وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است
ترس از درد زایمان از مهمترین علتهای امتناع زنان از زایمان طبیعی در کشور ماست. علاوه بر آن باورهای نادرست درباره روند زایمان نیز باعث تمایل آنها به سزارین شده است اما زایمان طبیعی برخلاف تصور این...
آیا زایمان طبیعی ترسناک و خطرناک است ؟ - آکا,زایمان طبیعی, سزارین
آیا زایمان طبیعی ترسناک و خطرناک است ؟
ترس از درد زایمان از مهمترین علتهای امتناع زنان از زایمان طبیعی در کشور ماست.
علاوه بر آن باورهای نادرست درباره روند زایمان نیز باعث تمایل آنها به سزارین شده است اما زایمان طبیعی برخلاف تصور این خانمها، سختتر از عمل سزارین نیست...
شاید اگر مادران باردار بدانند خطرهای سزارین برای جنین 3 برابر زایمان طبیعی است، باعث شود زایمان طبیعی را ترجیح دهند. در اینجا به برخی ترسها و باورهای اشتباه برخی خانمها در مورد زایمان طبیعی میپردازیم.
ترس اول: درد
به هر حال زایمان روندی دردناک است و نمیتوان منکر این موضوع شد. البته ابتدا فاصله دردها زیاد است و مادر به اندازه کافی فرصت استراحت بین آنها را پیدا میکند. از زمانی که فاصله بروز دردها کمتر میشود تا زمان تولد نوزاد، چند ساعت بیشتر طول نمیکشد و درد زایمان هم غیرقابل تحمل نیست.
توصیه پزشک: اگر مادر در مورد زایمان و روند آن اطلاعات کافی داشته باشد، تحمل درد برایش بسیار راحتتر خواهد شد. یکی از کارهایی که بیشتر خانمها هنگام فارغ شدن انجام میدهند، فریادزدن است درحالی که این کار فقط باعث تلف شدن انرژیشان میشود. بهترین کار، تنفس عمیق و زورزدن با آغاز دردهای زایمان است. حتی امروزه خانمها میتوانند با مشاوره با پزشکشان زایمان طبیعی بدون درد را انتخاب کنند. کاملا واضح است که زایمان طبیعی با درد همراه است پس نباید این موضوع را کتمان کرد. نکته مهم اینجاست که مادر بداند این درد لحظهای است و با تولد فرزندش هیچ نشانهای از آن باقی نخواهد ماند.
ترس دوم: مسؤولیت
خیلی از خانمها میگویند قدرت کافی ندارم، ضعیف هستم و فکر نمیکنم بتوانم زایمان طبیعی راحتی داشته باشم به همین دلیل ترجیح میدهم سزارین کنم.
توصیه پزشک: این ترس کاملا طبیعی است و در بیشتر زنان دیده میشود ولی با تولد فرزند، اعتمادبهنفس مادر بالا میرود و این مشکل را فراموش خواهد کرد. پای صحبتها و درددلهای مادر یا اطرافیانی که زایمان طبیعی داشتهاند، بنشینید و در مورد سختی این کار از آنها سوال کنید. بعد سری به خانمهایی بزنید که به تازگی سزارین کردهاند و ببینید کدامیک از زایمان خود راضیترند.
ترس سوم: اگر نتوانم...
اگر نتوانم به اندازه کافی تلاش کنم، اگر فرزندم نچرخد، اگر مشکل لگنی داشته باشم و...
توصیه پزشک: دلیل اینکه خیلی از خانمها به انجام سزارین تمایل دارند، این است که فکر میکنند زایمان طبیعی خطرناک است. متخصص زنان حین زایمان وضعیت جنین را لحظهبهلحظه کاملا بررسی میکند و در صورتی که کوچکترین مشکلی مشاهده کند، برای نجات جان مادر و جنین عمل سزارین را پیشنهاد میدهد. دلیل سختی زایمان طبیعی بهخصوص در دوران ما، ورزش نکردن کافی خانمها و ضعیف بودن عضلاتشان است. این ترس بهخصوص برای کسانی که تا به حال زایمان نداشتهاند، طبیعی است اما در خانمهایی که برای دومین بار زایمان میکنند، این ترس فقط زمانی به وجود میآید که زایمان اولشان زایمان سختی بوده باشد. باید به متخصص زنان اطمینان کافی داشت و پذیرفت اگر عدم پیشرفت روند زایمان دلیل پاتولوژیک داشته باشد، پزشک تصمیم درستی خواهد گرفت.
ترس چهارم: آسیب
برخی خانمها فکر میکنند فشار ناشی از زایمان طبیعی و عبور جنین از کانال زایمان ممکن است به او آسیب برساند.
توصیه پزشک: زایمان روندی کاملا طبیعی است و عبور از کانال زایمان به هیچوجه برای جنین خطرناک نیست. هنگام زایمان ماما وضعیت جنین را مدام بررسی میکند و با مشاهده هرگونه احتمال خطر موضوع را به متخصص زنان اطلاع میدهد تا اقدامهای لازم انجام شود. مادر باید مطمئن باشد که زایمان طبیعی برای جنین بسیار سالمتر و کمخطرتر از سزارین است. قبل از زایمان میتوان به کمک سونوگرافی از سلامت جنین مطمئن شد اما نکته مهم این است که خانم باردار به پزشک اطمینان کامل داشته باشد و در جریان زایمان خود را به او بسپارد. اگر خانمی به شدت از مرگ جنین یا مرگ خود حین زایمان هراس دارد، باید با یک روانشناس یا روانپزشک مشاوره کند و علت ترس خود را بیابد و آن را از بین ببرد.
ترس پنجم: زایمان زودرس
بعضی خانمها از دردهای کاذب زایمان میترسند و گمان میکنند ممکن است زمان زایمان زودتر از موعد فرارسد و کسی نباشد که به آنها کمک کند.
توصیه پزشک: اگر خانم در مورد دردهای زایمانی اطلاعات کافی داشته باشد، میتواند آن را از دردهای کاذب تشخیص دهد. احتمال زایمان زودرس جز در موارد خاص بسیار پایین است ولی آمار نشان میدهد دوسوم زنان قبل از زمان موعد زایمان به بیمارستان مراجعه میکنند تا بستری شوند. روند زایمان طولانی است و با آغاز دردها فورا اتفاق نمیافتد. خونسردی خود را حفظ کنید و با آغاز درد با اورژانس تماس بگیرید تا شما را به بیمارستان برساند.
بارداری و زایمان علائم بارداری علائم زایمان - salamatnews.com
وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است
خیلی زودتر از شروع زایمان، رحم شما (که جایگاه جنین از اوّ ل بارداری تا زمان تولد بوده) برای زایمان آماده می شده است . وقتی حامله نیستید، رحم یک عضو تو خالی است به اندازه یک گلابی. در آخر بارداری ،ظرفیت آن تا حدود ۵۰۰ برابر افزایش می یابد و وزن آن از حدود ۴۰ گرم به ۸۵۰ گرم افزایش می یابد. الیافعضلانی که رحم را می سازند تا ۱۰ برابر ضخامت اصلی شان رشد می کنند . رحم دارای دو بخش مشخص می باشد : جسم رحم و دهانه ی رحم .
جسم رحم یا قسمت بالایی آن در طول حاملگی بزرگ و نازک می شود و دهانه رحم (یا مدخل آن) بلند وضخیم می گردد . در زمان دردهای زایمانی، جسم رحم منقبض و منبسط می شود و دهانه رحم نازک و بازمی گردددو به طرف بالا و اطراف سر جنین کشیده می شود.
رحم یکی از قوی ترین عضلات بدنتان می باشد و می تواند با قدرت زیادی در زمان زایمان منقبض گردد . البته این عضو ماهیچه ای به دفعات زیادی در طول زندگیتان منقبض شده است و ممکن است شما انقباضات آنرا به صورت دردهای خفیف یاشدید دوران قاعدگی حس کرده باشید.
در طول بارداری و مخصوصاً اواخر آن، رحم با فواصل نامنظم برای مدت کوتاه (حدود ۲۵ ثانیه ) منقبض می شود. اینها انقباضات ((براکستون هیکس)) هستند و برخلاف انقباضات زایمانی، بتدریج بهم نزدیک تر نمیشوند و معمولاً دردناک نیستند.
ممکن است آنها رابه صورت سفت شدن شکمتان تشخیص دهید. این انقباضات رحم را برای انقباضات
اصلی زایمان آماده می سازندو گردش خون جفت راافزایش می دهند .
حال ممکن است این سؤال برای شما پیش آید: من چگونه متوجه دردهای واقعی زایمان شوم ؟
سه علامت مشخص برای دردهای واقعی زایمانی وجود دارد که ممکن است فقط یکی را تجربه کنید و یا هرسه را ، و آنها عبارتند از :
▪ انقباضات منظم رحمی . آنها معمولاًهر ۵ دقیقه بروز می کنند و از ۴۵ ثانیه تا ۶۵ ثانیه نیز دوام دارند (هرچهدردها پیشرفت می کنند، فاصله انقباضات کمتر شده و طول هر انقباض بیشتر می شود). با گذاشتن دست برروی شکم می توان انقباضات را لمس کرد و البته احساس آنها، اگر هم دردناک نباشد، ناراحت کننده هست.
▪ نشانه و یا نشانه خونی . خارج شدن مقدار کمی خون قهوه ای از رحم و یا ماده ای شبیه به سفیده ی تخم مرغ که گاهی آغشته به رگه های خونی می باشد ،همین نشانه است . این ماده از همان اوایل حاملگی، دهانه رحم رابسته تا از عفونت رحم جلو گیری نماید. البته این نشانه وقتی ارزش دارد که از ۲۴ساعت قبل معاینه ی داخلی نشده باشید. اگر خون قرمز روشن و یا جریان خون مانند قاعدگی از رحم شما خارج شد، حتماً فوراً به ماما یا پزشکتان اطلاع دهید و یا به بیمارستان مراجعه کنید.
▪ پاره شدن کیسه آب . در داخل رحم ، جنین در کیسه ای پر از نوعی آب یا مایع قرار دارد. پارگی این کیسه،معمولاًدر جریان دردهای زایمانی و در اواخر مرحله ی اوّل زایمان صورت می گیرد ولی برخی موارد خیلی زود(حتی بدون شروع درد و انقباض) رخ می دهد. با پارگی کیسه ی آب باید فوراً به بیمارستان بروید، چرا که هر چه فاصله ی پارگی کیسه ی آب تا زایمان بیشتر باشد، احتمال عفونت نیز بیشتر می شود . همچنین خطر پایین آمدن بند ناف نیز وجود دارد.
کیسه ی آب ممکن است به صورت نشت کردن پاره شود و یا بطور ناگهانی. مایع آن معمولاًشفاف است و بوی نامطبوعی مانند ادرار ندارد. اگر این مایع سبز ،زرد ویا قهوه ای باشد فوراً به ماما یا پزشکتان اطلاع دهید. چون علامت آن است که جنین مکونیم (اوّلین مدفوع جنین یا نوزاد) دفع کرده است و نشانه زجر جنین می باشد که در این صورت باید فوراً زایمان انجام شود. اگر شخصی هنوز به اندازه کافی برای زایمان طبیعی پیشرفت نکرده باشد باید سزارین شود.
وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است
اگر میخواهید زایمان طبیعی داشته باشید
کسانی که به زایمان طبیعی فکر می کنند باید تمام هم و غم خود را برای سالم پشت سرگذاشتن دوران بارداری خود بگذراند.
گروه اینترنتی روزنه
زایمان طبیعی
امروزه آمار زایمان سزارین در کشور ما بسیار بالاست و بسیاری از مادران ترجیح می دهند که کودک خود را با روش سزارین به دنیا بیاورند.
انجام عمل سزارین در ابتدا تنها برای مادرانی بود که به دلایل مختلفی قادر به انجام زایمان طبیعی نبودند و در صورت زایمان طبیعی، سلامت خود و یا نوزادشان به خطر می افتاد. اما متاسفانه امروزه حتی مادران سالم و به دور از خطر، تنها به دلیل ترس از درد زایمان طبیعی، به زایمان سزارین روی می آورند، هر چند که مضرات زایمان سزارین برای کسانی که امکان زایمان طبیعی برایشان وجود دارد بسیار گفته شده است.
فواید زایمان طبیعی
فواید پزشکی :
1 – پیشگیری از خطر مرگ : بزرگترین فایدهی زایمان طبیعی کاهش مرگ مادر است . زیرا جراحی سزارین مانند تمام جراحیها دارای خطر مرگ ناشی از عوامل بیهوشی گزارش شده است به طوری که نسبت مرگ و میر در سزارین 7 برابر زایمان طبیعی است .
2- پیشگیری از خطر عفونت : در واقع شایعترین انواع عفونت پس از جراحی سزارین، عفونت رحم ، عفونت محل زخم جراحی و عفونت مثانه است ولی در زایمان طبیعی عفونت رحم به ندرت دیده می شود .
3 - پیشگیری از « از دست دادن خون : به طور متوسط، خونی که در زایمان طبیعی از دست میرود حدود 700-500 میلیلیتر است و در مقابل خونی که در سزارین انتخابی از دست میرود حدود 1000 میلی لیتر است.
4 – پیشگیری از آسیب دیدن دستگاه ادراری : در زایمان طبیعی احتمال آسیب دیدن به مثانه بسیار کم است .
5 – پیشگیری از آسیب دیدن روده: پارگی و انسداد روده ، عارضه جانبی شایع هر جراحی است که برای مجاری دستگاه گوارش مشکل ساز است زیرا در این وضعیت حرکت رودهها کند و و یا در موارد نادر متوقف شده و محتویات روده داخل آن باقی میماند.
6 – پیشگیری از لخته شدن خون در پاها: این حالتی است که در آن خون داخل سیاهرگ لخته میشود و معمولترین محل تشکیل لخته، سیاهرگهای پا است . خطر ایجاد آن پس از جراحی سزارین ، ده برابر زایمان طبیعی است .
7 – پیشگیری از هیسترکتومی ( برداشتن رحم ) :عمل سزارین به خصوص اگر تکرار شود در برخی موارد موجب چسبندگی جفت به عمق دیوارههای رحم می شودکه در این موارد مجبور به درآوردن رحم می شوند .
فواید روانی:
1 – احساس خوشایند از توانایی در زایمان طبیعی
2 – احساس مشارکت در زایمان و درک نحوه تولد نوزاد
3 – احساس تسلط و حاکم بودن بر اتفاقات حین زایمان
4 – احساس برقراری ارتباط فوری و پیوند احساسی با نوزاد پس از وضع حمل
5 – احساس رضایت از پذیرفتن مسؤولیت های مادرانه و مراقبت از نوزاد
فواید زایمان طبیعی برای نوزاد:
1- از آنجا که فواید تغذیه طبیعی با شیر مادر مورد توجه است سزارین برای مادرانی که مایلند نوزادشان را با شیر خود تغذیه کنند مشکل ساز خواهد شد . اغلب زنانی که زایمان طبیعی میکنند بلافاصله پس از تولد نوزاد ، تغذیه با شیر خود را آغاز میکنند و شیردهی در زنانی که سزارین میشوند با تاخیر آغاز می گردد.
2 – یکی از خطرناکترین عارضه جانبی جراحی سزارین برای نوزاد، نارسی است، اصطلاح نارسی عموماً برای شرح دادن وضعیت نوزادی به کار میرود که به دلیل انتخاب زمان نادرست زمان سزارین، نارس به دنیا آمده است .
3 – هنوز هم در اغلب بیمارستانها برای جراحی سزارین بیهوشی عمومی صورت میگیرد و متاسفانه داروی به کار رفته برای بیهوشی مادر از طریق جفت به بدن نوزاد میرسد . در این صورت گاهی نوزاد لمس و فاقد واکنشهای لازم به دنیا میآید .
4 - یکی دیگر از عوارضی که به نظر میآید بر اثر سزارین در نوزاد بروز کند فقدان ایجاد فشار بر روی دستگاه تنفسی است در این حالت تخلیهی مایع از اعماق ریه نوزاد ،به طور کامل صورت نمیگیرد . به همین دلیل بروز مشکلات تنفسی در نوزادانی که به روش سزارین به دنیا آمده اند در مقایسه با زایمان طبیعی بیشتر است .
آیا می دانید که این یک باور غلط است که اگر نوزاد به روش سزارین متولد شود باعث کاهش میزان آسیبهای وارده بر او می شود. چون نتایج تحقیقات انجام شده در دنیا ، در میان دو گروه از نوزادانی که با روش های طبیعی و سزارین متولد شده اند ، نشان داده که با افزایش سزارین این آسیبها نظیر میزان فلج ها به ویژه فلج مغزی کاهش نیافته است.
آیا می دانید که دانشمندان بر این باورند عمل سزارین می تواند افسردگی بعد از زایمان را در مادران بیشتر کند.
آیا می دانید تاکنون ثابت نشده است که افزایش هوش و سطح ایمنی به نوع زایمان مرتبط است و این یک باور غلط است که کودکانی که به روش سزارین متولد می شوند باهوش تر از متولدین زایمان طبیعی هستند .
آیا می دانید یکی از عمده ترین دلیلی که باعث تشدید درد زایمان در مادران باردار می شود ترس و اضطراب مادر باردار از فرایند زایمان است.
با روشهای مختلف می توان این درد را در مادران باردار کاهش داد از جمله :آموزشهای لازم وکافی در طول دوران بارداری و آگاهی مادر باردار از فرایند زایمان،انجام تمرینهای ورزشی مناسب در طول دوره بارداری،تمرینات تنفسی ؛ انجام زایمان بدون درد و...
آیا می دانید که این یک باور غلط است که با انتخاب سزارین، هیچ گونه درد و مشکلی را تحمل نخواهند کرد و این در حالی است که درد و عارضه پس از انجام سزارین ایجاد خواهد شد .
آیا می دانید که در کشور ما سزارین تبدیل به اقدامی تجملی و لوکس شده است و انجام زایمان به این روش برای مادران اعتبار می آورد بدون آن که به عوارض آن فکر کنند و این یک باور غلط است.
آیا می دانید مدت بستری شدن و توانایی بازگشت به کارهای عادی و روزمره بعد از زایمان طبیعی خیلی کمتر از سزارین است و مادرانی که زایمان طبیعی داشته اند زودتر به خانواده خود ملحق می شوند.
آیا می دانید مادرانی که زایمان طبیعی داشته اند در دادن آغوز به نوزاد خود موفق تر هستند چرا که خوردن آغوز یا کلستروم به عنوان اولین واکسن برای کودک منافع بسیاری دارد.
آیا میدانید که پس از زایمان طبیعی، مادران با انجام ورزشهای مناسب ، به مراتب سریعتر از زمانی که سزارین می شوند، می توانند تناسب اندام خود را بدست آورند.
آیا می دانید متولدین با زایمان طبیعی زودتر آغوش گرم مادرشان را احساس و یک رابطۀقوی عاطفی میان مادر ونوزاد بر قرار می شودکه در تکامل احساسی و رفتاری نوزاد در آینده بسیار مهم است.
توصیه های ما به مادران باردار:
مادرانی علاقمند به انجام زایمان طبیعی هستند، می توانند با رعایت نکات زیر از انجام زایمان سزارین جلوگیری کنند.
کسانی که به زایمان طبیعی فکر می کنند باید تمام هم و غم خود را برای سالم پشت سرگذاشتن دوران بارداری خود بگذراند.
۱- به محض مشاهده علایم بارداری در خودتان، به پزشک متخصص زنان و زایمان مراجعه کنید (درصورت عدم دسترسی به متخصص زنان و زایمان به مراکز ارائه دهنده خدمات بهداشتی و درمانی مراجعه کنید) تا مورد معاینه قرار بگیرید. مراجعه منظم مادر به پزشک، در طول دوران بارداری بسیار حائز اهمیت می باشد.
۲- یک مادر در طول دوران بارداری خود باید سعی کند موادغذایی سالم و تازه را مصرف کند. از آبمیوه های آماده که حاوی مواد افزودنی هستند کمتر استفاده کند و آبمیوه تازه مصرف کند. روزانه شش وعده غذایی سبک میل کند. مواد لبنی را زیاد مصرف کند به خصوص شیر را (بهتر است شیر کمچرب باشد). مصرف قند و چربی و نمک خود را تا حد ممکن کنترل کند. هر روز ورزش کند، البته ورزش هایی را که متناسب با دوران بارداری باشد.
رعایت همه این نکات برای کنترل میزان قند خون می باشد، زیرا در صورت بالارفتن گلوکز (قند خون) وزن جنین بالا می رود و شانس زایمان طبیعی نوزاد با وزن بالا، بسیار کمتر از نوزاد با وزن طبیعی می باشد.
۳- اگر مادری هستید که علاقمند به انجام زایمان طبیعی هستید، سعی کنید پزشک متخصص زنانی را انتخاب کنید که آمار انجام زایمان های طبیعی او بیشتر از زایمان سزارین او باشد. متاسفانه برخی از متخصصین زنان و زایمان بدون علت، مادر را به انجام سزارین تشویق می کنند.
۴- می توانید با مراجعه به مراکز ارائه دهنده خدمات بهداشتی از اطلاعات ماما استفاده کنید. اغلب دیده می شود که ماماها اطلاعات خوبی را برای انجام زایمان طبیعی به مادران ارائه می دهند. پس اگر چنین مامایی را یافتید، حتما از اطلاعات او بهره مند شوید.
۵- کسب اطلاعات در خصوص مراقبت های دوران بارداری و آشنایی با علایم اولیه زایمان، برای پدران بسیار حائز اهمیت است. مادر باید همسر خود را تشویق کند تا اطلاعات مناسب و کاربردی را در این خصوص یاد بگیرد تا در صورت مواجهه با علایم اولیه زایمان، مادر را به بیمارستان منتقل کند تا فرصت برای انجام زایمان طبیعی از دست نرود.
۶- پدر باید توجه کند که فراهم کردن محیطی آرام و دور از تنش در خانه در دوران بارداری بسیار اهمیت دارد. معمولا مادرانی که بیشتر تحت حمایت عاطفی همسران خود قرار دارند، علاقمندی شان به زایمان طبیعی بیشتر می شود، زیرا تحمل درد ناشی از زایمان طبیعی برای مادرانی که پشتوانه عاطفی دارند آسان می شود.
۷- اگر مادران آگاهی خود را درباره مضرات سزارین بالا ببرند، شاید رغبت کمتری نسبت به آن نشان دهند. یکی از مشکلات عمده سزارین، مشکلات تنفسی نوزادان به دنیا آمده توسط سزارین است. همچنین میزان افسردگی پس از زایمان در مادران سزارینی بیشتر دیده شده است.
۸- روش های مختلفی برای آماده سازی بدن مادر برای انجام زایمان طبیعی وجود دارد. می توانید این روش ها را از متخصص زنان و زایمان بپرسید و با انجام آنها، بدن خود را برای زایمان طبیعی آماده کنید.
۹- می توانید در کلاس های آمادگی برای زایمان شرکت کنید. توجه داشته باشید که مادران باید برای شرکت در این کلاس ها زودتر اقدام کنند، زیرا در برخی موارد نوزاد زودتر از موعد پیش بینی شده به دنیا می آید و اگر مادر این کلاس ها را نرفته باشد، ممکن است آمادگی زایمان طبیعی را نداشته باشد.
۱۰- در ماه آخر به محض مشاهده درد شدید شکم، احتمال زایمان را بدهید و فورا خود را برای رفتن به بیمارستان آماده کنید.
۱۱- اگر مایل به انجام زایمان طبیعی هستید، هرگز اجازه ندهید فکر زایمان سزارین بر شما غلبه کند. اگر ذهن خود را روی انجام زایمان طبیعی متمرکز کنید، حتما موفق خواهید شد.
۱۲- گاهی مشاهده می شود که برخی والدین به دلیل علاقه به تاریخ خاصی، اصرار می کنند که با انجام زایمان سزارین، نوزاد خود را در آن تاریخ به دنیا آورند که این تفکرات را باید در بین افراد جامعه از بین برد.
۱۳- به محض شروع درد زایمان و تا رسیدن پزشک، باید از روش های طبیعی برای مقابله با دردهای اولیه زایمان استفاده کرد، مثل راه رفتن آرام.
۱۴- با شروع درد زایمان، از مصرف داروهای مسکن (ضد درد) خودداری کنید، زیرا این کار منجر به تاخیر انقباضات رحم مادر شده و انجام زایمان طبیعی را آهسته می کند.
۱۵- به خاطر داشته باشید که هنگام بروز درد زایمان بر خدا توکل کنید، زیرا خدا زایمان طبیعی را برای به دنیا آمدن انسان قرار داده است. پس اگر دردی هم در این مسیر وجود دارد، حتما مزایای زیادی هم دارد.
۱۶- استراحت کردن قبل از انجام زایمان طبیعی بسیار مهم است، زیرا خوابیدن و استراحت کردن سبب ذخیره انرژی مادر برای انجام زایمان طبیعی خواهد شد.
۱۷- هنگام بروز درد زایمان، آرامش خود را حفظ کنید. فک خود را شل نگه دارید و سفت نکنید. گفته می شود باز و شل نگه داشتن فک، ارتباط مستقیمی با باز شدن دهانه رحم و تولد راحت تر نوزاد دارد.
۱۸- هنگام زایمان، مثانه خود را خالی نگه دارید و هر ساعت برای تخلیه آن اقدام کنید.
۱۹- اگر برای اولین بار است که مادر می شوید، باید در نظر داشته باشید که ممکن است زایمان طبیعی طول بکشد. پس خود را برای آن آماده کنید.
۲۰- ذهن خود را بر روی فواید زایمان طبیعی متمرکز کنید. با آگاهی از فواید آن می توانید اعتماد به نفس خود را بالا ببرید.
وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است
http://www.tanzimekhanevadeh.com/health-video/1146-vaginal-birth
وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است
بررسی زایمان، وضع حمل و نفاس طبیعی جهت آشنایی زنان باردار
* علائم شروع زایمان عبارتند از:
درد ناحیه زیر شکم و یا کمر که به تدریج طول مدت درد بیشتر و فاصله بین آن کوتاه تر میشود.
بروز هر نوع ترشح خونی از واژن یا مهبل
آبریزش از مهبل یا واژن
* فرآیند زایمان معمولاً به سه مرحل تقسیم می شود :
مرحلۀ اول : از زمان شروع دردهای زایمانی تا باز شدن کامل دهانۀ رحم می باشد .
مرحلۀ دوم : از باز شدن کامل دهانۀ رحم تا خروج نوزاد می باشد .
مرحلۀ سوم : از خروج نوزاد تا خروج جفت می باشد .
* مرحله اول:
مرحله اول نیز سه قسمت دارد : دردهای ابتدایی، دردهای فعال ، مرحلۀ انتقالی . تمامی مرحلۀ اول ممکن است ۱۲-۱۴ ساعت برای شکم اولها و ۵-۶ ساعت برای مادرانی که قبلاً هم زایمان کرده اند طول بکشد . نیروی انقباضات رحمی ، دهانۀ رحم را باز می کند و میزان این باز شدن معمولاً با سانتیمتر بیان می شود که در معایتۀ داخلی که با یک یا دو انگشت صورت میگیرد ، تعیین می شود . باز شدن کامل دهانۀ رحم ۱۰سانتی متر می باشد .
دردهای ابتدایی : از شروع انقباضات واقعی زایمانی تا هنگامی که دهانۀ رحم ۴ سانتی متر باز شده باشد می باشد .
دهانۀ رحم علاوه بر باز شدن ، نازک هم شده است . این قسمت معمولاً از همۀ مراحل قابل تحمل تر می باشد . و از آنجایی که این قسمت از مرحلۀ اول حدود ۶ ساعت طول میکشد ، بسیاری از خانم ها ترجیح می دهند این مرحله را در منزل به سر ببرند . باز شدن دهانۀ رحم در این مرحله بسیار کندتر از مرحلۀ بعدی است . برای مثال برای عبور ۲ سانتی متر به ۴ سانتی متر زمان بسیار بیشتری می برد تا این که از ۶ سانتی متر به ۸ سانتی متر بروید ، هر چند که در هر دو ، ۲ سانتی متر پیشرفت کرده اید.
درد های فعال : از زمانیست که دهانۀ رحم ۴ سانتی متر باز شده تا هنگامی که به ۷ سانتی متر برسد . وقتی که دهانۀ رحم ۶ سانتی متر باز شد ، انقباضات بسیار قوی تر گردیده اند و دفعات آنها نیز بتدریج افزایش می یابند و زمان بیشتری به طول می انجامند . برای مثال هر دو دقیقه یک انقباض ۶۰ثانیه ای ممکن است رخ دهد . در این مرحله احتمالا ًاحساس گرمی می کنید ، دهانتان خشک می شود ، کمی خسته می شوید و کمرتان نیز درد می گیرد . بهتر است مرتب تغییر وضعیت بدهید ولی به پشت نخوابید . مرتب ادرار کنید( ساعتی یکبار ) و در صورت امکان حولۀ گرمی به کمرتان بگذارید . صورتتان را بشویید ( برای رفع احساس گرما ) و نفسهای عمیق بکشید .
مرحلۀ انتقالی : زمانی است که دهانۀ رحم ۸ سانتی متر باز شد تا وقتی که به ۱۰ سانتی متر برسد . این مرحله به عقیدۀ بسیاری زنان ، دردناک ترین مرحله است و البته خوشبختانه کوتاه ترین مرحله ( معمولاً ۹۰-۲۰ دقیقه طول می کشد ) در این مرحله احساس دفع مدفوع بشما دست می دهد و این نشان می دهد که سر جنین به راست رودۀ شما فشار می آورد و نزدیک زایمان هستید .
سایر علامتهای این مرحله عبارتند از : تحریک پذیری ، نشانۀ خونی ، لرز ، تهوع و استفراغ ، گرفتگی پا و تعریق ( البته ممکن است هیچ یک از این علامتها را نداشته باشید ). سعی کنید بدنتان را شل کنید و نفسهایتان را سریع تر کنید . اگر احساس گیجی می کنید ، درون دستهای بسته تان تنفس کنید . مرتب تغییر وضعیت دهید و در صورت نیاز هیچ اشکالی ندارد که سر و صدا کنید .
ناگهان یک احساس کاملاً متفاوتی به شما دست می دهد . شما یک فشاری در لگنتان حس می کنید و یک تمایل غیر قابل کنترل برای زور زدن به شما دست می دهد . اما اگر دهانۀ رحمتان ۱۰ سانتی متر باز نشده باشد نباید زور بزنید چرا که باعث صدمه زدن به دهانۀ رحم خود می شوید .
با فشارهای شما و انقباضات رحمی ، سر جنین پایین تر می آید و به کف لگن فشار وارد می کند بطوری که با عضلات خارجی این ناحیۀ لگن ، بنام پرینه ، مماس می گردد . همچنانکه سر جنین به آرامی پرینه را متسع می سازد ، شما هم یک احساس ناراحت کننده کشیدگی و سوزش در این منطقه می کنید . خوشبختانه این احساس فقط لحظه ای است چونکه فشار سر جنین به پرنیه یک نوع بی حسی طبیعی ایجاد می کند . این مرحله یک مرحلۀ بسیار بحرانی برای جنین شما می باشد . البته اینجا آخر کار نیست ممکن است این مرحله طولانی شود و تا خروج کامل جنین ۹۰ دقیقه طول بکشد ولی معمولاً کوتاه تر است مخصوصاً اگر در این مرحله عمل چیدن پرنیه ( اپیزیاتومی ) توسط ماما یا پزشک صورت گیرد که باعث می شود مرحلۀ دوم سریع تر انجام شود و فشار کمتری به سر جنین وارد گردد و از پارگی احتمالی عضلات این ناحیه ( که ترمیم آن ها نیز مشکل تر می باشد ) جلوگیری کند .
بعد از اتمام مرحلۀ سوم ، با انجام چند بخیه اپیزیاتومی ترمیم می شود . معمولاً در همۀ شکم اولها این اقدام ( اپیزیاتومی ) صورت می گیرد و اکثر شکم دوم ها نیز بی بهره نیستند ولی شکم سوم ها به بعد معمولاً احتیاجی به این عمل ندارند چرا که عضلات پرنیه شل تر شده اند و مقاومت چندانی در مقابل عبور جنین نشان نمی دهند و مرحلۀ خود به خود سریع تر صورت می گیرد .
* جنین در این مرحله چگونه است ؟
با شروع و پیشرفت دردهای زایمانی ، سر جنین ( که در روزها یا هفته های آخر بارداری وارد لگن شده بود ) به عریض ترین قسمت لگن حرکت می کند و در این حین مرتب تغییر وضعیت می دهد و می چرخد و البته به مثانه و راست رودۀ شما بیشتر فشار وارد می شود .
در طی زایمان و بیشتر در مرحلۀ دوم ، جمجمۀ جنین تحت فشار بدن شما قرار می گیرد و بطور مرتب تغییر شکل می دهد . به همین علت اگر سر نوزادتان کشیده به نظر می رسد و یا قسمتی از آن به نظر تغییر شکل یافته می رسد ، نگران نباشید چون این حالت به علت همین فشارهای لگن به سر جنین ایجاد شده است و بعد از یکی دو روز کاملاً برطرف می شود . استخوان های جمجمۀ جنین در همه جا کاملاً سفت نشده اند و نقاط نرمی بنام فونتانل و یا ملاج در جلو و پشت سر نوزاد وجود دارند . این نقاط نرم به استخوان های جمجمه اجازه می دهند که برخی نقاط بر روی هم بخوابند و در مجرای زایمانی بهتر جای گیرند .
بطور طبیعی نوزاد با سر به دنبا می آید . البته می تواند با پاها ، باسن ، صورت و ابرو ( حالتی بین سر و صورت ) نیز به دنیا بیاید ولی مطلوب ترین حالت همان حالت سر می باشد و از حالتهای مختلف سر ، حالتی بهتر و شایع تر از بقیه است که صورت به پشت مادر باشد .
زایمان نوزاد با پاها ( بریچ ) تقریباً ۳% کل زایمان ها را تشکیل می دهد . در این حالت البته زایمان طولانی تر و مشکل تر خواهد بود ( مخصوصاً درد کمر ) . زایمان طبیعی در این حالت هم برای شما دردناک تر خواهد بود ، هم برای جنین پر خطرتر و البته برای ماما یا پزشکتان هم مشکل تر . بیشتر حالتهای بریچ را سزارین می کنند ( مخصوصاً در شکم اول ها و شکم دوم ها ) .
۷۶۵۷۶۸۷۸۹۷۹۸۷.jpg
* مرحلۀ دوم : تولد نوزاد
برای زایمان احتمالاً شما را به اتاق زایمان و تخت زایمان راهنمایی می کنند ( گاهی با برانکارد می برند ) . احتمالاً تخت زایمانی را در مطب ماما یا پزشکتان دیده اید ، بیشتر شبیه به صندلی بزرگ و بلندی است که دو پایه در انتها دارد که پاهای شما را روی آنها قرار می دهند . ناحیۀ تناسلی شما با مواد ضد عفونی کننده شسته می شود و روی شکم و پاهایتان پارچه های استریلی پهن می گردد .
هنگامی که دهانۀ رحمتان ۱۰ سانتی متر باز شد ، ماما یا پزشکتان به شما می گوید که می توانید به طرف پایین زور بزنید ( معمولاً بطور ناخود آگاه چنین احساسی را خواهید داشت ) . بهتر است زور زدن شما همراه با یک بازدم آهسته باشد . بش از ۶-۵ ثانیه نفستان را حبس نکنید . در صورتی که پس از ۳۰ دقیقه پیشرفتی نکرده اید و جنین نزول نکرده است ( پایین نیامده است ) ، وضعیت سر پا نشستن نیز می تواند کمک کند . نزول جنین در مجرای زایمانی به کمک فشارهای شما و انقباضات ماهیچه های شکمی و دیافراگم ( عضله کف قفسه سینه ) صورت می پذیرد . هر چند این مجرا حدود ۱۰ سانتی متر بیشتر نیست ولی ممکن است ۲۰ دقیقه تا دو ساعت ( در زایمان های مشکل ) طول بکشد تا او این مسیر را طی کند .
هنگامی که سر جنین کاملاً پایین آمد و به پرنیه فشار آورد ، اپیزیاتومی می تواند انجام گیرد . آخرین انقباض قبل از زایمان سر ، احتمالاً باعث یک احساس سوزش و کشیدگی می شود . بعد از تولد سر ، یک شانه و سپس شانۀ بعد و بلافاصله بقیه بدن به دنیا می آید . قسمت مشکل زایمان در درجۀ اول همان سر می باشد . زایمان شانۀ اول نیز مقداری ایجاد درد می کند اما بقیۀ بدن تقریباً به بیرون لیز می خورد .
معمولاً دهان و بینی نوزاد تمیز می شود و شما برای اولین بار صدای گریۀ او را می شنوید ( که هیجان انگیزترین مرحلۀ زایمان و حتی عمرتان می باشد !) در این مرحله نوزاد هنوز از طریق بند ناف به شما متصل است . ماما یا پزشکتان بند ناف را در دست می گیرد و هنگامی که ضربان آن تمام شد اول با دو پنس آن را می بندد و سپس می چیند . سپس یک گیرۀ پلاستیکی در فاصلۀ ۳-۲ سانتی متری شکم نوزاد ، بر روی بند ناف می بندد و بقیۀ آن را می چیند .
از عجایب خلقت است که پس از آن همه سختی و درد و خستگی و احتمالاً بی خوابی ، با تولد نوزاد ، تقریباً همۀ دردها از بین می روند . بخصوص هنگامی که نوزاد کوچک و قشنگ تان را ( که ۹ ماه در انتظار دیدارش بودید ) می بینید ، همۀ درها حتی فراموش می شوند !
البته توجه دارید که کل مدت دردهای ناراحت کننده زایمان طبیعی شاید به اندازۀ مدت یک دندان درد ساده باشد ! ولی متأسفانه همیشه آن چنان از دردهای زایمانی و شدت و مدت آن ها نقل شده است که باعث وحشت مادران جوان می گردد.
* فورسپس و واکیوم ( زایمان با دستگاه )
برخی مواقع ممکن است دردهای زایمانی به خوبی پیشرفت کند ولی در انتها خروج جنین با کمی اشکال مواجه شود و یا از این لحاظ مشکلی نباشد منتها به علت زجر جنین و یا حالت اضطراری دیگری خروج سریع جنین اجباری باشد . در این حالت ممکن است پزشکتان تشخیص دهد که استفاده از فورسپس و یا واکیوم بهتر از اجرای سزارین باشد و البته در بسیاری از موارد هم همینطور است و عوارض آنها کمتر سزارین می باشد ، البته تنها هنگامی که شرایط استفاده از این وسایل وجود داشته باشد که این تشخیص را باید به عهده پزشکتان بگذارید .
یک فاکتور مهم در هنگام به کار بردن هر دو وسیله این است که باید شرایط اجرای سزارین اورژانس مهیا باشد چرا که ممکن است از این وسایل نتیجه به دست نیاید و بیمار فوراً باید تحت عمل سزارین قرار گیرد . احتمال عدم موفقیت با واکیوم بیشتر از فورسپس می باشد و ایجاد ضربه به پوست سر جنین بیشتر است .
مسأله ای که حائز اهمیت است این است که اگر به پزشکتان اعتماد دارید ، مطمئن باشید او فقط در جایی که لازم و ضروری است از فورسپس و یا واکیوم استفاده می کند و همیشه سلامت شما و نوزادتان را نسبت به همه چیز ارجح می داند .
* مرحلۀ سوم : خروج جفت
جفت عضوی است که در طول حاملگی به دیوارۀ رحم متصل است و از طریق بند ناف به جنین وصل می باشد . مسئولیت تغذیه و اکسیزن رسانی به جنین و دفع ضایعات جنین به عهده جفت می باشد .
پس از تولد نوزاد ، انقباض رحم متوقف می شود و می تواند پس از آن همه فعالیت کمی استراحت کند . پس از چند دقیقه دوباره منقبض می شود. این انقباضات جفت را از دیوارۀ رحم جدا کرده و آن را به بیرون هدایت می کنند که معمولاً با خروج مقداری خون نیز همراه می باشد .
پس از خروج جفت ، ماما یا پزشکتان اقدام به ترمیم اپیزیاتومی می کند ( در صورتی که انجام شده باشد ) بخیه ها را با نخهای قابل جذب انجام می دهند که در عرض ۲۰-۱۵ روز جذب می شوند . نوزادتان کاملاً بررسی می شود و به شما داده می شود . بهتر است هر چه زودتر او را شیر دهید . این کار هم ارتباط عاطفی نوزاد و مادر را تقویت می کند ، هم جریان شیر زودتر برقرار می شود و هم رحم زودتر به حالت اولیه بر می گردد ( به علت هورمون های مترشحه در اثر مکیدن پستان ) .
حداقل تا دو ساعت در زایشگاه خواهید ماند و ماما یا پرستار آن بخش، خونریزی رحمی شما را کنترل می کند . در صورتی که رحم شما منقبض شد و خونریزی تان کنترل گشت ، شما را به اتاقتان در بخش منتقل می کنند .
هر چند پس از آن همه تلاش احساس خستگی می کنید ولی احتمالاً برای خوابیدن بیش از اندازه هیجان زده هستید و بعد از خبر دادن به فامیل و آشنایان حتماً بیشتر از هر کاری تمایل دارید عضو جدید خانواده تان نگاه کنید و او را تجلیل نمایید و البته هر کسی هم به دنبال شباهت تازه وارد عزیز با خود می باشد .
* مراقبتهای پس از زایمان:
زمان ترخیص بطور معمول در زایمان طبیعی ۲۴ ساعت بعد از زایمان و در سزارین ۷۲ ساعت بعد از زایمان می باشد. شش هفته اول بعد از زایمان دوران نقاهت یا نفاس نامیده می شود. در این مدت نیز لازم است مادر در روز دهم و روز چهلم پس از زایمان به مراکز بهداشتی مراجعه نماید. تا از نظر وجود علائم خطر مورد بررسی قرار گیرد.
* علائم خطر پس از زایمان:
تب و لرز
خونریزی بیش از میزان قاعدگی در هر زمان یا ادامه خونریزی بیشتر از حد لکه بینی بعد از ده روز
درد و ورم ناحیه بخیه ها
هر گونه درد، قرمزی و تورم پستان ها
لمس توده یا درد و تورم و خروج ترشحات چرکی از محل بخیه ها
خروج ترشحات چرکی و بدبو از مهبل
درد زیر دل یا درد ساق پا
بی اختیاری دفع ادرار و مدفوع، درد یا سوزش هنگام ادرار کردن و تکرار ادرار
افسردگی شدید
سرگیجه و رنگ پریدگی
مرور وقایع زایمان :
مرحله اول یا دردهای زایمانی
در این مرحله با شروع انقباضات رحمی، گردن رحم تدریجا نرم و منبسط می شود تا به۱۰ cm برسد. این مرحله خود به مراحل سه گانه فاز ابتدایی، فاز اکتیو و فاز انتقالی تقسیم می شود.
فاز ابتدایی
فاز ابتدایی فازی است که در آن رحم به صورت منظم منقبض می شود. این انقباضات بر خلاف انقباضات براکستون هیکز که نا منظم و بی درد هستند، به تدریج دردناک می شوند.
ریتم و سرعت زایمان در هر خانم باردار ممکن است خصوصیات مخصوص به خود را داشته باشد. بعضی ها حتی متوجه انقباضات اولیه نیز نمی شوند در حالیکه دهانه رحم چندین سانتیمتر باز شده است. وقتی که گردن رحم شروع به باز شدن می کند، وضعیت آن در لگن تغییر می کند و به سمت جلو آمده و نرم می شود. برای اینکه بتوانید تفاوت این دو را بهتر درک کنید نوک بینی خود را لمس کنید، سفت و عضلانی است؛ حالا لبهای خود را لمس کنید، نرم و شل است. سرویکس یا گردن رحم از حالت سفت به حالت شل در می آید.
چه می توان کرد؟
شما می توانید در خانه چرخی بزنید، برای قدم زدن بیرون روید، یک فیلم تماشا کنید، یک حمام گرم بگیرید. چرت بزنید یا استراحت کنید.. تنقلات میل کنید؛ خوراکی های غنی از کربوهیدرات بهترین انتخاب هستند. اگر انقباضات دردناک است، ماساژ و تکنیک های آرامش بخشی و دوش آب گرم مفید واقع می شوند.
فاز فعال
ماما ها و پزشکان فاز فعال را مرحله ای می دانند که در آن سرویکس باز شده و انقباضات شما نزدیک به هم و قوی تر شده اند. سرانجام فواصل سه یا چهار دقیقه ای به فواصل ۶۰ تا ۹۰ ثانیه می رسند و انقباضات شدید می شوند.
چه می توان کرد؟
زمانی که رفتن به بیمارستان یا زایشگاه از ماندن در خانه بهتر به نظر می رسد، موقع عزیمت است. اگر در خانه زایمان می کنید به مامای خود اطلاع دهید. انقباضات پشت سر هم می آیند، وضعیت های مختلف را امتحان کنید تا ببینید در چه وضعیتی احساس راحتی بیشتری می کنید. تمرین تنفس و تکنیکهای آرامش بخشی در این مواقع مفیدند.
توجه کنید که می توانید یک دوش آب گرم بگیرید که برای کاهش درد بسیار مفید است و همچنین زایمان را سرعت می بخشد. حتی می توانید زایمان در وان آب را انتخاب کنید.
گاهی اتفاق می افتد که در طی زایمان باز شدن سرویکس کند شده یا متوقف می شود. در این هنگام قدم زدن، ماساژ و حتی گریه کردن کمک می کند که اضطراب عاطفی از بین رفته و جریان زایمان سریع تر شود. اگر کیسه اب پاره نشده باشد، ماما با پاره کردن کیسه آب، پروسه زایمان را سرعت می بخشد. می توان از مسکن ها و بی حسی های نخاعی هم استفاده کرد.
فاز انتقالی یا مرحله گذر
طی این فاز سرویکس از ۸ تا ۱۰ سانتیمتر باز می شود. هر بار که انقباض زایمانی شروع می شود ۱ تا یک و نیم دقیقه به طول می انجامد و تقریبا هر ۳ دقیقه تکرار می شوند. این مرحله معمولا دوره سختی از مراحل زایمانی است.
چه می توان کرد؟
زایمان بسیار نزدیک است. وضعیت راحتی را برای خود انتخاب کنید. در فواصل انقباضات آرام باشید. تنفس خود را منظم کنید، از بینی نفس بکشید و از دهان بیرون دهید. اشکالی ندارد اگر بخواهید برای تحمل بهتر درد فریاد بزنید.
مرحله دوم یا تولد نوزاد
در این فاز رحم نوزاد را به بیرون می راند تا از کانال زایمانی یا همان واژن به دنیای بیرون بیاید. در این هنگام همراه انقباضات، شما سر نوزاد را بین پاهای خود حس می کنید. در ابتدای انقباض، نوزاد به بیرون رانده شده و انتهای انقباض کمی به داخل کشیده می شود. وقتی سر نوزاد در واژن قرار می گیرد، ماما از شما می خواهد که کمتر فشار بیاورید تا نوزاد به آرامی بیرون آید و ریسک پارگی در شما کمتر شود. اگر شما قبلا زایمان کرده باشید این فاز برای شما ۵ تا ۱۰ دقیقه طول می کشد. اگر زایمان اول شما باشد این فاز ممکن است ساعتها طول بکشد.
چه می توان کرد؟
به بدن خود توجه کنید. وقتی قدرت دارید زور بزنید. سعی کنید هنگام فشار آوردن نفس خود را حبس نکنید. در هر انقباض چندین بار زور بزنید. از کشش زمین استفاده کنید، ایستاده یا در حالت چمباتمه قرار بگیرید. اگر خیلی خسته شده اید، به پهلوی چپ بخوابید. اگر بی حسی نخاعی دارید، ماما به شما می گوید که چه زمانی زور بزنید. احتمالا وی توصیه خواهد کرد تا زمان دیده شدن سر نوزاد زور نزنید.
مرحله سوم یا خروج جفت
شروع این فاز از زمانی است که نوزاد بطور کامل بیرون آمده و در این فاز جفت بیرون می آید. جفت سیستم حمایتی جنین است که مسئول رساندن مواد مغذی به جنین و دفع مواد زائد از آن می باشد. پس از اتمام مرحله تولد نوزاد، انقباضات تا مدت کمی ادامه می یابد . خروج کامل جفت و ضمائم بیش از ۵ تا ۱۰ دقیقه طول می کشد.
چه می توان کرد؟
شما احتمالا این فاز را حس نمی کنید چون تمام توجه شما به نوزاد معطوف است. گذاشتن نوزاد روی قفسه سینه سبب ترشح هورمونهایی می شود که به جدا شدن جفت از رحم کمک می کنند. در این هنگام شما یا بسیار ضعف داشته و یا بسیار هیجان زده هستید. بعضی از مادران به علت زایمان طولانی و دردناک قادر به توجه کافی به نوزاد نیستند. بیشتر خانمها در این مرحله نیاز به استراحت و تغذیه مناسب دارند.
حال نوزاد خود را تحسین می کنید. دستها و پاهای او را بررسی می کنید. او را در بغل می گیرید. اگر می خواهید نوزاد را با شیر خود تغذیه کنید از همین الان شروع کنید. تعجب نکنید اگر نوزاد تمایلی نشان نمی دهد. اگر حتی او را به سینه تان بفشارید کافیست و او خیلی زود به خوردن شیر تمایل پیدا می کند.
* مزایای زایمان طبیعی بر سزارین:
از نظر پزشکی سزارین یک عمل جراحی بزرگ محسوب می شود و مانند سایر اعمال جراحی نیاز به بیهوشی دارد، خطر ابتلاء به خونریزی، عفونت، احتمال نیاز به انتقال خون و خطرات ناشی از بیهوشی در مادران سزارین شده بیشتر است.
مدت بستری شدن مادر بعد از زایمان طبیعی خیلی کمتر از سزارین است.
مادرانی که زایمان طبیعی دارند در امر شیردهی و دادن آغوز به نوزاد موفق تر هستند. زیرا مادر بلافاصله بعد از زایمان نوزاد خود را در آغوش گرفته و او را شیر می دهد و از همان ابتدا می توان رابطه عاطفی بین مادر و نوزاد برقرار نمود. در حالیکه در زنان سزارین شده نوزاد تا چندین ساعت ازآغوش مادرش دور می ماند.
زایمان طبیعی از نظر اقتصادی به نفع خانواده و جامعه است.
در زایمان طبیعی خانم ها تناسب اندام خود را با انجام ورزش های مناسب سریعتر از مادران سزارین شده بدست می آورند.
منبع:pezeshk.us
وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است
ترس از درد زایمان از مهمترین علتهای امتناع زنان از زایمان طبیعی در کشور ماست. علاوه بر آن باورهای نادرست درباره روند زایمان نیز باعث تمایل آنها به سزارین شده است اما زایمان طبیعی برخلاف تصور این...
آیا زایمان طبیعی ترسناک و خطرناک است ؟ - آکا,زایمان طبیعی, سزارین
آیا زایمان طبیعی ترسناک و خطرناک است ؟
ترس از درد زایمان از مهمترین علتهای امتناع زنان از زایمان طبیعی در کشور ماست.
علاوه بر آن باورهای نادرست درباره روند زایمان نیز باعث تمایل آنها به سزارین شده است اما زایمان طبیعی برخلاف تصور این خانمها، سختتر از عمل سزارین نیست...
شاید اگر مادران باردار بدانند خطرهای سزارین برای جنین 3 برابر زایمان طبیعی است، باعث شود زایمان طبیعی را ترجیح دهند. در اینجا به برخی ترسها و باورهای اشتباه برخی خانمها در مورد زایمان طبیعی میپردازیم.
ترس اول: درد
به هر حال زایمان روندی دردناک است و نمیتوان منکر این موضوع شد. البته ابتدا فاصله دردها زیاد است و مادر به اندازه کافی فرصت استراحت بین آنها را پیدا میکند. از زمانی که فاصله بروز دردها کمتر میشود تا زمان تولد نوزاد، چند ساعت بیشتر طول نمیکشد و درد زایمان هم غیرقابل تحمل نیست.
توصیه پزشک: اگر مادر در مورد زایمان و روند آن اطلاعات کافی داشته باشد، تحمل درد برایش بسیار راحتتر خواهد شد. یکی از کارهایی که بیشتر خانمها هنگام فارغ شدن انجام میدهند، فریادزدن است درحالی که این کار فقط باعث تلف شدن انرژیشان میشود. بهترین کار، تنفس عمیق و زورزدن با آغاز دردهای زایمان است. حتی امروزه خانمها میتوانند با مشاوره با پزشکشان زایمان طبیعی بدون درد را انتخاب کنند. کاملا واضح است که زایمان طبیعی با درد همراه است پس نباید این موضوع را کتمان کرد. نکته مهم اینجاست که مادر بداند این درد لحظهای است و با تولد فرزندش هیچ نشانهای از آن باقی نخواهد ماند.
ترس دوم: مسؤولیت
خیلی از خانمها میگویند قدرت کافی ندارم، ضعیف هستم و فکر نمیکنم بتوانم زایمان طبیعی راحتی داشته باشم به همین دلیل ترجیح میدهم سزارین کنم.
توصیه پزشک: این ترس کاملا طبیعی است و در بیشتر زنان دیده میشود ولی با تولد فرزند، اعتمادبهنفس مادر بالا میرود و این مشکل را فراموش خواهد کرد. پای صحبتها و درددلهای مادر یا اطرافیانی که زایمان طبیعی داشتهاند، بنشینید و در مورد سختی این کار از آنها سوال کنید. بعد سری به خانمهایی بزنید که به تازگی سزارین کردهاند و ببینید کدامیک از زایمان خود راضیترند.
ترس سوم: اگر نتوانم...
اگر نتوانم به اندازه کافی تلاش کنم، اگر فرزندم نچرخد، اگر مشکل لگنی داشته باشم و...
توصیه پزشک: دلیل اینکه خیلی از خانمها به انجام سزارین تمایل دارند، این است که فکر میکنند زایمان طبیعی خطرناک است. متخصص زنان حین زایمان وضعیت جنین را لحظهبهلحظه کاملا بررسی میکند و در صورتی که کوچکترین مشکلی مشاهده کند، برای نجات جان مادر و جنین عمل سزارین را پیشنهاد میدهد. دلیل سختی زایمان طبیعی بهخصوص در دوران ما، ورزش نکردن کافی خانمها و ضعیف بودن عضلاتشان است. این ترس بهخصوص برای کسانی که تا به حال زایمان نداشتهاند، طبیعی است اما در خانمهایی که برای دومین بار زایمان میکنند، این ترس فقط زمانی به وجود میآید که زایمان اولشان زایمان سختی بوده باشد. باید به متخصص زنان اطمینان کافی داشت و پذیرفت اگر عدم پیشرفت روند زایمان دلیل پاتولوژیک داشته باشد، پزشک تصمیم درستی خواهد گرفت.
ترس چهارم: آسیب
برخی خانمها فکر میکنند فشار ناشی از زایمان طبیعی و عبور جنین از کانال زایمان ممکن است به او آسیب برساند.
توصیه پزشک: زایمان روندی کاملا طبیعی است و عبور از کانال زایمان به هیچوجه برای جنین خطرناک نیست. هنگام زایمان ماما وضعیت جنین را مدام بررسی میکند و با مشاهده هرگونه احتمال خطر موضوع را به متخصص زنان اطلاع میدهد تا اقدامهای لازم انجام شود. مادر باید مطمئن باشد که زایمان طبیعی برای جنین بسیار سالمتر و کمخطرتر از سزارین است. قبل از زایمان میتوان به کمک سونوگرافی از سلامت جنین مطمئن شد اما نکته مهم این است که خانم باردار به پزشک اطمینان کامل داشته باشد و در جریان زایمان خود را به او بسپارد. اگر خانمی به شدت از مرگ جنین یا مرگ خود حین زایمان هراس دارد، باید با یک روانشناس یا روانپزشک مشاوره کند و علت ترس خود را بیابد و آن را از بین ببرد.
ترس پنجم: زایمان زودرس
بعضی خانمها از دردهای کاذب زایمان میترسند و گمان میکنند ممکن است زمان زایمان زودتر از موعد فرارسد و کسی نباشد که به آنها کمک کند.
توصیه پزشک: اگر خانم در مورد دردهای زایمانی اطلاعات کافی داشته باشد، میتواند آن را از دردهای کاذب تشخیص دهد. احتمال زایمان زودرس جز در موارد خاص بسیار پایین است ولی آمار نشان میدهد دوسوم زنان قبل از زمان موعد زایمان به بیمارستان مراجعه میکنند تا بستری شوند. روند زایمان طولانی است و با آغاز دردها فورا اتفاق نمیافتد. خونسردی خود را حفظ کنید و با آغاز درد با اورژانس تماس بگیرید تا شما را به بیمارستان برساند.
بارداری و زایمان علائم بارداری علائم زایمان - salamatnews.com