درد زایمان

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com/

بارداری و زایمان یعنی آمادگی برای گرفتن تصمیمات زیاد. مادر باردار در ماه های آخر بارداری باید همه سوال هایی را که در ذهن دارد از پزشک خود بپرسد...

از میان این سوال ها، این ۱۰ سوال مهم ترین هایی هستند که لازم است مادر باردار جوابشان را پیش از اینکه برای زایمان مراجعه کند، بداند.

۱. روش های کنترل درد زایمان چیست؟

امروزه با پیشرفت علم و تکنولوژی، روش های زیادی برای کاهش درد زایمان وجود دارد. با توجه به اینکه در چه مرحله ای از زایمان هستید، می توانید یک یا چند روش را با هم و چند بار تکرار کنید. شما می توانید:

در کلاس های آموزشی و آمادگی قبل از زایمان شرکت کنید.

تمرین های تنفسی را تکرار کنید و روش های تقویت عضلات را به کار برید.

روش های آرام سازی را تمرین کنید. حمام گرم، دوش آب گرم یا استخر رفتن، در صورت صلاحدید پزشک به کنترل درد کمک می کند.

ممکن است برای کاهش درد پزشک برایتان مسکن تجویز کند.

در بیمارستان برای کنترل درد، پزشک از داروهای نخاعی یا اپیدورال تحت نظر استفاده می کند.

بنابراین در مورد روش های کاهش درد فکر کنید و بپرسید در بیمارستانی که برای زایمان انتخاب کرده اید، از چه روشی برای تسکین درد زایمان استفاده می شود.

۲. در چه صورت و چه زمانی ممکن است زایمان با روش سزارین انجام شود و آیا بیمارستان مورد نظر امکانات لازم را دارد؟

با پزشک در مورد احتمال انجام سزارین صحبت کنید و بپرسید در چه صورتی امکان دارد سزارین انجام شود. این موضوع مخصوصا برای مادرانی که برای اولین بار باردار شده اند، بسیار مهم است. اگر قبلا سزارین شده اید، از پزشک خود بپرسید که آیا امکان زایمان طبیعی دارید یا نه. البته احتمال اینکه بعد از یک بار سزارین بتوانید زایمان طبیعی داشته باشید، کم است.

۳. اپیزیوتومی چیست و چه زمانی انجام می شود؟

اپیزیوتومی برشی است که پزشک هنگام زایمان طبیعی بین واژن و مقعد می دهد تا زایمان راحت تر انجام شود. این کار معمولا در زمان تولد نوزاد انجام می شود. البته برخی پزشکان توصیه می کنند از انجام این کار خودداری شود مگر در موقعیت های اورژانسی. پس از پزشک بپرسید که آیا ممکن است این کار را انجام دهد و بعد از آن چه مراقبت هایی لازم است.

۴. آیا می توانم در اتاقی که قرار است زایمان کنم، قدم بزنم؟

روش های بی درد کردن زایمان ۲ نوع دارویی و غیردارویی دارد. از روش های بی دردسازی غیردارویی، آماده کردن روانی خانم باردار برای قبول و گذراندن مراحل زایمان طبیعی است. روش های غیردارویی به زمان نیاز دارند و آموزش مادر از چند ماه قبل از زایمان آغاز می شود. از پزشک بپرسید اجازه می دهد ساعت های آخر بارداری در اتاق زایمان راه بروید یا باید استراحت کنید. گاهی مادر قادر به انجام برخی فعالیت ها یا قرار گرفتن در برخی وضعیت ها نیست. امروزه روش های مختلفی برای زایمان وجود دارد؛ از زایمان در آب گرفته تا زایمان با استفاده از صندلی، توپ های زایمانی، القای خواب یا هیپنوتیزم و... می توانید از پزشک بپرسید از کدام یک از این روش ها استفاده می کند (در ایران برخی از روش ها وجود دارد).

۵. آیا نوزادم در همان اتاقی که هستم نگهداری می شود یا او را به اتاق دیگری می برند؟

برخی بیمارستان ها امکانات رفاهی برای مادر و کودک دارند. اتاق های جداگانه ای برای انتظار و درد مادر وجود دارد و به محض نزدیک شدن به زمان تولد نوزاد، مادر را به اتاق دیگری می برند و نوزاد در همان اتاق کنار مادر قرار می گیرد، اما در برخی بیمارستان ها مادر به اتاق استراحت و نوزاد تا زمان بهبود حال مادر به اتاق نوزادان منتقل می شود بنابراین می توانید در این مورد نیز از پزشک خود سوال کنید. از پزشک در مورد مدت زمان اقامت در بیمارستان هم بپرسید.

۶. آیا امکان حضور همسر در اتاق زایمان وجود دارد؟

برخی بیمارستان ها اجازه این کار را نمی دهند اما هستند محدود بیمارستان هایی که اجازه می دهند فقط همسر در اتاق زایمان یا اتاق عمل حضور داشته باشد. حضور شوهر در کنار زن هنگام زایمان می تواند به پزشکان کمک کند و باعث قوت قلب و کاهش استرس مادر شود. بسیاری از خانم ها پس از زایمان دچار افسردگی می شوند اما حضور همسرشان هنگام زایمان و مشاهده سختی های زایمان باعث نزدیکی آنها و ارتباط عاطفی بیشترشان می شود و این مساله نه تنها افسردگی زن را پس از زایمان از بین می برد بلکه باعث همکاری بیشتر مرد در نگهداری و تربیت فرزند می شود. البته همه بیمارستان ها امکانات لازم را برای حضور همسر ندارند.

۷. آیا در این بیمارستان امکان گرفتن عکس و فیلم از زایمان سزارین وجود دارد؟

همه بیمارستان ها اجازه عکس و تصویربرداری از اتاق زایمان را به مادران نمی دهند اما در این مورد سوال کنید.

۸. آیا می توانم بلافاصله بعد از زایمان به فرزند خود شیر دهم؟

این سوال مهمی است که باید قبل از زایمان از جواب آن مطلع باشید. از پزشکتان بپرسید آیا بیمارستانی که قرار است شما در آن زایمان کنید، امکان تماس پوستی مادر و نوزاد را فراهم می کند و می توانید ۳۰ دقیقه بعد از زایمان به نوزاد خود شیر دهید؟ البته این امکان در بیشتر بیمارستان ها وجود دارد و در صورتی که نوزاد کاملا سالم باشد، می توان همه آزمون های پزشکی (به جز آزمون آپگار) را حداقل یک ساعت به تعویق انداخت تا مادر و نوزاد کمی کنار هم باشند. در مورد مشاوره شیردهی هم از پزشک خود بپرسید چراکه مشاور شیردهی می تواند نحوه صحیح شیردهی را به شما بیاموزد. اگر بیمارستان مشاور شیردهی ندارد، حتما در مورد وجود بروشور هایی در این زمینه، سوال کنید.

۹. اگر مورد اورژانس برایم رخ دهد چه کنم؟

از پزشک خود بپرسید که اگر مورد اورژانسی برایتان پیش آمد، او در بیمارستانی که قرار است در آن زایمان کنید، حضور پیدا می کند یا نه و اگر ناگهانی با مشکلی مواجه شدید، مثلا دچار پارگی کیسه آب، زایمان زودتر از موعد یا مشکلات دیگر شدید، چه کاری باید انجام دهید. آیا زمانی برای رساندن خود به آن بیمارستان دارید یا باید به نزدیک ترین بیمارستان محل زندگی تان مراجعه کنید؟ اگر پزشک توصیه کرد در صورت هرگونه مورد اورژانس به نزدیک ترین بیمارستان مراجعه کنید، در مورد امکانات آن بیمارستان، بخش نوزادان و تسهیلات و مراقبت های ویژه مادران و نوزادان و نوع بیمه آن تحقیق کنید و حتما بپرسید که آیا امکان انتقال شما به بیمارستان خودتان وجود دارد یا نه.

۱۰. آیا نوزاد و همسرم می توانند در همان اتاقی که من استراحت می کنم، بمانند؟

یکی از سوال هایی که باید از پزشک خود بپرسید هم اتاقی شما و نوزادتان است. باید سوال کنید آیا این امکان برای مادر و نوزاد وجود دارد یا نه؟ هم اتاقی مادر و نوزاد باعث می شود مادر نحوه صحیح شیردهی و مراقبت کردن از نوزاد مثل تعویض پوشک، لباس و گاهی حمام کردن را بیاموزد. گاهی اندازه گیری قد، وزن و دور سر در همان اتاق مادر انجام می شود و مادر می تواند از سلامت نوزاد خود مطمئن شود. شما همچنین می توانید در مورد امکان ماندن همسرتان در اتاق خود نیز بپرسید. گاهی مادر آنقدر خسته و ناراحت است که بهتر است نوزاد در اتاق دیگری باشد اما وجود همسر یا یکی از اعضای نزدیک خانواده مثل مادر می تواند باعث آرامش او شود.

ترجمه: مژگان کریمی

منبع: Web MD

مطالب پیشنهادی

ظروف یک ‌بار مصرف ومشکلات آن بر سلامت
اثرات امواج تلفن همراه بر سلامت افراد
کنترل آلاینده ها از طریق فن اوری نانو تکنولوژی
اثر شن‌های روان یا غبار غلیظ بر سلامت انسان

آثار جانبی تشعشع لامپ های کم مصرف بر چشم و پوست

سزارین

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com/

منظور از زایمان بیدرد، انجام زایمان کاملا" طبیعی ولی با درد کم یا حتی کاملا" بدون درد می باشد.در این نوع زایمان پزشک و ماما با استفاده از روشهای مختلفی سعی میکنند درد زایمان طبیعی را برای مادر تا حد قابل تحملی کاهش دهند ، بکونه ای که او بتواند براحتی و با کمترین درد و رنج نوزاد خود را بدنیا آورد.راههای زیادی برای کاهش درد زایمان وجود دارد .یکی از این روشها استفاده از گاز ضد درد انتونکس (Entonox) میباشد.انتونکس مخلوط رو گاز اکسیژن و نایتروس اکساید (N۲o) بوده و از طریق ماسک به زن باردار تجویز میشود.هنگامی که او طی مراحل زایمانی انقباص رحم را بصورت درد حس میکند ، ماسک مخصوصی را روی صورت خود گذاشته و از داخل آن نفس عمیق میکشد.گاز وارد ریه ها و سپس معز شده و در آنجا با تاثیر بر مراکز درد باعث ماهش احساس درد میشود.بدین ترتیب نه تنها درد زایمان از ببین میرود ، بلکه مادر در یک حالت رویاگونه و شبیه خواب زایمان مینماید. 

انتونکس اثر سویی روی مادر و جنین نداشته و در امر زایمان اختلال ایجاد نمی کند. البته در بعضی افراد ممکن است درد کاملا" از بین نرود ولی قطعا" شدت آن به حد قابل تحملی کاهش می یابد.در یک روش دیگر میتوان با تزریق داروی مسکن از کمر ، درد را کاملا" از بین برد. 

زایمان بدون درد از صدوپنجاه سال پیش در اکثر کشورهای پیشرفته دنیا مطرح بوده و اعتقاد بر این است که زایمان طبیعی حق طبیعی هر مادر است که نباید از او گرفته شود. 

زنان بارداری که راه صحیح زایمان طبیعی را انتخاب کرده واز درخواست سزارین بی مورد پرهیز کنند میتوانند با مراجعه به کلاسهای آمادگی زایمان طبیعی ، خود را برای یک زایمان موفق آماده نمایند. زنان آموزش دیده با حداقل ترس و درد میتوانند به آسانی زایمان کرده و از مزایای زایمان طبیعی (که امکان حضور همراه یا همسر بر بالین زائویکی از این مزایاست ) بهره مند شوند. 

تمام این شرایط به این دلیل فراهم شده است که زنان باردار از درخواست سزارین بدون دلیل خود داری کنند . زیرا سزارین غیر ضروری عوارض و خطرات بسیار زیادی هم برای مادر و هم برای جنین دارد.. از طرف دیگر زایمان طبیعی نسبت به سزارین فواید فراوانی را برای مادر و نوزادش به همراه خواهد داشت که هیچ چیز نمی تواند جایگزین آن شود . 

● سزارین و زایمان طبیعی

▪ مدت بستری در سزارین یک الی چند روز است. مدت بستری در زایمان طبیعی حداکثر یک روز است. 

▪ درد سزارین بعد از عمل شروع می‌شود و روزها و گاهی هفته‌ها ادامه دارد. درد زایمان با تولد بچه به پایان می‌رسد. 

▪ ساعتها بعد از عمل و بیهوشی مادر میتواند بچه خود را ببیند. بلافاصله پس از تولد مادر بچه‌اش را می‌بیند، بغل می‌کند و صدای گریه‌اش را می‌شنود و او را می‌بوسد. 

▪ به هوش آمدن با عوارضی مثل درد، لرز، سرگیجه و استفراغ ممکن است همراه باشد. عوارض بیهوشی عمومی وجود ندارد. 

▪ شیردهی مادر و شیر خوردن نوزاد با تأخیر انجام میشود. بلافاصله پس از تولد مادر می‌تواند کودکش را بغل کرده و سینه‌اش را در دهان او قرار دهد و این به تحریک شیردهی سینه‌ها و مکیدن کودک کمک می‌نماید. 

▪ آب موجود در دهان، مری، معده، روده‌ها و احتمالاً ریه جنین به طور کامل خارج نمی‌شود و نوزاد می‌تواند پس از تولد مشکلات تنفسی داشته باشد. تنفس نوزاد راحتتر انجام می‌شود زیرا آبها از احشاء او با فشرده شدن در کانال زایمان خارج شده است. 

▪ جنین آمادگی ورود ناگهانی به دنیای خارج از رحم را ندارد جنین بتدریج وارد محیط جدید می‌شود و در این راه بدلیل فشارهای موجود ضربان قلب، فشار خون و گردش خون به مغزش افزایش یافته با آمادگی بیشتری بدنیا می‌آید. 

▪ خونریزی در سزارین دو برابر زایمان طبیعی است. 

▪ خطرعفونت زخم عمل و چسبندگی‌های پس از عمل در سزارین وجود دارد 

▪ هوش نوزادان زایمان طبیعی نه تنها بیشتر از سزارینیهاست بلکه مشکلات مغزی مثل تشنج نیزدر آنها کمتر است . 

▪ بیهوشی عمومی سزارین برای مادر خطرات زیادی در بر دارد ( مثل خفگی ناشی از استفراغ زیر بیهوشی و ورود مواد استفراغی به ریه) 

بنابراین مادران باردار که ۹ ماه تمام سختی و مشقت زیادی را به جان خریده اند با اندکی صبر و تحمل و نهایتا" انتخاب زایمان بدون درد میتوانند ثمره انتظار خود را به سلامت بدنیا آورند و نباید با درخواست سزارین بی مورد جان خود و نوزاد عزیزشان را به خطر اندازند . 

زایمان طبیعی ، حق طبیعی هر مادر ؛ کاهش درد ،وظیفه طبیعی هر پزشک

منبع : سایت دکتر علی عموشاهی

مطالب پیشنهادی

ظروف یک ‌بار مصرف ومشکلات آن بر سلامت
اثرات امواج تلفن همراه بر سلامت افراد
کنترل آلاینده ها از طریق فن اوری نانو تکنولوژی
اثر شن‌های روان یا غبار غلیظ بر سلامت انسان

آثار جانبی تشعشع لامپ های کم مصرف بر چشم و پوست

سزارین و 15 پرسش و پاسخ

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com/

همان گونه که می دانید به طور معمول بچه ها با سر از رحم بیرون می آیند، اما اگر شرایط استقرار جنین به نحوی باشد که مثلا بخواهد با پا از رحم خارج شود، آن وقت باید برای سزارین اقدام کرد.

 1- سزارین یعنی چه؟

"سزارین" یعنی شکافتن شکم و ایجاد برش روی رحم زن باردار برای خارج کردن جنین از داخل آن.

2- پزشکان در چه مواردی از این روش استفاده می کنند؟

اگر اصرار خانم باردار و خانواده اش را کنار بگذاریم، به طور معمول پزشکان به این چهار دلیل سزارین انجام می دهند:

- نبود پیشرفت زایمان یا بحرانی شدن شرایط زایمان

- سابقه سزارین در زایمان های قبلی زائو

- وضعیت قرارگیری نامناسب جنین در رحم مادر برای زایمان طبیعی

- وضعیت نامناسب و بحرانی تنفس در جنین

3- سزارین در کدام دسته از خانم های باردار شایع تر است؟ 

به طور معمول میزان سزارین در خانم هایی که تا به حال زایمان نداشته اند و برای نخستین بار می خواهند فرزندی به دنیا بیاورند، بیشتر است و البته این میزان با افزایش سن نیز افزایش می یابد.

4- در شرایط غیراورژانس، چه زمانی برای سزارین مناسب تر است؟ 

مناسب ترین زمان در شرایط غیراورژانس، زمانی است که معیارهای بالینی و آزمایشگاهی برای بلوغ جنین به اثبات رسیده باشد و هنگامی این اتفاق می افتد که 39 هفته کامل از تاریخ آخرین قاعدگی خانم باردار گذشته باشد.

5- آیا برای سزارین مانند جراحی های بزرگ دیگر بیمار باید چند ساعت پیش از عمل، ناشتا باشد؟ 

بله، در سزارین نیز ضرورت دارد که بیمار حداقل 8 ساعت پیش از عمل، ناشتا باشد تا معده خالی شود و عوارض حین عمل مانند آسپیراسیون (برگشت محتویات گوارشی از مری و ورود آن به مجاری تنفسی) اتفاق نیفتد.

6- حجم خونی که خانم ها در حین سزارین از دست می دهند، چقدر است؟ 

به طور معمول میزان خونریزی در حین عمل سزارین، یک لیتر است؛ البته ممکن است در برخی تا یک و نیم لیتر هم باشد.

به همین سبب یک تا دو لیتر سرم رینگر لاکتات و یا سرم قندی نمکی در هنگام عمل و بلافاصله پس از آن به بیمار تزریق می شود.

7- مدت زمانی که زائو باید پس از سزارین ناشتا باشد، چقدر است؟ 

به طور معمول بیمار باید 24 ساعت پس از عمل جراحی، ناشتا باشد تا زمان بروز آسپیراسیون به حداقل برسد. همچنین، از آنجایی که احتمال بروز عوارض پس از زایمان نیز در 24 ساعت اول پس از سزارین بالاست، بهتر است بیمار در این مدت (24 ساعت) ناشتا بماند و غذایش را از طریق سرم های خوراکی دریافت کند.

8- پس از سزارین، زائو با چه شرایطی از اتاق ریکاوری خارج می شود؟ 

شرط نخست خروج از ریکاوری این است که زائو به طور کامل به هوش آمده باشد و شرط بعدی آن که خونریزی اش به حداقل کاهش پیدا کرده باشد. در ضمن، فشار خون بیمار نیز باید به شرایط پایدار برسد و ادرارش هم باید جریان پیدا کرده باشد، حداقل به میزان 30 سی سی در ساعت.

9- آیا در شرایط معمول پس از سزارین باید داروی خاصی برای بیمار تجویز شود؟ 

بله، به طور معمول تا زمانی که بیمار در بیمارستان بستری است، هر شش ساعت، آنتی بیوتیک وریدی دریافت می کند و پس از ترخیص از بیمارستان نیز می توان به مدت هفت روز برای بیمار آنتی بیوتیک خوراکی تجویز کرد.

10- سوند ادراری را چه مدتی بعد از سزارین، بیرون می آورند؟ 

در شرایط طبیعی، سوند فولی را باید 12 ساعت پس از عمل و یا صبح روز بعد از عمل خارج کرد. نخستین ویزیت مادر پس از زایمان بهتر است سه هفته پس از ترخیص باشد.

11- پس از چه مدتی، بیمار می تواند از تخت پایین بیاید و شروع به راه رفتن کند؟ 

حرکت دادن بیمار را باید هر چه زودتر شروع کرد. در بیشتر موارد، درست روز پس از عمل، بیمار باید حداقل دو بار و با کمک همراه خود از تخت پایین بیاید. در روز دوم پس از عمل، بیمار می تواند با کمک همراه خود در بخش قدم بزند. با حرکت دادن زودرس بیمار، لخته های خونی در عروق بیمار ایجاد می شود و به حرکت افتادن این لخته ها در مسیر گردش خون به حداقل می رسد.

12- آیا بیمار می تواند با میل کردن غذاهای معمولی آغاز کند؟ 

نه، در بیشتر بیماران برنامه ریزی بزای نوشیدن مایعات روز پس از عمل شروع می شود و در روز دوم برنامه غذایی عادی آغاز می شود. اما در مواردی که داخل شکم، دستخوش دستکاری های شدید شده باشد و یا عفونت های گسترده ای ایجاد شده باشد، به طور معمول برنامه غذایی مایعات نیز با تاخیر آغاز می شود.

13- چه زمانی برای شستشوی محل بخیه ها مناسب است؟

از روز سوم به بعد، دوش گرفتن مانعی ندارد است، اما تا پیش از آن، محل بخیه ها باید هر روز معاینه شود و با مواد ضدعفونی  کننده ای مانند بتادین شستشو داده شود و پانسمان گردد. به طور معمول بخیه ها را در روز چهارم پس از عمل می کشند.

14- شایع ترین عوارض احتمالی سزارین چیست؟ 

عوارض بیهوشی نظیر: آسپیراسیون - یعنی: برگشت محتویات گوارشی به مجاری تنفسی - و آسیب های ریوی ناشی از آن، عفونت های موضعی، عفونت های گسترده، خونریزی شدید، لخته شدن خون در عروق خونی و به جریان افتادن این لخته ها در مسیر جریان خون - که بسیار خطرناک است - صدمه دیدن دستگاه ادراری، وارد آمدن آسیب هایی به مغز یا نخاع نوزاد و شکستگی های استخوان جمجمه، ران و اعضای دیگر نوزاد.

15- به طور معمول چند روز پس از سزارین، زائو ترخیص می شود؟ 

در صورتی که عوارض پس از زایمان وجود نداشته باشد، مادر می تواند در روز سوم یا چهارم از بیمارستان مرخص شود. در نخستین هفته پس از زایمان، فعالیت های مادر باید به مراقبت از خود و نوزاد محدود شود و نخستین ویزیت پس از زایمان نیز بهتر است در سه هفته پس از ترخیص باشد.

منبع: هفته نامه سلامت

مطالب پیشنهادی

ظروف یک ‌بار مصرف ومشکلات آن بر سلامت
اثرات امواج تلفن همراه بر سلامت افراد
کنترل آلاینده ها از طریق فن اوری نانو تکنولوژی
اثر شن‌های روان یا غبار غلیظ بر سلامت انسان

آثار جانبی تشعشع لامپ های کم مصرف بر چشم و پوست

عمل سزارین

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com/

هر زنِ بارداری آرزو دارد که وضعِ حملی کوتاه و به دور از مشکل داشته باشد؛ بتواند انقباضاتِ خود را کنترل کند، به خود فشار بیاورد و بعد... یک نوزاد زیبا به دنیا بیاورد؛ اما همیشه وضع به این گونه پیش نمی‌رود! 

امروزه 30% نوزادان در ایالاتِ متحده آمریکا از طریقِ سزارین به دنیا می‌آیند. 

حتی اگر همیشه زایمانِ طبیعی را تصور می‌کنید و دوست دارید آن را انجام دهید، داشتنِ برخی اطلاعات در موردِ اینکه سزارین چرا و چگونه صورت می‌گیرد تا حدودی ترس‌ شما را در موردِ انجامِ آن کم می‌کند. 

سزارین چیست؟ 

سزارین یک عملِ جراحی است که طیِ آن برایِ به دنیا آوردنِ نوزاد بریدگی‌ای را در دیواره شکم و رحمِ مادر ایجاد می‌کنند. سزارین به طورِ کل یک جراحیِ ایمن محسوب می‌شود، اما ریسکِ آن بیشتر از وضعِ حملِ واژینال است. به علاوه اینکه شما پس از وضعِ حملِ واژینال زود‌تر مرخص می‌شوید و می‌توانید به خانه بازگردید. 

با این حال سزارین می‌تواند در شرایطِ پیچیده و خطرناک استفاده شود و در مواردِ ضروری جانِ مادر و نوزاد را حفظ کند. 

سزارین توسطِ متخصصانِ زنان و زایمان و پزشکانِ خانواده انجام می‌شود. 

چرا انجامِ این جراحی نیاز است؟ 

برخی از جراحی‌های سزارین پیش بینی شده‌اند (در مواردی که پزشک از قبل از وجودِ فاکتور‌هایی که زایمانِ طبیعی و واژینال را خطرناک می‌سازند آگاه است). این بدین معناست که مادر از قبل از اینکه سزارین انجام خواهد داد، آگاه است و می‌تواند روزِ تولدِ کودکِ خود را از قبل برنامه ریزی کند. این آگاهی به مادر اجازه می‌دهد که خود را از نظرِ هیجانی و ذهنی برایِ تولد آماده کرده و کمک می‌کند که نا‌امیدی ناشی از عدمِ تواناییِ وضع حمل به طورِ طبیعی، که بسیاری از مادران تجربه‌اش می‌کنند، کاهش یابد. 

چه مواردی تعیین کننده این موضوع هستند که زنِ باردار نوزادش را از طریقِ سزارین به دنیا بیاورد: 

نوزاد نچرخیده باشد (سر یا باسنِ او به سمتِ پایین باشد) و یا به پهلو (به صورتِ افقی) در رحم قرار گرفته باشد. با این حال برخی نوزادان درست قبل از زایمان می‌چرخند و یا زایمانِ واژینال به کمک پنس و بیهوشی صورت می‌گیرد. 

نوزاد دارای برخی از نقوصِ هنگامِ تولد است (مانندِ هیدروسفالی که در آن آب در مغز تجمع پیدا کرده و اندازه سر بزرگ‌تر از حدِ طبیعی می‌شود). 

مادر مشکلاتی در موردِ جُفت دارد. برای مثال جفت در برخی مادران در سطحی پایین‌تر از معمول قرار دارد و گردنِ رحم را می‌پوشاند. 

مادر دچارِ مشکلاتِ پزشکی است و این امر، زایمان طبیعی (واژینال) را برایِ او و نوزادش خطرساز می‌سازد (برای مثال مبتلا به ویروس ایدز و یا هرپسِ تناسلی است). 

مادر چند قلو باردار است و این امر زایمانِ طبیعی را ناممکن کرده است. 

مادر قبلاً یک جراحی رویِ رحمش انجام داده و یا قبلاً سزارین کرده است (با این وجود بسیاری از مادرانی که قبلاً عملِ سزارین انجام داده‌اند می‌توانند زایمان طبیعی یا واژینال داشته باشند). 

برخی از سزارین‌ها نیز زایمان‌هایی اضطراری و پیش‌بینی نشده‌ای هستند که در صورتِ بروزِ مشکل حینِ زایمان صورت می‌گیرند. سزارینِ اضطراری در این موارد ممکن است صورت بگیرد: 

وضعِ حمل متوقف می‌شود و آن گونه که باید پیش نمی‌رود (دارو‌ها نیز کمکی نمی‌کنند). 

جُفت زود‌تر از وقتِ خود از دیواره رحمی جدا می‌شود. 

بند ناف فشرده شده و راهِ آن بسته شود (این امر میزانِ اکسیژن موردِ نیازِ نوزاد را تحتِ تأثیر قرار می‌دهد)، همچنین ممکن است بندناف زود‌تر از نوزاد واردِ کانالِ زایمان شود و راه را ببندد. 

نوزاد تحتِ فشار است- تغییرات در ضربانِ قلبِ نوزاد بدین معنی است که او به میزانِ کافی اکسیژن دریافت نمی‌کند. 

سرِ نوزاد یا تمامِ بدنِ او آنقدر بزرگ است که نمی‌تواند از کانالِ زایمان عبور کند. 

البته بارداری و وضعِ حملِ هر زنی متفاوت است. اگر پزشک‌تان سزارین را توصیه کرده، اما اضطراری نیست، می‌توانید در موردِ نوعِ دیگر از او سؤال کنید. در انتها شما باید طبقِ نظرِ پزشکتان عمل کرده و به قضاوتِ آن‌ها اعتماد کنید. 

فرآیند سزارین

فکرِ داشتنِ عملِ جراحی ممکن است برایِ هر زنی ناراحت‌کننده باشد. در اینجا نگاهی گذرا به آنچه که در سزارین اتفاق می‌افتد می‌اندازیم: 

در این جراحی همسرتان نمی‌تواند حضور داشته باشد. شما می‌توانید برای سزارین گزینه بیهوشی را انتخاب کنید. 

مانیتور‌های مختلفی به شما متصل می‌شوند که ضربان قلب، تنفس و فشار خون‌تان را نشان می‌دهند. روی دهانتان با ماسکِ اکسیژن پوشانده شده و داخلِ بینی‌تان نیز لوله‌هایی برای اکسیژن رسانی قرار می‌گیرند. یک لوله باریک داخلِ مجرای مثانه‌تان می‌گذارند که ناراحت کننده است، اما دردناک نیست. سپس تزریقی داخلِ رگِ خونیِ دست یا بازوی‌تان صورت می‌گیرد. سپس شکم‌تان شسته شده و هر مویی که در فاصله شکم تا شرمگاه‌تان وجود داشته باشد اصلاح می‌شود. یک صفحه در اطرافِ شکمتان گذاشته می‌شود، به طوری که فقط محلِ جراحی یعنی شکم‌تان مشخص باشد. 

پس از بیهوشی دکتر برشی را در پوستِ شکمتان ایجاد می‌کند که ممکن است به صورتِ عمودی (از ناف تا خطِ مویِ شرمگاه) یا افقی (3 تا 5 سانتی‌متر بالا‌تر از خطِ مویِ شرمگاهی) باشد. 

سپس دکتر ماهیچه‌هایِ زیرِ پوست را برش می‌دهد تا به رحم برسد، و پس از آن شکافی را نیز در رحم ایجاد می‌کند. این شکاف نیز ممکن است افقی یا عمودی باشد، اما شکافِ افقی بهتر است زیرا سریع‌تر بهبود می‌یابد. هنگامی که شکافِ رحم هم انجام شد، نوزاد به آرامی بیرون کشیده می‌شود؛ پزشک دهان و بینیِ کودک را ساکشن می‌کند و سپس بندِ ناف را قطع می‌کند. مانندِ زایمانِ طبیعی، شما نیز باید قادر باشید که در‌‌ همان موقع کودکتان را ببینید. سپس نوزادتان را به دستِ پرستار‌ها می‌دهند تا او را به بخشِ مراقبت از نوزادان ببرند. 

متخصصِ زنان پس از خروجِ نوزاد جفت را جدا کرده و خارج می‌کند و بریدگیِ رحم را با بخیه جذبی می‌بندد. شکم را نیز بخیه می‌کنند. چند روزِ بعد این بخیه‌ها جذب شده و یا کشیده می‌شوند. 

ریسک‌ها

سزارین به طورِ کل برای مادر و نوزاد ایمن است. با این وجود در هر صورت یک عملِ جراحی است و خطراتِ بالقوه خود را دارد. ریسک هایِ بالقوه سزارین عبارتند از: 

افزایش خونریزی (که به ندرت موجبِ نیاز به انتقالِ خون می‌شود) 

عفونت (البته آنتی‌بیوتیک‌هایی برای جلوگیری از عفونت تجویز می‌شوند) 

صدمه به مثانه یا روده

واکنش نشان دادن نسبت به دارو‌ها

لخته شدن خون

مرگ (فوق العاده نادر) 

آسیب احتمالی به نوزاد

مترجم: نغمه خالقی

منبع: www.kidshealth.org

مطالب پیشنهادی

ظروف یک ‌بار مصرف ومشکلات آن بر سلامت
اثرات امواج تلفن همراه بر سلامت افراد
کنترل آلاینده ها از طریق فن اوری نانو تکنولوژی
اثر شن‌های روان یا غبار غلیظ بر سلامت انسان

آثار جانبی تشعشع لامپ های کم مصرف بر چشم و پوست