(marriage ideal ) ازدواج ایده آل
(معیارهای انتخاب همسر- مراسم عروسی-روابط زناشویی موفق- مهارتهای زندگی و....)(marriage ideal ) ازدواج ایده آل
(معیارهای انتخاب همسر- مراسم عروسی-روابط زناشویی موفق- مهارتهای زندگی و....)اشتها و رفتارهای غذایی کودک نوپا
اشتها و رفتارهای غذایی کودک نوپا اشتهای کودکان یک تا دو ساله چگونه است؟ اشتهای کودک در زمان های مختلف متفاوت است و تحت تاثیر عوامل زیادی از جمله میزان رشد کودک قرار می گیرد. بنابراین حتی در کودکانی که در سال اول عمر اشتهای خوبی هم داشته اند در سال دوم زندگی به نظر می رسد که کودک اشتهای سابق را ندارد و والدین می گویند که اشتهای او کم شده است در صورتی که این کاهش اشتها ناشی از کند شدن رشد در این سن نسبت به سال قبل است. گرچه ممکن است بین کودکان از نظر نوع و میزان دریافت مواد غذایی اختلاف زیادی وجود داشته باشد و گاهی اوقات از یک وعده تا وعده دیگر و یا از یک روز به روز دیگر فرق کند ولی تحقیقات نشان داده است که اکثر کودکان و حتی آنان که مقدار مواد غذایی متغیری دریافت می کنند انرژی و مواد مغذی مورد نیاز خود را از یک غذای متعادل به دست می آورند. سایر عوامل مثل رفتار خانواده در زمینه دوست داشتن و یا دوست نداشتن غذا، عادت های نادرست مروط به غذا و تغذیه، همه در سال اول و دوم زندگی کودک شکل گرفته و ادامه می یابند. در اینجا پدر و مادر به عنوان یک "الگو" نقش مهمی ایفا می کنند. فضای روانی مثبت یا منفی که خانواده در زمان غذاخوردن ایجاد می کنند می تواند ناشی از شرایط روانی و یا نحوه تغذیه و برخورد افراد خانواده با یکدیگر باشد. عدم آگاهی و یا بی توجهی اعضا خانواده در مورد رفتارهای تغذیه ای کودک، همچنین محدودیت فرصت والدین بخصوص مادر، به ویژه اگر شاغل هم باشد می تواند در مشکلات تغذیه و کاهش اشتهای کودک موثر باشد و موجب شود که کودک یک تا 2 ساله بعضی از غذاهایی را که قبلا خوب می خورده دیگر نخورد. این بی علاقگی ممکن است یک تا 2 هفته طول بکشد و گاه سال ها باقی بماند. از طرف دیگر کودکان در این سن استقلال خود را نشان می دهند و می خواهند که خودشان غذا بخورند. هنوز هم دوست دارند ریخت و پاش کنند و از انگشتان خود برای برداشتن غذا استفاده نمایند که این رفتار بخشی از مرحله تکاملی آنان است. کودکان ترجیح می دهند از غذاهایی استفاده کنند که مستقیما آن را به دست بگیرند و یا در بشقابشان جستجو کرده و آن را بردارند. بسیاری اوقات تمایل نشان دادن به خوردن بعضی از غذاها و یا علاقه نشان دادن به غذاهایی که مناسب سنشان نیست و یا بازی کردن با غذا بیشتر به دلیل بازیگوشی و حس استقلال طلبی آنان است نه اینکه واقعا به آن غذای خاص علاقه داشته و یا نسبت به بعضی غذاهای دیگر بی علاقه باشند. بنابراین پدرو مادر باید سعی کنند علت این گونه رفتارهای کودکان را شناسایی نموده و حتی المقدور از آنها پیشگیری کنند تا با مشکلات کمتری هنگام غذاخوردن او روبروی شوند. رفتارهای غذایی در کودک یک تا دو ساله چگونه شکل می گیرد؟ عبور از یک سالگی به دوسالگی و بالاخره از تغذیه با مجموعه "شیر مادر+ غذای کمکی" به "غذای خانواده+ شیر مادر" مرحله مهمی از زندگی کودک است که در این دوره همچنان باید بخشی از غذاهای اواخر یک سالگی ادامه یابد و غذاهای سفره بتدریج وارد برنامه غذایی او شود بطوری که با بزرگ شدن کودک و گذشت زمان سهم او از مواد غذایی سفره خانواده بیشتر و غذاهای مخصوص قبل از یک سالگی کمتر شود تا کودک بتواند بعد از چند ماه تقریبا همه مواد مورد نیاز خود را از سفره خانواده تامین نماید و چون هنوز معده او گنجایش کمی دارد برای تامین کالری مورد نیازش باید وعده های غذایی متعدد داشته باشد و از میان وعده های سالم و مغذی استفاده نماید. کودکان با عادات بد غذایی متولد نمی شوند ما آنان را چنین بار می آوریم.
همانطور که گفته شد والدین باید به خاطر داشته باشند که اگر کودک گاهی اوقات علاقه به خوردن غذا نشان نمی دهد احتمال دارد که این امر طبیعی و ناشی از کاهش موقتی اشتها ی او باشد
. برای ترغیب کودک به غذا خوردن باید غذای او را متنوع، خوشرنگ، خوشبو و با قوام و غلظت مناسب و به صورتی اشتها آور تهیه کرد و زمان خوردن را برای او دلپذیر و لذت بخش نمود. والدین اکثر کودکانی که خوب غذا نمی خورند و بهانه گیری می کنند نمی دانند که کودک آنان در حال تغییرات عادت غذایی در طول زندگی خود می باشند. این والدین معمولا یا: • با فشار، کودک خود را وادار به خوردن می کنند. • و یا با شوخی، ادا، حقه و ... غذا را در داخل دهان او می گذارند. که این اعمال سبب می شود کودک اصولا نسبت به غذاخوردن مقاومت نماید و در سال های بعد هم دچار مشکلات بیشتر شود. هنگام غذا دادن یا غذا خوردن کودک باید به چه نکاتی توجه کرد؟
• مواد غذایی نه تنها از نظر کمیت و کیفیت باید کامل و مناسب باشد بلکه شرایط محیطی که کودک در آن تغذیه می شود نیز از نظر روانی مساعد و مطلوب باشد تا کودک از خوردن غذا لذت برده و به آن تمایل نشان دهد. • چون در اواخر سال دوم، کودک بیشتر اجتماعی شده و اغلب قادر است بدون کمک غذا بخورد و غذای مورد علاقه خود را به دلخواه انتخاب نماید مادر باید مواظب باشد که مواد مغذی کافی، متعادل و پر انرژی که برای رشد کودک لازم است در اختیار او بگذارد و از مصرف شدن آن اطمینان حاصل کند. • به کودک نباید به زور غذا داد. در عین حال محیط او باید آرام باشد و حواس و توجه اش به مطلب دیگری جلب نشود. گاهی مادرها اجازه نمی دهند که کودک مطابق میل و نیاز خود غذا طلب کند در حالی که بهتر است اشتیاق و اشتهای کودک حتما در نظر گرفته شود. • اگر کودک غذایی را دوست نداشت نباید کلا آن را از برنامه غذایی حذف کرد بلکه می توان با تغییراتی و در فرصتی دیگر، آن را امتحان کرد. • به امتناع کودک از خوردن غذا در بعضی از شرایط باید توجه نمود. گاهی جدایی از مادر، بیماری کودک، شرایط خاص روحی کودک، شب نخوابیدن، عدم استفاده از آفتاب و هوای سالم و پاک، نداشتن فعالیت زیاد، گوشه گیری کودک و گاهی اوقات وسواس بیش از اندازه مادر در مورد اینکه موقع غذا خوردن باید همه چیز تمیز بماند و لباس کودک کثیف نشود و امثال آن ممکن است بر علاقه و اشتهای او به غذا و یا امتناع از غذا خوردن تاثیر گذار باشد. • بنابراین کودک در زمان غذا خوردن باید در محل امن و راحتی قرار گیرد، مشتاق غذاخوردن باشد، بدون عجله به او غذا داده شود، با زور و تهدید یا رشوه وادار به غذاخوردن نشود. اگر به هر علتی از خوردن یک وعده غذا خودداری کرد باید بدون هیچگونه نگرانی و اضطراب آن نوبت تغذیه را به تاخیر انداخت یا حتی از آن صرف نظر نمود. مطمئنا در وعده های دیگر جبران خواهد کرد. • کودکان در این سن دوست دارند خودشان غذا بخورند و ترجیح می دهند غذا را با دست و انگشتان خود بردارند. • آنان غذای گرم را نسبت به غذای سرد یا داغ ترجیح می دهند. • معمولا با غذا بازی می کنند و صحنه های غیر قابل انتظاری ایجاد می کنند! ولی خودشان از این کار لذت می برند. • نمی توانند بیش از 5 تا 10 دقیقه پشت سر هم برای غذا خوردن وقت صرف کنند و اگر بتوانند سفره را ترک می کنند و بعد دو مرتبه برمی گردند. • آداب غذاخوردن را مراعات نمی کنند، در حین غذا خوردن و بعد از سیر شدن، غذا را به اطراف پخش می کنند. • بیشتر به خواسته ها و تمایلات خود توجه دارند و کمتر به نظر دیگران اهمیت می دهند. • از پدر و مادر و خواهر و برادرانشان تقلید می کنند. • بعضی غذاها را نمی خورند و احتمال بروز عادت نامساعد غذایی از همین جا سرچشمه می گیرد. بنابراین چون مغز فعال و پویای کودک آماده دریافت همه پیام های محیط زندگی و اطرافیان است عادات خوب غذایی هم باید از سنین پائین به کودک آموزش داده شود. آموزش عملی و عینی به مراتب اثربخش تر از بیان است. همه افراد بزرگتر خانواده باید بدانند رفتارهای غذایی آنان می تواند برای افراد کوچکتر خانواده الگو باشد. پس سر سفره و هنگام صرف غذا باید مواظب بود و حداقل به منظور آموزش فرزندانمان، خودمان هم به هنگام غذاخوردن مراقب رفتار و گفتارمان باشیم و به عادت های خوب غذایی عمل کنیم. مثلا بر سر سفره و هنگام غذا خوردن نگوئیم که "من این غذا را دوست ندارم" و یا "چقدر بدمزه و بدشکل است". از اضافه کردن نمک و شکر به غذا پرهیز نموده و سعی کنیم مصرف سبزی و میوه را بیشتر کنیم. گفتار خوب و حسن رفتار و کردار در خانواده موجب ثبات شخصیت و رفتارهای منطقی و صحیح در کودک می شود، محیط های متشنج و عصبی خانواده آثار زیان بخشی بر روح و روان کودک می گذارد که بدون شک در عادات و رفتار تغذیه ای آنان نیز اثر منفی خواهد گذاشت. در این میان سلامت روانی مادر نقش عمده ای دارد. اضطراب، افسردگی و یا رفتارهای وسواسی او می تواند باعث کم اشتهایی یا بی اشتهایی و بدغذایی کودک شود و بسیاری از مشکلات رفتاری، خلقی و تغذیه ای کودکان را ایجاد نماید
. هنگام غذاخوردن چگونه می توان محیط را برای کودک دلپذیر کرد؟
به محل، زمان و نحوه غذا دادن به کودک توجه کنید. کودک باید غذا را سر میز و یا سر سفره خانواده، در محیطی تمیز، آرام، دوستانه، راحت، مطمئن و خوشایند صرف کند تا ضمن اینکه از غذا خوردن همراه دیگران لذت می برد طرز غذاخوردن و نحوه استفاده از قاشق، چنگال و لیوان را نیز بیاموزد. بهتر است کودک را به جای اجبار، تشویق به غذا خوردن کرد. علاقه به غذا خوردن زمانی بوجود می آید که غذا به صورت جالبی ارائه شود و کودک ببیند که دیگران هم غذاهای متنوع یا جدید را با لذت می خورند. ضمنا غذا باید به شکلی باشد که خوردنش برای کودک آسان باشد. مثلا گوشت چرخ کرده را بهتر از گوشت تکه ای می پذیرد یا قطعات کوچک سیب زمینی و یا هویج پخته شده یا لقمه های کوچک غذا را با میل و رغبت می خورد. در ابتدا کودک 1 تا 2 ساله ممکن است برای گرفتن یا برداشتن غذا از انگشتانش استفاده کند ولی بتدریج می تواند در گرفتن قاشق، چنگال و لیوان مهارت پیدا کند. ظرف غذا باید کوچک و کمی گود باشد تا غذا از آن بیرون نریزد. قاشق و چنگال و لیوان هم باید کوچک، سبک و طوری باشد که کودک به راحتی آن را بردارد و نگهدارد. بهتر است از قاشق و چنگال و بشقاب نشکن استفاده شود و بهتر است از قاشقی که او را به یاد قاشق دارو می اندازد استفاده نشود. کودک را به ویژه در شروع غذا که گرسنه است، باید تشویق کرد تا علیرغم ریخت و پاشی که می کند خودش غذا بخورد، این کار را یاد بگیرد و مهارت و اعتماد به نفس پیدا کند، سپس وقتی خودش از خوردن خسته شد و یا در ضمن آنکه خودش غذا می خورد او را کمک کرد.
چه باید کرد تا کودک از غذا خوردن لذت ببرد؟
• ساعات برنامه غذایی را خیلی عوض نکنید. • مراقب باشید که زمان غذا خوردن، کودک خیلی گرسنه یا خیلی خسته نباشد. • سعی کنید میان وعده ها را 5/1 تا 2 ساعت قبل از وعده اصلی غذا بدهید. • بهتر است میان وعده ها خیلی شیرین، حجیم یا چرب نباشند تا اشتهای کودک برای وعده اصلی غذا، باقی بماند. • برای دسر یک ماده کمی شیرین انتخاب کنید و آن را بلافاصله بعد از غذا به او بدهید که جزو غذا به حساب بیاید. • اگر غذای جدیدی به او می دهید که از خوردنش امتناع می کند تعجب نکنید، آن را همراه با غذایی که دوست دارد مثل برنج یا نان یا سیب زمینی به او بدهید. • غذاهارا خیلی زود به زود و بر اساس تمایل او عوض نکنید. • هنگام غذا دادن، دعوا نکنید، داد و قال راه نیندازید و برای خوردن غذا جایزه تعیین نکنید. • بگذارید در مورد سیر شدنش خودش تصمیم بگیرد، اگر در یک وعده مقدار کمتری بخورد مسلما در وعده دیگر یا روز دیگر جبران می کند. • در سن یک تا دو سالگی با توجه به مراحل تکامل کودک، شما انتظار نداشته باشید که هنگام غذا خوردن خیلی تمیز و مرتب باشد. این مرحله ریخت و پاش بتدریج بهتر می شود. برخی کارهای او را مانند پرت کردن غذا، بازی کردن هنگام غذاخوردن و ... را می توان با آرامش و ملایمت و بتدریج محدود کرد. بسیاری از رفتارهای غذایی آرام آرام با بزرگ شدن کودک عوض می شوند. منبع: www.ninisite.com
مطالب پیشنهادی
بررسی اثرات کافئین بر بدن
عوارض شیرین کنندههای بدون کالری
فست فود زیر ذره بین کارشناسان حوزه سلامت
ویژگی های ظروف آشپزی و اثر آن در پخت غذا
غذاهایی که کودکان زیر یک سال را دچار حساسیت می کند
ایسنا: یوسف نقیایی با اشاره به غذاهای غیرمجاز برای کودک زیر یک سال اظهار کرد: غذاهایی مانند شیرگاو که حاوی مواد آلرژی زا است احتمال بروز حساسیت را افزایش می‌دهند و این در حالی است که جوشاندن شیر در تهیه غذاهایی مثل فرنی مقداری از مواد آلرژی زای موجود در آن را کمتر می‌کند.
وی سفیده تخم مرغ، عسل، پنیر، شکلات، انواع توت، کیوی، آلبالو، گیلاس، خربزه، انواع مرکبات، بادمجان، سوسیس و کالباس، فلفل و ادویه و ... را از دیگر غذاهایی عنوان کرد که احتمال بروز حساسیت را در کودک زیر یک سال افزایش می دهد.
این کارشناس تغذیه افزود: همچنین غذاهایی مانند دانه کشمش، دانه انگور، ذرت، سوسیس، آجیل و سبزی های خام و سفت مثل هویج، دانه‌های نخود، لوبیا و سایر حبوبات که ممکن است موجب خفگی کودک شود نیز برای زیر یک سالگی مناسب نیست.
وی همچنین نوشیدنی‌هایی مثل قهوه و چای را که موجب بی‌قراری می‌شود، عسل که موجب مسمومیت می‌شود، نوشابه‌های رنگی و گازدار که به کلیه‌ها آسیب می رسانند و یا موجب اختلالات گوارشی می شوند، نمک که موجب تغییر ذائقه و زمینه‌ای برای بیماریهای قلبی عروقی و فشار خون می‌شود و اسفناج و کلم که از جذب آهن و ید جلوگیری می‌کند را برای کودک زیر یک سال مناسب ندانست.
نقیایی در پایان گفت: با اضافه کردن یک قاشق مرباخوری کره یا یک قاشق غذاخوری روغن مایع به هر وعده غذای کودک می توان غذای کودک را مقوی کرده و میزان انرژی آن را افزایش داد. همچنین با اضافه کردن مقداری آرد گندم یا برنج و یا عصاره استخوان به غذاهایی مثل سوپ نیز غذا را مقوی کرد.
باید‌ها و نبایدهای تغذیه‌ای در کودکان زیر یک سال
6 ماه فقط شیر
برترین ها: در دوران شیرخواری، به علت سرعت بالای رشد در مقایسه با سایر دوران زندگی، تامین انرژی، پروتئین و سایر مواد مغذی اهمیت ویژه‌ای دارد. رژیم غذایی مطلوب در سال اول زندگی شامل تغذیه انحصاری با شیر مادر در ۶ ماه اول (هیچ ماده غذایی دیگر حتی آب توصیه نمی‌شود) و پس از آن، همراه کردن غذاهای کمکی با ترتیب مناسب است. مشخصات رژیم غذایی شیرخواران به تناسب مرحله تکامل مهارتهای حرکتی-دهانی تغییر می‌کند. در پایان ماه ششم تغذیه با مواد نرم آبکی شروع می‌شود. مصرف گندم، غلات مخلوط، آب مرکبات و عسل در این سن ممنوع است.
با پوره شروع کنیم
از ۶ تا ۸ ماهگی خوراندن تدریجی پوره‌ها و غذاهای له‌شده از جمله آبمیوه بدون شکر، میوه‌های پخته و پوره‌شده، گوشت پخته و پوره یا نرم‌شده و ماست ساده شروع می‌شود. غذاهای غیرمجاز در این سن، غذاهای دریایی، تخم‌مرغ، گوجه‌فرنگی، رب گوجه‌فرنگی و عسل و ادویه‌جات است.
نون خور شدم
در ماه‌های 9تا11، سایر غلات مانند گندم، نان، سیب‌زمینی، ماکارونی و زرده تخم‌مرغ سفت‌شده به رژیم غذایی افزوده می‌شود. سبزی‌های خام، انواع مغز‌ها و دانه‌ها و عسل همچنان غیرمجاز است.
یکساله‌ها تخم مرغ
در پایان ۱۲ ماهگی تخم‌مرغ کامل (۵ عدد در هفته)، آب مرکبات و شیرگاو پاستوریزه به رژیم غذایی کودک اضافه می‌شود.
کره یادت نره
پس از یک سالگی روزانه حدود ۱۰ گرم کره به منظور رشد بهتر و تامین انرژی کافی به غذای کودک افزوده می‌شود. مصرف بادام‌زمینی و بادام هندی تا ۳ سالگی همچنان غیرمجاز است.
چقدر باید بخورم؟
اندازه سهم غذایی که به کودک داده می‌شود اهمیت زیادی دارد. شیرخوار در یک سالگی به اندازه یک‌سوم فرد بزرگسال معمولی غذا می‌خورد. این نسبت تا ۳ سالگی به نصف غذای بزرگسالی افزایش می‌یابد و تا ۶ سالگی به حدود دو‌سوم می‌رسد. به کودکان کم‌سن نباید بشقاب بزرگ غذا داده شود. هرگاه مقدار غذایی که در ظرف کودک قرار داده می‌شود کمتر از غذای والدین باشد این تفکر در او ایجاد می‌شود که این مقدار غذا خورده خواهد شد. در نهایت این استراتژی به کودک کمک می‌کند غذای خود را با موفقیت و شادی میل کند و در صورت سیر نشدن غذای بیشتری طلب کند.
تنوع یادت نره
از آنجا که بسیاری از بیماریهای دوره بلوغ و سنین بالا‌تر با تغذیه سالم قابل‌درمان یا پیشگیری هستند، والدین باید از همان ابتدا روش تغذیه سالم را به فرزندان بیاموزند. پیشنهادهای تغذیه‌ای کودکان مشابه همان روش‌هایی است که برای افراد بالغ توصیه می‌شود. کودکان باید از رژیم غذایی متنوع استفاده کنند تا انرژی و مواد مغذی لازم را برای رشد و شادابی خود به دست آورند.
چربی‌ها را کنترل کنید
چربی و روغن مصرفی در رژیم غذایی، نباید از ۳۰ درصد انرژی کل رژیم غذایی روزانه تجاوز کند. فقط ۱۰ درصد از انرژی کل رژیم غذایی باید از خوردن چربی‌های اشباع تامین شود. کلسترول مصرفی نباید بیشتر از ۳۰۰ میلی‌گرم در روز باشد. بهتر است بیشتر از کربوهیدرات‌های پیچیده یعنی مواد نشاسته‌ای استفاده شود و از مصرف کربوهیدرات‌های ساده یا تصفیه‌شده مثل قند و شکر تا حد امکان پرهیز شود. خوردن مواد قندی و شیرین‌کننده‌های مصنوعی برای کودکان مناسب نیست. سبزی‌ها و میوه‌ها به عنوان منبع سرشاری از ویتامین‌ها، مواد معدنی و فیبر خام باید به‌طور مرتب مصرف شوند. از مصرف نمک زیاد و مواد خوراکی و تنقلات شور باید خودداری کرد. مصرف چای، قهوه و نوشابه‌های کافئین‌دار هم باید محدود شود.
غذاهای کمکی را چطور اضافه کنیم؟
شیرمادر در ۶ ماه اول زندگی برای رشد روحی و جسمی شیرخواران اهمیت خاصی دارد. ترکیب شیرمادر تامین کننده نیاز شیرخوار از نظر پروتئین، قند، کالری، ویتامین‌ها، املاح و مواد معدنی بوده و از نظر عاطفی بهترین روابط را بین شیرخوار و مادر برقرار می‌کند. در ضمن ترکیبات شیر مادر، شیر خوار را در مقابل بیماریهای عفونی، ویروسی، عفونت‌های دستگاه تنفسی و دستگاه گوارش مصون می‌دارد. شیرخوار طی مدت تغذیه با شیرمادر نیاز به ماده غذایی دیگری ندارد و تنها تجویز قطره ویتامین A+D از بدو تولد نیاز جسمی او را برطرف می‌کند. از ۶ ماهگی به بعد شیرخوار علاوه بر شیرمادر برای رشد جسمی به مقدار بیشتری مواد پروتئینی، کالری، املاح و ریزمغذی‌ها احتیاج دارد که به‌صورت غذای سالم پرانرژی و کم‌حجم به‌تدریج برای شیرخوار در نظر گرفته می‌شود و همزمان با تکامل مهارتهای تغذیه‌ای شیرخوار، به مقدار آن افزوده تا شیرخوار در عین حال که با مزه‌های مختلف آشنا می‌شود به جویدن نیز عادت کند. شروع به موقع تغذیه تکمیلی از نظر رشد جسمی مرحله مهمی در زندگی شیرخوار خواهد بود. تغذیه تکمیلی شیرخواران از پایان ۶ ماهگی شروع می‌شود زیرا شیرخواران علاوه بر شیرمادر به مواد پروتئینی، کالری و ریزمغذی‌ها مانند آهن، روی و سلنیوم نیاز دارند. شیرخواران در 6 تا 8 ماهگی ۷۰ درصد و تا ۱۲ ماهگی ۵۰ درصد و یک تا 2 سالگی ۴۰ درصد کالری مورد نیاز را از شیرمادر دریافت می‌کنند و بقیه انرژی مورد نیاز از غذای تکمیلی دریافت می‌شود.
شروع غذای تکمیلی
غذای کمکی از اولین روزهای ۷ ماهگی با توجه به استقبال شیرخوار از یک تا 2 قاشق مرباخوری فرنی آردبرنج که از شیرمادر، آرد برنج و کمی شکر تهیه شده، شروع می‌شود. برای تهیه فرنی باید ابتدا شیر را جوشانده بعد از سردشدن آرد برنج و شکر و در کودکان کم‌وزن کمی کره اضافه کرد و معمولا صبح و بلافاصله بعد از شیرمادر به شیر خوار داد. حریره بادام شیرین نیز غذای مناسبی است. ۵ عدد بادام را به مدت ۵ ساعت خیس کرده، پوست آن را گرفته و کوبید تا نرم شود. بعد با فرنی آن را مخلوط و به شیرخوار داد. تعداد قاشق‌های فرنی را باید به تدریج اضافه کرد و تا 5 تا 8 قاشق مرباخوری ادامه داد. چنانچه شیرخوار در روزهای اول غذا را از دهانش بیرون بریزد طبیعی است. اگر کودک مزه فرنی یا حریره بادام را دوست نداشت میتوان روزهای بعد برای طعم بهتر یک حلقه موز یا سیب نرم به آن اضافه کرد. طی ماه هفتم غذای تکمیلی را به ۳ بار در روز افزایش داده تا شیرخوار مهارت بیشتری در غذاخوردن پیدا کند و از مزه‌های مختلف لذت ببرد. با در نظر گرفتن پایش رشد و وزن کودک، چنانچه رشد وزنی مناسب و در حد طبیعی بود به‌طور متوسط در هر وعده 4 تا 6 قاشق مرباخوری غذا کافی است ولی اگر وزن شیرخوار کمتر از حد طبیعی باشد تا ۸ قاشق مرباخوری بیشتر میتوان غذا داد. باید توجه داشت همان‌قدر که وزن کم باعث نگرانی است چاقی کودک نیز مشکل‌آفرین است. در صورت چاقی شیرخوار باید برای کودک رژیم‌غذایی خاص در نظر گرفت و کالری غذاها را کم کرد. غذای کمکی تهیه شده برای شیرخوار باید در هر گرم حدود یک کیلوکالری انرژی داشته باشد. از هفته دوم ماه هفتم میتوان سوپ گوشت برای شیرخوار در نظر گرفت. ابتدا سوپ سبزیجات (برنج، هویج‌فرنگی، گشنیز و جعفری) و دو روز بعد ماهیچه اضافه کرد و به مدت دو هفته غذا را صاف کرده و بعد مخلوط یا نرم کرده با قوام فرنی به او داد. برای تنوع سوپ میتوان هر بار یکی از انواع سبزی‌ها، سیب‌زمینی، کدوحلوایی، کرفس، لوبیاسبز و نخودفرنگی را به غذای کودک اضافه کرد. البته بهتر است سبزی‌ها را در اواخر طبخ اضافه کنیم تا عطر و ویتامین‌آن‌ها درغذا باقی بماند. در اواخر ۷ ماهگی میتوان از گوشت مرغ نیز هفته‌ای دوبار استفاده کرد. بهتر است بدانید ران مرغ بیشتر از سینه‌مرغ آهن دارد. میتوان به سوپ کره یا روغن‌زیتون نیز اضافه کرد. از هفته سوم این ماه میتوان بعد از دادن سوپ 2 تا 3 قاشق مرباخوری ماست شیرین به کودک خوراند. در این هفته علاوه بر سوپ، باید پوره‌سیب‌زمینی و هویج و کدو با کمی آب مرغ یا کره یا روغن‌زیتون به رژیم غذایی اضافه کرد. پوره می‌تواند جایگزین فرنی باشد. باید توجه داشت که به غذای کودک به هیچ عنوان نمک و شکر اضافه نشود. برای مزه دار کردن، در صورت تمایل کودک میتوان چند قطره آب لیموترش که محتوی ویتامین C است، استفاده کرد.
ماه هشتم
در این ماه میتوان سوپ گوشت غلیظ‌تر مانند هلیم با انواع سبزی‌ها، سیب‌زمینی و کدو تهیه کرد و به عنوان دسر چند قاشق ماست به کودک داد. چنانچه کودک سوپ را دوست داشت خوراندن آن تا دو برابر نیز مجاز است. زرده تخم‌مرغ پخته و سفت شده را نیز میتوان ابتدا به اندازه یک نخود با شیرمادر نرم کرد و به شیرخوار داد و روزانه به مقدار آن افزود و ظرف ۱۰ روز یک زرده تخم‌مرغ یک روز در میان یا یک دوم زرده تخم‌مرغ روزانه با حریره بادام به شیرخوار داد. چنانچه کودک از خوردن زرده تخم‌مرغ امتناع کند میتوان آن را در سوپ رنده کرد. خوراندن تخم‌مرغ به صورت عسلی یا نیمرو توصیه نمی‌شود. در صورت یبوست کودک میتوان از سوپ‌جو، بلغور، رشته‌فرنگی و روغن‌زیتون استفاده کرد. توام با قطره مولتی ویتامین و آهن میتوان روزانه پوره میوه‌‌هایی مانند سیب، موز، انبه، زردآلو و در صورت یبوست کودکان پوره هلو، گلابی، آلو و طالبی به کودک داد.
ماه نهم
در این ماه میتوان آش‌های خوشمزه تهیه کرد و حبوبات به سوپ کودک اضافه کرد ابتدا عدس و ماش و نخودفرنگی که هضم آسان‌تری دارد و در هر وعده یکی از آنها را اضافه می‌کنیم بعد انواع لوبیا‌ها مانند لوبیای قرمز یا سفید به سوپ اضافه می‌کنیم.
ماه‌های دهم تا دوازدهم
به تدریج دندان‌های کودک رویش پیدا می‌کند و در ماه دوازدهم تقریبا شیر خوار شش دندان دارد. کودک در این سن می‌تواند تکه‌هایی از غذا را بکند و به عقب دهان ببرد. از ماه دهم باید دفعات غذا به 4 تا 5 بار افزایش پیدا کرده و انواع مخلوط با گوشت چرخ‌کرده عدس یا هویج یا کره و به عنوان دسر ماست برای کودک در نظر گرفت. در یک سالگی میتوان شیر پاستوریزه را ابتدا جوشاند و در رژیم‌غذایی کودک در وعده صبحانه و عصر با کیک به عنوان عصرانه در نظر گرفت. خوراندن شیر باید از مقدار کم شروع شود و بهتر است با لیوان به کودک داد. چنانچه کودک از مزه شیر استقبال نکرد میتوان شیر را با موز، هویج یا عسل مخلوط و به شیرخوار داد. شیر کاکائو به صورت عادت به علت تغییر رنگ دندان‌‌ها توصیه نمی‌شود. عسل نیز ارزش غذایی خوبی دارد و میتوان با شیر مخلوط و از یک سالگی به بعد به کودک داد. سفیده تخم‌مرغ را نیز میتوان طبق تمایل کودک به غذا افزود. تکه‌های نرم هویج و سیب‌زمینی به صورت پوره نرم با کره به عنوان عصرانه و ماکارونی با گوشت چرخ‌کرده و انواع میوه‌های نرم گلابی، هلو، سیب، طلابی، موز در دفعات مختلف برای کودک میتوان در نظر گرفت.
یکسالگی
از ۱۱ ماهگی به بعد میتوان غذای خانواده را به شرط آنکه حاوی پروتئین، کالری و ویتامین‌های کافی بدون ادویه‌جات و نمک باشد، با پشت قاشق نرم و به کودک داد. اضافه کردن نمک یا چربی‌های اشباع‌شده توصیه نمی‌شود. میتوان در غذای کودک از روغن زیتون حاوی امگا ۳ استفاده کرد. گوشت مرغ و ماهی نیز باید در رژیم غذایی کودکان یک سال به بالا در نظر گرفته شود .به خصوص ماهی به علت وجود چربی‌های غیراشباع امگا ۳ هفته‌ای ۲ بار توصیه می‌شود. بهتر است به ندرت چاشنی به غذای کودک اضافه کرد. کافی است با افزودن نعنا، جعفری، گشنیز، کرفس، کلم بروکلی، آب لیموترش و آب نارنج هنگام پخت، غذای کودک را خوشمزه کنید.