه قوی وآسیب ناپذیراست وبالاخره به دلیل فساد بافتهای مغزی که ازمصرف مواد مخدربه وجود می آید شخص کنترل حرکات خود را ازدست داده آمادگی آسیب رسانی بخود ودیگران را پیدا می کند ازاین رو به موازات افزایش معتادان ،سرقتها وانحرافات اجتماعی واخلاقی نیزروزافزون می شود بسیاری ازمحققان مسایل مربوط به اعتیاد وحتی برخی ازافراد عادی براین باورند که ساختار شخصیت برخی افراد برای پذیرش اعتیاد مساعدترازدیگران است اینان می پندارند که زمینه مساعد ذهنی افراد مزبور شرط اولیه برای ابتلاست وبدین ترتیب مسئله را بیش ازحد ساده می کنند تنها مزیت این کار آن است که به قضیه ظاهری روشن وآشکار می دهد.

شناخت شخصیت وویژگی های رفتاری معتادان به منظور مبارزه با اعتیاد ونیز پیشگیری ودرمان آن ازاهمیت ویژه ای برخوردار است اعتیاد دگرگونی های درخلق وخوی معتاد به وجود می آورد که ازاحوال ظاهری ا ش می توان بدانها پی برد.

تشخیص معتاد

معمولا خود معتاد اعتراف می کند که معتاد است ونیاز به ماده مخدر دارد با این حال برخی تغییرات روانی واجتماعی وخلق وخوی اومی تواند ما را درشناخت معتاد یاری دهد درزیر به چند مورد از این تغییرات اشاره می شود:

- معتاد دارای ظاهری ضعیف ،فرتوت وپژمرده رنگ ،چهره ای تیره وکدر،دندانهایی پوسیده زرد رنگ است.

- تنگ بودن مردمک چشم احتمال اعتیاد را می رساند ولی نشانه قطعی نیست.

- وجود دوره های بی قراری،تحریک پذیر وعصبانیت واضطراب که تقریبا بطور ناگهانی جای خود را به سرخوشی ورضایت آشکار وآرامش
می دهد.

- تمایل به کناره گیری ازبستگان به ویژه والدین،برادروخواهرواشتیاق به افزایش معاشرت با دوستان مشکوک وجدید.

- تغییر ساعات خواب،دیر خوابیدن درشب ودیر بیدار شدن درصبح.

- بالا رفتن هزینه های شخصی ودرخواست مکررپول ازوالدین ودیگران.

- بستن درب اتاق به روی خود برای مدتی طولانی تا آنکه تغییراحوالش بردیگران معلوم نشود.

- بی توجهی به ظاهر خود وداشتن موهای ژولیده ولباسهای کثیف وافزایش رفت وآمدهای ظاهرا بی مقصد ومشکوک.

- خواب آلوده وافسرده بودن همراه با شادابی بسیارزودگذر.

 - درتوالت ماندن بیش ازحد معمول.

-  پرگو ویاوه گوشدن،دروغ گویی ودادن وعده های بی اساس.

- استعمال داروهای ویژه اعصاب یا نیرو بخش وخواب آور وپیدا شدن وسایل مشکوک استعمال مواد مخدر درمحیط زندگی.

- بی توجه،بی علاقگی وبی تفاوتی نسبت بکاروگریزان بودن ازانجام کارهای بدنی به ویژه ورزش.

عوارض اعتیاد

ویژگیهای شخصیتی معتادان را که درواقع ازعوارض اعتیاد ناشی می شود می توان به شرح زیر طبقه بندی کرد:

عوارض جسمی

اگر مصرف روزانه معتاد متوقف گردد 10 تا 12 ساعت تجاوز کند به عوارض جسمی وناراحتی عصبی ،اضطراب ،بی قراری،عطسه،ریزش مکررآب ازبینی وچشم،ناراحتی عضلانی،فشارشدید درستون فقرات،دل درد ودل پیچه،بی اشتهایی،استفراق مکرر،لاغرشدن وکم وزن مبتلا
 می گردد اگربه چنین فردی بین دویا سه روز مواد مخدر نرسد اعتیادش ازبین می رود زیرا نرسیدن مواد به بدن عارضه دارد ولی مرگ ومیر ندارد مشروط برآنکه پس ازترک اعتیاد به مواد مخدر دسترسی نداشته باشد.

دربین باورهای مردم دراستفاده ازمواد مخدر به ویژه تریاک ومشتقات آن به باورهایی چون تریاک ازسن 50 به بالا نه تنها ضروری ندارد بلکه مفید هم هست تریاک برای کاهش فشار خون لازم است وبهترین داروبرای نوزدان است شایع شده که نگاهی به آثارزیان آورتریاک ومواد مخدر بطلان این باورها را اثبات می کند:

تریاک ومشتقات آن دندانها را کثیف وآسیب پذیر کرده مخاط دهان را ملتهب می سازد وموجب نقصان ترشحات غدد بزاق می گردد.

ورود مرفین یا هروئین به بدن کاردستگاه عصبی را درسطوح مختلف تغییر می دهد ودرصورت تداوم ان را به بدکاری مزمن ودایمی سوق
می دهد.

مواد افیونی موجب تنبل شدن کبد گردیده راه ریختن صفرا به روده را منقبض وتنگ می کند وچون ترشحات پانکراس بخوبی درروده ها
 نمی ریزد یرقان ایجاد می شود واثرات ناگواری بر دستگاه گوارش دارد.

کلیه ها دراثرمصرف مواد مخدر دچار ورم یا نفریت می گردد واین اثرات منجربه تکرار اداراازیک سوواشکال دردفع ادارا یا ادرارتوام با درد ازسوی دیگر می شود.

استعمال مواد مخدر سبب کم یا متوقف شدن میل جنسی می شود زنان معتاد خیلی زود نازا می شوند ودرزمان بارداری با احتمال سقط جنین مواجه خواهند بود.

مواد مخدر تارهای صوتی هنجره را تحریک کرده ه التهاب مزمن می انجامد ودرنتیجه آهنگ صوتی معتاد غیر طبیعی می شود بعلاوه گاه بیماری برونشیت مزمن وآسم را درپی داشته ریه ها به محیط سازگاری برای بروزسل تبدیل می شود.

چنانچه دود تریاک ریه را پرکرده باعث می شود که اکسیژن به خون نرسد تپش قلب،تنگی نفس ودوران سر ایجاد می شودازعوارض دیگر
 می توان خشکی پوست،قزمز شدن،بالا رفتن حرارت پوست درنقاط مختلف بدن وشکننده شدن ناخنها وبطور کلی ضعف عمومی را نام برد.

عوارض روانی

معتاد فاقد تعادل روانی است ولا ابالیگری،عدم توجه به اصول ومقررات جامعه،تسلیم شدن دربرابر پیشامدها،ضعف ارداه،بی توجهی به مسئولیتهای فردی واجتماعی ازخصوصیات رفتاری معتاد است.

معتادان ازلحاظ عاطفی نابالغ،عصیانگر،بی قرارودارای احساسات خصومت زا هستند همچنین اینان افرادی مضطربند که احساس بی کفایتی وتنهایی می کنند با توجه به این واکنشها است که می توان تمایلات روان نژندی وروان رنجوری را درآنها تشخیص داد.اصل اتکای روانی مقدم برتاثیراعتیاد برجسم است زیرا شخص معتاد پیش ازآنکه تعادل جسمانی خود را ازدست بدهد تعادل روانی خود را تا رسیدن به دارو ازدست می دهد غالب معتادان به ویژه آنهایی که به مصرف موادی چون حشیش ،ال.اس.دی وکوکائین والکل مبتلا هستند به بیماریهای روانی نیزدچارمی شوند.

عوارض اجتماعی

معتادان نه تنها مولد وسازنده نیستند بلکه مصرف کنندگانی هستند که غیراز ضرر اجتماعی هنری ندارندفرد معتاد نسبت به اعضای خانواده خود احساس مسئولیت نمی کند موقعیت اجتماعی او متزلزل است به دیگران اعتماد ندارد وبرآوردن نیازهای خود را مقدم بردیگران می داند روابط اجتماعی معتاد بسیار سطحی وتصنعی بوده به ندرت می تواند پیوندهای عاطفی ووفاداری وتعهد داشته باشد چنین فردی فقط برای کسی که بتواند برای او مواد مخدرتهیه کند اهمیت قائل است .

ارتکاب جرایم معتادان به علت ضعف روابط انسانی هرروز بیشتر می شود وبه همین دلیل اعتماد عمومی واهمیت اجتماعی به خطرمی افتد زیر اکثر معتادان ناگزیربرای تامین مواد مخدربه راههای نادرست نظیر تجاوزبه دیگران وآدم کشی روی می آورند.

نتیجه گیری:

سالهاست که اعتیاد به مواد مخدر بصورت تهدیدی جدی جامعه بشری وبه ویژه نسل جوان را درمعرض خطر قرارداده است بازرگانی پرسود مواد افیونی با پدید آوردن کهکشانی ازتباهی ومرگ که ازکشت گاههای تریاک تایلند تا هزارتوی مافیا درنیویورک دامن کشیده است هرسال برشمارقربانیان خود می افزاید به دام افتادگان بیشتر جوانان هستند که درگردنه بلوغ وگذرازهفتخوان پررمزورازشباب به صحرای افسونگر
پرمی کشند وذره ذره جان خود می کاهند تا به مرگی خاموش تن دردهند وقتی نظارت گروههای نخستین چون خانواده کاهش می یابد وبستگیهای اجتماعی سست می گردد فرهنگ حزن وانده به جای آن حاکم می شود باید دانست تا زمانی که مصرف کنندگان مواد مخدرداشته باشیم مواد مخدر از راههای مختلف به داخل کشور راه می یابد بنابراین همراه با اقدامات موثردربرخورد با قاچاقچیان مواد مخدر درداخل کشوردرمناطق مرزی باید زمینه برای تحقیقات وسیع علمی به منظورشناسایی دقیق علل روی آوری افراد به ویژه جوانان به اعتیاد مراکز پژوهشی فراهم شود تا زمینه رشد این بلای خانانسوزازمیان برود ودیوار نامرئی نیز دربرابراعتیادبه وجود آید دربسیاری ازکشورهای جهان کارشناسان پس ازسالها تجربه به این نتیجه رسیده اند که اصلی ترین راه مبارزه با مواد مخدر وخشکاندن ریشه اعتیاد برچیدن زمینه وانگیزه اعتیاد درنسل جوان است وقتی جامعه ای آگاهانه ازمصرف مواد مخدر واعتیاد رویگردان شود ویا برخورد هوشیارانه علیه شبکه های فروش وتوزیع مواد مخدردست به مبارزه وافشاگری بزند بازارمواد مخدر،مشتریان خود را ازدست می دهد وپدیده اعتیاد به عنوان یک ضد ارزش ازجامعه رخت بر می بنددآموزش عمومی وپیشگیری ازاعتیاد باید به عنوان یک فرهنگ درجامعه همگانی شود ومقدم برهمه با شناخت دقیق نیازهای جوانان که متاسفانه بیشترین شمارمعتادان را تشکیل می دهد به علل وریشه های اعتیاد پی بردوسایل ارتباط جمعی بخصوص صدا وسیما می تواند دراین زمینه نقش موثری داشته باشد زیرا برنامه های تلویزیونی جذاب وآموزنده زمینه ساز گرایش جوانان به زندگی سالم وبه دورازاعتیاد خواهد بود درتمام جهان بهداشت مقدم بر درمان است دراعتیاد نیزپیشگیری ازطریق آموزش وتشویق مردم بخصوص نسل جوان باید درصدر فعالیتهای ستاد مبارزه با مواد مخدر قراربگیرد وبا مبارزه قاطع وپی گیری با سودگران مرگ همراه شود.

پرواضح است که برای دورنگهداشتن جوانان ازاین بلای خانانسوز نهادهایی چون مدرسه ،موسسه های فرهنگی وورزشی،نیروهای انتظامی ،موسسه های مذهبی و... می توانند بسیار مفید وثمر بخش باشند اما اهمیت هیچ کدام ازآنها به پای خانواده نخواهد رسید خانواده به عنوان اساسی ترین واحد جامعه نقش بسزایی دردور نگه داشتن فرزندان ازمواد مخدررا دارد.  

منابع:

جامعه شناسی انحراف ومسائل جامعه تالیف دکتر داور شیخاوندی

آسیب شناسی اجتماعی تالیف هدایت الله ستوده

تهیه وتنظیم:

علی رحیمی نسب(مزرجی)

مطالب پیشنهادی

سرطان سینه و تمامی گفتنی های آن

نقش مردان در زمینه بهداشت باروری همسران
کاهش مرگ و میر زنان باردار با برنامه مادری ایمن
مادران شاغل و نگهداری کودکان

تمرینات ورزشی در دوران حاملگی و قبل از زایمان

حقایقی در باره ایدز و لزوم آموش جنسی

ضرر استفاده از تلفن همراه و راهکارهای مناسب

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com

امروز بیشتر ما تلفن همراه را ابزاری ضروری در زندگی روزمره می دانیم و در کمتر شرایطی از آن شکایت می کنیم. 

این دستگاه کوچک باعث شده در هر زمان و مکانی در دسترس باشیم. استفاده از تلفن همراه هر روز بیش از پیش در جوامع رواج می یابد و امروزه بسیاری از افراد از این پدیده نوین ارتباطی به طور مؤثر استفاده می کنند و انواع گوشی های همراه با جدیدترین فناوری ها در بازار عرضه می شود. دنیای امروز عصر تلویزیون، ماهواره، کامپیوتر، اینترنت و تلفن همراه است. موارد فوق چنان با سرعت وارد زندگی بشر شده و راه نفوذ خود را ادامه می دهند که نمی توان از کنار آنها با بی تفاوتی گذشت؛ بلکه باید با آنها به روش صحیح برخورد نمود تا بیشترین سود و استفاده حاصل آید.

نکته قابل ذکر آن است که گرچه اثرات مثبت تکنولوژی در کیفیت زندگی ما قابل انکار نیست ولی در صورت عدم مدیریت صحیح نیز ممکن است اثرات مضر آن بر زندگی کودکان و نوجوانان ما غیرقابل جبران باشد. تلفن همراه امروز تبدیل به یک اسباب بازی جدید برای بچه ها شده که کارشناسان از آن به عنوان اسباب بازی خطرناک یاد می کنند.

اکثر والدین به فرزندان خود می آموزند که با افراد غریبه صحبت نکنند، اگر در منزل تنها هستند در را به روی کسانی که نمی شناسند باز نکنند و اگر فرد ناشناسی تلفن زد به او اطلاعات ندهند. همچنین آنها روی این موضوع کنترل و نظارت دارند که فرزندشان با چه کسی حرف می زند؟ با چه کسی دوست است؟ کجا می رود؟ چه کتاب و روزنامه ای می خواند؟ و... اما نمی دانند که همین نظارت، کنترل و راهنمایی را باید هنگام استفاده از تلفن همراه نیز اعمال کنند. بسیاری از والدین در مورد رایانه و بازیهای رایانه ای فرزندشان نظارت دارند ولی نسبت به تلفن همراه بی تفاوتند. با وجودی که این وسیله اگر تحت کنترل نباشد می تواند بسیار خطرناک تر از رایانه، اینترنت، تلویزیون و... باشد.

مضرات استفاده از تلفن همراه در بچه ها

آسیب جسمانی: امواج الکترومغناطیس این دستگاه برای کودکان کمتر از 10 تا 12 سال خطرناک است. هر چند که هنوز ارتباطی بین استفاده از این وسیله و ابتلا به سرطان ثابت نشده ولی تحقیقات بعضی از دانشمندان نشان داده که ارتباط احتمالی در مورد استفاده از تلفن همراه و ابتلا به برخی سرطان های مغز وجود دارد.

-مشکلات خواب: کودکان و نوجوانانی که از این وسیله استفاده می کنند در بسیاری اوقات به علت دریافت پیامک در انتهای شب بدخواب می شوند. خیلی از اوقات برای پاسخ دادن به این پیامک ها لازم است که ذهن هوشیار شده که همین امر موجب اختلال خواب می شود. همین بدخوابی و بی خوابی در عملکرد روزانه آنها تأثیرگذار خواهد بود.

-کاهش تمرکز و توجه و افت عملکرد تحصیلی: با توجه به اینکه بسیاری از دانش آموزانی که تلفن همراه دارند، آن را با خود به مدرسه نیز می برند و در سر کلاس درس غالباً در حال ارسال پیامک هستند از توجه به درس باز می مانند، نمرات درسی آنها کاهش می یابد و دچار افت تحصیلی می شوند. همچنین این بچه ها به علت استفاده مکرر از دکمه های گوشی از درد مفاصل و انگشتان نیز شکایت دارند.

-اضطراب و نگرانی: بسیاری از کودکان و نوجوانان همیشه نگران این موضوع هستند که مبادا والدینشان از اطلاعات گوشی آنها باخبر شوند. همین نگرانی و دلهره باعث می شود تا در مورد پیامک ها به پدر و مادر دروغ بگویند.

-اتلاف وقت زیاد: از آنجا که گوشی های تلفن همراه قابلیت دارا بودن بازی های مختلف را در خود دارد، کودک یا نوجوان مدت زمان زیادی را سرگرم بازی می شود و از دیگر کارهای ضروریش باز می ماند.

-در ارتباط قرار گرفتن با اطلاعات نامتناسب با سن و روحیات بچه ها: در بسیاری از مواقع محتویات درون پیامک ها و بلوتوث ها مسائل و اطلاعات نامناسبی دارد که ذهن کودک و نوجوان را درگیر می کند، مشغله فکری برای او ایجاد می شود و به علاوه غالباً به خاطر ترس از اطلاع والدین دچار تشویق و نگرانی می شود.

-کاهش خلاقیت: استفاده از تلفن همراه بر روی خلاقیت و شکوفایی ذهن و اندیشه آنها تأثیر منفی می گذارد.

-عدم امکان کنترل مخاطبان: کنترل و نظارت بر افرادی که کودک و نوجوان با آنها مراوده دارد امکان پذیر نیست.

راهکارهای مناسب در جهت کنترل و نظارت صحیح

متأسفانه دانش ضعیف اغلب والدین نسبت به ظرفیت های فنی گوشی، قیمت پایین سیم کارت ها، وجود سیم کارت های اعتباری و... همه نکاتی هستند که می تواند بچه ها را به قربانیان تلفن همراه تبدیل کند. اولین و مهم ترین راهکار برای مصون ماندن کودکان و نوجوانان از آسیب های تلفن همراه این است که ازابتدا زیربار خرید این وسیله نروید. وعده خرید را به پایان دوره نوجوانی یعنی بعد از 18 سالگی بدهید و از فرزندتان بخواهید تا وسیله دیگری را به جای آن ازشما بخواهد.

گاه والدین بنا به دلایلی نظیر این که فرزندشان به کلاسهای مختلف می رود و نگران او می شوند تصمیم به خرید تلفن همراه می گیرند. اگر به هر علت قصد چنین کاری دارید حتما توصیه های زیر را مدنظر داشته باشید:

1- مدت زمان استفاده را محدود کنید و بر سر ساعاتی از روز که می تواند گوشی را در اختیار داشته باشد با فرزندتان قرارداد ببندید.

2- از او بخواهید تا به هیچ عنوان تلفن را به مدرسه نبرد و در زمان انجام تکالیف نیز آن را خاموش کنید.

3- به فرزند خود بیاموزید که هر پیامک یا موضوعی که در تلفن دارد حتما درست و واقعی نیست.

4- نسبت به افرادی که با کودک یا نوجوان رابطه تلفنی دارد حتما کنترل و نظارت داشته باشید.

5- سعی کنید با امکانات و اطلاعات گوشی آشنا شوید و دراین حوزه ها آموزش ببینید.

دورماندن والدین از پیشرفت های جدید باعث ایجاد شکاف نسلی بین آنها با فرزندانشان می شود.

6-از مطالب درون گوشی اطلاع داشته باشید. زمان هایی را برنامه ریزی کنید تا بتوانید در کنار فرزندتان از پیامک ها آگاهی یابید و نسبت به محتوای آنها به بحث و مذاکره بنشینید.

7-بازی ها و سرگرمی هایی را با فرزندتان ترتیب دهید. داشتن فعالیت های مشترک این امکان را به والد می دهد که عملکردهای کودک و نوجوان را زیرنظر داشته باشد و فرصتی پیش می آید تا فرزند بسیاری از مطالب را به پدر یا مادر انتقال دهد. به علاوه می تواند نکاتی را به فرزند خود بیاموزد و از او اطلاعاتی یاد بگیرد.

8- به فرزند خود بیاموزید که دریافت و ارسال پیامک یا بلوتوث درست مانند صحبت کردن با یک غریبه است و باید همان احتیاط هایی را که در این زمینه به کار می رود باز هم رعایت شود.

9- به او بگویید که هیچ گاه نباید اطلاعات شخصی و خانوادگی را ازطریق پیامک به دیگران انتقال دهد.

10- هرگز بدون اطلاع شما با کسی که از طریق پیامک آشنا شده ملاقات واقعی ترتیب ندهد.

11- به بچه ها آموزش دهید که همان قوانینی که در ارتباطات واقعی رعایت می کنیم مانند فحش ندادن، استفاده نکردن از کلمات رکیک و طنزها و مطالب مبتذل و .... باید در مورد تلفن همراه نیز به کار گرفته شود.

12- به او یادآوری کنید که ارتباط از طریق پیامک جای دوستی های واقعی بین افراد را نمی گیرد.

سخن آخر اینکه...

ثابت شده است که هرچه استفاده از این وسیله کمتر باشد، استرس و نگرانی فرد کمتر خواهدبود و بچه ها شرایط روانی بهتری خواهندداشت. کودکان و نوجوانانی که در طول روز 3 تا 4 بار از تلفن همراه استفاده می کنند نسبت به کسانی که 15 تا 20 بار آن را به کار می گیرند شرایط روحی روانی مطلوب تری دارند، شبها بهتر می خوابند، نگرانی و استرس کمتری دارند، روند تحصیلی آنها خوب است و افراد با نشاط و با روحیه بالاتری در جامعه هستند.

مریم سادات کاظمی

مطالب پیشنهادی

سرطان سینه و تمامی گفتنی های آن

نقش مردان در زمینه بهداشت باروری همسران
کاهش مرگ و میر زنان باردار با برنامه مادری ایمن
مادران شاغل و نگهداری کودکان

تمرینات ورزشی در دوران حاملگی و قبل از زایمان

حقایقی در باره ایدز و لزوم آموش جنسی

ضرر امواج الکترومغناطیس بر رشد جنین

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com/

پزشکان توصیه کرده‌اند که زنان باردار روزانه بیشتر از ‪ ۸‬ساعت در معرض امواج الکترومغناطیس که در رایانه، تلفن همراه، دستگاه‌های مایکروویو و به میزان بسیار کم در تلویزیون وجود دارد، قرار نگیرند.

یک متخصص بابیان‌این مطلب گفت: این امواج ممکن است بر روی رشد جنین تاثیر گذار باشد.

متخصص زنان و زایمان،افزود: حتی تحقیقات نشان داده امواجی که در رایانه وجود دارد می‌تواند بر کیفیت اسپرم مردان نیز تاثیر بگذارد و باعث عقیم شدن آنها شود.

استفاده از رایانه این روزها یکی از الزامات زندگی شده است، استفاده از این دستگاه نه فقط در محیطهای کاری بلکه در خانه‌ها هم به شدت افزایش پیدا کرده است.

 

رایانه با تمام کارگشایی که برای بشر داشته ضررهایی را هم به جسم او وارد می‌کند.

 

کارشناسان بهداشت حرفه‌ای و ارگونومی معتقدند کار با رایانه عوارضی به همراه دارد، از جمله مهم‌ترین آنها، می‌توان به مشکلات بینایی برای کاربر، عوارض مفصلی و عضلانی، استرس و تنفس گازهای مضر متصاعد شده از رایانه اشاره کرد.

مطالب پیشنهادی سرطان سینه و تمامی گفتنی های آن نقش مردان در زمینه بهداشت باروری همسران کاهش مرگ و میر زنان باردار با برنامه مادری ایمن مادران شاغل و نگهداری کودکان تمرینات ورزشی در دوران حاملگی و قبل از زایمان حقایقی در باره ایدز و لزوم آموش جنسی

مشکل دیر به خواب رفتن در کودکان

خواب برای کودک همانند تغذیه لازم و ضروری است، بسیاری از کودکان برای به خواب رفتن مشکل دارند و به موقع نمی خوابند، در کودکان معمولا بی خوابی اوایل شب اتفاق می افتد و به اصطلاح به آن بی خوابی شبانه گفته می شود.

احتیاج به خواب در انسانها در سنین مختلف متفاوت است، به عنوان مثال به طور متوسط یک کودک دوازده ساله به نه  ساعت خواب و یک کودک چهار ساله به یازده و نیم ساعت خواب احتیاج دارد، البته این مسئله بین کودکان  با هم در یک سن فرق می کند. 

کودکی که شبها با آرامش و به حد کافی خوابیده ،  روز بعد به موقع از خواب بیدار می شود   و ا گر به حد کافی نخوابد ، صبح روز بعد به علت کافی نبودن مقدار خواب بهانه گیر و کج رفتار می شود و کمتر شاد به نظر می رسد و انرژی کمتری دارد در بچه های بزرگتر ، به اندازه نبودن خواب شب آنها را خسته ، کند و حساس می کند و نمی توانند بر روی درس تمرکز کنند .

والدین در خواباندن کودک نقش مهمی را ایفا می کنند، حتی عده ای از کودکان تا زمانی که یکی از والدین خصوصا مادر در کنارشان نباشد به خواب فرو نمی روند. عواملی که سبب دیر به خواب رفتن در کودکان می شود  ممکن است دلایل متعددی داشته باشد. 

وقتی می بینید کودک شما در به خواب رفتن مشکل دارد بهتر است به موارد زیر توجه کنید:                                   

1ـ آیا ساعتی مشخص و منظمی برای رفتن کودک به تخت وجود دارد؟

 2ـ آیا کودک در تخت خود احساس خوبی دارد (به عنوان مثال : محیط اتاق خواب برایش مطبوع است؟ خیلی روشن یا تاریک نیست؟ زیاد گرم یا سرد نیست؟ آیا تخت مرتب شده و یا تشک خوبی دارد؟ )                                               

3ـ آیا بچه های متعدد در یک اتاق می خوابند و همدیگر را بیدار نگه می دارند؟    4ـ آیا کودک شما در طول روز مسائلی داشته که فکرش را به طور مداوم مشغول می دارد و وی را هیجان زده می کند و باعث اخلال در خواب می شود ؟ (مثال: هیجانات ، دعوا و در گیری ، فیلمهای مهیج  و یا تولد بچه دیگر )       

5ـ آیا ممکن است سر و صدا زیاد باشد و مانع خواب کودک شود؟

6ـ آیا مهمان آمده و کودک تمایل دارد ترجیحا بیدار بماند؟ 

7ـ آیا کودک در اتاق وقتی تنها است احساس ترس می کند؟       

در کل دلایل متفاوتی می تواند باعث نرفتن به موقع کودک به طرف تخت خود شود. 

واقعیت این است که برای خوابی راحت داشتن در شب برای کودک تنها یک روش وجود ندارد، راه حلها و توصیه های گوناگونی در این زمینه وجود دارد که چکیده ای از آنها به شرح زیر است:                                                        

برای کودکتان زمان خواب با مشورت با خودش تعیین کنید و وقتی به زمان خواب وی نزدیک است به کودک باید حتما فرا رسیدن زمان خواب را یاد آوری کنید ، آنها  به برخورد قاطع شما و یک قرار ثابت برای خواب نیاز دارند. 

سعی کنید برو به اتاق خوابت مثل یک عمل تنبیهی به نظر نرسد و به جای آن می توانید به کودک بگویید که لازم نیست بخوابی بلکه باید در تخت خودت استراحت کنی ، وقتی جنبه اجبار برای خواب از بین برود احساس آرامش و خواب خود به خود به وجود می آید .

تشویق کودک با صحبت و با عمل ، به این صورت که هر شب به وقت شناسی و در رختخواب رفتن  وی جایزه بدهید. جایزه  می تواند یک خوراکی ویژه قبل از خواب مثل یک لیوان شیر یا خوراکی که کودک دوست دارد باشد و یا به عنوان تشویق یک لباس خواب نو و قشنگ به او هدیه بدهید

می توانید قبل از خواب با یک عمل مطبوع مثل : قصه گفتن و یا گوش کردن به نوار قصه و یا لالایی روزش را به پایان برسانید همین طور حمام کردن و ماساژ قبل از خواب  و یا تکان دادن کودکان کوچکتر به آرامی ، مفید خواهد بود.               

سعی کنید هنگام خواب ، کودک لباس خواب راحتی بپوشد و اتاق خواب کودک تهویه  خوبی داشته باشد و لحافهای سنگین را برای  او نگذارید. توجه کنید کودک شما یک محل خواب مطبوع داشته باشد که خوب به نظر برسد مثل: یک اتاق شخصی و یا تخت شخصی. 

فعالیتهای بدنی کودک مانند: بازی کردن در پارک، برنامه های ورزشی و ... را در طول روز افزایش دهید. البته باید این بازیها تا غروب ادامه داشته باشد و بتدریج فعالیت کودک را از زمان غروب به بعد کاهش داده و به جای بازیهای پر تحرک ، فعالیتهایی مثل: مطالعه کردن و شنیدن قصه و یا تماشای تلویزیون را جایگزین کرد، باید سعی کرد قبل از خواب بازیهای هیجان انگیز مثل: بازیهای کامپیوتری انجام ندهند  و یا فیلمهای هیجان انگیز نبیند.                                         

اگر کودک در شب سخت به خواب می رود به او اجازه خوابیدن در طول روز را ندهید.

به خاطر داشته باشید مصرف شبانه برخی از مواد غذایی مانند : چای و یا نوشابه ،  خواب کودک را کاهش می دهد.

اگر کودک شما در اتاق خواب خودش می ترسد خیلی مهم است که شما ترس او را جدی بگیرید ، کودک را آرام کنید و سعی کنید با هم پی به علت ترس ببرید . به کودک این فرصت را بدهید که در مورد مشکل احتمالی و هیجانات یا چیزهای جالبی که در روز برایش اتفاق افتاده با شما صحبت کند ، حتی کودک می تواند  وقتی در تخت  خود دراز کشید از زبان خودش داستانی برای شما بگویید و در مورد این داستان با او صحبت کنید و مطمئن شوید که تخیلات در ذهن او نماند. این مسئله کمک می کند که کودک با آرامش بیشتری به خواب فرو رود.  

نگهداری از نوزاد: الگوی خواب نوزاد چگونه است؟

 

                         وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com

عشق ، امنیت و پذیرش باید در قلب خانواده باشد .کودکان نیاز دارند بدانند که عشق والدین به آنها بستگی به قابلیت ها و توانایی های آنها ندارد. اعتماد در خانه ای رشد می کند که عشق بی قید و شرط و محبت در آن جریان دارد .

مامان ساینا کوچولو سئوال کرده : چیکار کنم ساینا بتونه خودش بخوابه. الان دیگه مطمئنم شبها بیدار می شه شیر نمی خواد. فقط می خواد یکی بغلش کنه و راه بره تا بتونه بخوابه. بلد نیست خودشو بخوابونه

مامان آناهیتا جون برامون نظر گذاشته : سلام من دخترمو از وقتی دوسال و یکماه داشت اتاقشو جدا کردم البته باید بگم از کوچیکی توی تخت خودش کنار خ تخت خودم می خوابید و میله تخت شو برداشته بودم و می تونست بیاد کنار خودم بخوابه چون تختش با تخت ما یکی شده بود . دو ماه قبلش یه روزی تصمیم گرفتم میله های تختشو بزارم و تختشو از تخت خودمون فاصله دادم و مابینش یه صندلی گذاشتم تا بتونه بیاد پایین و همین طور موقع خواب بتونم کنارش بشنیم . قبل از اینکه این کار رو بکنم یک هفته قبلش دستاشو می گرفتم تا بخوابه و قصه می خوندم . بعد از اون تختشو جدا کردم و دستشو می گرفتم تا بخوابه و لالایی یا قصه می خوندم و همیشه بهش اینو می گفتم که خیلی دوستت دارم که این احساس نکنه که ازم جدا شده . توی تختش عروسک های مورد علاقه شو گذارم و خیلی خوشحال بود احساس بزرگی و مستقل بودن داشت . بعد از دو ماه اتاقشو جدا کردم . با نظر خودش اتاقشو درست کردم تختشو کجا بزاره و ... یه چراغ خواب با انتخاب خودش گرفتم و تمام روز رو منتظر بود که وقت خواب بشه . البته هر وقت توی خواب صدام می کرد سریع خودمو می رسوندم اب می خواست ، بازدستاشو می گرفتم و بهش می گفتم من همین جا هستم کنار تو اروم بخواب و نازش میکردم و می خوابید . شبها فقط به بهانه اب بیدار میشه . الام دوسال و شش ماهشه و خدا رو شکر مشکلی توی تنها خوابیدن نداره و حتی وقتی میریم مسافرت و بر می گردیم با اینکه توی مسافرت کنار من می خوابه ولی وقتی میام خونه دوباره میره توی اتاقش .

البته این وسظ من بیشتر دلم تنگ میشه . اوایل خیلی برام سخت بود همش می ترسیدم اتفاقی براش بیافته مدام سبها توی رفت و آمد بودم ولی الان بهتر شدم هر چند هنوزم که هنوزه تا صبح یه 5 6 باری بهش سر می زنم . 

به نظرم اگه برای ترک دادن هر عادتی مدت و زمان و اروم اروم قدم برداریم نتیجه بهتری می گیریم . من برای ترک شیر مادر و دستشویی رفتن و اتاق مستقل داشتن دو تا سه ماه طول کشید و نتیجه خوبی گرفتم . 

مامان کوثری جواب داده : راستش من خیلی دلم میخواد دخترم رو جدا بخوابونم ولی وقتی جدا میکنمش همش دلم پیشش هست که الان پتو رو از رو خودش نندازه و یا از رو رختخوابش قل نخوه (چون تخت نداره) و یا الان بیدار میشه و چون پیشش نیستم گریه میکنه البته چندین با جدا خوابوندمش ولی همش بیدار میشم بهش سر می زنم و خودم اینجوری سختمه واسه این دوباره بیخیال شدم 

مامان آرتین جون نوشته : سلام من پسرمو از 13ماهگی تو اتاقش خوابوندم قبلشم تنها تو گهواش کنار تختمون میخوابید وبعد از جدا کردن 1هفته تو اتاقش خوابیدم بعدش راحت تو تختش خوابید وهر وقت بیدار میشه منو صدا میکنه والان 20روزی هم میشه که اصلا شب بیدار نمیشه ومیخوابه تا صبح 

اگه دوست داشته باشید تو وبلاگ آرتینی کاملا توضیح دادم مرداد91

 خواب یا کمبود آن یکی از مهمترین و بحث‌ برانگیزترین جنبه‌های مراقبت از کودک است. کسانی ‌که به تازگی صاحب فرزند شده‌اند، به‌ خوبی از اهمیت آن در چند هفته یا ماه اول آگاه هستند.

 کیفیت و کمیت خواب نوزادان بر سلامت همه افراد خانه تاثیر می‌گذارد. همین جاست که تفاوت یک پدر ‌و‌ مادر سرزنده و هوشیار از پدر و مادر بی‌حوصله و خسته مشخص می‌شود.

 به طور متوسط نوزادان در حدود 8 تا 9 ساعت در روز و حدود 8 ساعت در شب می خوابند. البته اکثر نوزادان در ابتدا نمی توانند در طول شب به طور پیوسته در حدود 6 تا 8 ساعت بخوابند و معمولاً تا سن سه ماهگی چندین بار در طول شب بیدار می شوند. اغلب نوزادان آن ها هر 3 تا 4 ساعت برای شیر خوردن بیدار می شوند.

 کودکان و نوزادان نیز مانند بزرگسالان مراحل مختلف خواب دارند و در هر مرحله، عمق خواب آن ها نیز تغییر می کند. بسته به مرحله خواب، نوزادان می توانند در خواب دست و پا زده و در حرکت باشند و یا آرام و بدون حرکت در جای خود دراز بکشند.

الگوی خواب نوزاد از هنگامی که در شکم مادر است شروع به شکل گیری می کند. در حدود 8 ماهگی، جنین شروع به خواب با حرکت یا خواب آرام می کند.

اگر نوزاد شما خود برای خوردن شیر در طول شب بیدار نمی شود، لازم نیست که او را برای شیر خوردن بیدار کنید، مگر آنکه پزشک او به شما این را توصیه کرده باشد. البته تا هفته پنجم و ششم اجازه ندهید نوزادتان بیش از 5 ساعت بدون شیر بخوابد

برای نوزادان نیز دو نوع خواب وجود دارد:

خواب REM یا حرکت سریع چشم ها :

این مرحله از خواب، خواب سبک است که در این مرحله، نوزاد خواب می بیند و چشم های او با سرعت به جلو و عقب حرکت می کنند. با اینکه نوزادان حدود 16 ساعت در شبانه روز می خوابند، حدوداً نیمی از این زمان، خواب rem می باشد. کودکان بزرگتر و بزرگسالان بسیار کمتر از این زمان می خوابند و تنها چند ساعت را در خواب rem سپری می کنند.

خواب غیر REM:

خواب غیر REM خود به چهار دسته تقسیم می شود:

مرحله اول، چرت زدن: چشم ها بر روی هم می افتند و ممکن است باز و بسته شوند.

مرحله دوم، خواب سبک: نوزاد دست و پایش را حرکت می دهد و ممکن است با صدا از جا پریده و تکان بخورد.

مرحله سوم، خواب سنگین: در این مرحله، نوزاد آرام و بدون حرکت است.

مرحله چهارم، خواب بسیار سنگین: در این مرحله، نوزاد کاملاً آرام و بدون حرکت است و حتی با سر وصدا نیز تکان نمی خورد.

نوزاد در هر بار خوابیدن، ابتدا وارد مرحله اول و سپس مرحله 2 و 3 و 4 می شود. پس آن به مرحله 3 بازگشته و بعد مجدداً وارد مرحله 2 شده و پس از آن وارد خواب rem می گردد. این سیکل ممکن است چندین بار در طول خواب او رخ دهد.

بعضی از نوزادان هنگامی که از مرحله خواب بسیار عمیق، وارد خواب سبک می شوند، ممکن است به طور کامل بیدار شده و در چند ماه اول برایشان مشکل باشد که دوباره به خواب برگردند.

نوزادان معمولاً بلافاصله پس از بیدار شدن، بسیار هوشیار هستند و به اطراف نگاه کرده و متوجه پیرامون خود می باشند. در صورت شنیدن صدا به آن پاسخ نیز می دهند. اما بلافاصله پس از این زمان آرام ولی هوشیار، زمان گریه فرا می رسد که او دست و پای خود را به شدت تکان داده و شروع به گریه می کند. بنابراین اگر بلافاصله پس از بیدار شدن نوزاد به او شیر بدهید می توانید از وارد شدن او به فاز گریه جلوگیری کنید.

کمک به نوزاد برای خوابیدن به تنهایی

بسیاری از نوزدان ممکن است قادر نباشند که الگوی خواب و بیداری خود را تنظیم کنند، به خصوص این که نمی توانند خودشان را بخوابانند. بنابراین بسیار مهم است که شما علایم خواب‌آلودگی نوزاد خود را بدانید و با فراهم کردن محیط امن و مناسب برای او، او را آماده خوابیدن کرده و به او کمک کنید تا خود به تنهایی به خواب برود.

علایم آمادگی برای خواب رفتن در نوزاد می تواند هر کدام از موارد زیر باشد:

مالیدن چشم ها

خمیازه کشیدن

به یک نقطه خیره شدن

گریه و بی قراری

بهتر است هنگامی که هر کدام از این علایم را در نوزادتان مشاهده می کنید، به او مقداری شیر داده، در آغوش بگیرید تا آرام گیرد. ولی پیش از آن که خوابش ببرد، او را در تخت خودش گذاشته تا یاد بگیرد به تنهایی به خواب برود.

این که یک برنامه ای را برای پیش از خواب نوزاد درست کنید فکر بسیار خوبی است. ولی به یاد داشته باشید که اجازه ندهید او در آغوش شما به خواب برود، زیرا این می تواند برای او به راحتی به یک عادت تبدیل شود.

اگر پیش از تاریک شدن هوا، نوزادتان را برای خواب در تختش می گذارید، پرده های اتاق او را کاملاً تاریک کنید. بدین ترتیب ساعت بیولوژیکی او کم کم به رابطه خواب و شب و روز عادت کرده و یاد می گیرد که شب ها خوابیده و روزها بیدار باشد

برنامه خواب نوزاد

کودکان در امور روزمره اگر دارای یک الگوی خاص باشند که بتوانند بر روی آن حساب کنند، بسیار بهتر عکس العمل نشان می دهند. این امر برای خواباندن نیز صدق می کند. اگر از ابتدا برای کودک یک برنامه خواب خاص درست کنید او سریعاً به این روند عادت کرده و بر طبق آن می خوابد.

برای ایجاد یک برنامه مناسب برای خواب کودک، از همان هفته اول باید شروع کنید. این که ما چگونه و به چه میزان می خوابیم، تا قسمت زیادی مطابق با عادات ما می باشد و این که بدن ما چه سیگنال هایی را مربوط به خواب می داند. این برای نوزادان نیز متفاوت نمی باشد. بنابراین هر طور که از ابتدا نوزاد خود را عادت دهید، بدن او نیز همانگونه پاسخ می دهد.

برای ایجاد برنامه خواب برای نوزادتان باید ثابت قدم باشید. بدین معنا که هر شب سر یک ساعت خاص او را برای خواب شبانه در تختخواب و یا گهواره اش بگذارید.

برای او علائمی مربوط به خواب درست کنید تا کم کم او بداند با دیدن این ها وقت خوابش فرا رسیده است. روش های خوبی که می توانید امتحان کنید حمام کردن، کتاب خواندن و یا او را در آغوش گرفتن می باشد.

برای این که کودکتان در طول شب، راحت تر و طولانی تر بخوابد درست پیش از خوابش یک وعده کامل به او شیر بدهید. ولی مراقب باشید که او در بغل شما به خواب نرود، بلکه او را تا هنگامی بیدار است در تختش بگذارید و با تاریک کردن اتاق به او بفهمانید که وقت خواب فرار رسیده است.

در چند ماه اول ممکن است که نوزادتان در طول نیمه شب برای شیر خوردن بیدار شود، ولی اگر از ابتدا برای او برنامه مناسب خواب درست کرده باشید و در طول روز به او به میزان کافی شیر بدهید، پس از ماه های اول، او می تواند در تمام طول شب بدون وقفه تا صبح حدود 6 و یا 7 صبح بخوابد.

حمام کردن پیش از خواب به بهتر خوابیدن نوزاد بسیار کمک می کند، زیرا که بدن کوچک او را خسته کرده و نیز با گرم شدن بدنش، او بیشتر از حد معمول خواب آلود می شود.

اگر نوزادتان در طول شب برای شیر خوردن از خواب بیدار می شود، سعی کنید که در نهایت سکوت و آرامش و بدون این که با او حرف بزنید، در یک نور خیلی کم به او شیر داده، او را عوض کنید، و سپس بدون برانگیختن او، دوباره در تختش بگذارید تا خودش به خواب برود.

فرآوری: معصومه آیت اللهی

بخش سلامت تبیان

مطالب پیشنهادی

سرطان سینه و تمامی گفتنی های آن

نقش مردان در زمینه بهداشت باروری همسران
کاهش مرگ و میر زنان باردار با برنامه مادری ایمن
مادران شاغل و نگهداری کودکان

تمرینات ورزشی در دوران حاملگی و قبل از زایمان

حقایقی در باره ایدز و لزوم آموش جنسی

نگهداری از نوزاد:راهکارهایی برای تنظیم الگوی خواب کودکان

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com

اگر کودک شما در حال حاضر بیش از 3 ماه است که دچار مشکل خواب است، نگران نباشید. اولین گام مهم این است که کودکتان را در شب، پیش از به خواب رفتن، برای خوابیدن به زمین بگذارید. 

با این کار شما به کودکتان می آموزید که خودش بخوابد. او احتمالا چند دقیقه گریه خواهد کرد، اما گریه اش هر شب کمتر می شود

. دقت به نشانه های خستگی مهم است، به محض مشاهده علائم خستگی، او را به زمین بگذارید، زیرا چنانچه نوزادی که بدنش خواب را طلب می کند، به بیدار ماندن تشویق کنید، نوزاد ناراضی می شود و با گذشت زمان، این الگو به محرومیت از خواب تبدیل م یشود و ایجاد تکامل خواب را پیچیده می کند. علائم خواب آلودگی در نوزاد می تواند آرام شدن، عدم توجه به افراد و اسباب بازی یا لج کردن و نق زدن باشد. 

چرت های طولانی در روز یا نزدیک به خواب شب، باعث می شود کودک برای خواب شب احساس خستگی نکند و ترجیح دهد با شما بازی کند تا بخوابد. بنابراین بهتر است در طول روز به او توجه بیشتری داشته باشید و به کودکتان کمک کنید تا بین خواب شب و خواب روز فرق بگذارد. برای این کار، هنگام چرت روزانه اش او را در اتاقی روشن بگذارید که سروصداهای روز را بشنود و در خواب های شبانه اش او را در اتاقی تاریک و آرام قرار دهید که سروصداها تنها به صورت همهمه به گوشش برسد. شما همچنین می توانید با ایجاد راهکارهایی مانند استفاده از یک حمام شبانه و تعویض لباس خواب یا ماساژ آرام کودک و پخش موزیکی آهسته، به تشخیص زمان خواب توسط کودک کمک کنید و اگر کودک پس از شیردهی، خوا بآلود به نظر می رسد، برای او یک عادت ایجاد کنید و محل خواب او را پس از هر بار شیردهی، در همان اتاق تاریک که می تواند با نور شمعی معطر و همان موسیقی تکراری آرام شبخش همراه باشد، قرار دهید . 

سعی کنید محیط خواب کودک را ثابت نگه دارید. تغییر درجه حرارت، نور و میزان سروصدا می تواند در روند طبیعی خواب کودک اختلال ایجاد کند و باعث بیدار شدن او شود و دوباره خواب رفتن او را دشوار کند. برای خواب روزانه کودک نیز استفاده از پتوی نرم و عروسک های پارچه ای مناسب است. 

انتخاب رختخواب شامل پتوها و ملحفه ها از نوع ارگانیک و طبیعی نیز برای سلامت و راحتی خواب نوزاد شما بهتر است. مواد شیمیایی به کار رفته در جنس پلی استر و غیرارگانیک می تواند باعث تحریک پوست نوزاد شود. میزان دریافت کالری از وعده های غذایی اصلی و میان وعده ها را یادداشت کنید و مراقب آلرژی های غذایی او باشید و به یاد داشته باشید یک معده بسیار پر ممکن است مانند رنج گرسنگی باعث بی خوابی شود.

لازم به ذکر است هر تغییر ناگهانی در عادت های خواب نوزاد یا نوپا مانند گریه مداوم و تسکین ناپذیر، بیدار

ماندن با درد آشکار یا نشانه هایی از علائم بیماری، نشان دهنده یک بیماری است که نیاز به توجه فوری و مراجعه پزشک دارد.

مطالب پیشنهادی

سرطان سینه و تمامی گفتنی های آن

نقش مردان در زمینه بهداشت باروری همسران
کاهش مرگ و میر زنان باردار با برنامه مادری ایمن
مادران شاغل و نگهداری کودکان

تمرینات ورزشی در دوران حاملگی و قبل از زایمان

حقایقی در باره ایدز و لزوم آموش جنسی

نگهداری از نوزاد:ساعت خواب نوزاد به خودش مربوط است!

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com

شاید شما هم جزو‌‌ همان عده از پدران و مادرانی باشید که ساعت خاصی برای خواب فرزندتان انتخاب کرده‌اید و راس آن ساعت خاص نوزاد را برای خوابیدن آماده می‌کنید. بهتر است عقربه‌های ساعت را ملاک خواب نوزاد قرار ندهید. به جای این بهتر است یک بار روش جدیدی را امتحان کنید.

  آیا این موضوع برای شما به یک فصل تبدیل شده است؟ فکر می‌کنید دقیقا چه خبر شده و جریان چیست؟  شاید شما هم جزو‌‌ همان عده از پدران و مادرانی باشید که ساعت خاصی برای خواب فرزندتان انتخاب کرده‌اید و راس آن ساعت خاص نوزاد را برای خوابیدن آماده می‌کنید. بهتر است عقربه‌های ساعت را ملاک خواب نوزاد قرار ندهید. به جای این بهتر است یک بار روش جدیدی را امتحان کنید. البته این روش مستلزم آن است که صبر و حوصله درست و حسابی خرج کنید.

نکاتی که باید در مورد خواب نوزاد خود بدانید

 در این راه جدید این بار شما هستید که باید منتظر شوید و البته این نوزاد است که ممکن است هر سازی برای‌تان بزند! صبر aممکن است با نشانه‌های خواب در کودک شما ظاهر شود. نشانه‌هایی که ممکن است تا به امروز خیلی مورد توجه شما قرار نگرفته باشد اما حالا دیگر وقت آن است که با نشانه‌های خواب آلودگی نوزاد خود که می‌توانند در بچه‌های مختلف متفاوت باشند، آشنا شوید. در این صورت شما کاملا آگاه می‌شوید که چه موقع باید نوزاد خود را برای خواب آماده کنید و برنامه زندگی‌تان را طبق آن زمان خاص تنظیم می‌کنید. لطفا برای اینکه نوزاد را راس ساعت خاص بخوابانید یک مبارزه تمام عیاررا با فرزند کوچک خود آغاز نکنید. اجازه بدهید ساعت خواب بچه دستتان بیاید تا هم او بتواند خواب آرامی را همراه با رویاهای شیرینش داشته باشد هم خودتان بتوانید با فراغ بال بخوابید. 

او را از خواب محروم نکنید! 

به یک مهمانی شام دعوت شده‌اید که خوب می‌دانید تا دیروقت طول خواهد کشید. دست بر قضا پدرو مادرتان هم خارج از شهر هستند و شما به عنوان والدین یک نوزاد جایی ندارید که کوچولوی خود را با اطمینان آنجا بگذارید و به مهمانی بروید. طبیعی است که او را با خود می‌برید. ممکن است در طول مهمانی چنان سرگرم شوید که فراموش کنید وقت خواب نوزادتان رسیده. وقت خوابی که با نشانه‌های آشکار قابل تشخیص است. اما اگر حواستان نباشد بچه بیدار می‌ماند. این بیداری او مترادف است با بی‌خوابی. بی‌خوابی هم معنایی جز ناراحتی، عصبانیت و کلافگی نخواهد داشت. این اتفاق بار‌ها و بار‌ها ممکن است تکرار شود آن وقت است که نوزاد شما بار‌ها و بار‌ها از خواب محروم می‌شود. نتیجه چنین اتفاقی را وقتی بچه کمی بزرگ‌تر شد به وضوح می‌توانید مشاهده کنید. شما یک کودک خسته و کلافه و بی‌حوصله خواهید داشت. قطعا دوست ندارید چنین اتفاقی را تجربه کنید. 

لحظه خواب را پیدا کنید! 

خیلی مهم است که بتوانید لحظه خواب آلودگی نوزاد خود را پیدا کنید. این لحظه البته با اولین نشانه‌های خواب در کوچولویتان هویدا می‌شود. باید به عنوان مادر اینقدر باهوش باشید که بتوانید این زمان را پیدا کنید. در واقع باید بچه را زمانی برای خواب آماده کنید که یکی دو خمیازه اول را کشیده باشد. نوزاد در این مقطع زمانی نه خیلی سرحال است و نه زیادی خسته. این بهترین زمان برای خواباندن اوست. فراموش نکنید نوزادی که زیادی سرحال است هرگز تن به خواب نمی‌دهد. در عین حال نوزادی که زیادی خسته است هم ناخودآگاه خواب را پس می‌زند پس درصدد باشید تا آن زمان جادویی را که حد فاصل بین خواب آلودگی و سرحالی است پیدا کنید چون بهترین زمان برای خواباندن نوزاد است. 

به ساعت نگاه کنید

همینطور که نوزاد شما بزرگ‌تر می‌شود این توانایی را هم پیدا می‌کند که ساعت‌های بیشتری را در فواصل خواب‌های روزانه‌اش بیدار بماند. اغلب بچه‌هایی که تازه به دنیا آمده‌اند بعد از هربار بیدار شدن معمولا یک تا دو ساعت می‌توانند خودشان را سرحال و حسابی بیدار نگه دارند. به عنوان مثال بچه‌های 3 ماهه فقط 2 ساعت در فواصل خواب خود می‌توانند چشم‌هایشان را باز نگه دارند و سرحال باشند. بچه وقتی به یک سالگی می‌رسد تقریبا ۳ تا ۴ ساعت می‌تواند در فاصله بین ساعت‌های خوابش خود را بیدار حفظ کند و خب طبیعتا یک کودک 2 ساله این زمان را به ۵ تا ۶ ساعت می‌رساند و در این فاصله می‌تواند بیدار بماند و شیطنت کند. اما فراموش نکنید به محض اینکه کوچولوی شما بسته به سن نوزاد مدت زمان بیداری و به زبان ساده‌تر سرحالی و خوشحالی را طی می‌کند تغییر حالت می‌دهد و به یک بچه کسل تبدیل می‌شود. بنابراین از بچه‌ای که بیش از ۳ ساعت نمی‌تواند پرجنب و جوش باشد توقع نداشته باشید که ۵ ساعت خوش و خندان بالا و پایین بپرد و خم به ابرویش نیاید. یادتان باشد خستگی مفرط و بیش از حد ممکن است در شکلی معکوس مانع از خواب راحت بچه‌ها شود و بد‌تر آن‌ها را دچار بی‌خوابی کند. از سوی دیگر ممکن است سبب شود کودک ساعات به مراتب طولانی‌‌تری را نسبت به همیشه در خواب باشد. 

کدام نشانه‌ها یعنی وقت خواب رسیده؟

از زمانی که نوزاد نق نق را شروع می‌کند تا وقتی که کارش به جیغ و فریاد و گریه کشیده می‌شود زمانی وجود دارد که نوزاد با حرکاتش نشان می‌دهد وقت خواب او فرا رسیده. بهتر است برای درک این نشانه‌ها حواستان را حسابی جمع کنید تا این زمان مهم را از دست ندهید. از این نشانه‌ها ممکن است در نوزاد شما هم وجود داشته باشد. 

 نوزاد شما ساکت می‌شود و دیگر علاقه‌ای به سر وصدا کردن و جلب توجه شما ندارد.

 نوزاد از دست و پا زدن خودداری می‌کند. ترجیح می‌دهد به جای اینکه چهار دست و پا راه برود گوشه‌ای بنشیند و هیچ دخالتی نکند.

 حوصله لبخند زدن و برقراری ارتباط با دیگران را ندارد. در ضمن به نظر می‌رسد حوصله‌اش از اسباب‌بازی‌هایش هم سر رفته و به طور کلی تمایلی به بازی کردن ندارد.

 چشم‌هایش را مرتب می‌مالد و معمولا به نقطه‌ای خیره می‌شود و تمرکزی روی چیزی ندارد.

 صورتش کاملا از حالت افتاده و حالت آویزان پیدا می‌کند. در واقع خواب آلودگی باعث می‌شود نتواند ماهیچه‌های صورتش را شق نگه دارد از این رو بیشتر از همه لپ‌هایش رو به پایین می‌افتد!

 حالت عصبانی و بداخلاق پیدا می‌کند و هر چیز کوچکی که درحالت عادی مشکلی با آن نداشت باعث می‌شود بداخلاق کند.

 گریه می‌کند و جیغ و داد را ه می‌اندازد! هر چند پوشک او تمیز است غذایش را خورده و جای گرم ونرمی هم دارد!

 صبرش را از دست می‌دهد. به‌راحتی چشم به هم زدن در وسط بازی صرفا به دلیل اینکه دستش به اسباب‌بازی نمی‌رسد غوغا راه می‌اندازد.

 خمیازه می‌کشد. دستش را به سمت گوش‌هایش می‌برد و آن‌ها را می‌کشد! ممکن است موهای سرش را هم دور انگشتان کوچکش بپیچد! این‌ها همه نشانه‌های کلافگی ناشی از خواب آلودگی است.

 نوزاد ترجیح می‌دهد دراز بکشد یا روی صندلی‌اش لم بدهد به جای اینکه صاف و شق بنشیند یا خودش را سرگرم کند و دست و پا بزند.

 چشم‌هایش را به تلویزیون می‌دوزد و تصاویر را نگاه می‌کند بدون این‌که کوچک‌ترین واکنشی نشان بدهد. در حالت عادی او باید بابت تصاویری که می‌بیند عکس‌العمل‌‌هایی نشان بدهد اما وقتی خوابش می‌آید واکنش‌هایش خشن می‌شود.

 توجه خاصی به پتو یا عروسک نرم و دوست داشتنی‌اش نشان می‌دهد و دوست دارد آن را کنار خود داشته باشد. وقتی می‌خواهید او را مرتب کنید هیچ توجهی به شما نشان نمی‌دهد.

 او از شما می‌خواهد پستانک همیشگی‌اش را دهانش بگذارید یا شیشه شیرش را به او بدهید. یا اگر شیر مادر را می‌خورد به شدت خواهان شیر مادرش می‌شود.

 نوزاد صورتش را در سینه شما فرو می‌برد ولبخند‌های بی‌تفاوتی می‌زند! ‌

مطالب پیشنهادی

سرطان سینه و تمامی گفتنی های آن

نقش مردان در زمینه بهداشت باروری همسران
کاهش مرگ و میر زنان باردار با برنامه مادری ایمن
مادران شاغل و نگهداری کودکان

تمرینات ورزشی در دوران حاملگی و قبل از زایمان

حقایقی در باره ایدز و لزوم آموش جنسی

نگهداری از نوزاد:جدول خواب کودکان در شبانه روز

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com

خواب کودک و هر چه به آن مربوط می شود، از خواباندن او و بیداری های شبانه دوران نوزادی گرفته تا به رختخواب فرستادن کودکان بازیگوش در سن دبستان، یکی از مشغله های همیشگی ذهن پدر و مادرها و پرستاران کودک است.

اما یک کودک از تولد تا پایان نوجوانی به چه میزان خواب در شبانه روز نیاز دارد؟ در زیر، پاسخ یک کارشناس در سایت جام جم را به این پرسش می خوانید:

 در ۱ تا ۴ هفتگی:

نوزادان معمولا ۱۵ تا ۱۸ ساعت در روز می‌خوابند، اما فقط در یک دوره کوتاه ۲ تا ۴ هفته‌ای. نوزادان نارس بیشتر می‌خوابند و نوزادانی که قولنج می‌کنند کمتر. از آنجا که نوازادان هنوز ساعت بیولوژیکی داخلی ندارند، الگوهای خوابشان با چرخه روز و شب هماهنگ نیست. در حقیقت آن ها اصلا از الگوی خواب خاصی پیروی نمی‌کنند.

ا تا ۴ماهگی :

در سن ۶ هفتگی نوزاد شروع به هماهنگ کردن ساعت بیولوژیک بدن خود می‌کند و شما پیدایش الگوهای منظم خواب را در او خواهید دید. در این زمان، کودک چند بار در شبانه روز و هر بار بین ۴ تا ۶ ساعت می خوابد و  کم کم سردرگمی ‌بین روز و شب پایان می پذیرد.

۴ تا ۱۲ ماهگی:

در حالی که میزان خواب بهینه در این سن ۱۵ ساعت در شبانه روز است، بیشتر نوزادان تا ۱۱ ماهگی فقط در حدود ۱۲ ساعت در روز می‌خوابند. ایجاد یک الگوی خواب مناسب برای کودک، در این زمان، باید از هدف های اصلی پدر و مادرها باشد. هر قدر که نوزاد  بزرگ‌تر می‌شود اجتماعی ‌تر خواهد شد و الگوی خوابش نیز به بزرگسالان شبیه تر می‌شود.

نوزادان معمولا در طول روز ۳ بار چرت می‌زنند که این تعداد در ۶ ماهگی به ۲ بار در روز کاهش مییابد. در این سن یا کمی زودتر، کودک می‌تواند تمام طول شب را بخوابد. ایجاد الگوی زمانی مناسب برای چرت زدن کودک را باید به زمانی که ساعت بیولوژیکی او کامل شده موکول کنید .چرت صبحگاهی کودک معمولا در ساعت ۹ صبح است و یک ساعت طول می‌کشد. چرت بعدازظهر او بین ساعت ۱۲ تا ۲ است و یک تا دو ساعت طول می‌کشد و آخرین چرت او بین ساعت ۳ تا ۵ بعدازظهر است.

۱ تا ۳ سالگی:

در سن یک سالگی و بین ۱۸ تا ۲۱ ماهگی کودک دیگر صبح‌ها چرت نمی‌زند و فقط یک بار در طول روز می خوابد. کودکان نو پا به ۱۴ساعت خواب در شبانه ‌روز نیاز دارند، اما معمولا فقط نزدیک به۱۰ساعت می‌خوابند.

بیشتر کودکان هنوز در ۲۱ تا ۳۶ ماهگی به خواب نیمروز نیاز دارند که مدت آن بین ۱ تا ۳/۵ ساعت تغییر می کند. آن ها معمولاْ بین ساعت ۷ تا ۹ شب به تخت می‌روند و بین ساعت ۶ تا ۸ صبح بیدار می‌شوند.

۳ تا ۶ سالگی:

کودکان در این سن هم، بین ساعت ۷ تا ۹ شب به تخت می‌روند و بین ساعت ۶ تا ۸ صبح بیدار می‌شوند. در ۳ سالگی هنوز بیشتر کودکان در نیمروز استراحت می کنند. در حالی که در ۵ سالگی کمتر این کار را انجام می‌دهند و  خواب نیمروزی کوتاه تر می‌شود. معمولا کودک بعد از ۳ سالگی نباید هنوز دچار بی‌نظمی ‌در خواب باشد.

۷ تا ۱۲ سالگی: 

در این سن با افزایش روابط اجتماعی، مدرسه و فعالیت های خانوادگی، ساعت خواب شبانه کودک دیرتر می‌شود، اما هنوز هم برخی کودکان در این سن ساعت ۹ شب می‌خوابند. اما بیشتر آن ها بین ساعت ۷:۳۰ تا ۱۰ شب به رختخواب می روند. اگر چه کودکان در این سن به ۹ تا ۱۲ ساعت خواب شبانه روز نیاز دارند، میانگین خواب آن ها فقط ۹ ساعت است.

۱۲ تا ۱۸ سالگی:

 خواب مناسب به همان اندازه دوران کودکی برای سلامتی نوجوانان هم لازم است. کارشناسان دریافته‌اند که ممکن است نوجوانان بیشتر از زمان کودکی شان بخوابند. اگر چه فشارهای اجتماعی در این سن مانع از خوب خوابیدن نوجوانان می‌شود، بدن آن ها به ۶ تا ۸ ساعت خواب در شبانه روز نیاز دارد.

مطالب پیشنهادی

سرطان سینه و تمامی گفتنی های آن

نقش مردان در زمینه بهداشت باروری همسران
کاهش مرگ و میر زنان باردار با برنامه مادری ایمن
مادران شاغل و نگهداری کودکان

تمرینات ورزشی در دوران حاملگی و قبل از زایمان

حقایقی در باره ایدز و لزوم آموش جنسی

نگهداری از نوزاد:خواب در نوزادان تا شش ماهگی

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com

هیچ فرمولی برای خواب نوزادانی که تازه به دنیا آمده اند وجود ندارد زیرا ساعت درونی آنها هنوز هم به طور کامل رشد نکرده است. این نوزادان معمولاً بین 16 تا 20 ساعت در روز –این مقدار به طور تقریباً مساوی بین شب و روز تقسیم می شود –می خوابند و یا چرت می زنند.

باید نوزادانی که تازه به دنیا آمده اند را هر 3 الی 4 ساعت یکبار بیدار کنید تا اینکه افزایش وزن آنها تثبیت شود و این اتفاق معمولاً در چند هفته نخست رخ می دهد. سپس، اگر کودک مدت بیشتری بخوابد مشکلی وجود نخواهد داشت. اما بازهم به خواب سبک آنها امیدوار نباشید –بیشتر نوزادان مدت زیادی چرت نمی زنند زیرا براثر گرسنگی بیدار می شوند.

نوزادان پس از چند هفته نخست ممکن است 4 الی 5 ساعت بخوابند –این مدت نشان می دهد که شکم های کوچک آنها چه مدت می توانند بین دو وعده شیرخوردن گرسنه نشوند. اگر نوزاد شبها به اندازه کافی بخوابد ممکن است در طول روز دفعات بیشتری بخواهد شیر بخورد و نیاز به مراقبت بیشتری داشته باشد.

درست وقتی که والدین احساس می کنند که خواب شبانه مثل یک رؤیای بعید شده است زمان خواب نوزاد آنها کم کم به سوی شب تغییر پیدا می کند. نوزاد در سه ماهگی طی بیست و چهار ساعت، به طور میانگین 13 ساعت می خوابد ( 4 الی 5 ساعت از خواب در طول روز به چند چرت کوتاه و 8 تا 9 ساعت خواب در شب تقسیم می شود و معمولاً یک یا دو وقفه بین این خواب ها پیش می آید). حدود 90% از کودکان در این سن شبها بین 5 الی 6 ساعت می خوابند.

اما مهم است که متوجه شوید بچه ها همیشه وقتی صدایی از خود در می آورند بیدار نیستند. آنها هنگام خواب کوتاه می توانند گریه کنند و انواع صداهای دیگر را از خود درآورند. حتی اگر آنها شب بیدار شوند ممکن است فقط چند دقیقه بیدار باشند و بعد خود به خود به خواب بروند.

اگر یک نوزاد کوچکتر از شش ماه، مرتب گریه می کند باید کاری بکنید. شاید او واقعاً ناراحت است: گرسنه است، جایش را خیس کرده است، سردش است، و یا حتی ممکن است بیمار باشد. اما بیدار کردن شبانه کودک برای عوض کردن پوشک و شیردادن به او باید سریع انجام شود. کارهای غیر ضروری مثل حرف زدن، بازی کردن با کودک و یا روشن کردن چراغ را انجام ندهید. این فکر که شب ، وقت خواب است را تقویت کنید. شما باید این را به نوزاد یاد بدهید زیرا او اهمیتی نمی دهد که الان ساعت چند است و فقط می خواهد نیازش برطرف شود.

خوب است که قبل از اینکه نوزاد بخوابد او را در تختش بگذارید. و الان برای تنظیم زمان خواب کودک ، زود نیست. هر کار منظمی که برای آرام کردن کودک می کنید –کاری که هر شب مرتب و به یک شکل آنرا انجام می دهید –می تواند تبدیل به یک برنامه منظم شود. نوزاد، این کار را به خواب ربط می دهد و این کار به او کمک می کند آرام بگیرد.

هدف این است که کودک بتواند به تنهایی و بدون کمک دیگران بخوابد و یاد بگیرد خود را آرام کند و اگر نیمه شب بیدار شود بتواند دوباره بخوابد.

مطالب پیشنهادی

سرطان سینه و تمامی گفتنی های آن

نقش مردان در زمینه بهداشت باروری همسران
کاهش مرگ و میر زنان باردار با برنامه مادری ایمن
مادران شاغل و نگهداری کودکان

تمرینات ورزشی در دوران حاملگی و قبل از زایمان

حقایقی در باره ایدز و لزوم آموش جنسی

نگهداری از نوزاد:بهترین وضعیت برای خواب نوزاد چیست؟

                        وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com

بهتر است کودک را عادت دهید به جهات مختلف خوابانده شود چون استخوان‌های جمجمه نرم است، به خصوص اگر نوزاد نارس باشد. اگر همیشه یک طرف بخوابد، بعد از مدتی عضلات او به همان حالت عادت کرده و حالت شل یا سفت پیدا می‌کنند. فشار روی یک نقطه سر کمی استخوان را صاف‌تر می‌کند. خواباندن نوزاد به جهات مختلف خوب است اما اگر والدین فکر کنند خواباندن به یک جهت سبب برطرف شدن شکل نامناسب سر می‌شود و می‌توانند به سر بچه شکل دهند، این‌طور نیست و باید بدانند که این یک عقیده غلط است.

بهتر است کودک را عادت دهید به جهات مختلف خوابانده شود چون استخوان‌های جمجمه نرم است، به خصوص اگر نوزاد نارس باشد. اگر همیشه یک طرف بخوابد، بعد از مدتی عضلات او به همان حالت عادت کرده و حالت شل یا سفت پیدا می‌کنند. فشار روی یک نقطه سر کمی استخوان را صاف‌تر می‌کند. خواباندن نوزاد به جهات مختلف خوب است اما اگر والدین فکر کنند خواباندن به یک جهت سبب برطرف شدن شکل نامناسب سر می‌شود و می‌توانند به سر بچه شکل دهند، این‌طور نیست و باید بدانند که این یک عقیده غلط است.

هر روز به کودکتان دوغ بدهید

کودکانی که روز خود را با نوشیدن دوغ آغاز می‌کنند با احتمال 20 درصد، کم‌تر به عفونت‌های گوناگون مانند عفونت‌های گوش یا سینوس دچار می‌شوند. نوشیدنی‌هایی مانند دوغ که در طی چند سال گذشته علاقه‌مندان زیادی پیدا کرده، می‌توانند میزان ابتلا به بیماری‌های عفونی مختلف مانند آنفولانزا و اسهال را کاهش دهند. این بیماری‌ها به شدت در میان کودکان شایع هستند و ممکن است بعضی از آن‌ها را چند بار در سال دچار خود کنند.

نوزادان حتی در خواب هم می‌آموزند

نوزادان از روزهای اول و دوم زندگی فرایند یادگیری را آغاز می‌کنند و مغز آنها یک کار مداوم خستگی ناپذیر را نشان می‌دهد. به طوری که حتی در مدت خواب نیز به پردازش اطلاعات ادامه می‌دهند. محققان واکنش‌های 26 نوزاد تازه متولد شده (13 تا 73 ساعت اول زندگی) را در مدت خواب بررسی کردند و وجود یک فعالیت مغزی چشمگیر را حتی در این لحظات مشاهده کردند. دانشمندان برای نوزادان موسیقی پخش کردند و سپس به روی پلک‌های بسته آنها به مهربانی دست کشیدند. پس از 20 دقیقه زمانی که محققان مجددا همان ملودی را برای نوزادان پخش کردند 24 نوزاد فوراً چشمان خود را بر پایه نت‌های موسیقی روی هم فشار دادند. همچنین این نوزادان در زمان گوش دادن به لالایی هم به طور خودکار واکنش‌های مشابهی را نشان دادند. توانایی یادگیری نوزادان تنها در زمان بیداری نیست و بنابراین در اولین روزهای زندگی، واکنش مغز به عملکردهای مختلف بسیار بالا است.

رابطه سیگار و افسردگی نوزاد

سیگار کشیدن مادران باردار خطر ابتلای فرزندان آنها به مشکلات روانی در دوران کودکی و نوجوانی را افزایش می‌دهد. کودکانی که قبل از تولد در معرض استنشاق نیکوتین بوده‌اند، امکان ابتلا آنها به مشکلات روانی تا 32 درصد افزایش می‌یابد که این رقم در خصوص مادرانی که روزانه یک بسته کامل سیگار مصرف می‌کنند تا 44 درصد نیز مصداق پیدا می‌کند. امکان ابتلا نوزادان مادران سیگاری به بیش فعالی و افسردگی بیشتر از دیگر اختلالات روانی است.

راه درمان «اسهال تابستانی» کودک

چاقله بادام و گوجه سبز به عنوان نوبرانه‌های تابستان است و علاقه کودکان به مصرف این خوردنی‌ها باعث شده که ابتلای آنها به اسهال که معمولا در فصل تابستان شیوع پیدا می‌کند، از بهار آغاز شده بود. خوردن میوه‌های تابستانی منجر به دل درد، اسهال و استفراغ در کودکان می‌شود. حضور کودکان در بوستان‌ها و استفاده از آب‌های غیر آشامیدنی به عنوان یکی دیگر از دلایل ابتلا به اسهال در تابستان است و استفاده از استخرهایی که آب بهداشتی ندارند باعث شده فصل تابستان بیشتر شاهد موارد ابتلا به اسهال در کودکان باشیم. خوددرمانی مادران متناسب با آموخته‌های پزشکان برای مداوی اسهال کودکان مفید است. محلول «اوآراس» به عنوان تنها داروی مفید درمان اسهال در کودکان بوده و البته شیوع اسهال در کودکان ایرانی کاهش یافته اما ابتلا به یبوست در حال افزایش است.

شکر، درد تزریق را برای کودک کم می‌کند

مصرف شکر می‌تواند درد ناشی از تزریق را کاهش دهد. کودکانی که قبل از تزریق مقدار بسیار کمی شکر دریافت کرده‌اند با احتمال کم‌تری گریه می‌کنند. این ماده شیرین می‌تواند قبل از تزریق و واکسیانسیون به کودکان داده شود و با این کار می‌توان درد ناشی از تزریق را در نوزادان نیز کاهش داد. در صورتی که کودکان قبل از تزریق مقدار بسیار کمی شکر بخورند احتمال گریه کردن آن‌ها بر اثر درد تا 50 درصد کاهش پیدا می‌کند. دادن نصف قاشق چای‌خوری شکر به کودکان برای کاهش درد ناشی از تزریق کافی است.

گلودرد کودک را جدی بگیرید

گلودرد پیشرونده کودکان، در صورتی که با انسداد راه هوایی و تب همراه باشد، امکان دارد به علت نوعی باکتری به نام هموفیلوس یا همان آنفلوانزای نوع B باشد که بسیار خطرناک است و پزشکان باید فرق آن را با خروسک، با دقت تشخیص بدهند. این باکتری یک عفونت ناگهانی و تهدیدکننده زندگی درکودکان است که در گلو روی می‌دهد. شایع‌ترین سن ابتلا به این بیماری که امکان دارد به مرگ هم بیانجامد یک سال و نیم تا 7 سالگی است که با گلودرد پیشرونده سریع آغاز می‌شود. پس والدین باید گلودرد پیشرونده کودک خود را جدی بگیرند.

وقتی نوزاد سکسکه می‌کند نگران نشوید!

سکسکه نوزادان بیشتر از اینکه خودشان را ناراحت کند٬ پدر و مادر را نگران می‌کند. طبیعی است که هر مشکلی برای نوزاد پیش می‌آید مضطرب شوید. با این وجود سکسکه در نوزادان طبیعی است چون بدن آنها هنوز کامل نشده است. نگران نباشید و این روش‌های ساده را امتحان کنید تا سکسکه را دور کنید. وقتی نوزاد سکسکه می‌کند نگران نشوید. تا زمانی که سکسکه بند بیاید نوزاد را آرام کنید. مطمئن شوید که نوزاد شما بعد از هر بار شیر خوردن آروغ می‌زند. آروغ زدن احتمال ابتلا به سکسکه را کاهش می‌دهد. درمان سکسکه در نوزادان مانند بزرگسالان نیست. در سنین بالاتر لازم است کمی حواس آنها را پرت کنید تا سکسکه نکنند. گاهی 20 - 15 دقیقه شیر دادن یکسره به نوزاد می‌تواند سکسکه ایجاد کند.

منبع:madaranmag.com

مطالب پیشنهادی

سرطان سینه و تمامی گفتنی های آن

نقش مردان در زمینه بهداشت باروری همسران
کاهش مرگ و میر زنان باردار با برنامه مادری ایمن
مادران شاغل و نگهداری کودکان

تمرینات ورزشی در دوران حاملگی و قبل از زایمان

حقایقی در باره ایدز و لزوم آموش جنسی

نگهداری از نوزاد:آیا نوزادتان را باید جدا از خود خوابانید؟

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com

تحقیقات نشان می‌دهد؛ در نوزادانی که همراه با والدین خود می‌خوابند خطر بروز سوانح در هنگام خواب و سندرم مرگ ناگهانی بیشتر است. سندرم مرگ ناگهانی پدیده‌ای است که نوزاد سالم بدون هیچ دلیلی به کام مرگ می‌رود‌.

مطالعات که در مجله جامع اطفال به تازگی چاپ شده است؛ ارتباط قوی بین سندرم مرگ ناگهانی و خوابیدن نوزاد با والدین را نشان می‌دهد. در مجله آکادمی اطفال آمریکا به والدین توصیه می‌کند که نوزادتان را در اتاق خود بخوابانید اما در تختخواب خود همراه خود نخوابانید. و تختخواب کودک از والدین جدا باشد.

این تحقیقات براساس اطلاعاتی است که از جامعه آماری متشکل از 18986 نفر جمع‌آوری شده است. براساس این تحقیقات در سال 1993 تعداد 6.5 درصد بچه‌ها با والدین‌شان می‌خوابیدند و این میزان تا سال 2010 به 2 برابر یعنی 13.5 درصد رسیده است. که در نژاد سیاه‌پوست بیشتر بوده است.

یک مقاله که در آمریکا منتشر شده است نشان می‌دهد در والدینی که تحت مشاوره قرار گرفته‌اند 34 درصد، کمتر فرزندشان را با خود می‌خواباندند و این موضوع اهمیت انجام مشاوره با والدین را نشان می‌دهد.

تمایل به خواباندن فرزند با خود در خانواده‌های کم درآمد بیشتر است و در مورد کودکان کوچک‌تر بیشتر دیده می‌شود.

در مقاله‌ای که در مجله جامع اطفال چاپ شده آمده است که: بچه‌هایی که با مادر خود می‌خوابند مدت زمان بیشتری شیر می‌خورند. بر طبق مقاله‌ای که در لوس آنجلس تایمز نیز چاپ شده بچه‌هایی که با مادر خود می‌خوابند به مدت طولانی‌تری شیر می‌خورند. مسلم است که استفاده بیشتر از شیر مادر باعث افزایش سطح سلامت کودک می‌شود و هزینه‌های خانواده را نیز کاهش می‌دهد ولی باید به دنبال روشی بود که در عین جدا کردن کودک از مادر در شیر دادن او نیز اختلالی ایجاد نشود.

با بررسی این مقاله‌ها که در جهان انتشار یافته احتمال مرگ ناگهانی نوزاد در رختخواب والدین بیشتر است و روابط والدین در این دوران سردتر نیز خواهد شد. (تغییر روابط مادر و پدر بعد از تولد فرزند) همین‌طور با تغییر این رویه شما از همان دوران شیرخوارگی به فرزندتان یاد می‌دهید تا مستقل تربیت شود. نکاتی درباره خواب کودک، خوابیدن نوزاد به پشت را بدانید.

در پژوهش هایی که توسط محققین آلمانی نیز انجام شده است ارتباط بین سندرم مرگ ناگهانی نوزاد و خواباندن کودک با والدین مشخص شده است و این موضوع به ویژه در والدین سیگاری و نوزادان کمتر از سه ماه بیشتر بوده است 

مطالب پیشنهادی

سرطان سینه و تمامی گفتنی های آن

نقش مردان در زمینه بهداشت باروری همسران
کاهش مرگ و میر زنان باردار با برنامه مادری ایمن
مادران شاغل و نگهداری کودکان

تمرینات ورزشی در دوران حاملگی و قبل از زایمان

حقایقی در باره ایدز و لزوم آموش جنسی. 

نگهداری از نوزاد:نکاتی درباره خـواب نـوزادان

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com

مالیدن چشم‌ها، گریه‌کردن و خمیازه نشانه‌های خواب‌آلودگی نوزادان است. بچه‌هایی که خیلی خسته هستند، مشکلات زیادی برای خوابیدن دارند...

 بهتر است به این نشانه‌ها دقت کنید و به موقع نوزاد را به رختخواب ببرید. نوزادانی که سن بیشتری دارند، زمانی که خواب‌آلود و خسته هستند حرکات تنشی‌شان بیشتر است و عصبی‌تر هستند.

1.بیدارکردن نوزاد

وقتی نوزاد در ماشین می‌خوابد چه باید کرد؟ بهترین راه آن است که او را در صندلی‌ای که خوابیده به خانه ببرید و بگذارید همانجا از خواب بیدار شود. اگر می‌خواهید نوزاد را در تختخوابش بگذارید، مطمئن شوید که خوابش عمیق است تا از خواب بیدار نشود.

2.نوزاد زیاد می‌خوابد

نوزادان حدود 16 ساعت در شبانه‌روز می‌خوابند و فقط برای غذاخوردن و تعویض پوشک از خواب بیدار می‌شوند. وقتی بزرگ‌تر می‌شوند، بیشتر شب می‌خوابند و روزها بیدار هستند. یک شیرخوار 6 ماهه باید در طول شب خواب راحتی داشته باشد و در روز 2 تا 3 بار چرت بزند. کودک یک ساله احتمالا یک یا دوبار در روز چرت می‌زند و خواب شب‌اش 11 ساعت است.

3.چرت بیش‌از‌حد نوزاد؛ هرگز

چرت نوزاد وسوسه‌انگیز است چون بلافاصله بعد از خوابیدن نوزاد می‌توانید به کارهای روزمره‌تان برسید اما باید توجه داشته باشید که این موضوع نباید تبدیل به یک عادت شود برای چرت‌زدن نوزادتان برنامه داشته باشید تا بتواند شب راحت بخوابد. اگر نوزادتان همیشه خسته و خواب‌آلوده است به احتمال زیاد باید برنامه‌ریزی‌تان را تغییر دهید یا از پرستار فرزندتان بخواهید در طول روز او را نخواباند.

4.احساس امنیت

اگر نوزاد در مکانی ایمن نخوابیده، جای او را تغییر دهید. این مکان می‌تواند شامل تخت بزرگسالان، نیمکت و زمین باشد. همیشه او را به پشت بخوابانید تا از بروز اختلال مرگ ناگهانی نوزادان در خواب جلوگیری شود. پتوها، بالش‌ها، اسباب‌بازی‌های نرم و... را دور نوزاد بگذارید تا آسیبی به او وارد نشود. هرگز نوزادی که خوابیده را کنار کودکان و حیوانات خانگی قرار ندهید.

5.غذا خوردن، استراحت‌کردن، خوابیدن

طبیعی است که نوزاد بلافاصله پس از غذاخوردن بخوابد. در میان غذادادن و رسیدگی به نظافت نوزاد تازه‌متولد‌شده و خوابیدنش وقفه‌ای وجود ندارد و همه‌چیز به‌سرعت اتفاق می‌افتد. سعی کنید بین غذاخوردن، رسیدگی به نظافت و خوابیدن او چند دقیقه‌ای فاصله ایجاد شود در این بین برای او داستان بخوانید.

6.حرکات کششی پس از چرت‌زدن

نوزادتان خواب‌آلود است؟ او بیش از 6 ماه دارد و در طول روز 20 دقیقه چرت می‌زند؟ او را ترغیب کنید بیشتر بخوابد. چطور؟ سعی کنید نوزاد را بیشتر بیدار نگه دارید و بین چرت‌ها آرام اندام‌هایش را بکشید. این کار باعث می‌شود چرت‌هایش طولانی‌تر -بین1 یا 2 ساعت- شود.

7.برنامه‌ریزی روزانه

برای چرت روزانه نوزاد برنامه‌ریزی کنید. با استفاده از روش‌های زیر می‌توانید به نوزادتان کمک کنید:

• سعی کنید نوزادتان هر روز در ساعت مشخصی چرت بزند.

• از چرت‌زدن نوزادتان در بعدازظهر جلوگیری کنید. اگر نوزاد شب به سختی می‌خوابد زمان چرت روزانه‌اش را کمتر کنید.

• حتما نوزاد را در چرت روزانه و خواب شبانه در تخت خودش بخوابانید.

8.عجله نکنید

عطسه، سکسکه، آه و... صداهایی هستند که نوزاد در خواب از خود درمی‌آورد بنابراین لازم نیست به سرعت به اتاق نوزاد بروید. حتی بی‌تابی و گریه‌کردن شیرخوار نیز می‌تواند نشانه این باشد که در حال حل‌کردن مشکلات خود است. پیش از آنکه به سوی او بروید چند لحظه صبر کنید، او بی‌دفاع، ناراحت و گرسنه نیست.

9.نوزاد تازه از خواب بیدار شده را بغل نکنید

پس از چند هفته، بلافاصله پس از بیدارشدن نوزاد او را بغل نکنید. بگذارید چند دقیقه در تختش بماند و اگر نیاز به خواب داشت دوباره بخوابد. این کار باعث می‌شود اگر شب بیدار شد دوباره بخوابد.

اگر بلافاصله از تخت بلندش کنید و به او غذا بدهید و به نظافتش رسیدگی کنید، عادت می‌کند و اگر خواب‌آلوده باشد به خواب نمی‌رود.

گردآوری : گروه سلامت سیمرغ

مطالب پیشنهادی

سرطان سینه و تمامی گفتنی های آن

نقش مردان در زمینه بهداشت باروری همسران
کاهش مرگ و میر زنان باردار با برنامه مادری ایمن
مادران شاغل و نگهداری کودکان

تمرینات ورزشی در دوران حاملگی و قبل از زایمان

حقایقی در باره ایدز و لزوم آموش جنسی

نگهداری از نوزاد:چگونه خواب نوزاد را تنظیم کنیم؟

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com

در چند هفته اول بعد از تولد، نوزادان در حدود 17 تا 18 ساعت در روز می خوابند. این عادت در حدود ماه سوم به 15 ساعت در روز می رسد. ولی در دو ماه اول تقریبا هیچ گاه در یک نوبت بیش از سه تا چهار ساعت، خواه در طول روز یا شب، نمی خوابند.

خوابیدن نوزاد

در طول شب، شما باید بیدار شده و به نوزاد شیر بدهید و پوشک او را عوض کنید و در طول روز هم با او بازی کنید. در حالی که بسیاری از نوزادان در حدود 8 هفتگی تمام شب را می خوابند، ولی بعضی دیگر تا 5 یا 6 ماهگی به این مرحله نمی رسند.

از همان ابتدا، شما با آموزش به نوزادتان می توانید عادات خوب خواب را در نوزادتان به وجود آورید.

برای تنظیم خواب نوزاد خود باید موارد زیر را در نظر داشته باشید:

1- علائم خستگی نوزاد را یاد گیرید

در شش تا هشت هفته اول بعد از تولد، نوزاد قادر نخواهد بود بیش از دو ساعت بی وقفه بیدار باشد. اگر سعی کنید بیش از این مدت او را بیدار نگه دارید، بیش از حد خسته خواهد شد و ممکن است در به خواب رفتن مشکل پیدا کند.

استفاده از قنداق در طول ماه اول، ممکن است احساس امنیت و آرامش در او ایجاد کند و راحت تر بخوابد.

2- به علائم خواب آلودگی نوزاد توجه کنید

اگر نوزاد چشمانش را می مالد، گوشش را می کشد و یا دور چشمانش حلقه سیاه به وجود می آمده است، نشان می دهد خوابش می آید. اگر متوجه این علائم و یا سایر علائم خواب آلودگی شدید، فورا او را در رختخواب بگذارید. به زودی الگوی خواب نوزاد دست تان می آید و به طور غریزی خواهید فهمید چه موقع برای خواب آماده است.

3- اختلاف روز و شب را به نوزاد آموزش دهید

بعضی از نوزادان درست زمانی که شما می خواهید به رختخواب بروید، کاملا بیدارند. برای ماه اول قادر نخواهید بود این حالت را از بین ببرید. ولی وقتی نوزاد به 2 ماهگی برسد می توانید اختلاف روز و شب را به او آموزش دهید.

وقتی نوزاد در طول روز بیدار و هوشیار است تا آنجا که ممکن است با او بازی کنید. خانه و اتاق او را روشن و پرنور نگه دارید و صداهای معمولی خانه نظیر زنگ تلفن و تلویزیون را کم نکنید و اگر مایل است در طول مدت شیر خوردن بخوابد او را بیدار کنید.

برعکس هنگام شیر دادن در طول شب با او بازی نکنید. نور و صدا را کم کنید و با او زیاد صحبت نکنید. خیلی سریع او باید دریابد که شب هنگام باید بخوابد.

نوزاد را به پشت بخوابانید. خواباندن نوزاد به پشت احتمال بروز سندرم مرگ ناگهانی را کاهش می دهد

4- به او این فرصت دهید که خودش به خواب برود

وقتی نوزاد به 6 تا 8 هفتگی رسید، به او فرصت دهید که خودش به خواب برود. چگونه؟ جودی مندل، مدیر مرکز طب خواب در دانشکده پزشکی MCP-Hahnmann در فیلادلفیا و نویسنده کتاب «خوابیدن در طول شب: چگونه نوزادان، کودکان نوپا و والدین آنها می توانند در طول شب خواب بهتری داشته باشند» پیشنهاد می کند که وقتی نوزاد خواب آلوده است، ولی هنوز بیدار است او را روی تخت قرار دهید.

وی توصیه می کند که کودکان را حتی در سن خیلی پایین برای خوابیدن تکان ندهید و در آغوش نگیرید. مندل می گوید «والدین فکر می کنند که اعمال آنها در این سن تاثیری در کودک ندارد. کودکان عادات خواب خود را فرا می گیرند. اگر در هشت هفته اول پس از تولد هنگام خواب او را تکان دهید، چطور ممکن است در آینده انتظار دیگری داشته باشید؟»

ایمنی نوزاد هنگام خواب

بهترین راه برای حفظ نوزاد از سندرم مرگ ناگهانی و سایر خطراتی که هنگام خواب وی را تـهدیـد می کند، یادگیری قواعد خواب ایمن است:

نوزاد خوابیده

* از مرتب بودن گهواره یا تختخواب و یا هر جای دیگری که نوزاد را هنگام خواب در آنجا قرار می دهید اطمینان حاصل کنید. جای خواب نوزاد نباید در معرض مستقیم نور خورشید و یا جریان هوا باشد.

* در محل خواب نوزاد بالش یا کوسن قرار ندهید، زیرا با وجودی که ممکن است راحت به نظر برسد، ولی محیط خواب ایمنی برای نوزاد نخواهد بود. نوزاد برای خواب نیاز به سطحی صاف و در عین حال سفت دارد. بالش نوزاد باید بسیار نازک و کم حجم باشد. حیوانات و اسباب بازی ها را نیز از محیط خواب نوزاد دور سازید.

* دقت کنید که نرده های تخت نوزاد بیش از 5 تا 6 سانتیمتر از هم فاصله نداشته باشند تا سر نوزاد نتواند از آنها عبور کند. همچنین مطمئن شوید که تشک برای تخت نوزاد اندازه باشد و نباید بیش از دو انگشت بین تشک و دیواره تخت نوزاد فاصله باشد. 

* نوزاد را به پشت بخوابانید. خواباندن نوزاد به پشت احتمال بروز سندرم مرگ ناگهانی را کاهش می دهد.

* نوزاد نباید در تختخواب والدین بخوابد. پژوهشگران می‌گویند خوابیدن نوزادان در تختخواب پدر و مادر احتمال مرگ آنها را در خواب افزایش می دهد. مرگ در رختخواب در حین ماه‌های اول، نوزادان را تهدید می‌کند و این خطر با سیگاری بودن والدین و خوابیدن نوزاد در رختخواب مشترک با آنها افزایش می‌یابد.

درجه حرارت اتاق نوزاد

- در اتاق نوزاد یک دماسنج روی دیوار نصب کنید. حرارت اتاق باید بین 24 تا 25 درجه سانتیگراد باشد.

- هوای سرد موجب می شود تا کودک انرژی خود را صرف گرم نگه داشتن بدنش کند، در حالی که این انرژی باید برای رشد او صرف شود.

- نوزاد نمی تواند گرمای بدن خود را نگه دارد. وقتی کودکی سردش باشد بی قراری می کند و سریع تر از معمول نفس می کشد. سرمای بیش از حد حتی می تواند موجب مرگ نوزاد شود.

- از پوشاندن لباس زیاد به تن نوزاد خودداری کنید و به جای آن دمای هوای اتاق را تنظیم کنید.

- در گرمای زیاد کودک خیلی عرق می کند و آب بدنش کم می شود. در این حالت باید شیر بیشتری به نوزاد داد تا دچار کم آبی نشود.

فرآوری : نیره ولدخانی

بخش تغذیه و سلامت تبیان

مطالب پیشنهادی

سرطان سینه و تمامی گفتنی های آن

نقش مردان در زمینه بهداشت باروری همسران
کاهش مرگ و میر زنان باردار با برنامه مادری ایمن
مادران شاغل و نگهداری کودکان

تمرینات ورزشی در دوران حاملگی و قبل از زایمان

حقایقی در باره ایدز و لزوم آموش جنسی

نگهداری از نوزاد:نوزاد تازه به دنیا آمده کجا باید بخوابد؟

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com

یکی از مشکلات بسیار ناگوار که طی چهار ماه اول، زندگی نوزاد را تهدید می کند، خطر خفگی می باشد که منجر به فوت نوزاد می شود.

طرز قرار گرفتن مناسب نوزاد در رختخواب و فراهم آوردن شرایط مناسب برای نفس کشیدن و تهویه هوای اتاق نوزاد از شرایط مهمی است که باید هنگام خواب نوزادان در نظر گرفته شود.

موارد زیر از جمله شایع ترین مواردی است که مادران با آن سروکار دارند.

نوزاد تازه به دنیا آمده کجا باید بخوابد؟

محققان معتقدند که نوزاد تازه به دنیا آمده باید در اتاق پدر و مادر و در نزدیکی تخت آنها بخوابد، اما نه کنار پدر و مادر.

این کار سبب می شود تا به محض گرسنگی نوزاد، مادر به راحتی او را شیر دهد، زیرا در ماه های اول، نوزاد چندین بار در طی شب بیدار می شود و تقاضای شیر می کند.

یک پژوهش جدید نشان داده است کودکان باید حداقل تا سه سالگی در کنار مادر خود بخوابند، زیرا این امر به سود قلب کودکان است و بر رشد عقلی آنها نیز تأثیر می گذارد

تختی که کودک بر روی آن می خوابد، باید بسیار ایمن باشد و طوری ساخته شده باشد که در صورت غلتیدن نوزاد (البته در ماه های بالاتر) خطری او را تهدید نکند و از تخت به پایین نیفتد.

نوزاد، مادر خود را حس کرده و از کنار او بودن احساس امنیت و آرامش می کند.

اگر در ماه های اول، نوزاد در اتاق جداگانه و یا احیانا دور از پدر و مادر خوابانده شود، این امنیت از او سلب شده و باعث بروز اضطراب در او می شود.

یک پژوهش جدید نشان داده است که کودکان باید حداقل تا سه سالگی در کنار مادران خود بخوابند، زیرا این امر به سود قلب کودکان است و بر رشد عقلی آنها نیز تأثیر می گذارد.

چگونگی قرار گرفتن نوزاد موقع خواب

در طول خواب شبانه، نوزاد باید به پشت خوابانده شود و صورت او به سمت بالا باشد.

از خواباندن نوزاد به روی شکم و یا پهلو خودداری کنید. این کار سبب می شود تا تنفس برای نوزاد سخت شود و اگر پدر و مادر در خواب باشند، نتوانند او را دوباره به پشت برگردانند و احتمال خفگی نوزاد چندین برابر افزایش می یابد.

به شکم خواباندن نوزاد بروز سندروم مرگ ناگهانی را زیاد می کند.

لباس نوزاد در هنگام خواب

بهتر است لباس نوزاد تازه به دنیا آمده برای خواب یک تکه (اصطلاحا لباس سرهمی) باشد.

روی دیوار اتاق نوزاد یک دماسنج نصب کنیم تا در طول مدت خواب، دمای اتاق او را کنترل کنیم و اگر هوا خیلی گرم شده و بدن نوزاد عرق کرده است، دما را کمتر کنیم و اگر هوای اتاق سرد شده و نوزاد سردش شده است، دما را افزایش دهیم.

اگر نسبت به تنظیم دمای اتاق نوزاد بی توجه باشیم، نوزاد بیمار خواهد شد (مثل سرماخوردگی در زمستان یا گرمازدگی در تابستان).

هرگز روی صورت نوزاد خود را با پتوی کلفت در طول خواب نپوشانید، زیرا احتمال دارد که پتو روی صورت او قرار بگیرد و او را خفه کند

سعی کنید برای نوزاد تازه به دنیا آمده از پتویی که پوشیده می شود (مثل قنداق فرنگی) و مانند لباس سرهمی تمام بدن او را فرا می گیرد استفاده کنید که ایمنی بیشتری دارد.

هشدار

1- هرگز نوزاد خود را روی جای نرم و غیرایمن مانند مبل راحتی، سطح اپن آشپزخانه و صندلی قرار ندهید.

2- هرگز نوزاد خود را روی تخت بزرگسالان رها نکنید و بروید. ممکن است دیگران در اثر بی توجهی بر روی او بنشینند و یا پارچه ای روی او قرار دهند و دچار خفگی شود.

3- به خانم هایی که تازه مادر شده اند توصیه می کنیم در صورتی که نوزادشان را به مهمانی می برند، حتما حواسشان را جمع کنند و طوری گرم صحبت کردن با دیگران نشوند که از نوزاد خود غافل گردند.

با تولد نوزاد، مسولیت جدیدی به مسئولیت پدر و مادر اضافه می شود که اگرچه کمی سخت و دشوار است، اما شیرینی های خاص خودش را دارد.

منبع : tebyan.net

مطالب پیشنهادی

سرطان سینه و تمامی گفتنی های آن

نقش مردان در زمینه بهداشت باروری همسران
کاهش مرگ و میر زنان باردار با برنامه مادری ایمن
مادران شاغل و نگهداری کودکان

تمرینات ورزشی در دوران حاملگی و قبل از زایمان

حقایقی در باره ایدز و لزوم آموش جنسی

نگهداری از نوزاد:مدت زمان خواب نوزاد چقدر باید باشد

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com

چنانچه در طول روز اطراف نوزاد شلوغ باشد، سروصدا و نور و… باعث مى شود تا در طول روز هوشیار باشد و بنابراین از میزان خواب آنها در شب کاسته مى شود. بخصوص وقتى شما از صحبت کردن ، غذا دادن و عوض کردن پوشک او نیز در شب خوددارى کنید.

نوزاد شما قادر است تا زمان خواب خود را مطابق میل شما تنظیم کند. حتى معده او نیز مى تواند شیر مادر را بیشتر نگه دارد و شما را براى شیر خوردن از خواب بیدار کند. این بدین معناست حتى مى تواند ۷ یا ۸ ساعت بدون اینکه احساس گرسنگى کند، بخوابد.

چنانچه در سه ماهگى به او حسابى شیر بدهید و قبل از ساعت ۱۰ شب او را در رختخواب بگذارید مى توانید تا سپیده دم راحت بخوابید، البته باید بدانید که ساعت خواب تمام نوزادان یکسان نیست و چنانچه شما در این مورد سؤالى داشته یا با مشکل مواجه شدید مى توانید با کمک گرفتن و مشورت با پزشکش این موضوع را حل کنید. زیرا در این سنین قاطى کردن شب و روز براى نوزاد غیر طبیعى نیست.

چنانچه نوزاد زمانى که دوست دارید، بیدار باشد زیاد مى خوابد مى توانید او را تشویق به بیدار ماندن بکنید. مثلاً اگر عادت دارد بعد از ظهر ها زیاد بخوابد، او را زودتر بیدار کنید و سعى کنید با حرف زدن با او و بازى کردن بیدار نگهش دارید. زیرا هر چه در طول روز بیشتر بیدار باشد، زمان خوابش بیشتر مى شود، حتى اگر لازم شد او را تا ساعت ۱۰ ، ۱۱ شب بیدار نگه دارید. چنانچه بازهم بیدار بود، بازى کردن با او را متوقف کنید و پوشک او را در یک جاى تاریک عوض کنید و در همان اتاق تاریک به او شیر بدهید و او به راحتى این پیغام را دریافت مى کند که شما خسته شده اید و خودش را براى خواب با شما تطبیق مى دهد.

کجا و چگونه نوزادم باید بخوابد؟

جاى مناسب و امنى براى خواب نوزاد خود فراهم کنید و از قرار دادن وسایلى که مانع از خواب نوزاد یا مانع نفس کشیدن او مى شود در تختش جلوگیرى کنید، حتى عروسکها و اسباب بازیهایش را از درون تخت بردارید زیرا ممکن است روى صورت نوزاد بیفتد و براى تنفس وى مشکل ایجاد کند. از قراردادن وسایلى که نخ یا ربان دارد نیز جلوگیرى کنید زیرا ممکن است در اثر تکان دادن دست و پایش و حرکتش به دور گردنش بپیچد.

مراقب وسایل نوک تیز و لبه دار نیز باشید. نوزادان خود را هرگز به روى شکم نخوابانید و سعى کنید نوزاد را به پشت و رو تخت قرار دهید، زیرا زمانیکه نوزاد روى شکمش مى خوابد احتمال بروز مشکل تنفسى وجود دارد زیرا دى اکسید کربن را دوباره تنفس مى کند و این امر مانع از خواب راحت او مى شود، اغلب نوزادان در خواب تمایلى به تغییر جهت سر خود ندارند و احتمال دیگرى که وجود دارد این است که وقتى نوزاد به روى شکم مى خوابد ممکن است براثر قرار دادن صورت خود روى سطح نرم تشک خفه شود. البته استثنائاتى هم وجود دارد، برخى از نوزادان مشکلاتى دارند که در صورت خوابیدن به پشت ممکن است راه عبور هوا در آنها بسته شود و نتوانند نفس بکشند بنابراین چنانچه با پزشک نوزاد خود مشورت کنید، او به شما خواهد گفت که بهترین حالت براى خواب نوزاد شما چیست؟

البته این موضوع اغلب بین ۴ تا ۷ ماهگى وجود دارد و بعد از آن نوزاد به حالت طبیعى باز مى گردد.

چه باید بکنیم؟

چنانچه هنوز در مورد ساعات و زمان خواب نوزاد با مشکل روبرو هستید، با خواندن شعر، آواز خواندن یا حمام کردن او در شب، این سیگنال به او فرستاده خواهد شد که روز به پایان رسیده است و باید بخوابد.

وقتى با انجام این حرکات او را در تخت مى گذارید در حالیکه خواب آلود است خیلى زود متوجه مى شود که باید بخوابد. برخى از نوزادان هنگام به خواب رفتن، زیاد غلت مى خورند، گریه مى کنند، یا از خود ناراحتى نشان مى دهند، چنانچه از سلامت و گرسنگى او اطمینان خاطر دارید، او را به همان وضعیت رها کنید و ببینید که اگر او را تنها بگذارید چه اتفاقى مى افتد. خیلى سریع متوجه مى شوید که او یواش یواش سعى مى کند بخوابد بدون اینکه به کمک شما احتیاج داشته باشد.

مطالب پیشنهادی

سرطان سینه و تمامی گفتنی های آن

نقش مردان در زمینه بهداشت باروری همسران
کاهش مرگ و میر زنان باردار با برنامه مادری ایمن
مادران شاغل و نگهداری کودکان

تمرینات ورزشی در دوران حاملگی و قبل از زایمان

حقایقی در باره ایدز و لزوم آموش جنسی

نگهداری از نوزاد-خواب نوزاد 1 تا 3 ماهه

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com

هر چه سن نوزادتان بالاتر می‌رود به تدریج الگوی خواب او بیشتر با الگوی خواب شما سازگار می‌شود و شما نیز با انجام راه‌کارهایی می‌توانید به او کمک کنید تا شب‌ها بیشتر و بهتر بخوابد.

خواب نوزادان  از 1 تا 3 ماهگی

خوشحالیم که تا حدود زیادی کارتان آسان‌تر شده است؛ زیرا هم اکنون نوزادتان در طول روز به مدت بیشتری بیدار مانده و بیشتر شب‌ها می‌خوابد. البته شاید در مورد همه نوزادان هم این‌طور نباشد زیرا دامنه رفتار طبیعی نوزادان در مورد خواب بسیار گسترده است. 

مراحل خواب نوزاد تا حد زیادی مشابه مراحل خواب شماست: خواب آلودگی و REM (مرحله حرکت سریع چشم).

نوزادتان ممکن است هم اکنون شب‌ها بیشتر بخوابد، اما مفهوم خواب شب در این سن برای او حداکثر 5 ساعت است. 

• نوزادم چند ساعت باید بخوابد؟

هر چه از زمان تولد نوزادن می‌گذرد، نسبت به محیط اطرافشان در طول روز هشیارتر می‌شوند و بیشتر تمایل پیدا می‌کنند که در طی شب بخوابند، به خصوص اگر والدین‌شان با میل خود به بازی و صحبت کردن با آنها در طول شب غلبه کنند؛ شب‌ها بدون حرف زدن و بازی به نوزادتان غذا داده یا پوشک (در مورد انتخاب پوشک مناسب بیشتر بدانید) او را عوض کنید.

نوزاد به تدریج با چرخه خواب و بیداری که والدین ترجیح می‌دهند سازگار می‌شود و معده او نیز که در حال رشد است اکنون می‌تواند شیر بیشتری را در خود نگه دارد. در 3 ماهگی نوزاد حدود 15 ساعت از 24 ساعت شبانه روز را می خوابد و 70 درصد این خواب در طول شب اتفاق است.

برنامه خواب اکثر نوزادان 2 تا 3 دوره خواب در طول روز و 6 تا 7 ساعت خواب شب بعد از شیردهی آخر شب است.

اگر زمانی‌که دوست دارید نوزادتان بیدار باشد، می‌خوابد یا بالعکس، او را ترغیب کنید که در طول روز بیشتر بیدار بماند و به او اجازه دهید دوره‌های خواب معین داشته باشد. هم‌چنین می‌توانید شیردهی آخر شب را با برنامه خواب خودتان هماهنگ کنید. مثلاً اگر نوزادتان بعد از شیر خوردن ساعت 7 شب خواب‌آلود می‌شود و تا ساعت 2 شب که آخرین وعده شیردهی اوست می‌خوابد، نوزاد را ساعت 11 شب برای شیردهی بیدار کرده و بعد بگذارید تا 5 یا 6 صبح بخوابد. پیش رفتن این برنامه ممکن است چند شب طول بکشد اما اگر پشتکار داشته باشید حتماً انجام خواهد شد.

اگر نوزادتان طی زمانی که دوست دارید بخوابد، بیدار می‌ماند، میزان فعالیت او را در آن ساعات به حداقل برسانید. شیردهی و تعویض پوشک او را در اتاقی تاریک انجام داده و به هیچ وجه آن زمان با او بازی نکنید. وقتی با او بازی می‌کنید، نوزاد این پیام را دریافت می‌کند که شب‌ها حوصله ندارید و او نیز ترجیح می‌دهد که بخوابد.

باز هم می‌گوییم همه کودکان جدول زمان‌بندی مشابهی ندارند. اگر سؤال یا نگرانی به‌خصوصی دارید حتماً با پزشک مشورت کنید.

مطالب پیشنهادی

سرطان سینه و تمامی گفتنی های آن

نقش مردان در زمینه بهداشت باروری همسران
کاهش مرگ و میر زنان باردار با برنامه مادری ایمن
مادران شاغل و نگهداری کودکان

تمرینات ورزشی در دوران حاملگی و قبل از زایمان

حقایقی در باره ایدز و لزوم آموش جنسی

نگهداری از نوزاد- نکات مهم در مراقبت از نوزاد تازه متولد شده

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com

1-تغذیه با شیر مادر بایستی هر چه زودتر بعد از تولد شروع شود. بهترین تغذیه برای نوزاد شما شیر مادر می باشد.در روز های اول زندگی شیر مادر که آغوز نامیده می شود حاوی مواد ایمنی زا می باشد ونوزاد را در برابر بسیاری از عوامل بیماری زا مصون می کند.نوزادان بایستی با توجه به میل شان با شیر تغذیه شوند.

2-در ساعات اولیه بعد از تولد هنوز شیر مادر بخوبی جریان پیدا نکرده است ،این مشکل در نوزادان مادران سزارینی جدی تر است.هر جه مکیدن نوزاد بیشتر باشد ،شیر مادر زودتر جریان می یابد.

3-بعد از تولد ،واکسن هپاتیت ب در روی یکی از رانها وویتامین K در روی ران دیگر تزریق می شود.

4-نوزاد طی بیست و چهار ساعت اول بعد از تولد ادرار می کنند.اولین مدفوع نوزاد که مکونیوم نام دارد و سیاه وقیری می باشد در چهل وهشت ساعت اول زندگی دفع می شود عدم دفع ادرار و مکونیوم در زمان های ذکر شده بایستی جدی تلقی شود و به پزشک اطلاع داده شود.

5-گریه نوزاد در روزهای اول بعد از تولد اغلب به علت گرسنگی است و سایر علل مثل دردهای کولیکی شکم کمتر محتمل است، لذا از مصرف داروهای مثل گریپ میکسچر درهفته های اول بعد از تولد پرهیز شود.

6-از مصرف داروهای گیاهی مثل ترنجبین،شیرخشت و خاک شیر اجتناب شود.مصرف این داروها بعضا سبب بیحالی ،اسهال وکم ابی بدن نوزاد میشود.

7-قنداق کردن نوزاد، سبب افزایش شیوع در رفتگی مادرزادی مفاصل لگن ،سوختگی ناحیه کهنه واحتمالا عفونت ادراری در نوزادان دختر ولاغری عضلات پا می شود لذا توصیه نمی شود.انحنا ساق پا در شیر خواران با قنداق کردن پیشگیری نمی شود.

8-درجه حرارت مناسب اطاق شیرخوار در حد24 تا 26 درجه سانتی گراد می باشد .گرم کردن بیش از این میزان نه تنها از سرما خوردگی جلوگیری نمی کند،بلکه سبب افزایش درجه حرارت بدن نوزاد ،کاهش آب بدن نوزاد وگاه سبب بدحالی و حتی مرگ می شود.

9-استفاده از الکل وبتادین روی بند ناف توصیه نمی شود.نباید بند ناف زیر کهنه نوزاد قرار گیرد.گذاشتن مواد غذایی مثل خمیر نان روی ناف سبب افزایش شیوع عفونت ناف می شود. بند ناف نوزاد تا روز 10 تا 12 بعد از تولد می افتد.وجود مقادیر جزیی خون در محل ناف طبیعی است،ولی خونریزی های بیشتر ومداوم باید جدی تلقی شود.

10-ترشحات بدبو وادامه دار ،قرمزی وسیع اطراف ناف وورم اطراف ناف نشانه عفونت ناف است وباید سریعا به پزشک مراجعه شود،ولی ترشحات جزیی ناف که لباس زیر نوزاد را کثیف می کند و قرمزی مختصر ناف، بطور شایعی دیده می شود ونشانه مهمی نمی باشد.

11-در نوزادان دختر وجود ترشحات شیری رنگ وحتی خونریزی مختصر در ناحیه تناسلی به علت تغییرات هورمونی می باشد وطبیعی است.

12- اولین استحمام شیرخواردر منزل، بهتر است بعد از خشک شدن بند ناف انجام شود. استحمام دو تا سه بار در هفته توصیه می شود.

13-استحمام باید در حمام صورت گیرد.باید ازحمام کردن نوزاد در حمام مه آلود،که نوزاد دیده نمی شودپرهیز نمود.استحمام نباید طولانی مدت شود، زیرا سبب خستگی نوزاد می شود.

14-زمان مناسب برای ختنه نوزادان پسر تا یک ماهگی بعد از تولد می باشد.

15-نوزادان بایستی دو تا سه روز بعد از تولد برای معاینه (بخصوص از نظر زردی) به پزشک متخصص کودکان مراجعه نمایند.

16-روز چهارم تا پنجم بعد از تولد زمان مراجعه برای انجام تست غربالگری می باشد.مراکز بهداشتی وبیمارستان ها این آزمایشات( که شامل بررسی از نظر کم کاری مادرزادی تیروئید،بیماری فاویسم وبیماری فنیل کتونوری است )را انجام می دهند.

17- واکسن های بعدی نوزاد در سن دو ماهگی وشامل ثلاث،قطره فلج اطفال وواکسن هپاتیت ب می باشد.

18- دادن آب و آب قند (قنداق یا قند آب)به نوزادتوصیه نمی شود.

19-نوزادان بایستی با توجه به میل شان با شیر تغذیه شوند. اغلب نوزادان هردو تا چهار ساعت یکبار با شیر تغذیه می شوند.

20-تورم پستان های نوزاد وحتی ترشحات شیری از پستانهای نوزاداغلب طبیعی است و به علت تغییرات هورمونی می باشد و بتدریج برطرف میگردد

مطالب پیشنهادی

سرطان سینه و تمامی گفتنی های آن

نقش مردان در زمینه بهداشت باروری همسران
کاهش مرگ و میر زنان باردار با برنامه مادری ایمن
مادران شاغل و نگهداری کودکان

تمرینات ورزشی در دوران حاملگی و قبل از زایمان

حقایقی در باره ایدز و لزوم آموش جنسی

نگهداری از نوزاد: مواظبت از بند ناف نوزاد

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com/

   

بند ناف معمولاً ظرف 10 تا 21 روز خشک شده و می افتد و جای آن بصورت زخمی باقی می ماند که ظرف چند روز خوب می شود.

وظیفه بند ناف چیست؟

جنین در داخل رحم مواد غذایی و اکسیژن لازم را طریق جفت که به دیواره داخلی رحم مادر متصل است دریافت می کند. جفت از طریق بند ناف به شکم جنین متصل می شود. پس از تولد، بند ناف با گیره ای بسته شده و از نزدیک بدن نوزاد قطع می شود و به این ترتیب تکه ای از آن متصل به ناف کودک باقی می ماند که به مرور می افتد.

افتادن بند ناف چقدر طول می کشد؟

بند ناف معمولاً ظرف 10 تا 21 روز خشک شده و می افتد و جای آن بصورت زخمی باقی می ماند که ظرف چند روز خوب می شود.

آیا بند نافی که هنوز نیفتاده است نیاز به مراقبت خاصی دارد؟

مهمترین مسئله در نگهداری بند ناف قبل از افتادن آن، جلوگیری از عفونت است.

بند ناف را باید خشک و تمیز نگه داشت. در هنگام تعویض پوشک لبه بالای آن باید زیر بند ناف تا کرد تا بند ناف در معرض هوا قرار داشته باشد و با ادرار تماس پیدا نکند. زمانیکه بند ناف می افتد ممکن است پوشک کمی خونی شود که طبیعی است. از حمام کردن نوزاد در وان تا قبل از افتادن بند ناف باید خودداری کرد.

در هوای گرم به نوزاد باید فقط پوشک و یک تی شرت گشاد پوشاند تا جریان هوا زیر لباسش برقرار بوده و بند ناف سریعتر خشک شود. از پوشاندن لباس های زیر دکمه دار تا زمانیکه بند ناف بیفتد باید خودداری کرد. هیچگاه سعی نکنید بند ناف را با دست بکنید حتی اگر خیلی شل شده باشد و تنها اتصال آن رشته ای نازک باشد.

گاهی بعد از افتادن بند ناف توده گوشتی کوچکی باقی می ماند که ممکن است خودش از بین برود و یا نیاز به درمان داشته باشد. این توده ها که "گرانولوم نافی" خوانده می شوند مشکلی جدی نبوده و در داخل آنها عصب وجود ندارد بنابراین در صورتیکه نیاز به درمان داشته باشند درمان آنها دردناک نخواهد بود.

در اتاق زایمان، متخصص زنان یا ماما برای جلوگیری از عفونت، بند ناف را پس از قطع کردن با مواد ضد عفونی کننده تمیز می کند. سال ها توصیه بر این بود که برای تمیز کردن بند ناف در روزهای بعد در خانه، از پنبه یا گاز آغشته به الکل یک یا دو بار در روز استفاده شود. بسیاری از متخصصین کودکان هنوز هم به این روش اعتقاد دارند ولی امروزه بعضی دیگر معتقدند که بهتر است بند ناف را رها کرد تا خودش خشک شود و بیفتد. دلیل این اعتقاد جدید نتایج مطالعه ای که در سال 1998 در کاناداد انجام شد. در این مطالعه چنین نتیجه گیری شد که ترمیم بند ناف هایی که به حال خود رها می شوند 8 روز طول می کشد در صورتیکه این زمان برای بند ناف هایی که با الکل تمیز شده بودند 10 روز بود. (در هیچیک از 1800 نوزادی که این مطالعه بر روی آنها انجام شده بود عفونت دیده نشد.)

یکی از دلایلی که بعضی متخصصین کودکان هنوز هم روش تمیز کردن با الکل را توصیه می کنند این است که بند ناف هایی که با الکل تمیز نمی شوند گاهی ترشحات و بوی بد دارند. از سوی دیگر بسیاری از این متخصصین معتقدند که اختلاف دو روز در زمان ترمیم، اختلاف چندان قابل توجهی نیست.

علائم عفونت بند ناف

در صورتیکه هر یک از علائم زیر را مشاهده کردید به پزشک مراجعه کنید:

تب یا بد حال بودن نوزاد

تورم یا قرمزی ناف یا اطراف آن

وجود چرک

مطالب پیشنهادی

سرطان سینه و تمامی گفتنی های آن

نقش مردان در زمینه بهداشت باروری همسران
کاهش مرگ و میر زنان باردار با برنامه مادری ایمن
مادران شاغل و نگهداری کودکان

تمرینات ورزشی در دوران حاملگی و قبل از زایمان

حقایقی در باره ایدز و لزوم آموش جنسی

نگهداری از نوزاد: با نوزاد تازه متولد شده چه بکنیم ؟

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com

ورود یک نوازد جدید می تواند باعث تغییرات بزرگی در زندگی زناشویی شود. نیازهای یک نوزاد تازه ممکن است حفظ روابط اجتماعی فعال را دشوار سازد. همینطور می تواند بر روابط بین پدر و مادر تاثیر سوء بگذارد چرا که برای آنها دشوار خواهد شد که وقت بیشتری را بعنوان زوج با هم بگذراند. از آنجا که مانند گذشته بسیاری از افراد نزدیک به اعضای خانواده خود زندگی نمی کنند، بسیاری از والدین جدید کاملا منزوی هستند و مادران تازه ممکن است افرادی را در نزدیکی خود نداشته باشند که در نگهداری از نوزاد جدید به آنها کمک و مساعدت نمایند. روزنامه ها، مجلات و برنامه های تلویزیونی به ما می گویند که ورود یک فرزند جدید یک تجربه عالی است، ولی بخش دشوارتر آن را به ما نمی گویند.

والدین بخاطر آنچه از وسایل ارتباط جمعی می شنوند و یا از آنچه دیگران درباره پدر یا مادر شدن می گویند برخی اوقات فکر می کنند که بچه دارشدن باید با "بهترین" دوره زندگی مصادف شود ولی برای بسیاری از افراد این اسطورها درباره پدر و یا مادر شدن از آنچه که واقعا رخ می دهند بسیار فاصله دارند. پدر و یا مادر شدن نقش جدیدی است که فرد باید آن را مانند هر نقش دیگری در زندگی بیاموزد.

مادران جدید با چالشها و تغییرات وسیعی از جمله تغییر و تحولات فیزیکی و هورمونی مواجه می شوند و گاه مشاهده می گردد که انتقال آنها به وضعیت طبیعی اولیه(پیش از بارداری) بسیار طولانی مدت خواهد بود. وظایف سنگین مادرانه، مسئولیتهای زیاد نوزاد تازه متولد شده و سایر عوامل مشابه باعث می شود زن وقت بسیار بیشتری را صرف نوزاد نورس کرده و در مقابل باعث نادیده گرفته شدن روابط میان زن و مرد می گردد ورود یک فرزند جدید، تغییرات زیادی را در زمینه ارتباطات به خصوص ارتباط زن و شوهر ایجاد می کند. هر چند سایر روابط خانوادگی مانند رابطه با پدر بزرگها و مادربزرگها و حتی خاله و عمه و ..( به طور مقطعی) بهبود چشم گیری می یابد، اما به نظر می رسد که روابط زن و مرد شکل اولیه خود را از دست می دهد. وظایف سنگین والدینی، مسئولیتهای زیاد نوزاد تازه متولد شده و از همه مهمتر فریبندگی کودک تازه وارد و سایر عوامل مشابه باعث می شود زن وقت بسیار بیشتری را صرف نوزاد نورس کرده و در مقابل باعث نادیده گرفته شدن روابط میان زن و مرد می گردد.

گویی برنامه زندگی از شکل معمول خود خارج شده و نگرانی نسبت به هر مساله ای جز گرسنگی و پاکیزه نگهداشتن نوزاد غیر ممکن به نظر می رسد. خوشبختانه تغییر و تحولات فیزیکی که به آن اشاره شد(مانند تغییرات هورمونی، خستگی جسمانی، وسواس فکری و..) موقتی بوده و بعد از مدت کوتاهی کم کم از بین می رود. اما آیا تغییرات ارتباطی ایجاد شده در میان همسران قابل بازگشت است و یا اصلا مهم به نظر نمی رسد؟ روابط زناشویی در اولویت قرار دارد آمارها نشان می دهد که بیش از نیمی از زوجین بعد از تولد نوزادشان، کاهش رضایت در روابط زناشویی را تجربه می کنند در حالی که نزدیک به 3/1 طلاقها در 5 سال اول زندگی کودکان رخ می دهد. آیا این آمارها موید این مساله است که تولد فرزندان یک عامل تهدید کننده زندگی زناشویی است؟

 نه! اما این مساله به آن معناست که اگر زن و مرد نتوانند تغییرات ایجاد شده را درک و خود را با آن سازگار کنند، ورود این مهمان جدید خالی از مشکل نخواهد بود. بدون همکاری و هماهنگی زن و شوهر و بدون کار تیمی ، ممکن است مادر احساس فشار و استرس و حتی ناکارآمدی بکند در حالی که چون پدر خود را درگیر کارها و مسئولیتهای نوزاد تازه وارد نمی کند، از فشاری که به همسرش وارد می آید اطلاع نداشته و از طرف دیگر توقع دارد که همسرش ارتباطی همانند گذشته را با وی حفظ کند . بی تفاوتی زن و شوهر نسبت به یکدیگر، بسیار آسیب رسان است زیرا نشانه خوددوستی افراطی فرد بوده و منجر به عدم موفقیت در زندگی مشترک می شود.

 زن و شوهر باید در فراز و نشیب زندگی غمخوار یکدیگر باشند و نسبت به هم احساس مسئولیت کنند. فقدان ارتباط نزدیک و صمیمانه و همچنین عدم تقسیم کار میان زوجین بعد از مدتی تبدیل به یک عادت می شود و ناگهان زوجین به خود آمده و می بینند که فرزندشان دوره نوزادی، نونهالی، کودکی، نوجوانی و ... را پشت سر گذاشته و آنها(زوجین) ناخواسته و از روی بی توجهی فرسنگها از هم فاصله گرفته و دیگر اثری از وابستگی عاطفی میان آنها نیست. در غیاب هماهنگی، تلاش آگاهانه برای حفظ روابط ، همدلی و .. زوجین ممکن است بی هدف و مقصود و جدا از هم به زندگی خود ادامه داده ، بدون اینکه توجه کنند که چه اتفاقی میان آنها رخ داده است.

تا اینکه ناگهان متوجه خلا ایجاد شده بین خودشان می گردند و گاه زمانی متوجه این موضوع می شوند که بسیار دیر شده است. مطالعات زمینه یابی مطالعات جان گاتمن در دانشگاه واشنگتن نشان داده است که سه اصل مهم در موفقیت زناشویی زوجینی که صاحب نوزاد جدید شده اند، موثر است:

 1- شناخت فاکتورهای موثر در زندگی زناشویی که باعث تهدید روابط زوجین می گردد.

 2- ایجاد انس، علاقه، مهربانی و الفت میان زوجین

 3- مسئولیت پذیری زوجین در قبال هم و همکاری و مشارکت آنها در انجام وظایف مربوط به نوزاد همچنین مطالعات نشان داده است که شناخت و عمل به این اصول تضمین کننده رضایت زناشویی و موفقیت همسران است.

 یک ازدواج شاد و موفق می تواند هم ارز یک ارتباط والدینی موفق باشد یعنی اگر شما با همسرتان رابطه شاد و موفقیت آمیزی داشته باشید مسلما می توانید پدر یا مادر بسیار خوب و مسئولیت پذیری برای فرزندتان باشید. برای ارتباطات خود زمان صرف کنید والدین می توانند از طریق پرورش حس صمیمیت و همدلی در دوران پس از زایمان به نبرد با استرس های این دوران بپردازند. یک ازدواج شاد و موفق می تواند هم ارز یک ارتباط والدینی موفق باشد یعنی اگر شما با همسرتان رابطه شاد و موفقیت آمیزی داشته باشید مسلما می توانید پدر یا مادر بسیار خوب و مسئولیت پذیری برای فرزندتان باشید.

 با حفظ یک ارتباط صمیمی با همسرتان می توانید در آینده یک زندگی شاد و سرشار از آرامش را برای فرزندتان تامین کنید. لذا سعی کنید تفریحات، سرگرمی ها و ارتباطاتی را که قبل از پدر یا مادر شدن با همسرتان داشتید حفظ کرده و دوام زناشویی تان را تضمین کنید. برای چند ساعت نوزادتان را به پدر و مادر خود یا همسرتان بسپارید و در منزل در کنار همسرتان بمانید و سعی کنید از این طریق زمان بیشتری را صرف یکدیگر کنید .

 این پیشنهاد به معنای فرار کردن از نوزادتان نیست بلکه به معنای صرف زمان بیشتر با همسرتان است. به خاطر داشته باشید که شما قبل از اینکه پدر یا مادر شوید، زن و شوهر بودید، بنابراین با هم بخندید، با هم تفریح کنید و در مورد مسایل مشترکتان(روش نگهداری و مراقبت از کودک تازه وارد، برنامه های اینده و ..) صحبت کنید. هر روز با هم صحبت داشته باشید. - از نقطه نظرات و نیازهای همسرتان آگاه باشید و در خود «چگونگی حرف زدن با همسر» را ممارست نمایید.

 یک زن یا شوهر علاقه مند و آگاه باید بداند چه وقت همسرش به کمک او نیازمند است و یا اینکه چه زمانی برای صحبت کردن با او مناسب می باشد. این نیز میسر نمی شود جز اینکه همسران به شرایط و وضعیت و حالات روحی یکدیگر آگاه باشند. - از جملات دلنشین استفاده کنید. در مکالمات روزمره لازم است همسران از جملاتی زیبا و دلنشین سود جویند و این کار را بارها و بارها در طول روز تکرار نمایند. اجازه ندهید مهر به فرزند جایگزین محبت و عاطفه شما نسبت به همسرتان شود. - از با هم بودن غافل نشوید.

سعی کنید از هم دور نشوید. زن و شوهر لازم است نسبت به لحظاتی که فرصت با هم بودن را پیدا می نمایند، حساس باشند. به عبارت دیگر از کوچک ترین لحظات و فرصت ها(مانند زمانهایی که کودکتان خواب است و یا در ارامش به سر می برد و نیاز چندانی به شما ندارد و ...) برای با هم بودن استفاده نمایند. برای ارتباطات خود با همسرتان بسیار اهمیت داده و ارزش قایل شوید.

 در مورد عادات، عبارات و گفته های یکدیگر تا می توانید دقت داشته و از آن هر چه بیشتر و بهتر بدانید. رموز برقراری ارتباط با همدیگر را بیاموزید و از این ویژگی فردی استفاده نموده تا بتوانید روی یکدیگر تأثیر خوب و مثبت بگذارید. خوشبختی به همین سادگی، همین قدر نزدیک و دست یافتنی و همین قدر دور از چشم ماست. پس برای رسیدن به آن تلاش کنیم.

 مریم عطاریان

گردآورنده : مجله پزشکی.::.ژورنال

مطالب پیشنهادی

سرطان سینه و تمامی گفتنی های آن

نقش مردان در زمینه بهداشت باروری همسران
کاهش مرگ و میر زنان باردار با برنامه مادری ایمن
مادران شاغل و نگهداری کودکان

تمرینات ورزشی در دوران حاملگی و قبل از زایمان

حقایقی در باره ایدز و لزوم آموش جنسی

نگهداری از نوزاد:قنداق کردن نوزاد،به استخوان آسیب ​می‌زند

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com

گروه علمی: پزشکان اطفال تاکید دارند والدینی که نوزادان خود را قنداق می‌کنند با آسیب رساندن به استخوان لگن آنان، سلامت فرزندشان را به خطر می‌اندازند.

قنداق کردن نوزاد،به استخوان آسیب​ می‌زند

«نیکولاس کلارک» از متخصصان بیمارستان دانشگاه «سوتامپتون» در انگلیس گفت: والدینی که برای آرام ساختن نوزدانشان آنان را قنداق کرده و دست‌ها و پاهای کودک را در میان پتو می‌پیچند به استخوان لگن آنان که در حال رشد است آسیب می‌رسانند. قنداق کردن نوزادان در بسیاری از فرهنگ‌ها امری رایج است و والدین تصور می‌کنند که پوشاندن نوزادان در میان پتو به آنان این حس را القا می‌کند که در رحم مادر هستند و در نتیجه آرام می‌شوند اما با این کار حرکت پاهای نوزاد محدود می‌شود و می‌تواند در رشد مفصل لگن مشکل ایجاد کند.

نیکولاس کلارک گفت: برای آن که استخوان لگن رشد معمول خود را داشته باشد پاها باید بتوانند به راحتی خم شوند که این وضعیت به رشد طبیعی مفاصل لگن می‌انجامد. پاهای نوزاد نباید به سختی پوشانده و به یکدیگر فشار داده شوند.

 «رزماری دادز» از موسسه تربیتی NCT نیز گفت: لازم است والدین نسبت به عارضه «دیسپلازی هیپ» ناشی از قنداق کردن نوزاد آگاهی داشته باشند. دررفتگی یا دیسپلازی هیپ، مشکلی است که نسبتا در نوزادان دختر شایع است. این عارضه یک اختلال در مفصل بین سر استخوان ران و حفره‌ای است که در استخوان لگن واقع شده است. این عارضه باعث ایجاد مشکل جهت حرکت استخوان ران به بالا و پیشگیری از حرکت طبیعی آن می شود. در نهایت نیز توانایی حرکت و راه رفتن را در فرد محدود کرده و بعدها به آرتریت منجر می‌شود. برخی والدین تمایل دارند تا نوزادان خود را قنداق کنند اما توجه به این نکته مهم است که دمای بدن نوزادان بیش از حد افزایش نیابد و حرکت پاهایشان نیز محدود نشود.

مطالب پیشنهادی

سرطان سینه و تمامی گفتنی های آن

نقش مردان در زمینه بهداشت باروری همسران
کاهش مرگ و میر زنان باردار با برنامه مادری ایمن
مادران شاغل و نگهداری کودکان

تمرینات ورزشی در دوران حاملگی و قبل از زایمان

حقایقی در باره ایدز و لزوم آموش جنسی

نگهداری از نوزاد:قنداق کردن کودک سبب ایجاد احتمالات مفصلی بخصوص مفصل لگن در کودک می شود

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com

قنداق کردن نوزاد

هیچگاه کودک را قنداق نکنید . چرا که قنداق کردن کودک سبب ایجاد احتمالات مفصلی بخصوص مفصل لگن در کودک می شود . قنداق کردن دختر بچه ها خطر ناکتر بوده چرا که خطر دررفتگی مادرزادی لگن و احتمالات...

هیچگاه کودک را قنداق نکنید . چرا که قنداق کردن کودک سبب ایجاد احتمالات مفصلی بخصوص مفصل لگن در کودک می شود . قنداق کردن دختر بچه ها خطر ناکتر بوده چرا که خطر دررفتگی مادرزادی لگن و احتمالات مفصل لگن در دختربچه ها بیشتر است و قنداق کردن باعث ایجاد اختلال در رشد لگن و بعدها در راه رفتن کودک می شود .

کلینیک دکتر ورشیپ ، فواید یا ضرر قنداق نوزاد چیست

آیا قنداق گرفتن نوزاد خطرناک است ؟ اصلاً چه دلیلی دارد که عده ای از مادران و پدران برای نوزادان خود قنداق تهیه می کنند ، آیا بهره گیری ازاین قنداقها خطر جانبی به دنبال ندارد؟

سالها بود که قنداق کردن نوزاد را خطرناک می دانستند اما چندی است که محققان می گویند اولاً نوزادان را باید روی پشتشان خواباند و روی شکم قراردادن نوزادان خطرناک است ، ثانیاً روش و سنت قدیمی قنداق کردن (پیچیدن پارچه دور نوزاد برای محدودکردن حرکات نوزاد) می تواند جلوی خواب مرگی کودک را بگیرد. در واقع قنداق گرفتن نوزاد باعث محدودکردن حرکت شده وهنگامی که کودک را به پشت می خوابانیم احتمال برگشتن روی شکم کمتر ودرنتیجه احتمال وقوع خواب مرگی کم می شود.

با وجود تأکیدهای بسیار زیادی که دراین زمینه به عمل آمده هنوز ۲۰درصد مردم آمریکا معتقدند اگربچه را روی شکم بخوابانید آروغ خواهد زد وراحت تر می خوابد . اما محققان اصرار دارند بقبولانند که بچه هایی که قنداق می شوند راحت تر و بهتر می خوابند. هنوز رسم قنداق کردن بچه درکشورهایی مانند ترکیه، افغانستان و آلبانی به چشم می خورد. محققان گمان می کنند که در قنداق نوزاد احساس امنیت می کند واز احتمال حرکات ناگهانی وخطرناک کاسته می شود.

باید این نکته بسیار مهم را مدنظر داشت که منظور از قنداق کردن این نیست که چنان نوزاد را در پارچه ای بپوشانیم که هیچ حرکتی در ناحیه لگن وجود نداشته باشد و یا تنفس نوزاد دچار اختلال گردد. دانشمندان به بررسی وارزیابی REM (حرکت سریع چشم) وخواب آرام Quiet sleep پرداخته والگوهای تنفسی نوزاد را به دقت بررسی می کنند.

اگر بچه را قنداق گرفته باشند ، طول زمان حرکات چشم کندتر می شود. در هرحال نتایج تحقیقات جدید ادله واسناد کافی در اختیار گذاشته که بتوان از سنت دیرینه قنداق دفاع کرد. اما بازهم تأکید می شود که آزادی عمل ورشد نوزاد نباید دچار خدشه شود و بهتر است که پارچه نازکی مورداستفاده قرار بگیرد. چون گرمای زیاد نیز موجب مرگ ناگهانی نوزاد می شود بنابراین پارچه مورداستفاده برای قنداق نوزاد باید نازک و نرم باشد

سئوال یکی از مادران در مورد قنداق:

می خواستم بدونم آیا قنداق کردن نوزاد مفید است ؟ اگر نیست چه معایبی دارد ؟ واصولا توصیه به قنداق کردن می کنید یا نه ؟

دوم اینکه این رختخوابهای آماده که جنس داخلش از پشم شیشه است آیا برای نوزاد مشکل ایجاد می کنه یا نه ؟ آیا می شود از آنها استفاده کرد چون خیلی سبک و قابل شستشو هستند .

هیچگاه کودک را قنداق نکنید! قنداق کردن کودک باعث ایجاد احتمالات مفصلی خصوصاً مفصل لگن در کودک می‌شود. قنداق کردن دختر بچه‌ها خظرناکتر است چرا که خطر در رفتگی مادر زادی لگن و احتمالات مفصل لگن در دختر بچه‌ها بیشتر است و قنداق کردن باعث ایجاد اختلال در رشد لگن و بعدها در راه رفتن کودک شود.

با اینحال اگر اصرار به قنداق کردن نوزادتان دارید ...

روی شکم و زانوهای او را سفت و محکم نبندید. زانوان کودک را هم به هم نچسبانید زیرا حالت طبیعی زانوهای نوزاد این است که از هم باز باشد. علاوه بر آن، اگر او را محکم نبندید، کودک می‌تواند ران‌هایش را از هم باز نگه دارد که این عمل از دررفتگی لگن خاصرهٔ وی جلوگیری می‌کند. برای این‌که مطمئن شوید که طفل را خیلی سفت قنداق نکرده‌اید، باید بتوانید انگشت اشاره‌تان را به‌راحتی بین بدن وی و قنداق قرار دهید. بعد هنگامی که طفل شروع به راه رفتن می‌کند،باید توجه کنید که کمربند لاستیکی که برای نگه داشتن شلوار و یا دامن وی به‌کار می‌برید، بیش از حد سفت نباشد و درست روی کمر او یعنی بین بالا تنه و زیر دنده‌ها بسته شود. بستن کمربند در قسمت بالاتر از کمر طفل، به‌ویژه اگر سفت هم باشد روی قفسه فشار می‌آورد و مانع از تنفس عمیق کودک می‌شود. به‌طور کلی بهتر است برای دامن دختران و شلوار پسران به‌جای کمربند از بند شانه استفاده کنید.

پشم شیشه و پشم حساسیت زا هستند ...از تشک و بالش پنبه ای استفاده کنید.

forum.iransalamat.com

مطالب پیشنهادی

سرطان سینه و تمامی گفتنی های آن

نقش مردان در زمینه بهداشت باروری همسران
کاهش مرگ و میر زنان باردار با برنامه مادری ایمن
مادران شاغل و نگهداری کودکان

تمرینات ورزشی در دوران حاملگی و قبل از زایمان

حقایقی در باره ایدز و لزوم آموش جنسی

نگهداری از نوزاد:نوزادان قنداق شده چه فرقی با نوزادان معمولی دارند؟

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com

نوزادان قنداق شده چه فرقی با نوزادان معمولی دارند؟

پژوهشهای جدید بیانگر این است که  وقتی نوزاد را قنداق میکتیم برایش خوب نیست. درست برخلاف قدیم که میگفتند نوزاد باید قنداق شود . این روزها علم پیشرفت کرده است  و فهمیده اند که قنداق مضر است ولی تحقیقات اخیر یکی از جراحان ارتوپدی دانشگاه ساوتهمپتون انگلیس نشان می دهد که قنداق کردن نوزادان عواقب جبران ناپذیری برای آنان در بردارد.

قنداق کردن، به محکم نگه داشتن دست و پای نوزادان در کنار بدنشان، با استفاده از یک پارچه محکم گفته می شود.

قنداق کردن باعث می شود که استخوان لگن رشد مناسبی نداشته باشد و فرد در بزرگسالی به بیماری های مزمن لگن و ستون فقرات دچار شود.

قنداق باعث می شود که نوزادان به طور موقت آرامش پیدا کنند و بخوابند و تصور والدین این است که قنداق کردن در دراز مدت مفید است که تصور اشتباهی است.

قنداق کردن نوزادان ممکن است باعث آرامش لحظه ای آنان شود ولی صدمات آن در درازمدت بسیار جدی و جبران ناپذیر است.

حالت طبیعی پاهای نوزاد باعث می شود که استخوان های ران و مفاصل به درستی رشد کنند و قنداق فرآیند طبیعی رشد را مختل می کند.

پزشکان هشدار داده اند که قنداق علاوه بر آسیب به استخوان های تحتانی، باعث افزایش ناگهانی دمای بدن نوزاد و در برخی موارد سندرم مرگ ناگهانی کودک (SIDS) می شود.

نتایج این تحقیقات در شماره اخیر نشریه Archives of Disease in Childhood منتشر شده است.

منبع- سلامت نیوز

مطالب پیشنهادی

سرطان سینه و تمامی گفتنی های آن

نقش مردان در زمینه بهداشت باروری همسران
کاهش مرگ و میر زنان باردار با برنامه مادری ایمن
مادران شاغل و نگهداری کودکان

تمرینات ورزشی در دوران حاملگی و قبل از زایمان

حقایقی در باره ایدز و لزوم آموش جنسی

نگهداری از نوزاد:قنداق کردن نوزاد اشتباه است

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com

پزشکان اطفال تاکید دارند والدینی که نوزادان خود را قنداق می‌کنند با آسیب رساندن به استخوان لگن آنان، سلامت فرزندشان را به خطر می‌اندازند.

---

قنداق کردن، به محکم نگه داشتن دست و پای نوزادان در کنار بدنشان، با استفاده از یک پارچه محکم گفته می شود.

این کار باعث می شود که استخوان لگن رشد مناسبی نداشته باشد و فرد در بزرگسالی به بیماری های مزمن لگن و ستون فقرات دچار شود.

قنداق باعث می شود که نوزادان به طور موقت آرامش پیدا کنند و بخوابند. بنابراین تصور والدین این است که قنداق کردن در درازمدت مفید است که تصور اشتباهی است.

قنداق کردن نوزادان ممکن است باعث آرامش لحظه ای آنان شود، ولی صدمات آن در درازمدت بسیار جدی و جبران ناپذیر است.

حالت طبیعی پاهای نوزاد باعث می شود که استخوان های ران و مفاصل به درستی رشد کنند و قنداق فرایند طبیعی رشد را مختل می کند.

پزشکان هشدار داده اند که قنداق علاوه بر آسیب به استخوان های تحتانی، باعث افزایش ناگهانی دمای بدن نوزاد و در برخی موارد سندرم مرگ ناگهانی کودک (SIDS) می شود.

«نیکولاس کلارک» از متخصصان بیمارستان دانشگاه «سوتامپتون» در انگلیس گفت: والدینی که برای آرام ساختن نوزدانشان آنان را قنداق کرده و دست‌ها و پاهای کودک را در میان پارچه می‌پیچند، به استخوان لگن آنان که در حال رشد است آسیب می‌رسانند.

قنداق کردن نوزادان در بسیاری از فرهنگ‌ها امری رایج است و والدین تصور می‌کنند که پوشاندن نوزادان در میان پارچه به آنان این حس را القا می‌کند که در رحم مادر هستند و در نتیجه آرام می‌شوند، اما با این کار حرکت پاهای نوزاد محدود می‌شود و می‌تواند در رشد مفصل لگن مشکل ایجاد کند.

بدون شک قنداق کردن نوزادان به صورت شل یا سفت کار غلط و باور اشتباهی است، زیرا امروزه نتایج تحقیقات نشان داده هر چه فاصله بین پاها بیشتر باشد، برای رشد بهتر مفاصل لگن مناسب‌تر است

نیکولاس کلارک گفت: برای آن که استخوان لگن رشد معمول خود را داشته باشد پاها باید بتوانند به راحتی خم شوند که این وضعیت به رشد طبیعی مفاصل لگن می‌انجامد.

پاهای نوزاد نباید به سختی پوشانده و به یکدیگر فشار داده شوند.

به گزارش شبکه خبری بی‌بی‌سی،‌ رزماری دادز از موسسه تربیتی NCT نیز گفت: لازم است والدین نسبت به عارضه «دیسپلازی هیپ» ناشی از قنداق کردن نوزاد آگاهی داشته باشند.

دررفتگی مفصل لگن یا دیسپلازی هیپ، مشکلی است که نسبتا در نوزادان دختر شایع است. این عارضه یک اختلال در مفصل بین سر استخوان ران و حفره‌ای است که در استخوان لگن واقع شده است. این عارضه باعث ایجاد مشکل جهت حرکت استخوان ران به بالا و پیشگیری از حرکت طبیعی آن می شود. در نهایت نیز توانایی حرکت و راه رفتن را در فرد محدود کرده و بعدها به آرتریت منجر می‌شود.

برخی والدین تمایل دارند تا نوزادان خود را قنداق کنند اما توجه به این نکته مهم است که دمای بدن نوزادان بیش از حد افزایش نیابد و حرکت پاهایشان نیز محدود نشود.

منصور بهرامی، متخصص بیماری‌های اطفال گفت:

«بدون شک قنداق کردن نوزادان به صورت شل یا سفت کار غلط و باور اشتباهی است، زیرا امروزه نتایج تحقیقات نشان داده هر چه فاصله بین پاها بیشتر باشد، برای رشد بهتر مفاصل لگن مناسب‌تر است.

در صورت عدم تشخیص بیماری مادرزادی دررفتگی مفصل لگن و قنداق کردن نوزاد همین موضوع باعث می‌شود که این بیماری برای او عوارض غیرقابل جبرانی ایجاد کند.

دررفتگی مادرزادی مفصل لگن، بیماری شایعی نیست. در صورتی که این بیماری زود تشخیص داده شود با درمان‌های ساده‌ای مانند گذاشتن دو یا سه پوشک اضافی بین پاهای کودک قابل رفع است.

پزشک متخصص برای درمان این بیماری با یک چرخش ساده پا، مفصل را در محل خود قرار می‌دهد که البته این کار پزشکان است و نباید آن را در منزل انجام داد.»

بخش سلامت تبیان

مطالب پیشنهادی

سرطان سینه و تمامی گفتنی های آن

نقش مردان در زمینه بهداشت باروری همسران
کاهش مرگ و میر زنان باردار با برنامه مادری ایمن
مادران شاغل و نگهداری کودکان

تمرینات ورزشی در دوران حاملگی و قبل از زایمان

حقایقی در باره ایدز و لزوم آموش جنسی

نگهداری از نوزاد: نوزادان را قنداق نکنید

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com

---

بدون شک قنداق کردن نوزادان به صورت شل یا سفت، کار غلط و باور اشتباهی است، زیرا امروزه نتایج تحقیقات نشان داده هر چه فاصله بین پاها بیشتر باشد، برای رشد بهتر مفاصل لگن کودک مناسب‌تر است.

---

مفصل لگن (جایی که استخوان ران به لگن متصل می‌شود) جزء حساس‌ترین مفاصل کودک است. این مفصل ممکن است به علل مختلفی دچار اختلال شود و تشکیل و تکامل آن با مشکل مواجه شود.

قنداق کردن کودک باعث ایجاد اختلالات مفصلی خصوصاً مفصل لگن در کودک می‌شود.

قنداق کردن دختر بچه‌ها خطرناک‌تر است، چرا که خطر دررفتگی مادرزادی لگن و اختلالات مفصل لگن در دختر بچه‌ها بیشتر است و قنداق کردن باعث ایجاد اختلال در رشد لگن و بعدها در راه رفتن کودک می شود.

در صورت عدم تشخیص بیماری مادرزادی دررفتگی مفصل لگن و قنداق کردن نوزاد، همین موضوع باعث می‌شود که این بیماری برای کودک عوارض غیرقابل جبرانی ایجاد کند.

در صورتی که این بیماری زود تشخیص داده شود، با درمان‌های ساده‌ای مانند گذاشتن دو یا سه پوشک اضافی بین پاهای کودک قابل رفع است.

پزشک متخصص برای درمان این بیماری با یک چرخش ساده پا، مفصل را در محل خود قرار می‌دهد که البته این کار پزشکان است و نباید آن را در منزل انجام داد.

قنداق کردن کودک باعث ایجاد اختلالات مفصلی خصوصاً مفصل لگن در کودک می‌شود

به نظر می رسد در جوامعی که نوزاد را قنداق می کنند، شیوع دررفتگی مادرزادی مفصل ران بیشتر است و در جوامعی که مادر، بچه را در پشت خود می بندد یا جلوی شکم خود آویزان می‌کند، این بیماری شیوع کمتری دارد.

این اختلاف احتمالا به علت نزدیک بودن و دور بودن ران های بچه، در دو نوع متفاوت بستن و حمل کردن اوست.

این بیماری، بیشتر مفصل ران چپ را گرفتار می کند و در دخترها، 9 برابر پسران است.

بچه هایی که در زایمان اول متولد می شوند، در معرض خطر بیشتری قرار دارند و در نوزادانی که موقع بارداری، در وضعیت برعکس معمول در شکم مادر قرار گرفته اند (یعنی سر به طرف بالا و پا به پایین) بیشتر است.

اگر اصرار به قنداق کردن نوزادتان دارید،...

- روی شکم و زانوهای کودک را سفت و محکم نبندید.

- زانوهای کودک را هم به هم نچسبانید، زیرا حالت طبیعی زانوهای نوزاد این است که از هم باز باشد. علاوه بر آن، اگر او را محکم نبندید، کودک می‌تواند ران‌هایش را از هم باز نگه دارد که این عمل از دررفتگی لگن او جلوگیری می‌کند.

- برای این‌که مطمئن شوید که کودک را خیلی سفت قنداق نکرده‌اید، باید بتوانید انگشت اشاره‌تان را به‌راحتی بین بدن وی و قنداق قرار دهید.

- بعدها هنگامی که طفل شروع به راه رفتن می‌کند، باید توجه کنید که کمربند لاستیکی که برای نگه داشتن شلوار و یا دامن وی به‌کار می‌برید، بیش از حد سفت نباشد و درست روی کمر او یعنی بین بالا تنه و زیر دنده‌ها بسته شود.

- بستن کمربند در قسمت بالاتر از کمر طفل، به‌ویژه اگر سفت هم باشد روی قفسه‌سینه فشار می‌آورد و مانع از تنفس عمیق کودک می‌شود.

- به‌طور کلی بهتر است برای دامن دختران و شلوار پسران به‌جای کمربند از بند شانه استفاده کنید.

بخش سلامت تبیان

مطالب پیشنهادی

سرطان سینه و تمامی گفتنی های آن

نقش مردان در زمینه بهداشت باروری همسران
کاهش مرگ و میر زنان باردار با برنامه مادری ایمن
مادران شاغل و نگهداری کودکان

تمرینات ورزشی در دوران حاملگی و قبل از زایمان

حقایقی در باره ایدز و لزوم آموش جنسی

نگهداری از نوزاد:قنداق کردن نوزاد چه معایب و مزایایی دارد؟

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com

---

اصطلاح قنداق کردن به پیچیدن نوزاد در پارچه اطلاق می شود. جنس این پارچه می تواند مختلف باشد. در قنداق کردن امکان حرکت آزادانه دست و پای نوزاد تا حدی از او گرفته می شود.

---

قنداق کردن به نوزاد این امکان را می دهد که احساس امنیت بیشتری کند، همانند امنیتی که در درون رحم مادر داشته است، زیرا نوزد کنترل دست های خود را ندارد و مدام آنها را حرکت می دهد و امکان آسیب رساندن به چشم و صورت او وجود دارد.

برای مثال اگر نوزادی با دست باز بخوابد، امکان بیدار شدن ناگهانی او بر اثر حرکات دست او و آسیب رساندن به صورتش وجود دارد. علاوه بر آن، قنداق کردن نوزاد این امکان را به والدین و اطرافیان او می دهد تا راحت تر او را در آغوش بگیرند و کنترل سر و بدن او را داشته باشند.

قنداق کردن نوزاد امری چالش برانگیز است، زیرا هم نکات منفی و هم نکات مثبت دارد که والدین باید از هردوی این نکات، آگاهی کامل داشته باشند.

معایب قنداق کردن

1- احتمال خفگی نوزاد: طبق آمار مشخص شده است بسیاری از نوزادانی که قنداق می شوند، در اثر غفلت والدین بهسندرم مرگ ناگهانی دچار می شوند، زیرا دراثر قنداق کردن نوزاد با پتوی نرم، سر نوزاد به علت کوچک بودن به داخل پتو رفته و احتنال خفه شدن برای او وجود دارد. این خطر معمولا در هنگام حرکت دادن نوزاد قنداق شده وجود دارد. نوزاد قدرت نفس کشیدن قوی را ندارد. بنابراین هنگام حرکت در داخل پتو، احتمال خفه شدن او وجود دارد.

2- گرم شدن بیش از حد نوزاد: نوزاد هنگامی که بدنیا می آید، باید گرم نگه داشته شود، زیرا هنوز قدرت گرم نگه داشتن بدن خود را ندارد. بنابراین قنداق کردن نوزاد در هفته اول، به گرم نگه داشتن او کمک می کند، اما اگر نوزاد در فصل گرم سال بدنیا بیاید، خطر گرم شدن بیش از حد او وجود دارد. گرم شدن بیش از حد بدن در روزهای گرم سال خطرناک است، زیرا در روزهای اول زندگی، احتمال زرد شدن نوزاد به علت تغذیه با شیر مادر وجود دارد که گرم شدن بیش از حد او سبب تعریق و از دست رفتن آب بدن می شود و احتمال زردی نوزاد بالا می رود.

جنس پارچه قنداق، باید حتی المقدور نخی باشد. پارچه های ضخیم نه تنها سبب گرم شدن بیش از حد نوزاد می شود، بلکه درون آن احساس آرامش نمی کند

یکی از راه ها برای بررسی دمای بدن نوزاد، چک کردن دمای قفسه سینه نوزاد می باشد . اگر دمای بدن او بالا برود، باید میزان لباس او کاهش پیدا کند. همچنین توصیه می شود در مواقعی که نوزاد تب دارد، از قنداق کردن او پرهیز شود .

3- کشیده شدن بیش از حد دست و پای نوزاد: اگر فردی که قصد قنداق کردن نوزاد را دارد، به تحرک کافی او در قنداق توجه نداشته باشد و طرز برخورد صحیح با حرکت مدام دست و پای نوزاد را نداند، ممکن است به نوزاد آسیب برساند و سبب رگ به رگ شدن و یا کشیدگی عضلات نوزاد شود. بنابراین به مادرانی که به تازگی صاحب نوزاد شده اند توصیه می شود آموزش کافی را در این خصوص ببینند .

مزیت های قنداق کردن مطمئن

اصطلاح قنداق کردن به پیچیدن نوزاد در پارچه اطلاق می شود. جنس این پارچه می تواند مختلف باشد. در قنداق کردن امکان حرکت آزادانه دست و پای نوزاد تا حدی از او گرفته می شود. در قنداق کردن مطمئن، سر نوزاد از چانه به بالا قابل مشاهده است و بینی و دهان او آزاد است و نفس کشیدن نوزاد به راحتی انجام می گیرد.

1- کاهش گریه نوزاد سبب آرامش او و والدینش خواهد شد. همچنین والدین نوزاد سبب احساس نزدیکی بیشتری با نوزاد خود می کنند، زیرا می توانند به راحتی نوزاد را در آغوش بگیرند.

2- محیطی شبیه رحم مادر: گرمای ناشی از قنداق، آرامش نوزاد در رحم مادر را برایش تداعی می کند و تا حدی زندگی خارج از رحمی او را آسان می کند.

3- گرم کردن نوزاد: قنداق کردن نوزاد به خصوص در فصول سرد سال، باعث گرم نگه داشتن او می شود. البته نباید دمای بدن نوزاد بالاتر از حد طبیعی برود.

چگونه نوزاد را به شکل صحیح قنداق کنیم:

- پس از انتخاب صحیح پارچه و یا پتوی مناسب، آن را به شکل مربع بزرگ درآورید  و بر روی زمین پهن کنید.

- گوشه ای از این مربع بزرگ را از بالا به سمت پایین انتقال دهید.

- سر نوزاد را بر روی گوشه تاشده قرار دهید و نوزاد را به حالت درازکش بر روی پارچه قرار دهید.

- سمت راست پتو را یک تا زده و سپس بر روی نوزاد قرار دهید به طوری که دست راست نوزاد را در بربگیرد.

- سمت چپ پتو را نیز به همین شکل انجام دهید.

- توجه داشته باشید که سر و صورت نوزاد پس از قنداق کردن بیرون بماند و نوزاد درون قنداق احساس راحتی کند، یعنی نه خیلی محکم آن را بسته باشید که هیچ گونه حرکتی نداشته باشد و نه خیلی شل ببندید که به راحتی دست های او بیرون بیاید .

برای قنداق کردن نوزاد، بدون آنکه سبب بیش از حد گرم شود، باید نکاتی را رعایت کنیم:

- جنس پارچه قنداق، باید حتی المقدور نخی باشد. پارچه های سنگین (مانند پشم) نه تنها سبب گرم شدن بیش از حد نوزاد می شود، بلکه درون آن احساس آرامش نمی کند.

- هنگامی که نوزاد را قنداق کردیم، نباید دمای اتاق را بالا ببریم.

- اگر نوزاد تب دارد و یا عفونتی وارد بدن او شده است، نباید او را قنداق کنیم.

 تبیان

مطالب پیشنهادی

سرطان سینه و تمامی گفتنی های آن

نقش مردان در زمینه بهداشت باروری همسران
کاهش مرگ و میر زنان باردار با برنامه مادری ایمن
مادران شاغل و نگهداری کودکان

تمرینات ورزشی در دوران حاملگی و قبل از زایمان

حقایقی در باره ایدز و لزوم آموش جنسی

نگهداری از نوزاد:آیا قنداق کردن نوزادخوب است ؟

                       وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com

علی ربانی درباره رسم دیرینه قنداق کردن نوزادان اظهار کرد: یکی از اشکالاتی که به قنداق کردن وارد است این است که باعث می‌شود وضعیت در رفتگی لگن که در بعضی نوزادان وجود دارد بدتر شود. یا نوزادانی که مستعد در رفتگی لگن هستند دچار این عارضه شوند.

وی گفت: قنداق کردن برخلاف نظر گذشتگان نه تنها اندام نوزاد را بهتر نمی‌کند بلکه مشکلات اندامی هم به وجود می‌آورد.

وی افزود: از نظر بهداشتی نیز تعداد دفعاتی که قنداق نوزاد وارسی و باز می‌شود به نسبت نوزادی که قنداق نمی‌شود کمتر است که از نظر بهداشت عمومی صحیح نیست و پوشک کردن نوزاد بدون قنداق کردن شرایط بهداشتی بهتری فراهم می‌کند.

این پزشک با بیان اینکه قنداق کردن نوزادان از نظر علمی مردود است اظهار کرد: طرفداران این روش هم‌اکنون کمتر شده‌اند اما هنوز هم بین برخی خانواده‌ها این روش استفاده می‌شود.

به گفته وی، در قدیم شاید به دلیل کمبود وسایل گرمایشی و حفظ دمای بدن، نوزاد را قنداق می‌کردند اما الان با گرم شدن فضای خانه‌ها بهانه‌ای برای قنداق کردن وجود ندارد.

ربانی با بیان اینکه برخی باورهای قدیمی با دریافت‌ها و نظریات جدید علمی باید در ذهن والدین اصلاح شود تأکید کرد: توصیه‌هایی که پدر بزرگ‌ها و مادر بزرگ‌ها و مسن‌ترها می‌کنند تا زمانی باید استفاده شود که از نظر علمی تأیید شده باشد.

وی افزود:‌ به طور مثال 20 سال پیش گفته می‌شود غذا دادن به کودک باید از چهار ماهگی شروع شود اما حالا تاکید می‌شود تا پیش از شش ماهگی به جز شیر مادر کودک نباید با هیچ ماده غذایی دیگر تغذیه شود.

وی درباره شایع‌ترین عادت‌های قدیمی بین خانواده‌ها گفت: به طور مثال به نوزاد شیر خشت می‌دهند، شیر مادر را در چشم نوزاد می‌ریزند. حتی برخی موارد دیده شده که به نوزاد ترنجبین می‌دهند تا زردی نگیرد که هیچ‌کدام از این موارد توصیه نمی‌شود و والدین باید از آنها پرهیز کنند.

مراقبت از نوزاد - salamatnews.com

مطالب پیشنهادی

سرطان سینه و تمامی گفتنی های آن

نقش مردان در زمینه بهداشت باروری همسران
کاهش مرگ و میر زنان باردار با برنامه مادری ایمن
مادران شاغل و نگهداری کودکان

تمرینات ورزشی در دوران حاملگی و قبل از زایمان

حقایقی در باره ایدز و لزوم آموش جنسینگهداری از نوزاد:

نگهداری از نوزاد:قنداق کردن نوزاد

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com/

فضای گرم و نرم قنداق حس دلپذیر رحم مادر را برای نوزاد تداعی کرده و او را آرام می‌کند.

آیا بیدار شدن‌های شبانه نوزادتان اجازه نمی‌دهد چشم روی هم بگذارید؟ پیچیدن او داخل یک پتوی کوچک می‌تواند رازی برای داشتن خوابی پُر آرامش و راحت، هم برای او و هم برای شما باشد!

 پیچیده شدن در قنداق احساس رحم دنج و گرم و نرم مادر را برای نوزاد بازسازی و تداعی می‌کند و همین موضوع نوزادان را آرام می‌کند و مانع از این می‌شود که آن‌ها در طول شب به خاطر حرکات خودشان از خواب بیدار شوند. مطلب خواب نوزاد 1 تا 3 ماهه را بخوانید

شما می‌توانید نوزادان را تا 4 ماهگی قنداق کنید (بعد از این سن، نوزاد ممکن است احساس محدودیت کند و همین‌طور توسعه و رشد مهارت‌های حرکتی‌اش دچار مشکل شود).

چگونه نوزاد را قنداق کنید؟

یک پتوی کوچک مربع شکل را روی سطح صاف به گونه‌ای پهن کنید که همانند یک الماس به نظر برسد (گوشه‌های تیز به سمت بالا و پایین، و چپ و راست) باشند.

گوشه بالایی را به اندازه چند سانتی‌متر به داخل تا بزنید و سپس نوزاد را از پشت درست در وسط پتو قرار دهید. سر کودک باید درست روی لبه بالایی تا خورده قرار بگیرد.

حالا گوشه چپ پتو را روی سینه نوزاد بیاورید (اطمینان حاصل کنید که دست راست نوزاد درست در کنار بدن او و در راستای سینه‌اش قرار دارد).

سپس گوشه پایینی پتو را تا زیر چانه کودک بالا آورده و زیر لبه تا خورده بالایی ببرید.

حالا دست چپ نوزاد را نیز در کنار بدن قرار داده و سپس گوشه راست پتو را نیز روی بدن بیاورید. اگر کودک‌تان احساس ناراحتی می‌کند می‌توانید دست‌های او را بیرون بگذارید تا احساس آزادی عمل بیشتری بکند و بتواند به اطراف حرکت کند.

بر طبق مطالعه انجمن متخصصان اطفال، نوزادان قنداق شده بهتر و به مدت طولانی‌تری می‌خوابند و کمتر احتمال دارد که به طور ناگهانی از خواب بیدار شوند، همچنین سریع‌تر نیز به خواب می‌روند.

منبع: www.parenting.com

مطالب پیشنهادی

سرطان سینه و تمامی گفتنی های آن

نقش مردان در زمینه بهداشت باروری همسران
کاهش مرگ و میر زنان باردار با برنامه مادری ایمن
مادران شاغل و نگهداری کودکان

تمرینات ورزشی در دوران حاملگی و قبل از زایمان

حقایقی در باره ایدز و لزوم آموش جنسی

نگهداری از نوزاد:غربالگری دوره نوزادی

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com

نوزادان طبیعی 

۹۵ـ۹۰% نوزادان با سن جنینی ۴۲ـ۳۷ هفته متولد می‌شوند و بسیاری از آن ها از سلامتی هنگام تولد برخوردارند، با این حال همه نوزادان پس از تولد باید مورد معاینه و بررسی قرار گیرند زیرا ممکن است در نگاه و بررسی کلی، بسیاری از مسائل و مشکلات مورد توجه قرار نگرفته ودر آینده بر رشد و تکامل نوزاد، تاثیر نامطلوب بجا گذارند.

میانگین وزن نوزاد تازه متولد شده ۴/۳ کیلوگرم می‌باشد که وزن پسران اندکی بیش از وزن دختران است. حدود ۹۵% نوزادان طبیعی متولد شده در موعد مقرّر بین ۶/۴-۵/۲ کیلوگرم وزن دارند. متوسط قد ۵۰ سانتی متر می‌باشد که تقریبا ۹۵% نوزادان بین ۵۵-۴۵ سانتی‌متر قد دارند. میانگین اندازه دور سر حدود ۳۵ cm است که بین cm۲/۳۷-۶/۳۲ متغیر می‌باشد.

تشخیص عوارضی مانند کاتاراکت (آب مروارید) مادرزادی، شکاف کام، فتق مغبنی، قرار نداشتن بیضه ها در کیسه بیضه، هیپوسپادیاس (قرار گرفتن سوراخ مجرای ادرار در محل غیر طبیعی روی آلت تناسلی)، دررفتگی مادرزادی مفصل ران، اندازه گیری دور سر، قد و وزن و بررسی وضعیت قلب و ریه ها و اندام های دیگر به دقت و حوصله نیاز دارد.

بهتر است نوزاد بلافاصله پس از تولد و هم چنین در ۲۴ ساعت اول زندگی معاینه و بررسی شود و آموزش های ضروری از نظر چگونگی تغذیه نوزاد، دفع مکونیوم و مراقبت به لحاظ درجه حرارت محیط شستشو و استحمام و پیدایش زردی، به مادران ارائه شود.

زردی نوزاد

یرقان دوره نوزادی یکی از مسائل شایع می‌باشد که درصد قابل توجهی از نوزادان به شکل های فیزیولوژیک و پاتولوژیک آن مبتلا می‌شوند. یرقان فیزیولوژیک معمولا از پایان روز دوم زندگی شروع و در روزهای چهارم و پنجم به حداکثر مقدار خود می‌رسد و سپس به تدریج کاهش می‌یابد.

بطور کلی میزان بیلی‌روبین کمتر از ۱۲ میلی گرم درصد میلی لیتر خون در نوزادان با سن جنینی طبیعی و بیلی‌روبین کمتر از ۱۴ میلی گرم درصد میلی لیتر خون در نوزادان نارس، یرقان فیزیولوژیک نامیده میشود.

در صورتی که مقدار بیلی‌روبین از مقادیر یاد شده برای نوزادان طبیعی و نارس تجاوز کند، یرقان پاتولوژیک محسوب می‌شود. ضمن توجه به علائم بالینی و آزمایشگاهی نوزادان مبتلا به یرقان، برای تشخیص علل و عوامل موثر بر آن، در صورت مشاهده هر یک از موارد زیر، اتخاذ تصمیم فوری ضروری می‌باشد:

۱) یرقانی که در ۲۴ ساعت اول زندگی شروع شود

۲) افزایش بیلی‌روبین، از ۵ میلی گرم درصد میلی لیتر در ۲۴ ساعت تجاوز کند

۳) بیلی‌روبین از ۱۲ میلی گرم در نوزادان طبیعی و ۱۴ میلی گرم در نوزادان نارس تجاوز کند

۴) یرقان در نوزادان طبیعی، بیش از یک هفته و در نوزادان نارس بیشتر از دو هفته، به طول انجامد.

علل و عواملی که به تولید بیش از حد معمول بیلی‌روبین در نوزادان منجر می‌شوند

۱) ناسازگاری گروه های خونی مادر و جنین که عمدتا شامل ناسازگاری Rh و ABO و گروه های فرعی است

۲) اختلالات ژنتیکی (اختلالات آنزیمی نظیر اسفروسیتوز مادرزادی) و هموگلوبینوپاتی ها نظیر آلفا و بتا تالاسمی و گالاکتوزمی

۳) همولیز گلبول های قرمز خون مانند مصرف بیش از حد ویتامینK

۴) هماتوم و خونریزی های داخلی

۵) انسدادهای مکانیکی منجربه اختلال در گردش کبدی ـ روده ای ترشحات صفراوی. در مواردی نیز عواملی نظیر کم شدن جذب کبدی بیلی‌روبین، کمبود مادرزادی بعضی از آنزیم های ضروری، مصرف داروها، اختلال در انتقال بیلی‌روبین مستقیم از کبد، انسداد مجاری صفراوی، عفونت دوران جنینی نوزاد، عفونت های پس از تولد و بعضی از بیماری های خاص ممکن است به زردی نوزاد منجر شود.

هدف از اشاره به عوامل متعدد ایجاد کننده زردی نوزادان، بیشتر جلب توجه دانشجویان به حساسیت مسئله است و این حساسیت ها را می‌توان به شرح زیر خلاصه کرد

۱) یرقان نوزاد در صورت عدم توجه و رسیدگی، ممکن است به عوارض و خطراتی مانند مرگ و عقب ماندگی ذهنی و حرکتی غیرقابل درمان منجر شود.

۲) افتراق میان یرقان فیزیولوژیک و پاتولوژیک همیشه به سادگی امکان پذیر نیست.

۳) لحظات و دقایق در تصمیم گیری به منظور اقدام مناسب برای نوزاد مبتلا به یرقان پاتولوژیک، بسیار سرنوشت ساز هستند.

۴) همه موارد یرقان های نوزادی را نمی‌توان با سازگاری Rh و گروه های خونی، توجیه کرد. یافتن علل و عوامل دیگر یرقان ها از اهمیت برخوردار است.

۵) در مواردی می‌توان قبل از زایمان و بعد از زایمان با اقداماتی از پیدایش و افزایش پاتولوژیک بیلی‌روبین پیشگیری نمود.

معاینه و مراقبت از نوزاد تازه متولد شده

نوزاد بلافاصله پس از تولد باید در اطاق زایمان و یا در مواردی در اتاق عمل، مورد معاینه قرار گیرد. تشخیص ناهنجاری های مادرزادی، آسیب های هنگام تولد و اختلالات و نارسایی های قلبی و تنفسی که مانع از تطابق نوزاد با زندگی خارج رحمی می‌گردند از اهداف مهم معاینه نوزاد در این مرحله به شمار می‌رود و پس از کسب اطمینان اولیه از در معرض خطر فوری نبودن نوزاد، معاینه کاملتر در اتاق نوزادان انجام میگیرد. معاینه اولیه و معاینه در اتاق نوزادان باید تحت پوشش منبع گرمایی انجام گیرد، آنچنانکه مانع کاهش درجه حرارت بدن نوزاد شود. کاهش درجه حرارت محیط و بدن نوزاد ممکن است سلامتی نوزاد را بطور جدی به خطر اندازد.

نوزاد در طی روزهای اول پس از تولد باید تحت مراقبت بوده و پیدایش هرگونه تغییر در وضعیت وی پیگیری شود. آموزش بهداشت برای تغذیه نوزاد از شیر مادر، مراقبت از درجه حرارت منزل برای نگهداری نوزاد، توجه به پیدایش یرقان و پیگیری مراقبت های دوره ای، از برنامه هایی است که قبل از ترخیص مادر و نوزاد باید برنامه ریزی و اجرا شود.

معاینه در اتاق زایمان

توجه فوری به رنگ پوست نوزاد بسیار مهم است. زیرا ممکن است نوزاد به علت ناهنجاری های قلبی و یا ریوی، دچار سیانوز عمومی (کبودی عمومی رنگ پوست) بوده و نیاز به اقدام سریع و جدی داشته باشد. در مواردی نوزادان طبیعی، سیانوز زودگذر انتهاها دارند که معمولا در دقایق اول زندگی بر طرف می‌شود. رنگ پریدگی شدید نوزاد ممکن است ناشی از کم خونی یا آسفیکسی (خفگی) باشد که نیاز به اقدام جدی دارد. آغشته بودن پوست نوزاد به مکونیوم، نیز در مواردی هشدار دهنده بوده و دقت در چگونگی زایمان و معاینه کامل وضعیت قلب و ریه نوزاد را اقتضا می‌کند.

در کنار توجه به وضعیت قلب و ریه ها در اتاق زایمان، ملاحظه ضایعات مادرزادی مانند ضایعات لوله عصبی، شکاف لب و کام، اختلالات جدار شکم، ناهنجاری های استخوانی، ناهنجاری های دستگاه تناسلی خارجی و باز بودن مجرای مقعد باید مورد توجه قرار گیرد.

آسیب های هنگام زایمان نظیر بی حرکتی بازو و ساعد به علت فلج Erb (کشش اعصاب شبکه بازویی) و صدمه به شبکه بازویی، شکستگی استخوان ترقوه، بازو و دررفتگی شانه و احتمال ضایعه عصب فرنیک در معاینات اتاق زایمان با دقت باید بررسی شوند.

معاینه در اتاق نوزادان

پس از معاینه اولیه، باید یک بررسی دقیق تر در ۱۲ ساعت اول تولد انجام شود. اندازه گیری دور سر و دور سینه و طول قد و ثبت درجه حرارت و تعداد ضربان قلب و تنفس باید انجام شود.

زردی، محتمل ترین تغییر در رنگ پوست است که در معاینه دوم مشخص می‌شود. علاوه براین، سیانوز و رنگ پریدگی، باید دو باره بررسی شوند. نوزاد باید دقیقا از نظر وجود همانژیوم، خال های پوستی رنگی و بدون رنگ، و لکه های پوستی بررسی شود.

جمجمه باید از نظر روی هم قرار گرفتن شکاف ها، باز بودن شکاف ها، تورم زیر پوست سر جنین و خون مردگی، بررسی شود. چشم ها باید معاینه شوند. تقریبا ۴۰% نوزادان، مبتلا به خونریزی ملتحمه یا شبکیه می‌باشند که در معاینه مشخص می‌شود. وجود رفلکس نوری باید ثبت شود. اندازه مردمک و واکنش به نور و وجود کاتاراکت و اندازه کره چشم (از نظر میکروفتالمی) باید بررسی شود. در صورت نوزاد باید بدنبال شواهدی از اختلالاتی مانند تریزومی ها و کرتینیسم بود. بررسی تقارن اجزای صورت از نظر رد صدمات احتمالی عصب صورتی (فاسیال) پس از زایمان های سخت یا زایمان با فورسپس اهمیت دارد.

ناهنجاری گوش ها ممکن است نشاندهنده اختلال کلیوی همراه باشد، اما اغلب خانوادگی بوده و فقط از نظر زیبایی اهمیت دارد. وجود یا عدم وجود غضروف در لاله گوش برای تعیین سن جنین کاربرد دارد.

کام نرم و سخت را باید با استفاده از یک انگشت و منبع نوری مستقیم، از نظر شکاف کام، بررسی نمود. اندازه زبان برای حفره دهان باید مناسب باشد. زبان بزرگتر از حد مناسب، شک به همانژیوم و یا لنفانژیوم را بر می‌انگیزد. زبان بزرگ در کرتینیسم با علائم دیگری همراه است.

در معاینه گردن، هر استخوان ترقوه، باید از نظر شکستگی معاینه شود. یک رفلکس موروی غیر قرینه، معمولا شک بالینی به شکستگی ترقوه را مطرح می‌کند که در لمس مشخص می‌شود.

ریه ها و قلب، مجددا، اما با توجه بیشتر به یافته های بدست آمده در زمان تولد بخصوص سوفل های قلبی یا صداهای اضافی و نبضها، معاینه می‌شوند. کیفیت ضعیف یا کاهش یافته نبضها، نشاندهنده برون ده ناکافی قلبی است. فقدان نبض های فمورال (رانی) همراه با کوآرکتاسیون آئورت می‌باشد و نبض های فمورال قوی نیز می‌توانند نشاندهنده بیماری مادرزادی قلبی باشند. معاینه شکم نیز برای رد وجود توده دو باره انجام می‌شود.

معاینه دستگاه تناسلی شواهد بیشتری برای تعیین سن حاملگی بدست می‌دهد. نوزادان پسر باید از نظر هیپوسپادیاس، موقعیت بیضه ها و رد فتق مغبنی (اینگوینال) یا هیدروسل معاینه شوند. اغلب نوزادان دختر دارای ترشحات مهبلی (واژینال) در هفته اول زندگی می‌باشند که گاهی ممکن است به دنبال قطع هورمون های مادری تبدیل به ترشحات خونی شود. در صورت بزرگ بودن تاجک (کلیتوریس) باید به سندرم آدرنوژنیتال شک نمود و بررسی کاملی برای رد یا تایید این تشخیص که خطرات تهدیدکننده زندگی دارد، انجام شود.

اندام های هر نوزاد باید از نظر اختلالات ساختمانی مانند دررفتگی مادرزادی مفصل ران، پای چماقی و اختلالات عصبی بررسی شود.

پس از معاینه اولیه در اتاق زایمان یا اتاق نوزادان، سن حاملگی برای هر نوزاد باید تعیین شود که چهار روش برای تخمین سن حاملگی وجود دارد: معیارهای فیزیکی، معاینه عصبی، ترکیب معاینه فیزیکی وعصبی و معاینه عدسی چشم ها.

دوره انتقالی

در طی مراحل انتهایی زایمان، ضربان قلب نوزاد بطور طبیعی، بین ۱۴۰-۱۲۰ بار در دقیقه متغیر است. پس از زایمان، افزایش سریعی در ضربان قلب تا حد ۱۸۰-۱۶۰ بار در دقیقه روی می‌دهد که ۱۵-۱۰ دقیقه طول می‌کشد و به تدریج طی ۳۰ دقیقه افت کرده و به ۱۲۰-۱۰۰ بار در دقیقه می‌رسد.

در طی ۱۵ دقیقه اول زندگی، تنفس نامنظم است و اوج تعداد تنفس بین ۶۰ تا ۸۰ بار در دقیقه می‌باشد. همزمان با این تغییرات در ضربان قلب و تعداد تنفس، نوزاد هوشیار بوده و واکنش هایی مانند حرکات سر از یک سمت به سمت دیگر، گریه کردن و لرزش نشان می‌دهد. این تغییرات همراه با کاهش درجه حرارت بدن، افزایش فعالیت حرکتی و افزایش تونیسیته عضلانی می‌باشد.

در نوزاد طبیعی، پس از دوره اولیه واکنش نشان دادن، یک دوره عدم پاسخ و سپس دوره دوم واکنش پذیری دیده می‌شود. دوره اولیه واکنش پذیری ۱۵ تا ۲۰ دقیقه طول می‌کشد. تظاهرات گوارشی این دوره عبارتند از: پیدایش صداهای روده، دفع مکونیوم و تولید بزاق، که همگی نتیجه تحریک پاراسمپاتیک در طی این دوره می‌باشند. این دوره اولیه ۲۰ـ۱۵ دقیقه ای در نوزادان طبیعی که زایمان مشکلی را گذرانده اند و در نوزادان بیمار و نوزادان نارس، طولانی تر می‌شود.

پس از این دوره اولیه واکنش پذیری، نوزاد می‌خوابد و یا کاهش قابل ملاحظه ای در فعالیت حرکتی وی دیده می‌شود. ضربان قلب به ۱۲۰ـ۱۰۰ بار در دقیقه افت می‌کند و نوزاد نسبتا پاسخ ناپذیر می‌شود. این دوره پاسخ ناپذیری که اغلب همراه با خواب است، ۶۰ تا ۱۰۰ دقیقه طول می‌کشد و سپس دوره دوم واکنش پذیری رخ می‌دهد که از ۱۰ دقیقه تا چند ساعت طول می‌کشد. دوره هایی از افزایش تعداد ضربان قلب و تعداد تنفس همراه با تغییراتی در تونیسیته عضلانی، رنگ پوست و تولید ترشحات، مشاهده می‌شود. مکونیوم، معمولا در طی دوره دوم، دفع می‌شود. اطلاع از تغییرات طبیعی در طی دوره انتقال، باعث شناخت زودرس نوزادی که تطابق خارج رحمی طبیعی برقرار نکرده، می‌شود.

غربالگری دوره نوزادی:

(در ایران به صورت معمول و روتین انجام نمی‌شد ولی در دو سال گذشته به وسیله مراکز بهداشتی درمانی دولتی در حال انجام است)

غربالگری دوره نوزادی معمولا جهت تشخیص اختلالات متابولیک مادرزادی فنیل کتونوری و هیپوتیروئیدی، انجام می‌شود. دلایل انجام این بررسی عبارتند از:

۱) این وضعیت ها در صورت عدم تشخیص زودرس و درمان، منجر به ناتوانی های دائمی یادگیری شده و ممکن است باعث شوند فرد هرگز قادر به زندگی مستقل نباشد و از رشد و تکامل طبیعی باز ماند.

۲) با تشخیص زودرس و درمان مناسب، تقریبا تمام کودکان مبتلا، می‌توانند دارای رشد و تکامل طبیعی عصبی باشند.

۳) زمانی که فنیل کتونوری و هیپوتیروئیدی به صورت بالینی ظاهر شوند، آسیب مغزی قبلا ایجاد شده است.

۴) هر دو آزمایش، بسیار حساس و دقیق می‌باشند. یعنی این تست ها ندرتا در کودکان واقعا طبیعی، مثبت می‌شوند و تقریبا همیشه در نوزادان واقعا غیر طبیعی، مثبت می‌شوند.

۵) شیوع فنیل کتونوری حدود یک در هر ۶ هزار تولد و شیوع ‌هیپوتیروئیدی حدود یک در هر ۳ هزار تولد زنده می‌باشد. بنابراین هیچ یک بسیار نادر نمی‌باشند.

۶) هزینه غربالگری برای هر مورد بسیار کمتر از هزینه مراقبت از یک کودک بیمار تشخیص داده نشده یا دیر تشخیص داده شده، می‌باشد.

مطالب پیشنهادی

سرطان سینه و تمامی گفتنی های آن

نقش مردان در زمینه بهداشت باروری همسران
کاهش مرگ و میر زنان باردار با برنامه مادری ایمن
مادران شاغل و نگهداری کودکان

تمرینات ورزشی در دوران حاملگی و قبل از زایمان

حقایقی در باره ایدز و لزوم آموش جنسی

نگهداری از نوزاد:مراقبت از نوزاد تازه بدنیا آمده

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com

هر کودک با دیگری متفاوت بوده و کودک شما بسیار ویژه می باشد زیرا متعلق به شماست .از لحظه ای که اولین بار کودکتان را می بینید و او را در آغوش می گیرید ،با یک انسان کوچک ویژه آشنا خواهید شد . همه ی بچه ها نیاز به آسایش ، دادن غذا به ایشان که ضامن سلامتی است و حفظ از خطر دارند. 

همه بچه ها به محبت ،بازی کردن ، صحبت کردن و استراحت کافی احتیاج دارند .الگوی خواب ، خوراک و رفتار کودک شما کاملاً منحصر به خودش بوده و باید بدانید که بچه ها معمولاً چه کاری انجام می دهند و چگونه رفتار می کنند . نباید ناراحت شوید اگر بچه ی شما پس از خوردن غذا نمی خوابد و این چنین در کتاب ها نوشته شده و کودک همسایه این گونه است ! 

احساس اضطراب در روزهای اولیه مخصوصاً برای اولین نوزاد کاملاً طبیعی است این امر در صورت وجود حمایت یکی دیگر از اعضای مسن خانواده یا حتی یک دوست یا همسایه ی با تجربه کمک بسیار خوبی می باشد . 

برخی از پدرها پس از به دنیا آمدن کودک جدید احساس فراموش شدگی پیدا می کنند در حالی که تفاهم بین زن و شوهر بایستی تقویت شده و در جهت علاقه فعالانه برای مراقبت از کودک باشد . 

کودک شما چه شکلی است ؟ 

آیا شما انتظار داشتید که یک فرشته ی کوچک برایتان ظهور کند ؟ بله او بسیار دوست داشتنی است اما نیاز به زمان دارد تا خود را قابل قبول تر جلوه کند . 

سر کودک هنگام زایمان و عبور از کانال زایمانی ، باریک و فشرده شده و بنابراین صورتش ممکن است کمی پف آلود و سر مقداری دراز شده باشد . این امر پس از یک یا دو روز به حالت طبیعی بر می گردد .بچه های شرقی با موهای سیاه به دنیا می آیند که ممکن است با ماده ی چسبنده ای به نام ورنیکس پوشیده شده باشند .این مواد پس از یک یا دو روز خشک و کنده و پوست تمیز می شود .پوست ممکن است قرمز بوده تاول هایی داشته باشد و در ناحیه ی ران ها ،زیر بغل و ناحیه ی گردن با ورنیکس پوشیده شده باشد . این مواد بعد از دو روز خشک شده و پوست تمیز صورتی رنگ آشکار می شود .نیازی به حمام کردن کودک برای زدودن این مواد نیست و گفته می شود حتی این مواد محافظ پوست علیه عفونت ها می باشند .از طرف دیگر ، کندن ورنیکس پوست ممکن است پوست را مجروح و مستعد عفونت بنماید . وزن بچه معمولاً حدود 3 کیلوگرم بوده اما بین 2/5 تا 3/5 کیلوگرم متغیر است.کودکان بزرگتر همانند کودکان کوچکتر نیاز به توجه ویژه دارند . 

یک نوزاد چه کاری می تواند انجام دهد ؟ 

به محض متولد شدن ،کودک یک گریه قوی را سر می دهد که نشان دهنده ی ورود به دنیا می باشد .این گریه به منبسط کردن ریه ها کمک می کند . 

در زندگی داخل رحمی ،جفت ، اکسیژن بچه را از طریق بند ناف تأمین می کند و در نتیجه ریه کودک غیر فعال می باشد .پس از تولد، ریه ها منبسط شده و تمام نیاز اکسیژن کودک را تأمین می نمایند .پس از بریده شدن بند ناف ، نوزاد از مادر جدا می شود .غریزه نوزاد برای زنده ماندن بسیار قوی بوده و می تواند شیر را بمکد و قورت بدهد ، می تواند سرفه و عطسه نموده و هنگامی که ناراحت یا گرسنه است گریه کند .به نظر می رسد که به دور نگاه می کند زیرا بینایی او هنوز در حد کمال نمی باشد .می تواند بشنود و از یک صدای بلند از جایش تکان بخورد .در این زمان به هرحال نیازی به صحبت کردن و راه رفتن ندارد .می تواند لبخند بزند اما غیر قابل درک می باشد ولی اکثر خانم ها انتظار دارند که کودکشان چند ساعت پس از تولد به ایشان لبخند بزند ! 

کودک دوست دارد که نزدیک و در تماس با بدن مادر قرار داشته و بنابراین هنگام بغل کردن ، آرام می شود .مادر دوست دارد بیش از حد نوزاد را بغل کرده و عشق و رضایت از چیزی که ساخته است را با تمام وجود احساس نماید.کودک به زودی دست ها را تشخیص و در بغل فرد آشنا آرام گرفته و ناآرامی خود را در بغل فرد ناآشنا نشان می دهد .کودک دوست دارد که در نزدیک و آغوش قرار بگیرد .او ظریف و شکننده به نظر می رسد اما در برابر سنش کاملاً قوی بوده و هنگامی که باید او را محکم نگه دارید ، با قدرت عمل کرده و از آسیب و جراحت وی ترس نداشته باشید .کودکان به دنیا می آیند تا به آن ها عشق ورزیده شود و نیاز آن ها به محبت و دوست داشتن ، همانند نیاز بقیه افراد به غذا می باشد . 

دمای اتاق 

بچه قبل از تولد در حرارت ثابتی ،درون رحم قرار داشته است و تغییر ناگهانی درجه حرارت را دوست ندارد .دمای اتاق بایستی مناسب ـ نه سرد و نه گرم ـ باشد .در صورتی که اتاق دارای کولر یا تهویه مطبوع می باشد ، بایستی کودک را با یک ملحفه یا پتوی سبک پوشاند .مشکلات جدی می توانند در صورتی که دمای اتاق به طور ناگهانی افت کند ، به وجود آمده و این امر در صورتی که طفل در خواب باشد ، خطرناک تر است .بنابراین در آب و هوای سرد ، کیسه خواب برای بچه بسیار مناسب می باشد . 

خواب و خوراک 

خوراک و خواب کودک شما به طور زیادی با هم ارتباط دارند زیرا این دو ، نیاز اصلی نوزاد می باشند .بلافاصله بعد از تولد بایستی بچه را روی سینه مادر گذاشت .بسیاری مطالعات نشان داده اند که این زمان ، بهترین وقت برای تولید شیر در مادر می باشد .کودک می داند که چگونه شیر را مکیده و مادر باید او را در کنار خود در بستر یا در آغوش و بازوان خود قرار داده و با نوک پستان گونه او را نوازش دهد .او دهانش را به طرف پستان آورده و مکیدن را شروع می کند .دو تا سه روز اول مقدار شیر کم می باشد ، اما در این زمان ، نیازهای کودک نیزمحدود بوده و معمولاً برای تأمین نیازهای او کاملاً کافی است و نیازی به شیر اضافی ، آب قند و ...نمی باشد .شیر موقت چند روز اول را کلستروم یا آغوز گویند که به رنگ زرد یا کرم رنگ و غنی از پروتئین بوده و در مقابل بسیاری از عفونت ها ، بچه را محافظت می کند این باور که کلستروم یا آغوز برای کودک مناسب نیست ، کاملاً غلط می باشد . 

بهترین طریق تغذیه موفق پستانی ،نگه داشتن مادر و فرزند با یکدیگر بوده و بنابراین مادر می تواند هر زمانی که بچه بیدار و گرسنه به نظر می رسد ، به او شیر بدهد .این کار را «هم اتاقی » گویند .اغلب بیمارستان ها و خانه های بهداشتی این روش را دنبال می کنند و عده ای هم به تدریج در حال تغییر به سمت این روش هستند .در صورتی که نوزاد ، جدا از مادر قرار داده شود ،هر سه یا چهار ساعت بایستی او را به پیش مادر بیاورند کودک معمولاً در طول روز هر سه یا چهار ساعت برای شیر خوردن بیدار شده و در طی شب هم این گونه می باشد .کودک تفاوت بین شب و روز را نمی داند و نبایستی بین تغذیه روزانه و تغذیه شبانه او فرقی قایل شوید .پس از روز سوم یا چهارم تولد ، شیر مادر افزایش یافته و افزایش وزن کودک شروع خواهد شد . همه ی اطفال در سه یا چهار روز اول زندگی مقداری از وزن خود را از دست می دهند .کودک به زودی دوره های خوردن و خوابیدن را افزایش داده و بلافاصله پس از بیدار شدن احتیاج به تغذیه پیدا می کند .به تدریج یاد می گیرد که بدون گریه کردن بیدار شده ،به دست هایش و اشیاء رنگی اطرافش نگاه کند یا فقط به دور خیره شود . 

برخی ویژگی های نوزاد تازه متولد شده 

1 ـ قسمت نرم روی قسمت جلوی سر (فونتانل ):والدین ممکن است قسمت مثلثی شکل بدون استخوانی را روی جلوی سر کودک متوجه شوند . این قسمت را فونتانل گویند .به طور طبیعی این قسمت از سر این گونه بوده تا عبور از کانال زایمانی و رشد سر همگام با رشد بدن که ضامن رشد سریع مغز می باشد را تسهیل نماید .اگر چه این قسمت نرم می باشد ولی خطری برای سر بچه وجود نداشته زیرا لایه وپوشش محکمی به جای استخوان در آن جا وجود دارد .این قسمت (فونتانل )بین یک تا دو سالگی بسته می شود . در قسمت پشت سر هم فونتانل دیگری وجود دارد که کوچکتر بوده و بین 3 تا 4 ماهگی بسته می شود . 

2 ـ نقاط مونگولین :بسیاری از نوزادان به هنگام تولد لکه های آبی رنگ در قسمت باسن و پشت دارند .این موارد ممکن است کوچک بوده یا قسمت اعظم پشت را بپوشاند .این لکه ها حتی ممکن است در قسمت های دیگر بدن نظیر مچ دست ، زانوها و مچ پا نیز تظاهر یابند . 

آن ها ارتباطی با بیماری داون یا مونگولیسم که نوعی عقب ماندگی ذهنی است و ممکن است در مورد آن ها چیزی شنیده یا خوانده باشید ، ندارند . این لکه ها در عرض چند ماه به تدریج محو می گردند . 

3 ـ خال :این موارد ، لکه های صورتی یا بنفش رنگ بوده که ممکن است حتی کمی از پوست برجسته باشد .برخی از آن ها به تدریج محو شده ولی بعضی دیگر این گونه نیستند .پزشک اطلاعات بیشتری را درصورت نیاز به شما خواهد داد . 

4 ـ خونریزی از واژن :گاهی اوقات ، کودک دختر ممکن است در دومین یا سومین روز تولد مقداری خونریزی از واژن داشته باشد .این خونریزی بسیار ناچیز بوده و خطری ندارد .این حالت نیز به علت محرومیت از هورمون های مادر می باشد . 

5 ـ سفال هماتوم :گاهی تورم برجسته ای در یک طرف سر (یا به طور نادر در هر دو طرف سر )در روز دوم یا سوم ایجاد می شود .این امر به علت خونریزی خفیف لایه خارجی استخوان سر به علت فشرده شدن سر در کانال زایمانی می باشد .این حالت چند هفته بعد محو شده و نیازی به درمان ندارد .به هرحال در صورتی که محو نشد یا بزرگ تر گردید ، بایستی با پزشک مشورت کنید . 

نوزادان نارس 

اگر جنین قبل از تاریخ مقرر به دنیا آید به او نارس یا پره ترم گویند .به طور دقیق تر ،این واژه برای کودکانی که قبل از 37 هفتگی حاملگی به دنیا می آیند به کار می رود اما به طور عام برای جنینی که قبل از ماه نهم حاملگی ( 40 هفتگی )به دنیا می آید ، به کار می رود . به طور طبیعی نوزاد در این حالت اندازه و وزن کمتری دارد زیرا وقت کمتری برای رشد درون رحمی داشته است .او زمان کافی برای تکامل اعضاء حیاتی مثل کلیه ها ،ریه ها کبد و ... نداشته و مکانیسم تنظیم درجه حرارت بدن او نیز به خوبی تکامل نیافته است و بدن او در زمستان ، سرد و در تابستان ، گرم می گردد .تغذیه او مشکل بوده ، زیرا قدرت کافی جهت مکیدن ندارد . چنین کودکی به آسانی تحت هجوم عفونت ها قرار می گیرد وسعت مشکلات و ضایعات بستگی به میزان نارس بودن او دارد .نوزادانی که به موقع به دنیا می آیند ولی وزن کمتر از 2/5 کیلوگرم دارند را نوزادان LBW یا وزن کم موقع تولد گویند .این امر ممکن است به علت تغذیه ضعیف مادر یا عفونت ها یا بیماری های قلبی و کلیوی باشد اما اغلب علت خاصی پیدا نمی شود . به طور کلی مادران سالم ، به احتمال بیشتری نوزادان با وزن طبیعی در زمان مقرر نسبت به مادران بیمار و سوء تغذیه ای به دنیا خواهند آورد . 

نوزادان با وزن کمتر، به مراقبت ویژه و توجه خاص به تغذیه و درجه حرارت نیاز دارند از آن ها بایستی به دقت مراقبت شده و از عفونت و سرما محافظت گردند .نوزاد نارس نیاز به بستری شدن و مراقبت در بیمارستان دارد . او نمی تواند به خوبی شیر را بمکد اما شیر مادر برای او لازم بوده بنابراین مادر می تواند شیر خود را با فشردن هاله رنگی نوک پستان با انگشتان دوشیده و به وسیله ی شیشه شیر با سوراخ ریز یا با لوله ای که در مری یا معده از طریق بینی یا دهان کار گذاشته می شود ، نوزاد را تغذیه کند .در این زمان نه تنها شیر مادر ، بهترین غذا برای کودک می باشد ، بلکه دوشیدن منظم پستان باعث تولید بیشتر و بیشتر شیر گشته و هنگامی که بچه توانایی مکیدن را بدست آورد ، خواهد توانست به خوبی و به اندازه ی کافی از پستان تغذیه کند . برخی ، شیرهای مصنوعی را برای کودک شروع کرده و مشکل را با شیر مادر رفع نمی نمایند که در نتیجه پس از مدتی شیر مادر هم قطع یا خشک می شود . 

دستگاه گوارش نوازد بسیار حساس بوده و با شیر مادر مشکل خاصی را نخواهد داشت .هرگونه تلاش بایستی برای شیردهی مادر به نوزاد صورت گیرد . 

هنگامی که نوزاد نارس به وزن 2500 گرم رسید ،مراقبت خاص دیگری را نیاز نخواهد داشت .والدین ممکن است در ابتدا در مورد بلند کردن و بغل نمودن او دچار وحشت شوند ولی پس از مدتی عادت خواهند کرد .این نوزادان ظریف ، درست همانند بقیه نوزادان با وزن بالاتر هنگام تولد ، رشد و تکامل پیدا خواهند کرد .آن ها ممکن است حتی افزایش وزنشان سریع تر از بقیه باشد . در ابتدا ممکن است به نظر برسد که فعالیت و رشد کمتری نسبت به سایر بچه های هم سن خود دارند ، ولی به زودی به حد آن ها خواهند رسید .والدین نبایستی به مراقبت های ویژه از او ادامه داده و علت را ظریف و حساس بودن او عنوان کنند .با نوزاد نارس بایستی پس از طی دوران حساس و حیاتی ،همانند یک بچه طبیعی رفتار شود . 

دو قلویی 

پزشک ، دو قلویی را در زمان حاملگی تشخیص داده و بنابراین بایستی مجموعه ای دوتایی را قبل از زایمان فراهم آورید .حاملگی دو قلویی مراقبت مشکل تری نسبت به یک قلویی داشته و اصولاً به علت کوچک بودن دو قلوها و داشتن برخی مشکلات که قبلاً برای نوزادان ظریف و کوچک ذکر شد و به علاوه اینکه آن ها دو تا هستند ،می باشد .اما اگر وزن هر دو حدود 2500 یا بیشتر نباشد ، نیازی به مراقبت ویژه نداشته و قادر خواهند بود که پستان را بمکند . مادر می تواند آن ها را پشت سر هم یا با یکدیگر شیر داده و حتی ممکن است به شیر اضافی نیاز داشته باشند .هر دو نوزاد می توانند با شیر مادر و شیر اضافی دیگر در هر بار تغذیه شوند .در هر بار می توان به یک نوزاد شیر پستان و به دیگری شیر غیر مادر را داد و به ترتیب در هر بار تغذیه جای شان عوض شده به این ترتیب هر دو می توانند از فواید شیر مادر بهره مند شوند . بسیاری مادران به خوبی دو قلوهای شان را از شیر پستان تغذیه می کنند . 

دو قلوها ممکن است از یک جنس بوده یا یکی پسر و یکی دختر باشد . گاهی اوقات آن ها که کاملاً با هم یک شکل بوده و تشخیص آن ها از یکدیگر مشکل می باشد ؛ولی والدین کمتر اشتباه می کنند . این امر بسیار دوست داشتنی است که رشد دو نوازد را با هم ببینیم .البته کار بیشتری برای والدین به وجود می آید ولی در عین حال لذت بیشتری برای والدین به همراه دارد . 

ثبت تولد 

باید به خاطر داشت که تولد نوزاد را در ثبت احوال شهر ثبت کرده و شناسنامه گرفته شود .این امر برای اثبات سن در هنگام نام نویسی در دبستان و بسیاری مراسم پس از تولد ، لازم و ضروری می باشد . برخی والدین بر اساس طالع بینی و ستارگان ، تاریخ تولد کودک را ثبت می کنند .شما می توانید این نوع ثبت را نیز انجام داده اما گرفتن شناسنامه ضروری می باشد . 

کمک های پدر خانواده 

پدر می تواند از بسیاری جهات یاور مادر بوده و برای نوزاد و کار در خانه به مادر کمک نماید .او می تواند با شستن ظروف ، درست کردن غذا یا عوض کردن کهنه ی بچه ، کمک خود را ارایه کند .برخی پدران فکر می کنند که بی تجربه و ناآزموده بوده و نمی توانند کودک را اداره کنند ولی باید خاطرنشان کرد که آن ها می توانند همانند مادر و حتی بهتر از او عمل کنند .این تفکر که پدر به علت کار روزانه خسته بوده و نبایستی به وسیله ی بچه اذیت شود ،اشتباه است .مادر همیشه منتظر آمدن پدر می باشد تا وقایع روزانه را به او گزارش دهد . مهم است که در لذت ها و مشکلات بچه شریک باشند ؛این امر به درک بهتر بچه و هماهنگی در منزل کمک می کند .کودک نیاز به شناختن پدر همانند مادر داشته و بنابراین شراکت در کارهای کودک ، برای بچه نیز مفید می باشد .علاوه بر این ، والدین می توانند مشکلات را با یکدیگر بحث نموده و همدیگر را پشتیبانی نمایند . تقسیم مسئولیت کودک بین والدین ،راحتی بیشتری را به خانه خواهد آورد .

مطالب پیشنهادی

سرطان سینه و تمامی گفتنی های آن

نقش مردان در زمینه بهداشت باروری همسران
کاهش مرگ و میر زنان باردار با برنامه مادری ایمن
مادران شاغل و نگهداری کودکان

تمرینات ورزشی در دوران حاملگی و قبل از زایمان

حقایقی در باره ایدز و لزوم آموش جنسی

نگهداری از نوزاد:روشهای مراقبت از نوزاد تازه متولد شده

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com/

پوسته ریزی پوست سر اگر چه منظره زیبایی ندارد اختلالی شایع و بی خطر است. ممکن است کودک شما مختصری پوسته خشک شبیه شوره سر داشته باشد و یا ممکن است در مواردی این پوسته ریزی شدید بوده و پوسته ها کاملا ضخیم، چرب و زرد رنگ باشند و یا حالت کبره داشته باشند. 

این اختلال ممکن است بین دو هفتگی تا سه ماهگی دیده شود و معمولا بعد از چندین ماه خود بخود بر طرف می گردد و به نظر می رسد که بعداز ۶ تا ۷ ماهگی دیده نمی شود. علت ایجاد این پوسته ها آنست که غدد سباسه موجود در پوست سر بیش از حد چربی ترشح می کنند و این چربی ها تبدیل به پوسته هایی خشک می شوند و می ریزند.

بسیاری از کارشناسان معتقدند که ترشح بیش از حد هورمون ها در مادر و رسیدن آن به جنین هنگام تولد موجب فعال شدن بیش از حد غدد سباسه می شود. وقتی پس از چند ماه سطح هورمون ها در بدن کودک پایین می آید، این اختلال نیز از بین می رود.

برای برداشتن پوسته ها بهترین راه آنست که دوبار در هفته روغن های مخصوص کودک یا روغن های گیاهی مانند روغن زیتون را روی سر کودک بمالید و ۱۵ دقیقه صبر کنید سپس موهای او را شانه کنید تا پوسته ها بریزند. سپس سر او را با یک شامپو ملایم مخصوص بچه بشویید.

بعضی از پزشکان توصیه می کنند که شامپو را به مدت ۲۰ دقیقه روی سر کودک نگهدارید (و یا تا وقتی که بچه می تواند تحمل کند) و سپس سر او را با یک پارچه یا حوله نرم ماساژ دهید.

این اختلال رفته رفته بطور خودبخود از بین می رود ولی اگر این حالت تا چندین ماه ادامه یافت و یا شدت پیدا کرد و به سایر قسمت های بدن انتشار یافت، با یک متخصص اطفال مشورت کنید. ممکن است پزشک یک شامپوی دارویی تجویز کند.

کوتاه کردن ناخن ها

ناخن های کودک نرم تر و تا شونده تر از ناخن های شماست ولی اشتباه نکنید؛ کودکان ناخن های تیزی دارند. اگر ناخن های کودک را به موقع نگیرید ممکن است هنگام دست و پا زدن صورت شما یا خودش را زخمی کند. شاید لازم باشد این کار را در اولین روزهای بازگشت به خانه انجام دهید.

ناخن های دست نوزاد خیلی بسرعت رشد می کنند و ممکن است لازم باشد چند بار در هفته ناخن های او را کوتاه کنید. سرعت رشد ناخن های پا از ناخن های دست کمتر است.

آسان ترین راه کوتاه کردن ناخن های دست کودک با استفاده از قیچی مخصوص کودکان است. نوک این قیچی های ناخنگیر گرد است و تیز نبودن آن کمک می کند تا در صورت تکان خوردن به کودک آسیب نرسد.

می توانید از ناخن گیر مخصوص کودک نیز استفاده کنید، در اینصورت باید خیلی دقت کنید که پوست یا حتی گوشت نوک انگشت کودک بطور اتفاقی در آن گیر نکند. بهتر است همراه یک نفر دیگر نسبت به انجام این کار اقدام کنید.

یکی از شما دو نفر کودک را نگه می دارد و یا مانع حرکت زیاد او می شود و نفر دیگر ناخن ها را کوتاه می کند. یک روش دیگر این است که هنگام شیر خوردن و یا موقعی که کودک در خواب است نسبت به چیدن ناخن هایش اقدام کنید زیرا آرامتر است. هنگام چیدن ناخن، نوک انگشت کودک را از لبه ناخن دور کنید تا در ناخن گیر یا قیچی گیر نکند و در عین حال دست او را محکم نگه دارید.

مراقبت از محل قطع شدن بند ناف

بند ناف نوزاد بعد از تولد از نزدیکی بدن بسته شده و بطور بدون دردی بریده می شود. محل بریدگی باید تا آنجا که ممکن است تمیز و خشک نگه داشته شود. معمولا مدت یک هفته تا ۱۰ روز طول می کشد تا بند ناف خشک شود و بیفتد. ترمیم محل افتادن بند ناف ممکن است چند روز بطول انجامد. موقع افتادن بند ناف ممکن است پوشک کمی خونی شود، این امر طبیعی است.

پوشک را زیر بند ناف ببندید تا جریان هوا برای خشک کردن آن کافی باشد و ادرار با آن تماس نداشته باشد. مادام که بند ناف نیفتاده است از حمام وان استفاده نکنید.

درهوای گرم بهتر آنست که تنها یک پوشک و یک تی شرت آزاد به نوزاد بپوشانید تا هوا جریان کافی داشته باشد و خشک شدن بند ناف تسریع شود. تا وقتیکه بند ناف نیفتاده است از پوشاندن زیر پوشهای سرهمی بپرهیزید.

برای مراقبت درمنزل دست اندرکاران امور بهداشتی همواره توصیه می کنند که قاعده بند ناف را با یک سواب پنبه ای (مانند گوش پاک کن) یا یک تکه گاز آغشته به الکل روزی یک یا دو بار تمیز کنید. بسیاری از پزشکان به این روش عقیده دارند ولی بعضی نیز امروزه معتقدند که بهتر است بدون هیچ اقدامی صبر کنیم تا بند ناف بخودی خود خشک شود.

اگر شما نمی دانید که چه کنید بهتر است با پزشک کودک خود صحبت کنید. (این سوال خوبی است که می توانید آن را در ویزیت اول بپرسید).

علائم عفونت اگر چه نادرند عبارتند از:

تورم یا قرمزی، جمع شدن چرک در قاعده بند ناف و تب. بنابراین اگر ناف کودک قرمز و ملتهب شد یا شروع به آب دادن کرد با پزشک وی تماس بگیرید.

شستشوی ناحیه تناسلی دختران

ناحیه تناسلی دختران را می توان تنها با یک دستمال مرطوب در هنگام تعویض پوشک و یا استحمام تمیز کرد و در این حال باید مراقب بود که دستمال از جلو به عقب کشیده شود نه از عقب به جلو تا میکروب های ناحیه مقعد وارد واژن نشوند.

ممکن است ناحیه تناسلی قرمز و متورم شود و یا ترشحات بیرنگ، سفید و یا کمی خونی دیده شود که تمام این حالات در هفته های اول طبیعی است و در نتیجه هورمون های مادر هنگام بارداری بوجود می آید. اگر این علائم بعداز شش هفته اول پس از تولد از بین نرود باید با پزشک متخصص اطفال مشورت کنید.

شستشوی ناحیه تناسلی پسران ختنه شده

تنها کاری که باید در مورد موضعی که به تازگی ختنه شده است انجام دهید آنست که پوست ناحیه را با آب و صابون بشوئید درست مانند سایر قسمت های پوست بدن.

بهتر است از سائیدن و ایجاد کف در ناحیه آلت تناسلی پسران خواه ختنه شده و خواه بدون ختنه بپرهیزید زیرا پوست این ناحیه را خشک می کند و باعث تحریک آن می شود.

در چند روز اول پس از عمل ختنه، آلت تناسلی ممکن است کاملا قرمز باشد و ترشحی زرد رنگ داشته باشد.

این در واقع علامت خوبی است و نشان می دهد که سیر بهبود طبیعی است. علیرغم آنکه محل ختنه کمتر احتمال دارد که عفونت کند علائم عفونت عبارتند از قرمزی پایدار، تورم سر آلت و زخم هایی که با ترشحات زرد رنگ و خشک بسته شده است. در صورت مشاهده هر یک از این علائم فورا به پزشک اطلاع دهید.

شستشوی ناحیه تناسلی پسران ختنه نشده

هنگام تمیز کردن یا شستن آلت تناسلی که ختنه نشده باشد سعی کنید پره پوس یا پوست حشفه را نکشید.

چندین ماه یا حتی سال طول می کشد تا پره پوس از آلت تناسلی جدا شود. پس از جدا شدن پره پوس و هنگامیکه کاملا بتوان آن را کشید (اگر نخواهید کودک را ختنه کنید بهتر است زمان آنرا از پزشک کودکتان بپرسید) باید گاهی آن را بکشید و انتهای آلت را که زیر آن قرارگرفته است به آرامی ولی با سرعت از ماده مومی شکل سفید رنگی که بطور طبیعی در این محل تشکیل می شود تمیز کنید.

تکامل سیستم بینایی کودک:

سیستم بینایی در بدو تولد یک سیستم تکامل نیافته است و تکامل آن در طول سال اول زندگی رخ می دهد. از این رو، توجه والدین و پزشکان به مشکلات احتمالی در طول سال اول نقشی بسیار تعیین کننده در تکامل بینایی کودک و جلوگیری از مشکلات ناشی از اختلال در بینایی نظیر مشکلات یادگیری خواهد داشت.

سه ماه اول

نوزادان معمولا قبل از هر چیز “حرکت” را می بینند. نوزادانی که به موقع بدنیا آمده باشند (هفته ۳۸ تا ۴۲ حاملگی) باید بتوانند تغییرات صورت مادر نظیر خنده، اخم، … را در هفته اول بعد از تولد ببینند. در این زمان درک رنگ هنوز کاملا تکامل نیافته و درک عمق نیز در طول سال اول به موازات هماهنگ شدن حرکت چشم ها ایجاد می شود.

هماهنگی عضلات چشم در نوزادان تازه متولد شده و شیرخواران بسیار ناقص است. چشم نوزادان اغلب به بیرون یا داخل منحرف شده و حرکت چشم ها با هم هماهنگ نیست. این وضعیت استرابیسم یا انحراف چشم خوانده می شود. اگر استرابیسم تا ۳ یا ۴ ماهگی خودبخود بر طرف نشود بهتر است نوزاد توسط یک چشم پزشک معاینه شود.

اولین علائم مشکلات چشم و بینایی

در بعضی موارد لازم است نوزاد قبل از ۳-۴ ماهگی مورد معاینه قرار گیرد. این موارد عبارتند از: انحراف شدید چشم ها، عدم حرکت چشم قبل از ۳ ماهگی، انحراف هر دو چشم به داخل، ثابت ماندن یک چشم در زمان حرکت چشم دیگر و یا تفاوت فاحش بین حرکات دو چشم.

تشخیص زودرس استرابیسم بسیار مهم است زیرا تنبلی چشم یا آمبلیوپی حاصل استرابیسم درمان نشده است. اگر یک چشم کودک نتواند بر اثر استرابیسم خوب ببیند هماهنگی چشم ها بر هم می خورد. همچنین اگر مغز تصویری از یکی از چشم ها دریافت نکند در طول زمان علائم ارسالی از چشم مبتلا را نادیده می گیرد و نهایتاً فرد دچار تنبلی چشم و متعاقب آن کاهش شدید دید می شود.

مشکلات بینایی در نوزادان نارس

تکامل بینایی در نوزادان نارس کمی بیشتر از نوزادانی که به موقع بدنیا آمده باشند طول می کشد. احتمال ایجاد استرابیسم و آمبلیوپی در نوزادانی که قبل از هفته ۳۵ حاملگی بدنیا آمده باشند ۳۰% بیشتر است. هر چه نوزاد زودتر از زمان طبیعی بدنیا بیاید این احتمال افزایش می یابد.

نوزاد باید کاملا به نور روشن (مثلا لامپ) و یا آویز هایی که معمولا بالای سر نوزادان آویزان می کنند توجه کند. اگر در ۳ ماهگی جسم را جلو چشم نوزاد بگیرید و آن را از یک سمت آهسته به سمت دیگر ببرید و نوزاد قادر به دنبال کردن آن با چشم نباشد بهتر است مورد معاینه قرار گیرد. البته در بعضی موارد تکامل بینایی دیرتر رخ می دهد که به آن تأخیر در تکامل بینایی می گویند.

حرکات نامنظم چشم

اختلالی بنام نیستاگموس ممکن است در نوزادی رخ دهد. در این اختلال چشم ها حرکاتی به چپ و راست، حرکات دورانی و یا حرکات نامنظمی دارند. علت این اختلال ممکن است ضعف بینایی، وجود نقص در مسیر عصبی از چشم به مغز و یا آلبینیسم (کمبود رنگدانه ها) باشد. نیستاگموس ممکن است ارثی هم باشد. نوزادانی که نیستاگموس دارند ممکن است دید طبیعی و یا ضعیف داشته باشند. اگر نیستاگموس تا بعد از ۳ ماهگی باقی بماند نوزاد باید مورد معاینه قرار گیرد.

در مجموع باید گفت که ۳ تا ۴ ماه اول زندگی زمان بسیار مهمی از نظر تکامل بینایی است و توجه والدین و مراجعه به موقع به چشم پزشک نقش تعیین کننده ای در بینایی کودک خواهد داشت.

۴ تا ۶ ماهگی

در این سن نوزاد باید دستش را به طرف اسباب بازی که جلوی او می گیرید دراز کند و یا دستش را به آن بزند. در ابتدا ممکن است دست نوزاد بطور اتفاقی به جسمی که جلویش گرفته اید بخورد ولی در طول زمان با رشد بینایی، درک عمق و درک بیشتر نوزاد این کار ارادی تر می شود.

از ۶ تا ۸ ماهگی نوزاد شروع به غلت زدن و احتمالا چهار دست و پا راه رفتن می کند. در این مرحله می توانید یک اسباب بازی را طوری جلو کودک قرار دهید که مجبور باشد برای رسیدن به آن غلت بزند و یا کمی از جای خود جلوتر بیاید. این کار به تقویت بینایی نوزاد کمک می کند.

بین ۸ تا ۱۲ ماهگی نوزاد شما ممکن است چهار دست و پا حرکت کند و یا راه برود. سعی کنید به جای راه افتادن زودتر، کودک خود را به حرکت چهار دست و پا تشویق کنید زیرا باعث ایجاد هماهنگی میان حرکات دست و چشم می شود. در این سنین بویژه وقتی کودک روی مبل یا تخت و یا نزدیک پله است باید بسیار مواظب وی بود زیرا دید کودک در این مرحله هنوز فاقد درک عمق کافی است و در نتیجه پستی و بلندی ها را بخوبی درک نمی کند. به عبارت دیگر کودک در این سن متوجه نیست که لبه تخت در جایی تمام می شود و زمین پایین تر از آن قرار گرفته است بنابراین احتمال سقوط کودک از تخت و پله وجود دارد

http://www.pezeshk.us/?p=13720

مطالب پیشنهادی

سرطان سینه و تمامی گفتنی های آن

نقش مردان در زمینه بهداشت باروری همسران
کاهش مرگ و میر زنان باردار با برنامه مادری ایمن
مادران شاغل و نگهداری کودکان

تمرینات ورزشی در دوران حاملگی و قبل از زایمان

حقایقی در باره ایدز و لزوم آموش جنسی