ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | 3 | 4 | |||
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
آسانسور یک وسیله نقلیه عمومی است و استفاده از آن، آداب و اصولی دارد:
کشیدن در آسانسور در مواقعی که هنوز کابین در طبقه توقف نکرده، فایده دیگری جز خرابی قفل در به مرور زمان ندارد.
فشردن مکرر دکمه آسانسور هم موجب نمیشود که کابین زودتر از راه برسد.
اگر خیلی عجله دارید، بهتر است از پلهها استفاده کنید. خصوصاً اگر میخواهید یکیدو طبقه تردد کنید، استفاده از آسانسور منطقی نیست.
متوقف کردن کابین در یکیدو طبقه اول، وقت دیگران را میگیرد و در عین حال ما را از یک ورزش کوتاه محروم میکند.
زمانی که وارد آسانسور شدیم، ادب حکم میکند بگذاریم کسی که جلوتر است، زودتر دکمه طبقه مورد نظرش را بزند.
رعایت حال معلولان، جانبازان، سالمندان، خانمها و کودکان هم البته ضروری است.
اگر درها دارند بسته میشوند و ناگهان کسی دواندوان از راه میرسد، اخلاق حکم میکند که دکمه گشودن در را بزنیم تا او هم بتواند سوار شود.
قطعاً اگر خودمان جای دونده باشیم، انتظار داریم که آسانسورسوارها در را برایمان باز کنند.
استفاده از محیط کوچک و بسته آسانسور برای بعضیها ترسناک و ناممکن است.
این نوع از اختلالهای روانی را با عنوانهایی مثل ترس از غوطهوری و تنگناهراسی میشناسند و البته قابل درمان است.
روانشناسها میگویند برای درمان چنین اختلالی، باید ترس را به مرور کاهش داد. چنین فردی باید چندبار به همراه یک فرد دیگر، در یک کابین بیحرکت قرار بگیرد و بعد از مدتی یک طبقه را با آسانسور بپیماید و به مرور به شمار طبقهها اضافه شود و بعد این مسیر را بدون همراه طی کند تا اندک اندک ریشههای ترس از آسانسور در دلش بخشکد.
به هر صورت ترس از آسانسور، بیماری پیچیدهای نیست و درمان راحتی دارد.
مطالب پیشنهادی: