نگهداری از نوزاد: بند ناف رابط جفت و جنین است

 

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com

بند ناف که رابط جفت و جنین است بلافاصله پس از تولد در زایشگاه‌ها بریده می‌شود.

بند ناف یک طناب عروقی متصل‌کننده است که جنین در حال رشد را به جفت متصل می‌کند. در حین رشد پیش از تولد، طناب نافی از همان تخم یا زیگوتی منشأ می‌گیرد که جنین از آن ساخته می‌شود.

بند ناف رابط جفت و جنین است

بارداری و زایمان علائم بارداری علائم زایمان - بند ناف رابط جفت و جنین است

بند ناف حاوی دو شریان (شریان‌های نافی) و یک ورید (ورید نافی) است که درون یک ماده ژلاتینی به نام «ژله وارتون» قرار گرفته‌اند. ورید نافی خون اکسیژن‌دار و غنی از مواد مغذی را از جفت به جنین می‌رساند. برعکس، شریان‌های نافی خون خالی از اکسیژن و مواد مغذی را از جنین باز می‌گردانند. بند ناف از کیسه زرد و آلانتوئیس (که باقی‌مانده‌های آنها در بند ناف دیده می‌شود) ساخته می‌شود و بنابراین از همان سلول تخم یا زیگوتی که جنین را می‌سازد، منشأ می‌گیرد. بند ناف در هفته پنجم رشد جنین شکل می‌گیرد و جایگزین کیسه زرده به‌عنوان منبع تغذیه‌کننده جنین می‌شود. بند ناف به‌طور مستقیم به دستگاه گردش خون مادر متصل نیست ولی به جفت متصل می‌شود و جفت اجازه تبادل مواد بین خون مادر و جنین را بدون مخلوط شدن مستقیم آنها می‌دهد. بند ناف در یک نوزاد رسیده حدود 50 سانتی‌متر درازا و حدود 2 سانتی‌متر قطر دارد. قطر بند ناف درون جفت به سرعت کاهش پیدا می‌کند.شریان نافی دارای دو لایه اصلی است: یک لایه بیرونی متشکل از سلول‌های عضلانی که به‌صورت حلقه‌ای مرتب شده‌اند و یک لایه درونی از سلول‌های با آرایش نامنظم که درون مقدار زیادی ماده زمینه‌ای که با متاکروماتیک رنگ می‌گیرد، قرار گرفته‌اند. سلول‌های عضلانی صاف این لایه خارجی به‌طور کامل تمایز پیدا نکرده‌اند و تنها حاوی چند میوفیلامنت (رشته عضلانی) ریز هستند و بنابراین نقش فعالی در بسته‌شدن رگ‌های بند ناف پس زایمان ندارند.

انسداد بند ناف پس از تولد نوزاد

بند ناف در صورت عدم مداخله خارجی، به‌طور فیزیولوژیک مدت کوتاهی پس از تولد نوزاد مسدود می‌شود. علت این پدیده تورم و روی هم خوابیدن ژله وارتون در پاسخ به کاهش درجه حرارت و تنگ شدن عروق خونی در نتیجه انقباض عضلات صاف است. در نتیجه یک گیره طبیعی ایجاد می‌شود که جریان خون را متوقف می‌کند. اگر پدیده به‌طور طبییعی پیشرفت کند، این انسداد فیزیولوژیک 5 تا حداکثر 20 دقیقه طول می‌کشد.

درون بدن کودک نیز ورید نافی و داکتوس ونوزوس بسته می‌‌شوند و به صورت باقی‌مانده‌های فیبری تحلیل می‌روند که به آنها به ترتیب رباط گرد کبدی و رباط ونوزوم می‌گویند.بخشی از هر شریان نافی بسته می‌شود (و به صورت رباط‌های نافی داخلی در می‌‌آید) و بخش‌های دیگری از آن به بخشی از دستگاه گردش خون بدل می‌شود.

بستن و بریدن بند ناف پس از زایمان

معمولا در هنگام زایمان در بیمارستان‌های عمومی در حدود یک دقیقه پس از تولد بند ناف با زدن گیره مسدود می‌شود. در زایشگاه‌ها ممکن است این زمان تا 5 دقیقه به تاخیر انداخته شود. بعد از زدن گیره، بند ناف بریده می‌شود. این عمل دردی ندارد زیرا بند ناف عصبی ندارد. با توجه به سفت بودن بند ناف برای بریدن آن باید از ابزار کاملا تیزی استفاده شود. با توجه به اینکه بریدن بند ناف پس از توقف نبض بند ناف (5 تا 20 دقیقه پس از تولد) انجام می‌شود، معمولا خون‌ریزی قابل‌توجهی رخ نمی‌دهد. پس از بریدن بند ناف، یک گیره پلاستیکی روی باقی‌مانده بند ناف قرار داده می‌شود تا زمانی که بند ناف خشک شده و کاملا بسته شود. 7 تا 10 روز ممکن است طول بکشد تا باقی‌مانده بند ناف خشک شود و بیفتد.

بند ناف از ژله وارتون تشکیل شده است. یک ماده ژلاتینی که عمدتا از موکوپلی‌ساکاریدها ساخته شده است. بند ناف حاوی یک ورید حامل خون اکسیژن‌دار و مواد مغذی به سوی جنین و دو شریان است که خون بدون اکسیژن و مواد مغذی را از جنین خارج می‌کنند. گاهی تنها یک ورید و یک شریان در بند ناف وجود دارد. این وضعیت ممکن است با برخی ناهنجاری‌های جنینی همراهی داشته باشد، اما همچنین ممکن است با مشکلی همراه نباشد.

بر خلاف بقیه بدن، ورید نافی خون اکسیژن‌دار و شریان نافی خون بدون اکسیژن را حمل می‌کند (تنها جای دیگر بدن که این گونه است وریدها و شریان‌های ریوی هستند که ریه‌ها را به قلب متصل می‌کنند) اما این نام‌گذاری ورید و شریان نافی تنها به این حقیقت مربوط می‌شود که ورید نافی خون را به سمت قلب جنین می‌آورد و شریان نافی خون را از آن خارج می‌کند.

بند ناف از راه شکم وارد بدن جنین می‌شود، جایی که بعد از جدا شدن بند ناف، به ناف بدل می‌شود. ورید نافی درون بدن جنین به سمت شیار عرضی کبد می‌رود و آن را به دو قسمت تقسیم می‌کند. یکی از شاخه‌های آن به ورید باب کبدی متصل می‌شود و خون را به درون کبد می‌برد. شاخه دوم (داکتوس ونوزوس) حدود 80 درصد خون ورودی را یا میانبر زدن کبد از راه ورید کبدی چپ درون ورید اجوف تحتانی می‌ریزد تا نهایتا به قلب برسد. دو شریان نافی از شریان‌های ایلیاک داخلی منشأ می‌‌گیرند در دو طرف مثانه حرکت می‌کنند و نهایتا وارد بند ناف می‌شوند.

ذخیره خون بند ناف

در سال‌های اخیر کشف شده است که خون بند ناف، یک منبع غنی و به راحتی قابل دسترسی از سلول‌های بنیادی تمایزنیافته است. این سلول‌های خونی بند ناف را می‌توان برای پیوند مغز استخوان مورد استفاده قرار داد.

برخی از والدین خون بند ناف نوزادشان (به‌طور میانگین 180 میلی‌لیتر) را در ابتدای تولد برای ذخیره درازمدت به‌صورت منجمد به یک بانک خون بند ناف می‌فرستند تا در صورتی که در آینده کودک نیاز به سلول‌های بنیادی بند ناف پیدا کرد(برای مثال پیوند مغز استخوان برای درمان سرطان خون) از آنها استفاده شود. ذخیره کردن خون بند ناف برای استفاده شخصی با توجه به هزینه بالای آن تنها در موارد وجود یک بیماری مشخص یا سابقه خانوادگی آن معقول به نظر می‌‌رسد. جدا از اینکه اغلب بیماری‌هایی که نیاز به استفاده از سلول‌های بنیادی در آنها وجود دارد، از قبل در سلول‌های خون بند ناف هم وجود دارند و بنابراین نمی‌توان از این خون برای درمان فرد استفاده کرد.

در مقابل کارشناسان ایجاد بانک‌های عمومی خون بند ناف را توصیه می‌کنند. این بانک‌ها می‌توانند «سلول‌های بنیادی شبه رویانی مشتق از خون بند ناف» (CBE) را ذخیره کنند تا مانند پیدا کردن خون یا بافت پیوندی سازگار برای بیماران، از آنها برای پیوند به افراد سازگار استفاده شود. پژوهشگران همچنین از سلول‌های بنیادی خون بند ناف برای درمان‌ بیماری‌هایی به جز سرطان خون، مانند آسیب مغزی و نوع یک دیابت استفاه کرده‌اند. تحقیقات مقدماتی برای استفاده از این سلول‌ها در درمان سکته مغزی و ناشنوایی هم انجام شده است.

ذخیره‌سازی خون بندناف در دنیا در بانک‌های خصوصی و عمومی انجام می‌شود. در بانک خصوصی یا خانوادگی والدین با پرداخت هزینه نمونه خون بندناف نوزاد خود را برای استفاده احتمالی در آینده برای خودشان و یا سایر بیماران نیازمند ذخیره می‌کنند و نمونه در مالکیت آنان قرار دارد ولی در بانک عمومی که عمدتا توسط دولت یا موسسات خیریه اداره می‌شود، نمونه توسط والدین اهدا شده و در مالکیت بانک عمومی قرار می‌گیرد و هر فردی که به پیوند سلول‌های بنیادی نیاز داشته باشد می‌تواند از آن استفاده کند. در دنیا بیشترین نمونه‌ها مورد نیاز برای پیوند از بانک عمومی می‌باشد. در کشورمان بانک خون بندناف به صورت خصوصی و عمومی راه‌اندازی شده که در بانک عمومی به دلیل محدودیت بودجه تعداد نمونه ذخیره‌سازی شده جوابگوی بیماران نیازمند به پیوند نیست، ولیکن در بانک خصوصی به دلیل استقبال خانواده‌ها تاکنون بیش از 13 هزار نمونه جمع‌آوری شده است که در نوع خود ذخیره سلولی ارزشمندی است که می‌تواند در صورت اهدا توسط خانواده‌ها برای بیماران نیازمند پیوند مورد استفاده قرار گیرد. آنچه حایز اهمیت است اینکه با توجه به نیاز روزافزون بیماران و عدم کفایت ذخیره سلولی بانک عمومی باید خانواده‌هایی که در بانک خصوصی نسبت به ذخیره‌سازی نمونه خون فرزند خود اقدام کرده‌اند برای به اشتراک گذاشتن نمونه خود مورد تشویق قرار گیرند تا اینکه ذخیره ارزشمند بتواند برای نجات جان انسان‌ها مورد استفاده قرار گیرد.

مطالب پیشنهادی

سرطان سینه و تمامی گفتنی های آن

نقش مردان در زمینه بهداشت باروری همسران
کاهش مرگ و میر زنان باردار با برنامه مادری ایمن
مادران شاغل و نگهداری کودکان

تمرینات ورزشی در دوران حاملگی و قبل از زایمان

حقایقی در باره ایدز و لزوم آموش جنسی

نگهداری از نوزاد:روشهای مراقبت از نوزاد تازه متولد شده

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com/

پوسته ریزی پوست سر اگر چه منظره زیبایی ندارد اختلالی شایع و بی خطر است. ممکن است کودک شما مختصری پوسته خشک شبیه شوره سر داشته باشد و یا ممکن است در مواردی این پوسته ریزی شدید بوده و پوسته ها کاملا ضخیم، چرب و زرد رنگ باشند و یا حالت کبره داشته باشند. 

این اختلال ممکن است بین دو هفتگی تا سه ماهگی دیده شود و معمولا بعد از چندین ماه خود بخود بر طرف می گردد و به نظر می رسد که بعداز ۶ تا ۷ ماهگی دیده نمی شود. علت ایجاد این پوسته ها آنست که غدد سباسه موجود در پوست سر بیش از حد چربی ترشح می کنند و این چربی ها تبدیل به پوسته هایی خشک می شوند و می ریزند.

بسیاری از کارشناسان معتقدند که ترشح بیش از حد هورمون ها در مادر و رسیدن آن به جنین هنگام تولد موجب فعال شدن بیش از حد غدد سباسه می شود. وقتی پس از چند ماه سطح هورمون ها در بدن کودک پایین می آید، این اختلال نیز از بین می رود.

برای برداشتن پوسته ها بهترین راه آنست که دوبار در هفته روغن های مخصوص کودک یا روغن های گیاهی مانند روغن زیتون را روی سر کودک بمالید و ۱۵ دقیقه صبر کنید سپس موهای او را شانه کنید تا پوسته ها بریزند. سپس سر او را با یک شامپو ملایم مخصوص بچه بشویید.

بعضی از پزشکان توصیه می کنند که شامپو را به مدت ۲۰ دقیقه روی سر کودک نگهدارید (و یا تا وقتی که بچه می تواند تحمل کند) و سپس سر او را با یک پارچه یا حوله نرم ماساژ دهید.

این اختلال رفته رفته بطور خودبخود از بین می رود ولی اگر این حالت تا چندین ماه ادامه یافت و یا شدت پیدا کرد و به سایر قسمت های بدن انتشار یافت، با یک متخصص اطفال مشورت کنید. ممکن است پزشک یک شامپوی دارویی تجویز کند.

کوتاه کردن ناخن ها

ناخن های کودک نرم تر و تا شونده تر از ناخن های شماست ولی اشتباه نکنید؛ کودکان ناخن های تیزی دارند. اگر ناخن های کودک را به موقع نگیرید ممکن است هنگام دست و پا زدن صورت شما یا خودش را زخمی کند. شاید لازم باشد این کار را در اولین روزهای بازگشت به خانه انجام دهید.

ناخن های دست نوزاد خیلی بسرعت رشد می کنند و ممکن است لازم باشد چند بار در هفته ناخن های او را کوتاه کنید. سرعت رشد ناخن های پا از ناخن های دست کمتر است.

آسان ترین راه کوتاه کردن ناخن های دست کودک با استفاده از قیچی مخصوص کودکان است. نوک این قیچی های ناخنگیر گرد است و تیز نبودن آن کمک می کند تا در صورت تکان خوردن به کودک آسیب نرسد.

می توانید از ناخن گیر مخصوص کودک نیز استفاده کنید، در اینصورت باید خیلی دقت کنید که پوست یا حتی گوشت نوک انگشت کودک بطور اتفاقی در آن گیر نکند. بهتر است همراه یک نفر دیگر نسبت به انجام این کار اقدام کنید.

یکی از شما دو نفر کودک را نگه می دارد و یا مانع حرکت زیاد او می شود و نفر دیگر ناخن ها را کوتاه می کند. یک روش دیگر این است که هنگام شیر خوردن و یا موقعی که کودک در خواب است نسبت به چیدن ناخن هایش اقدام کنید زیرا آرامتر است. هنگام چیدن ناخن، نوک انگشت کودک را از لبه ناخن دور کنید تا در ناخن گیر یا قیچی گیر نکند و در عین حال دست او را محکم نگه دارید.

مراقبت از محل قطع شدن بند ناف

بند ناف نوزاد بعد از تولد از نزدیکی بدن بسته شده و بطور بدون دردی بریده می شود. محل بریدگی باید تا آنجا که ممکن است تمیز و خشک نگه داشته شود. معمولا مدت یک هفته تا ۱۰ روز طول می کشد تا بند ناف خشک شود و بیفتد. ترمیم محل افتادن بند ناف ممکن است چند روز بطول انجامد. موقع افتادن بند ناف ممکن است پوشک کمی خونی شود، این امر طبیعی است.

پوشک را زیر بند ناف ببندید تا جریان هوا برای خشک کردن آن کافی باشد و ادرار با آن تماس نداشته باشد. مادام که بند ناف نیفتاده است از حمام وان استفاده نکنید.

درهوای گرم بهتر آنست که تنها یک پوشک و یک تی شرت آزاد به نوزاد بپوشانید تا هوا جریان کافی داشته باشد و خشک شدن بند ناف تسریع شود. تا وقتیکه بند ناف نیفتاده است از پوشاندن زیر پوشهای سرهمی بپرهیزید.

برای مراقبت درمنزل دست اندرکاران امور بهداشتی همواره توصیه می کنند که قاعده بند ناف را با یک سواب پنبه ای (مانند گوش پاک کن) یا یک تکه گاز آغشته به الکل روزی یک یا دو بار تمیز کنید. بسیاری از پزشکان به این روش عقیده دارند ولی بعضی نیز امروزه معتقدند که بهتر است بدون هیچ اقدامی صبر کنیم تا بند ناف بخودی خود خشک شود.

اگر شما نمی دانید که چه کنید بهتر است با پزشک کودک خود صحبت کنید. (این سوال خوبی است که می توانید آن را در ویزیت اول بپرسید).

علائم عفونت اگر چه نادرند عبارتند از:

تورم یا قرمزی، جمع شدن چرک در قاعده بند ناف و تب. بنابراین اگر ناف کودک قرمز و ملتهب شد یا شروع به آب دادن کرد با پزشک وی تماس بگیرید.

شستشوی ناحیه تناسلی دختران

ناحیه تناسلی دختران را می توان تنها با یک دستمال مرطوب در هنگام تعویض پوشک و یا استحمام تمیز کرد و در این حال باید مراقب بود که دستمال از جلو به عقب کشیده شود نه از عقب به جلو تا میکروب های ناحیه مقعد وارد واژن نشوند.

ممکن است ناحیه تناسلی قرمز و متورم شود و یا ترشحات بیرنگ، سفید و یا کمی خونی دیده شود که تمام این حالات در هفته های اول طبیعی است و در نتیجه هورمون های مادر هنگام بارداری بوجود می آید. اگر این علائم بعداز شش هفته اول پس از تولد از بین نرود باید با پزشک متخصص اطفال مشورت کنید.

شستشوی ناحیه تناسلی پسران ختنه شده

تنها کاری که باید در مورد موضعی که به تازگی ختنه شده است انجام دهید آنست که پوست ناحیه را با آب و صابون بشوئید درست مانند سایر قسمت های پوست بدن.

بهتر است از سائیدن و ایجاد کف در ناحیه آلت تناسلی پسران خواه ختنه شده و خواه بدون ختنه بپرهیزید زیرا پوست این ناحیه را خشک می کند و باعث تحریک آن می شود.

در چند روز اول پس از عمل ختنه، آلت تناسلی ممکن است کاملا قرمز باشد و ترشحی زرد رنگ داشته باشد.

این در واقع علامت خوبی است و نشان می دهد که سیر بهبود طبیعی است. علیرغم آنکه محل ختنه کمتر احتمال دارد که عفونت کند علائم عفونت عبارتند از قرمزی پایدار، تورم سر آلت و زخم هایی که با ترشحات زرد رنگ و خشک بسته شده است. در صورت مشاهده هر یک از این علائم فورا به پزشک اطلاع دهید.

شستشوی ناحیه تناسلی پسران ختنه نشده

هنگام تمیز کردن یا شستن آلت تناسلی که ختنه نشده باشد سعی کنید پره پوس یا پوست حشفه را نکشید.

چندین ماه یا حتی سال طول می کشد تا پره پوس از آلت تناسلی جدا شود. پس از جدا شدن پره پوس و هنگامیکه کاملا بتوان آن را کشید (اگر نخواهید کودک را ختنه کنید بهتر است زمان آنرا از پزشک کودکتان بپرسید) باید گاهی آن را بکشید و انتهای آلت را که زیر آن قرارگرفته است به آرامی ولی با سرعت از ماده مومی شکل سفید رنگی که بطور طبیعی در این محل تشکیل می شود تمیز کنید.

تکامل سیستم بینایی کودک:

سیستم بینایی در بدو تولد یک سیستم تکامل نیافته است و تکامل آن در طول سال اول زندگی رخ می دهد. از این رو، توجه والدین و پزشکان به مشکلات احتمالی در طول سال اول نقشی بسیار تعیین کننده در تکامل بینایی کودک و جلوگیری از مشکلات ناشی از اختلال در بینایی نظیر مشکلات یادگیری خواهد داشت.

سه ماه اول

نوزادان معمولا قبل از هر چیز “حرکت” را می بینند. نوزادانی که به موقع بدنیا آمده باشند (هفته ۳۸ تا ۴۲ حاملگی) باید بتوانند تغییرات صورت مادر نظیر خنده، اخم، … را در هفته اول بعد از تولد ببینند. در این زمان درک رنگ هنوز کاملا تکامل نیافته و درک عمق نیز در طول سال اول به موازات هماهنگ شدن حرکت چشم ها ایجاد می شود.

هماهنگی عضلات چشم در نوزادان تازه متولد شده و شیرخواران بسیار ناقص است. چشم نوزادان اغلب به بیرون یا داخل منحرف شده و حرکت چشم ها با هم هماهنگ نیست. این وضعیت استرابیسم یا انحراف چشم خوانده می شود. اگر استرابیسم تا ۳ یا ۴ ماهگی خودبخود بر طرف نشود بهتر است نوزاد توسط یک چشم پزشک معاینه شود.

اولین علائم مشکلات چشم و بینایی

در بعضی موارد لازم است نوزاد قبل از ۳-۴ ماهگی مورد معاینه قرار گیرد. این موارد عبارتند از: انحراف شدید چشم ها، عدم حرکت چشم قبل از ۳ ماهگی، انحراف هر دو چشم به داخل، ثابت ماندن یک چشم در زمان حرکت چشم دیگر و یا تفاوت فاحش بین حرکات دو چشم.

تشخیص زودرس استرابیسم بسیار مهم است زیرا تنبلی چشم یا آمبلیوپی حاصل استرابیسم درمان نشده است. اگر یک چشم کودک نتواند بر اثر استرابیسم خوب ببیند هماهنگی چشم ها بر هم می خورد. همچنین اگر مغز تصویری از یکی از چشم ها دریافت نکند در طول زمان علائم ارسالی از چشم مبتلا را نادیده می گیرد و نهایتاً فرد دچار تنبلی چشم و متعاقب آن کاهش شدید دید می شود.

مشکلات بینایی در نوزادان نارس

تکامل بینایی در نوزادان نارس کمی بیشتر از نوزادانی که به موقع بدنیا آمده باشند طول می کشد. احتمال ایجاد استرابیسم و آمبلیوپی در نوزادانی که قبل از هفته ۳۵ حاملگی بدنیا آمده باشند ۳۰% بیشتر است. هر چه نوزاد زودتر از زمان طبیعی بدنیا بیاید این احتمال افزایش می یابد.

نوزاد باید کاملا به نور روشن (مثلا لامپ) و یا آویز هایی که معمولا بالای سر نوزادان آویزان می کنند توجه کند. اگر در ۳ ماهگی جسم را جلو چشم نوزاد بگیرید و آن را از یک سمت آهسته به سمت دیگر ببرید و نوزاد قادر به دنبال کردن آن با چشم نباشد بهتر است مورد معاینه قرار گیرد. البته در بعضی موارد تکامل بینایی دیرتر رخ می دهد که به آن تأخیر در تکامل بینایی می گویند.

حرکات نامنظم چشم

اختلالی بنام نیستاگموس ممکن است در نوزادی رخ دهد. در این اختلال چشم ها حرکاتی به چپ و راست، حرکات دورانی و یا حرکات نامنظمی دارند. علت این اختلال ممکن است ضعف بینایی، وجود نقص در مسیر عصبی از چشم به مغز و یا آلبینیسم (کمبود رنگدانه ها) باشد. نیستاگموس ممکن است ارثی هم باشد. نوزادانی که نیستاگموس دارند ممکن است دید طبیعی و یا ضعیف داشته باشند. اگر نیستاگموس تا بعد از ۳ ماهگی باقی بماند نوزاد باید مورد معاینه قرار گیرد.

در مجموع باید گفت که ۳ تا ۴ ماه اول زندگی زمان بسیار مهمی از نظر تکامل بینایی است و توجه والدین و مراجعه به موقع به چشم پزشک نقش تعیین کننده ای در بینایی کودک خواهد داشت.

۴ تا ۶ ماهگی

در این سن نوزاد باید دستش را به طرف اسباب بازی که جلوی او می گیرید دراز کند و یا دستش را به آن بزند. در ابتدا ممکن است دست نوزاد بطور اتفاقی به جسمی که جلویش گرفته اید بخورد ولی در طول زمان با رشد بینایی، درک عمق و درک بیشتر نوزاد این کار ارادی تر می شود.

از ۶ تا ۸ ماهگی نوزاد شروع به غلت زدن و احتمالا چهار دست و پا راه رفتن می کند. در این مرحله می توانید یک اسباب بازی را طوری جلو کودک قرار دهید که مجبور باشد برای رسیدن به آن غلت بزند و یا کمی از جای خود جلوتر بیاید. این کار به تقویت بینایی نوزاد کمک می کند.

بین ۸ تا ۱۲ ماهگی نوزاد شما ممکن است چهار دست و پا حرکت کند و یا راه برود. سعی کنید به جای راه افتادن زودتر، کودک خود را به حرکت چهار دست و پا تشویق کنید زیرا باعث ایجاد هماهنگی میان حرکات دست و چشم می شود. در این سنین بویژه وقتی کودک روی مبل یا تخت و یا نزدیک پله است باید بسیار مواظب وی بود زیرا دید کودک در این مرحله هنوز فاقد درک عمق کافی است و در نتیجه پستی و بلندی ها را بخوبی درک نمی کند. به عبارت دیگر کودک در این سن متوجه نیست که لبه تخت در جایی تمام می شود و زمین پایین تر از آن قرار گرفته است بنابراین احتمال سقوط کودک از تخت و پله وجود دارد

http://www.pezeshk.us/?p=13720

مطالب پیشنهادی

سرطان سینه و تمامی گفتنی های آن

نقش مردان در زمینه بهداشت باروری همسران
کاهش مرگ و میر زنان باردار با برنامه مادری ایمن
مادران شاغل و نگهداری کودکان

تمرینات ورزشی در دوران حاملگی و قبل از زایمان

حقایقی در باره ایدز و لزوم آموش جنسی