نقاط بحرانی در زندگی کودک که نمی دانید!

همه ما می دانیم بچه ها چه زمانی قادر به نشستن هستند، راه می روند و گواهی تصدیق رانندگی می گیرند. اما بعضی از مسائل اولیه مهم هستند که باید بیشتر به آنها توجه شود!

در واقع 7 مرحله مهم و نقطه بحرانی در زندگی کودک وجود دارد که سزاوار توجه بیشتری هستند. با این پست رشد و تربیت کودک لاپلاس همراه باشید.

1- توانایی در قدرت بینایی (2 تا 4 ماه)

کودک شما عادت دارد تا اشیا را در دو بعد ببیند. اما در حال حاضر او جهان را در 3 بعد می بیند. قشر مغز او به اندازه ای رشد کرده است که او می تواند ورودی چشم‌هایش را ترکیب کنند، نیازی به عینک‌های 3 بعدی مسخره نیست!

2- اولین خنده واقعی (4 تا 5 ماه)

نوزادان در 2 یا 3 ماهگی لبخند زدن را آغاز می کنند. اما در حدود 4 تا 5 ماهگی لبخندهای او ممکن است در پاسخ به هیجانات یا حوادث نامتجانس به خنده تبدیل شود.  از رشد سریع قشر مغز او باید سپاسگزار بود.

3- اسم خودش را می شناسد (5 تا 8 ماهگی)

هرچند که او قادر نیست صحبت کند اما در این سن او اسم خودش را می شناسد و اگر او را صدا بزنید به شما نگاه خواهد کرد. او را برای ادامه انجام اینکار در سرتاسر سالهای نوجوانی اش تشویق کنید.

4- بازی کردن با نقاط حساس بدن (1 تا 2 سالگی)

در این سن بیشتر بچه ها کشف کرده اند که بازی کردن با نقاط حساس بدنشان لذت بخش است.  در این مرحله این یک حس و شور برای او محسوب می شود. اما هنوز مدت زمان زیادی لازم است تا از دست شما به خاطر اینکه به شکل ناگهانی وارد اتاقش شده اید عصبانی شود!

5- تاب بازی کردن (4 تا 5 سال)

بچه ها در این سن تشخیص می دهند که برای تاب بازی، چگونه باید به پاهای خود فشار وارد کنند. بنابراین شما می توانید به مدت 2 دقیقه در آرامش چای بنوشید.

6- توانایی بکارگیری همزمان دو نیمکره (7 تا 8 سالگی)

دو سمت مغز به اندازه کافی رشد کرده است. او می تواند بطور همزمان از هر دو نیمکره استفاده کند و بدن خود را کنترل کند.  بچه شما می تواند کاغذ را با یک دست گرفته و با دست دیگر روی آن بنویسد، و اینکار، رد و بدل کردن یادداشت در کلاس را خیلی آسانتر کرده است.

7- ابراز فروتنی (8 تا 9 سالگی)

تمایل به حفظ حریم خصوصی معمولا در حدود این سن شکل می‌گیرد. حتی بچه هایی که تا حالا برهنه بودند ممکن است ناگهان سرخ شوند و برای پوشاندن خودشان تن پوشی بردارند.

 

برگرفته از نی نی سایت

با کودک بد غذا چه کنیم؟

بعضی از خردسالان علاقه‌ای به سبزیجات، گوشت و مواردی از این دست ندارند. صادقانه بیندیشید آیا این تمردها الگوبرداری از شما نیست؟ آخرین باری که مقدار زیادی سبزی، حبوبات یا گوشت خورده‌اید را به‌یاد می‌آورید؟‌ در نزد فرزندتان با به‌به و چه‌چه و شادی از موادی که کمتر به آن علاقه‌مند هستند میل کنید.

یادم می‌آید دوران کودکی از صبح تا ظهر با براداران و بچه‌های فامیل در حیاط و کوچه بازی کرده، هنگام گرسنگی خودمان را با نان و پنیر، نان و قند، نان خالی و مثل اینها سیر می‌کردیم. ناهار و شام معمولاً آبگوشت بود یا آش و اگر مهمانی بود یا بودجه، حوصله و وقت مادر اجازه می‌داد، پلوخورشتی که شادی را بر دل‌ها سرازیر می‌کرد دور هم بر سر سفره می‌نشستیم و منتظر بشقاب غذا و در چند دقیقه ظرف‌ها خالی و دوباره بازی شروع می‌شود.نه اصراری به خوردن بود و نه خریدار نازی و از آن روز سال‌ها می‌گذرد و امروز ما بچه‌های آن زمان هر کدام پدر یا مادری شده‌ایم با مشکلات و مسائلی که هیچ‌گاه در کودکی تجربه نکردیم: بی‌حوصلگی، تنهایی، بی‌اشتهایی و... بسیاری رویکردهای دیگر که با فرزندانمان لمس می‌کنیم.

اگر صادقانه فکر کنیم درگیری با مساله فوق را می‌توان در چند بخش خلاصه کرد:
الف) مادرانی که دارای تک فرزندند و به شکل غیرطبیعی همه حرکات او را کنترل می‌کنند. ب) مادرانی که دائم نگران وزن خود هستند، در صحبت‌ها تاکید زیادی بر مد (به‌ویژه نزد دختران کوچک) و رژیم‌های غذایی متفاوت دارند و کودک دچار توهم، همزادپنداری و الگوگیری نامناسب و کاذب می‌شود. ج) مادرانی که فرزندشان را در هنگام غذا همراهی نمی‌کنند، شاغلند یا همیشه عجله دارند و سرپایی و با استرس طفل را سیر می‌کنند. د) کودکانی که در خانواده‌های درگیر، کم‌توجه و سرد رشد می‌کنند دچار تنش‌های مختلف روحی‌اند و برای جلب ترحم و توجه دچار بی‌اشتهایی کاذبند. هـ) کودکانی که برای گرفتن امتیاز از والدین غذا نمی‌خورند. و) کودکانی که مشکلات فیزیکی خاصی دارند و باید تحت درمان پزشکی قرار گیرند.

چه راهکارهایی برای حل این مسائل وجود دارد؟
1- اگر شاغلید صبح نیم ساعت یا یک ربع زودتر از خواب برخیزید، بعضی بچه‌ها تامدتی بعد از بیداری، گرسنه نیستند، بگذارید کم کم بیدار شود.

2- کودک از خوردن غذا با دیگران لذت بیشتری می‌برد، حتماً هنگام صرف وعده‌های غذایی با او همراهی کنید.

3- برای وعده‌های غذایی امکان انتخاب‌های بیشتری فراهم کنید، گاهی حتی خوردن پلو از شب‌مانده با ماست برای کودک دلچسب‌تر از شیر، نان، کره و عسل است.

4- بلافاصله بعد از صرف وعده اصلی خوراکی‌های میان‌وعده‌ای را که دوست دارد در اختیارش قرار دهید (بستنی، لواشک، شیرینی‌های خانگی و...) .

5- امکان فعالیت بدنی برایش فراهم کنید، رفتن به پارک، حیاط منزل و یا هر گونه حرکت فیزیکی گرسنگی را تحریک می‌کند. کودکی که از صبح تا ظهر جلوی تلویزیون یا کامپیوتر بی‌تحرک نشسته، هرگز میلی به غذا نخواهد داشت.

6- هرگز به اجبار، قول دادن جایزه و... او را وادار به خوردن نکنید، این کار به تشدید بی‌میلی منجر خواهد شد.

7- از سرعت و شتاب زندگی بکاهید به او توجه و عشق بورزید، گاهی کودک برای جلب توجه و یا لجبازی از غذا خوردن امتناع می‌کند با ابراز علاقه بدون قید و شرط،‌ بستری از احساس امنیت و شادابی را برایش فراهم کنید.

8- بعضی از خردسالان علاقه‌ای به سبزیجات، گوشت و مواردی از این دست ندارند. صادقانه بیندیشید آیا این تمردها الگوبرداری از شما نیست؟ آخرین باری که مقدار زیادی سبزی، حبوبات یا گوشت خورده‌اید را به‌یاد می‌آورید؟‌ در نزد فرزندتان با به‌به و چه‌چه و شادی از موادی که کمتر به آن علاقه‌مند هستند میل کنید.

9- از خواص مواد غذایی برایشان بگوئید، آگاهی داشتن از فواید خوراکی‌ها در ترغیب کودک برای مصرف بیشتر این گروه‌های غذایی یاری خواهد کرد.
منبع:سلامت نیوز

مطالب پیشنهادی:

دریافت پول از بیمار بصورت مستقیم (خطای پزشکی)

رسانه ها در الگوی مصرف جامعه چه نقشی دارند؟

آثار جانبی تشعشع لامپ های کم مصرف بر چشم و پوست چیست؟

ژن درمانی چیست؟

http://maktoobshop.com