فرق درد زایمان واقعی و درد کاذب (انقباصات براکستون هیس)

فرق درد زایمان واقعی و درد کاذب (انقباصات براکستون هیس)

یکی از پرسش هایی که در اواخر بارداری برای خانم های باردار مطرح می شود، این است که: «من دقیقا چه زمانی فارغ می شوم؟» مخصوصا اگر اولین باری باشد که یک خانم، باردار می شود؛ این سوال به طور جدی تری برایش مطرح می شود. اگر می خواهید از جزییات زمان زایمان آگاه شوید، با این مطلب همراه شوید.

علایم زایمان برای برخی از خانم ها کاملا مشخص است ولی گروهی دیگر هیچ اطلاعی از شروع درد زایمان ندارند.

علایم رایج زمان زایمان عبارتند از:

انقباض های رحمی، پارگی کیسه آب، شل شدن دهانه رحم، افزایش ترشح های موکوسی شکل و پایین آمدن بالای شکم هنگام زایمان. اما لازم است درباره هر یک از این علایم، کمی بیشتر صحبت کنیم.

پایین آمدن بالای شکم :

نوع قرارگیری نوزاد یا پایین آمدن او داخل لگن قبل از زایمان با نام لایتنینگ خوانده می شود که ممکن است چند هفته قبل از زایمان اتفاق بیفتد. به خاطر اینکه رحم بیشتر به مثانه فشار می آورد، مادر باردار احساس نیاز بیشتری به ادرار پیدا می کند.

افزایش ترشح های موکوسی:

ترشح های موکوسی دوران بارداری در دهانه رحم تجمع پیدا می کند. وقتی دهانه رحم شروع به بازشدن می کند، این موکوس ها به داخل واژن ترشح می شوند و این ترشح ها به رنگ صورتی شفاف یا کمی خونی هستند. زایمان معمولا تا ۴۸ ساعت پس از خروج ترشح اتفاق می افتد.

انقباض های زایمانی:

هنگام انقباض ها، شکم سفت می شود. بین انقباض ها، رحم شل و شکم نرم می شود. این انقباض ها در هر زنی با زن دیگر متفاوت است و حتی در یک خانم هم از یک بارداری تا بارداری دیگر فرق می کند. اما انقباض های زایمانی معمولا موجب احساس ناراحتی یا درد مبهم در کمر و زیر شکم می شود؛ طوری که در لگن هم احساس فشار بیشتری وجود دارد. انقباض ها به شکل امواجی از بالای رحم به پایین حرکت دارد و برخی زنان این انقباض ها را بسیار قوی تر از انقباض های دوران قاعدگی توصیف می کنند. برخلاف انقباض های کاذب زایمان، انقباض های واقعی زایمان با تغییر وضعیت قطع نمی شوند. اگرچه انقباض ها ممکن است بسیار ناراحت کننده باشند اما بین انقباض ها، مادر احساس آرامش می کند.

● تفاوت علایم واقعی با علایم کاذب

قبل از اینکه دردهای زایمان شروع شود، ممکن است دردهای کاذب زایمانی وجود داشته باشد. این انقباض های نامنظم رحمی کاملا طبیعی هستند و ممکن است از ۳ماهه سوم بارداری شروع شوند که این امر بیانگر آن است که بدن آماده زایمان است.

انقباض های کاذب یا براکسون هیس با سفتی شکم توصیف می شود که به صورت متناوب قطع و وصل می شود. قدرت و فاصله این انقباض ها به هم نزدیک نمی شوند، با راه رفتن بیشتر نمی شوند، طول مدت آنها افزایش نمی یابد و با گذشت زمان نیز شدیدتر نمی شوند.

وقتی خانم باردار فکر می کند که علایم واقعی زایمانش شروع شده، باید شروع به زمان بندی انقباض ها کند. برای این کارباید زمان هر انقباض، شروع و خاتمه آن را به ذهن بسپارد. زمان بین انقباض ها شامل طول مدت انقباض ها و دقایق بین انقباض ها را هم باید در ذهن داشته باشد. انقباض های خفیف معمولا هر ۱۵ تا ۲۰ دقیقه یک بار شروع شده و ۶۰ تا ۹۰ ثانیه طول می کشند.

انقباض ها سپس منظم تر می شود؛ تا اینکه فاصله آنها به ۵ دقیقه می رسد و به مرور قوی تر می شود؛ به طوری که ۴۵ تا ۶۰ ثانیه طول می کشد و هر ۳ تا ۴ دقیقه رخ می دهد و حتما باید در آن موقع به بیمارستان مراجعه کرد.

● طرز تسکین دردهای زایمانی

اولین مرحله زایمان معمولا در خانه تجربه می شود. رعایت این نکته ها به شما کمک می کند تا دردتان را بهتر تحمل کنید.

سعی کنید به خودتان آرامش دهید؛ کمی قدم بزنید یا یک فیلم خوب ببینید.

یک دوش آب گرم بگیرید اما اگر کیسه آبتان پاره شده، باید فورا به بیمارستان مراجعه کنید.

سعی کنید بخوابید تا برای زایمان انرژی کافی داشته باشید.

● پارگی کیسه آب قبل از شروع درد

پارگی کیسه آب یا کیسه آمینوتیک به صورت احساس فروریختن ناگهانی مایع از بدن مادر است که به طور مداوم تراوش می کند. این مایع معمولا بدون بو است. اگر کیسه آب پاره شود، مادر باید زمان آن را به خاطر بسپارد و توجه کند که چه میزان مایع از او خارج شده و به پزشک خود اطلاع دهد.

اگرچه زایمان بعد از پاره شدن کیسه آب ممکن است فورا شروع نشود اما معمولا باید زایمان اتفاق بیفتد؛ چراکه خطر عفونت وجود دارد. در بسیاری از مواقع، پزشک در بیمارستان، کیسه آب را پاره می کند. گاهی کیسه آب به صورت زودرس پاره می شود (در ۷ ماهگی یا ۶ ماهگی) که در این صورت هم مادر باید بلافاصله به بیمارستان برود.

● افاسمان و دیلاتاسیون یعنی چه؟

هنگام زایمان، دهانه رحم شروع به نرم شدن و شل شدن می کند تا بتواند به اندازه سر نوزاد باز شود. به شل شدن و کوتاه شدن دهانه رحم «افاسمان» می گویند. پزشک با معاینه دهانه رحم متوجه این تغییرها می شود.

باز شدن دهانه رحم به صورت صفر تا ۱۰۰درصد بیان می شود. وقتی دهانه رحم کاملا باز شود یعنی افاسمان ۱۰۰ درصد اتفاق افتاده و سر جنین بیرون می آید. باز شدن کامل به اندازه تقریبا ۱۰ سانتی متر به نام «دیلاتاسیون» خوانده می شود. این ۲ وضعیت به دنبال انقباض های موثر رحم اتفاق می افتد.

● کی باید رفت بیمارستان؟

اگر حس کردید دچار علایم واقعی زایمان شده اید، حتما باید به بیمارستان یا پزشکتان مراجعه کنید. اگر فکر کردید کیسه آبتان پاره شده یا دچار خون ریزی شدید شده اید و حرکات جنین تان بسیار کمتر از حالت عادی است و انقباض ها بسیار ناراحت کننده است و هر ۵ دقیقه یکبار در هر ساعت تکرار می شوند، باید به پزشک مراجعه کنید.

مطالب پیشنهادی

ظروف یک ‌بار مصرف ومشکلات آن بر سلامت
اثرات امواج تلفن همراه بر سلامت افراد
کنترل آلاینده ها از طریق فن اوری نانو تکنولوژی

بهبودی پس از زایمان سزارین

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com

پس از سزارین حال من چطور خواهد بود؟

پس از سزارین شما نیز مثل هر مادر دیگری با در آغوش گرفتن فرزندتان احساس سرخوشی و در عین حال خستگی خواهید داشت. ولی در عین حال زخمی هم بر روی شکم دارید. به هر حال شما در دوره نقاهت پس از یک جراحی شکمی بزرگ هستید...

سزارین,زایمان طبیعی,زایمان با جراحی

بهبودی پس از زایمان

مراقبت دوران بارداری - بهبودی پس از زایمان

. بطور معمول بیمارانی که تحت جراحی سزارین قرار گرفته اند 1 تا 2 روز بعد از جراحی در بیمارستان می مانند. معمولا نیازی به آنتی بیوتیک ندارید مگر اینکه برایتان تجویز شده باشد. پس از مرخص شدن می توانید حمام کنید. نیازی به پانسمان مجدد در محل برش ندارید، کافی است محل را خشک نگه دارید.

پس از سزارین چه نوع مسکنی دریافت می کنم؟ 

اگر برای سزارین تحت بیهوشی عمومی قرار گرفته اید و یا از طریق اپی دورال و اسپینال دوزهای مرفین اضافی دریافت نمی کنید. ممکن است به شما بلافاصله پس از جراحی ترکیبات مخدر سیتمیک تزریق شود. ممکن است هر چند ساعت داروی ضد درد بصورت تزریق یا شیاف دریافت کنید.

در هیچ شرایطی از اینکه درخواست مسکن کنید خجالت نکشید. شما نباید در سکوت رنج ببرید و هر چه بیشتر صبر کنید کنترل درد مشکل تر می شود. بعلاوه، هر چه راحت تر و آرام تر باشید شیردادن و براه افتادن برای خودتان آسان تر خواهد بود.

در اولین روزهای پس از سزارین تا چه حد بهبودی حاصل می شود؟ 

ممکن است بلافاصله پس از جراحی احساس گیجی و تهوع داشته باشید. بسیاری از مادران در سراسر بدن احساس خارش دارند بخصوص آنهایی که از طریق اپی دورال یا اسپینال مواد مخدر دریافت کرده اند. در چنین صورتی به پزشک اطلاع دهید تا داروی ضد خارش برایتان تجویز کند.

اگر بخواهید نوزاد را شیر دهید می توانید در اولین فرصت ممکن این کار را انجام دهید. از پرستار بخواهید که به شما آموزش دهد چگونه در وضعیت خوابیده به پهلو به نوزاد شیر دهید.

ممکن است در محل برش سزارین احساس درد و بی حسی کنید. محل برش ممکن است کمی برآمده و برجسته بوده و از رنگ پوست تان تیره تر باشد. عطسه، سرفه یا سایر فعالیت هایی که در محل شکم فشار ایجاد نماید، در روزهای اول دردناک خواهد بود ولی روز به روز و رفته رفته بهتر خواهید شد.

پرستار شما در ابتدا هر چند ساعت یکبار به بالین شما خواهد آمد که وضع شما را کنترل کرده و به شما کمک نماید. او علائم حیاتی شما را کنترل می کند، شکم شما را لمس می کند تا ببیند آیا رحم سفت است و میزان خونریزی واژن را بررسی می کند. نظیر هر زنی که به تازگی بچه ای بدنیا آورده است شما نیز دارای ترشحاتی از واژن خواهید بود که حاوی خون و بافت های اضافی کنده شده از حفره درونی رحم است. ممکن است اولین بار که از جا برمی خیزید مقداری زیادی از این ترشحات خونی دفع شوند و تا 3 یا 4 روز اول به رنگ قرمز روشن خواهد بود.

همچنین پرستار به شما آموزش خواهد داد که چگونه سرفه کنید یا تمرینهای منظم تنفس انجام دهید تا مایعات جمع شده در ریه ها تخلیه شود. این امر در صورتیکه بیهوشی شما از نوع عمومی بوده باشد بسیار حائز اهمیت است. (خطر ابتلا به پنومونی با این عمل کاهش می یابد). دقت کنید که هنگام سرفه (و نیز عطسه و خنده) دستها یا یک بالش روی محل زخم بگذارید. اگر همه چیز روبراه باشد سرم و سوند ادراری در عرض 12 ساعت پس از جراحی برداشته خواهد شد و شما به محض آنکه میل به خوردن داشته باشید می توانید غذا بخورید.

در دو روز اول ممکن است از نفخ و تجمع گاز در شکم رنج ببرید. از آنجا که حرکات روده بعد از جراحی کند می شود گاز در روده تجمع می یابد. حرکت کردن و راه رفتن به سیستم گوارشی کمک می کند تا مجددا فعالیت خود را از سرگیرد. اگر ناراحتی شما زیاد باشد پرستار به شما داروهای ضد نفخ حاوی سایمتیکون می دهد این دارو باعث می شود که حباب های گاز راحت تر کنار یکدیگر جمع شوند و گاز دفع شود. اما اگر باز هم دفع نداشتید حتما اطلاع دهید تا از خطرات احتمالی جلوگیری شود. مصرف سایمتیکون در دوران شیر دهی بی خطر است.

احتمالا در روز جراحی و مسلما در روز بعد از آن به شما توصیه می شود که تخت را ترک کنید. (با این حال سعی نکنید که خودتان به تنهایی از تخت برخیزید. برای اولین بار پرستار باید در کنار شما باشد) هنگامیکه در تخت هستید با حرکت دادن و کشیدن ساق ها و چرخاندن مچ پا خون را در ساق پا به جریان بیاندازید. در روز دوم باید با کمک همسرتان یا پرستار چند بار در اتاق قدم بزنید. این امر به گردش خون در بدن کمک می کند، از تنبلی روده ها می کاهد، و خطر لخته شدن خون را در ساق پا کاهش می دهد. در ابتدا ممکن است حتی رفتن به دستشویی غیر ممکن به نظر برسد ولی حرکت کردن در بهبود شما اهمیت خاصی دارد می توانید برنامه راه رفتن را طوری تنظیم کنید که پس از دریافت مسکن باشد تا درد کمتری احساس کنید.

احتمالا در عرض 7 تا 10 روز بخیه ها را خواهند کشید. این عمل چند دقیقه بیشتر وقت نمی گیرد و شما تنها کمی احساس نیشگون گرفتن می کنید؛ ولی درد ندارد.

در اولین روزهای پس از مرخص شدن از بیمارستان تا چه حد بهبودی حاصل می شود؟ 

پس از ترک بیمارستان به کمک زیادی نیاز خواهید داشت. اگر تاکنون کسی پیشنهاد کمک به شما نکرده است از همسر خود، بستگان و یا دوستان تقاضای کمک کنید.

انتظار نداشته باشید که به محض رسیدن به منزل، مسکن را کنار بگذارید. ممکن است تا یک هفته پس از جراحی نیز به مسکن نیاز داشته باشید. (اگر خودتان نوزاد را شیر می دهید از مصرف آسپرین یا داروهای حاوی استیل سالسیلیک اسید بپرهیزید).

میزان مصرف مایعات را بیافزائید تا دچار یبوست نشوید. محل زخم روز به روز بهتر خواهد شد. با این حال ممکن است تا چندین هفته حساس باشد. در صورتیکه در محل زخم علائم عفونت از جمله گرمی، قرمزی یا ورم وجود داشته و یا زخم ترشح دارد، درد بدتر شده و یا درد ناگهانی آغاز شده است، و نیز اگر تب دارید (حتی اگر زخم خوب شده است) فورا به پزشک مراجعه کنید.

خونریزی و ترشح از واژن باید رفته رفته کم شود و البته ممکن است تا 6 هفته ادامه یابد. ترشح تدریجا به رنگ قرمز روشن و سپس صورتی و پس از آن زرد مایل به سفید تغییر می کند. اگر خونریزی نظیر قاعدگی بیشتر از 4 روز اول پس از زایمان ادامه یابد و یا بعد از کاهش، مجددا افزایش پیدا کند به پزشک خود مراجعه کنید.

تا چه حد میتوانم فعال باشم؟ 

وقتی به منزل می روید استراحت کافی برایتان لازم است؛ با این حال باید بطور منظم از جا برخاسته و حرکت کنید. راه رفتن پدیده بهبود را تسریع کرده و به پیشگیری از عوارضی نظیر لخته شدن خون کمک می کند، ولی نباید فعالیت بیش از حد باشد. از فعالیت آهسته شروع کنید و رفته رفته به میزان آن بیافزائید. از آنجائیکه در حال بهبود از یک عمل جراحی شکمی بزرگ هستید عضلات شکم شما تا مدتی درد خواهند داشت؛ سخت نگیرید و از بلند کردن چیزهای سنگین تر از وزن نوزاد تا 8 هفته بپرهیزید.

درعرض 6 تا 8 هفته شما قادر خواهید بود که به میزان متوسطی فعالیت کنید ولی برای تمرینات بیشتر تا وقتی که پزشک به شما اجازه نداده صبر کنید. ممکن است چندین ماه طول بکشد تا شما به حالت قبل بازگردید. درعرض 4 تا 6 هفته و با صلاحدید پزشک می توانید مقاربت جنسی را آغاز کنید.

محل برش عمل چه شکلی دارد؟ 

در ابتدا جای زخم اندکی برجسته و بالا آمده است و رنگی تیره تر از پوست طبیعی خودتان دارد ولی در عرض 6 هفته پس از جراحی کاملا کوچک می شود. طول برش سزارین 10 تا 15 سانتیمتر است و حدود 3 میلیمتر عرض دارد. با گذشت زمان رنگ زخم برش سزارین به رنگ پوستتان نزدیک تر می شود وعرض آن نیز به نصف میزان قبل تقلیل می یابد.

برش سزارین معمولا در قسمت پایین شکم قرار دارد. محل زخم تدریجا با موهای زهار پوشانده می شود و احتمالا خیلی پایین تر از دور کمر لباس زیر یا بیکینی قرار می گیرد. هنگام بهبود ممکن است خارش نیز داشته باشد.

احساسات من چگونه خواهد بود؟ 

پس از سزارین مادران احساسات کاملا متفاوتی دارند. ممکن است اگر دوست داشتید که با زایمان طبیعی نوزاد را بدنیا آورید، با انجام سزارین کمی ناامید شوید. شاید هم اصلا به نوع بدنیا آوردن نوزاد اهمیت نمی دادید. بخصوص اگر بارداری همراه با عارضه داشتید و یا نگران سلامت نوزاد بودید. بعضی از خانمها که بعد از طی کردن دردهای زایمان به مدت طولانی، سزارین می شوند احساس آرامش می کنند در حالیکه عده ای دیگر ممکن است از اینکه نهایتا پس از ساعتها درد کشیدن سزارین شده اند ناراحت شوند. بعضی از مادران ابراز می دارند که احساس می کنند سرشان کلاه رفته است که سزارین شده اند بخصوص اگر در کلاسهای زایمان شرکت کرده باشند. برخی دیگر می گویند که احساس می کنند از سایر خانمها کمترند زیرا به سزارین احتیاج داشته اند. وجود چنین احساساتی شایع است و رهایی از آن مشکل است و اگر شما نیز چنین احساسی دارید ممکن است مدتها طول بکشد تا بتوانید با نوع زایمانی که متفاوت از آن چیزی بوده که در دوران بارداری انتظارش را داشته اید کنار بیایید.

ممکن است دانستن این امر که تولد نوزاد برای بسیاری از خانم ها - خواه طبیعی و خواه از طریق سزارین - بسیار با آنچه انتظارش را داشته اند متفاوت بوده است، به شما کمک کند.

اگر شما در واقعیت لزوم انجام جراحی شک دارید با پزشک خود در این زمینه صحبت کنید و از او بخواهید تا علت این تصمیم را برایتان توضیح دهد. بخاطر داشته باشید که شما ممکن است طیفی از احساسات گوناگون را نظیر سایر مادران در دوران پس از زایمان تجربه کنید. بدون در نظر گرفتن نوع زایمان، افسردگی پس از زایمان شایع است خواه پس از زایمان طبیعی و خواه پس از سزارین. اگر شما واقعا احساس اندوه دارید نزد مشاور یا روانپزشک بروید. ممکن است به افسردگی پس از زایمان دچار شده باشید.

مراقبت دوران بارداری - ninisite.com

مطالب پیشنهادی

بررسی اثرات کافئین بر بدن
عوارض شیرین کنندههای بدون کالری
فست فود زیر ذره بین کارشناسان حوزه سلامت