زایمان طبیعی بدون درد، ممکن است؟

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com



زایمان طبیعی , زایمان بدون درد

اگر می‌خواهید بدانید زایمان بدون درد چیست و با زایمان کم درد چه تفاوتی‌هایی دارد، در ادامه این مطلب با ما باشید. شاید شما هم بتوانید با کمک این روش‌ها از خطرات سزارین فرار کنید و فرزندتان را با زایمان طبیعی به این دنیا بیاورید.

دیگر دوره زایمان‌های پردرد به سر آمده اما هنوز هم بسیاری از تازه مادران، اطلاعاتی مبهم و همراه با شایعه را در مورد این شیوه‌های جدید به گوش هم می‌رسانند. نبودن امکان زایمان به این شیوه‌های جدید در همه بیمارستان‌ها و اطلاع رسانی نادرست در مورد‌شان، باعث شده حتی در این سال‌ها هم برخی مادران، برای به دنیا آوردن فرزند‌شان درد را به جان بخرند و برخی دیگر هم برای فرار از درد زایمان، به سزارین پناه ببرند. اگر می‌خواهید بدانید زایمان بدون درد چیست و با زایمان کم درد چه تفاوتی‌هایی دارد، در ادامه این مطلب با ما باشید. شاید شما هم بتوانید با کمک این روش‌ها از خطرات سزارین فرار کنید و فرزندتان را با زایمان طبیعی به این دنیا بیاورید.

طبیعی اما بدون درد

بهترین و متداول ترین روش برای زایمان بدون درد استفاده از روش‌های بی‌حسی موضعی یا اپیدورال است و اگر مادری از نظر جسمی محدودیتی برای انجام این بی‌حسی‌ها نداشته باشد، می‌تواند به راحتی زایمان بدون درد را تجربه کند. در روش اپیدورال با وارد کردن ماده بی‌حسی به نخاع، درد مادر به‌طور کامل از بین می‌رود و زایمان برای او آسان‌تر می‌شود. اما بعضی مادر‌ها ممکن است به خاطر مسائلی از قبیل انحراف ستون فقرات، اختلال انعقادی یا برخی مشکلات دیگر، قادر به زایمان با این روش نباشند. اما در مورد افرادی که محدودیت جسمی ندارند، همین که درد جدی زایمان شروع می‌شود، بی‌حسی اپیدورال انجام می‌شود.

طبیعی، کم درد و آرام

زایمان فیزیولوژیک یکی دیگر از روش‌های کم کردن درد مادران است که خوشبختانه در سال‌های اخیر در کشور ما هم انجام می‌شود. در این شیوه زایمان، تلاش می‌شود تا بدون تزریق آمپول فشار به مریض و با پیروی از سیر طبیعی بدن زایمان انجام شود. مادرانی که می‌خواهند برای یک زایمان کم‌درد آماده شوند، با دریافت کمک‌هایی از قبیل ماساژ، تکنیک‌های تنفسی، تمرین‌های ریلکسیشن و برخی آمادگی‌های دیگر که از هفته 20 آموزش داده می‌شود، زایمانی آسان‌تر را تجربه می‌کنند. تکنیک‌های ذهنی بخش دیگری از مواردی است که مادران باردار باید به آن توجه کنند. البته در بسیاری از کشور‌ها، به موسیقی درمانی هم به طور جدی برای آمادگی مادران پرداخته می‌شود و حتی در زمان زایمان هم با پخش موسیقی خاصی آرامش مادران را بیشتر می‌کنند. گرما درمانی، ریلکسیشن و استخر آب هم از موضوعات دیگری هستند که برای کاهش درد مادران در نظر گرفته می‌شود؛ گرچه با وجود تمامی این آمادگی‌ها، در زایمان فیزیولوژیک درد کاملا از بین نمی‌رود، بلکه تنها درد مادران کم می‌شود. به همین دلیل مادرانی که نمی‌خواهند هیچ گونه دردی را در زمان زایمان تجربه کنند، باید به جای زایمان فیزیولوژیک از زایمان بدون درد کمک بگیرند.

شاید بخواهید و نشود

با وجود مراقبت‌های گفته شده، حتی اگر مادری بعد از 9 ماهگی هم آمادگی کامل برای انجام زایمان بدون درد را داشته باشد، باید باز هم درصدی از احتمال را برای انجام سزارین در نظر بگیرد چراکه اتفاقات غیرمترقبه ممکن است او را با محدودیت‌های تازه‌ای مواجه کنند. عدم پیشرفت زایمان، خونریزی ناگهانی، جدا شدن جفت و برخی موارد دیگر ممکن است پزشک را مجبور به سزارین کند اما این موضوع شامل حال همه مادران نمی‌شود و با وجود این اتفاقات پیش‌بینی‌ناپذیر، آمادگی مادر برای زایمان بدون درد، تاثیر بیشتری را در انجام شدن یا نشدن آن می‌گذارد.

مادرانه ورزش کنید

در مورد ورزش، مادران باید حساسیت بیشتری به خرج دهند و با آگاهی حرکات ورزشی را انتخاب کنند چراکه ورزش‌های دوران بارداری تا حدودی متفاوت از تمرین‌های عادی ورزشی است. این تمرین‌های خاص معمولا از هفته 20 بارداری شروع می‌شود تا مادر بتواند برای زایمان طبیعی و کم‌درد آمادگی لازم را کسب کند. معمولا به مادران توصیه می‌شود این تمرین‌ها را در حدود روزی 20 دقیقه انجام دهند. آموختن چنین حرکاتی کار دشواری نیست. خوشبختانه کلاس‌های آموزشی، کتاب‌ها و سایت‌های بسیاری برای ارائه این آموزش‌ها طراحی شده‌اند. آموزش تنفس صحیح هم از دیگر اصولی است که مادران باید به آن توجه کنند چراکه تاثیر واقعی این ورزش‌ها زمانی اتفاق می‌افتد که با حرکات تنفسی صحیح همراه باشد.

تا قبل از ماه 9 تصمیم نگیرید

بیمار قبل از انتخاب یک شیوه زایمان، حتما باید به طور کامل با پزشک خود مشورت کند. ممکن است به دلایل غیرقابل تغییری، فرد قادر به انجام زایمان طبیعی یا یکی از روش‌های این زایمان نباشد. اما ممکن است شرایطی به طور موقت برای مادر محدودیت ایجاد کند و با انجام تمرین‌های مناسب او بتواند خود را برای انجام زایمان طبیعی و بدون درد آماده کند. برای مثل شکل قرار گرفتن جنین در شکم مادر که ممکن است محدودیتی برای انتخاب شیوه زایمان ایجاد کند، در بسیاری از موارد با انجام نرمش‌ها و حرکات درست به مرور قابل اصلاح است. اما به طور کلی، مادران تا 9 ماهگی باید خود را برای یک زایمان راحت آماده کنند و بعد از 9 ماهگی است که می‌توان با قاطعیت بیشتری در مورد شیوه زایمان اظهار نظر کرد. با تمام این اوصاف، تکنیک‌های ذهنی و آمادگی‌هایی که گفته شد برای مادرانی که می‌خواهند روش بی‌حسی اپیدورال تجربه کنند هم مفید است و از هفته بیستم باید انجام شود.

با تمرکز مادر شوید

بخشی از موفقیت این شیوه جدید مربوط به پزشک و بیمارستان است، اما خود بیمار هم در داشتن درد کمتر یا انجام موفقیت آمیز زایمان بدون درد، نقش موثری دارد. اگر فرد از قبل روی تمرکزش کار کرده باشد و بتواند روی ضربان قلبش هم کنترل لازم را داشته باشد، قطعا زایمان موفق‌تری هم خواهد داشت. البته برخی بیماران با مشورت با پزشک‌شان، با کمک گیاهان دارویی و ماساژ درمانی به کاهش اضطراب خود کمک می‌کنند و تلاش می‌کنند در این دوره آرامش بیشتری داشته باشند. البته تمامی این درمان‌های سنتی و غیردارویی باید با مشورت پزشک انجام شوند و مادران از انجام خودسرانه توصیه‌هایی که برای دیگران نتیجه بخش بوده‌است، باید جدا خودداری کنند.

هرچه خواستید بخورید

برای داشتن یک زایمان بدون درد، رژیم غذایی خاصی که متفاوت از رژیم‌های دیگر باشد تعیین نشده است. ممکن است رژیم غذایی دوران بارداری با توجه به شرایط خاص مادران تغییر کند. برای مثال برخی مادران امکان دارد شرایط جسمی خاصی داشته باشند که آنها را از خوردن برخی چیزها منع می‌کند. اما به‌طور کلی، همه مادران باید از سالم بودن رژیم خود در این دوره مطمئن شوند و از ریزه‌کاری‌هایی که باید در این مورد رعایت کنند، با مشورت پزشک خود آگاه شوند.

خودسرانه تمرین نکنید

گرچه اغلب مادران به انجام این حرکات نیاز دارند و با کمک‌شان می‌توانند زایمان بهتری را تجربه کنند اما با وجود این، تنها پس از مشورت با پزشک باید این تمرین‌ها انجام شود. چون ممکن است شرایط بدنی مادری به شکلی باشد که با انجام این تمرین‌ها خطراتی سلامت او و جنین را تهدید کند. برای مثال کسانی که با مشکل تهدید به سقط یا جفت سر راهی روبه‌رو هستند یا به هر طریقی زایمان زودرس تهدید‌شان می‌کند، نباید خودسرانه این تمرین‌ها را انجام دهند چون ممکن است پزشک به طور کلی آنها را از انجام این تمرین‌ها منع کند.

نترسید! خطری ندارد

در زایمان بدون درد، آسیب عمده‌ای مادر یا جنین را تهدید نمی‌کند. اگر شرایط انجام زایمان استاندارد باشد و مراقبت‌های طبیعی هم زیر نظر متخصص انجام بگیرد، دیگر جای نگرانی‌ نمی‌ماند. در زایمان اپیدورال مرحله دوم زایمان مقداری طولانی می‌شود اما اگر استاندارد‌ها رعایت شود و مادر از نظر روانی آمادگی و صبوری لازم را داشته باشد، زایمان موفقیت‌آمیز انجام می‌شود. دوره نقاهت هم در همه روش‌های زایمان طبیعی مثل هم است و از این لحاظ زایمان بدون درد و با درد برتری بر هم ندارند. در زایمان بدون درد تنها درد مادر در حین به دنیا آوردن فرزندش کم می‌شود و بعد از آن، او شرایطی مثل تمام مادرانی که زایمان طبیعی کرده‌اند خواهد داشت.

محو کردن درد خرج برمی‌دارد

در صورتی که قاعدتا بیمه باید هزینه اپیدورال را بپردازد، اما متاسفانه در ایران بیمه‌های انگشت شماری این هزینه را متقبل می‌شوند و باقی بیمه‌ها، با چنین موضوعی مثل یک جراحی زیبایی غیرضروری که شامل پرداخت‌های‌شان نمی‌شود برخورد می‌کنند. به همین دلیل بسیاری از کسانی که می‌خواهند زایمان طبیعی داشته باشند و قادر به پرداخت هزینه اپیدورال نیستند، به همان شیوه‌های قدیمی و با درد رو می‌آورند. اما اگر برای فردی چنین هزینه‌ای اهمیت نداشته باشد، خوشبختانه بیمارستان‌هایی هستند که به شکل تخصصی این شیوه از زایمان را انجام می‌دهند و با پرورش نیروهای دوره دیده و برگزاری کلاس‌های آموزشی برای مادران، امکان یک زایمان راحت را برای آنها فراهم می‌کنند.

منبع:مجله شهرزاد

مطالب پیشنهادی

بررسی اثرات کافئین بر بدن
عوارض شیرین کنندههای بدون کالری
فست فود زیر ذره بین کارشناسان حوزه سلامت

آیا زایمان طبیعی ترسناک و خطرناک است ؟

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com/

ترس از درد زایمان از مهم‌ترین علت‌های امتناع زنان از زایمان طبیعی در کشور ماست.   علاوه بر آن باورهای نادرست درباره روند زایمان نیز باعث تمایل آنها به سزارین شده است اما زایمان طبیعی برخلاف تصور این...

آیا زایمان طبیعی ترسناک و خطرناک است ؟ - آکا,زایمان طبیعی, سزارین

آیا زایمان طبیعی ترسناک و خطرناک است ؟

ترس از درد زایمان از مهم‌ترین علت‌های امتناع زنان از زایمان طبیعی در کشور ماست.

علاوه بر آن باورهای نادرست درباره روند زایمان نیز باعث تمایل آنها به سزارین شده است اما زایمان طبیعی برخلاف تصور این خانم‌ها، سخت‌تر از عمل سزارین نیست...

 شاید اگر مادران باردار بدانند خطرهای سزارین برای جنین 3 برابر زایمان طبیعی است، باعث شود زایمان طبیعی را ترجیح دهند. در اینجا به برخی ترس‌ها و باورهای اشتباه برخی خانم‌ها در مورد زایمان طبیعی می‌پردازیم.

ترس اول: درد

به هر حال زایمان روندی دردناک است و نمی‌توان منکر این موضوع شد. البته ابتدا فاصله دردها زیاد است و مادر به اندازه کافی فرصت استراحت بین آنها را پیدا می‌کند. از زمانی که فاصله بروز دردها کمتر می‌شود تا زمان تولد نوزاد، چند ساعت بیشتر طول نمی‌کشد و درد زایمان هم غیرقابل تحمل نیست.

توصیه پزشک: اگر مادر در مورد زایمان و روند آن اطلاعات کافی داشته باشد، تحمل درد برایش بسیار راحت‌تر خواهد شد. یکی از کارهایی که بیشتر خانم‌ها هنگام فارغ شدن انجام می‌دهند، فریادزدن است درحالی که این کار فقط باعث تلف شدن انرژی‌شان می‌شود. بهترین کار، تنفس عمیق و زورزدن با آغاز دردهای زایمان است. حتی امروزه خانم‌ها می‌توانند با مشاوره با پزشکشان زایمان طبیعی بدون درد را انتخاب کنند. کاملا واضح است که زایمان طبیعی با درد همراه است پس نباید این موضوع را کتمان کرد. نکته مهم اینجاست که مادر بداند این درد لحظه‌ای است و با تولد فرزندش هیچ نشانه‌ای از آن باقی نخواهد ماند.

ترس دوم: مسؤولیت

خیلی از خانم‌ها می‌گویند قدرت کافی ندارم، ضعیف هستم و فکر نمی‌کنم بتوانم زایمان طبیعی راحتی داشته باشم به همین دلیل ترجیح می‌دهم سزارین کنم.

توصیه پزشک: این ترس کاملا طبیعی است و در بیشتر زنان دیده می‌شود ولی با تولد فرزند، اعتمادبه‌نفس مادر بالا می‌رود و این مشکل را فراموش خواهد کرد. پای صحبت‌ها و درددل‌های مادر یا اطرافیانی که زایمان طبیعی داشته‌اند، بنشینید و در مورد سختی این کار از آنها سوال کنید. بعد سری به خانم‌هایی بزنید که به تازگی سزارین کرده‌اند و ببینید کدام‌یک از زایمان خود راضی‌ترند.

ترس سوم: اگر نتوانم...

اگر نتوانم به اندازه کافی تلاش کنم، اگر فرزندم نچرخد، اگر مشکل لگنی داشته باشم و...

توصیه پزشک: دلیل اینکه خیلی از خانم‌ها به انجام سزارین تمایل دارند، این است که فکر می‌کنند زایمان طبیعی خطرناک است. متخصص زنان حین زایمان وضعیت جنین را لحظه‌به‌لحظه کاملا بررسی می‌کند و در صورتی که کوچک‌ترین مشکلی مشاهده کند، برای نجات جان مادر و جنین عمل سزارین را پیشنهاد می‌دهد. دلیل سختی زایمان طبیعی به‌خصوص در دوران ما، ورزش نکردن کافی خانم‌ها و ضعیف بودن عضلاتشان است. این ترس به‌خصوص برای کسانی که تا به حال زایمان نداشته‌اند، طبیعی است اما در خانم‌هایی که برای دومین بار زایمان می‌کنند، این ترس فقط زمانی به وجود می‌آید که زایمان اولشان زایمان سختی بوده باشد. باید به متخصص زنان اطمینان کافی داشت و پذیرفت اگر عدم پیشرفت روند زایمان دلیل پاتولوژیک داشته باشد، پزشک تصمیم درستی خواهد گرفت.

ترس چهارم: آسیب

برخی خانم‌ها فکر می‌کنند فشار ناشی از زایمان طبیعی و عبور جنین از کانال زایمان ممکن است به او آسیب برساند.

توصیه پزشک: زایمان روندی کاملا طبیعی است و عبور از کانال زایمان به هیچ‌وجه برای جنین خطرناک نیست. هنگام زایمان ماما وضعیت جنین را مدام بررسی می‌کند و با مشاهده هرگونه احتمال خطر موضوع را به متخصص زنان اطلاع می‌دهد تا اقدام‌های لازم انجام شود. مادر باید مطمئن باشد که زایمان طبیعی برای جنین بسیار سالم‌تر و کم‌خطرتر از سزارین است. قبل از زایمان می‌توان به کمک سونوگرافی از سلامت جنین مطمئن شد اما نکته مهم این است که خانم باردار به پزشک اطمینان کامل داشته باشد و در جریان زایمان خود را به او بسپارد. اگر خانمی به شدت از مرگ جنین یا مرگ خود حین زایمان هراس دارد، باید با یک روان‌شناس یا روان‌پزشک مشاوره کند و علت ترس خود را بیابد و آن را از بین ببرد.

ترس پنجم: زایمان زودرس

بعضی خانم‌ها از دردهای کاذب زایمان می‌ترسند و گمان می‌کنند ممکن است زمان زایمان زودتر از موعد فرارسد و کسی نباشد که به آنها کمک کند.

توصیه پزشک: اگر خانم‌ در مورد دردهای زایمانی اطلاعات کافی داشته باشد، می‌تواند آن را از دردهای کاذب تشخیص دهد. احتمال زایمان زودرس جز در موارد خاص بسیار پایین است ولی آمار نشان می‌دهد دوسوم زنان قبل از زمان موعد زایمان به بیمارستان مراجعه می‌کنند تا بستری شوند. روند زایمان طولانی است و با آغاز دردها فورا اتفاق نمی‌افتد. خونسردی خود را حفظ کنید و با آغاز درد با اورژانس تماس بگیرید تا شما را به بیمارستان برساند.

بارداری و زایمان علائم بارداری علائم زایمان - salamatnews.com

اثرات امواج تلفن همراه بر سلامت افراد

نقش مردان در زمینه بهداشت باروری همسران

هرآنچه باید در مورد خشم و عصبانیت و کنترل آن بدانیم

پیامدها و راهکارهای جلوگیری از تخلفات موتورسواران

تمرینات ورزشی در دوران حاملگی و قبل از زایمان

کاهش مرگ و میر زنان باردار با برنامه مادری ایمن

مادران شاغل و نگهداری کودکان

چگونه عملکرد فیزیولوژیکی و روانی میانسالان افزایش می یابد؟

مقایسه ای بین سزارین و زایمان طبیعی

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com/

لیلا هادی پور کارشناس ارشد مامایی اداره سلامت مادران وزارت بهداشت در گفتگو با خبرنگار اجتماعی فارس، گفت: زایمان به دو صورت طبیعی و غیر طبیعی انجام می‌ گیرد که سزارین روش غیر طبیعی است.

وی گفت: زایمان به روش سزارین در صورتی انجام می‌ گیرد که جان مادر و نوزاد در خطر باشد. سزارین عمل جراحی بزرگی است که تمام عوارض اعمال جراحی را دارد.

کارشناس ارشد مامایی اداره سلامت مادران وزارت بهداشت گفت: یک عمل سزارین نیازمند تجهیزات، نیروهای متخصص از قبیل متخصص زنان، بیهوشی و جراح است و این عمل هزینه بسیاری را برای بیمار و بیمارستان در بردارد.

هادی ‌پور افزود: عفونت و خونریزی در زنانی که زایمان به روش سزارین انجام می ‌گیرد، نسبت به کسانی که به صورت طبیعی زایمان می ‌کنند، بیشتر است.

زنانی که به صورت غیر طبیعی زایمان می‌ کنند تا مدت‌ ها نمی ‌توانند، کارهای خود را انجام دهند.

عفونت و خونریزی در زنانی که زایمان به روش سزارین انجام می ‌گیرد، نسبت به کسانی که به صورت طبیعی زایمان می ‌کنند، بیشتر است.

وی اضافه کرد: در سزارین با این که تاریخ دقیق زایمان مشخص می ‌شود، ولی ممکن است، اشتباهی صورت گیرد و بچه نارس به دنیا بیاید.

درد در زایمان طبیعی، بعد از آن، از بین می‌ رود؛ به طوری که فاصله شروع زایمان تا پایان آن درد وجود دارد و بعد از زایمان درد بسیار کم است.

کارشناس ارشد مامایی اداره سلامت مادران وزارت بهداشت گفت: با روش‌ هایی دردهای زایمان طبیعی را می‌ توان کاهش داد که از مهمترین آن ها می ‌توان به مواردی چون استفاده از ماساژ، انجام زایمان در محلی که فرد در آن احساس راحتی کند به طوری که خلوت مادر رعایت شود و اجازه ورود یک نفر همراه در اتاق زایمان، اشاره کرد.

نوزاد

وی اضافه کرد: روش ‌های متفاوتی چون روش ‌های غیردارویی و دارویی برای کاهش درد زایمان در یک زایمان طبیعی به کار می ‌روند.

متداول ترین روش غیردارویی عبارت است از آماده سازی روانی بیمار قبل از زایمان که در این روش با آموزش صحیح نحوه تنفس و تمرکز زیاد، احساس درد کاهش می ‌یابد.

اساس آن بر این واقعیت است که اضطراب و ناآشنایی با مراحل زایمان، درد را تشدید می ‌کند و از این رو حمایت روانی از بیمار، درد را کاهش خواهد.

هادی ‌پور افزود: درد زایمان طبیعی به صورت مداوم نیست، ممکن است 30 ثانیه تا 60 ثانیه مادر درد داشته باشد و 2 دقیقه بدون درد باشد.

وی اضافه کرد: تحقیقات در بیشتر کشورهای پیشرفته بیانگر این است که زایمان‌ های طبیعی بهتر از زایمان ‌های سزارین است. 85 درصد از زایمان ‌ها طبیعی است و 5 تا 15 درصد به خاطر حفظ جان مادر و نوزاد باید به صورت سزارین انجام شود.

هادی ‌پور گفت: میزان خونریزی زنان بعد سزارین 2 برابر زایمان طبیعی است و احتمال عفونت زنان بعد عمل سزارین بسیار بیشتر از زایمان طبیعی است.

برای زایمان سزارین باید مرکزی با تمام تجهیزات کامل وجود داشته باشد. در یک اتاق عمل معمولی نمی ‌توان این کار را انجام داد. اگر مادری به داروی بیهوشی حساس باشد ممکن است عوارضی برای آن به وجود آید و احتمال ایجاد عوارض وابسته به بیهوشی، در سزارین خیلی بیشتر از زایمان بدون درد است.

کارشناس ارشد مامایی اداره سلامت مادران وزارت بهداشت گفت: ممکن است که پس از عمل زایمان، عوارض ریوی در مادر به وجود آید و هم آغوشی مادر و نوزاد در عمل سزارین به خوبی برقرار نمی شود.

زنی که عمل سزارین انجام می‌دهد 5 تا 10 روز بعد از زایمان قادر به انجام کارهای شخصی خود نیست.

طبق آماری که در سال 86 وجود دارد 40/5 درصد زایمان‌ ها در کشور ما به صورت سزارین و 59/4  درصد به صورت طبیعی بوده است.

مطالب پیشنهادی

بررسی اثرات کافئین بر بدن
عوارض شیرین کنندههای بدون کالری
فست فود زیر ذره بین کارشناسان حوزه سلامت

فایده وضع حمل و زایمان طبیعی

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com/

باز شدن دهانه رحم

بخش داخلى رحم که در دوران حاملگى چندین برابر اندازهٔ اصلى خود بزرگ شده بود، تنها وسیلهٔ یک لولهٔ باریک به نام 'گردن رحم' به واگینا، و به این وسیله با دنیاى خارج ارتباط پیدا مى‌کند. این لولهٔ تنگ به‌وسیلهٔ 'درد' آنقدر گشاد مى‌شود تا سر جنین و دنبالهٔ بدن وى بتواند از آن خارج شود. در حین انجام این عمل خونریزى بسیار کمى صورت مى‌گیرد که طبیعى است و چیزى به‌دنبال ندارد. بانوان نیرومند و کم حوصله غالباً نمى‌توانند خود را قانع کنند که نباید هیچ‌گونه عمل و اقدامى براى تسریح در انجام وضع حمل انجام دهند، بلکه فقط درد را باید تحمل نمایند. در حقیقت این مهم است که زن حامله ضمن وضع حمل احساس مى‌کند که نیرو و قدرت خارق‌العاده‌اى در او ایجاد مى‌گردد. ولى او نباید براى باز شدن دهانهٔ رحم انرژى خود را بیهوده با زور زدن، در این موقع از دست بدهد؛ بلکه باید آن را براى موقع مناسب که در پیش دارد ذخیره نماید. وقتى دهانهٔ رحم باز شد، طرد جنین صورت مى‌گیرد و اکنون کار سریع‌تر انجام مى‌شود. این دو مرحله یعنى باز شدن دهانهٔ رحم و زمان طرد جنین با یک حادثه از یکدیگر جدا شده‌اند، و آن ترکیدن پردهٔ جنین و خارج شدن مایع جنین است. جنین داخل رحم با یک پردهٔ ظریف که با مایع جنین پر شده احاطه شده است. او فقط به‌وسیلهٔ ملحقات آن یعنى بند ناف و جفت به جدار رحم و بدان وسیله به بدن ما ارتباط دارد. توسط جفت از جریان خون مادر عناصر لازم براى نمو جنین گرفته و عناصر بالااستفاده به خون مادر عناصر لازم براى نمو جنین گرفته و عناصر بالااستفاده به خون مادر پس داده مى‌شود.

مایع جنین در محفظه‌اى که جنین وجود دارد مى‌باشد، و در حقیقت وجود همین مایع است که هنگام وارد شدن ضربه، تصادم، فشار و امثال آن جنین محفوظ مى‌ماند. ممکن است وقتى اتفاق افتد که در اثر حادثه و ضربه‌اى پردهٔ مایع جنین پاره شود؛ و چنانچه اتفاق ناگوارى پیش نیاید پاره شدن محفظه در زمان و هنگام وضع حمل صورت خواهد گرفت. به‌وسیلهٔ شدت و نیروى دردها پرده پاره شده و جنین خارج مى‌گردد. اگر نیروى زن براى باز شدن راه‌هاى تولد مصرف شده است، اکنون طبیعت براى حمایت از زائو باز هم کمک مى‌کند تا نوزاد از رحم مادر خارج شود و عمل تولد انجام گیرد.

طرد جنین

درد همچنان ادامه دارد و فاصلهٔ بین آنها به‌تدریج کوتاه مى‌گردد. حالا دردهاى شدیدتر و فشار دهنده شروع مى‌شود، یعنى ماهیچه‌هاى شکم هم‌ کمک مى‌کنند. بیشتر قسمت شکم از ماهیچه تشکیل شده است. ماهیچه‌هائى که در غیر وارد آبستنى نیز وظیفه و کار معنى دارند، مثلاً در وقت تخلیهٔ روده و مثانه همراهى مى‌نمایند. اکنون آنها به موازات شروع درد، فعال شده و به حرکت مى‌آیند. این امر بدون اراده اتفاق مى‌افتد، و زن حامله احساس مى‌کند که یک نیروى فوق‌العاده در اینجا هم از جانب او به جریان کمک مى‌کند و خود را نیرومند و مقاوم حس مى‌کند. سر جنین در این موقع در ناحیهٔ لگن حس مى‌شود، و زن احساس مى‌کند که چیزى مى‌خواهد از او خارج شود. در این هنگام گاهى فشار زیاد موجب دفع مدفوع وادرار مى‌گردد.

او مصمم مى‌شود که وضع حمل را خاتمه دهد، تمام نیروى خود را جمع مى‌کند و تا اندازه‌اى که ممکن است با زور زدن به جریان کمک مى‌کند. بسیارى از خانم‌ها در این زمان احساس مى‌کنند که در حال سبک شدن هستند. و نیز حس مى‌کنند که خود آنها قادر به کمک هستند و فقط نباید منتظر درد باشند. این تلقین به آنها نیرو و جرأت تازه‌اى مى‌دهد. در فاصله‌هاى کوتاه ما بین دو درد، زن بدون شک خسته است، ولى باید هر چه قابله به او دستور مى‌دهد انجام دهد: به پهلوى قرار گرفته پاهاى خود را به وضع مناسبى قرار دهد و غیره. چنانچه به دستور قابله توجه نکند، کار خود مشکل مى‌شود و در اجراء زایمان تأخیر مى‌شود. به‌علاوه کار را بر بهترین قابله مشکل و سخت مى‌کند و اِعمال کمک‌هاى لازم و اثر کار درست را از بین مى‌برد. دردهاى پى در پى سر نوزاد را تا انتهاء واگینا، نزدیکى راه خروجى هدایت کرده است، و آن اکنون روى بخش نرم و ماهیچه‌اى لگن و روى دام (بخش گوشتى مابین معقد و اندام تناسلى خارجى) قرار گرفته است ماما به ترتیبى از ناحیهٔ دام حمایت مى‌کند که در موقع خروجى ناگهانى سر نوزاد، پاره نشود.

حالا باز هم با فشار و زور زدن براى آخرین بار، سر نوزاد متولد مى‌شود، و با یک دفعه زور زدن دیگر بدن نوزاد نیز متولد مى‌گردد. معماى پسر یا دختر هم حل شد. مادر براى اولین بار صداى فریاد طفل خود را که آنقدر براى خاطر او رنج کشیده و در زحمت بوده مى‌شنود. طفل کاملاً سالم است. به تغییر فاحش محیط زندگى خود با فریاد اعتراض مى‌کند. چرا که درون گرم مادر را ترک کرده و به تأثیرات دنیاى جدید از قبیل درجه حرارت و نور عادت ندارد. در اثر فریاد کشیدن، تنفس ریوى به‌وقوع مى‌پیوندد. تا کنون طفل اکسیژن لازم را از خون مادر خود گرفته است. اما حالا دیگر خود او است که باید این عنصر مهم حیات را براى زندگى خود یا تنفس در هواى آزاد تأمین کند با اولین فریاد طفل، در مادر آرامش روحى ظاهر مى‌گردد. مادر کار سختى را به پایان رسانده، اما خوشبختانه نتیجهٔ خوب خود را گرفته و اکنون بچه نزد او است. این تغییرات اساسى و ناگهانى روحى، به‌صورت خنده و گریه و حتى گاهى هر دو با هم در مادر ظاهر شده و حالتى افسانه‌اى در او پدید آمده که حکایت از انقلاب روى و شاید از خوشحالى فوق‌العاده‌اى مى‌کند که پس از نه ماه انتظار بالأخره به آن چیزى که مى‌خواسته رسیده است. آرى تولد طفل خود را به چشم مى‌بیند. او متولد شده اما هنوز با جسم مادر ارتباط او قطع نشده؛ این ارتباط ناف است که از شکم نوزاد به حفت و جدار رحم هدایت مى‌شود. بخش داخل رحم از مخاط پوشیده شده و محلقات جنین در آن ریشه دوانده است. جنین مانند درختى در زمین، از طریق بندناف، جمیع مواد لازم براى نمو نهال وجود خود را از زمین گرفته است.

چند دقیقه پس از تولد نوزاد، قابله بندناف را چند سانتى‌متر بالاتر از بدن نوزاد مى‌بُرد و ارتباط جسمانى بین طفل و مادر را قطع مى‌کند. کودک از حالا موجود مستقلى است. پس از قطع بندناف اگر نوزاد به خوبى تنفس مى‌کند او را در پارچه‌اى پیچیده و در کنارى باید گذارد و دیگر به مادر باید توجه کرد. هنوز وضع حمل پایان نیافته است.

طرد جفت جنین

اکنون آخرین مرحلهٔ زایمان است. زمان طرد جفت (اندامى که به جدار رحم چسبیده است و از بندناف خارج مى‌شود) مى‌باشد. قسمت عمدهٔ جفت از عروق تشکیل یافته، و ساختمان آن نرم و اسفنجى است. یک‌بار دیگر زن فشارى احساس مى‌کند و ماهیچه‌هاى شکم نیز به فعالیت در مى‌آیند. سپس جفت خارج مى‌شوند. اکثراً بدون کمک خارجى صورت مى‌گیرد و وضع حمل پایان مى‌یابد.

خونریزى در پایان وضع حمل

در نتیجهٔ جدا شدن و رانده شدن جفت، خونریزى به‌وجود مى‌آید. بدون تردید در داخل رحم زخمِ بازى وجود دارد که مانند سایر زخم‌هاى از آن خون جارى است. بعضى از خانم‌ها از خونریزى ترس و وحشت دارند، و چنانچه خونریزى زیاد باشد تصور شفا یافتن نمى‌کنند، ولى باید بدانند که پس از تخلیهٔ کامل رحم، سطح بزرگ زخم به سرعت کوچک مى‌شود؛ ماهیچه‌هاى رحم نیز خیلى زود جمع مى‌شوند و به حالت خود برمى‌گردند؛ جائى که جفت از آن کنده شده هم به فوریت سطح آن کوچک شده و رگ‌هاى نیمه باز بسته مى‌شوند. اگر وقتى اتفاق افتد که مرحلهٔ رانده شدن جفت به خوبى سپرى نگردد یعنى به قول معروف جفت نباید و خونریزى ادامه داشته باشد باز هم جائى با ترس و وحشت نیست، زیرا قابله با وسائلى که در اختیار دارد قادر است به سادگى معالجه نماید. از طرفى علم طب اخیراً داروهاى زیادى علیه خونریزى کشف نموده که با تزریق آنها فوراً خونریزى بند مى‌آید. ضمناً یادآورى مى‌شود که اصولاً خانم‌ها در مقابل خونریزى مقاوم هستند و در این خصوص از مردان بیشتر استقامت دارند. خون تلف شده در یک زایمان خیلى بیشتر از یک رگل طبیعى نیست، و بدن این خون را پس از چند روزى مى‌سازد و جایگزین مى‌کند.

مراحل زایمان طبیعی

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com

مراحل زایمان طبیعی

در بحث آمادگی برای زایمان گفته شد که یک هورمون اکسیتوسین یا هورمون درد داریم که باعث فشار بر روی رحم می شود و انقباضات آغاز می شوند، شکم سفت می شود تا بچه رو آرام آرام به سمت بیرون هدایت کند. از طرف دیگر هورمون اندورفین یا مرفین طبیعی بدن ترشح می شود که درد ها رو کاهش می دهد و باعث بالا رفتن کیفیت انقباضات می شود. بنابراین زمان زایمان کوتاه میشود و بچه با تعلل کمتری مسیر را طی می کند. در واقع استفاده از آمپول فشار به همین دلیل عدم پیشرفت است برای اینکه کیفیت انقباضات پایین است. و باز این آمپول فشار دخالت در روند طیبعی است. هر قدر این مداخله ها کمتر باشد و روند، طبیعی تر طی شود، برای مادر و بچه بهتر است. ولی گفتیم که اندورفین ایرادی که دارد این است که نسبت به هورمون استرس یا همان آدرنالین حساس است. و وفتی آدرنالین ترشح می شود، ترشح اندورفین قطع می شود. و این استرس به هر حال معضلی که مادر در زمان زایمان با آن درگیر است. چون نا آگاه است و نمی داند که دارند باهاش چه کار می کنند وتوضیحات لازم بهش داده نمی شه و....

حالا با پذیرفتن این شرایط در بیمارستان هامون اگر بخواهیم زایمان طبیعی بکنیم، باید  ببینیم که چه بکنیم تا نگذاریم که این شرایط ما رو به سمت استرس ببره و نگذاریم که ترشح اندروفین مختل بشود.

در درجه اول باید اصلاح وضعیت بکنیم بعد تنفس ها و بعد تن آرامی:

لگن شما در طول بارداری داره یواش  یواش باز میشه، برای همینه که شما در نواحی شکم و لگن و کمر و پا، درد دارید. و این باز شدن مفاصل و استخوان های لگن، فشار می آورد به عروق اطراف آن و خون رسانی  را مختل می کند و درد ایجاد می شود. 

حالا ما باید به این لگن کمک کنیم که - درزمانی که میزان ترشح هورمون ها بالا می رود و این ابعاد بازترمی شود- باز هم خودش رو باز تر کند. مادر می تواند تا 28% به باز شدن بیشتر لگن از حد طبیعی کمک کند. البته توجه داشته باشید که باز شدن 28%، به اندازه میلیمتر است. نه اینکه فکر کنید بعد از زایمان لگن کلی پهن شده و زیبایی شما تحت تاثیر قرار گرفته است.

دور سر بچه را در آخرین سونوگرافی که انجام می شود اندازه می گیرند که اسمش BPD (By Pariental Dimeter) که در آن بزرگترین قطر سر بچه اندازه گرفته میشود. و آن را با کوچکترین قطر لگن مقایسه می کنند. اگر بزرگترین قطر سر بچه ازکوچکترین قطر لگن، بزرگتر باشد، زایمان طبیعی ممکن نیست. مثلا اگر قطر سر بچه 9.3 میلیمتر باشد و قطر لگن 9.1 میلیمتر امکان زایمان طبیعی نیست. پس می بینید که در باز شدن 28% لگن، بحث میلیمتر است. و این باز شدن هیچ تاثیری در ساختار بدنی مادر از لحاظ زیبایی نمی گذارد. مضاف بر اینکه چه در زایمان طبیعی و چه در سزارین باید دوباره لگنی رو که باز شده سر جایش برگردانده شود. که این ها هم تکنیک دارد. اینکه چگونه لگن را محکم ببندید و چه حرکاتی انجام دهید و چه حرکاتی انجام ندهید تا این لگن سر جایش برگردد. و ایجا هم بحث زیبایی نیست بلکه می خواهیم با این کار به لگن آسیب نرسد.( دیدید بعضی خانم ها بعد زایمان اردک وار راه می روند؟ برای اینه که لگن درست سر جایش بر نگشته است. و به همین دلیل سنتی های ما هم به کمر مادر مخلوط قرص نر و ماده آرد نخود خام و زرده تخم مرغ (همان قرص کمر) با یک پارچه سفت می بستندو صبح او را حمام می بردند، لگن رو با ماساژ سر جایش بر می گرداندند. این روشهای سنتی ما بسیار خوب بوده ولی متاسفانه کمرنگ شده. ولی حالا شما باید این تکنیک ها را بیاموزید و حتما انجام دهید.)

الان هدف ما باز گردن هر چه بیشتر لگن است. بنابراین حرکت هایی مثل وضعیت گربه و وضعیت سجده و چرخش لگن و راه رفتن بسیار به این باز شدن آرام آرام کمک می کند و همچنین باعث قوی شدن عضلات می شود. تا موقع زایمان یکدفعه نخواهد باز شود و درد های زیادی برای مادر به همراه بیاورد. در ضمن این حرکات باعث بالا رفتن جریان خون در این نواحی می شود و در نتیجه درد های دوران بارداری نیز تسکین پیدا می کند.

آنچه در زمان زایمان مهم است این است که بدانیم چگونه ابعاد لگن را باز کنیم و چه زمانی باید این کار را انجام دهیم:

در مورد بچه ای که هفته 37 را گذرانده و مادر آبریزش واضح ندارد و حرکات بچه را احساس می کند و کلا حالش خوب است به شما نمی گوییم تا احساس درد کردید بلافاصله بیمارستان بروید. بلکه صبر کنید و در منزل یکسری اصلاح وضعیت کنید و بعد بیمارستان بروید.

ولی اگر کیسه آب پاره شد  یا خونریزی واضح دیدید یا اسهال و استفراغ یا استفراغ شدید داشته باشید و یا بچه به طور معنا دار حرکاتش کم شده باشد به هیچ عنوان صبر نمی کنیم وچه درد شروع شده باشد و چه شروع نشده باشد،  بلافاصله می رویم بیمارستان.

ولی حالتی که :

شکم گرفت ، منقبض شد و حالت درد هم بهش اضافه شد و10-15 ثانیه طول کشید و ول کرد. بعد نیم ساعت دوباره همین حالت تکرار شد. دوباره و دوباره تا چند دفعه. بعد این بار بیست دقیقه بعد شکم گرفت ، منقبض شد واین حالت درد هم بهش اضافه شد و15-20 ثانیه طول کشید و ول کرد. و شد بیست دقیقه یکبار و  بعد همین حالت شد یک ربع یک بار و ده دقیقه یکبار و.... شروع زایمان است.

در واقع یک شروع داریم یک پیک ویک استراحت . هر چه جلو می رویم فاصله بین درد ها کم می شود و شدت آن زیاد می شود. این روند یک زایمان طبیعی است واگر اتفاق افتاد یعنی زمان زایمان است. ممکن است،  این درد اول که فاصله هایش نیم ساعت است، مثلا پنج بار اتفاق بیفتد و 2ساعت ونیم طول بکشد و بیست دقیقه ای ها مثلا پنج بار باشد و 1 ساعت طول بکشد. در این حالت ها هول نشوید وسریع بیمارستان نروید، بلکه اصلاح وضعیت رو شروع کنید تا ابعاد لگنتان باز شود وعلاوه بر آن اندورفین در بدنتان ذخیره کنید.

اول چه کارهایی نباید انجام دهید:

هول نشوید و به این و آن زنگ نزنید که اونها هم هی نظر بدهند که چه کار بکن و چه کار نکن، چون همه دوست دارند تجارب خودشون رو بگن و اینها باعث تشویش شما میشود. بلکه به کسی که اطمینان دارید که می تواند حامی شما باشد اطلاع دهید که پیشتان بیاید. همسر یا خواهر یا مادر یا دوست. کسی برایتان یار است نه بار. بعضی وقت ها بعضی همسرها بار هستند، چون خودشون هول می شوند.

در فواصل بین انقباض ها (زمانهایی که انقباض ندارید):

یک دوش بگیرید، موهاتون رو سشوار بکشید (بدون آرایش و اگه لاک دارید پاک کنید) و یه موزیک ملایم بگذارید دلتون خواست برقصید، آواز بخونید ،هر کاری که دلتون خواست بکنید، کاری کنید که احساس آرامش کنید. که اندورفین ذخیره شود. ساکی که برای خودتان و بچه آماده کردید رو چک کنید. مدارک رو چک کنید. نوشیدنی و غذا هرچه دوست دارید بخورید ولی سبک باشه وسهل الهضم باشه. خورشت بادمجون، آش رشته، قورمه سبزی، زرشک پلو مرغ همه سنگینند. 5-6 روز قبل از تاریخ زایمان اینها رو نخورید. گرسنگی نکشید ولی سبک . مثل ماست های میوه ای کاله و کمپوت گلابی و ماست و مایعات و هر چه که سهل الهضمه و هر چه میل دارید آرام  آرام و کم کم بخورید. و دراز بکشید.

زمان هایی که انقباض دارید:

برای اینکه حوصله تون سر نرود جریان خون زیاد شود و حواستان از درد پرت شود:

 مثل هشت انگلیسی راه بروید. راه رفتن به باز شدن ابعاد لگن خیلی کمک می کند. 

از راه رفتن خسته شدید، دست ها رو از جلو بگذارید روی دیوار و لگن رو خوب از دو طرف چرخش بدهید.

 دم و بازدم عمیق بکشید. 

یک پا رو روی صندلی بگذارید و پای دیگر روی زمین و بکشید تا لگن باز شود و بعد پای دیگر.

روی صندلی بصورت برعکس بنشینید، بطوریکه قفسه سینه به سمت پشتی صندلی و پاها در دوطرف صندلی قرار بگیرند و باسن رو به عقب بکشید.

به پهلودراز بکشید و یک پا رو به طرف شکم بکشید.

حرکت گربه: دست ها و زانوها روی زمین و به اندازه عرض شانه باز و دم و باز دم و چرخش لگن.

و حرکت سجده بصورتی که پا ها رو از هم باز می کنیم و دست ها رو به جلو می کشیم.

یکسری درد های کاذب داریم که مثل درد های زایمان نظم ندارد. ممکنه دوسه بار هم در هفته های آخر به سراغتون بیاید.

کی برویم بیمارستان :

بستگی به زمان و مکان شما دارد. اینکه در چه زمانی از روز هستیم و فاصله تان از بیمارستان چقدر است. مثلا 5 بعد ازظهر که ترافیک داره سنگین و سنگین تر میشه بهتره وقتی درد ها 10 دقیقه یکبار شد به سمت بیمارستان راه بیافتید.

نصفه شب که خلوته 5 دقیقه یکبار که شد بروید.

دو تا فاز در زایمان طبیعی داریم:

· فاز نهفته: تا 5 دقیقه یکبار درد ها ایجاد شده است.

· فاز فعال: شروع زایمان است و شما در هر 10 دقیقه سه انقباض دارید. تقریبا در هر سه دقیقه یک انقباض حدودا 40 ثانیه ای . و دهانه رحم تان سه الی چهار سانتیمتر باز شده است. و سر داره می آد پایین . که می خواهیم در این فازفعال شما در بیمارستان باشید. در این فاز شماحوصله ای برای انجام حرکات اصلاح وضعیت ندارید. بلکه تکنیک های دیگری وجود دارد که برای ترشح هر بیشتر اندورفین و بالا بردن هر چه بیشتر کیفیت انقباضات است. زمان معمول فاز فعال در بچه اول 6-8 است. ولی مادری که این مراحل گفته شده را گذرانده باشد و آماده است می تواند به 3-4ساعت برساند. هر کاری که در خونه و در اصلاح وضعیت انجام دادید اگر بتوانید در اتاق زایمان و در این فاز انجام دهید خوبست. ولی اگر نخواستید هیچ مسئله ای نیست. اگر دوست دارید بخوابید. فقط طاق باز نخوابید و به پهلوها بخوابید. چون نتها مهره ای که در زمان زایمان متحرک است دنبالچه است و زمانی که سر بچه می خواهد پایین بیاید، اگر مادر در وضعیت طاق باز باشد، به آن گیر می کند.

تنفس و تن آرامی ارتباط تنگاتنگی با هم دارند. و هدف از این دو منحرف کردن فکر شما از ترس زایمان است. به نفس ها تون آگاه شوید. تنفس های عمیق بگیرید و در موقع انقباض ها و فاز فعال  چون درد سنگین است تنفس عمیق ممکن نیست پس اصلا نباید خودتان را ببازید. و نفستان را حبس نکنید. چون حبس نفس باعث کمبود اکسیژن و درد بیشتر است. وقتی درد آمد دم ها رابشکنید. دم دم دم دم دم و یک بازدم. وسعی کنید با بچه در ذهنتان صحبت کنید. در زمان استراحت به درد بعدی فکر نکنید بلکه در زمان درد به استراحت فکر کنید.

می دانید که دهانه رحم ابتدا بسته است و بعد از شروع زایمان، یک سانت یک سانت باز می شود تا به 10 سانت برسد سپس سر بچه می تواند بیرون بیاید. وقتی که در اندازه 8 سانت هست و سر بچه می چرخه و در انتهای مسیر کانال قرار می گیرید احساس زور بهتون دست می دهد و شما حتما باید بگید که احساس زور دارید سپس شما رو معاینه داخلی می کنند و چون هنوز 10 سانت نشده میگویند که بهتر است که برای این یک یا دو سانتی که مونده زور نزنید. برای کم کردن این قشار و احساس زور باید اصلاح وضعیت کنید. بهتر است به وضعیت سجده و یا به پهلو بخوابید. تا حس زور کمتر بشه. و در این حالت تمرکزتان را به بازدم بدهید و به جای زور بازدم های کوتاه داشته باشید. مثل فوت کردن 10 تا شمع. بعد شما رو دوباره معاینه می کنند و میگن الان 10 سانت بازه و شما رو می برند برای زایمان. در اینجا یک پدیده بسیار زیبایی رخ می دهد و آن یک استراحت 7-8 دقیقه ای است برای ذخیره اندورفین و شما در 7-8 دقیقه اصلا درد ندارید. برای زایمان در سیستم ما مادر را می خوابانند. روی تختی که  دو تا رکاب داره و در وضعیت ژنکولوژی. و هر وقت انقباض آمد شکم را به تو می دهید و با بازدم های منقطع زور می زنید. این زور زدن نباید به سمت مقعد باشد. شما با تمرین های کف لگن (کگل) مجرای واژن را کاملا می شناسید، پس باید به سمت واژن زور بزنید.

بعد از بیرون آمدن بچه، پزشک او را روی شکم شما قرار می دهد و شما رو لمس میکند و گریه می کنه و خشکش می کنند و بعد بند ناف رو از بچه جدا می کنند. آنچه در رحم مانده، کیسه آب و جفت است که بعد از 5 دقیقه صبر کردن، همه بیرون می آید. اصلا دوست نداریم که با فشار بر روی شکم این موارد تخلیه شود بلکه باید خودش بیرون بیاید.  

سوال: اپیلاسیون در دوران بارداری مجاز است؟

بعد از هفته های 35-36 به هیچ وجه. جون عروق گشاد شده اند.

سوال: قبل ازشروع زایمان shave کردن ایرادی ندارد؟

 خیر ولی الان مادر رو مجبور به این کار نمی کنند. و می تواند این کار را نکند. بهتر است در بیمارستان این کار انجام نشود چون پوست حساس شده ممکن است باعث عفونت شود.

سوال: آیا انقباض رحم ناشی از ارگاسم مثل انقباض رحم ناشی از استرس و ناراحتی برای جنین مضر است؟

خیر انقباض به تنهایی مضر نیست بلکه انقباض ناشی از استرس و ناراحتی  چون علتش ترشح هورمون آدرنالین است خوب نیست ولی  انقباض ناشی از ارگاسم علتش هورمون اکسی توسین است و هیچ ایرادی ندارد.

مطالب پیشنهادی

بررسی اثرات کافئین بر بدن
عوارض شیرین کنندههای بدون کالری
فست فود زیر ذره بین کارشناسان حوزه سلامت

آشنایی با مراحل وضع حمل و زایمان طبیعی

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com/

بررسی زایمان، وضع حمل و نفاس طبیعی 

زایمان یک روند فیزیولوژیک است که باعث تغییرات گسترده ای در مادر می‌شود و وضع حمل جنین را از طریق مجرای زایمان میسّر می‌سازد. این روند با افاسمان پیشرونده سرویکس، دیلاتاسیون و یا هر دو مشخص می‌گردد که از انقباضات رحمی حاصل می‌شود این انقباضات حداقل هر ۵ دقیقه تکرار می‌شود و ۶۰-۳۰ ثانیه طول می‌کشد. قبل از شروع زایمان حقیقی معمولا تعدادی وقایع فیزیولوژیک آماده سازی، رخ می‌دهد که به برخی از آن ها اشاره می‌گردد :

پایین رفتن رَحِم به سمت لگن (lightening)

دو هفته یا بیشتر قبل از زایمان سر جنین در اکثر زنان اوّل‌زا تا لبه لگن نزول می‌کند ولی در زنان مولتی‌پار این امر تا ابتدای زایمان صورت نمی‌گیرد. بدیهی است که فشار حاصله بر روی مثانه اغلب باعث تکرر ادرار می‌شود.

زایمان کاذب  (false labor)

در طی هفته های ۸-۴ حاملگی رحم انقباضات غیر منظم پیدا می‌کند که بدون درد هستند و به صورت گاه و بیگاه (اسپورادیک) و موزون (ریتمیک) و با شدت خفیف ظاهر می‌شوند در ماه آخر حاملگی این انقباضات ممکن است بیشتر و گاهی اوقات هر ۲۰-۱۰ دقیقه و با شدت بیشتری تکرار شوند که انقباضات براکستون هیکس بوده و زایمان کاذب نامیده شده و همراه با دیلاتاسیون و افاسمان پیشرونده نیستند ولی در سه ماهه سوم این انقباضات را باید از زایمان زودرس، افتراق داد.

افاسمان گردن رحم (Cervical effacement)

قبل از شروع زایمان معمولا سرویکس در نتیجه افزایش محتوای آب و لیز کلاژن، نرم می‌شود افاسمان و نازک شدن سرویکس وقتی رخ می‌دهد که سرویکس بخشی از سگمان تحتانی شود. در نتیجه افاسمان توپی موکوسی داخل مجرای سرویکس ترشح می‌شود و بنابراین شروع زایمان ممکن است با عبور مقدار کم موکوس آغشته به خون از واژن (Bloody show)  مورد توجه قرار گیرد.

 

جدول ۱ ـ خصوصیات زایمان طبیعی

چندزا  (multipara)	اوّل‌زا  (primipara)	ویژگی ها
۱۰-۲ ساعت	۸-۶ ساعت	طول مرحله اوّل
۲/۱ سانتی متر	۱ سانتی متر	سرعت دیلاتاسیون سرویکس در طول فاز فعال
۵ تا ۳۰ دقیقه	۳۰ دقیقه تا ۳ ساعت	طول مرحله دوّم
صفر تا ۳۰ دقیقه	صفر تا ۳۰ دقیقه	طول مرحله سوم

مراحل زایمان

 

۱ ـ  شروع زایمان حقیقی (دردهای حقیقی) تا دیلاتاسیون کامل سرویکس

۲ ـ  دیلاتاسیون کامل سرویکس تا تولد نوزاد

۳ ـ  تولد نوزاد تا خروج جفت

۴ ـ  خروج جفت تا زمان تثبیت حال بیمار معمولا ۶ ساعت پس از زایمان

مراحل زایمان طبیعی

مرحله اوّل‌ زایمان

۱ ـ فاز نهفته که طی آن افاسمان سرویکس و دیلاتاسیون اوّلیه رخ می‌دهد.

۲ـ فاز فعال که در آن دیلاتاسیون سرویکس سریع‌تر صورت می‌گیرد.

در نتیجه نیروهای انقباضی عضله رحم (میومتر) و فشار عضو نمایش و یا پرده های جنینی در مرحله اوّل سرویکس بداخل سگمان تحتانی کشیده می‌شود.

طول مرحله اوّل

در خانم های اوّل‌زا، طول مرحله اوّل بیشتر از زنان چندزا است. طول این مرحله ممکن است تحت تاثیر عواملی نظیر داروهای آرام بخش و استرس قرار گیرد.

فاز فعال

زمانی آغاز می‌شود که سرویکس در حضور انقباضات رحمی منظم به میزان ۴-۲ سانتی متر دیلاتاسیون پیدا کند.

اقدامات بالینی در مرحله اوّل

 

 وضعیت مادر 

اگر مادر در وضعیت ایستاده باشد ارزیابی متناوب سلامتی جنین باید صورت گیرد و عضو نمایش در زمان پارگی پرده باید آنگاژه شده باشد. در حالت خوابیده باید تشویق به حالت خوابیده به پهلو شود، تا از پرفوزیون واحد رحمی جفتی اطمینان حاصل شود.

تجویز مایعات

به علت کاهش تخلیه معده در حین زایمان بهتر است که از مصرف مایعات خوراکی اجتناب شود برای هیدراته کردن بیمار از کریستالوئیدها استفاده می‌شود.

مهیا نمودن بیمار

استفاده از تنقیه و تراشیدن ناحیه عانه و آماده کردن پوست بسته به نظر پزشک است. در بیمارانی که دچار یبوست هستند و مقادیر زیادی مدفوع در معاینه لگنی در رکتوم لمس می‌شود باید تنقیه صورت گیرد.

ارزیابی های آزمایشگاهی

ارزیابی هموگلوبین و هماتوکریت و Crossmatch  و گروه خون و RH در صورت نامشخص بودن و نمونه ادراری از نظر دفع پروتئین و گلوکز

مونیتورینگ مادری

نبض و فشار خون و تعداد تنفس و درجه حرارت در زایمان طبیعی هر۲-۱ ساعت اندازه گیری شود. برون‌ده ادراری و دریافت مایعات وریدی باید به دقت تحت نظر باشد.

مونیتورینگ جنینی

در بیماران بدون عوامل خطر قابل ملاحظه، ضربان قلب جنین در فاز فعال مرحله اوّل، هر ۳۰ دقیقه و در مرحله دوّم هر ۱۵ دقیقه یک بار باید سمع شود.

در بیماران دارای عوامل خطر در مرحله اوّل هر ۱۵ دقیقه و در مرحله دوّم هر ۵ دقیقه یک بار باید سمع گردد.

فعالیت رحمی

انقباضات رحمی باید هر ۳۰ دقیقه از لحاظ فرکانس و مدت و شدت، ارزیابی شود. در بیماران پرخطر این انقباضات همراه با ضربان قلب جنین بررسی می‌شود و این مورد در بیمارانی که از اکسی‌توسین برای تسریع زایمان استفاده می‌شود واجد اهمیت است.

معاینه واژن

در فاز نهفته اگر پرده ها پاره شده باشد معاینات واژن باید محدود باشد به علت جلوگیری از خطر عفونت داخل رحمی در فاز فعال هر ۲ ساعت سرویکس باید از نظر افاسمان دیلاتاسیون جایگاه و Position عضو نمایش و وجود  molding  یا Caput معاینه شود.

در صورتی که بیمار احساس فوری بیرون رانده شدن جنین را دارد یا ضربان قلب جنین کند می‌شــود (در مواقع پرولاپس بندناف) باید معاینات اضافی انجام شود.

 

آمنیوتومی

پارگی عمدی یا مصنوعی پرده ها اطلاعاتی راجع به حجم مایع آمنیوتیک و وجود مکونیوم می‌دهد و باعث افزایش انقباضات رحمی می‌شود. اگر زایمان طولانی شود خطر کوریوآمنیونیت وجود دارد و اگر عضو نمایش آنگاژه نشده باشد خطر پرولاپس بند ناف وجود خواهد داشت.

مرحله دوّم زایمان

در آغاز مرحله دوّم با هر انقباض جنین به پایین رانده می‌شود. نزول جنین باید به دقت تحت نظر باشد در پرزانتاسیون سفالیک شکل سر جنین در طی زایمان تغییر می‌کند (molding) درجاتی از molding برای زایمان لازم است ولی در molding CPD  بیشتر است.

Caput 

ورم موضعی و ادماتو پوست سر جنین که به علت فشار سرویکس روی عضو نمایش از سر جنین بوجود می‌آید. مرحله دوّم در اوّل‌زاها از ۳۰ دقیقه تا ۳ ساعت و در چندزاها ۳۰-۵  دقیقه طول می‌کشد. بطور متوسط در اوّل‌زا ۵۰ دقیقه و در چندزا کمتر از ۲۰ دقیقه طول می‌کشد.

مکانیسم زایمان

شش حرکت، جنین را قادر می‌سازد تا خود را با لگن مادر وفق دهد:

۱ ـ  نزول

نزول توسط نیروی انقباضی رحمی علاوه بر تلاش مادر و جاذبه زمین، در صورتی که مادر ایستاده باشد، صورت می‌گیرد.

۲ ـ  فلکسیون

فلکسیون ناقص قبل از زایمان و در نتیجه تون طبیعی عضلات جنین بوجود می‌آید ولی در طول زایمان مقاومت حاصل از سرویکس، به دیواره های لگن و کف لگن باعث فلکسیون بیشتر ستون فقرات گردنی می‌شود و چانه جنین به قفسه سینه می‌رسد. در وضعیت OP ممکن است فلکسیون رخ ندهد.

چرخش داخلی

در پوزیسیون OA سر جنین با قطر عرضی یا مایل وارد لگن شده چرخش پیدا می‌کند طوری که اکسی‌پوت به سمت سمفیز پوبیس می‌چرخد. این چرخش زمانی رخ می‌دهد که سر جنین به عضلات کف لگن برخورد می‌کند و هنگامی که عضو نمایش به سطح خارهای ایسکیال می‌رسد تکمیل می‌شود. در OP اکسی‌پوت به سمت عمق ساکروم می‌رود.

اکستانسیون

سر خم شده در پوزیسیون OA در لگن نزول می‌یابد و چون خروجی واژن رو به بالا و جلو می‌باشد قبل از این که سر بتواند از آن رد شود اکستانسیون باید صورت گیرد پس از آن Crowning (ظاهر شدن فرق سر جنین در دهانه متسع رحم در حین زایمان) حاصل می‌شود. در این زمان Station + 5 حاصل می‌شود و سر با اکستانسیون سریع خارج می‌گردد. ایجاد اپی‌زیوتومی ممکن است به کاهش مقاومت پرینه و اجتناب از پارگی پرینه کمک کند. در OP سر از طریق ترکیبی در فلکسیون و اکستانسیون خارج می‌شود.

چرخش خارجی

در OA و OP سری که خارج شده به پوزیسیون اوّلیه خود به زمان آنگاژمان بر می‌گردد تا در امتداد پشت و شانه های جنین قرار گیرد. چرخش بیشتر سر هنگامی رخ می‌دهد که شانه ها چرخش داخلی پیدا کنند تا خود را با محور قدامی خلفی لگن در یک امتداد  قرار دهند.

بیرون رانده شدن

بدنبال چرخش خارجی شانه قدامی از زیر سمفیز پوبیس خارج شده و بعد شانه خلفی و بعد تنه بیرون می‌آید.

اقدامات بالینی در مرحله دوّم : اقدامات زیر باید صورت گیرد:

وضعیت مادر

در هر وضعیتی به جز طاقباز مادر می‌تواند زور بزند. بیمار پرایمی در حالت Crowning و بیمار مولتی وقتی که دیلاتاسیون کامل شده به روی تخت وضع حمل برده می‌شود.

 

زور زدن رو به پایین

با هر انقباض مادر، نفس خود را حبس کرده و زور می‌زند به خصوص در زنانی که بی حسی موضعی دریافت کرده اند چون حواس رفلکسی آن ها مختل شده است، باید از مادر خواست که در هنگام انقباض رحم، زور بزند.

مونیتورینگ جنین

ضربان قلب جنین هر ۵ دقیقه یک بار در بیماران پر خطر باید ارزیابی شود. کند شدن ضربان قلب جنین در حین انقباض (فشار روی سر یا بند ناف) و طبیعی شدن آن بعد از انقباض طبیعی است.

وضع حمل جنین

بیمار در وضعیت لیتوتومی قرار می‌گیرد پوست ناحیه فرج و مقعد و پایین شکم و ران ها شسته می‌شود. وضع حمل در وضعیت طاقباز و خم کردن ران ها صورت می‌گیرد. ولی کسانی که تغییر شکل مفاصل هیپ یا زانو دارند در وضعیت خوابیده به پهلوی چپ صورت می‌گیرد در وضعیت Crowning برش اپی‌زیوتومی داده می‌شود. ولی گاهی اوقات تحقیقات نشان داده است که اپی‌زیوتومی باعث پارگی های درجه ۳ و ۴ می‌شود و متعاقبا باعث بی اختیاری معقدیِ گاز یا مدفوع شود. برای تسهیل وضع حمل سر جنین از مانور ریتگن استفاده می‌شود. در این مانور دست راست که با یک حوله پوشیده شده فشار رو به بالا بر جسم پرینه متسع و سپس چانه جنین وارد می‌کند و با دست چپ فشار رو به پایین بر اکسی‌پوت وارد می‌شود فشار رو به بالا اکستانسیون سر را افزایش داده و فشار رو به پایین از اکستانسیون سریع سر جلوگیری کرده و وضع حمل را کنترل می‌کند. به محض خروج سر سوراخ های بینی و دهان باید توسط ساکشن از خون و ترشحات تخلیه شود. ولی اگر دیسترس جنینی یا مایع آغشته به مکونیوم وجود داشت باید ساکشن حلق و بینی به طور کامل صورت گیرد و از ایجاد Gasping و آسپیراسیون محتویات حلق، جلوگیری نمود.

پس از پاک شدن راه های هوایی باید وجود بند ناف دور گردن را چک کرد اگر بند ناف شل وجود داشت از روی سر جنین دور می‌کنیم ولی اگر سفت بود می‌توان آنرا بین دو کلامپ قطع کرد. بدنبال خروج سر شانه قدامی توسط فشار بر پایین بر سر و چرخش خارجی خارج شده و سپس شانه خلفی توسط فشار بر بالا روی سر خارج می‌شود. پس از وضع حمل اگر نوزاد، پایین تر از کانال باشد خون از جفت بداخل بدن او منتقل می‌شود. در این حالت اگر کلامپ بندناف بیشتر از ۲۰-۱۵ ثانیه طول بکشد باعث هیپربیلیروبینمی نوزاد می‌شود. سپس نوزاد زیر دستگاه گرمکن مخصوص قرار می‌گیرد.

مرحله سوم زایمان

بلافاصله پس از وضع حمل نوزاد، سرویکس و واژن باید از نظر پارگی بررسی شوند. توصیه می‌شود این معاینه قبل از خروج جفت انجام شود زیرا پس از خروج جفت خونریزی رحمی میدان دید را محدود می‌کند.

 

وضع حمل جفت

معمولا در عرض ۱۰ـ۲ دقیقه پس از پایان مرحله دوّم، صورت می‌گیرد فشار روی فوندوس برای تسریع این کار مناسب نیست چون ممکن است باعث عبور سلول های جنینی بداخل جریان خون مادر شود.

علائم جدا شدن جفت 

·        جریان خون تازه از واژن

·        بلند شدن طول بندناف

·        بالا رفتن فوندوس رحم

·        سفت و کروی شدن رحم

فشار روی سمفیز پوبیس و فوندوس جهت اطمینان از نزول جفت به داخل واژن ضروری است. بعد از خروج جفت باید نسبت به باقی ماندن تکه های جفت و خونریزی محل چسبندگی آن دقت شود.

انفوزیون داخل وریدی ۲۰ واحد اکسی‌توسین و ماساژ رحمی باعث کاهش خونریزی می‌شود. جفت باید معاینه شود تا از جدا شدن کامل آن و یا وجود ناهنجاری ها اطمینان حاصل شود.

پارگی ها

·        درجه اوّل : پارگی در اپیتلیوم واژن یا پوست پرینه

·        درجه دوّم : گسترش پارگی به بافت های ساب اپی‌تلیال یا پرینه با یا بدون درگیری عضلات پرینه

·        درجه سوم : پارگی اسنفنکتر مقعد

·        درجه چهارم : پارگی به مخاط رکتوم رسیده باشد.

مرحله چهارم

فشار خون، تعداد نبض و خونریزی رحمی باید به دقت کنترل شود. خونریزی پس از زایمان به صورت شایع در این دوران رخ می‌دهد که معمولا به خاطر شُل شدن رحم، باقی ماندن قطعه های جفت یا پارگی های ترمیم نشده رخ می‌دهد. هماتوم واژن به صورت درد لگنی ظاهر می‌شود. افزایش تعداد نبض که نامتناسب با فشارخون است نشانه هیپوولمی است.

القاء و تحریک زایمان

القاء (Induction) روندی اسـت که طــی آن زایمـان بـه طریقـه مصنوعـی آغـاز می‌شـود. تحریـک  (augmentation) تحریک مصنوعی زایمانی است که به طور خودبخود آغاز شده است افاسمان و نرم شدن سرویکس قبل از شروع زایمان خودبخود رخ می‌دهد ولی در القاء باید مهیا شدن سرویکس قبل از القاء صورت گیرد چرا که موفقیت وابسته به این تغییرات در سرویکس می‌باشد. روش های مکانیکی و فارماکولوژیک خاصی برای مهیا نمودن سرویکس وجود دارد.

یکی از این روش ها کاربرد موضعی پروستاگلاندین ها به صورت ژل پروستاگلاندین E2 به داخل سرویکس یا پروستاگلاندین واژینال است، گرچه گاهی اینها باعث تحریک بیش از حد رحمی می‌شود. روش دیگر قرار دادن لامیناریا می‌باشد. جدا کردن کوریوآمنیون از سگمان تحتانی رحم با دست لزوما شروع زایمان را تسریع نمی‌کند ولی پاره کردن مصنوعی و عمدی پرده ها ممکن است فعالیت رحمی را افزایش دهد.

در کل القاء زایمان قبل از زمان ترم، فقط وقتی بکار می‌رود که استمرار حاملگی با خطر قابل ملاحظه ای برای مادر و جنین همراه باشد. در این موارد می‌توان ظرف ۴۸ـ۲۴ ساعت با استفاده از گلوکوکورتیکوئیدها بلوغ ریه های جنین را تسریع نمود. در هنگام ترم در مورد پارگی زودرس پرده ها می‌توان از القاء  استفاده کرد. در غیر این صورت القاء در زمان ترم بطور مرسوم مناسب نیست.

تکنیک القاء و تحریک

ارزیابی احتمال موفقیت در القاء و تحریک با استفاده از معاینه لگن و تعیین امتیاز Bishop صورت می‌گیرد.

در امتیاز بالا (۱۳-۹) احتمال وضع حمل واژینال زیاد است. در امتیاز پایین > 5 احتمال موفقیت حــدود ۸۰-۶۵ درصد است. قبل از آغاز القاء ، گروه خون بیمار باید تعیین شده باشد. 

انفوزیون اکسی‌توسین

چند نکته باید در این روش مورد نظر قرار گیرد:

·  اکسی‌توسین باید به صورت وریدی مصرف شود تا در صورت هیپرتونی رحم به سرعت قطع شود. توضیح اینکه نیمه عمر آن ۵-۳ دقیقه است و پس ۳۰-۱۵ دقیقه از قطع دارو اثرات آن بطور کامل از بین می‌رود.

·  انفوزیون باید به صورت رقیق استفاده شود و از یک راه فرعی به داخل راه وریدی اصلی جریان یابد تا در صورت لزوم راه فرعی را قطع کرده بدون این که راه اصلی قطع شود.

· دارو بهتر است از طریق پمپ، انفوزیون شود.

·  القاء زایمان نباید بیش از ۷۲ ساعت صورت گیرد. در صورت وجود دیلاتاسیون و افاسمان پرده ها پاره می‌شوند اگر ظرف۱۲ ساعت پیشرفت کافی حاصل نشد ممکن است C/S  توصیه شود.

· اگر پیشرفت کافی در زایمان بوجود آمد سرعت و غلظت انفوزیون را می‌توان طی مرحله دوّم کاهش داد. دو برنامه برای القاء وجود دارد : دوز پایین (۴ـ۱ میلی واحد در دقیقه) و دوز بالا (۶۰-۴ میلی واحد در دقیقه) فاصله زمانی هر بار افزایش نباید کمتر از ۲۰ دقیقه باشد تا از خطر‌ تحریک بسیار شدید (هیپراستیمولیشن) جلوگیری شود.

در هنگام زایمان خودبخودی رحم حساسیت بیشتری نسبت به اکسی‌توسین در مقایسه با زایمان القاء شده دارد و بنابراین بهتر است از دوز پایین و افزایش تدریجی تر و کندتر استفاده شود.

آمنیوتومی

آمنیوتومی سنتز و ترشح پروستاگلاندین را تحریک می‌کند. در مجموع القاء رسیدن عضو نمایش به سگمان تحتانی را تسهیل می‌کند در نتیجه اگر پرده ها بعدا پاره شود احتمال پرولاپس بند ناف را کاهش می‌دهد.

جدول ۳ ـ موارد وجوب (اندیکاسیون) و ممنوعیت (کنتراندیکاسیون)  های القاء زایمان

موارد ممنوعیت (کونترااندیکاسیون ها)		موارد وجوب (اندیکاسیون ها)
جنینی	مادری	جنینی	مادری
ـ جنین نارس بدون بلوغ ریوی           ـ پرزانتاسیون غیر طبیعی ـ  دیسترس حاد جنینی	ـ تنگی لگن  ـ سابقه جراحی رحمی مثل میومکتومی و متروپلاستی سابقه جراحی قبلی رحم  ـ سابقه سزارین کلاسیک ـ رحم بیش از حد اتساع یافته	ـ حاملگی طول کشیده         ـ اختلال رشد داخل رحمی ـ تست غیر طبیعی عدم تناسب  RH  جنینی      ـ آنومالی جنینی ـ پارگی زودرس کیسه آب         ـ کوریوآمنیونیت	ـ پره اکلامپسی            ـ دیابت ملیتوس           ـ بیماری قلبی ـ زایمان غیرطبیعی (در صورت وجود فعالیت ناکافی رحمی) ـ فاز نهفته طولانی             ـ فاز فعال طولانی

عوارض اکسی‌توسین

۱ ـ هیپراستیمولاسیون و پیدایش دیسترس جنینی ناشی از ایسکمی و در حالات نادر پارگی رحم

۲ ـ اثرات آنتی دیورز و باز جذب آب از فیلتره گلومرولی و به ندرت مسمومیت با آب و بروز تشنج و اغماء

۳ ـ مصرف طولانی مدت اکسی‌توسین باعث خستگی عضله رحم (عدم پاسخدهی به دارو) و آتونی رحم پس از زایمان (هیپوتونی) می‌شود که خطر خونریزی را افزایش می‌دهد.

نفاس

عبارتست از دوره ۶  هفته ای پس از زایمان که اعضای تناسلی و فیزیولوژی مادری به حالت غیر بارداری بر می‌گردد.

کوچک شدن رحم

در طی ۳ هفته رحم از وزن ۱۰۰۰ گرم به ۲۰۰-۱۰۰ گرم می‌رسد و سرویکس سفت می‌شود.

ترشحات رحم

لوشیاروبرا (lochia rubra) که به خاطر وجود اریتروسیت ها می‌باشد و قرمزرنگ است. Lochia alba  پس از ۴-۳ روز بوجود می‌آید و بی رنگ شده و در روز دهم سفید یا زرد می‌شود. بوی بد ترشحات احتمال آندومتریت را مطرح می‌کند.

سیستم قلبی ـ  عروقی

بلافاصله پس از وضع حمل افزایش در مقاومت عروقی داریم برون ده قلبی و حجم پلاسما طی ۲ هفته به دوران قبل از بارداری بر می‌گردد.

تغییرات روانی ـ  اجتماعی

درجات خفیفی از افسردگی پس از وضع حمل نسبتا شایع است و به دو دلیل هیجانی و هورمونی است.

بازگشت قاعدگی و تخمک گذاری

در مادران غیرشیرده ظرف ۸-۶ هفته قاعدگی بر می‌گردد. در زنان شیرده ممکن است تا چند ماه تخمک گذاری صورت نگیرد ولی باید Contraception مناسب صورت گیرد.

 

بررسی زایمان، وضع حمل و نفاس طبیعی جهت آشنایی زنان باردار

* علائم شروع زایمان عبارتند از:

درد ناحیه زیر شکم و یا کمر که به تدریج طول مدت درد بیشتر و فاصله بین آن کوتاه تر میشود.

بروز هر نوع ترشح خونی از واژن یا مهبل

آبریزش از مهبل یا واژن

* فرآیند زایمان معمولاً به سه مرحل تقسیم می شود :

مرحلۀ اول : از زمان شروع دردهای زایمانی تا باز شدن کامل دهانۀ رحم می باشد .

مرحلۀ دوم : از باز شدن کامل دهانۀ رحم تا خروج نوزاد می باشد .

مرحلۀ سوم : از خروج نوزاد تا خروج جفت می باشد .

* مرحله اول:

مرحله اول نیز سه قسمت دارد : دردهای ابتدایی، دردهای فعال ، مرحلۀ انتقالی . تمامی مرحلۀ اول ممکن است ۱۲-۱۴ ساعت برای شکم اولها و ۵-۶ ساعت برای مادرانی که قبلاً هم زایمان کرده اند طول بکشد . نیروی انقباضات رحمی ، دهانۀ رحم را باز می کند و میزان این باز شدن معمولاً با سانتیمتر بیان می شود که در معایتۀ داخلی که با یک یا دو انگشت صورت میگیرد ، تعیین می شود . باز شدن کامل دهانۀ رحم ۱۰سانتی متر می باشد .

دردهای ابتدایی : از شروع انقباضات واقعی زایمانی تا هنگامی که دهانۀ رحم ۴ سانتی متر باز شده باشد می باشد .

دهانۀ رحم علاوه بر باز شدن ، نازک هم شده است . این قسمت معمولاً از همۀ مراحل قابل تحمل تر می باشد . و از آنجایی که این قسمت از مرحلۀ اول حدود ۶ ساعت طول میکشد ، بسیاری از خانم ها ترجیح می دهند این مرحله را در منزل به سر ببرند . باز شدن دهانۀ رحم در این مرحله بسیار کندتر از مرحلۀ بعدی است . برای مثال برای عبور ۲ سانتی متر به ۴ سانتی متر زمان بسیار بیشتری می برد تا این که از ۶ سانتی متر به ۸ سانتی متر بروید ، هر چند که در هر دو ، ۲ سانتی متر پیشرفت کرده اید.

درد های فعال : از زمانیست که دهانۀ رحم ۴ سانتی متر باز شده تا هنگامی که به ۷ سانتی متر برسد . وقتی که دهانۀ رحم ۶ سانتی متر باز شد ، انقباضات بسیار قوی تر گردیده اند و دفعات آنها نیز بتدریج افزایش می یابند و زمان بیشتری به طول می انجامند . برای مثال هر دو دقیقه یک انقباض ۶۰ثانیه ای ممکن است رخ دهد . در این مرحله احتمالا ًاحساس گرمی می کنید ، دهانتان خشک می شود ، کمی خسته می شوید و کمرتان نیز درد می گیرد . بهتر است مرتب تغییر وضعیت بدهید ولی به پشت نخوابید . مرتب ادرار کنید( ساعتی یکبار ) و در صورت امکان حولۀ گرمی به کمرتان بگذارید . صورتتان را بشویید ( برای رفع احساس گرما ) و نفسهای عمیق بکشید .

مرحلۀ انتقالی : زمانی است که دهانۀ رحم ۸ سانتی متر باز شد تا وقتی که به ۱۰ سانتی متر برسد . این مرحله به عقیدۀ بسیاری زنان ، دردناک ترین مرحله است و البته خوشبختانه کوتاه ترین مرحله ( معمولاً ۹۰-۲۰ دقیقه طول می کشد ) در این مرحله احساس دفع مدفوع بشما دست می دهد و این نشان می دهد که سر جنین به راست رودۀ شما فشار می آورد و نزدیک زایمان هستید .

سایر علامتهای این مرحله عبارتند از : تحریک پذیری ، نشانۀ خونی ، لرز ، تهوع و استفراغ ، گرفتگی پا و تعریق ( البته ممکن است هیچ یک از این علامتها را نداشته باشید ). سعی کنید بدنتان را شل کنید و نفسهایتان را سریع تر کنید . اگر احساس گیجی می کنید ، درون دستهای بسته تان تنفس کنید . مرتب تغییر وضعیت دهید و در صورت نیاز هیچ اشکالی ندارد که سر و صدا کنید .

ناگهان یک احساس کاملاً متفاوتی به شما دست می دهد . شما یک فشاری در لگنتان حس می کنید و یک تمایل غیر قابل کنترل برای زور زدن به شما دست می دهد . اما اگر دهانۀ رحمتان ۱۰ سانتی متر باز نشده باشد نباید زور بزنید چرا که باعث صدمه زدن به دهانۀ رحم خود می شوید .

با فشارهای شما و انقباضات رحمی ، سر جنین پایین تر می آید و به کف لگن فشار وارد می کند بطوری که با عضلات خارجی این ناحیۀ لگن ، بنام پرینه ، مماس می گردد . همچنانکه سر جنین به آرامی پرینه را متسع می سازد ، شما هم یک احساس ناراحت کننده کشیدگی و سوزش در این منطقه می کنید . خوشبختانه این احساس فقط لحظه ای است چونکه فشار سر جنین به پرنیه یک نوع بی حس

ی طبیعی ایجاد می کند . این مرحله یک مرحلۀ بسیار بحرانی برای جنین شما می باشد . البته اینجا آخر کار نیست ممکن است این مرحله طولانی شود و تا خروج کامل جنین ۹۰ دقیقه طول بکشد ولی معمولاً کوتاه تر است مخصوصاً اگر در این مرحله عمل چیدن پرنیه ( اپیزیاتومی ) توسط ماما یا پزشک صورت گیرد که باعث می شود مرحلۀ دوم سریع تر انجام شود و فشار کمتری به سر جنین وارد گردد و از پارگی احتمالی عضلات این ناحیه ( که ترمیم آن ها نیز مشکل تر می باشد ) جلوگیری کند . بعد از اتمام مرحلۀ سوم ، با انجام چند بخیه اپیزیاتومی ترمیم می شود . معمولاً در همۀ شکم اولها این اقدام ( اپیزیاتومی ) صورت می گیرد و اکثر شکم دوم ها نیز بی بهره نیستند ولی شکم سوم ها به بعد معمولاً احتیاجی به این عمل ندارند چرا که عضلات پرنیه شل تر شده اند و مقاومت چندانی در مقابل عبور جنین نشان نمی دهند و مرحلۀ خود به خود سریع تر صورت می گیرد .

* جنین در این مرحله چگونه است ؟

با شروع و پیشرفت دردهای زایمانی ، سر جنین ( که در روزها یا هفته های آخر بارداری وارد لگن شده بود ) به عریض ترین قسمت لگن حرکت می کند و در این حین مرتب تغییر وضعیت می دهد و می چرخد و البته به مثانه و راست رودۀ شما بیشتر فشار وارد می شود .

در طی زایمان و بیشتر در مرحلۀ دوم ، جمجمۀ جنین تحت فشار بدن شما قرار می گیرد و بطور مرتب تغییر شکل می دهد . به همین علت اگر سر نوزادتان کشیده به نظر می رسد و یا قسمتی از آن به نظر تغییر شکل یافته می رسد ، نگران نباشید چون این حالت به علت همین فشارهای لگن به سر جنین ایجاد شده است و بعد از یکی دو روز کاملاً برطرف می شود . استخوان های جمجمۀ جنین در همه جا کاملاً سفت نشده اند و نقاط نرمی بنام فونتانل و یا ملاج در جلو و پشت سر نوزاد وجود دارند . این نقاط نرم به استخوان های جمجمه اجازه می دهند که برخی نقاط بر روی هم بخوابند و در مجرای زایمانی بهتر جای گیرند .

بطور طبیعی نوزاد با سر به دنبا می آید . البته می تواند با پاها ، باسن ، صورت و ابرو ( حالتی بین سر و صورت ) نیز به دنیا بیاید ولی مطلوب ترین حالت همان حالت سر می باشد و از حالتهای مختلف سر ، حالتی بهتر و شایع تر از بقیه است که صورت به پشت مادر باشد .

زایمان نوزاد با پاها ( بریچ ) تقریباً ۳% کل زایمان ها را تشکیل می دهد . در این حالت البته زایمان طولانی تر و مشکل تر خواهد بود ( مخصوصاً درد کمر ) . زایمان طبیعی در این حالت هم برای شما دردناک تر خواهد بود ، هم برای جنین پر خطرتر و البته برای ماما یا پزشکتان هم مشکل تر . بیشتر حالتهای بریچ را سزارین می کنند ( مخصوصاً در شکم اول ها و شکم دوم ها ) .

* مرحلۀ دوم : تولد نوزاد

برای زایمان احتمالاً شما را به اتاق زایمان و تخت زایمان راهنمایی می کنند ( گاهی با برانکارد می برند ) . احتمالاً تخت زایمانی را در مطب ماما یا پزشکتان دیده اید ، بیشتر شبیه به صندلی بزرگ و بلندی است که دو پایه در انتها دارد که پاهای شما را روی آنها قرار می دهند . ناحیۀ تناسلی شما با مواد ضد عفونی کننده شسته می شود و روی شکم و پاهایتان پارچه های استریلی پهن می گردد .

هنگامی که دهانۀ رحمتان ۱۰ سانتی متر باز شد ، ماما یا پزشکتان به شما می گوید که می توانید به طرف پایین زور بزنید ( معمولاً بطور ناخود آگاه چنین احساسی را خواهید داشت ) . بهتر است زور زدن شما همراه با یک بازدم آهسته باشد . بش از ۶-۵ ثانیه نفستان را حبس نکنید . در صورتی که پس از ۳۰ دقیقه پیشرفتی نکرده اید و جنین نزول نکرده است ( پایین نیامده است ) ، وضعیت سر پا نشستن نیز می تواند کمک کند . نزول جنین در مجرای زایمانی به کمک فشارهای شما و انقباضات ماهیچه های شکمی و دیافراگم ( عضله کف قفسه سینه ) صورت می پذیرد . هر چند این مجرا حدود ۱۰ سانتی متر بیشتر نیست ولی ممکن است ۲۰ دقیقه تا دو ساعت ( در زایمان های مشکل ) طول بکشد تا او این مسیر را طی کند .

هنگامی که سر جنین کاملاً پایین آمد و به پرنیه فشار آورد ، اپیزیاتومی می تواند انجام گیرد . آخرین انقباض قبل از زایمان سر ، احتمالاً باعث یک احساس سوزش و کشیدگی می شود . بعد از تولد سر ، یک شانه و سپس شانۀ بعد و بلافاصله بقیه بدن به دنیا می آید . قسمت مشکل زایمان در درجۀ اول همان سر می باشد . زایمان شانۀ اول نیز مقداری ایجاد درد می کند اما بقیۀ بدن تقریباً به بیرون لیز می خورد .

معمولاً دهان و بینی نوزاد تمیز می شود و شما برای اولین بار صدای گریۀ او را می شنوید ( که هیجان انگیزترین مرحلۀ زایمان و حتی عمرتان می باشد !) در این مرحله نوزاد هنوز از طریق بند ناف به شما متصل است . ماما یا پزشکتان بند ناف را در دست می گیرد و هنگامی که ضربان آن تمام شد اول با دو پنس آن را می بندد و سپس می چیند . سپس یک گیرۀ پلاستیکی در فاصلۀ ۳-۲ سانتی متری شکم نوزاد ، بر روی بند ناف می بندد و بقیۀ آن را می چیند .

از عجایب خلقت است که پس از آن همه سختی و درد و خستگی و احتمالاً بی خوابی ، با تولد نوزاد ، تقریباً همۀ دردها از بین می روند . بخصوص هنگامی که نوزاد کوچک و قشنگ تان را ( که ۹ ماه در انتظار دیدارش بودید ) می بینید ، همۀ درها حتی فراموش می شوند !

البته توجه دارید که کل مدت دردهای ناراحت کننده زایمان طبیعی شاید به اندازۀ مدت یک دندان درد ساده باشد ! ولی متأسفانه همیشه آن چنان از دردهای زایمانی و شدت و مدت آن ها نقل شده است که باعث وحشت مادران جوان می گردد.

* فورسپس و واکیوم ( زایمان با دستگاه )

برخی مواقع ممکن است دردهای زایمانی به خوبی پیشرفت کند ولی در انتها خروج جنین با کمی اشکال مواجه شود و یا از این لحاظ مشکلی نباشد منتها به علت زجر جنین و یا حالت اضطراری دیگری خروج سریع جنین اجباری باشد . در این حالت ممکن است پزشکتان تشخیص دهد که استفاده از فورسپس و یا واکیوم بهتر از اجرای سزارین باشد و البته در بسیاری از موارد هم همینطور است و عوارض آنها کمتر سزارین می باشد ، البته تنها هنگامی که شرایط استفاده از این وسایل وجود داشته باشد که این تشخیص را باید به عهده پزشکتان بگذارید .

یک فاکتور مهم در هنگام به کار بردن هر دو وسیله این است که باید شرایط اجرای سزارین اورژانس مهیا باشد چرا که ممکن است از این وسایل نتیجه به دست نیاید و بیمار فوراً باید تحت عمل سزارین قرار گیرد . احتمال عدم موفقیت با واکیوم بیشتر از فورسپس می باشد و ایجاد ضربه به پوست سر جنین بیشتر است .

مسأله ای که حائز اهمیت است این است که اگر به پزشکتان اعتماد دارید ، مطمئن باشید او فقط در جایی که لازم و ضروری است از فورسپس و یا واکیوم استفاده می کند و همیشه سلامت شما و نوزادتان را نسبت به همه چیز ارجح می داند .

* مرحلۀ سوم : خروج جفت

جفت عضوی است که در طول حاملگی به دیوارۀ رحم متصل است و از طریق بند ناف به جنین وصل می باشد . مسئولیت تغذیه و اکسیزن رسانی به جنین و دفع ضایعات جنین به عهده جفت می باشد .

پس از تولد نوزاد ، انقباض رحم متوقف می شود و می تواند پس از آن همه فعالیت کمی استراحت کند . پس از چند دقیقه دوباره منقبض می شود. این انقباضات جفت را از دیوارۀ رحم جدا کرده و آن را به بیرون هدایت می کنند که معمولاً با خروج مقداری خون نیز همراه می باشد .

پس از خروج جفت ، ماما یا پزشکتان اقدام به ترمیم اپیزیاتومی می کند ( در صورتی که انجام شده باشد ) بخیه ها را با نخهای قابل جذب انجام می دهند که در عرض ۲۰-۱۵ روز جذب می شوند . نوزادتان کاملاً بررسی می شود و به شما داده می شود . بهتر است هر چه زودتر او را شیر دهید . این کار هم ارتباط عاطفی نوزاد و مادر را تقویت می کند ، هم جریان شیر زودتر برقرار می شود و هم رحم زودتر به حالت اولیه بر می گردد ( به علت هورمون های مترشحه در اثر مکیدن پستان ) .

حداقل تا دو ساعت در زایشگاه خواهید ماند و ماما یا پرستار آن بخش، خونریزی رحمی شما را کنترل می کند . در صورتی که رحم شما منقبض شد و خونریزی تان کنترل گشت ، شما را به اتاقتان در بخش منتقل می کنند .

هر چند پس از آن همه تلاش احساس خستگی می کنید ولی احتمالاً برای خوابیدن بیش از اندازه هیجان زده هستید و بعد از خبر دادن به فامیل و آشنایان حتماً بیشتر از هر کاری تمایل دارید عضو جدید خانواده تان نگاه کنید و او را تجلیل نمایید و البته هر کسی هم به دنبال شباهت تازه وارد عزیز با خود می باشد .

* مراقبتهای پس از زایمان:

زمان ترخیص بطور معمول در زایمان طبیعی ۲۴ ساعت بعد از زایمان و در سزارین ۷۲ ساعت بعد از زایمان می باشد. شش هفته اول بعد از زایمان دوران نقاهت یا نفاس نامیده می شود. در این مدت نیز لازم است مادر در روز دهم و روز چهلم پس از زایمان به

مراکز بهداشتی مراجعه نماید. تا از نظر وجود علائم خطر مورد بررسی قرار گیرد.

* علائم خطر پس از زایمان:

تب و لرز

خونریزی بیش از میزان قاعدگی در هر زمان یا ادامه خونریزی بیشتر از حد لکه بینی بعد از ده روز

درد و ورم ناحیه بخیه ها

هر گونه درد، قرمزی و تورم پستان ها

لمس توده یا درد و تورم و خروج ترشحات چرکی از محل بخیه ها

خروج ترشحات چرکی و بدبو از مهبل

درد زیر دل یا درد ساق پا

بی اختیاری دفع ادرار و مدفوع، درد یا سوزش هنگام ادرار کردن و تکرار ادرار

افسردگی شدید

سرگیجه و رنگ پریدگی

مرور وقایع زایمان :

مرحله اول یا دردهای زایمانی

در این مرحله با شروع انقباضات رحمی، گردن رحم تدریجا نرم و منبسط می شود تا به۱۰ cm برسد. این مرحله خود به مراحل سه گانه فاز ابتدایی، فاز اکتیو و فاز انتقالی تقسیم می شود.

فاز ابتدایی

فاز ابتدایی فازی است که در آن رحم به صورت منظم منقبض می شود. این انقباضات بر خلاف انقباضات براکستون هیکز که نا منظم و بی درد هستند، به تدریج دردناک می شوند.

ریتم و سرعت زایمان در هر خانم باردار ممکن است خصوصیات مخصوص به خود را داشته باشد. بعضی ها حتی متوجه انقباضات اولیه نیز نمی شوند در حالیکه دهانه رحم چندین سانتیمتر باز شده است. وقتی که گردن رحم شروع به باز شدن می کند، وضعیت آن در لگن تغییر می کند و به سمت جلو آمده و نرم می شود. برای اینکه بتوانید تفاوت این دو را بهتر درک کنید نوک بینی خود را لمس کنید، سفت و عضلانی است؛ حالا لبهای خود را لمس کنید، نرم و شل است. سرویکس یا گردن رحم از حالت سفت به حالت شل در می آید.

چه می توان کرد؟

شما می توانید در خانه چرخی بزنید، برای قدم زدن بیرون روید، یک فیلم تماشا کنید، یک حمام گرم بگیرید. چرت بزنید یا استراحت کنید.. تنقلات میل کنید؛ خوراکی های غنی از کربوهیدرات بهترین انتخاب هستند. اگر انقباضات دردناک است، ماساژ و تکنیک های آرامش بخشی و دوش آب گرم مفید واقع می شوند.

فاز فعال

ماما ها و پزشکان فاز فعال را مرحله ای می دانند که در آن سرویکس باز شده و انقباضات شما نزدیک به هم و قوی تر شده اند. سرانجام فواصل سه یا چهار دقیقه ای به فواصل ۶۰ تا ۹۰ ثانیه می رسند و انقباضات شدید می شوند.

چه می توان کرد؟

زمانی که رفتن به بیمارستان یا زایشگاه از ماندن در خانه بهتر به نظر می رسد، موقع عزیمت است. اگر در خانه زایمان می کنید به مامای خود اطلاع دهید. انقباضات پشت سر هم می آیند، وضعیت های مختلف را امتحان کنید تا ببینید در چه وضعیتی احساس راحتی بیشتری می کنید. تمرین تنفس و تکنیکهای آرامش بخشی در این مواقع مفیدند.

توجه کنید که می توانید یک دوش آب گرم بگیرید که برای کاهش درد بسیار مفید است و همچنین زایمان را سرعت می بخشد. حتی می توانید زایمان در وان آب را انتخاب کنید.

گاهی اتفاق می افتد که در طی زایمان باز شدن سرویکس کند شده یا متوقف می شود. در این هنگام قدم زدن، ماساژ و حتی گریه کردن کمک می کند که اضطراب عاطفی از بین رفته و جریان زایمان سریع تر شود. اگر کیسه اب پاره نشده باشد، ماما با پاره کردن کیسه آب، پروسه زایمان را سرعت می بخشد. می توان از مسکن ها و بی حسی های نخاعی هم استفاده کرد.

فاز انتقالی یا مرحله گذر

طی این فاز سرویکس از ۸ تا ۱۰ سانتیمتر باز می شود. هر بار که انقباض زایمانی شروع می شود ۱ تا یک و نیم دقیقه به طول می انجامد و تقریبا هر ۳ دقیقه تکرار می شوند. این مرحله معمولا دوره سختی از مراحل زایمانی است.

چه می توان کرد؟

زایمان بسیار نزدیک است. وضعیت راحتی را برای خود انتخاب کنید. در فواصل انقباضات آرام باشید. تنفس خود را منظم کنید، از بینی نفس بکشید و از دهان بیرون دهید. اشکالی ندارد اگر بخواهید برای تحمل بهتر درد فریاد بزنید.

مرحله دوم یا تولد نوزاد

در این فاز رحم نوزاد را به بیرون می راند تا از کانال زایمانی یا همان واژن به دنیای بیرون بیاید. در این هنگام همراه انقباضات، شما سر نوزاد را بین پاهای خود حس می کنید. در ابتدای انقباض، نوزاد به بیرون رانده شده و انتهای انقباض کمی به داخل کشیده می شود. وقتی سر نوزاد در واژن قرار می گیرد، ماما از شما می خواهد که کمتر فشار بیاورید تا نوزاد به آرامی بیرون آید و ریسک پارگی در شما کمتر شود. اگر شما قبلا زایمان کرده باشید این فاز برای شما ۵ تا ۱۰ دقیقه طول می کشد. اگر زایمان اول شما باشد این فاز ممکن است ساعتها طول بکشد.

چه می توان کرد؟

به بدن خود توجه کنید. وقتی قدرت دارید زور بزنید. سعی کنید هنگام فشار آوردن نفس خود را حبس نکنید. در هر انقباض چندین بار زور بزنید. از کشش زمین استفاده کنید، ایستاده یا در حالت چمباتمه قرار بگیرید. اگر خیلی خسته شده اید، به پهلوی چپ بخوابید. اگر بی حسی نخاعی دارید، ماما به شما می گوید که چه زمانی زور بزنید. احتمالا وی توصیه خواهد کرد تا زمان دیده شدن سر نوزاد زور نزنید.

مرحله سوم یا خروج جفت

شروع این فاز از زمانی است که نوزاد بطور کامل بیرون آمده و در این فاز جفت بیرون می آید. جفت سیستم حمایتی جنین است که مسئول رساندن مواد مغذی به جنین و دفع مواد زائد از آن می باشد. پس از اتمام مرحله تولد نوزاد، انقباضات تا مدت کمی ادامه می یابد . خروج کامل جفت و ضمائم بیش از ۵ تا ۱۰ دقیقه طول می کشد.

چه می توان کرد؟

شما احتمالا این فاز را حس نمی کنید چون تمام توجه شما به نوزاد معطوف است. گذاشتن نوزاد روی قفسه سینه سبب ترشح هورمونهایی می شود که به جدا شدن جفت از رحم کمک می کنند. در این هنگام شما یا بسیار ضعف داشته و یا بسیار هیجان زده هستید. بعضی از مادران به علت زایمان طولانی و دردناک قادر به توجه کافی به نوزاد نیستند. بیشتر خانمها در این مرحله نیاز به استراحت و تغذیه مناسب دارند.

حال نوزاد خود را تحسین می کنید. دستها و پاهای او را بررسی می کنید. او را در بغل می گیرید. اگر می خواهید نوزاد را با شیر خود تغذیه کنید از همین الان شروع کنید. تعجب نکنید اگر نوزاد تمایلی نشان نمی دهد. اگر حتی او را به سینه تان بفشارید کافیست و او خیلی زود به خوردن شیر تمایل پیدا می کند.

*  مزایای زایمان طبیعی بر سزارین:

از نظر پزشکی سزارین یک عمل جراحی بزرگ محسوب می شود و مانند سایر اعمال جراحی نیاز به بیهوشی دارد، خطر ابتلاء به خونریزی، عفونت، احتمال نیاز به انتقال خون و خطرات ناشی از بیهوشی در مادران سزارین شده بیشتر است.

مدت بستری شدن مادر بعد از زایمان طبیعی خیلی کمتر از سزارین است.

مادرانی که زایمان طبیعی دارند در امر شیردهی و دادن آغوز به نوزاد موفق تر هستند. زیرا مادر بلافاصله بعد از زایمان نوزاد خود را در آغوش گرفته و او را شیر می دهد و از همان ابتدا می توان رابطه عاطفی بین مادر و نوزاد برقرار نمود. در حالیکه در زنان سزارین شده نوزاد تا چندین ساعت ازآغوش مادرش دور می ماند.

زایمان طبیعی از نظر اقتصادی به نفع خانواده و جامعه است.

در زایمان طبیعی خانم ها تناسب اندام خود را با انجام ورزش های مناسب سریعتر از مادران سزارین شده بدست می آورند. 

اثرات امواج تلفن همراه بر سلامت افراد

نقش مردان در زمینه بهداشت باروری همسران

هرآنچه باید در مورد خشم و عصبانیت و کنترل آن بدانیم

پیامدها و راهکارهای جلوگیری از تخلفات موتورسواران

تمرینات ورزشی در دوران حاملگی و قبل از زایمان

کاهش مرگ و میر زنان باردار با برنامه مادری ایمن

مادران شاغل و نگهداری کودکان

چگونه عملکرد فیزیولوژیکی و روانی میانسالان افزایش می یابد؟

زایمان طبیعی

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com/

با فرا رسیدن هفته های آخر بارداری، در بدن تغییراتی روی می دهد که زن باردار و جنین را برای زایمان آماده میکند . در این زمان جنین قادر است به زندگی خود در خارج از رحم ادامه دهد . زمان زایمان لحظه پر اضطراب و مهیج برای زن و خانواده اش می باشد. زایمان یک روند فیزیولوژیک می باشد که باعث ایجاد تغییرات فیزیولوژیک گسترده در مادر می شود و وضع حمل جنین را از طریق مجرای زایمانی میسر می سازد .

زایمان عبارتست از یک رشته انقباضات رحمی هماهنگ و غیر ارادی موثر که سبب افاسمان و دیلاتاسیون سرویکس می گردد و همینطور کوشش های ارادی که برای خارج نمودن محتویات حاملگی از راه واژن صورت می گیرد . در گذشته تمامی زایمانها بصورت طبیعی انجام می شده است ولی در سال 1500 میلادی اولین زایمان به روش سزارین ، انجام شده است . سزارین در ابتدا برای نجات جان مادر و جنین ابداع شد . نوع ابتدایی سزارین تنها در مواردی انجام می شد که جنین زنده بایست از بدن مادر مرده خارج شود دراین زمان جراحی بلافاصله پس از مرگ مادر و برای نجات جان نوزاد انجام می گرفت . بعدها این جراحی برروی زنان زنده نیز انجام شد اما فقط در مواردی که زایمان طبیعی کاملا ناممکن تشخیص داد می شد . اصولا این جراحی بایستی به عنوان آخرین راه بررسی شود . اما متاسفانه امروزه در جامعه ما سزارین فقط در مواقع لازم استفاده نمی شود و حتی رفته رفته شکل تجملی به خود گرفته است . سزارین یک عمل جراحی بزرگ است و در حال حاضر یک از متداولترین اعمال جراحی در کشور می باشد . ما اکنون در محاصره اپیدمی سزارین قرار گرفته ایم و بایستی برای مهار آن چاره اندیشی کنیم .

زایمان طبیعی

زایمان طبیعی می‌تواند از بسیاری جهات برای مادران مفید باشد . فوایدی از لحاظ پزشکی ، جسمانی ، روانی و مالی . زایمان طبیعی برای کودک هم فوایدی دارد.

مزایای زایمان طبیعی

- در زایمان طبیعى درد قبل از وضع حمل است ضمن این که درد زایمان طبیعى چون متناوب است بین فواصل درد براى فرد امکان استراحت هست .

- کاهش احتمال عفونت و آمبولى و مصرف آنتى بیوتیک

- بازگشت سریع تر به محیط خانواده و شروع زندگى عادى

- زایمان طبیعى به نوزاد فرصت مى دهد خود را با محیط خارج از رحم تطبیق دهد. در واقع انقباض هاى طبیعى رحم هنگام زایمان، سبب کنار آمدن تدریجى نوزاد با محیط خارج از رحم مى شود .

- مدت بستری شدن کمتر است

- حجم خونی که مادر طی زایمان طبیعی از دست می دهد تقریبا نصف یک عمل سزارین است ، لذا خطر خونریزی و کم خونی ، در یک زایمان طبیعی خیلی کمتر از زایمان به طریق سزارین است.

- همچنین ، خطرات و ریسک بیهوشی برای زایمان طبیعی وجود ندارد

- از نظر اقتصادی نیز ، زایمان طبیعی به نفع مادر ، بیمارستان و جامعه است.

- پس از زایمان طبیعی ، مادران با انجام ورزشهای مناسب ، به مراتب سریع تر از زمانی که سزارین می شوند ، می توانند تناسب اندام خود را به دست آورند.

- مادر در طول مدت زایمان خود کاملا هوشیار بوده و به طور کامل در جریان روند زایمان قرار می گیرد.

- در تماس اولیه نوزاد با مادر و شروع شیردهی تاخیر وجود ندارد .

- مادرانی که زایمان طبیعی داشته اند در امر شیردهی و دادن آغوز به نوزاد خود موفق تر هستند .

- زایمان طبیعی از مشکلاتی نظیر افتادگی ها و شل شدن بافت بدن که به واسطه بارداری ایجاد می شود ، جلوگیری می کند

فواید روانی زایمان طبیعی

1 – احساس خوشایند از توانایی در زایمان طبیعی

2 – احساس مشارکت در زایمان و درک نحوه تولد نوزاد

3 – احساس تسلط و حاکم بودن بر اتفاقات حین زایمان

4 – احساس برقراری ارتباط فوری و پیوند احساسی با نوزاد پس از وضع حمل

5 – احساس رضایت از پذیرفتن مسؤولیت های مادرانه و مراقبت از نوزاد

روش های کاهش درد زایمان

یکی از مهمترین علل افزایش سزارین های انتخابی درد زایمانی می باشد . طبیعیت زایمان درد است و علت اصلی درد زایمان انقباضات رحم است که باعث باز و نرم تر شدن دهانه رحم می شود تا جنین بتواند از آن به داخل مهبل وارد و سپس از این مجرا خارج شود. واکنش زن باردار نسبت به درد متفاوت است و تحت تاثیر عوامل زیادی از جمله فرهنگ ، احساس ترس و نگرانی ، تجربه زایمان قبلی ، میزان آمادگی برای بچه دار شدن و حمایت همسر می باشد . محل و میزان درد برحسب مراحل مختلف زایمان متفاوت است و معمولا در نواحی زیر شکم ، کمر ، میاندوراه و پاها احساس می شود .

هنگام بروز دردهای زایمان ، هورمون هایی در بدن ترشح می شوند که تاثیر فراوانی بر روند زایمان دارند . ترس و نگرانی زن در زمان زایمان از یک طرف باعث ترشح هورمونی می شود که انقباض عضلات و درد را افزایش داده و از طرف دیگر ترشح مواد تسکین دهنده درد را کاهش می دهد . ترشح این هورمون ها تحت فرمان اعصاب هستند . رشته های عصبی همچنین در انتقال حس درد به مغز نقش دارند که امروزه با استفاده از روش های مختلف می توان انتقال این حس را به مغز کاهش داد . بیش از 150 سال است که زایمان بدون درد یا کم درد در دنیا شروع شده است و بیش از 150 روش در این زمینه شناخته شده است که آنها را به دو دسته کلی دارویی و غیردارویی تقسیم می‌کنیم :

الف ) زایمان بدون درد غیر دارویی : روش هایی که بدون استفاده از داروی بیحسی و با استفاده از مهارت زن موجب می شود که وی بتواند زایمان خود را آگاهانه هدایت کند . در این حالت ، زن قادر است که که احساس درد زایمان را به حداقل برساند . این روش ها عبارتند از :

1. تمرین های کششی ، تن آرامی ، مهارت های تنفسی : با تمرینات کششی می توان ازبروز عوارضی مانند : درد مفاصل ، کمر درد ، مشکلات در سیستم گوارشی ، ادراری ، شل شدن عضلات کف لگن و ... جلوگیری کرد . این تمرینات نه تنها باعث توانایی ذهن می شود بلکه به همراه تن آرامی و مهارت های تنفسی ، موجب برقراری هماهنگی قوای جسمی ، ذهنی و روانی می گردد . این مهارت ها در کلاس های آمادگی برای زایمان به طور عملی آموزش داده می شود .

2. قرار گرفتن در وضعیت های مختلف در زمان درد : تغییر وضعیت موجب رفع خستگی ، راحتی بیشتر و گردش خون بهتر می شود . زن باردار می تواند به دلخواه خود ، هر حالتی که راحت تر است ( مانند : نشسته ، ایستاده ، خوابیده ، دراز کشیده و یا راه رفتن ) را انتخاب کند . آزادی در انتخاب وضعیت موجب می شود تا توانایی وی برای تحمل زایمان افزایش یابد و احساس رضایت و خشنودی کند .

3. فشار مخالف : در این روش فشاری مداوم و قوی با مشت ، پاشنه دست ، ویا شیئی سخت بر پائین کمر وارد می شود . این فشار کمک می کند تا احساس فشار داخلی و درد در پائین کمر راحت تر تحمل شود . سایر مناطقی که فشار روی آنها می تواند اثر آرام بخشی زیادی داشته باشد شامل : لگن ، ران ها ، پاها ، شانه ها و دست ها می باشد . این فشار در مرحله اول شروع درد زایمان اثر تسکین بخش دارد این روش با کمک همراه انجام می شود .

4. تمرکز ، تجسم خلاق ، و انحراف فکر : زن باردار با متمرکز کردن حواس و فکر خود به شرایطی غیر از شرایط زایمانی مانند دعا کردن ، نگاه کردن به یک عکس ، به یاد آوردن خاطرات خوب ، راه رفتن ، تماشای تلویزیون ، شنیدن ، لمس کردن و انجام صحیح تمرین های تنفسی ، می تواند به کاهش درد کمک کند ، در واقع این روش پرورش دادن تخیل ، تجسم و مثبت گرایی در ذهن است . وی از این طریق می تواند در حین انقباضات رحمی ، به یک تمرکز درونی برسد، در نتیجه احساس درد از طریق انحراف و تمرکز به حداقل برسد .

5. آوا یا موسیقی : شنیدن موسیقی دلخواه یا آوای قرآن می تواند در هنگام انقباض و درد شرایط مطلوبی برای وی ایجاد کند . این روش موجب تن آرامی و کاهش احساس درد می گردد .

6. هیپنوتیزم : این روش بصورت ایجاد تغییرات موقت مغزی ، همراه با بیهوشی می باشد که موجب افزایش قدرت تلقین میشود .هیپنوتیزم باعث آرامش جسمی و فکری ، افزایش تمرکز و حتی ایجاد توانایی در کنترل فشار خون ، ضربان قلب و همچنین کاهش درد می شود ، این روش به دانش و مهارت عامل زایمان نیاز دارد .

7. بیوفیدبک : یکی از روش های آرام سازی است . در این روش زن باردار از طریق دیداری و یا شنیداری اطلاعاتی در مورد عملکرد خودکار فیزیولوژیک بدن کسب می نماید . در واقع وی می آموزد که عملکرد غیر ارادی بدن خود را تحت کنترل در آورد .

8. گرمای سطحی : تاثیر این روش در کاهش درد با استفاده از اشیاء گرم ( بطری آب گرم ، حوله مرطوب و گرم ) آغشته کردن قسمت های تحتانی بدن ( شکم ، کشاله ران ، میاندوراه و کمر ) با ژل های گرم کننده ، کشیدن پتوی گرم بر روی تمام بدن و دوش گرفتن با آب گرم امکان پذیر است . گرما باعث افزایش جریان خون در منطقه دردناک می شود . استعمال گرما در کاهش درد ناشی از خستگی نیز موثر است .

9. سرمای سطحی : در این روش استفاده از کیسه آب یخ ، تکه های یخ و حوله خیس شده با آب سرد بر روی کمر ، میاندوراه ، و مقعد توصیه می شود . به خصوص اگر احساس گرما می کند ، استفاده از لباس های خنک می تواند باعث راحت تر شدن وی گردد . حرارت از طریق کم کردن درجه حرارت عضله و کاهش گرفتگی آن باعث کاهش درد می شود .

10. آب درمانی و استفاده از وان زایمان : این روش برای شل شدن عضلات ، کاهش اضطراب ، درد و تحریک زایمان مفید است . این روش موجب احساس راحتی و تن آرامی حین انقباضات می شود . روش های مختلف آب درمانی شامل : استفاده از وان یا دوش آب گرم ، استفاده از دوش دستی برای ریختن آب روی شکم و کمر ،استخر زایمان و جکوزی میباشد. زایمان در آب یکی از روش های کاهش درد زایمان می باشد . زن باردار می تواند برای کاهش درد زایمان از وان و زایمان در آب استفاده کند . در مورد چگونگی انجام زایمان در آب حتما با عامل زایمان مشورت شود .

11. لمس و ماساژ : این روش راهی برای آرام کردن می باشد . مدارکی دال بر انتقال انرژی از طریق لمس موجود است . نوازش اطمینان بخش و دوستانه گونه و موها ، در آغوش گرفتن ، ماساژ نواحی دست ، کمر و باسن و سایر قسمت های بدن توسط همراه ، می تواند موجب کاهش درد و تسکین زن باردار شود .

12. طب سوزنی : برای کاهش درد ، با سوزن بر روی نقاط مشخصی از بدن فشار وارد می شود . این روش به مهارت عامل زایمان نیاز دارد .

13. طب فشاری : در این روش ایجاد فشار عمیق با دست بر روی نقاط مشخصی از بدن موجب کاهش درد می شود . معمولا این فشار با بند انتهایی انگشت شست و سایر انگشتان وارد می شود . نقاط طب فشاری شامل: شانه ها ، پائین پشت ، لگن ، قوزک پا ، ناخن های کوچک انگشتان پا و کف پا می باشد که توسط همراه آموزش دیده در هنگام درد های زایمان استفاده می شود .

14. تحریک الکتریکی عصب از راه پوست: در این روش یک دستگاه الکتریکی مخصوصی بر روی کمر نصب می شود و با فرستادن امواج موجب کاهش درد هنگام انقباضات رحم می گردد . زن باردار در حین انقباضات می تواند میزان تحریک دستگاه را کنترل کند .

15. آروماتراپی : استفاده از روغن های مخصوص مانند : اسطوخودوس ، بابونه ، پونه و مریم گلی ، برای تقویت سلامت و افزایش آرامش و کاهش اضطراب موثر است . طریقه مصرف این مواد عبارتند از : بخور یا بوکردن دستمال آغشته به مواد معطر ، ماساژ پشت و کمر به همراه روغن های پایه آغشته به این مواد ، گذاردن پاها در درون وان آب آغشته به آن و ...

نکته : بسیاری از روش های فوق در کلاسهای آمادگی زایمان آموزش داده می شود و می توان از یک و یا چند روش همزمان برای کاهش درد استفاده کرد .

ب ) زایمان بدون درد دارویی : روش هایی که با تزریق نوعی داروی بیحسی مانع انتقال حس درد به مغز می شود. این روش ها عبارتند از :

1- بی حسی نخاعی و یا اپیدورال : داروی بی حسی در فضای ستون فقرات و در اطراف یا داخل نخاع تزریق می شود . در این روش زن درد را احساس نمی کند ولی بیدار و هوشیار است .

2- استنشاق داروی بی دردی : داروی بی حسی از طریق گذاردن ماسک بر روی بینی و دهان به بدن زن منتقل شده و دردهای وی را تا حدی کاهش می دهد .

3- تزریق داروی بی دردی : داروی بی دردی در داخل عضله و یا رگ تزریق می شود که زن درد کمتری احساس می کند .

مطالب پیشنهادی

ظروف یک ‌بار مصرف ومشکلات آن بر سلامت
اثرات امواج تلفن همراه بر سلامت افراد
کنترل آلاینده ها از طریق فن اوری نانو تکنولوژی
اثر شن‌های روان یا غبار غلیظ بر سلامت انسان

آثار جانبی تشعشع لامپ های کم مصرف بر چشم و پوست

عمل سزارین

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com/

هر زنِ بارداری آرزو دارد که وضعِ حملی کوتاه و به دور از مشکل داشته باشد؛ بتواند انقباضاتِ خود را کنترل کند، به خود فشار بیاورد و بعد... یک نوزاد زیبا به دنیا بیاورد؛ اما همیشه وضع به این گونه پیش نمی‌رود! 

امروزه 30% نوزادان در ایالاتِ متحده آمریکا از طریقِ سزارین به دنیا می‌آیند. 

حتی اگر همیشه زایمانِ طبیعی را تصور می‌کنید و دوست دارید آن را انجام دهید، داشتنِ برخی اطلاعات در موردِ اینکه سزارین چرا و چگونه صورت می‌گیرد تا حدودی ترس‌ شما را در موردِ انجامِ آن کم می‌کند. 

سزارین چیست؟ 

سزارین یک عملِ جراحی است که طیِ آن برایِ به دنیا آوردنِ نوزاد بریدگی‌ای را در دیواره شکم و رحمِ مادر ایجاد می‌کنند. سزارین به طورِ کل یک جراحیِ ایمن محسوب می‌شود، اما ریسکِ آن بیشتر از وضعِ حملِ واژینال است. به علاوه اینکه شما پس از وضعِ حملِ واژینال زود‌تر مرخص می‌شوید و می‌توانید به خانه بازگردید. 

با این حال سزارین می‌تواند در شرایطِ پیچیده و خطرناک استفاده شود و در مواردِ ضروری جانِ مادر و نوزاد را حفظ کند. 

سزارین توسطِ متخصصانِ زنان و زایمان و پزشکانِ خانواده انجام می‌شود. 

چرا انجامِ این جراحی نیاز است؟ 

برخی از جراحی‌های سزارین پیش بینی شده‌اند (در مواردی که پزشک از قبل از وجودِ فاکتور‌هایی که زایمانِ طبیعی و واژینال را خطرناک می‌سازند آگاه است). این بدین معناست که مادر از قبل از اینکه سزارین انجام خواهد داد، آگاه است و می‌تواند روزِ تولدِ کودکِ خود را از قبل برنامه ریزی کند. این آگاهی به مادر اجازه می‌دهد که خود را از نظرِ هیجانی و ذهنی برایِ تولد آماده کرده و کمک می‌کند که نا‌امیدی ناشی از عدمِ تواناییِ وضع حمل به طورِ طبیعی، که بسیاری از مادران تجربه‌اش می‌کنند، کاهش یابد. 

چه مواردی تعیین کننده این موضوع هستند که زنِ باردار نوزادش را از طریقِ سزارین به دنیا بیاورد: 

نوزاد نچرخیده باشد (سر یا باسنِ او به سمتِ پایین باشد) و یا به پهلو (به صورتِ افقی) در رحم قرار گرفته باشد. با این حال برخی نوزادان درست قبل از زایمان می‌چرخند و یا زایمانِ واژینال به کمک پنس و بیهوشی صورت می‌گیرد. 

نوزاد دارای برخی از نقوصِ هنگامِ تولد است (مانندِ هیدروسفالی که در آن آب در مغز تجمع پیدا کرده و اندازه سر بزرگ‌تر از حدِ طبیعی می‌شود). 

مادر مشکلاتی در موردِ جُفت دارد. برای مثال جفت در برخی مادران در سطحی پایین‌تر از معمول قرار دارد و گردنِ رحم را می‌پوشاند. 

مادر دچارِ مشکلاتِ پزشکی است و این امر، زایمان طبیعی (واژینال) را برایِ او و نوزادش خطرساز می‌سازد (برای مثال مبتلا به ویروس ایدز و یا هرپسِ تناسلی است). 

مادر چند قلو باردار است و این امر زایمانِ طبیعی را ناممکن کرده است. 

مادر قبلاً یک جراحی رویِ رحمش انجام داده و یا قبلاً سزارین کرده است (با این وجود بسیاری از مادرانی که قبلاً عملِ سزارین انجام داده‌اند می‌توانند زایمان طبیعی یا واژینال داشته باشند). 

برخی از سزارین‌ها نیز زایمان‌هایی اضطراری و پیش‌بینی نشده‌ای هستند که در صورتِ بروزِ مشکل حینِ زایمان صورت می‌گیرند. سزارینِ اضطراری در این موارد ممکن است صورت بگیرد: 

وضعِ حمل متوقف می‌شود و آن گونه که باید پیش نمی‌رود (دارو‌ها نیز کمکی نمی‌کنند). 

جُفت زود‌تر از وقتِ خود از دیواره رحمی جدا می‌شود. 

بند ناف فشرده شده و راهِ آن بسته شود (این امر میزانِ اکسیژن موردِ نیازِ نوزاد را تحتِ تأثیر قرار می‌دهد)، همچنین ممکن است بندناف زود‌تر از نوزاد واردِ کانالِ زایمان شود و راه را ببندد. 

نوزاد تحتِ فشار است- تغییرات در ضربانِ قلبِ نوزاد بدین معنی است که او به میزانِ کافی اکسیژن دریافت نمی‌کند. 

سرِ نوزاد یا تمامِ بدنِ او آنقدر بزرگ است که نمی‌تواند از کانالِ زایمان عبور کند. 

البته بارداری و وضعِ حملِ هر زنی متفاوت است. اگر پزشک‌تان سزارین را توصیه کرده، اما اضطراری نیست، می‌توانید در موردِ نوعِ دیگر از او سؤال کنید. در انتها شما باید طبقِ نظرِ پزشکتان عمل کرده و به قضاوتِ آن‌ها اعتماد کنید. 

فرآیند سزارین

فکرِ داشتنِ عملِ جراحی ممکن است برایِ هر زنی ناراحت‌کننده باشد. در اینجا نگاهی گذرا به آنچه که در سزارین اتفاق می‌افتد می‌اندازیم: 

در این جراحی همسرتان نمی‌تواند حضور داشته باشد. شما می‌توانید برای سزارین گزینه بیهوشی را انتخاب کنید. 

مانیتور‌های مختلفی به شما متصل می‌شوند که ضربان قلب، تنفس و فشار خون‌تان را نشان می‌دهند. روی دهانتان با ماسکِ اکسیژن پوشانده شده و داخلِ بینی‌تان نیز لوله‌هایی برای اکسیژن رسانی قرار می‌گیرند. یک لوله باریک داخلِ مجرای مثانه‌تان می‌گذارند که ناراحت کننده است، اما دردناک نیست. سپس تزریقی داخلِ رگِ خونیِ دست یا بازوی‌تان صورت می‌گیرد. سپس شکم‌تان شسته شده و هر مویی که در فاصله شکم تا شرمگاه‌تان وجود داشته باشد اصلاح می‌شود. یک صفحه در اطرافِ شکمتان گذاشته می‌شود، به طوری که فقط محلِ جراحی یعنی شکم‌تان مشخص باشد. 

پس از بیهوشی دکتر برشی را در پوستِ شکمتان ایجاد می‌کند که ممکن است به صورتِ عمودی (از ناف تا خطِ مویِ شرمگاه) یا افقی (3 تا 5 سانتی‌متر بالا‌تر از خطِ مویِ شرمگاهی) باشد. 

سپس دکتر ماهیچه‌هایِ زیرِ پوست را برش می‌دهد تا به رحم برسد، و پس از آن شکافی را نیز در رحم ایجاد می‌کند. این شکاف نیز ممکن است افقی یا عمودی باشد، اما شکافِ افقی بهتر است زیرا سریع‌تر بهبود می‌یابد. هنگامی که شکافِ رحم هم انجام شد، نوزاد به آرامی بیرون کشیده می‌شود؛ پزشک دهان و بینیِ کودک را ساکشن می‌کند و سپس بندِ ناف را قطع می‌کند. مانندِ زایمانِ طبیعی، شما نیز باید قادر باشید که در‌‌ همان موقع کودکتان را ببینید. سپس نوزادتان را به دستِ پرستار‌ها می‌دهند تا او را به بخشِ مراقبت از نوزادان ببرند. 

متخصصِ زنان پس از خروجِ نوزاد جفت را جدا کرده و خارج می‌کند و بریدگیِ رحم را با بخیه جذبی می‌بندد. شکم را نیز بخیه می‌کنند. چند روزِ بعد این بخیه‌ها جذب شده و یا کشیده می‌شوند. 

ریسک‌ها

سزارین به طورِ کل برای مادر و نوزاد ایمن است. با این وجود در هر صورت یک عملِ جراحی است و خطراتِ بالقوه خود را دارد. ریسک هایِ بالقوه سزارین عبارتند از: 

افزایش خونریزی (که به ندرت موجبِ نیاز به انتقالِ خون می‌شود) 

عفونت (البته آنتی‌بیوتیک‌هایی برای جلوگیری از عفونت تجویز می‌شوند) 

صدمه به مثانه یا روده

واکنش نشان دادن نسبت به دارو‌ها

لخته شدن خون

مرگ (فوق العاده نادر) 

آسیب احتمالی به نوزاد

مترجم: نغمه خالقی

منبع: www.kidshealth.org

مطالب پیشنهادی

ظروف یک ‌بار مصرف ومشکلات آن بر سلامت
اثرات امواج تلفن همراه بر سلامت افراد
کنترل آلاینده ها از طریق فن اوری نانو تکنولوژی
اثر شن‌های روان یا غبار غلیظ بر سلامت انسان

آثار جانبی تشعشع لامپ های کم مصرف بر چشم و پوست

سزارین و توصیه های کلی قبل و پس از آن

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com/

توصیه های قبل از سزارین :

خانم باردار باید در روز قبل از عمل سزارین چند نکته را رعایت کند، حتی در کسانی که برنامه زایمان طبیعی دارند، رعایت برخی نکات زیر توصیه می‌شود، چون در هر زایمان طبیعی هم احتمال سزارین اورژانسی وجود دارد.

  * حمام ‌کردن در روز قبل از عمل به پیشگیری از عفونت محل جراحی کمک می‌کند. در مورد کسانی که زایمان طبیعی در پیش دارند، حمام‌کردن بعد از شروع دردهای خفیف توصیه می‌شود. برداشتن موی ناحیه عمل فقط در روز عمل توصیه می‌شود، نه روز قبل از عمل.

    *بهتر است بیمار حداقل هشت ساعت قبل از عمل، چیزی نخورد، هرچند در بررسی‌های جدید، خوردن آبمیوه و آب ممنوع نیست، اما بهتر است مادر باردار حتی آب هم نخورد. البته در مواردی، مصرف آنتی‌اسید جهت خنثی کردن اسید معده توصیه می‌شود.

این توصیه‌ها جهت بهتر شدن روند بیهوشی داده می‌شود. در مورد زایمان طبیعی توصیه می‌شود بیمار پس از شروع دردهای خفیف از خوردن غذاهای سنگین پرهیز کرده و بیشتر از مایعات استفاده کند.

*دفع مدفوع در روز قبل از عمل هم به روند کلی بهبودی و کاهش دردهای پس از عمل کمک می‌کند. در مورد زایمان طبیعی هم توصیه می‌شود بیمار با شروع دردها با کمک روغن کرچک یا داروهای دیگر اجابت مزاج مناسب داشته باشد.

*پاک‌کردن لاک دست و پا قبل از عمل. در غیر این صورت، روز ورود به بیمارستان حتی جهت زایمان طبیعی این کار توسط پرسنل توصیه و انجام می‌شود، چرا که برخی کنترل‌های وضعیت اکسیژن‌رسانی و تنفسی بیمار، حین بیهوشی با توجه به رنگ بستر ناخن‌ها انجام می‌شود و ناخن باید بی‌رنگ باشد.

*درآوردن النگو و انگشتر و کلیه زیورآلات توصیه می‌شود. این مساله شامل گیره سرهای فلزی و کلا هر جسم فلزی دیگری که در تماس با بدن است نیز می‌شود، زیرا این اجسام با وسایل کنترل داخل اتاق عمل و اتاق زایمان تداخل دارد.

از آنجا که حین بارداری، اغلب ورم دست و بدن و افزایش وزن وجود دارد، باید النگو و انگشتر قبل از تنگ‌شدن بیش از حد خارج شود، وگرنه در اتاق زایمان یا اتاق عمل با وسایل مناسب انگشتر و النگو بریده و خارج می‌شود. به همین دلیل، کل لباس‌ها حتی لباس زیر، قبل از ورود به زایشگاه و اتاق عمل خارج و لباس بیمارستان یا اتاق عمل پوشانده می‌شود.

*در مواردی که خانم باردار استرس زیادی دارد، شب قبل از عمل مصرف یک عدد آرام‌بخش مثل دیازپام توصیه می‌شود.

توصیه های بعد از سزارین

آشنایی مادران با مراقبت های پس از سزارین به ایشان کمک می کند تا دوران نقاهت پس از زایمان را به دور از هر گونه خطری سپر نمایند. امید است این راهنما پاسخگویی شما مادر عزیز باشد.

- تا 24 ساعت پس از سزارین، ممکن است خونریزی در حد قابل توجهی وجود داشته باشد، ولی به تدریج از حجم خون کاسته می شود. همچنین ترشحات واژن نیز ممکن است تا یک ماه دیده شود.

- درد محل عمل و درد ناشی از انقباضات رحم در پی شیردهی ممکن است احساس شود. این درد به علت برگشت رحم به حالت قبل از حاملگی است و با مصرف مسکن تجویزشده توسط پزشک معالج کم می شود.

پانسمان ناحیه سزارین ضدآب و شفاف است و می توانید هر روز به روش ایستاده، استحمام کنید.

- توصیه می شود تا سه روز پس از سزارین از خوردن غذاهای نفاخ مثل میوه خام، آب میوه خام، آب میوه های کارخانه ای چون ساندیس و ...، حبوبات، پلو و خورشت بپرهیزید.

- غذاهایی چون کباب، جوجه کباب، گوشت یا مرغ آب پز و سبزیجات پخته مثل هویج، کدو، سیب زمینی و آب رقیق کمپوت مناسب ترند.

- در صورت یبوست از روغن زیتون، آلوخشک و انجیرخشک خیس کرده استفاده شود.

- سعی کنید آب به میزان کافی مصرف نمایید، چرا که به رفع یبوست کمک می کند. از طرفی به علت شیردهی و خونریزی نیز به جایگزینی مایعات بدن نیاز دارید.

- هنگام دفع ادرار و اجابت مزاج، برای جلوگیری از فشار به محل بخیه، از توالت فرنگی استفاده شود.

- سعی کنید مرتبا راه بروید، چرا که راه رفتن هم از نفخ شما جلوگیری می کند و هم از یبوست.

- به خاطر داشته باشید استراحت کافی، در فواصل فعالیت، به تسریع بهبودی دوران پس از زایمان کمک میکند.

- سعی کنید در ساعاتی که نوزاد خواب است شما نیز استراحت نمایید و از دیدوبازدید های طولانی بستگان حتی الامکان بپرهیزید.

- معمولا اجازه انجام ورزش از روز دهم به بعد، در اولین ویزیت پزشک معالج توسط پزشک معالج، به فرد داده می شود.

- مرتب از هر دو سینه به نوزاد شیر بدهید. در صورت حالات غیر عادی در سینه مثل سفتی سینه، درد، قرمزی و تب به پزشک معالج خود اطلاع دهید و به بیمارستان مراجعه نمایید.

- همچنین شستشوی نوک سینه با آب ولرم، قبل و پس از هر بار شیردهی به منظور پیشگیری از آلودگی لازم است.

- در صورت مشاهده تب، التهاب ناحیه جراحی (یعنی قرمزی، درد، ترشح)، تب و خونریزی شدید و غیرعادی به بیمارستان مراجعه نمایید

- داروهای نسخه شده را استفاده نمایید

- روز سوم پانسمان روی زخم را بردارید و پس از یک دوش کوتاه و ایستاده زخم محل عمل را با شامپو _ترجیحا شامپو بچه _بشویید وبا سشوار خشک کنید. از این به بعد باید روزانه زخم شسته و خشک گردد.

- بین روزهای 7 تا 10 پس از عمل به پزشک معالج خود مراجعه کنید .

- بین روزهای 3 تا 5 از زایمان نوراد خود را برای آزمایش غربالگری به مرکزی که قبلا به شما معرفی شده ببرید.

- حد اقل تا 40 روز از نزدیکی پرهیز کنید.

- مادران سزارینی باید مقادیر زیادی مایعات و به خصوص آب بنوشند تا توانایی بدن برای التیام زخم ها افزایش پیدا کند

 - برخی مادران از مصرف داروهای مسکن به دلیل تاثیر آنها بر روی شیرشان، خودداری می کنند. اما در اکثر موارد درد ناشی از سزارین آنقدر زیاد است که مادر از تحمل آن عاجز می شود و در روحیه او تاثیر بد گذاشته و به نوزاد هم منتقل می شود. بنابراین باید داروهای مسکن مصرف شود. پزشکان معمولا داروهایی را تجویز می کنند که کمترین تاثیر را بر شیر مادر دارند.

- به مادران سزارینی توصیه می شود در روزهای اول پس از زایمان، پیاده روی سبک را جزء برنامه های روزانه خود قرار دهند. پیاده روی سبب می شود تا جریان خون، بهتر و سریع تر در بدن به گردش درآید و زخم ناشی از عمل سزارین به سرعت بهبود پیدا کند

- اگر چند روز پس از زایمان احساس کردید که باید به گردش و تفریح بروید تا حال و هوایتان عوض شود، فرصت را از دست ندهید. هوای تازه و تفریح برای ارتقای روحیه مادران، بسیار مناسب است.

- به مادران سزارینی توصیه می شود تمام وسایل لازم برای نوزاد خود را در دسترس قرار دهند تا زمانی که به آنها نیاز دارند مجبور به صرف وقت و انرژی برای یافتن آنها نباشند، وسایلی مانند پوشک نوزاد، پستانک، لباس بچه و .

مطالب پیشنهادی

ظروف یک ‌بار مصرف ومشکلات آن بر سلامت
اثرات امواج تلفن همراه بر سلامت افراد
کنترل آلاینده ها از طریق فن اوری نانو تکنولوژی
اثر شن‌های روان یا غبار غلیظ بر سلامت انسان

آثار جانبی تشعشع لامپ های کم مصرف بر چشم و پوست

سزارین و انواع آن

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com/

زایمان طبیعی ایمن‌ترین روش زایمان است. حدود 75 درصد از زنان برای به دنیا آوردن فرزند خود از زایمان طبیعی استفاده می‌کنند. اگر در به دنیا آمدن نوزاد به روش طبیعی مشکل جدی وجود داشته باشد، انجام سزارین ضرورت می‌یابد. سزارین یک عمل جراحی است که در آن از طریق ایجاد برشی در دیوارۀ شکم مادر و دیوارۀ رحم، نوزاد به دنیا می‌آید.

انواع سزارین

تفاوت انواع سزارین در محل برش‌هایی است که در رحم ایجاد می‌شود. دو نوع برش که در عمل سزارین مورد استفاده قرار می‌گیرند عبارتند از:

برش LSCS: شامل یک برش افقی در ناحیۀ شکم و یک برش افقی در بخش پایین رحم است. این نوع برش‌ها سریع‌تر بهبود یافته، کمتر دیده می‌شوند و در بارداری‌های آینده مشکلات کمتری ایجاد می‌کنند.

برش کلاسیک: شامل یک برش عمودی در رحم است. برش در ناحیۀ شکم ممکن است عمودی یا افقی باشد. این نوع برش معمولاً در موارد اورژانسی یا در موقعیت‌های خاص استفاده می‌شود مانند زمانی که جفت بسیار پایین قرار گرفته است یا نوزاد به صورت یک‌وری خوابیده است یا در شرایطی که نوزاد خیلی کوچک باشد. این روش ممکن است احتمال بروز مشکلات در بارداری‌ها و زایمان‌های آینده را افزایش دهد.

قبل از سزارین

مراحل آماده شدن برای سزارین:

باید به مدت 6 ساعت پیش از سزارین برنامه‌ریزی شده، از خوردن و آشامیدن (حتی آب) خودداری کنید. اگر سزارین به صورت اورژانسی باشد، پزشک از شما می‌پرسد آخرین باری که چیزی خوردید یا آشامیدید چه زمانی بوده تا بر این اساس در مورد نحوۀ عمل تصمیم بگیرد.

از شما آزمایش خون گرفته خواهد شد.

اگر پزشک تشخیص دهد که در معرض خطر لخته شدن خون هستید، ممکن است حین عمل نیاز به پوشیدن جوراب‌های خاصی باشد.

برای شروع عمل، شکم با مادۀ ضد عفونی کننده تمیز شده و با پارچه استریل ‌پوشانده می‌شود تا خطر ایجاد عفونت کاهش یابد. از آنجا که در حین عمل یک کاتتر وارد مثانه خواهد شد، مثانه باید خالی باشد.

حین عمل سزارین

بخش اصلی عمل سزارین معمولاً 30 تا 60 دقیقه طول می‌کشد که شامل مراحل زیر است:

پزشک در ناحیۀ شکم و رحم، برش‌هایی با طول 10 سانتی‌متر ایجاد خواهد کرد.

نوزاد از طریق این برش‌ها بیرون آورده خواهد شد. برخی اوقات ممکن است پزشک از انبرهای جراحی برای کمک کردن به خارج شدن سر نوزاد استفاده کند.

سپس نوزاد به صورت دقیق بررسی می‌شود.

بند ناف قطع شده و جفت جدا می‌گردد.

معمولا با تزریق ماده‌ای، رحم را منقبض می‌کنند تا خونریزی به حداقل برسد.

برای کاهش خطر ایجاد عفونت آنتی‌بیوتیک تجویز می‌شود.

سپس لایه‌های عضله، چربی و پوست به یکدیگر بخیه زده خواهد شد و زخم حاصل از برش پوشانده می‌شود.

در اولین فرصت می‌توانید نوزاد خود را بغل کنید. تماس پوست به پوست می‌تواند ارتباط اولیۀ شما با نوزاد را قوی‌تر کند و شیر دادن به نوزاد را ساده‌تر نماید.

پس از سزارین

پس از عمل سزارین به اتاق ریکاوری منتقل می‌شوید تا زمانی که برای انتقال به بخش آماده باشید.

اگر حین عمل تحت بیهوشی عمومی قرار گیرید، به احتمال زیاد در اتاق ریکاوری به هوش می‌آیید. به محض هوشیاری می‌توانید نوزاد خود را در آغوش بگیرید.

هر چه زودتر شیر دادن به نوزاد را شروع کنید زیرا عمل سزارین معمولاً شروع شیر دادن را سخت‌تر می‌کند.

اگر پس از عمل درد داشتید، به پزشک خود اطلاع دهید. استفاده از داروهای مسکن ممکن است تا حدی موجب خواب‌آلودگی شود.

پس از برطرف شدن حالت تهوع می‌توانید شروع به نوشیدن مایعات کنید.

برای خوردن غذا، منتظر نظر پزشک باشید.

قدم زدن در اطراف اتاق می‌تواند به ریکاوری سریع‌تر کمک کند و از به وجود آمدن لخته خون و ورم کردن پاها جلوگیری نماید.

برای اجتناب از ایجاد لخته خون ممکن است نیاز به تزریق باشد.

پس از عمل ممکن است مصرف آنتی‌بیوتیک ضروری باشد.

ممکن است برای مدت کوتاهی پس از عمل، در اجابت مزاج مشکل داشته باشید. با نوشیدن مقدار زیادی آب و یا مواد غذایی فیبردار می‌توانید این مشکل را برطرف کنید.

پس از برداشتن پانسمان باید محل زخم را تمیز و خشک نگهدارید. این کار به بهبودی سریع‌تر و کاهش خطر بروز عفونت کمک می‌کند.

مطالب پیشنهادی

ظروف یک ‌بار مصرف ومشکلات آن بر سلامت
اثرات امواج تلفن همراه بر سلامت افراد
کنترل آلاینده ها از طریق فن اوری نانو تکنولوژی
اثر شن‌های روان یا غبار غلیظ بر سلامت انسان

آثار جانبی تشعشع لامپ های کم مصرف بر چشم و پوست

آمار سزارین در ایران

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com/

آمار نشان می دهد که ایران رتبه دوم سزارین در دنیا و نخست را در منطقه دارد. پیش از ایران برزیل بیشترین آمار سزارین در دنیا را دارد. اما چرا در ایران سزارین بالاست؟

زهرا تالانی: تا همین دو دهه پیش،‌ آمار زایمان طبیعی در ایران بسیار بیشتر از سزارین بود. اما الان در اطرافیانتان شاید تعداد کسانی که حاضر باشند زایمان طبیعی داشته باشند به تعداد انگشتان دست هم نرسد. این در حالی است که 50 هزار مامای تربیت شده در سطح کشور و حتی دورافتاده‌ترین مناطق با کمترین هزینه نسبت به سزارین آماده ارائه خدمات زایمان هستند. 

در همین زمینه میزگردی را با حضور رئیس انجمن علمی مامایی کشور و عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی و افسانه محمد زاده متخصص زنان و زایمان و مسئول کلینیک زنان پژوهشگاه ابن سینا برگزار کردیم. این دو نفر معتقد بودند باید امکانات زایمان طبیعی فیزولوژیک را در بیمارستان ها فراهم کرد. چه اینکه زایمان طبیعی به شیوه چند دهه پیش، به دلیل مشکلاتش، همه مادران جوان را فراری می دهد.

مشروح این میزگرد را که در پژوهشگاه ابن سینا برگزار شد، می خوانید:

آخرین آماری که از سوی سازمان بهداشت جهانی منتشر شده نشان می دهد که ایران رتبه اول سزارین در منطقه و رتبه دوم جهانی را دارد. چرا در کشور ما اینقدر آمار سزارین بالا رفته است؟ 

محمدزاده: این مشکل جهانی است و حتی در آمریکا هم وجود دارد. الان در آمریکا نرخ سزارین 26 درصد است، اما انتظار آن است که به 15 درصد برسد.بنابراین حتی کشورهای توسعه یافته هم این مشکل را دارند.بخشی به تغییر زندگی خانم ها بر می گردد، چون در سنین بالا ازدواج می کنند و بچه دار می شوند. ما امروز یک پدیده ای داریم که دختران بالای 35 سال ازدواج می کنند و بچه دار می شوند.برای همین در این گروه تمایل به سزارین بالاست .گاهی هم به خاطر این است که کودک در معرض خطر قرار دارد چون الان میزان سونوگرافی بالا رفته و این خطرات بیشتر مشخص می شود. در گذشته زائو با درد زایمان به مراکز بیمارستانی مراجعه می کرد اما الان مشکلات کودک و مادر بهتر تشخیص داده می شود و ناگزیر به این کار هستیم. اما برخی مادران هم چون زایمان اولشان را سزارین کردند ناگزیرند که زایمان های بعدی را هم سزارین کنند.البته در آمریکا یا انگلستان خانم هایی که یک بار سزارین شدند اگر برای زایمان دوم مشکل تنگی لگن نداشته باشند تشویق می شوند که زایمان طبیعی داشته باشند. اما این امکانات زیادی می خواهد و باید شرایط آن در کشور مهیا باشد. اصلا یکی از برنامه های آمریکا این است که تعداد سزارین زایمان دوم را کم کند.

خداکرمی: بررسی ما نشان می دهد که از سال 60 تاکنون سزارین از 14 درصد در یک مرکز دولتی به 78 درصد رسیده است. در بیمارستان های خصوصی تقریبا 100 درصد زایمان ها سزارین است. این درحالی است که مستندات مبتنی بر شواهد علمی و متخصصین زنان و مامایی عمل سزارین انتخابی را به شدت نهی کرده و معتقدند تنها در مواردی که جان مادر یا نوزاد در خطر است باید برای سزارین اقدام کرد زیرا عوارض متعددی با سزارین انتخابی در بیمار و نوزادش به وجود می‌آید. در زایمان فیزیولوژیک با آماده کردن مادر باردار در دوران بارداری با حمایت مداوم مامایی و انجام تمرینات عضلانی، تنفسی، آرام‌سازی و استفاده از روش‌های غیردارویی کاهش درد همچون ماساژدرمانی، آروماتراپی (استفاده از عطرها و روایح در درمان بیماری‌ها) و تکنیک‌های تنفسی می‌توان درد زایمان را کنترل کرده و بر آن مسلط شد. در کشورهای غربی به خصوص کشورهای اروپایی مانند هلند، اتریش و انگلستان از این روش استفاده می‌شود، مادرانی که تجربه استفاده از این تکنیک‌ها را دارند عمدتا رضایت بسیار زیادی از زایمان طبیعی دارند و نوزادان آنها نسبت به نوزادان سزارینی آرام‌تر بوده و بی‌قراری کم‌تری دارند.

به نظر شما چرا مادران تمایل به سزارین دارند درحالیکه همیشه گفته می شود که سزارین برای مادر و کودک خطرناک است؟

محمدزاده: الان خانم ها نگران هستند که در حین زایمان طبیعی دچار افتادگی مثانه یا آسیب کف لگن شوند. در تمام علم پزشکی موضوع انتخاب آگاهانه و آزادانه خیلی مهم است. بیمار را اجبار به کاری نمی کنیم حتی به بیماری که مبتلا به سرطان است راه های درمان گفته می شود و او خودش باید انتخاب کند. عده ای اعتقاد دارند خانمی که قصد زایمان دارد باید در روند تصمیم گیری زایمان دخالت کند و اگر دوست دارد سزارین کند این امکان به او داده شود. البته این همگانی نیست و همه اعتقاد ندارند، اما کم کم جا باز می کند تا در روند درمان به طور آگاهانه و آزادانه شرکت می کند.

متاسفانه ما همیشه یک تضادهایی را در کشورمان داریم مثلا یک بنز آخرین مدل می خریم اما هنوز آگاهی نداریم که چطور در ماشین بنز سوار شویم و استفاده کنیم. یعنی به نظر من مشکل فرهنگی است.ما می خواهیم سزارین را کم کنیم اما انتظار داریم الان هم مادران به شیوه مادران 50 سال پیش زایمان طبیعی داشته باشند. اغلب دختران جوان تحصیلکرده هستند و نمی توان این توقع را داشت. الان در کشورهایی که زایمان طبیعی دارند امکانات فراوانی برای این کار دارند، مثل زایمان طبیعی بی درد یا اینکه شوهر همراه خانم در کلاس آموزشی شرکت می کند و در طول زایمان که زن درد می کشد همراه اوست.امکاناتی که در کشورهای پیشرفته در اختیار زوج ها می گذارند ما نداریم. الان چند بیمارستان داریم که کلاس های آموزشی برای مادران داشته باشد یا ورزش دوران بارداری را آموزش دهد؟ نوع زایمان و اینکه چطور موقع زایمان تنفس کند را به طور علمی آموزش نمی دهیم.پس چطور توقع داریم که خانم ها به دنبال زایمان طبیعی باشند.

خدا کرمی: منظور از انتخاب آگاهانه و آزادانه این است که پزشک متخصص تمام مزایا و معایب هر دو زایمان را به مریض توضیح دهد. در دوران بارداری مادر را توانمند کند تا انتخاب کند.الان در اروپا مادران کمی تمایل به سزارین دارند،در کشور هلند حتی بی دردی را هم نمی خواهند و می دانند که درد زایمان دشمن آنها نیست. زایمان هلندی معروف است و حتی 40 درصد مادران در خانه زایمان می کنند.یعنی اعتقاد دارند همانطور که غذا خوردن در خانه بهتر است زایمان هم در خانه بهتر است.الان زنان ما از حقوق دوران بارداری آگاهی ندارند. از حقوق زنان باردار و خانواده‌ آنان است که با اطلاع کامل از مزایا و معایب هر روش درمانی در روند تصمیم‌گیری درمان و مراقبت خود نقش فعال داشته باشند. در واقع زنان باردار باید از تمام اطلاعات مرتبط با تغییرات فیزیولوژیکی و تغییرات 9 ماهه فیزیکی خود آگاهی یابند. از جمله دیگر مواردی که باید زنان باردار نسبت به آن آگاهی پیدا کنند، مضرات و مزایای هر روش تولد و هر آنچه که در پروسه تولد پیش می آید است تا در زمینه روند مراقبت بارداری و زایمان توانمند شده و خود مانع مداخلات غیرضروری نظیر تولد زودهنگام و سزارین شوند.

بنابراین به نظر شما الان امکانات زایمان طبیعی در بیمارستان های ما وجود ندارد و برای همین مادران می ترسند؟

خدا کرمی :بله قبول دارم تعداد بیمارستان هایی که خدمات زایمان طبیعی را ارائه می کنند کم هستند، اما وزارت بهداست از سال 80 در کارگروهی که من هم عضو آن هستم دستورالعمل زایمان طبیعی و فیزولوژیک را آماده کرد و به مراکز درمانی و دانشگاه ها ابلاغ کرد. اما باید دید که چند درصد پزشکان طبق این دستورالعمل حرکت می کنند و بیمار را پیش می برند؟ در حالیکه مثلا عروس ملکه انگلستان زایمان طبیعی دارد و ماما هم این کار را انجام می دهد. بعد مادران ما هم این حق را می خواهند اما همانطور که شما گفتید تعداد بیمارستان هایی که می توانند به این مادران خدمات بدهد کم هستند. البته بررسی من نشان می دهد که الان مادرانی که آگاهی ندارند و از طبقه پایین هستند به دنبال زایمان سزارین می روند. مادری که آگاهی دارد سزارین نمی خواهد اما محقق نمی شود و ما امکانات نداریم.

خداکرمی، رئیس انجمن علمی مامایی کشور

البته بسیاری از پزشکان برای سزارین تبلیغ می کنند و حتی اگر مادری قصد زایمان طبیعی داشته باشد پزشک او این اجازه را نمی دهد.

محمدزاده: این فرهنگ سازی باید در سطح کلان انجام شود. ما این بحث را فردی نمی کنیم. پزشک، بیمار و سیستم سلامت ما در ان زمینه مشکل دارد .اگر آموزش دوران رزیدنتی مناسب باشد و زایمان آکادمی و درست باشد مشکلی پیش نمی آید. ما الان دیگر تکنیک زایمان مشکل را در اتاق عمل فراموش کردیم و رها شده است.الان در کدام بیمارستان زایمان بدودن درد به طور آکادمی آموزش داده می شود؟ الان شیوه زایمان طبیعی در کشور ما قدیمی است و نطام سلامت آموزشی نمی دهد.

خدا کرمی: اتفاقی که در کشور ما افتاده این است که گروه مادران تحصیلکرده تمایل به زایمان طبیعی دارند اما تمام تیم درمان بر روی سزارین تبلیغ دارند.پزشکان درد و عوارضی مثل افتادن مثانه را مطرح می کنند و خوب طبیعی است که مادر ترجیح می دهد که سزارین شود و از زایمان طبیعی وحشت می کند.البته پزشکان هم تقصیری ندارند از یک طرف با مسائل قانونی سختی مواجه هستند و مسائل تعرفه و بیمه هم است.بنابراین ضعف اصلی نظام سلامت ماست.یعنی در کنار این دستورالعمل از ماما و متخصص حمایت نمی شود.من چند وقت پیش به یک متخصص زنان و زایمان گفتم شما به جای اینکه 4 سال به یک رزیدنت،آموزش بدهید در عرض یک سال و نیم سزارین را یاد بدهید چون اغلب متخصصان به این سمت پیش می روند.هم پردرآمدتر است وهم راحتتر باید تخصص ها را ریز کرد و کسی که به این نوع زایمان علاقه دارد همان را آموزش ببیند.الان با استعدادترین محصلان ما به سمت پزشکی می روند اما پزشک متخصص استرس ناشی از درآمد و شغل دارد . برای همین ساده ترین راه درآمد را انتخاب می کند وبه دنبال سزارین می رود.مادران هم آگاهی و آموزش لازم را ندارد .از طرفی هم دو هم متخصص و هم ماما مادررا به این کار تشویق می کنند.متخصص به خاطر تعرفه و ماما به خاطر مسائل و مشکلات قانونی که وجود دارد می ترسد.وقتی زایمان طبیعی را مطرح می کنیم باید ماما هم وارد این سیستم شود. الان در کشور انگلستان 85 درصد زایمان ها را ماما انجام می دهد.در یک مطالعه ای که من در یک بیمارستان انگلستان نجام دادم متوجه شدم ،87 درصد زایمان طبیعی توسط ماما انجام می شود.

یکی از مشکلاتی که وجود دارد این است که تعرفه ماما خیلی ناچیز است و سهم ناچیزی دریافت می کنند.برای همین تمایلی به انجام کار ندارند؟

خدا کرمی: بله تعرفه ناچیز است. مهمترین نقش و مقصر این روند خود نظام سلامت یعنی وزارت بهداشت است.یعنی طرح خودکفایی بیمارستان ها این مشکل را ایجاد کرد.تعرفه یک ماما 5k است، برای یک متخصص 15k برای زایمان طبیعی و 19k برای سزارین.اما در دنیا یک دستورالعملی تهیه شد ،مثلا در آمریکا اگر زایمان 3 هزار دلار است برای بیمه تفاوتی ندارد که چه کسی این زایمان را انجام می هد.

محمدزاده: اگر قرار است زایمان طبیعی ارزش گذاری شود تفاوتی نمی کند ماما در اتاق زایمان باشد یا متخصص.اما نکته ای که ما متخصصان مشکل داریم این است که ماما یک زایمان طبیعی را انجام می دهد اما اگر زایمان مشکل پیدا کرد و پروسه طولانی شد متخصص زنان دخالت می کند،اما اگر مشکلی پیش آمد پزشک دچار مشکل می شود.چرا باید پزشکی مسئول باشد که اصلا اطلاعی نداشته و در مرحله بحران وارد عمل شده است.

بنابراین اینجا مشکل قانونی در پزشکی قانونی وجود دارد و باید این قانون هم اصلاح شود؟ 

خدا کرمی: نه الان هر دو هم ماما و هم پزشک متخصص گرفتار می شوند. اما پزشک برای همین تربیت می شود که زایمان های خطرناک را انجام دهد.سیستم ارجاع یعنی همین که زایمان تا زمانیکه پروسه قانونی خود را طی می کند ماما باشد اما اگر مشکلی داشت متخصص دست به کار شود.پزشکی قانونی باید بداند که طبق استاندارد عمل کند و زایمان ممکن است خطراتی داشته باشد.الان اگر ماما هم در پرونده چیزی نوشته باشد گرفتار می شود و جریمه می شود اما درآمد آن خیلی کم است. 

محمدزاده: پزشک قانونی هم باید در قوانین خود تجدید نظر کند.در زمان طرح من ، در اتاق زایمان برای زائو مشکل پیش امد و یکی از همکاران من را صدا کردند،اما کتف نوزاد شکست و به پزشکی قانونی شکایت کردند.پزشک قانونی دیه تعیین کرد.ماما و متخصص هر دو این دیه را دادند اما یک موج سزارین در بیمارستان شروع شد، چون نه ماما دیگر اعتماد به نفس داشت و نه متخصص ها این ریسک را می کردند که به ماماها اجازه بدهند.

این مشکل در کشورهای دیگر چگونه است؟

خداکرمی: آنجا هم همین گونه است.پزشکی قانونی هم جریمه های سنگینی تهیه می کند اما یک دستورالعمل دارند که باید طبق آن عمل شود. باید تعرفه پزشک و ماما یکسان شود،زایمان طبیعی یک قیمت داشته باشد و اگر کسی مجوز زایمان طبیعی دارد همان تعرفه به او تعلق گیرد.بیمه گذاران نباید دهنده خدمت را بیمه کنند بلکه باید خدمت بیمه باشد.اگر خدمتی طبق قانون بیمه باشد دیگر تفاوتی نمی کند چه کسی آن را انجام داده است.مدیریت اتاق زایمان به ماما واگذار شود و سرپرست پزشک متخصص باشد و تیمی عمل کنند.اگر دستورالعمل کشور انگلستان را نگاه کنید امضای 4 نفر رئیس کالج مامایی،رئیس کالج متخصص و زنان، رئیس کالج نوزادان و رئیس کالج بیهوشی زیر آن است.پس این 4 نفر باید در مدیریت واحد سلامت مادر و نوزاد نقش داشته باشند،نه اینکه در زمان اجرا از آنها کمک بخواهند.بهترین روش هم این است که انجمن های علمی این 4 گروه با هم یک دستورالعمل را با توجه به فرهنگ،قوانین کشور و واقعیت ها تدوین کنند.

محمدزاده: در یک زایمان طبیعی احتمال خطر بیشتر است. همیشه می گویند کسی که بیشتر عمل می کند احتمال خطا بیشتر دارد،اما باید حمایت کرد.در یک اتاق بسته نمی توان این دستورالعمل را تهیه کرد.باید از تجربه سایر کشورها استفاده کرد،مشکلات و راهکارها را شناخت.

برخی از کارشناسان هم معتقدند که بخشی از دلیل افزایش زایمان به شیوه سزارین هم فرهنگی است. 

محمد زاده: در گذشته از شیوه های روانی برای درد زایمان طبیعی استفاده می شد مثل اینکه اگر درد بکشی گناههای تو بخشیده می شود،یا در زمان درد هر آرزویی کنی برآورده می شود.اما الان بیمار آگاه شده و قدرت انتخاب دارد.بیمار من می پرسد که بعد از سزارین درد دارم،چقدر درد دارم.یعنی تحمل درد را ندارد.

خداکرمی: این فرهنگی است.در فرهنگ گذشته ما درد زایمان مقدس بود مانند کشور هلند.اما این تقدس را از بین بردیم در حالیکه می توانستیم آن را امروزی کنیم ،چون این حکمت خداست که تولد با درد باشد. به مادر بگوییم ما اینجا هستیم و تو اگر نتوانستی درد را تحمل کنی به تو کمک می کنیم.این نکته خوبی بود که خانم دکتراشاره کرد.ما سبک زندگی ایرانی را فراموش کردیم و به فرهنگ کشورهای غربی نگاه کردیم و و الان سبقت گرفتیم.

به نظر شما نقش وزارت بهداشت در این فرهنگ سازی چیست؟

خداکرمی: در وزارت بهداشت باید سیستم ارجاع مادر و نوزاد را سامان بدهیم و این کاملا قابل تحقق است. ما در انجمن علمی مامایی حاضر به همکاری در این بحش هستیم،تا پروتکل ارجاع را در بخش سلامت مادر و نوزاد پیش ببریم.به خصوص الان سیاست کلان کشور مبنی بر افزایش کشور است که در مجلس راهکارها و مشوق هایی را هم در نظر گرفتند اما متاسفانه در تدوین این سیاست ها و مشوق ها از یک متخصص یا ماما استفاده نکردند.مادری که یک بار سزارین شده برای تولد نوزاده های بعدی باز هم باید بیهوش شود و این بیهو شی های زیاد خطرناک است اما اگر طبیعی باشد تا سه بار هم امکان زایمان دارد.بنابراین ما از نظام سلامت می خواهیم که زنان متخصص در این زمینه در کمیته ها باشند. دولتمردان نباید مردانه برای زنان تصمیم بگیرند و تصمیم های مربوط به خانواده و زندگی آنها مربوط به خود خانم ها است.متاسفانه نظام سلامت ما کاملا درمان محور است ،یعنی مدیران ما متخصص درمان هستند اما در سایر کشورها وزیر بهداشت تخصصی در بهداشت ندارد و ممکن است کارشناس سلامت باشد.نظام سلامت ما باید به سایر مدیران این حوزه هم بها بدهد.چرا باید در دانشگاه واحد بهداشت مادر و کودک را کارشناسی غیر از ماما تدریس کند؟باید در شیوه مدیریت سلامت بازنگری جدی شود و من از وزیر خواهش دارم یک کمیته ای برای تربیت مدیران در نظام سلامت تشکیل دهد و تنها از متخصصان استفاده نکند.صدا و سیما و رسانه ها هم در این زمینه باید کمک کنند.رزیدنت زنان را باید برای زایمان ها سخت و ناباروری تربیت کنند و در بهداشت مادران از ماما استفاده کنند.زایمان کار ماما است و 85 درصد زایمان ها را ماما می تواند انجام دهد. مدیریت درمان محور سبب شده که میزان مصرف دارو،عمل جراحی،سونوگرافی و ... بیشتر از استاندارد جهانی باشد.

محمدزاده:باید امکانات یک زایمان سالم و بی خطر را باید در اختیار مادران قرار دهیم و تعداد ماماها در اتاق زایمان کافی باشد،یعنی به ازای هر زائو یک ماما باشد نه اینکه دو ماما برای یک شیفت با 10 زائو باشد،تا یک زایمان سالم و بی خطر داشته باشیم .تجهیزات باید به روز باشند و قبل از شروع درد زایمان باشد.کلاس آموزشی باشد تا نقش فعال مادرو پدر آموزش داده شود.آموزش بعد زایمان هم مطرح است که نگرانی ها را برطرف کنند.آموزش و تشویق متخصصان و تعرفه مالی مهم است. پزشک نباید دغدغه مالی و شغلی داشته باشد چون بر کیفیت کار تاثیر می گذارد.با حقوق پایین باید دیه هم بدهند و برخوردها در پزشکی قانونی هم بد است و هیچ حمایتی نمی شوند، چون به هرحال امکان خطا وجود دارد .باید توجه داشت که اصلا امکان پیش بینی اینکه کدام جنین یازایمان در خطر است امکان ندارد.زائو هم باید اطمینان داشته باشد که امکانات مدرن را دارد.درد زایمان یک پروسه طولانی است که رو به افزایش دارد برای همین نیاز به امکانات و حضور همسر دارد.مدیران مشکلات را قصد دارند که دستوری حل کنند اما این امکان ندارد. 

از طرفی کشور ما فرهنگ ناهمگون دارد.من دوران طرحم را در یکی از شهرهای محروم می گذراندم.آنجا به من گفته شد که بیشتر زایمان ها در خانه و طبیعی انجام می شود ،اگر زنگ زدیم که بیا یعنی وضعیت بیمار خیلی خطرناک است.یک روز دختر 18 ساله ای را آوردند که دو زایمان در خانه داشت و هر دو سقط شده بودند،حال او خیلی بد و تب داشت،من او بستری کردم تا آنتی بیوتیک مصرف کند و بهتر شود،اما هنوز 24 ساعت نگذشته بود که پدرش آمد و با اجازه خودش دختر بیمارش را برد چون اعتقاد داشت آل او را دیده است.پس نمی توان برای کل کشور یک برنامه ریزی کرد و باید منطقه ای عمل کرد.همین طورباید به استاندارها نزدیک شد تا بتوانیم زایمان طبیعی را گسترش بدهیم،یعنی نمی توان دستوری کاری کرد.

خانم خداکرمی،شما به مشکل تعرفه برای ماما و متخصص زنان اشاره کردید.برای حل این مشکل چه پیشنهادی دارید؟

خداکرمی: به نظر من باید اگر یک زایمان از سوی ماما به متخصص ارجاع داده می شود تعرفه چندین برابر داشته باشد، چون ماما استرس و خطراتی که دارد بیشتر است .در کشور استرالیا این چنین است و اگر ماما زایمانی را به متخصص ارجاع دهد 300 دلار بیشتر می گیرد.برای متخص بیهوشی هم اینگونه است چون بیهوشی زایمان پرخطر و ریسک بیشتری دارد.متخصص هم همین طور، اگر تعرفه زایمان خوبی داشته باشد به جای اینکه روزی چند سزارین انجام دهد تا پول بیشتری داشته باشد و خودش را خسته کند با یک زایمان می تواند همان درآمد را داشته باشد. پس باید تعرفه ها را بالا ببریم.بنابراین نظام بیمه و سلامت کشور در این زمینه خیلی مشکل دارد.

خانم دکتر، شما اغلب بیمارانی دارید که نازا هستند و با شیوه های غیر معمول مثل رحم جایگزین و شیوه های دیگر بچه دار می شوند.این نوزادان چگونه باید متولد شوند؟ 

محمدزاده: دقیقا یک موضوع دیگر این است که تکلیف نوادانی که به دنبال نازایی های چند ساله به دنیا می آیند چیست؟یعنی نوزادانی که با رحم جایگزین هستند یا با استفاده از سایر روش های ناباروری.آیا آنها را هم طبیعی به دنیا آورد یا اینکه باید سزارین شوند.مریض های من کسانی هستند که با شیوه های خاص باردار می شوند و باید در این دستورالعمل به این موضوع هم توجه شود. در بارداری های این گونه باید یک دستور العمل جداگانه داشت و حقوق جنین را هم باید در نظر گرفت.

محمدزاده،متخصص زنان و زایمان

مشکل دیگر این است که تولد هایی که به شیوه سزارین انجام می شوند معمولا زودتر انجام می شود. آیا این مشکلی برای جنین به وجود نمی آورد؟ 

خدا کرمی: از نظر علمی نباید در تاریخ زایمان دخالت کرد اما الان اینگونه نیست ،نوازد علائم تولد ندارد اما با برنامه مادر او را به دنیا می آوریم که از نظر حقوقی و پزشکی این را باید حل کرد.علم نشان داده در طول دوران زایمان با دردی که مادر دارد،هورمن هایی تشرح می شود که از طریق بند ناف وارد خون نوزاد می شود و این نوزادان سالم تر هستند.باید تحقیق کرد کودکانی که قبل از موعد مقرر به دنیا آمدند چه مشکلاتی دارند؟تحقیقات نشان داده که این نوزادان 50 درصد بیشتر چاقی،50 درصد بیشتر آسم و 20 درصد بیشتر دیابت را تجربه می کنند.ما عمدا نسل آینده را بیمار تحویل می دهیم و وزارت بهداشت باید نسبت به این موضوع حساس باشد.باید خیلی زودتر کارگروهی تشکیل شود و برنامه ای متناسب با شرایط کشور و جهان تنظیم کنیم که در 30 سال آینده به نقطه 15 سال پیش برسیم.چون سزارین تکراری الان زیاد است و نمی توان خیلی امیدوار بود.یک برنامه کوتاه مدت و بلند مدت نیاز داریم.

محمدزاده: باید برای جاگیزینی زایمان طبیعی یک زمان منطقی در نظر گرفت و دستوری برنامه ریزی نکرد،چون تغییر نگرش پزشک،جامعه و خانواده تدریجی است.باید اعتماد سازی شود،اول شرایط را فراهم کرد و بعد فرهنگ سازی کرد تا به نتیجه منطقی برسیم.

مطالب پیشنهادی

ظروف یک ‌بار مصرف ومشکلات آن بر سلامت
اثرات امواج تلفن همراه بر سلامت افراد
کنترل آلاینده ها از طریق فن اوری نانو تکنولوژی
اثر شن‌های روان یا غبار غلیظ بر سلامت انسان

آثار جانبی تشعشع لامپ های کم مصرف بر چشم و پوست

مراقبت پس از سزارین

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com/

همان طور که می دانید زایمان به روش های مختلف انجام می شود و یکی از آنها سزارین هست و در این جا روش مراقبت از بعد از عمل سزارین توضیحاتی داده می شود .

- بسیاری از زنان قبل از زایمان، به این دلیل سزارین را انتخاب می‌کنند تا از درد زایمان طبیعی فرار کنند، بی خبر از آن که ممکن است درد ناشی از جراحت سزارین بسیار دردناک باشد.

به عبارت دیگر باید به این دسته از مادران که هیچ‌گونه منع پزشکی برای انجام زایمان طبیعی را ندارند، اطلاع و آگاهی کافی دهیم که انجام سزارین به معنای درد کمتر نمی‌باشد.

- پزشک متخصص پس از انجام سزارین، داروهای مسکن را برای درد این مادران تجویز می‌کند، اما اگر باز هم درد غیر قابل تحملی برای مادر ایجاد شود، می‌تواند از پزشک خود درخواست داروی مسکن بیشتری کند.

- چند ساعت پس از زایمان سزارین، به مادران توصیه می‌شود که راه رفتن را شروع کنند. قدم زدن و راه رفتن نفخ مادر را از بین می‌برد. بسیاری از دردهای مادر سزارینی به علت جمع شدن گازها درون بدن اوست که با راه رفتن معمولا برطرف می‌شود.

- اولین بار قدم زدن پس از زایمان سزارین، معمولا تجربه‌ای همراه با درد شدید است و فرد احساس می‌کند که بخیه ها ممکن است پاره شوند. اگر احساس می‌کنید که نمی‌توانید بر روی پاهایتان بایستید، از پرستار خود کمک بگیرید.

به محض مشاهده هر گونه عفونت، ورم و قرمزی در محل بخیه های خود، فورا باید به پزشک متخصص خود اطلاع دهید

- نوشیدن مقادیر زیادی آب و مایعات به مادرانی که سزارین کرده‌اند توصیه می‌شود. یکی از مشکلات بزرگی که بر سر راه مادران سزارینی است یبوست می‌باشد .اگر این مادران به یبوست مبتلا شوند، زور زدن موقع اجابت مزاج به بخیه ها فشار زیادی وارد می‌کند و بسیار دردناک می‌باشد. بنابراین برای جلوگیری از ایجاد این مشکل، نوشیدن مقادیر زیادی آب به این مادران توصیه می‌شود.

- به علت فشار آمدن به بخیه های جراحی، مادر سزارینی حتی‌المقدور باید از خندیدن زیاد، سرفه و عطسه شدید پرهیز کند.

- به محض مشاهده هر گونه عفونت، ورم و قرمزی در محل بخیه های خود، فورا باید به پزشک متخصص خود اطلاع دهید.

- طی روزهای اول پس از سزارین، هر چند ساعت یک‌بار محل بخیه های خود را بررسی کنید تا هر گونه علامت غیر طبیعی و قرمز شدگی را متوجه شوید و فورا به پزشک خود اطلاع دهید.

- استراحت کردن در روزهای اول پس از زایمان سزارین به مادران توصیه می‌شود. استراحت کردن و خوابیدن کافی سبب تسریع در بهبودی بخیه های سزارین می‌شود.

- اگر می‌توانید از فردی مانند مادر و خواهر و یا دوست خود بخواهید در روزهای اول پس از زایمان سزارین، به شما در کارهای مربوط به بچه داری و خانه داری کمک کند.

- اگر فردی بودید که تمایل به زایمان طبیعی داشتید، اما به هر علتی قادر به انجام آن نشدید و به صلاح پزشک خود، زایمان سزارین برای شما ترجیح داده شد ممکن است از لحاظ روحی در فشار باشید. بنابراین باید سعی کنید تا از ورود هر گونه فکر منفی در خصوص ناتوانی در این امر جلوگیری کنید و تنها به این فکر کنید که نوزاد سالم و کاملی خدا به شما عطا کرده است و دیگر خود را نباید ناراحت کنید. به اطرافیان و مخصوصا همسر این فرد توصیه می‌شود که از ایجاد افکار منفی در منزل خودداری کنند تا مادر به افسردگی مبتلا نشود.

- این دسته از مادران باید علاوه بر رعایت بهداشت در محل بخیه های خود، خون‌ریزی واژن را تحمل کنند و نظافت این محل را رعایت کنند.

- مادرانی که زایمان سزارین انجام داده‌اند، می‌توانند از کیسه یخ برای جلوگیری از ورم محل بخیه استفاده کنند. کیسه یخ را هر سه ساعت یکبار چند دقیقه بر روی محل بخیه قرار دهید تا ورم آن فروکش کند. ورم این منطقه خطرناک می‌باشد و می‌تواند درد شما را افزایش دهد. اگر پس از چند روز که از این روش استفاده کردید، باز هم در این محل ورم وجود داشت، سریعا پزشک زنان خود را در جریان قرار دهید.

رعایت برنامه غذایی مناسب برای جلوگیری از یبوست و تسریع بهبودی محل زخم بسیار توصیه می‌شود

- مادرانی که زایمان سزارین انجام داده‌اند، تنها پس از صلاح‌دید و اجازه پزشک خود مجاز به دوش گرفتن و استحمام می‌باشند. برای حمام کردن می‌توانند از آب و صابون برای شستن و نظافت محل بخیه ها استفاده کنند، اما از هر گونه مالیدن این قسمت با لیف باید خودداری کنند.

- زخم محل بخیه جراحی خود را روزانه بررسی کنید تا اگر ترشح و عفونتی کرده است، آن را سریعا به پزشک خود اطلاع دهید و راهکارهای درمانی را انجام دهید.

- با صلاح‌دید پزشک خود می‌توانید از آلوئه ورا برای درمان زخم خود استفاده کنید. دو تا سه بار در روز محل زخم خود را با آلوئه ورا به آرامی ماساژ دهید تا زخم آن سریع‌تر بهبود یابد. بهبود بخیه ها حدود 6 تا 8 هفته به طول می انجامد. بنابراین اگر پس از یک ماه، بهبودی بخیه ها حاصل نشد، نگران نشوید.

- اگر به طور ناگهانی با خون‌ریزی محل بخیه ها مواجه شدید، سریعا به پزشک خود اطلاع دهید.

- فعالیت‌های روزانه خود را تا مدتی پس از زایمان سزارین کاهش دهید، زیرا احتمال خون‌ریزی و عفونت و ورم محل بخیه به علت فعالیت بدنی زیاد وجود دارد. در صورت عرق کردن محل بخیه، نسبت به نظافت آن اقدام کنید تا دچار عفونت نشوید. رعایت این نکته مخصوصا در فصول گرم سال بسیار حائز اهمیت است.

- رعایت برنامه غذایی مناسب برای جلوگیری از یبوست و تسریع بهبودی محل زخم بسیار توصیه می‌شود.

- سعی کنید حداقل یک ماه پس از زایمان، با همسر و نوزاد خود به تفریح بروید و به فکرتان استراحت بدهید تا تمام دردها و سختی‌هایی را که برای به دنیا آوردن فرزند عزیزتان تحمل کرده اید، فراموش کنید.

دوستان پس از عمل سزارین هر گونه درد در شکم را حس کردید را حتما به پزشک مراجعه کنید درسته شاید مشکلی نباشه اما با این کار مطمئن می شوید .

مطالب پیشنهادی

ظروف یک ‌بار مصرف ومشکلات آن بر سلامت
اثرات امواج تلفن همراه بر سلامت افراد
کنترل آلاینده ها از طریق فن اوری نانو تکنولوژی
اثر شن‌های روان یا غبار غلیظ بر سلامت انسان

آثار جانبی تشعشع لامپ های کم مصرف بر چشم و پوست

فیلم سزارین

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com/

سزارین عبارتست از زایمان جنین از طریق ایجاد برش هایی در دیواره قدامی شکم و رحم .

سزارین دو نوع است : 

* سزارین انتخابی 

* سزارین اورژانس

از آنجائیکه سزارین اورژانس می تواند یکی از ضروریات نجات جان مادر و نوزاد باشد در مورد آن و ضرورت انجام آن بحثی وجود ندارد ولی مشکلات ناشی از افزایش بی رویه موارد سزارین انتخابی بیشمار می باشد

برخی از مضار سزارین عبارتست از :

- طولانی شدن دوران بستری در بیمارستان در مقایسه با زایمان طبیعی

- طولانی شدن دوران نقاهت در مقایسه با زایمان طبیعی

- عدم امکان تماس مادر و نوزاد در ساعت اول تولد نوزاد و به تعویق افتادن شیر دهی

- مشکلات ناشی از عدم ارتباط عاطفی مادر و نوزاد به دلیل تاخیر اولیه در ایجاد روابط اولیه مادر و نوزاد

- احتمال بروز عوارضی مانند ایست قلبی ، خونریزی از محل سزارین ، عفونت ، عوارض بیهوشی ، ترومبوآمبولی و هیسترکتومی در مقایسه با زایمان طبیعی

- افزایش خطر عوارض تنفسی در نوزاد ما حصل سزارین در مقایسه با زایمان طبیعی ( زجر جنین ، تنگی نفس گذرا و افزایش زمان بستری )

- افزایش احتمال مرگ نوزادی حاصل از سزارین به نسبت زایمان طبیعی

سزارین برای حاملگی بعدی نیز ممکن است باعث بروز عوارضی به شرح زیر گردد :

- افزایش خطر چسبندگی جفتی که ممکن است هیسترکتومی را الزامی کند .

- افزایش خطر پارگی رحم

- در صورت نیاز به عمل جراحی شکمی ممکن است به علت چسبندگی های متعدد ، آسیب جدی به مثانه و روده او وارد شود .

چرا سزارین ؟

در نگاه اول ترویج زایمان طبیعی و کاهش سزارین ساده می نماید اما بررسی علل و ریشه های مسئله پیچیدگی آن را نشان می دهد و موانع و مشکلات ترویج زایمان طبیعی و عوامل تسهیل کننده انجام سزارین را ظاهر می کند. در نگرش فرایندی به علل و عوامل گسترش انجام زایمان به روش سزارین متوجه می شویم که این فرایند یک فرایند بزرگ با مراحل بسیار ، پیچیدگی های فراوان و مشتریان مختلف در سطوح ارائه خدمت میباشد و چنانکه هر فرایندی دروندادهایی دارد این فرایند نیز درونداد هایی دارد که در حال حاضر تمامی آن درونداد ها فراهم می باشد ( از جمله وجود پزشک متخصص آموزش دیده ، اتاق های عمل آماده ، بخش خصوصی فعال ، تعرفه مشخص ، شرایط فرهنگی و اجتماعی مساعد، بیمه های درمانی و ... ) و تا زمانیکه این درونداد ها تامین می شوند ، زمینه ساز انجام سزارین می باشند . همچنین در حال حاضر هیچ مانعی برسر راه انجام سزارین وجود ندارد . در نگاه دیگر به انجام زایمان طبیعی، این فرایند نیز به درونداد هایی نیاز دارد که با تامین آن زمینه ترویج آن فراهم خواهد آمد ودر حال حاضر تمامی این دروندادها فراهم نمی باشند (از جمله وجود بیمارستان های دوستدار مادر جهت انجام زایمان های بدون درد دارویی و غیر دارویی ، وجود متخصصان آموزش دیده در این زمینه ، وجود تعرفه های مشخص ، آگاهی گیرندگان خدمت و ... )

برخی از علل افزایش سزارین های بی رویه در سالهای اخیر عبارتند از :

برخی علل مربوط به پزشکان :

- انجام سزارین زمان کمتری نسبت به زایمان طبیعی لازم دارد

- اغلب موارد ، دستمزد سزارین بیشتر از دستمزد زایمان طبیعى است .

- مشکلات و گرفتارى هاى کارى پزشک (حضور در مطب ، درمانگاه ، تعداد مراجعان و رسیدگى به وضعیت همه آنها) تصمیم گیری انجام سزارین را تسهیل می کند.

- اغلب زمان سزارین از قبل مشخص مى شود و وقت گیرى هاى زایمان طبیعى را هم ندارد. (زایمان طبیعی ممکن است در هر ساعت از روز یا شب اتفاق بیافتد )

- ترس از احتمال مشکلات حقوقی و شکایات به دنبال زایمان طبیعی برای متخصصان وجود دارد.

برخی علل مربوط به سیستم ارائه خدمت:

- عدم آمادگی برای انجام زایمان طبیعی و اورژانس های مامایی در بیمارستان

- عدم دسترسی سریع به پزشکان در مواقع اورژانس در انجام زایمان طبیعی

- عدم آمادگی جهت انجام زایمان های بدون درد دارویی و غیر دارویی

برخی علل مربوط به مادران :

· درد زایمان طبیعی )در برخی بررسی ها مهمترین علت انتخاب سزارین توسط مادران ترس از درد می باشد )

· عوامل فرهنگی و اجتماعی (بررسی ها نشان می دهد انجام سزارین در طبقات برخوردار بیشتر است و متأسفانه برخی از خانمها سزارین را مثل یک پدیده مد می دانند و فکر می کنند که سزارین نشانه توسعه یافتگی میباشد در حالی که درصد سزارین در اغلب کشورهای پیشرفته کمتر می باشد .

· برخی هم فکر می کنند سزارین برای نوزادشان بهتر است، چرا که ((فشار)) برروی سر بچه وارد نمی شود.

· سزارین انتخاب تک فرزندها نیز می باشد و برخی مادران به خاطر انتخاب تک فرزندی ریسک سزارین را به جان می خرند .

سایر علل :

- تبلیغات منفی علیه زایمان طبیعی

- کاهش خطرات عمل جراحی برای مادر و جنین

- پیشرفت پزشکی و تکنولوژی

- مسافت هاى طولانى و مشکلات دسترسی به بیمارستان ، بعضا تسهیل کننده انجام سزارین میباشد . و ...

اندیکاسیون های سزارین :

انجام سزارین در مراجع علمی صرفا براساس یک سری اندیکاسیون های مشخص مجاز می باشد و در زمان مورد نیاز انجام آن ضروری بوده و تضمین کننده سلامت مادر و نوزاد و انجام زایمان ایمن می باشد ولی در غیر این موارد هیچگونه مجوزی برانجام آن وجود ندارد . در ذیل به مهمترین اندیکاسیون های علمی سزارین اشاره می شود :

1. عدم تطابق سرجنین بالگن مادر

2. طرز قرار گرفتن غیر عادی جنین

3. دیسترس جنینی

4. جفت سرراهی – عروق جفتی سر راهی – پرو لاپس بند ناف

5. دکولمان ( در صورتیکه جنین زنده و بالغ و قریب الوقوع نبودن زایمان واژینال ، دیسترس جنینی ، خونریری شدید مادر و به مخاطره افتادن جان مادر )

6. سابقه اسکار روی رحم ( ناشی از پارگی قبلی ، ترمیم آنومالی های رحمی و...) سزارین متعدد قبلی ، اسکار رحمی ناشی از سزارین قبلی ، بغیر از اسکار عرضی تحتانی ، سابقه جراحی های ترمیمی سرویکس و واژن ( کولپورافی ، واژینوپلاستی ) ، سرکلاژ داخل شکمی

7. سه قلویی و بالاتر ، دو قلویی در موارد غیر سفالیک بودن قل اول

8. آنومالی های قابل درمان جنین ( هیدروسفالی ، مننگو سفالی و ... )

9. درصورت ایست قلبی مادر در مواردی که عملیات احیاء موفق نباشد از 5 تا 20 دقیقه پس از ایست قلبی مادر ، سزارین فوری به منظور حفظ حیات جنین انجام می شود .

10. هرگونه توده خوش خیم و بد خیم که باعث ایجاد انسداد در سیر زایمان از طریق کانال واژینال گردد

11. سرطان دهانه رحم

12. وجود ضایعات فعال هرپسی در هنگام زایمان

13. در موارد ذیل طبق ارزیابی وضعیت مادر وجنین و چگونگی پیش رفت لیبر ، انجام سزارین اورژانس در شرایطی می تواند با نظر پزشک ضرورت پیدا کند :

- وجود مکونیوم غلیظ در مایع آمنیوتیک و عدم قریب الوقوع بودن زایمان

- ضرورت به ختم حاملگی و وجود کنترااندیکاسیون های القاء زایمان ( پاریتی بالا )

- IUGR

- الیگو هیدرو آمنیوس شدید

- دوقلویی در موارد غیر سفالیک بودن قل دوم

- ناسازگاری شدید RH

- بیماریهای زمینه ای مادر (مثل کبد چرب حاملگی ، کلیه پیوندی ، واریس مری و...)

- اکلامپسی و پره اکلامپسی ( در موارد نیازمند ختم اورژانس حاملگی )

- کوندیلومای شدید واژن

راهکارها ی کاهش سزارین

آنچه مسلم است این است که ترویج زایمان طبیعی و کاهش سزارین به یک همسویی ، همفکری و هماهنگی مابین ، سیاست گذاران ، مجریان ، سیستم ارائه خدمت و مشتریان نیاز دارد و با بررسی و نگرش فرایندی و اقدام مبتنی بر آن خواهیم توانست موانع موجود را برطرف نمائیم . به بیان دیگر در هر سطحی از نظام سلامت مداخلات متناسب بایستی طراحی و اجرا گردند . برخی راهکار های کاهش سزارین درسطح واحد های ارائه خدمت عبارتند از :

- آموزش هاى عمومى جهت افزایش سطح آگاهى زنان

- آموزش مادران و خانواده های آنان در رابطه با فواید زایمان طبیعی و خطرات سزارین

- تشکیل کمیته های کاهش سزارین در بیمارستانها و بررسی علتی موارد سزارین

- برگزاری کلاسهای آمادگی زایمان برای مادران

- و...

در سطوح بالاتر می توان مداخلات دیگری کرد از جمله :

- راه اندازی بیمارستان های دوستدار مادر و نهادینه کردن روشهای زایمان بدون درد

- افزایش تعرفه زایمان طبیعی

- هماهنگی با بیمه های درمانی در مورد سزارین های بدون اندیکاسیون

- و...

فعالیت های فرهنگی در زمینه افزاش انگیزه زنان برای زایمان طبیعی در کشور باید تقویت شود ، چون تبلیغات منفی در این زمینه نظیر درد زایمان طبیعی ، موجب سوق دادن زنان جامعه به سزارین شده است .

مطالب پیشنهادی

ظروف یک ‌بار مصرف ومشکلات آن بر سلامت
اثرات امواج تلفن همراه بر سلامت افراد
کنترل آلاینده ها از طریق فن اوری نانو تکنولوژی
اثر شن‌های روان یا غبار غلیظ بر سلامت انسان

آثار جانبی تشعشع لامپ های کم مصرف بر چشم و پوست

سزارین و زایمان طبیعی

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com/

لیلا هادی پور کارشناس ارشد مامایی اداره سلامت مادران وزارت بهداشت در گفتگو با خبرنگار اجتماعی فارس، گفت: زایمان به دو صورت طبیعی و غیر طبیعی انجام می‌ گیرد که سزارین روش غیر طبیعی است...

زایمان طبیعی,زایمان غیر طبیعی,سزازین

فرق سزارین و زایمان طبیعی

بارداری و زایمان علائم بارداری علائم زایمان-فرق سزارین و زایمان طبیعی

وی گفت: زایمان به روش سزارین در صورتی انجام می‌ گیرد که جان مادر و نوزاد در خطر باشد. سزارین عمل جراحی بزرگی است که تمام عوارض اعمال جراحی را دارد. 

کارشناس ارشد مامایی اداره سلامت مادران وزارت بهداشت گفت: یک عمل سزارین نیازمند تجهیزات، نیروهای متخصص از قبیل متخصص زنان، بیهوشی و جراح است و این عمل هزینه بسیاری را برای بیمار و بیمارستان در بردارد. 

هادی ‌پور افزود: عفونت و خونریزی در زنانی که زایمان به روش سزارین انجام می ‌گیرد، نسبت به کسانی که به صورت طبیعی زایمان می ‌کنند، بیشتر است. 

زنانی که به صورت غیر طبیعی زایمان می‌ کنند تا مدت‌ ها نمی ‌توانند، کارهای خود را انجام دهند. 

عفونت و خونریزی در زنانی که زایمان به روش سزارین انجام می ‌گیرد، نسبت به کسانی که به صورت طبیعی زایمان می ‌کنند، بیشتر است.

وی اضافه کرد: در سزارین با این که تاریخ دقیق زایمان مشخص می ‌شود، ولی ممکن است، اشتباهی صورت گیرد و بچه نارس به دنیا بیاید. 

درد در زایمان طبیعی، بعد از آن، از بین می‌ رود؛ به طوری که فاصله شروع زایمان تا پایان آن درد وجود دارد و بعد از زایمان درد بسیار کم است. 

کارشناس ارشد مامایی اداره سلامت مادران وزارت بهداشت گفت: با روش‌ هایی دردهای زایمان طبیعی را می‌ توان کاهش داد که از مهمترین آن ها می ‌توان به مواردی چون استفاده از ماساژ، انجام زایمان در محلی که فرد در آن احساس راحتی کند به طوری که خلوت مادر رعایت شود و اجازه ورود یک نفر همراه در اتاق زایمان، اشاره کرد.

وی اضافه کرد: روش ‌های متفاوتی چون روش ‌های غیردارویی و دارویی برای کاهش درد زایمان در یک زایمان طبیعی به کار می ‌روند. 

متداول ترین روش غیردارویی عبارت است از آماده سازی روانی بیمار قبل از زایمان که در این روش با آموزش صحیح نحوه تنفس و تمرکز زیاد، احساس درد کاهش می ‌یابد.

اساس آن بر این واقعیت است که اضطراب و ناآشنایی با مراحل زایمان، درد را تشدید می ‌کند و از این رو حمایت روانی از بیمار، درد را کاهش خواهد. 

هادی ‌پور افزود: درد زایمان طبیعی به صورت مداوم نیست، ممکن است 30 ثانیه تا 60 ثانیه مادر درد داشته باشد و 2 دقیقه بدون درد باشد. 

وی اضافه کرد: تحقیقات در بیشتر کشورهای پیشرفته بیانگر این است که زایمان‌ های طبیعی بهتر از زایمان ‌های سزارین است. 85 درصد از زایمان ‌ها طبیعی است و 5 تا 15 درصد به خاطر حفظ جان مادر و نوزاد باید به صورت سزارین انجام شود. 

هادی ‌پور گفت: میزان خونریزی زنان بعد سزارین 2 برابر زایمان طبیعی است و احتمال عفونت زنان بعد عمل سزارین بسیار بیشتر از زایمان طبیعی است. 

برای زایمان سزارین باید مرکزی با تمام تجهیزات کامل وجود داشته باشد. در یک اتاق عمل معمولی نمی ‌توان این کار را انجام داد. اگر مادری به داروی بیهوشی حساس باشد ممکن است عوارضی برای آن به وجود آید و احتمال ایجاد عوارض وابسته به بیهوشی، در سزارین خیلی بیشتر از زایمان بدون درد است. 

کارشناس ارشد مامایی اداره سلامت مادران وزارت بهداشت گفت: ممکن است که پس از عمل زایمان، عوارض ریوی در مادر به وجود آید و هم آغوشی مادر و نوزاد در عمل سزارین به خوبی برقرار نمی شود. 

زنی که عمل سزارین انجام می‌دهد 5 تا 10 روز بعد از زایمان قادر به انجام کارهای شخصی خود نیست. 

طبق آماری که در سال 86 وجود دارد 40/5 درصد زایمان‌ ها در کشور ما به صورت سزارین و 59/4  درصد به صورت طبیعی بوده است. 

مطالب پیشنهادی

ظروف یک ‌بار مصرف ومشکلات آن بر سلامت
اثرات امواج تلفن همراه بر سلامت افراد
کنترل آلاینده ها از طریق فن اوری نانو تکنولوژی
اثر شن‌های روان یا غبار غلیظ بر سلامت انسان

آثار جانبی تشعشع لامپ های کم مصرف بر چشم و پوست