ترس از تصمیم گیری

ما از فوبیا ‌ (ترس‌های بی‌دلیل) زیاد شنیده‌ایم. فوبیای ترس از حشرات، فوبیای تاریکی و ارتفاع. فوبیای تنهایی و سکوت. اما شاید هیچ‌یک از آنها، به اندازه ترس از تصمیم گیری بر زندگی ما سایه نینداخته باشد.

ترس از تصمیم‌گیری به حدی جدی است که برای آن یک نام اختصاصی هم در نظر گرفته شده است: Decidophobia. همان‌گونه که مشخص است این عبارت، از ترکیب دو کلمه Decide به معنای تصمیم‌گیری و Phobia به معنای ترس بی‌دلیل شکل گرفته است.

این لغت توسط والتر کافمن، ابداع شد. او کتابی به نام «بدون‌گناه و عدالت» نوشت. او کتاب خود را این‌گونه شروع می‌کند: 

ترس از تصمیم‌گیری یا فوبیای تصمیم گیری ، باعث می‌شود ما جرات انتخاب یک گزینه را از میان گزینه‌های موجود نداشته باشیم. این در حالی است که در بسیاری از موارد، گزینه درست را می‌توانیم به سادگی از میان گزینه‌های پیش رو تشخیص دهیم.فرار از تصمیم‌های بزرگ به تصمیم‌های کوچک، یکی از هنرهای ما برای پنهان کردن ترس از تصمیم‌گیری است.

به همین دلیل، احتمالا شما این راهکار را زیاد دیده یا به‌کار برده‌اید:

حالا یک تغییر کوچک انجام بدهیم: مدت‌ها است تصمیم به تعویض و ارتقای ماشینم دارم؛ اما باید ده‌ها میلیون تومان پول روی قیمت ماشین فعلی بگذارم تا ماشینی که کمی بهتر است خریداری کنم. نه می‌توانم این تصمیم را فراموش کنم و نه جرات دارم که به صورت قطعی تصمیم بگیرم. به سراغ راه‌حل دیگری می‌روم: «فعلا ضبط ماشین رو عوض می‌کنم. شاید بتوان با همین ضبط جدید تا مدتی همین ماشین را تحمل کرد.»

شاید اینجا، تشبیهی که پیتر سنگه در کتاب پنجمین فرمان خود، در حوزه تفکر سیستمی مطرح می‌کند قابل استفاده باشد: با تقسیم یک گاو به دو قسمت، دو گوساله نخواهیم داشت. بلکه یک گاو مرده خواهیم داشت، ما با خرد کردن یک تصمیم به تصمیم‌های کوچک‌تر، عملا اصل آن تصمیم را کنار گذاشته و سرگرم انتخاب‌های دیگری شده‌ایم.

غیر از مورد فوق، ما راهکارها و مکانیزم‌های دیگری هم برای فرار از تصمیم‌گیری و پنهان کردن فوبیای تصمیم‌گیری آموخته‌ایم:

فعلا اولویت من نیست: می‌دانیم که دیر یا زود باید راجع به ماندن یا رفتن از کشور تصمیم بگیریم؛ اما به‌دلیل ترس از گرفتن این تصمیم، می‌گوییم: «فعلا مشغول درس خواندن هستم. بگذار لیسانسم را بگیرم. بعدا به این مساله فکر می‌کنم. الان اولویت من مهاجرت یا ماندن نیست. اولویت دانشگاه است.»

نکته دیگر آن است که ما عموما فراموش می‌کنیم که تصمیم نگرفتن، خود یک تصمیم است. کسی که تصمیم می گیرد فردا در مورد استعفا فکر کند، تصمیم گرفته است که امروز استعفا ندهد.دلیل اینکه بسیاری از ما مشورت می‌گیریم، ندانستن پاسخ نیست، بلکه ترسیدن از پذیرش پاسخی است که در ذهن داریم.

افراد در مقابل تغییر:

١- تغییر را می سازند

٢- تغییر را پیش بینی می کنند 

٣- با تغییر ، تغییر می کنند 

٤- در برابر تغییر مقاومت می کنند

.

.

گروه اول کار آفرینان

گروه دوم مدیران 

گروه سوم طبقه متوسط

گروه چهارم غافلان

مطالب پیشنهادی:

مهارت های حل مساله در زندگی مشترک

ملاک های ازدواج از دیدگاه دکتر فرهنگ هلاکویی

5 اصل برای حل مشکلات روابط زناشویی

اختلافات دوست داشتنی با همسر

برای داشتن یک ازدواج موفق، دختران و پسران نیازمند یادگیری مهارت هایی هستند

مهم ترین مهارت های زندگی

تصمیم گیری ایده آل

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com/

● تصمیم‌گیری یک فرآیند است و نه یک رخداد ایستا. ما همواره با دستیابی به اطلاعات تازه می‌توانیم تصمیمات خود را بازبینی و بازسازی کنیم. تفاوت بارزی میان تصمیم و پیامد وجود دارد. شما ممکن است بر مبنای اطلاعات در دسترس تصمیم خوبی را اتخاذ کنید اما باز به نتیجه بدی برسید. تصمیم تحت کنترل شماست اما پیامد خیر. تمام تصمیمات مشمول این عنصر ریسک و اقبال است. شما ممکن است برای دستیابی به اطلاعات با دیگران مشورت کنید. اما در نهایت این شما هستید که باید برای خود تصمیم بگیرید اما بهتر است با بیش از یک منبع انسانی مشورت کنید تا اطلاعات شما مساله دار و تعصب‌آمیز نباشد. ● احساسات و تفکراتی که مانع تصمیم‌گیری صحیح شده و ایجاد تردید می‌کنند:  ▪ انتظار و پیش بینی شکست در همان ابتدای تصمیم‌گیری که می‌تواند به علت اعتمادبه‌نفس و عزت نفس پایین فرد باشد.  ▪ تحت سلطه زیردست و یا مافوق قرار داشتن که تصمیم نهایی از جانب آنها اتخاذ و دیکته می‌شود.  ▪ میل به اثر پذیری و پیروی از افکار، ایده‌ها و اصول دیگران.  ▪ تمایل فرد به احساس ناامیدی و تسلیم شدن زود هنگام در مقابل کوچک‌ترین و کم‌اهمیت‌ترین موانع. ▪ خودبینی، خودمحوری و یا غرور اجازه نمی‌دهد شخص اندرزهای دیگران را بجوید.  ▪ نیروی اراده ضعیف و سست و یا ساختار ذهنی مردد و متزلزل.  ▪ میل به تردید و دودلی مزمن که ممکن است به علت تجارب گذشته زندگی باشد.  ▪ عقده خودکم‌بینی و تمایل به تردید در توانایی‌های فردی.  ▪ فقدان تعادل ذهنی، بی‌ثباتی اندیشه و دمدمی‌مزاجی.  ▪ تهییج و برانگیختگی مفرط، تحریک‌پذیری و نابردباری.  ▪ رویکرد بدبینانه به زندگی.  ▪ عادت به پشت گوش‌اندازی، تعلل و عذرتراشی به منظور افکندن بار مسوولیت و پیامدها به دوش دیگران.  ▪ رفتار خشمگینانه و نفرت‌آمیز.  ▪ عدم برخورداری از استقلال اندیشه و تصمیم‌گیری که در آن فرد برای اتخاذ هر تصمیمی نظرات دیگران را جویا می‌شود.  ▪ رفتار تملق‌آمیز و یا گریز از معضلات زندگی.  ▪ رفتار وسواسی.