دندان در آوردن کودکان:توجه به دندانهای شیری کودکان

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com

دندانهای شیری حدود پنج تا شش ماهگی در دهان کودک ظاهر می شوند و تا حدود 12 سالگی یا حتی دیرتر باقی می مانند. این دندانها درست مثل دندان افراد بزرگسال نقش مهمی در سلامت کلی بدن دارند. کودک از همان اوایل برای جویدن غذا، تلفظ کلمات، حفظ زیبائی صورت و سلامت بافت هی لثه و استخوان به دندانهای سالم نیازمند است.

دندانهای شیری حدود پنج تا شش ماهگی در دهان کودک ظاهر می شوند و تا حدود 12 سالگی یا حتی دیرتر باقی می مانند. این دندانها درست مثل دندان افراد بزرگسال نقش مهمی در سلامت کلی بدن دارند. کودک از همان اویل برای جویدن غذا، تلفظ کلمات، حفظ زیبائی صورت و سلامت بافت های لثه و استخوان به دندانهای سالم نیازمند است.

تحقیقات نشان داده که کودکانی که دارای دندانهای شیری سالم تر ی هستند، بعدها نیز شانس بیشتری برای داشتن دندانهای زیباتر و سالم تر دائمی دارند.

دندانهای شیری از همان ماه های اولیه در آمدن، می توانند دچار پوسیدگی بشوند. یکی از موارد بسیار شایع پوسیدگی دندان در کودکان زیر سه سال در اثر استفاده مکرر از شیشه شیر یا لیوان های نی دار مخصوص بچه ها و یا حتی شیر مادر به خصوص قبل از خواب و یا هنگام خواب کودک است(Early Childhood Caries) . در هنگام خواب محیط دهان کودک بسیار خشک و به شدت آماده ا یجاد پوسیدگی دندان است.

تغذیه شیر مادر، استفاده از شیشه شیر حاوی شیر یا آب میوه و یا هر نوشابه دیگر غیر از آب بعد از یک سالگی باید بسیار محدود شود. هرگز بری ساکت و آرام کردن کودک خود از مواد غذایی به طور نا مناسب استفاده نکنید.

هر نوع تغذیه کودک( شیشه شیر یا شیر مادر) قبل از خواب باید پیان یافته و دندانها مسواک زده شوند تا کودک با دندانهای تمیز به خواب رود.

تمیز نگه داشتن دندان کودک شما

از همان ماههای اولیه، تمیز کردن دهان و زبان را آغاز کنید. بعد از هر بار تغذیه، دهان کودک خود را با آب ولرم و گاز استریل تمیز کنید. بعد از در آمدن دندانهای شیری از مسواک های کوچکی که روی انگشت سوار می شوند و پرزهای بسیار کوتاه دارند، می توانید استفاده کنید و به تدریج به مسواک های مخصوص کودکان برسید. در اویل فقط از آب گرم استفاده کنید اما از حدود دو سالگی مقدار بسیار کمی خمیر دندان هم می توان استفاده کرد.

اهمیت تغذیه در پیشگیری از پوسیدگی دندانها

تحقیقات در سالهی اخیر نشان داده که تعداد دفعاتی که هر نوع ماده غذائی بجز آب وارد دهان می شود، به اندازه مسواک زدن و بهداشت دهان حائز اهمیت می باشد.

افرادی که علاقمند به خوردن به مقدار کمتر اما دفعات بیشتر هستند، بیشتر دچار پوسیدگی دندان می شوند. اگر تعداد دفعات تغذیه را طوری تنظیم کنیم که حدود دو ساعت دهان در حال استراحت بوده و هیچ نوع ماده غذائی در اطراف دندانها نباشد، شانس کمتری برای یجاد پوسیدگی خواهد بود. همچنین مواد غذیی چسبنده، نظیر میوه هی خشک(کشمش، لواشک،....) مدت زیادتری در اطراف دندان می مانند و به خصوص در کودکان یجاد پوسیدگی بیشتری می کنند.

برای سالم نگه داشتن دندانهای کودک چه باید کرد؟

1- از ماه های اولیه تولد تمیز کردن دهان کودک را آغاز کنید.

2- از دادن شیر یا هر نوشابه دیگر بجز آب به طور مداوم خودداری کنید.

3- از دادن شیر یا هر نوع غذا به کودک در هنگام خواب بپرهیزید.

4- کودکان نیز مثل بزرگسالان باید با دندان های تمیز به خواب بروند.

5- حداقل دو ساعت بعد از هر غذا به دندانها استراحت داده از دادن غذا و نوشابه به کودک خود خودداری کنید. آب آشامیدنی همیشه مناسب است.

6- استفاده از مواد نشاسته ی و قندی را بجز در مواقع صبحانه،ناهار و شام محدود کنید.

7- برای تغذیه کودک خود برای زمان های بین غذا از سبزیجات و میوه های تازه، پسته، بادام، پنیر و گردو می توانید استفاده کنید.

چه زمانی باید کودک را به نزد دندانپزشک برد؟

از آنجایی که بسیاری از کودکان می توانند قبل از دو سالگی دچار پوسیدگی دندان شوند، انجمن دندانپزشکان اطفال در آمریکا پیشنهاد می کند،کودکان خود را حدود یک سالگی به نزد دندانپزشک اطفال ببرید و برای بهداشت دندانها کمک بگیرید.

مطالب پیشنهادی

بررسی اثرات کافئین بر بدن
عوارض شیرین کنندههای بدون کالری
فست فود زیر ذره بین کارشناسان حوزه سلامت
ویژگی های ظروف آشپزی و اثر آن در پخت غذا

دندان در آوردن کودکان:دندان درآوردن کودکان و کاهش درد آن

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

                                  http://maktoobshop.com

از کمپرس سرد استفاده کنید
کمپرس سرد فقط برای رگ‌ به رگ شدن پا و کاهش تورم و درد مناسب نیست، بلکه می‌توان از آن برای کاهش دردهای دهان و دندان نیز استفاده کرد. یک تکه پارچه تمیز و خیس را داخل یک کیسه نایلونی بگذارید و به مدت یک ساعت داخل فریزر قرار دهید. برای نرم‌تر شدن آن می‌توانید پارچه را در ظرف حاوی چای بابونه غوطه‌ور کنید. چای بابونه هم به آرام شدن کودک کمک می‌کند و هم باعث می‌شود تا راحت‌تر بخوابد. وقتی که پارچه را از داخل کیسه درآوردید، کودک‌تان از جویدن آن و فشار دادنش در بین لثه‌ها لذت می‌برد، چرا که پارچه را به اطراف لثه‌هایش ماساژ می‌دهد و سردی آن باعث کرختی لثه و کاهش احساس درد می‌شود.
استفاده از دندان‌گیر
می‌‌توانید یک دندان‌گیر یا پستانک را نیز در یخچال بگذارید تا کاملاً خنک شود؛ اما دندان گیر را اصلا در فریزر نگذارید، چرا که به شدت سفت و سخت می‌شود و می‌تواند به دهان کودک آسیب برساند. اگر کودک‌تان شروع به خوردن مواد غذایی جامد نموده است، می‌‌توانید برخی میوه‌های فریز شده را به اشکال مختلف و متنوع درآورید و به دست کودک خود بدهید. مثلا یک تکه بزرگ هویج فریز شده انتخاب خوبی است، زیرا کودکتان هم می‌‌تواند به راحتی آن را در دست بگیرد و هم سردی هویج به کاهش درد لثه‌هایش کمک می‌کند.
فشار
کودکان خردسال و نوزادان به هنگام دندان در آوردن دوست دارند چیزی را روی لثه‌های‌شان فشار دهند. این کار باعث می‌شود ذهن‌شان مشغول احساس درد دندان درآوردن نشود. اگر کودک کوچک شما هیچ چیز سرد و خنکی را قبول نمی‌‌کند تا روی لثه‌اش بکشد، یک دندان‌گیر معمولی به او بدهید تا آن را بر روی لثه‌اش بکشد. دندان‌گیرها معمولا حالت موجی دارند. بهتر است یا این دندان‌گیرها را امتحان کنید یا آنکه دستان خود را بشویید و با انگشت تمیز روی لثه او بکشید. احساس فشار روی لثه‌اش به او حس خوشایندی می‌دهد و از صدایی که با کشیدن انگشت روی لثه‌اش به وجود می‌آید لذت می‌برد.
اغلب والدین سعی می‌کنند در اینگونه مواقع از داروهای بی‌حس کننده (ژل‌ بی‌حسی یا کرم بی‌حسی) استفاده کنند تا درد دندان درآوردن تقلیل یابد. هنگام خرید این داروها دقت کنید انواع بدون بنزوکائین را تهیه نمایید، زیرا وجود بنزوکائین در این محصولات بی‌حس کننده می‌تواند برای کودک خطرناک باشد. بنزوکائین باعث ایجاد شرایطی می‌شود که در آن میزان اکسیژن خون به شدت کاهش می‌یابد. بنزوکائین را نباید به هیچ‌وجه برای کودکان زیر دو سال استفاده کرد. یک خطر دیگر در مورد مصرف این نوع داروها این است که شما نمی‌توانید دارو را درست در محل مورد نظر بمالید و حتماً به سایر بخش‌ها نیز مالیده می‌شود. حتی نوزاد بخشی از آن را قورت می‌دهد (از طریق بزاق دهان) و از این راه گلوی او بی‌حس می‌شود و سخت‌تر می‌تواند شیر بنوشد، آب دهانش را قورت بدهد و حتی غذا بخورد.
مسکن‌ها
اگر هیچ یک از این موارد در مورد کودک شما کارساز نبود، نیاز به یک کاهش دهنده درد (مسکن) دارید. معمولاً پزشکان مصرف داروهایی مثل استامینوفن را توصیه می‌کنند، اما دقت داشته باشید که هیچ‌گاه به شیرخواران زیر سه ماه بدون تجویز پزشک هیچ دارویی ندهید. در مورد نوزادان شش ماهه، می‌توانید با نظر پزشک مسکن‌ دیگری استفاده کنید. به خاطر داشته باشید که این داروها می‌‌توانند معده را تحریک کنند و مشکلاتی را به وجود آورد؛ مثل بالا آوردن غذا و شیری که نوزاد خورده است. آسپرین یکی دیگر از مسکن‌هاست، اما نباید کودکان، نوجوانان و جوانان زیر 19 سال به طور سرخود از آن استفاده کنند. آسپیرین را به کودک خود ندهید و آن را روی لثه‌اش نمالید، چرا که ممکن است باعث بروز یک بیماری خطرناک (سندرم ری) شود و زندگی‌اش را تهدید کند.
درمان‌های دارویی
برخی روش‌های درمانی خانگی تاثیر زیادی درکاهش التهاب و درد ناشی از دندان درآوردن در کودکان می‌شوند، اما بیشتر متخصصان معتقدند این روش‌های درمانی علاوه بر تمام مزایایی که دارند، گاهی اوقات خطراتی نیز خواهند داشت. این داروها باید در بسته‌بندی‌های سالم و مطمئن نگهداری شوند و کاملاً سالم و بی‌خطر باشند. قبل از آنکه مصرف دارو را شروع کنید، موضوع را با پزشک در میان بگذارید.
علائم و نشانه‌های دندان درآوردن
نوزادان و کودکان با علائم متفاوتی دندان درمی‌آورند. میزان درد دندان درآوردن نیز در آنها متفاوت است. این علائم چند روز ادامه دارند. برخی کودکان خوش‌شانس هستند که به هنگام دندان درآوردن رنج و عذاب زیادی متحمل نمی‌شوند. یک‌سوم از کودکان آب دهان‌شان سرازیر می‌شود، یک‌سوم دیگر از کودکان کج‌خلق و تندمزاج می‌شوند و یک‌سوم مابقی نیز دچار مشکلات مربوط به خواب می‌شوند.
برای آنکه کودک‌تان به راحتی دندان درآورد و دچار درد و ناراحتی نشود، بهتر است روش‌های زیر را امتحان کنید:
بیرون زدن نوک دندان از زیر لثه
تورم لثه
تلاش کودک برای جویدن و مکیدن هر چیزی که در دست دارد
سرازیر شدن آب دهان
کج‌خلقی
مالیدن صورت
مشکلات مربوط به خواب (بدخوابی)
امتناع از غذا خوردن
مالیدن گوش‌ها
اگر متوجه چند نشانه از نشان‌های فوق در کودک‌تان شدید، احتمالاً به زودی متوجه دندان درآوردن او نیز خواهید شد. اگر کودک‌تان طی این روزها دچار اسهال، تب و آبریزش بینی شده است، آن را نشانه خاص دندان درآوردن قلمداد نکنید؛‌ به‌خصوص اگر این موارد بیشتر از 24 ساعت ادامه یابد؛ ‌چرا که دندان درآوردن باعث اسهال و تب نمی‌شود. با این وجود اغلب والدین می‌گویند که دندان درآوردن کودک‌شان به صورت مستقیم با این نشانه همراه بوده است؛ ولی هنوز هیچ‌گونه دلیل علمی این ادعا را اثبات نکرده است. در صورت بروز این علائم، کودک خود را نزد پزشک ببرید.
چه زمانی دیر دندان درآوردن باید باعث نگرانی والدین شود؟
معمولاً نخستین دندان سفید و شیری کودک در 10-4 ماهگی بیرون می‌زند، اما اگر کمی هم دیرتر شد، جای هیچ‌گونه نگرانی نیست. اگر دندان‌های کودک‌تان بسیار کند و دیر به دیر ظاهر می‌شوند، اما رشد استخوانی، پوستی و موهای او کاملا طبیعی است، باز هم جای نگرانی نیست. اگر کودک‌تان تولد یکسالگی‌اش را پشت سر گذاشته اما هنوز دندانی درنیاورده است، او را نزد پزشک ببرید. حتی گاهی اوقات دندان‌های دائمی کودکان 9-8 ساله نیز می‌افتد. در چنین مواقعی بهترین کار این است که به یک متخصص دندانپزشک و یا یک اُرتودنتیست مراجعه کنید. دیر دندان درآوردن در کودکانی که سیر طبیعی رشد خود را سپری می‌کنند، نشانه خطر نیست. در ضمن دندان‌هایی که دیرتر درمی‌آیند، دیرتر پوسیده و خراب می‌شوند. بهترین کار مراجعه دندانپزشک از زمان رویش اولین دندان شیری یا یکسالگی است.
 نوشته دکتر سارا کاشانچی
منبع:ninipage.com

مطالب پیشنهادی

بررسی اثرات کافئین بر بدن
عوارض شیرین کنندههای بدون کالری
فست فود زیر ذره بین کارشناسان حوزه سلامت
ویژگی های ظروف آشپزی و اثر آن در پخت غذا

نگهداری از نوزاد:نگران دندان درآوردن کودک خود نباشید!

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com

دهان برای کودک، کانال ارتباطی و احساسی بسیار خوبی است که او را با دنیای اطراف خود ارتباط می دهد. دهان باعث رشد فکری و جسمانی کودک می شود. او از دهان خود برای برقراری ارتباط با مادرش و دیگران و بازگو کردن نیازهای خود و کشف دنیای پیرامون خود استفاده می کند. اما وقتی دندان های سختی در دهان نرم او رویش می کنند و این دندان ها در اثر ایجاد سوراخی حساس و دردناک می شوند آن زمان است که یک اتفاق مهم در زندگی کودک رخ داده است. بیرون آمدن دندان در حقیقت به معنی حرکت دندان از محل تشکیل آن در داخل استخوان فک و رسیدن به وضع و موقعیت خاصی در دهان است تا در آن وضعیت اعمال طبیعی خود را انجام دهد. بیرون آمدن اولین دندان کودک برای هر خانواده شوق و شعفی خاص به همراه دارد. همان طور که راه افتادن و زبان باز کردن کودک مایه خرسندی و شادی است دندان درآوردن نیز توجه پدر و مادر را به خود جلب می کند. بیرون آمدن دندان غالباً هیچ گونه درمان و دخالتی لازم ندارد، اما گاهی ناآرامی و گریهٔ کودک اسباب نگرانی والدین می شود. کودک معمولاً بی تاب و بی قرار و تحریک پذیر می شود، دست و هر چیزی را که به دست او می رسد به دهان خود می برد، بزاق دهان او زیاد می شود، کم اشتها شده و خوب غذا نمی خورد زیاد گریه می کند، ناآرام و بی خواب می شود و گاهی مختصری هم تب می کند، آب دهانش بر روی صورت او ریخته و باعث پوسته پوسته شدن و قرمزی پوست صورت او می گردد. بعضی مادران شکایت دارند که کودک آنها به علت دندان درآوردن اسهال نیز گرفته است. برای آرام کردن کودک می توان با یک انگشت تمیز لثه را ماساژ داد. گاهی اوقات کودک با گاز گرفتن یک تکه نان برشته احساس آرامش و راحتی می کند. در صورت ادامه یافتن ناراحتی، دندانپزشک با تجویز دارو می تواند کودک را آرام نماید به هر حال هرچند دندان درآوردن ممکن است چند روزی برای کودک ایجاد ناراحتی نماید، ولی هنگامی که دندان در دهان ظاهر می شود همه این ناراحتی ها خودبه خود برطرف می شود.

مراقبت از دندان های کودک

مراقبت از دهان کودک را باید از ابتدای زندگی کودک شروع کنید؛ قبل از اینکه اولین دندان او درآید، عوامل اصلی ای وجود دارند که در دوران شیردهی مادر و یا در دوران بارداری باید به آن توجه نمود، چون در سلامتی دهان و دندان های کودک در آینده مؤثر هستند. به عنوان مثال مصرف داروهای آنتی بیوتیک و یا تتراسایکلین در این دوران باعث تغییر رنگ دندان های کودک می شود. زمان آسیب پذیری دندان های کودک حدوداً از ۶ماهگی است، که والدین باید مراقبت های لازم را از دهان و دندان های کودک خود به عمل آورند. این مراقبت ها شامل طریقهٔ نگهداری شیشه شیر کودک و میزان مصرف فلوراید و چگونگی دادن مایعات شیرین به کودک است که اگر به طریقهٔ درست عمل نشود به دندان های کودک آسیب می رساند.

به دلیل اینکه مایعات شیرین مانند شیر، آبمیوه، غذای آمادهٔ نوزادان به وسیلهٔ شیشه شیر به کودک داده می شود، اگر مدت زمان زیادی از شیشه شیر استفاده شود، فاسد می شود.

در مورد دندان های کودک نیز مواد شیرین مایعاتی که به کودک می دهید در اطراف دندان های او انباشت شده و تشکیل پلاک دندانی را می دهد و یا ممکن است حفره ای در دندان کودک به مرور زمان ایجاد شود که در ابتدا دندان های جلو، بالا و پائین دچار این مشکل می شوند. برای اینکه به دندان های کودک شما آسیب نرسد، نباید بگذارید او با شیشهٔ شیر و یا آبمیوه همان طور که در دهانش است، بخوابد چون قند موجود در محتویات شیشه توسط باکتری های پلاکت دندانی، تبدیل به اسید می شود، اسید فوق به مینای دندان می چسبد و کم کم آن را تخریب می کند. در بیداری، جریان بزاق مقدار زیادی از اسید فوق را می شوید، اما در هنگام خواب میزان بزاق کم بوده و این عمل کمتر انجام می شود. اگر کودک شما قبل از آنکه به خواب رود عادت استفاده از شیشه دارد آن را با آب سرد پر سازید تا از پوسیدگی دندان های او بعد از خوردن مایعات شیرین جلوگیری شود. اگر کودک از شیر مادر تغذیه می کند بعد از هر بار شیر خوردن دندان ها و لثه های کودک را با پارچهٔ تمیز و گازاستریل تمیز کنید. مراقب باشید که این عمل باید به آرامی و با احتیاط انجام شود تا به دهان کودک و لثه های او آسیب نرسد.

مصرف فلوراید در کودکان

فلوراید یک مادهٔ معدنی است که به میزان خیلی کم برای سلامتی و رشد متعدل بدن موردنیاز است و در خاک، گیاهان و آب موجود است. چای، قهوه و ماهی به مقدار قابل ملاحظه ای فلوراید دارند. برای کاهش پوسیدگی دندانی، فلوراید تأثیر زیادی دارد. در مناطقی که میزان فلوراید آب آشامیدنی کم است افراد باید فلوراید را به اشکال مختلف قرص، قطره، دهانشویه و خمیردندان حاوی فلوراید دریافت کنند. فلوراید در ساختمان مینای دندان ها در هنگام تشکیل شدن تأثیر داشته و آنها را نسبت به پوسیدگی مقاوم می کند و با جلوگیری از تشکیل پلاک دندانی باعث کاهش پوسیدگی ها می شود. مصرف فلوراید در کودکان از زمانی که کودک شروع به دندان درآوردن می کند برای او مفید است. البته به خاطر داشته باشید اگر به داشتن فلوراید در آب مصرفی خود شک دارید با دندانپزشک مشورت کنید تا برای کودک شما در صورت نیاز فلوراید تجویز کند.

نگرانی والدین از رویش دندان های کودکان

بیشتر والدین نگران تأخیر در رویش دندان های کودکان خود هستند. زمان طبیعی برای رویش دندان های کودکان بین سنین ۷ ۵ ماهگی است. ولی یک کودک ممکن است خیلی زودتر از موعد مقرر دندان درآورد مثلاً در یک ماهگی و یا رویش دندان او تا سن ۵/۱ سالگی به تأخیر بیفتد. به طور کلی باید گفت دندان های پائینی زودتر از دندان های بالائی رویش می کنند. البته رویش دندان های کودکان تا حدی به جنسیت آنها هم مربوط می شود. مثلاً دخترها زودتر از پسرها دندان درمی آورند. تأخیر در رویش دندان ها ممکن است به سوءتغذیه، استخوان های نرم و یا ترشح هورمون های رشد و اختلال در ترشح غدد تیروئید مربوط شود. تقریباً از هر ۲هزار کودک یک کودک ممکن است دارای دندان های زایشی باشد (دندان هائی که در هنگام تولد همراه با کودک است) که این دندان ها اغلب اضافی هستند و قبل از کشیدن این دندان ها باید از آنها عکس گرفته شود (رادیوگرافی) و در صورتی که دندانپزشک تشخیص داد که باید کشیده شوند اقدام به این کار نمود. دندان هائی که از بدو تولد با کودک است ممکن است به دلیل تغذیهٔ نامناسب و یا دلایل دیگر دردناک شود و یا این دندان ها ممکن است به دلیل مشکلات هورمونی نظیر پرکاری غدهٔ تیروئید باشد. البته توجه داشته باشید اگر دندان های دائمی قبل از افتادن دندان های موقتی (شیری) درآیند باید طبق دستور دندانپزشک دندان شیری کشیده شود تا دندان دائمی هنگام رویش بدشکل نشود.

مطالب پیشنهادی

سرطان سینه و تمامی گفتنی های آن

نقش مردان در زمینه بهداشت باروری همسران
کاهش مرگ و میر زنان باردار با برنامه مادری ایمن
مادران شاغل و نگهداری کودکان

تمرینات ورزشی در دوران حاملگی و قبل از زایمان

حقایقی در باره ایدز و لزوم آموش جنسی

وقتی بچه‌ها دندان درمی‌آورند

دندان در آوردن یکی از مراحل تکامل کودک است و معمولا از حدود ۶ ماهگی آغاز می‌شود. این دندان‌ها تا سن ۳ سالگی کامل می‌شوند و تا این زمان معمولا کودک ۲۰ دندان درآورده است. اولین دندان‌ها …

دندان در آوردن یکی از مراحل تکامل کودک است و معمولا از حدود ۶ ماهگی آغاز می‌شود. این دندان‌ها تا سن ۳ سالگی کامل می‌شوند و تا این زمان معمولا کودک ۲۰ دندان درآورده است. اولین دندان‌ها معمولا دندان‌های جلو در فک پایین هستند. دندان درآوردن معمولا در کودکان دورانی همراه با درد و ناراحتی و گاهی همراه با افت وزن و بهانه‌گیری و گریه است. در این مدت معمولا گریه‌ها و نق‌نق بچه‌ها، خیلی از والدین را بی‌حوصله و کلافه می‌کند. بد نیست درباره این دوران، بیشتر بدانید...

مقدمات دندان‌ درآوردن در رحم آغاز می‌شود. هنگامی‌که کودک در رحم مادر است، جوانه‌های دندان‌ها شکل می‌گیرد. این جوانه‌ها بین ۳ تا ۱۲ ماهگی، به تدریج از زیر سطح لثه کودک بیرون می‌آید اما در بیشتر کودکان اولین دندان در حدود ۶ ماهگی مشاهده می‌شود که در همین زمان هم غذاهای معمولی به رژیم غذایی کودک افزوده می‌شود.

نشانه‌های دندان درآوردن

بعضی از کودکان بیش از حالت معمول بهانه‌گیر می‌شوند. این به دلیلی ناسور شدن، درد و تورم لثه قبل از بیرون زدن دندان‌ها است. این نشانه‌ها معمولا سه تا پنج روز پیش از نمایان شدن دندان‌ها ایجاد شده و به محض اینکه دندان از لثه بیرون می‌آید، ناپدید می‌شوند اما برخی از بچه‌ها هم هستند که اصلا علایم دندان درآوردن در آنها بروز نمی‌کند. بعضی بچه‌ها انگشت و یا اسباب‌بازی‌های خود را گاز می‌گیرند تا با فشار روی این وسایل کمی از درد آنها تسکین پیدا کند. برخی از بچه‌ها هم از خوردن غذاها به دلیل درد امتناع می‌کنند. خروج بیش از حد آب دهان در تعدادی از کودکان اتفاق می‌افتد که این ممکن است سبب بروز بثوراتی روی چانه و صورت آنها شود. دندان‌ها یکی پس از دیگری درمی‌آیند. دندان‌های جلوی پایین ابتدا درمی‌آیند، سپس دندان‌های پیشین بالا و نهایتا دندان‌های عقبی.

از دست شما چه کمکی ساخته است؟

والدین در بیرون آمدن دندان‌ها نقشی ندارند اما رعایت این نکات به کودک شما کمک می‌کند تا هنگام دندان درآوردن احساس بهتری داشته باشد و کمی از دردهای او تسکین یابد:

به کودک مسکن خفیفی بدهید که مناسب سن او باشد. البته می‌توانید با مشورت با دندانپزشک از داروهایی مثل استامینوفن و ایبوپروفن بدهید که با این کار کودک هم راحت می‌شود.

هرگز به کودکان زیر ۲۰ ماه آسپیرین ندهید چرا که ممکن است سبب بروز اختلالاتی مثل بیماری ری شود که بسیار بیماری جدی است.

به کودک وسیله‌ای نرم یا اسباب‌بازی پلاستیکی نرمی بدهید که در عین حال که تمیز است، کودک با گاز گرفتن و مالیدن آن به لثه کمی احساس راحتی پیدا کرده و خارش و درد لثه‌اش را برطرف کند.

خیلی از بچه‌ها چنین وسایلی را خود پیدا می‌کنند اما مراقب باشید وسیله‌ای که کودک به دهان می‌برد هم تمیز بوده و هم به اندازه‌ای کوچک نباشد که سبب خفگی او شود.

بسیاری از والدین از درمان‌های دیگری نیز استفاده می‌کنند. در داروخانه‌ها ژل‌هایی وجود دارد که روی لثه‌های کودک مالیده شده و با ایجاد بی‌حسی درد کودک تسکین پیدا می‌کند. اگر می‌خواهید از این ژل‌ها استفاده کنید، حتما برای اطمینان از ایمن بودن آنها با پزشک مشورت کنید.

می‌توانید یک حلقه نرم پلاستیکی را درون یخچال قرار دهید و پس از خنک شدن آن را به کودک بدهید تا آن را به لثه‌هایش بکشد. استفاده از این وسیله خنک‌ کمی از ناراحتی کودک را برطرف می‌کند.

مراقبت از دندان‌های تازه

با بیرون آمدن اولین دندان‌ها، تمیز کردن آنها به عهده والدین است. در سال اول لازم نیست دندان‌ها مانند بزرگسالان تمیز شوند اما می‌توانید یک مسواک کوچک و مناسب سن کودک برایش تهیه کنید و بعد از خوردن غذا و شیر با کمی آب دندان‌های او را آرام تمیز کنید. در ۱۸ ماهگی، کودک ممکن است آمادگی لازم برای یادگیری شستن دندان‌هایش را داشته باشد، با این حال باید به او کمک کنید تا دندان‌هایش را تمیز کند. می‌توانید از خمیردندان مخصوص کودک هم استفاده کنید. البته کودک نیازی به خمیردندان ندارد اما می‌توانید بعد از مصرف مواد غذایی شیرین فورا دندان‌هایش را بشویید. یادتان باشد که در ۳ سالگی بعد از اینکه همه دندان‌های شیری درآمد، او را به طور منظم‌ نزد دندانپزشک ببرید.

نگران نباشید

دندان درآوردن جزو فاکتورهای کنترل رشد و نمو کودک نیست و همانند قد و وزن و دور سر کودک که لازم است هر ماه تا یک سالگی کنترل شود، اهمیت چندانی ندارد. لازم نیست والدین در مورد زمان دندان درآوردن کودک خود نگران باشند چون دندان درآوردن در کودکان بسته به عوامل ارثی متفاوت بوده و در هر کودکی با کودک دیگر فرق دارد. همه کودکان چه زود و چه دیر تا ۳ سالگی همه دندان‌هایشان کامل می‌شود. شما در صورتی باید نگران دندان‌های کودک خود باشید که رشد دندان‌ها غیرمعمول و نامناسب باشد و با ناهنجاری‌هایی همراه باشد.

ترجمه: سهیلا عابدین