آیا پیشگیری از بارداری می تواند از شروط ضمن عقد باشد؟

گروه بسیاری معتقدند جلوگیری از بارداری یکی از حقوق زنان است و آن‌ها اختیار بدن خود را دارند و می‌توانند بدون نظر همسر خود و یک‌سویه، درباره بارداری و پیشگیری از آن تصمیم بگیرند؛ اما برخی نیز زوج را در این زمینه محق دانسته و گروهی این مسائل را در رابطه دوسویه و با رضایت طرفین توصیف کرده‌اند. به طور خلاصه در خصوص حق زوجه در جلوگیری از بارداری سه بحث اصلی وجود دارد.

در رابطه با عزل زوج (ریختن منی خارج از رحم) میان فقها دو نظر وجود دارد؛ عده‌ای از فقها همچون شیخ‌طوسی و شیخ مفید معتقدند اگر زوج در ازدواج دائم، بدون اجازه همسرش، عزل کند، گناه‌کار بوده و ۱۰ دینار دیه جنین بر عهده او است. در این باب قول مشهور فقها، جواز عزل زوج است، اما اگر زوجه رضایت به این امر نداشته باشد یا عزل حین عقد شرط نشده باشد، ایشان این عمل را مکروه می‌دانند.

در زمینه عزل‌کردن زوجه، اکثر فقها قائل به حرمت شده‌اند و معتقدند عزل زوجه بدون رضایت زوج یا شرط کردن آن حین تزویج، حرام است. زیرا این کار با استمتاع جنسی زوج تعارض دارد. با توجه به این‌که روش عزل‌کردن ممکن است با استمتاع جنسی زوج در تعارض باشد، بنابراین رضایت مرد در پیشگیری از بارداری از این طریق شرط اباحه آن است،

اما در دیگر روش‌های کنونی پیشگیری از انعقاد نطفه و تکون جنین که تعارضی با استمتاع جنسی زوج ندارد، به طریق اولی جایز است زوجه از این شیوه‌ها استفاده کند.به عبارت دیگر با توجه به اصل جواز عزل‌کردن در اسلام، می‌توان از این عمل الغای خصوصیت کرده و این جواز را به شیوه‌های دیگر پیشگیری از بارداری که به نحوی از انعقاد نطفه جلوگیری می‌کند، سرایت داد. براین اساس به‌حکم غالب فقها پیشگیری موقت زوجه از باردارشدن از طریق این روش‌ها، جایز است.* ++++++++ آنچه مسلم است این است که با توجه با توافق میان تمام فقها مبنی بر امکان شرط گذاشتن در این زمینه، زن می تواند پیش از ازدواج در خصوص پیشگیری از بارداری، مدت آن و دفعات بارداری با شوهر آینده گفتگو کرده و در این زمینه شرط ضمن عقد بگذارند تا در آینده مسیولیت شرعی و قانونی بر عهده زن نباشد.

*منبع: مهرخانه