سزارین

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com/

منظور از زایمان بیدرد، انجام زایمان کاملا" طبیعی ولی با درد کم یا حتی کاملا" بدون درد می باشد.در این نوع زایمان پزشک و ماما با استفاده از روشهای مختلفی سعی میکنند درد زایمان طبیعی را برای مادر تا حد قابل تحملی کاهش دهند ، بکونه ای که او بتواند براحتی و با کمترین درد و رنج نوزاد خود را بدنیا آورد.راههای زیادی برای کاهش درد زایمان وجود دارد .یکی از این روشها استفاده از گاز ضد درد انتونکس (Entonox) میباشد.انتونکس مخلوط رو گاز اکسیژن و نایتروس اکساید (N۲o) بوده و از طریق ماسک به زن باردار تجویز میشود.هنگامی که او طی مراحل زایمانی انقباص رحم را بصورت درد حس میکند ، ماسک مخصوصی را روی صورت خود گذاشته و از داخل آن نفس عمیق میکشد.گاز وارد ریه ها و سپس معز شده و در آنجا با تاثیر بر مراکز درد باعث ماهش احساس درد میشود.بدین ترتیب نه تنها درد زایمان از ببین میرود ، بلکه مادر در یک حالت رویاگونه و شبیه خواب زایمان مینماید. 

انتونکس اثر سویی روی مادر و جنین نداشته و در امر زایمان اختلال ایجاد نمی کند. البته در بعضی افراد ممکن است درد کاملا" از بین نرود ولی قطعا" شدت آن به حد قابل تحملی کاهش می یابد.در یک روش دیگر میتوان با تزریق داروی مسکن از کمر ، درد را کاملا" از بین برد. 

زایمان بدون درد از صدوپنجاه سال پیش در اکثر کشورهای پیشرفته دنیا مطرح بوده و اعتقاد بر این است که زایمان طبیعی حق طبیعی هر مادر است که نباید از او گرفته شود. 

زنان بارداری که راه صحیح زایمان طبیعی را انتخاب کرده واز درخواست سزارین بی مورد پرهیز کنند میتوانند با مراجعه به کلاسهای آمادگی زایمان طبیعی ، خود را برای یک زایمان موفق آماده نمایند. زنان آموزش دیده با حداقل ترس و درد میتوانند به آسانی زایمان کرده و از مزایای زایمان طبیعی (که امکان حضور همراه یا همسر بر بالین زائویکی از این مزایاست ) بهره مند شوند. 

تمام این شرایط به این دلیل فراهم شده است که زنان باردار از درخواست سزارین بدون دلیل خود داری کنند . زیرا سزارین غیر ضروری عوارض و خطرات بسیار زیادی هم برای مادر و هم برای جنین دارد.. از طرف دیگر زایمان طبیعی نسبت به سزارین فواید فراوانی را برای مادر و نوزادش به همراه خواهد داشت که هیچ چیز نمی تواند جایگزین آن شود . 

● سزارین و زایمان طبیعی

▪ مدت بستری در سزارین یک الی چند روز است. مدت بستری در زایمان طبیعی حداکثر یک روز است. 

▪ درد سزارین بعد از عمل شروع می‌شود و روزها و گاهی هفته‌ها ادامه دارد. درد زایمان با تولد بچه به پایان می‌رسد. 

▪ ساعتها بعد از عمل و بیهوشی مادر میتواند بچه خود را ببیند. بلافاصله پس از تولد مادر بچه‌اش را می‌بیند، بغل می‌کند و صدای گریه‌اش را می‌شنود و او را می‌بوسد. 

▪ به هوش آمدن با عوارضی مثل درد، لرز، سرگیجه و استفراغ ممکن است همراه باشد. عوارض بیهوشی عمومی وجود ندارد. 

▪ شیردهی مادر و شیر خوردن نوزاد با تأخیر انجام میشود. بلافاصله پس از تولد مادر می‌تواند کودکش را بغل کرده و سینه‌اش را در دهان او قرار دهد و این به تحریک شیردهی سینه‌ها و مکیدن کودک کمک می‌نماید. 

▪ آب موجود در دهان، مری، معده، روده‌ها و احتمالاً ریه جنین به طور کامل خارج نمی‌شود و نوزاد می‌تواند پس از تولد مشکلات تنفسی داشته باشد. تنفس نوزاد راحتتر انجام می‌شود زیرا آبها از احشاء او با فشرده شدن در کانال زایمان خارج شده است. 

▪ جنین آمادگی ورود ناگهانی به دنیای خارج از رحم را ندارد جنین بتدریج وارد محیط جدید می‌شود و در این راه بدلیل فشارهای موجود ضربان قلب، فشار خون و گردش خون به مغزش افزایش یافته با آمادگی بیشتری بدنیا می‌آید. 

▪ خونریزی در سزارین دو برابر زایمان طبیعی است. 

▪ خطرعفونت زخم عمل و چسبندگی‌های پس از عمل در سزارین وجود دارد 

▪ هوش نوزادان زایمان طبیعی نه تنها بیشتر از سزارینیهاست بلکه مشکلات مغزی مثل تشنج نیزدر آنها کمتر است . 

▪ بیهوشی عمومی سزارین برای مادر خطرات زیادی در بر دارد ( مثل خفگی ناشی از استفراغ زیر بیهوشی و ورود مواد استفراغی به ریه) 

بنابراین مادران باردار که ۹ ماه تمام سختی و مشقت زیادی را به جان خریده اند با اندکی صبر و تحمل و نهایتا" انتخاب زایمان بدون درد میتوانند ثمره انتظار خود را به سلامت بدنیا آورند و نباید با درخواست سزارین بی مورد جان خود و نوزاد عزیزشان را به خطر اندازند . 

زایمان طبیعی ، حق طبیعی هر مادر ؛ کاهش درد ،وظیفه طبیعی هر پزشک

منبع : سایت دکتر علی عموشاهی

مطالب پیشنهادی

ظروف یک ‌بار مصرف ومشکلات آن بر سلامت
اثرات امواج تلفن همراه بر سلامت افراد
کنترل آلاینده ها از طریق فن اوری نانو تکنولوژی
اثر شن‌های روان یا غبار غلیظ بر سلامت انسان

آثار جانبی تشعشع لامپ های کم مصرف بر چشم و پوست

سزارین و 15 پرسش و پاسخ

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com/

همان گونه که می دانید به طور معمول بچه ها با سر از رحم بیرون می آیند، اما اگر شرایط استقرار جنین به نحوی باشد که مثلا بخواهد با پا از رحم خارج شود، آن وقت باید برای سزارین اقدام کرد.

 1- سزارین یعنی چه؟

"سزارین" یعنی شکافتن شکم و ایجاد برش روی رحم زن باردار برای خارج کردن جنین از داخل آن.

2- پزشکان در چه مواردی از این روش استفاده می کنند؟

اگر اصرار خانم باردار و خانواده اش را کنار بگذاریم، به طور معمول پزشکان به این چهار دلیل سزارین انجام می دهند:

- نبود پیشرفت زایمان یا بحرانی شدن شرایط زایمان

- سابقه سزارین در زایمان های قبلی زائو

- وضعیت قرارگیری نامناسب جنین در رحم مادر برای زایمان طبیعی

- وضعیت نامناسب و بحرانی تنفس در جنین

3- سزارین در کدام دسته از خانم های باردار شایع تر است؟ 

به طور معمول میزان سزارین در خانم هایی که تا به حال زایمان نداشته اند و برای نخستین بار می خواهند فرزندی به دنیا بیاورند، بیشتر است و البته این میزان با افزایش سن نیز افزایش می یابد.

4- در شرایط غیراورژانس، چه زمانی برای سزارین مناسب تر است؟ 

مناسب ترین زمان در شرایط غیراورژانس، زمانی است که معیارهای بالینی و آزمایشگاهی برای بلوغ جنین به اثبات رسیده باشد و هنگامی این اتفاق می افتد که 39 هفته کامل از تاریخ آخرین قاعدگی خانم باردار گذشته باشد.

5- آیا برای سزارین مانند جراحی های بزرگ دیگر بیمار باید چند ساعت پیش از عمل، ناشتا باشد؟ 

بله، در سزارین نیز ضرورت دارد که بیمار حداقل 8 ساعت پیش از عمل، ناشتا باشد تا معده خالی شود و عوارض حین عمل مانند آسپیراسیون (برگشت محتویات گوارشی از مری و ورود آن به مجاری تنفسی) اتفاق نیفتد.

6- حجم خونی که خانم ها در حین سزارین از دست می دهند، چقدر است؟ 

به طور معمول میزان خونریزی در حین عمل سزارین، یک لیتر است؛ البته ممکن است در برخی تا یک و نیم لیتر هم باشد.

به همین سبب یک تا دو لیتر سرم رینگر لاکتات و یا سرم قندی نمکی در هنگام عمل و بلافاصله پس از آن به بیمار تزریق می شود.

7- مدت زمانی که زائو باید پس از سزارین ناشتا باشد، چقدر است؟ 

به طور معمول بیمار باید 24 ساعت پس از عمل جراحی، ناشتا باشد تا زمان بروز آسپیراسیون به حداقل برسد. همچنین، از آنجایی که احتمال بروز عوارض پس از زایمان نیز در 24 ساعت اول پس از سزارین بالاست، بهتر است بیمار در این مدت (24 ساعت) ناشتا بماند و غذایش را از طریق سرم های خوراکی دریافت کند.

8- پس از سزارین، زائو با چه شرایطی از اتاق ریکاوری خارج می شود؟ 

شرط نخست خروج از ریکاوری این است که زائو به طور کامل به هوش آمده باشد و شرط بعدی آن که خونریزی اش به حداقل کاهش پیدا کرده باشد. در ضمن، فشار خون بیمار نیز باید به شرایط پایدار برسد و ادرارش هم باید جریان پیدا کرده باشد، حداقل به میزان 30 سی سی در ساعت.

9- آیا در شرایط معمول پس از سزارین باید داروی خاصی برای بیمار تجویز شود؟ 

بله، به طور معمول تا زمانی که بیمار در بیمارستان بستری است، هر شش ساعت، آنتی بیوتیک وریدی دریافت می کند و پس از ترخیص از بیمارستان نیز می توان به مدت هفت روز برای بیمار آنتی بیوتیک خوراکی تجویز کرد.

10- سوند ادراری را چه مدتی بعد از سزارین، بیرون می آورند؟ 

در شرایط طبیعی، سوند فولی را باید 12 ساعت پس از عمل و یا صبح روز بعد از عمل خارج کرد. نخستین ویزیت مادر پس از زایمان بهتر است سه هفته پس از ترخیص باشد.

11- پس از چه مدتی، بیمار می تواند از تخت پایین بیاید و شروع به راه رفتن کند؟ 

حرکت دادن بیمار را باید هر چه زودتر شروع کرد. در بیشتر موارد، درست روز پس از عمل، بیمار باید حداقل دو بار و با کمک همراه خود از تخت پایین بیاید. در روز دوم پس از عمل، بیمار می تواند با کمک همراه خود در بخش قدم بزند. با حرکت دادن زودرس بیمار، لخته های خونی در عروق بیمار ایجاد می شود و به حرکت افتادن این لخته ها در مسیر گردش خون به حداقل می رسد.

12- آیا بیمار می تواند با میل کردن غذاهای معمولی آغاز کند؟ 

نه، در بیشتر بیماران برنامه ریزی بزای نوشیدن مایعات روز پس از عمل شروع می شود و در روز دوم برنامه غذایی عادی آغاز می شود. اما در مواردی که داخل شکم، دستخوش دستکاری های شدید شده باشد و یا عفونت های گسترده ای ایجاد شده باشد، به طور معمول برنامه غذایی مایعات نیز با تاخیر آغاز می شود.

13- چه زمانی برای شستشوی محل بخیه ها مناسب است؟

از روز سوم به بعد، دوش گرفتن مانعی ندارد است، اما تا پیش از آن، محل بخیه ها باید هر روز معاینه شود و با مواد ضدعفونی  کننده ای مانند بتادین شستشو داده شود و پانسمان گردد. به طور معمول بخیه ها را در روز چهارم پس از عمل می کشند.

14- شایع ترین عوارض احتمالی سزارین چیست؟ 

عوارض بیهوشی نظیر: آسپیراسیون - یعنی: برگشت محتویات گوارشی به مجاری تنفسی - و آسیب های ریوی ناشی از آن، عفونت های موضعی، عفونت های گسترده، خونریزی شدید، لخته شدن خون در عروق خونی و به جریان افتادن این لخته ها در مسیر جریان خون - که بسیار خطرناک است - صدمه دیدن دستگاه ادراری، وارد آمدن آسیب هایی به مغز یا نخاع نوزاد و شکستگی های استخوان جمجمه، ران و اعضای دیگر نوزاد.

15- به طور معمول چند روز پس از سزارین، زائو ترخیص می شود؟ 

در صورتی که عوارض پس از زایمان وجود نداشته باشد، مادر می تواند در روز سوم یا چهارم از بیمارستان مرخص شود. در نخستین هفته پس از زایمان، فعالیت های مادر باید به مراقبت از خود و نوزاد محدود شود و نخستین ویزیت پس از زایمان نیز بهتر است در سه هفته پس از ترخیص باشد.

منبع: هفته نامه سلامت

مطالب پیشنهادی

ظروف یک ‌بار مصرف ومشکلات آن بر سلامت
اثرات امواج تلفن همراه بر سلامت افراد
کنترل آلاینده ها از طریق فن اوری نانو تکنولوژی
اثر شن‌های روان یا غبار غلیظ بر سلامت انسان

آثار جانبی تشعشع لامپ های کم مصرف بر چشم و پوست

عمل سزارین

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com/

هر زنِ بارداری آرزو دارد که وضعِ حملی کوتاه و به دور از مشکل داشته باشد؛ بتواند انقباضاتِ خود را کنترل کند، به خود فشار بیاورد و بعد... یک نوزاد زیبا به دنیا بیاورد؛ اما همیشه وضع به این گونه پیش نمی‌رود! 

امروزه 30% نوزادان در ایالاتِ متحده آمریکا از طریقِ سزارین به دنیا می‌آیند. 

حتی اگر همیشه زایمانِ طبیعی را تصور می‌کنید و دوست دارید آن را انجام دهید، داشتنِ برخی اطلاعات در موردِ اینکه سزارین چرا و چگونه صورت می‌گیرد تا حدودی ترس‌ شما را در موردِ انجامِ آن کم می‌کند. 

سزارین چیست؟ 

سزارین یک عملِ جراحی است که طیِ آن برایِ به دنیا آوردنِ نوزاد بریدگی‌ای را در دیواره شکم و رحمِ مادر ایجاد می‌کنند. سزارین به طورِ کل یک جراحیِ ایمن محسوب می‌شود، اما ریسکِ آن بیشتر از وضعِ حملِ واژینال است. به علاوه اینکه شما پس از وضعِ حملِ واژینال زود‌تر مرخص می‌شوید و می‌توانید به خانه بازگردید. 

با این حال سزارین می‌تواند در شرایطِ پیچیده و خطرناک استفاده شود و در مواردِ ضروری جانِ مادر و نوزاد را حفظ کند. 

سزارین توسطِ متخصصانِ زنان و زایمان و پزشکانِ خانواده انجام می‌شود. 

چرا انجامِ این جراحی نیاز است؟ 

برخی از جراحی‌های سزارین پیش بینی شده‌اند (در مواردی که پزشک از قبل از وجودِ فاکتور‌هایی که زایمانِ طبیعی و واژینال را خطرناک می‌سازند آگاه است). این بدین معناست که مادر از قبل از اینکه سزارین انجام خواهد داد، آگاه است و می‌تواند روزِ تولدِ کودکِ خود را از قبل برنامه ریزی کند. این آگاهی به مادر اجازه می‌دهد که خود را از نظرِ هیجانی و ذهنی برایِ تولد آماده کرده و کمک می‌کند که نا‌امیدی ناشی از عدمِ تواناییِ وضع حمل به طورِ طبیعی، که بسیاری از مادران تجربه‌اش می‌کنند، کاهش یابد. 

چه مواردی تعیین کننده این موضوع هستند که زنِ باردار نوزادش را از طریقِ سزارین به دنیا بیاورد: 

نوزاد نچرخیده باشد (سر یا باسنِ او به سمتِ پایین باشد) و یا به پهلو (به صورتِ افقی) در رحم قرار گرفته باشد. با این حال برخی نوزادان درست قبل از زایمان می‌چرخند و یا زایمانِ واژینال به کمک پنس و بیهوشی صورت می‌گیرد. 

نوزاد دارای برخی از نقوصِ هنگامِ تولد است (مانندِ هیدروسفالی که در آن آب در مغز تجمع پیدا کرده و اندازه سر بزرگ‌تر از حدِ طبیعی می‌شود). 

مادر مشکلاتی در موردِ جُفت دارد. برای مثال جفت در برخی مادران در سطحی پایین‌تر از معمول قرار دارد و گردنِ رحم را می‌پوشاند. 

مادر دچارِ مشکلاتِ پزشکی است و این امر، زایمان طبیعی (واژینال) را برایِ او و نوزادش خطرساز می‌سازد (برای مثال مبتلا به ویروس ایدز و یا هرپسِ تناسلی است). 

مادر چند قلو باردار است و این امر زایمانِ طبیعی را ناممکن کرده است. 

مادر قبلاً یک جراحی رویِ رحمش انجام داده و یا قبلاً سزارین کرده است (با این وجود بسیاری از مادرانی که قبلاً عملِ سزارین انجام داده‌اند می‌توانند زایمان طبیعی یا واژینال داشته باشند). 

برخی از سزارین‌ها نیز زایمان‌هایی اضطراری و پیش‌بینی نشده‌ای هستند که در صورتِ بروزِ مشکل حینِ زایمان صورت می‌گیرند. سزارینِ اضطراری در این موارد ممکن است صورت بگیرد: 

وضعِ حمل متوقف می‌شود و آن گونه که باید پیش نمی‌رود (دارو‌ها نیز کمکی نمی‌کنند). 

جُفت زود‌تر از وقتِ خود از دیواره رحمی جدا می‌شود. 

بند ناف فشرده شده و راهِ آن بسته شود (این امر میزانِ اکسیژن موردِ نیازِ نوزاد را تحتِ تأثیر قرار می‌دهد)، همچنین ممکن است بندناف زود‌تر از نوزاد واردِ کانالِ زایمان شود و راه را ببندد. 

نوزاد تحتِ فشار است- تغییرات در ضربانِ قلبِ نوزاد بدین معنی است که او به میزانِ کافی اکسیژن دریافت نمی‌کند. 

سرِ نوزاد یا تمامِ بدنِ او آنقدر بزرگ است که نمی‌تواند از کانالِ زایمان عبور کند. 

البته بارداری و وضعِ حملِ هر زنی متفاوت است. اگر پزشک‌تان سزارین را توصیه کرده، اما اضطراری نیست، می‌توانید در موردِ نوعِ دیگر از او سؤال کنید. در انتها شما باید طبقِ نظرِ پزشکتان عمل کرده و به قضاوتِ آن‌ها اعتماد کنید. 

فرآیند سزارین

فکرِ داشتنِ عملِ جراحی ممکن است برایِ هر زنی ناراحت‌کننده باشد. در اینجا نگاهی گذرا به آنچه که در سزارین اتفاق می‌افتد می‌اندازیم: 

در این جراحی همسرتان نمی‌تواند حضور داشته باشد. شما می‌توانید برای سزارین گزینه بیهوشی را انتخاب کنید. 

مانیتور‌های مختلفی به شما متصل می‌شوند که ضربان قلب، تنفس و فشار خون‌تان را نشان می‌دهند. روی دهانتان با ماسکِ اکسیژن پوشانده شده و داخلِ بینی‌تان نیز لوله‌هایی برای اکسیژن رسانی قرار می‌گیرند. یک لوله باریک داخلِ مجرای مثانه‌تان می‌گذارند که ناراحت کننده است، اما دردناک نیست. سپس تزریقی داخلِ رگِ خونیِ دست یا بازوی‌تان صورت می‌گیرد. سپس شکم‌تان شسته شده و هر مویی که در فاصله شکم تا شرمگاه‌تان وجود داشته باشد اصلاح می‌شود. یک صفحه در اطرافِ شکمتان گذاشته می‌شود، به طوری که فقط محلِ جراحی یعنی شکم‌تان مشخص باشد. 

پس از بیهوشی دکتر برشی را در پوستِ شکمتان ایجاد می‌کند که ممکن است به صورتِ عمودی (از ناف تا خطِ مویِ شرمگاه) یا افقی (3 تا 5 سانتی‌متر بالا‌تر از خطِ مویِ شرمگاهی) باشد. 

سپس دکتر ماهیچه‌هایِ زیرِ پوست را برش می‌دهد تا به رحم برسد، و پس از آن شکافی را نیز در رحم ایجاد می‌کند. این شکاف نیز ممکن است افقی یا عمودی باشد، اما شکافِ افقی بهتر است زیرا سریع‌تر بهبود می‌یابد. هنگامی که شکافِ رحم هم انجام شد، نوزاد به آرامی بیرون کشیده می‌شود؛ پزشک دهان و بینیِ کودک را ساکشن می‌کند و سپس بندِ ناف را قطع می‌کند. مانندِ زایمانِ طبیعی، شما نیز باید قادر باشید که در‌‌ همان موقع کودکتان را ببینید. سپس نوزادتان را به دستِ پرستار‌ها می‌دهند تا او را به بخشِ مراقبت از نوزادان ببرند. 

متخصصِ زنان پس از خروجِ نوزاد جفت را جدا کرده و خارج می‌کند و بریدگیِ رحم را با بخیه جذبی می‌بندد. شکم را نیز بخیه می‌کنند. چند روزِ بعد این بخیه‌ها جذب شده و یا کشیده می‌شوند. 

ریسک‌ها

سزارین به طورِ کل برای مادر و نوزاد ایمن است. با این وجود در هر صورت یک عملِ جراحی است و خطراتِ بالقوه خود را دارد. ریسک هایِ بالقوه سزارین عبارتند از: 

افزایش خونریزی (که به ندرت موجبِ نیاز به انتقالِ خون می‌شود) 

عفونت (البته آنتی‌بیوتیک‌هایی برای جلوگیری از عفونت تجویز می‌شوند) 

صدمه به مثانه یا روده

واکنش نشان دادن نسبت به دارو‌ها

لخته شدن خون

مرگ (فوق العاده نادر) 

آسیب احتمالی به نوزاد

مترجم: نغمه خالقی

منبع: www.kidshealth.org

مطالب پیشنهادی

ظروف یک ‌بار مصرف ومشکلات آن بر سلامت
اثرات امواج تلفن همراه بر سلامت افراد
کنترل آلاینده ها از طریق فن اوری نانو تکنولوژی
اثر شن‌های روان یا غبار غلیظ بر سلامت انسان

آثار جانبی تشعشع لامپ های کم مصرف بر چشم و پوست

زایمان طبیعی و سزارین

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com/

زایمان، تولد یا زایش، اوج دوران بارداری یک زن است که شامل خارج شدن یک یا چند نوزاد از رحم مادر است. انتخاب بین زایمان طبیعی و زایمان به شکل سزارین دغدغه natural childbirth بررسی مزایا و معایب زایمان طبیعی و سزارینتعداد زیادی از مادرها می باشد. 

کالج آمریکایی متخصصان زنان و زایمان توصیه می کند که زنان باردار بجز در مواردیکه دلیلی پزشکی وجود ندارد، از زایمان طبیعی بجای زایمان به روش سزارین استفاده نمایند. این کالج تاکید میکند، سزارین های برنامه ریزی شده و درخواستی برای زنانیکه می خواهند چندین بار بچه دار شوند و یا زنانیکه 39 هفته از بارداری خود را کامل نکرده اند، مناسب نمی باشد.

مزایای زایمان طبیعی

این روش، روشی طبیعی تر برای زایمان می باشد. بدن شما، طوری طراحی شده تا بتواند بصورت طبیعی و بدون دخالت پزشکی کودک را بدنیا بیاورد.

بعد از اتمام زایمان طبیعی، زنان حس قدرت و توانایی می کنند. زنان مشارکت کنندگان فعال تجربه زایمان هستند.

بعد از زایمان طبیعی، مدت کمتری می بایست در بیمارستان بستری شد.

طول دوره بهبود بعد از زایمان کوتاه تر بوده و درد پس از زایمان کم تری وجود دارد.

خطر بیماری های تنفسی خاص در کودکان متولد شده از طریق زایمان طبیعی کم تر می باشد. این بیماری های ریوی که خطر آنها در کودک متولد شده از طریق زایمان طبیعی کاهش می یابد، شامل تاکی پنه گذرا از نوزاد (TTN)،  پرفشاری خون ریوی و بیماری آسم می باشند.

کودکانیکه بطور طبیعی بدنیا آمده اند، در خطر کمتری برای ابتلا به آلرژی ها و حساسیت های غذایی و عدم تحمل لاکتوز در بزرگسالیشان می باشند.

در بارداری های آتی، درد خانم کمتر بوده و کودک سریتر بدنیا می آید.

مادرانیکه نوزاد خود را بصورت طبیعی بدنیا می آورند، راحت تر و موثرتر می توانند به کودک خود شیر (شیر مادر) دهند.

بعد از زایمان طبیعی، رابطه عاطفی بین مادر و نوزاد آسان تر بوده چراکه سریعا بعد از تولد مادر می تواند با کودک خود در تماس باشد.

خطر خونریزی مادر، لخته خون و آسیب به اندام های داخلی در زنانیکه بصورت طبیعی فرزند خود را بدنیا می آورند، کم تر می باشد.

معایب زایمان طبیعی

در بعضی از خانم ها، ترس از زایمان می تواند باعث اضطراب و آشفتگی عاطفی شود.

هرچند بیشتر زایمان های طبیعی ساده هستند، عوارض پیش بینی نشده همچون خونریزی مادر در هنگام زایمان ممکن است رخ دهد.

خطر پارگی کف لگن در زایمان طبیعی وجود دارد. این پارگی می تواند طول دوره بهبود شما را افزایش دهد.

خطر محرومیت از اکسیژن در صورتیکه بندناف فشار وارد کرده و یا سایر مشکلات رخ دهد، برای کودک وجود دارد.

هنگام عبور از کانال تولد، ممکن است خطراتی همچون کبودی، ورم و در موارد نادر شکستگی استخوان برای کودک وجود دارد.

زایمان طبیعی شانس افتادگی لگنی بعد از تولد نوزاد را افزایش می دهد.

در موارد خیلی نادر، ممکن است وارونگی رحمی رخ دهد. اگر این مشکل بموقع درمان نشود، می تواند خطرناک و جدی باشد.

اگر زخم و یا اپی زیاتومی رخ دهد، ممکن است در 3 ماه بعد از بدنیا آمدن کودک احساس درد در رابطه جنسی خود داشته باشید.

مزایای زایمان برنامه ریزی شده به روش سزارین

ممکن است سزارین برنامه ریزی شده برای زنان ساده تر باشد. از آنجاییکه روز زایمان از قبل برنامه ریزی شده است، مادر استرس و اضطراب کم تری در رابطه با زایمان دارد.

زنان حس کنترل بیشتری دارند، چراکه می دانند کودک چه روزی بدنیا آمده و می توانند برنامه ریزی بهتری برای مرخصی شغلی، نگهداری از کودک و سایر موارد داشته باشند.

در مقایسه با زایمان طبیعی و سزارین برنامه ریزی نشده، خطر خونریزی پس از زایمان در زنانیکه سزارین داشته اند، کم تر می باشد.

در مقایسه با سزارین های اورژانسی، سزارین برنامه ریزی شده عوارض کم تری دارد.

درصورتیکه دچار بیماری های مقاربتی همچون ایدز، تبخال تناسلی، هپاتیت و زگیل تناسلی هستید، خطر آلوده شدن کودک در زایمان به روش سزارین بیشتر می باشد.

عوارض زایمان برنامه ریزی شده به روش سزارین

سزارین عمل جراحی بزرگ شکمی است که خطرات و عوارض جراحی و بیهوشی را در پی دارد. عوارض بیهوشی می تواند شامل سردرد شدید، تهوع و استفراغ می باشد. همچنین بیهوشی ممکن است تاثیراتی همچون تنبلی، کسلی و یا سستی در هنگام تولد برروی کودک داشته باشد.

خانمی که سزارین برنامه ریزی شده دارد، می بایست مدت بیشتری در بیمارستان بماند و دوره بهبود طولانی تری نسبت به زایمان طبیعی دارد.

در سزارین خطرات جدی و عوارض جدی وجود دارد. زمانیکه این روش را با زیامان طبیعی مقایسه نماییم، زنانیکه سزارین انجام می دهند، در خطر بیشتری هستند. این خطرات شامل:

حمله قلبی

هماتوم زخم (جمع شدن خون لخته شده زیر محل زخم سزارین)

عفونت اندومتریت پورپرال

لخته خون در رگها

خنریزی (Hemorrhage) که نیاز به برداشتن رحم برای درمان آن دارد.

باز شدن زخم.

بی حسی و یا درد در ناحیه برش.

عفونت پس از زایمان.

آسیب دیدن مثانه و روده ها.

در سزارین برنامه ریزی شده خطر زایمان زودرس بعلت اشتباه در تخمین روز وجود دارد.

در یک سزارین پیچیده، خطر اینکه جراح ناخواسته به روده و یا مثانه آسیب بزند، وجود دارد.

خونی که افراد در سزارین از دست می دهند بیشتر از خونی است که افراد در زایمان طبیعی از دست می دهند. 2 تا 3 درصد زانانیکه از سزارین استفاده می کنند، نیاز به تزریق خون پیدا می کنند.

ممکن است عملکرد روده شما بعد از سزارین کاهش یابد.

مشکلات تنفسی در کودکانیکه از طریق سزارین بدنیا آمده اند، بیشتر از کودکان بدنیا آمده از طریق زایمان طبیعی می باشد.

بعضی از تحقیقات نشان می دهند که خطر مرگ نوزاد در 28 روز اول زندگی نسبت به زایمان طبیعی بیشتر می باشد.

اگر تصمیم به داشتن فرزندان بیشتر دارید، سزارین گزینه مناسبی برای شما نمی باشد.

سابقه سزارین قبلی، خطر پاره شدن پارگی رحم را افزایش می دهد.

تغذیه با شیر مادر بعد از سزارین مشکل تر می باشد. زنان بعد از جراحی ناراحت بوده و تماس فوری با کودک خود ندارند.

ممکن است هنگام جراحی و درآوردن کودک توسط پزشکان کودک شما زخمی شود. این زخم ها و آسیب ها اغلب کم شدت و معمولی می باشند.

کودکانیکه از طریق سزارین بدنیا می آیند نسبت به کودکان متولد شده از طریق زایمان طبیعی در خطر بیشتری برای ابتلا به پرفشاری خون ریوی می باشند.

سزارین انتخابی بیشتر از زایمان طبیعی هزینه در پی داشته و اغلب بیمه ها آنرا پوشش نمی دهند.

میزان درد لگنی پس از زایمان، اختلال جنسی، پرولاپس ارگان لگن و افسردگی پس از زایمان در هردو روش مشابه می باشد. بااینحال تحقیقات بیشتری برای بررسی اثرات کوتاه مدت و بلندمدت هردو روش برروی خانم ها و کودکان مورد نیاز می باشد.

توجه نمایید، مطالب ذکر شده در بالا همه مزایا و معایب این دو روش زایمان را نشان نمی دهند و همچنین در این مقاله فقط سزارین از قبل برنامه ریزی شده مورد بررسی قرار گرفته و در زمینه سزارین اورژانسی و حیاتی بحثی نشده است. این مطلب برای اطلاعات عمومی بوده و نباید بوسیله آن اقدام به تحمیل روش زایمان به پزشک و یا مادر نمود. انتخاب و توصیه پزشک در تعیین نوع زایمان بخصوص در شرایط اورژانسی قطعی بوده و قاعدتا پزشک سعی می کند تا با در نظر گرفتن همه جوانب و بررسی فایده و ضرر هر روش برای شخص خاص و شرایط خاص، اقدام به انتخاب روش درمانی کند.

مطالب پیشنهادی

ظروف یک ‌بار مصرف ومشکلات آن بر سلامت
اثرات امواج تلفن همراه بر سلامت افراد
کنترل آلاینده ها از طریق فن اوری نانو تکنولوژی
اثر شن‌های روان یا غبار غلیظ بر سلامت انسان

آثار جانبی تشعشع لامپ های کم مصرف بر چشم و پوست

سزارین و توصیه های کلی قبل و پس از آن

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com/

توصیه های قبل از سزارین :

خانم باردار باید در روز قبل از عمل سزارین چند نکته را رعایت کند، حتی در کسانی که برنامه زایمان طبیعی دارند، رعایت برخی نکات زیر توصیه می‌شود، چون در هر زایمان طبیعی هم احتمال سزارین اورژانسی وجود دارد.

  * حمام ‌کردن در روز قبل از عمل به پیشگیری از عفونت محل جراحی کمک می‌کند. در مورد کسانی که زایمان طبیعی در پیش دارند، حمام‌کردن بعد از شروع دردهای خفیف توصیه می‌شود. برداشتن موی ناحیه عمل فقط در روز عمل توصیه می‌شود، نه روز قبل از عمل.

    *بهتر است بیمار حداقل هشت ساعت قبل از عمل، چیزی نخورد، هرچند در بررسی‌های جدید، خوردن آبمیوه و آب ممنوع نیست، اما بهتر است مادر باردار حتی آب هم نخورد. البته در مواردی، مصرف آنتی‌اسید جهت خنثی کردن اسید معده توصیه می‌شود.

این توصیه‌ها جهت بهتر شدن روند بیهوشی داده می‌شود. در مورد زایمان طبیعی توصیه می‌شود بیمار پس از شروع دردهای خفیف از خوردن غذاهای سنگین پرهیز کرده و بیشتر از مایعات استفاده کند.

*دفع مدفوع در روز قبل از عمل هم به روند کلی بهبودی و کاهش دردهای پس از عمل کمک می‌کند. در مورد زایمان طبیعی هم توصیه می‌شود بیمار با شروع دردها با کمک روغن کرچک یا داروهای دیگر اجابت مزاج مناسب داشته باشد.

*پاک‌کردن لاک دست و پا قبل از عمل. در غیر این صورت، روز ورود به بیمارستان حتی جهت زایمان طبیعی این کار توسط پرسنل توصیه و انجام می‌شود، چرا که برخی کنترل‌های وضعیت اکسیژن‌رسانی و تنفسی بیمار، حین بیهوشی با توجه به رنگ بستر ناخن‌ها انجام می‌شود و ناخن باید بی‌رنگ باشد.

*درآوردن النگو و انگشتر و کلیه زیورآلات توصیه می‌شود. این مساله شامل گیره سرهای فلزی و کلا هر جسم فلزی دیگری که در تماس با بدن است نیز می‌شود، زیرا این اجسام با وسایل کنترل داخل اتاق عمل و اتاق زایمان تداخل دارد.

از آنجا که حین بارداری، اغلب ورم دست و بدن و افزایش وزن وجود دارد، باید النگو و انگشتر قبل از تنگ‌شدن بیش از حد خارج شود، وگرنه در اتاق زایمان یا اتاق عمل با وسایل مناسب انگشتر و النگو بریده و خارج می‌شود. به همین دلیل، کل لباس‌ها حتی لباس زیر، قبل از ورود به زایشگاه و اتاق عمل خارج و لباس بیمارستان یا اتاق عمل پوشانده می‌شود.

*در مواردی که خانم باردار استرس زیادی دارد، شب قبل از عمل مصرف یک عدد آرام‌بخش مثل دیازپام توصیه می‌شود.

توصیه های بعد از سزارین

آشنایی مادران با مراقبت های پس از سزارین به ایشان کمک می کند تا دوران نقاهت پس از زایمان را به دور از هر گونه خطری سپر نمایند. امید است این راهنما پاسخگویی شما مادر عزیز باشد.

- تا 24 ساعت پس از سزارین، ممکن است خونریزی در حد قابل توجهی وجود داشته باشد، ولی به تدریج از حجم خون کاسته می شود. همچنین ترشحات واژن نیز ممکن است تا یک ماه دیده شود.

- درد محل عمل و درد ناشی از انقباضات رحم در پی شیردهی ممکن است احساس شود. این درد به علت برگشت رحم به حالت قبل از حاملگی است و با مصرف مسکن تجویزشده توسط پزشک معالج کم می شود.

پانسمان ناحیه سزارین ضدآب و شفاف است و می توانید هر روز به روش ایستاده، استحمام کنید.

- توصیه می شود تا سه روز پس از سزارین از خوردن غذاهای نفاخ مثل میوه خام، آب میوه خام، آب میوه های کارخانه ای چون ساندیس و ...، حبوبات، پلو و خورشت بپرهیزید.

- غذاهایی چون کباب، جوجه کباب، گوشت یا مرغ آب پز و سبزیجات پخته مثل هویج، کدو، سیب زمینی و آب رقیق کمپوت مناسب ترند.

- در صورت یبوست از روغن زیتون، آلوخشک و انجیرخشک خیس کرده استفاده شود.

- سعی کنید آب به میزان کافی مصرف نمایید، چرا که به رفع یبوست کمک می کند. از طرفی به علت شیردهی و خونریزی نیز به جایگزینی مایعات بدن نیاز دارید.

- هنگام دفع ادرار و اجابت مزاج، برای جلوگیری از فشار به محل بخیه، از توالت فرنگی استفاده شود.

- سعی کنید مرتبا راه بروید، چرا که راه رفتن هم از نفخ شما جلوگیری می کند و هم از یبوست.

- به خاطر داشته باشید استراحت کافی، در فواصل فعالیت، به تسریع بهبودی دوران پس از زایمان کمک میکند.

- سعی کنید در ساعاتی که نوزاد خواب است شما نیز استراحت نمایید و از دیدوبازدید های طولانی بستگان حتی الامکان بپرهیزید.

- معمولا اجازه انجام ورزش از روز دهم به بعد، در اولین ویزیت پزشک معالج توسط پزشک معالج، به فرد داده می شود.

- مرتب از هر دو سینه به نوزاد شیر بدهید. در صورت حالات غیر عادی در سینه مثل سفتی سینه، درد، قرمزی و تب به پزشک معالج خود اطلاع دهید و به بیمارستان مراجعه نمایید.

- همچنین شستشوی نوک سینه با آب ولرم، قبل و پس از هر بار شیردهی به منظور پیشگیری از آلودگی لازم است.

- در صورت مشاهده تب، التهاب ناحیه جراحی (یعنی قرمزی، درد، ترشح)، تب و خونریزی شدید و غیرعادی به بیمارستان مراجعه نمایید

- داروهای نسخه شده را استفاده نمایید

- روز سوم پانسمان روی زخم را بردارید و پس از یک دوش کوتاه و ایستاده زخم محل عمل را با شامپو _ترجیحا شامپو بچه _بشویید وبا سشوار خشک کنید. از این به بعد باید روزانه زخم شسته و خشک گردد.

- بین روزهای 7 تا 10 پس از عمل به پزشک معالج خود مراجعه کنید .

- بین روزهای 3 تا 5 از زایمان نوراد خود را برای آزمایش غربالگری به مرکزی که قبلا به شما معرفی شده ببرید.

- حد اقل تا 40 روز از نزدیکی پرهیز کنید.

- مادران سزارینی باید مقادیر زیادی مایعات و به خصوص آب بنوشند تا توانایی بدن برای التیام زخم ها افزایش پیدا کند

 - برخی مادران از مصرف داروهای مسکن به دلیل تاثیر آنها بر روی شیرشان، خودداری می کنند. اما در اکثر موارد درد ناشی از سزارین آنقدر زیاد است که مادر از تحمل آن عاجز می شود و در روحیه او تاثیر بد گذاشته و به نوزاد هم منتقل می شود. بنابراین باید داروهای مسکن مصرف شود. پزشکان معمولا داروهایی را تجویز می کنند که کمترین تاثیر را بر شیر مادر دارند.

- به مادران سزارینی توصیه می شود در روزهای اول پس از زایمان، پیاده روی سبک را جزء برنامه های روزانه خود قرار دهند. پیاده روی سبب می شود تا جریان خون، بهتر و سریع تر در بدن به گردش درآید و زخم ناشی از عمل سزارین به سرعت بهبود پیدا کند

- اگر چند روز پس از زایمان احساس کردید که باید به گردش و تفریح بروید تا حال و هوایتان عوض شود، فرصت را از دست ندهید. هوای تازه و تفریح برای ارتقای روحیه مادران، بسیار مناسب است.

- به مادران سزارینی توصیه می شود تمام وسایل لازم برای نوزاد خود را در دسترس قرار دهند تا زمانی که به آنها نیاز دارند مجبور به صرف وقت و انرژی برای یافتن آنها نباشند، وسایلی مانند پوشک نوزاد، پستانک، لباس بچه و .

مطالب پیشنهادی

ظروف یک ‌بار مصرف ومشکلات آن بر سلامت
اثرات امواج تلفن همراه بر سلامت افراد
کنترل آلاینده ها از طریق فن اوری نانو تکنولوژی
اثر شن‌های روان یا غبار غلیظ بر سلامت انسان

آثار جانبی تشعشع لامپ های کم مصرف بر چشم و پوست

سزارین و انواع آن

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com/

زایمان طبیعی ایمن‌ترین روش زایمان است. حدود 75 درصد از زنان برای به دنیا آوردن فرزند خود از زایمان طبیعی استفاده می‌کنند. اگر در به دنیا آمدن نوزاد به روش طبیعی مشکل جدی وجود داشته باشد، انجام سزارین ضرورت می‌یابد. سزارین یک عمل جراحی است که در آن از طریق ایجاد برشی در دیوارۀ شکم مادر و دیوارۀ رحم، نوزاد به دنیا می‌آید.

انواع سزارین

تفاوت انواع سزارین در محل برش‌هایی است که در رحم ایجاد می‌شود. دو نوع برش که در عمل سزارین مورد استفاده قرار می‌گیرند عبارتند از:

برش LSCS: شامل یک برش افقی در ناحیۀ شکم و یک برش افقی در بخش پایین رحم است. این نوع برش‌ها سریع‌تر بهبود یافته، کمتر دیده می‌شوند و در بارداری‌های آینده مشکلات کمتری ایجاد می‌کنند.

برش کلاسیک: شامل یک برش عمودی در رحم است. برش در ناحیۀ شکم ممکن است عمودی یا افقی باشد. این نوع برش معمولاً در موارد اورژانسی یا در موقعیت‌های خاص استفاده می‌شود مانند زمانی که جفت بسیار پایین قرار گرفته است یا نوزاد به صورت یک‌وری خوابیده است یا در شرایطی که نوزاد خیلی کوچک باشد. این روش ممکن است احتمال بروز مشکلات در بارداری‌ها و زایمان‌های آینده را افزایش دهد.

قبل از سزارین

مراحل آماده شدن برای سزارین:

باید به مدت 6 ساعت پیش از سزارین برنامه‌ریزی شده، از خوردن و آشامیدن (حتی آب) خودداری کنید. اگر سزارین به صورت اورژانسی باشد، پزشک از شما می‌پرسد آخرین باری که چیزی خوردید یا آشامیدید چه زمانی بوده تا بر این اساس در مورد نحوۀ عمل تصمیم بگیرد.

از شما آزمایش خون گرفته خواهد شد.

اگر پزشک تشخیص دهد که در معرض خطر لخته شدن خون هستید، ممکن است حین عمل نیاز به پوشیدن جوراب‌های خاصی باشد.

برای شروع عمل، شکم با مادۀ ضد عفونی کننده تمیز شده و با پارچه استریل ‌پوشانده می‌شود تا خطر ایجاد عفونت کاهش یابد. از آنجا که در حین عمل یک کاتتر وارد مثانه خواهد شد، مثانه باید خالی باشد.

حین عمل سزارین

بخش اصلی عمل سزارین معمولاً 30 تا 60 دقیقه طول می‌کشد که شامل مراحل زیر است:

پزشک در ناحیۀ شکم و رحم، برش‌هایی با طول 10 سانتی‌متر ایجاد خواهد کرد.

نوزاد از طریق این برش‌ها بیرون آورده خواهد شد. برخی اوقات ممکن است پزشک از انبرهای جراحی برای کمک کردن به خارج شدن سر نوزاد استفاده کند.

سپس نوزاد به صورت دقیق بررسی می‌شود.

بند ناف قطع شده و جفت جدا می‌گردد.

معمولا با تزریق ماده‌ای، رحم را منقبض می‌کنند تا خونریزی به حداقل برسد.

برای کاهش خطر ایجاد عفونت آنتی‌بیوتیک تجویز می‌شود.

سپس لایه‌های عضله، چربی و پوست به یکدیگر بخیه زده خواهد شد و زخم حاصل از برش پوشانده می‌شود.

در اولین فرصت می‌توانید نوزاد خود را بغل کنید. تماس پوست به پوست می‌تواند ارتباط اولیۀ شما با نوزاد را قوی‌تر کند و شیر دادن به نوزاد را ساده‌تر نماید.

پس از سزارین

پس از عمل سزارین به اتاق ریکاوری منتقل می‌شوید تا زمانی که برای انتقال به بخش آماده باشید.

اگر حین عمل تحت بیهوشی عمومی قرار گیرید، به احتمال زیاد در اتاق ریکاوری به هوش می‌آیید. به محض هوشیاری می‌توانید نوزاد خود را در آغوش بگیرید.

هر چه زودتر شیر دادن به نوزاد را شروع کنید زیرا عمل سزارین معمولاً شروع شیر دادن را سخت‌تر می‌کند.

اگر پس از عمل درد داشتید، به پزشک خود اطلاع دهید. استفاده از داروهای مسکن ممکن است تا حدی موجب خواب‌آلودگی شود.

پس از برطرف شدن حالت تهوع می‌توانید شروع به نوشیدن مایعات کنید.

برای خوردن غذا، منتظر نظر پزشک باشید.

قدم زدن در اطراف اتاق می‌تواند به ریکاوری سریع‌تر کمک کند و از به وجود آمدن لخته خون و ورم کردن پاها جلوگیری نماید.

برای اجتناب از ایجاد لخته خون ممکن است نیاز به تزریق باشد.

پس از عمل ممکن است مصرف آنتی‌بیوتیک ضروری باشد.

ممکن است برای مدت کوتاهی پس از عمل، در اجابت مزاج مشکل داشته باشید. با نوشیدن مقدار زیادی آب و یا مواد غذایی فیبردار می‌توانید این مشکل را برطرف کنید.

پس از برداشتن پانسمان باید محل زخم را تمیز و خشک نگهدارید. این کار به بهبودی سریع‌تر و کاهش خطر بروز عفونت کمک می‌کند.

مطالب پیشنهادی

ظروف یک ‌بار مصرف ومشکلات آن بر سلامت
اثرات امواج تلفن همراه بر سلامت افراد
کنترل آلاینده ها از طریق فن اوری نانو تکنولوژی
اثر شن‌های روان یا غبار غلیظ بر سلامت انسان

آثار جانبی تشعشع لامپ های کم مصرف بر چشم و پوست