(marriage ideal ) ازدواج ایده آل
(معیارهای انتخاب همسر- مراسم عروسی-روابط زناشویی موفق- مهارتهای زندگی و....)(marriage ideal ) ازدواج ایده آل
(معیارهای انتخاب همسر- مراسم عروسی-روابط زناشویی موفق- مهارتهای زندگی و....)
اشتها و رفتارهای غذایی کودک نوپا
اشتها و رفتارهای غذایی کودک نوپا اشتهای کودکان یک تا دو ساله چگونه است؟ اشتهای کودک در زمان های مختلف متفاوت است و تحت تاثیر عوامل زیادی از جمله میزان رشد کودک قرار می گیرد. بنابراین حتی در کودکانی که در سال اول عمر اشتهای خوبی هم داشته اند در سال دوم زندگی به نظر می رسد که کودک اشتهای سابق را ندارد و والدین می گویند که اشتهای او کم شده است در صورتی که این کاهش اشتها ناشی از کند شدن رشد در این سن نسبت به سال قبل است. گرچه ممکن است بین کودکان از نظر نوع و میزان دریافت مواد غذایی اختلاف زیادی وجود داشته باشد و گاهی اوقات از یک وعده تا وعده دیگر و یا از یک روز به روز دیگر فرق کند ولی تحقیقات نشان داده است که اکثر کودکان و حتی آنان که مقدار مواد غذایی متغیری دریافت می کنند انرژی و مواد مغذی مورد نیاز خود را از یک غذای متعادل به دست می آورند. سایر عوامل مثل رفتار خانواده در زمینه دوست داشتن و یا دوست نداشتن غذا، عادت های نادرست مروط به غذا و تغذیه، همه در سال اول و دوم زندگی کودک شکل گرفته و ادامه می یابند. در اینجا پدر و مادر به عنوان یک "الگو" نقش مهمی ایفا می کنند. فضای روانی مثبت یا منفی که خانواده در زمان غذاخوردن ایجاد می کنند می تواند ناشی از شرایط روانی و یا نحوه تغذیه و برخورد افراد خانواده با یکدیگر باشد. عدم آگاهی و یا بی توجهی اعضا خانواده در مورد رفتارهای تغذیه ای کودک، همچنین محدودیت فرصت والدین بخصوص مادر، به ویژه اگر شاغل هم باشد می تواند در مشکلات تغذیه و کاهش اشتهای کودک موثر باشد و موجب شود که کودک یک تا 2 ساله بعضی از غذاهایی را که قبلا خوب می خورده دیگر نخورد. این بی علاقگی ممکن است یک تا 2 هفته طول بکشد و گاه سال ها باقی بماند. از طرف دیگر کودکان در این سن استقلال خود را نشان می دهند و می خواهند که خودشان غذا بخورند. هنوز هم دوست دارند ریخت و پاش کنند و از انگشتان خود برای برداشتن غذا استفاده نمایند که این رفتار بخشی از مرحله تکاملی آنان است. کودکان ترجیح می دهند از غذاهایی استفاده کنند که مستقیما آن را به دست بگیرند و یا در بشقابشان جستجو کرده و آن را بردارند. بسیاری اوقات تمایل نشان دادن به خوردن بعضی از غذاها و یا علاقه نشان دادن به غذاهایی که مناسب سنشان نیست و یا بازی کردن با غذا بیشتر به دلیل بازیگوشی و حس استقلال طلبی آنان است نه اینکه واقعا به آن غذای خاص علاقه داشته و یا نسبت به بعضی غذاهای دیگر بی علاقه باشند. بنابراین پدرو مادر باید سعی کنند علت این گونه رفتارهای کودکان را شناسایی نموده و حتی المقدور از آنها پیشگیری کنند تا با مشکلات کمتری هنگام غذاخوردن او روبروی شوند. رفتارهای غذایی در کودک یک تا دو ساله چگونه شکل می گیرد؟ عبور از یک سالگی به دوسالگی و بالاخره از تغذیه با مجموعه "شیر مادر+ غذای کمکی" به "غذای خانواده+ شیر مادر" مرحله مهمی از زندگی کودک است که در این دوره همچنان باید بخشی از غذاهای اواخر یک سالگی ادامه یابد و غذاهای سفره بتدریج وارد برنامه غذایی او شود بطوری که با بزرگ شدن کودک و گذشت زمان سهم او از مواد غذایی سفره خانواده بیشتر و غذاهای مخصوص قبل از یک سالگی کمتر شود تا کودک بتواند بعد از چند ماه تقریبا همه مواد مورد نیاز خود را از سفره خانواده تامین نماید و چون هنوز معده او گنجایش کمی دارد برای تامین کالری مورد نیازش باید وعده های غذایی متعدد داشته باشد و از میان وعده های سالم و مغذی استفاده نماید. کودکان با عادات بد غذایی متولد نمی شوند ما آنان را چنین بار می آوریم.
همانطور که گفته شد والدین باید به خاطر داشته باشند که اگر کودک گاهی اوقات علاقه به خوردن غذا نشان نمی دهد احتمال دارد که این امر طبیعی و ناشی از کاهش موقتی اشتها ی او باشد
. برای ترغیب کودک به غذا خوردن باید غذای او را متنوع، خوشرنگ، خوشبو و با قوام و غلظت مناسب و به صورتی اشتها آور تهیه کرد و زمان خوردن را برای او دلپذیر و لذت بخش نمود. والدین اکثر کودکانی که خوب غذا نمی خورند و بهانه گیری می کنند نمی دانند که کودک آنان در حال تغییرات عادت غذایی در طول زندگی خود می باشند. این والدین معمولا یا: • با فشار، کودک خود را وادار به خوردن می کنند. • و یا با شوخی، ادا، حقه و ... غذا را در داخل دهان او می گذارند. که این اعمال سبب می شود کودک اصولا نسبت به غذاخوردن مقاومت نماید و در سال های بعد هم دچار مشکلات بیشتر شود. هنگام غذا دادن یا غذا خوردن کودک باید به چه نکاتی توجه کرد؟
• مواد غذایی نه تنها از نظر کمیت و کیفیت باید کامل و مناسب باشد بلکه شرایط محیطی که کودک در آن تغذیه می شود نیز از نظر روانی مساعد و مطلوب باشد تا کودک از خوردن غذا لذت برده و به آن تمایل نشان دهد. • چون در اواخر سال دوم، کودک بیشتر اجتماعی شده و اغلب قادر است بدون کمک غذا بخورد و غذای مورد علاقه خود را به دلخواه انتخاب نماید مادر باید مواظب باشد که مواد مغذی کافی، متعادل و پر انرژی که برای رشد کودک لازم است در اختیار او بگذارد و از مصرف شدن آن اطمینان حاصل کند. • به کودک نباید به زور غذا داد. در عین حال محیط او باید آرام باشد و حواس و توجه اش به مطلب دیگری جلب نشود. گاهی مادرها اجازه نمی دهند که کودک مطابق میل و نیاز خود غذا طلب کند در حالی که بهتر است اشتیاق و اشتهای کودک حتما در نظر گرفته شود. • اگر کودک غذایی را دوست نداشت نباید کلا آن را از برنامه غذایی حذف کرد بلکه می توان با تغییراتی و در فرصتی دیگر، آن را امتحان کرد. • به امتناع کودک از خوردن غذا در بعضی از شرایط باید توجه نمود. گاهی جدایی از مادر، بیماری کودک، شرایط خاص روحی کودک، شب نخوابیدن، عدم استفاده از آفتاب و هوای سالم و پاک، نداشتن فعالیت زیاد، گوشه گیری کودک و گاهی اوقات وسواس بیش از اندازه مادر در مورد اینکه موقع غذا خوردن باید همه چیز تمیز بماند و لباس کودک کثیف نشود و امثال آن ممکن است بر علاقه و اشتهای او به غذا و یا امتناع از غذا خوردن تاثیر گذار باشد. • بنابراین کودک در زمان غذا خوردن باید در محل امن و راحتی قرار گیرد، مشتاق غذاخوردن باشد، بدون عجله به او غذا داده شود، با زور و تهدید یا رشوه وادار به غذاخوردن نشود. اگر به هر علتی از خوردن یک وعده غذا خودداری کرد باید بدون هیچگونه نگرانی و اضطراب آن نوبت تغذیه را به تاخیر انداخت یا حتی از آن صرف نظر نمود. مطمئنا در وعده های دیگر جبران خواهد کرد. • کودکان در این سن دوست دارند خودشان غذا بخورند و ترجیح می دهند غذا را با دست و انگشتان خود بردارند. • آنان غذای گرم را نسبت به غذای سرد یا داغ ترجیح می دهند. • معمولا با غذا بازی می کنند و صحنه های غیر قابل انتظاری ایجاد می کنند! ولی خودشان از این کار لذت می برند. • نمی توانند بیش از 5 تا 10 دقیقه پشت سر هم برای غذا خوردن وقت صرف کنند و اگر بتوانند سفره را ترک می کنند و بعد دو مرتبه برمی گردند. • آداب غذاخوردن را مراعات نمی کنند، در حین غذا خوردن و بعد از سیر شدن، غذا را به اطراف پخش می کنند. • بیشتر به خواسته ها و تمایلات خود توجه دارند و کمتر به نظر دیگران اهمیت می دهند. • از پدر و مادر و خواهر و برادرانشان تقلید می کنند. • بعضی غذاها را نمی خورند و احتمال بروز عادت نامساعد غذایی از همین جا سرچشمه می گیرد. بنابراین چون مغز فعال و پویای کودک آماده دریافت همه پیام های محیط زندگی و اطرافیان است عادات خوب غذایی هم باید از سنین پائین به کودک آموزش داده شود. آموزش عملی و عینی به مراتب اثربخش تر از بیان است. همه افراد بزرگتر خانواده باید بدانند رفتارهای غذایی آنان می تواند برای افراد کوچکتر خانواده الگو باشد. پس سر سفره و هنگام صرف غذا باید مواظب بود و حداقل به منظور آموزش فرزندانمان، خودمان هم به هنگام غذاخوردن مراقب رفتار و گفتارمان باشیم و به عادت های خوب غذایی عمل کنیم. مثلا بر سر سفره و هنگام غذا خوردن نگوئیم که "من این غذا را دوست ندارم" و یا "چقدر بدمزه و بدشکل است". از اضافه کردن نمک و شکر به غذا پرهیز نموده و سعی کنیم مصرف سبزی و میوه را بیشتر کنیم. گفتار خوب و حسن رفتار و کردار در خانواده موجب ثبات شخصیت و رفتارهای منطقی و صحیح در کودک می شود، محیط های متشنج و عصبی خانواده آثار زیان بخشی بر روح و روان کودک می گذارد که بدون شک در عادات و رفتار تغذیه ای آنان نیز اثر منفی خواهد گذاشت. در این میان سلامت روانی مادر نقش عمده ای دارد. اضطراب، افسردگی و یا رفتارهای وسواسی او می تواند باعث کم اشتهایی یا بی اشتهایی و بدغذایی کودک شود و بسیاری از مشکلات رفتاری، خلقی و تغذیه ای کودکان را ایجاد نماید
. هنگام غذاخوردن چگونه می توان محیط را برای کودک دلپذیر کرد؟
به محل، زمان و نحوه غذا دادن به کودک توجه کنید. کودک باید غذا را سر میز و یا سر سفره خانواده، در محیطی تمیز، آرام، دوستانه، راحت، مطمئن و خوشایند صرف کند تا ضمن اینکه از غذا خوردن همراه دیگران لذت می برد طرز غذاخوردن و نحوه استفاده از قاشق، چنگال و لیوان را نیز بیاموزد. بهتر است کودک را به جای اجبار، تشویق به غذا خوردن کرد. علاقه به غذا خوردن زمانی بوجود می آید که غذا به صورت جالبی ارائه شود و کودک ببیند که دیگران هم غذاهای متنوع یا جدید را با لذت می خورند. ضمنا غذا باید به شکلی باشد که خوردنش برای کودک آسان باشد. مثلا گوشت چرخ کرده را بهتر از گوشت تکه ای می پذیرد یا قطعات کوچک سیب زمینی و یا هویج پخته شده یا لقمه های کوچک غذا را با میل و رغبت می خورد. در ابتدا کودک 1 تا 2 ساله ممکن است برای گرفتن یا برداشتن غذا از انگشتانش استفاده کند ولی بتدریج می تواند در گرفتن قاشق، چنگال و لیوان مهارت پیدا کند. ظرف غذا باید کوچک و کمی گود باشد تا غذا از آن بیرون نریزد. قاشق و چنگال و لیوان هم باید کوچک، سبک و طوری باشد که کودک به راحتی آن را بردارد و نگهدارد. بهتر است از قاشق و چنگال و بشقاب نشکن استفاده شود و بهتر است از قاشقی که او را به یاد قاشق دارو می اندازد استفاده نشود. کودک را به ویژه در شروع غذا که گرسنه است، باید تشویق کرد تا علیرغم ریخت و پاشی که می کند خودش غذا بخورد، این کار را یاد بگیرد و مهارت و اعتماد به نفس پیدا کند، سپس وقتی خودش از خوردن خسته شد و یا در ضمن آنکه خودش غذا می خورد او را کمک کرد.
چه باید کرد تا کودک از غذا خوردن لذت ببرد؟
• ساعات برنامه غذایی را خیلی عوض نکنید. • مراقب باشید که زمان غذا خوردن، کودک خیلی گرسنه یا خیلی خسته نباشد. • سعی کنید میان وعده ها را 5/1 تا 2 ساعت قبل از وعده اصلی غذا بدهید. • بهتر است میان وعده ها خیلی شیرین، حجیم یا چرب نباشند تا اشتهای کودک برای وعده اصلی غذا، باقی بماند. • برای دسر یک ماده کمی شیرین انتخاب کنید و آن را بلافاصله بعد از غذا به او بدهید که جزو غذا به حساب بیاید. • اگر غذای جدیدی به او می دهید که از خوردنش امتناع می کند تعجب نکنید، آن را همراه با غذایی که دوست دارد مثل برنج یا نان یا سیب زمینی به او بدهید. • غذاهارا خیلی زود به زود و بر اساس تمایل او عوض نکنید. • هنگام غذا دادن، دعوا نکنید، داد و قال راه نیندازید و برای خوردن غذا جایزه تعیین نکنید. • بگذارید در مورد سیر شدنش خودش تصمیم بگیرد، اگر در یک وعده مقدار کمتری بخورد مسلما در وعده دیگر یا روز دیگر جبران می کند. • در سن یک تا دو سالگی با توجه به مراحل تکامل کودک، شما انتظار نداشته باشید که هنگام غذا خوردن خیلی تمیز و مرتب باشد. این مرحله ریخت و پاش بتدریج بهتر می شود. برخی کارهای او را مانند پرت کردن غذا، بازی کردن هنگام غذاخوردن و ... را می توان با آرامش و ملایمت و بتدریج محدود کرد. بسیاری از رفتارهای غذایی آرام آرام با بزرگ شدن کودک عوض می شوند. منبع: www.ninisite.com
مطالب پیشنهادی
بررسی اثرات کافئین بر بدن
عوارض شیرین کنندههای بدون کالری
فست فود زیر ذره بین کارشناسان حوزه سلامت
ویژگی های ظروف آشپزی و اثر آن در پخت غذا
غذاهایی که کودکان زیر یک سال را دچار حساسیت می کند
ایسنا: یوسف نقیایی با اشاره به غذاهای غیرمجاز برای کودک زیر یک سال اظهار کرد: غذاهایی مانند شیرگاو که حاوی مواد آلرژی زا است احتمال بروز حساسیت را افزایش می‌دهند و این در حالی است که جوشاندن شیر در تهیه غذاهایی مثل فرنی مقداری از مواد آلرژی زای موجود در آن را کمتر می‌کند.
وی سفیده تخم مرغ، عسل، پنیر، شکلات، انواع توت، کیوی، آلبالو، گیلاس، خربزه، انواع مرکبات، بادمجان، سوسیس و کالباس، فلفل و ادویه و ... را از دیگر غذاهایی عنوان کرد که احتمال بروز حساسیت را در کودک زیر یک سال افزایش می دهد.
این کارشناس تغذیه افزود: همچنین غذاهایی مانند دانه کشمش، دانه انگور، ذرت، سوسیس، آجیل و سبزی های خام و سفت مثل هویج، دانه‌های نخود، لوبیا و سایر حبوبات که ممکن است موجب خفگی کودک شود نیز برای زیر یک سالگی مناسب نیست.
وی همچنین نوشیدنی‌هایی مثل قهوه و چای را که موجب بی‌قراری می‌شود، عسل که موجب مسمومیت می‌شود، نوشابه‌های رنگی و گازدار که به کلیه‌ها آسیب می رسانند و یا موجب اختلالات گوارشی می شوند، نمک که موجب تغییر ذائقه و زمینه‌ای برای بیماریهای قلبی عروقی و فشار خون می‌شود و اسفناج و کلم که از جذب آهن و ید جلوگیری می‌کند را برای کودک زیر یک سال مناسب ندانست.
نقیایی در پایان گفت: با اضافه کردن یک قاشق مرباخوری کره یا یک قاشق غذاخوری روغن مایع به هر وعده غذای کودک می توان غذای کودک را مقوی کرده و میزان انرژی آن را افزایش داد. همچنین با اضافه کردن مقداری آرد گندم یا برنج و یا عصاره استخوان به غذاهایی مثل سوپ نیز غذا را مقوی کرد.
مهمان جدید سفره
 فردای جامعه با کودکان امروز شکل می گیرد، پس تعهد سنگینی بر دوش ماست تا جسم، روح و روان کودک را به بهترین وجه ممکن پرورش داده و سلامت و کارایی او را اعتلا بخشیم.برای اطمینان از توفیق در امر تغذیه کودکان، باید تغذیه انحصاری با شیر مادر را از دقایق اول تولد شروع کرد و تا پایان ۶ ماهگی ادامه داد. در واقع تغذیه با شیر مادر باید تا نیم ساعت پس از تولد صورت گیرد و نوزاد از شیر آغوز (که غلیظ تر از شیر معمولی است) استفاده کند، تحقیقات نیز حاکی از آن است کودکانی که از شیر مادر تغذیه می کنند در برابر انواع بیماری ها از سطح سلامتی بالاتری برخوردارند و نرخ ابتلا به ناراحتی های روحی و روانی نیز به شدت در آنها کم است. به این ترتیب در زمان ۶ ماه اول که زمان تغذیه انحصاری با شیر مادر به شمار می آید، نوزاد احتیاج به هیچ ماده غذایی دیگری حتی آب ندارد، البته استفاده از قطره A+D و یا مولتی ویتامین و واکسن ها از ضروریات و تامین کننده بخش عمده ای از نیازهای غذایی، جسمی، روانی و عاطفی اوست. اما از ۶ ماهگی با وجود اینکه هنوز غذای اصلی شیرخوار، شیر مادر است، برای تکامل بهتر جسمی روانی و اجتماعی او باید غذای کمکی را شروع کرد. کودکان در آغاز خوردن غذاهای جامد و سفت قیافه کاملاً مضحک و رقت باری به خود می گیرند، بینی و پیشانی خود را به طرز خاصی به هم می کشند که در واقع این عکس العمل طفل قابل سرزنش نیست، بنابراین در ابتدا غذای کمکی باید سالم و مناسب، کم حجم و پرانرژی باشد، باید غلظتش کمی بیشتر از شیر مادر باشد و به تدریج بر مقدار غلظت و تنوع آن افزوده شود. شروع غذای کمکی قبل از ۶ ماهگی دارای خطراتی است. دیر شروع کردن غذای کمکی نیز خالی از اشکال نیست و توانایی های جسمی شیرخوار در حدود ۵ تا ۶ ماهگی دچار تغییراتی می شود که او را مستعد دریافت غذای کمکی می کند. عمل جویدن به صورت حرکات عمودی فک شروع می شود و در نتیجه کودک می تواند غذاهای غلیظ تر از شیر مادر را که دارای تکه های کوچک است با حرکات عمودی فک و نشستن بدون نیاز به حمایت شروع کند. اما نکته ای که بسیار حائز اهمیت است پس زدن غذا توسط کودک در روزهای اول است،زیرا خود غذا، مزه و طعم آن، شکل آن، به کار بردن قاشق برای خوردن و... برایش جدید و تازه است و بنابراین نباید مورد سرزنش واقع شود. به خاطر داشته باشید زمانی که کودک قادر به نشستن است او را بنشانید و اگر هنوز کاملاً قادر به نشستن نیست او را در بغل بگیرید. هیچ وقت در حالیکه دراز کشیده به او غذا ندهید. سعی نکنید تندتند قاشق پر از غذا را داخل دهانش ببرید و به او اجازه دهید خودش تصمیم بگیرد. به اجبار یا زودتر از موقع غذا دادن به شیرخوار او را ناخشنود کرده و تجربه تلخی از غذا در ذهن وی به جا می ماند.شروع تغذیه تکمیلی می تواند به شکل زیر باشد: ● ۶ ماهگی در ۶ ماهگی طفل باید از شیر مادر به هر میزان که تمایل دارد استفاده کند. در هفته اول شش ماهگی شروع غذای کمکی با فرنی آرد برنج (کمتر آلرژی زاست) است که از یک قاشق مرباخوری در روز شروع شده و به ۱۱-۱۰ قاشق در پایان هفته می رسد. هفته دوم و سوم و چهارم: جایگزینی حریره بادام با فرنی را مجدداً از یک قاشق مرباخوری شروع کرده و به تدریج دفعات را تا ۱۰ قاشق اضافه می کنیم، بنابراین هفته دوم یک تا ۱۰ قاشق مرباخوری فرنی یا حریره بادام توصیه می شود. ● ۸-۷ ماهگی هفته های اول ماه هفتم: ابتدا در ادامه تغذیه قبلی سوپ را هم وارد برنامه غذایی کودک می کنیم، به همان ترتیب ذکر شده که از یک قاشق مرباخوری شروع کرده و به تدریج مقدار آن را افزایش می دهیم. در ادامه مقدار فرنی و آرد برنج در پایان هشت ماهگی به حدود ۵-۳ قاشق غذاخوری رسیده و کودک قادر به خوردن ۵-۲ قاشق پوره سبزیجات نظیر پوره هویج، سیب زمینی و نخودفرنگی است که می توان این مواد را به سوپ او اضافه کرد. سبزی های خرد شده و پوره شده مقادیری از کربوهیدرات، ویتامین A و ویتامین C را فراهم می کنند. شیر نیز ماده ای است که می شود به پوره سبزیجات اضافه کرد. گوشت های پوره شده و له شده نیز که کاملاً بدون چربی باشد منبع بسیار مهمی از پروتئین و آهن هم (HEM) بوده که بهترین نوع جذبی آهن است. ماست نیز ماده غذایی بسیار مفیدی است که همراه با سوپ ها می توانید به تدریج وارد برنامه غذایی کودک کنید. اینجاست که در هفته های اول ماه هشتم تخم مرغ را وارد برنامه غذایی کودک می کنیم، البته صرفاً زرده تخم مرغ که کاملاً آب پز شده باشد (برای جلوگیری از ورود انگل سالمونلا به بدن نوزاد) از دادن سفیده تخم مرغ تا قبل از یک سالگی به دلیل ایجاد آلرژی صرف نظر کنید.زرده تخم مرغ را از یک نخود در روز اول که با شیر مادر یا کمی آب جوشیده نرم شده باشد، شروع می کنیم و در طول ۱۰ روز به یک زرده کامل می رسانیم. ● هفته های پایانی ماه هشتم می توان از سبزی های نشاسته ای پوره تهیه کرد و به جای فرنی در وعده صبح یا عصر به کودک داد، علاوه بر این به دلیل افزایش نیاز کالریکی کودک به خصوص در شیرخوارانی که رشد آنها مناسب نیست، می توان به غذاها (سوپ ها و پوره ها) مقداری کره یا روغن مایع اضافه کرد، همچنین همراه با سوپ می توان از ماست به میزان ۴-۳ قاشق مرباخوری استفاده کرد. ●ماه نهم در ماه نهم افزودن حبوبات را به غذای شیرخوار شروع کرده که معمولاً از عدس و ماش که هضم راحت تری دارد، استفاده می کنیم. استفاده از جوانه های آنها هم در سوپ می تواند سودمند باشد. البته باید این نکته را به خاطر داشته باشیم که قبل از استفاده از حبوبات حتماً باید آنها را خیس کرد و آب آن را عوض کرد. در مورد لوبیا چیتی و قرمز بهتر است پوستشان را هم جدا کنند و سپس به سوپ اضافه کنند. در این ماه می توان آب میوه ها را وارد برنامه غذایی شیرخوار کرد که توصیه می شود آب سیب اولین آب میوه ای باشد که به شیرخوار داده می شود. آب مرکبات (پرتقال، لیموشیرین، لیموترش و...) را هرگز قبل از یک سالگی به شیرخوار ندهید و میوه های خانواده توت ها، گیلاس، آلبالو، کیوی و خربزه نیز به دلیل ایجاد آلرژی توصیه نمی شود. آب میوه ها بهترین منابع تامین ویتامین ها به خصوص ویتامین C و ویتامین های گروه B به شمار می آیند، مواد معدنی بسیار مفیدی مانند پتاسیم، منیزیم، کلسیم و دیگر مواد معدنی و ویتامین ها برای سلامتی شیرخوار بسیار ضروری به شمار می آیند. ●پایان نه ماهگی کودک قادر به مصرف ۵ تا ۹ قاشق غذاخوری در ابتدا و بعداً در حدود سه چهارم لیوان فرنی یا حریره بادام است. به مرور غذای صاف شده را باید حذف کرد و غذای ریز و قطعه قطعه شده و خوب پخته شده را به شیرخوار داد. اگر به طفلی هرگز اجازه داده نشود با انگشت غذا بخورد، ممکن است بعدها علاقه ای به خوردن غذای خود با قاشق پیدا نکند. کم کم گوشت صاف شده کم شده و حدوداً ۳۰ تا ۶۰ گرم گوشت پخته از انواع گوشت سفره به غذای کودک اضافه می شود. می توان از خود میوه های مجاز به جای آب میوه استفاده کرد. مثلاً از سیب و موز شروع کرد. میوه مورد نظر باید کاملاً رسیده و شسته شده باشد. میوه را با پشت قاشق کاملاً نرم کرده و سپس به شیرخوار داد و به تدریج می توان بر مقدار میوه کودک افزود.در این ماه می توان از خرمای رسیده که پوست و هسته آن جدا شده باشد به عنوان دسر استفاده کرد. خرما همیشه جزو میوه های تازه محسوب می شود و مقدار زیادی ویتامین A و آهن و دیگر مواد معدنی را دارد که برای رشد و نمو کودک ضروری است، همچنین حاوی ویتامین های B۲، B۱ و B۳ است.همچنین باید کودک را با غذاهایی که می شود با دست گرفت مانند: بیسکوئیت، نان برشته، تکه هایی از سیب زمینی و یا هویج پخته آشنا کرد.گاهی اوقات بچه دوست دارد که یک تکه استخوان خالی مرغ را به لثه یا دندانش بکشد و با این کار راضی می شود، اجازه این کار را به او بدهید. ● دو هفته پایانی ماه دهم و ماه های یازدهم و دوازدهم علاوه بر مصرف سوپ حاوی سبزیجات مجاز، حبوبات یا برنج و گوشت می توان از گوشت ماهی که تیغ آن کاملاً گرفته شده باشد همراه با کته نرم استفاده کرد.از آنجایی که بنای عادات غذایی بین ۱ تا ۲ سالگی پی ریزی می شود اگر تغذیه کودک مناسب با نیاز آن نباشد، کودک دچار سوءتغذیه خواهد شد.از این روز به مرور باید سلیقه کودک را با تنوع بخشیدن به نوع غذاهای دریافتی متنوع کرد تا از انواع گروه های غذایی استفاده کند. در این زمان می توان کودک را با غذای سفره آشنا کرد، ولی بهتر است غذای کودک نسبت به غذای سفره از نظر چاشنی متفاوت باشد و افزودن نمک و شکر را به غذای کودک توصیه نمی کنیم، حتی شما را از انجام این کار منع می کنیم. |
صدف کوه کن http://vista.ir/مطالب پیشنهادی
|