مواد خوراکی کم کننده ی اشتها

زمانی که بخواهید وزن کم کنید، با انواع رژیم ها و ورزش ها روبرو می شوید. اما اگر هر تلاشی هم کردید و اشتهایتان کم نشد، و همیشه احساس ضعف و گرسنگی به شما دست می دهد، فرایند تکمیل کاهش وزن شما تقریبا غیر ممکن خواهد بود. در حالی که وقتی تصمیم به وزن کم کردن بگیرید، خود به خود اشتهایتان کم نمی شود. لازم است با اضافه کردن مواد خوراکی که اشتها را سرکوب می کنند به روند کم کردن وزن سرعت ببخشید. به کمک این مواد خوراکی از زیر تنش های کاهش وزن خارج می شوید و گرسنگی نمی کشید و شما یک کاهش وزن سالم و بدون بحران خواهید داشت.

بعضی مواد خوراکی که باعث کشتن اشتهای شما خواهند شد:

کروم برای کم کردن اشتها

کروم یک ماده ی معدنی است و مواد خوراکی حاوی کروم به شدت اشتهای شما را پایین می آورند. با مصرف مواد خوراکی حاوی کروم، ضمن احساس سیری بصورت طبیعی خوراک روزانه شما را کم می کند و باعث کاهش وزن می شود. مواد حاوی کروم بغیر از بی اشتها شدن و لاغر شدن تان، با تنظیم انسولین بدن تان، قند خون را هم تنظیم می کند.

کلم بروکلی، غنی از کروم

نان، گوشت، لوبیا سبز، کلم بروکلی، ادویه جات و ترشی جات شامل مواد خوراکی حاوی کروم هستند. از میان ادویه جات بخصوص دارچین برای کاهش اشتها سرآمد است. علاوه بر این میل کردن گردو و فندق با وجود کروم بالا، به دلیل کالری بالایی که دارند بر عکس عمل کرده و منجر به افزایش وزن می شوند. بطور مثال روزانه کمتر از دو فنجان فندق و حدود 5 عدد گردو نباید بیشتر شود.

کربوهیدرات ها میتوانند اشتهای شما را کم کنند

تعجب کردید؟ حق دارید. هنگام رژیم گرفتن همواره به ما توصیه می شود که از کربوهیدرات ها تا حد امکان دور بمانیم. با این حال، داخل مواد حاوی کربوهیدرات مقدار قابل توجهی ویتامین وجود دارد که همراه با هم باعث سیر حس کردن می شود. اما مسئله ی مهم این میان میزان مصرف کربوهیدرات در روز است.

مواد حاوی کربوهیدرات

به عنوان مثال در روز چهار برش نان سبوس دار، و دو وعده خوراک شامل ماکارانی یا پلو در ضمن سیری شما، اطمینان داشته باشید که باعث اضافه شدن وزن تان نخواهد شد. همچنین در کنار مواد حاوی کربوهیدرات، لازم است مواد حاوی پروتئین مصرف کنید تا هم شما را تامین کند و هم سیری طولانی مدت تری به شما بدهد.

تریپتوفان و تاثیر آن بر اشتها

تریپتوفان یک اسید آمینه است. تریپتوفان با ترشح هورمون شادی در بدن، دوره ی رژیمی بدون استرس را برای تان تضمین می کند. بنابراین با تهیه ی این لیست خوراکی برای رژیم خوراکی تان، شما هم سیر خواهید بود و هم احساس شادی خواهید کرد. مواد خوراکی حاوی تریپتوفان عبارتند از: موز، جو، پنیر و آووکادو.

موز و آووکادو، سرشار از تریپتوفان

جو، حاوی تریپتوفان

هنگام صبحانه، می توانید کنار شیر از نان جو و موز نوش جان کرده و صبحانه ای کامل و رژیمی داشته باشید. آووکادو را داخل سالادهای همراه وعده های اصلی می توانید خورد کنید. با این کار همراه با حس بی اشتهایی و بدون استرس و فشار روحی می توانید به راحتی وزن کم کنید.

مطالب پیشنهادی:

دیابت را چگونه درمان کنیم؟

چگونه می توان از سرطان سینه جلوگیری کرد؟

کافئین بر بدن چه اثراتی خوب و بد دارد؟

حقایق بیماری ایدز چیست؟

چرا پزشکان از بیماران زیر میزی می گیرند?

چگونه می شود با فعالیت فیزیکی جلوی بیماریها را گرفت؟

ویژگی های ظروف آشپزی و اثر آن در پخت غذا

چگونه عملکرد فیزیولوژیکی و روانی میانسالان افزایش می یابد؟

http://maktoobshop.com

رنگ آبی اشتها را کم می‌کند

برای لاغر شدن ، از بشقاب و رومیزی آبی رنگ استفاده کنید. رنگ آبی اشتها را کم می‌کند .

اگر کم خواب هستید وسایل اتاق خواب را به رنگ بنفش درآورید یا از چراغ خواب به رنگ بنفش استفاده کنید. رنگ بنفش آرامش دهنده و خواب‌آور است .

اگر از کم خونی رنج می‌برید، میوه‌های قرمز رنگ مانند گیلاس ، توت فرنگی و گوشت قرمز مصرف کنید. 

اگر بی‌حال و حوصله هستید، رنگ نارنجی را انتخاب کنید، هنگام استحمام صبحگاهی از حوله و ابزار نارنجی استفاده کنید، رنگ نارنجی. بی‌حالی شما را از بین می‌برد

اگر مشکلی پیش روی شماست، از رنگ نیلی استفاده کنید، رنگ نیلی کمک می‌کند تا بهتر بیندیشید .

اگر مضطرب هستید و فشار عصبی طاقت شما را بریده است، از رنگ سبز استفاده کنید. رنگ سبز آرامبخش است و فشار خون را کاهش می‌دهد . 

افراد افسرده لباس زرد رنگ بپوشند. غذاهای زرد بخورند و رنگ زرد را اطراف خود بجویند. رنگ زرد سطح انرژی را بالا برده و مانع افسردگی می‌شود

دسترسی به مطالب علمی  در سایت

http://maktoobshop.com

 

مطالب پیشنهادی:

آثار جانبی تشعشع لامپ های کم مصرف بر چشم و پوست چیست؟

ابزارهای مورد نیاز بیمه سلامت چیست؟

خطرظروف یک ‌بار مصرف ومشکلات آن بر سلامتی
 نانو تکنولوژی در پزشکی وسلامت عمومی چه نقشی دارد؟

 بیمه های مکمل بر قشرهای آسیب پذیر چه تاثیری دارد؟

شن‌های روان یا غبار غلیظ بر سلامت انسان چه تاثیری دارد؟

اشتها و رفتارهای غذایی کودک نوپا

http://maktoobshop.com/

اشتها و رفتارهای غذایی کودک نوپا     اشتهای کودکان یک تا دو ساله چگونه است؟ اشتهای کودک در زمان های مختلف متفاوت است و تحت تاثیر عوامل زیادی از جمله میزان رشد کودک قرار می گیرد. بنابراین حتی در کودکانی که در سال اول عمر اشتهای خوبی هم داشته اند در سال دوم زندگی به نظر می رسد که کودک اشتهای سابق را ندارد و والدین می گویند که اشتهای او کم شده است در صورتی که این کاهش اشتها ناشی از کند شدن رشد در این سن نسبت به سال قبل است. گرچه ممکن است بین کودکان از نظر نوع و میزان دریافت مواد غذایی اختلاف زیادی وجود داشته باشد و گاهی اوقات از یک وعده تا وعده دیگر و یا از یک روز به روز دیگر فرق کند ولی تحقیقات نشان داده است که اکثر کودکان و حتی آنان که مقدار مواد غذایی متغیری دریافت می کنند انرژی و مواد مغذی مورد نیاز خود را از یک غذای متعادل به دست می آورند. سایر عوامل مثل رفتار خانواده در زمینه دوست داشتن و یا دوست نداشتن غذا، عادت های نادرست مروط به غذا و تغذیه، همه در سال اول و دوم زندگی کودک شکل گرفته و ادامه می یابند. در اینجا پدر و مادر به عنوان یک "الگو" نقش مهمی ایفا می کنند. فضای روانی مثبت یا منفی که خانواده در زمان غذاخوردن ایجاد می کنند می تواند ناشی از شرایط روانی و یا نحوه تغذیه و برخورد افراد خانواده با یکدیگر باشد. عدم آگاهی و یا بی توجهی اعضا خانواده در مورد رفتارهای تغذیه ای کودک، همچنین محدودیت فرصت والدین بخصوص مادر، به ویژه اگر شاغل هم باشد می تواند در مشکلات تغذیه و کاهش اشتهای کودک موثر باشد و موجب شود که کودک یک تا 2 ساله بعضی از غذاهایی را که قبلا خوب می خورده دیگر نخورد. این بی علاقگی ممکن است یک تا 2 هفته طول بکشد و گاه سال ها باقی بماند. از طرف دیگر کودکان در این سن استقلال خود را نشان می دهند و می خواهند که خودشان غذا بخورند. هنوز هم دوست دارند ریخت و پاش کنند و از انگشتان خود برای برداشتن غذا استفاده نمایند که این رفتار بخشی از مرحله تکاملی آنان است. کودکان ترجیح می دهند از غذاهایی استفاده کنند که مستقیما آن را به دست بگیرند و یا در بشقابشان جستجو کرده و آن را بردارند. بسیاری اوقات تمایل نشان دادن به خوردن بعضی از غذاها و یا علاقه نشان دادن به غذاهایی که مناسب سنشان نیست و یا بازی کردن با غذا بیشتر به دلیل بازیگوشی و حس استقلال طلبی آنان است نه اینکه واقعا به آن غذای خاص علاقه داشته و یا نسبت به بعضی غذاهای دیگر بی علاقه باشند. بنابراین پدرو مادر باید سعی کنند علت این گونه رفتارهای کودکان را شناسایی نموده و حتی المقدور از آنها پیشگیری کنند تا با مشکلات کمتری هنگام غذاخوردن او روبروی شوند. رفتارهای غذایی در کودک یک تا دو ساله چگونه شکل می گیرد؟ عبور از یک سالگی به دوسالگی و بالاخره از تغذیه با مجموعه "شیر مادر+ غذای کمکی" به "غذای خانواده+ شیر مادر" مرحله مهمی از زندگی کودک است که در این دوره همچنان باید بخشی از غذاهای اواخر یک سالگی ادامه یابد و غذاهای سفره بتدریج وارد برنامه غذایی او شود بطوری که با بزرگ شدن کودک و گذشت زمان سهم او از مواد غذایی سفره خانواده بیشتر و غذاهای مخصوص قبل از یک سالگی کمتر شود تا کودک بتواند بعد از چند ماه تقریبا همه مواد مورد نیاز خود را از سفره خانواده تامین نماید و چون هنوز معده او گنجایش کمی دارد برای تامین کالری مورد نیازش باید وعده های غذایی متعدد داشته باشد و از میان وعده های سالم و مغذی استفاده نماید. کودکان با عادات بد غذایی متولد نمی شوند ما آنان را چنین بار می آوریم.

همانطور که گفته شد والدین باید به خاطر داشته باشند که اگر کودک گاهی اوقات علاقه به خوردن غذا نشان نمی دهد احتمال دارد که این امر طبیعی و ناشی از کاهش موقتی اشتها ی او باشد

. برای ترغیب کودک به غذا خوردن باید غذای او را متنوع، خوشرنگ، خوشبو و با قوام و غلظت مناسب و به صورتی اشتها آور تهیه کرد و زمان خوردن را برای او دلپذیر و لذت بخش نمود. والدین اکثر کودکانی که خوب غذا نمی خورند و بهانه گیری می کنند نمی دانند که کودک آنان در حال تغییرات عادت غذایی در طول زندگی خود می باشند. این والدین معمولا یا: • با فشار، کودک خود را وادار به خوردن می کنند. • و یا با شوخی، ادا، حقه و ... غذا را در داخل دهان او می گذارند. که این اعمال سبب می شود کودک اصولا نسبت به غذاخوردن مقاومت نماید و در سال های بعد هم دچار مشکلات بیشتر شود. هنگام غذا دادن یا غذا خوردن کودک باید به چه نکاتی توجه کرد؟

 • مواد غذایی نه تنها از نظر کمیت و کیفیت باید کامل و مناسب باشد بلکه شرایط محیطی که کودک در آن تغذیه می شود نیز از نظر روانی مساعد و مطلوب باشد تا کودک از خوردن غذا لذت برده و به آن تمایل نشان دهد. • چون در اواخر سال دوم، کودک بیشتر اجتماعی شده و اغلب قادر است بدون کمک غذا بخورد و غذای مورد علاقه خود را به دلخواه انتخاب نماید مادر باید مواظب باشد که مواد مغذی کافی، متعادل و پر انرژی که برای رشد کودک لازم است در اختیار او بگذارد و از مصرف شدن آن اطمینان حاصل کند. • به کودک نباید به زور غذا داد. در عین حال محیط او باید آرام باشد و حواس و توجه اش به مطلب دیگری جلب نشود. گاهی مادرها اجازه نمی دهند که کودک مطابق میل و نیاز خود غذا طلب کند در حالی که بهتر است اشتیاق و اشتهای کودک حتما در نظر گرفته شود. • اگر کودک غذایی را دوست نداشت نباید کلا آن را از برنامه غذایی حذف کرد بلکه می توان با تغییراتی و در فرصتی دیگر، آن را امتحان کرد. • به امتناع کودک از خوردن غذا در بعضی از شرایط باید توجه نمود. گاهی جدایی از مادر، بیماری کودک، شرایط خاص روحی کودک، شب نخوابیدن، عدم استفاده از آفتاب و هوای سالم و پاک، نداشتن فعالیت زیاد، گوشه گیری کودک و گاهی اوقات وسواس بیش از اندازه مادر در مورد اینکه موقع غذا خوردن باید همه چیز تمیز بماند و لباس کودک کثیف نشود و امثال آن ممکن است بر علاقه و اشتهای او به غذا و یا امتناع از غذا خوردن تاثیر گذار باشد. • بنابراین کودک در زمان غذا خوردن باید در محل امن و راحتی قرار گیرد، مشتاق غذاخوردن باشد، بدون عجله به او غذا داده شود، با زور و تهدید یا رشوه وادار به غذاخوردن نشود. اگر به هر علتی از خوردن یک وعده غذا خودداری کرد باید بدون هیچگونه نگرانی و اضطراب آن نوبت تغذیه را به تاخیر انداخت یا حتی از آن صرف نظر نمود. مطمئنا در وعده های دیگر جبران خواهد کرد. • کودکان در این سن دوست دارند خودشان غذا بخورند و ترجیح می دهند غذا را با دست و انگشتان خود بردارند. • آنان غذای گرم را نسبت به غذای سرد یا داغ ترجیح می دهند. • معمولا با غذا بازی می کنند و صحنه های غیر قابل انتظاری ایجاد می کنند! ولی خودشان از این کار لذت می برند. • نمی توانند بیش از 5 تا 10 دقیقه پشت سر هم برای غذا خوردن وقت صرف کنند و اگر بتوانند سفره را ترک می کنند و بعد دو مرتبه برمی گردند. • آداب غذاخوردن را مراعات نمی کنند، در حین غذا خوردن و بعد از سیر شدن، غذا را به اطراف پخش می کنند. • بیشتر به خواسته ها و تمایلات خود توجه دارند و کمتر به نظر دیگران اهمیت می دهند. • از پدر و مادر و خواهر و برادرانشان تقلید می کنند. • بعضی غذاها را نمی خورند و احتمال بروز عادت نامساعد غذایی از همین جا سرچشمه می گیرد. بنابراین چون مغز فعال و پویای کودک آماده دریافت همه پیام های محیط زندگی و اطرافیان است عادات خوب غذایی هم باید از سنین پائین به کودک آموزش داده شود. آموزش عملی و عینی به مراتب اثربخش تر از بیان است. همه افراد بزرگتر خانواده باید بدانند رفتارهای غذایی آنان می تواند برای افراد کوچکتر خانواده الگو باشد. پس سر سفره و هنگام صرف غذا باید مواظب بود و حداقل به منظور آموزش فرزندانمان، خودمان هم به هنگام غذاخوردن مراقب رفتار و گفتارمان باشیم و به عادت های خوب غذایی عمل کنیم. مثلا بر سر سفره و هنگام غذا خوردن نگوئیم که "من این غذا را دوست ندارم" و یا "چقدر بدمزه و بدشکل است". از اضافه کردن نمک و شکر به غذا پرهیز نموده و سعی کنیم مصرف سبزی و میوه را بیشتر کنیم. گفتار خوب و حسن رفتار و کردار در خانواده موجب ثبات شخصیت و رفتارهای منطقی و صحیح در کودک می شود، محیط های متشنج و عصبی خانواده آثار زیان بخشی بر روح و روان کودک می گذارد که بدون شک در عادات و رفتار تغذیه ای آنان نیز اثر منفی خواهد گذاشت. در این میان سلامت روانی مادر نقش عمده ای دارد. اضطراب، افسردگی و یا رفتارهای وسواسی او می تواند باعث کم اشتهایی یا بی اشتهایی و بدغذایی کودک شود و بسیاری از مشکلات رفتاری، خلقی و تغذیه ای کودکان را ایجاد نماید

. هنگام غذاخوردن چگونه می توان محیط را برای کودک دلپذیر کرد؟ 

به محل، زمان و نحوه غذا دادن به کودک توجه کنید. کودک باید غذا را سر میز و یا سر سفره خانواده، در محیطی تمیز، آرام، دوستانه، راحت، مطمئن و خوشایند صرف کند تا ضمن اینکه از غذا خوردن همراه دیگران لذت می برد طرز غذاخوردن و نحوه استفاده از قاشق، چنگال و لیوان را نیز بیاموزد. بهتر است کودک را به جای اجبار، تشویق به غذا خوردن کرد. علاقه به غذا خوردن زمانی بوجود می آید که غذا به صورت جالبی ارائه شود و کودک ببیند که دیگران هم غذاهای متنوع یا جدید را با لذت می خورند. ضمنا غذا باید به شکلی باشد که خوردنش برای کودک آسان باشد. مثلا گوشت چرخ کرده را بهتر از گوشت تکه ای می پذیرد یا قطعات کوچک سیب زمینی و یا هویج پخته شده یا لقمه های کوچک غذا را با میل و رغبت می خورد. در ابتدا کودک 1 تا 2 ساله ممکن است برای گرفتن یا برداشتن غذا از انگشتانش استفاده کند ولی بتدریج می تواند در گرفتن قاشق، چنگال و لیوان مهارت پیدا کند. ظرف غذا باید کوچک و کمی گود باشد تا غذا از آن بیرون نریزد. قاشق و چنگال و لیوان هم باید کوچک، سبک و طوری باشد که کودک به راحتی آن را بردارد و نگهدارد. بهتر است از قاشق و چنگال و بشقاب نشکن استفاده شود و بهتر است از قاشقی که او را به یاد قاشق دارو می اندازد استفاده نشود. کودک را به ویژه در شروع غذا که گرسنه است، باید تشویق کرد تا علیرغم ریخت و پاشی که می کند خودش غذا بخورد، این کار را یاد بگیرد و مهارت و اعتماد به نفس پیدا کند، سپس وقتی خودش از خوردن خسته شد و یا در ضمن آنکه خودش غذا می خورد او را کمک کرد. 

چه باید کرد تا کودک از غذا خوردن لذت ببرد؟

 • ساعات برنامه غذایی را خیلی عوض نکنید. • مراقب باشید که زمان غذا خوردن، کودک خیلی گرسنه یا خیلی خسته نباشد. • سعی کنید میان وعده ها را 5/1 تا 2 ساعت قبل از وعده اصلی غذا بدهید. • بهتر است میان وعده ها خیلی شیرین، حجیم یا چرب نباشند تا اشتهای کودک برای وعده اصلی غذا، باقی بماند. • برای دسر یک ماده کمی شیرین انتخاب کنید و آن را بلافاصله بعد از غذا به او بدهید که جزو غذا به حساب بیاید. • اگر غذای جدیدی به او می دهید که از خوردنش امتناع می کند تعجب نکنید، آن را همراه با غذایی که دوست دارد مثل برنج یا نان یا سیب زمینی به او بدهید. • غذاهارا خیلی زود به زود و بر اساس تمایل او عوض نکنید. • هنگام غذا دادن، دعوا نکنید، داد و قال راه نیندازید و برای خوردن غذا جایزه تعیین نکنید. • بگذارید در مورد سیر شدنش خودش تصمیم بگیرد، اگر در یک وعده مقدار کمتری بخورد مسلما در وعده دیگر یا روز دیگر جبران می کند. • در سن یک تا دو سالگی با توجه به مراحل تکامل کودک، شما انتظار نداشته باشید که هنگام غذا خوردن خیلی تمیز و مرتب باشد. این مرحله ریخت و پاش بتدریج بهتر می شود. برخی کارهای او را مانند پرت کردن غذا، بازی کردن هنگام غذاخوردن و ... را می توان با آرامش و ملایمت و بتدریج محدود کرد. بسیاری از رفتارهای غذایی آرام آرام با بزرگ شدن کودک عوض می شوند. منبع: www.ninisite.com   

مطالب پیشنهادی

بررسی اثرات کافئین بر بدن
عوارض شیرین کنندههای بدون کالری
فست فود زیر ذره بین کارشناسان حوزه سلامت
ویژگی های ظروف آشپزی و اثر آن در پخت غذا

با رفتارهای کودک یک تا دو ساله آشنا شویم

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com

● شیرمادر + غذای کمکی به غذای خانواده + شیر مادر  مرحله مهمی از زندگی کودک است که در این دوره همچنان باید بخشی از غذاهای اواخر یکسالگی ادامه یابد و غذاهای سفره بتدریج وارد برنامه غذایی او شود بطوری که با بزرگ شدن کودک و گذشت زمان سهم او از مواد غذایی سفره خانواده بیشتر و غذاهای مخصوص قبل از یکسالگی کمتر شود تا کودک بتواند بعد از چند ماه تقریباً همه مواد مورد نیاز خود را از سفره خانواده تامین نماید و چون هنوز معده او گنجایش کمی دارد برای تامین کالری مورد نیازش باید وعده های غذایی متعدد داشته باشد و از میان وعده های سالم و مغذی استفاده نماید. ● رفتارهای غذایی: کودکان با عادات بد غذایی متولد نمی شوند ما آنان را چنین بار می آوریم. همانطور که گفته شد والدین باید به خاطر داشته باشند که اگر کودک گاهی اوقات علاقه به خوردن غذا نشان نمی دهد احتمال دارد که این امری طبیعی و ناشی از کاهش موقتی اشتهای او باشد . برای ترغیب کودک به غذا خوردن باید غذای او را متنوع ، خوشرنگ ، خوشبو و با قوام و غلظت مناسب به صورتی اشتها آور تهیه کرده و زمان غذا خوردن را برای او دلپذیر و لذت بخش نمود. ● والدین اکثر کودکانی که خوب غذا نمی خورند و بهانه گیری می کنند نمی دانند که کودک آنان در حال تغییرات عادت غذایی در طول زندگی خود می باشند. این والدین معمولاً یا : ▪ با فشار، کودک خود را وادار به خوردن می کنند. ▪ و یا با شوخی ، ادا، حقه و … غذا را داخل دهان او می گذارند. ▪ که این اعمال سبب می شود کودک اصولاً نسبت به غذا خوردن مقاومت نماید و در سالهای بعد هم دچار مشکلات بیشتر شود.  ● لذا باید نکات زیر مورد توجه قرار گیرد: مواد غذایی نه تنها از نظرکمیت و کیفیت باید کامل و مناسب باشد بلکه شرایط محیطی که کودک در آن تغذیه می شود نیز از نظر روانی مساعد و مطلوب باشد تا کودک از خوردن غذا لذت برده و به آن تمایل نشان دهد. چون در اواخر سال دوم ، کودک بیشتر اجتماعی شده و اغلب قادر است بدون کمک غذا بخورد و غذای مورد علاقه خود را به دلخواه انتخاب نماید مادر باید مواظب باشد که مواد مغذی کافی، متعادل و پر انرژی که برای رشد کودک لازم است در اختیار او بگذارد و از مصرف شدن آن اطمینان حاصل کند.  به کودک نباید به زور غذا داد. در عین حال محیط او باید آرام باشد و حواس و توجه اش به مطلب دیگری جلب نشود. گاهی مادرها اجازه نمی دهند که کودک مطابق میل و نیاز خود غذا طلب کند در حالیکه بهتر است اشتیاق و اشتهای کودک حتماً در نظر گرفته شود.  اگر کودک غذایی را دوست نداشت نباید کلاً آنرا از برنامه غذایی حذف کرد بلکه می توان با تغییراتی و در فرصتی دیگر، آنرا امتحان کرد.  به امتناع کودک از خوردن غذا در بعضی از شرایط باید توجه نمود. گاهی جدایی از مادر ، بیماری کودک، شرایط خاص روحی کودک، شب نخوابیدن ، عدم استفاده از آفتاب و هوای سالم و پاک، نداشتن فعالیت زیاد ، گوشه گیری کودک و گاهی اوقات وسواس بیش از اندازه مادر در مورد اینکه موقع غذاخوردن باید همه چیز تمیز بماند و لباس کودک کثیف نشود و امثال آن ممکن است بر علاقه و اشتهای او به غذا و یا امتناع از غذا خوردن موثر باشد. بنابراین کودک در زمان غذا خوردن باید در محل امن و راحتی قرار گیرد،‌ مشتاق غذا خوردن باشد بدون عجله به او غذا داده شود با زور و تهدید یا رشوه وادار به غذاخوردن نشود . اگر به هر علتی از خوردن یک وعده غدا خودداری کرد باید بدون هیچگونه نگرانی و اضطراب آن نوبت تغدیه را به تاخیر انداخت یا حتی از آن صرف نظر نمود . مطمئناً در وعده های دیگر جبران خواهد کرد.  ▪ کودکان در این سن دوست دارند خودشان غذا بخورند و ترجیح می دهند غذا را با دست و انگشتان خود بردارند .  ▪ آنان غذای گرم را نسبت به غذای سرد یا داغ ترجیح می دهند.  ▪ معمولاً با غذا بازی می کنند و صحنه های غیرقابل انتظاری ایجاد می کنند ولی خودشان از اینکار لذت می برند.  ▪ نمی توانند بیش از ۵ تا ۱۰ دقیقه پشت سر هم برای غذا خوردن وقت صرف کنند و اگر بتوانند سفره را ترک می کنند و بعد دو مرتبه بر می گردند.  ▪ آداب غذا خوردن را مراعات نمی کنند در حین غذا خوردن و بعد از سیر شدن ، غذا را به اطراف پخش می کنند. ▪ بیشتر به خواسته ها و تمایلات خود توجه دارند و کمتر به نظر دیگران اهمیت می دهند.  ▪ از پدر و مادر و خواهر و برادرشان تقلید می کنند.  ▪ بعضی غذا ها را نمی خورند و احتمال بروز عادت نامساعد غذایی از همین جا سرچشمه می گیرد .  ● بنابراین چون مغز فعال و پویای کودک آماده دریافت همه پیامهای محیط زندگی و اطرافیان است عادات خوب غذایی هم باید از سنین پایین به کودک آموزش داده شود. آموزش عملی و عینی به مراتب اثر بخش تر از بیان است. همه افراد بزرگتر خانواده باید بدانند رفتارهای غذایی آنان می تواند برای افراد کوچکتر خانواده الگو باشد. پس سر سفره و هنگام صرف غذا باید مواظب بود و حداقل به منظور آموزش فرزندانمان، خودمان هم به هنگام خوردن غذا مراقب رفتار و گفتارمان باشیم و به عادتهای خوب غذایی عمل کنیم مثلاً بر سفره و هنگام غذاخوردن نگوییم که من این غذا را دوست ندارم و یا چقدر بدمزه و بدشکل است. از اضافه کردن نمک و شکر به غذا نیز پرهیز نموده و سعی کنیم مصرف سبزی و میوه را بیشتر کنیم. گفتار خوب و حسن رفتار و کردار در خانواده موجب ثبات شخصیت و رفتارهای منطفی و صحیح در کودک می شود ، محیطهای متشنج و عصبی خانواده آثار زیان بخشی بر روح و روان کودک می گذارد که بدون شک در عادات و رفتار تغذیه ای آنان نیز اثر منفی خواهد گذاشت.  در این میان سلامت روانی مادر نقش عمده ای دارد. اضطراب ، افسردگی و یا رفتارهای وسواسی او می تواند باعث کم اشتهایی یا بی اشتهایی و بدغذایی کودک شود و بسیاری از مشکلات رفتاری ، خلقی ، تغذیه ای کودکان را ایجاد نماید.  هنگام غذاخوردن کودک باید محیط را برایش دلپذیر کنیم.  ‌● چگونه؟ ▪ محل، زمان و نحوه غذا دادن به کودک  کودک باید غذا را سر میز و یا سر سفره خانواده، در محیطی تمیز، آرام، دوستانه، راحت ، مطمئن و خوشایند صرف کند تا ضمن اینکه از غذا خوردن همراه دیگران لذت می برد طرز غذا خوردن و نحوه استفاده از قاشق، چنگال و لیوان را نیز بیاموزد.  بهتر است کودک را به جای اجبار ، تشویق به غذا خوردن کرد. علاقه به غذا خوردن زمانی بوجود می آید که غذا بصورت جالبی ارائه شود و کودک ببیند که دیگران هم غذاهای متنوع یا جدید را با لذت می خورند. ضمناً غذا باید به شکلی باشد که خوردنش برای کودک آسان باشد. مثلاً گوشت چرخ کرده را بهتر از گوشت تکه ای می پذیرد یا قطعات کوچک سیب زمینی یا هویج پخته شده یا لقمه های کوچک غذا را با میل و رغبت می خورد. در ابتدا کودک ۱ تا ۲ ساله ممکن است برای گرفتن یا برداشتن غذا از انگشتانش استفاده کند ولی بتدریج می تواند در گرفتن قاشق، چنگال و لیوان مهارت پیدا کند. ظرف غذا باید کوچک و کمی گود باشد تا غذا از آن بیرون نریزد . قاشق و چنگال و لیوان هم باید کوچک ، سبک و طوری باشد که کودک به راحتی آنرا بردارد و نگهدارد. بهتر است از قاشق و چنگال و بشقاب نشکن استفاده شود و از قاشقی که او را به یاد قاشق دارو می اندازد استفاده نکرد. کودک را به ویژه در شروع غذا که گرسنه است، باید تشویق کرد تا علیرغم ریخت و پاشی که می کند خودش غذا بخورد این کار را یاد بگیرد و مهارت و اعتماد به نفس پیدا کند، سپس وقتی خودش از خوردن خسته شد و یا در ضمن آنکه خودش غذا می خورد او را کمک کرد.  ● چه باید کرد تا کودک از غذا خوردن لذت ببرد؟ ▪ ساعات برنامه غذایی را خیلی عوض نکنید. ▪ مراقب باشید که زمان غذا خوردن، کودک خیلی گرسنه و یا خیلی خسته نباشد. ▪ سعی کنید میان وعده ها را ۵/۱ تا ۲ ساعت قبل از وعده اصلی غذا بدهید. ▪ بهتر است میان وعده ها خیلی شیرین حجیم یا چرب نباشند تا اشتهای کودک برای وعده اصلی غذا ، باقی بماند.  ▪ برای دسر یک ماده شیرین انتخاب کنید و آنرا بلافاصله بعد از غذا به او بدهید که جزو غذا به حساب بیاید. ▪ اگر غذای جدیدی به او می دهید که از خوردنش امتناع می کند تعجب نکنید آنرا همراه با غذایی که دوست دارد مثل برنج یا نان یا سیب زمینی به او بدهید. ▪ غذاها را خیلی زودبه زود و بر اساس تمایل او عوض نکنید . ▪ هنگام غذا دادن دعوا نکنید ، داد و قال راه نیندازید و برای خوردن غدا جایزه تعیین نکنید. ▪ بگذارید در مورد سیر شدنش خودش تصمیم بگیرد، اگر در یک وعده مقدار کمتری خورد مسلماً در وعده دیگر یا روز دیگر جبران می کند. در سن یک تا دو سالگی با توجه به مراحل تکامل کودک، شما انتظار نداشته باشید که هنگام غذا خوردن خیلی تمیز و مرتب باشد . این مرحله ریخت و پاش بتدریج بهتر می شود. برخی کارهای او را مانند پرت کردن غدا ، بازی کردن هنگام غدا خوردن و … را می توان با آرامش و ملایمت و بتدریج محدود کرد. بسیاری از رفتارهای غذایی آرام آرام با بزرگ شدن کودک عوض می شوند.

منبع : پروفسور محمدحسین سلطان‌زاده مطالب پیشنهادی بررسی اثرات کافئین بر بدن عوارض شیرین کنندههای بدون کالری فست فود زیر ذره بین کارشناسان حوزه سلامت ویژگی های ظروف آشپزی و اثر آن در پخت غذا