تغذیه کودکان دبستانی

بسیاری از بیماریهای دوران بزرگسالی مانند بیماریهای قلبی و عروقی٬ افزایش فشارخون٬ بعضی از سرطانها٬ افزایش چربی خون و دیابت، به نحوه تغذیه دوران کودکی برمی گردد. امروزه این گونه بیماری ها، بدلیل مصرف غذاهای پرچرب و فوری به میزان فراوان، حتی در کودکان 10 سال به بالا نیز مشاهده می شوند.

از آنجا که عادات غذایی از دوران کودکی شکل میگیرد، بنابراین اصلاح عادات غذایی این دوران میتواند از بروز این بیماریها در بزرگسالی پیشگیری کند.

عوامل موثر بر رشد در کودکان و نوجوانان به ترتیب عبارتند از:

١- وراثت ( ژنتیک)

٢- تغذیه

٣- بیماریهای مزمن

٤- عوامل روحی- روانی

٥- هورمونها (از قبیل هورمون های تیروئید، رشد، جنسی)

٦- فصل (در برخی فصول رشد کندتر و در برخی فصول سریعتر می شود)

کمبود های تغذیه ای کودک را از رشد بالقوه باز داشته موجب کاهش سرعت رشد جسمی، لطمه دیدن نمو بدنی، و کم شدن توانمندی ذهنی او می شود.

هنوز گروهی از کودکان ایرانی از کوتاهی قد، لاغری و ضعف رنج می برند.

کمبود برخی ویتامینها و عناصر معدنی از جمله ویتامین هایA  وD ، آهن، روی و کلسیم نیز در کودکان و نوجوانان بویژه دختران نوجوان ایرانی شایع است.

اغلب این کمبودهای تغذیه ای، بیش از این که با نداشتن امکان تهیه غذا مربوط باشند، با بی اطلاعی از ارزش تغذیه ای مواد غذایی مختلف مرتبط هستند.

پیامدهای دریافت ناکافی غذا:

کارآیی جسمی و ذهنی پائین، که به افت تحصیلی و ضعف جسمی منجر می شود

کافی نبودن سلامت استخوانها که گاه به بدشکلی اندام و اغلب به کوتاهی قر می انجامد.

کندی بهبود جراحات

زود به زود بیمار شدن و خیلی دیر بهبودی یافتن از بیماری ها

نامرتبی دوران ماهانه در دختران

بی حس و حالی، از حال رفتن، خواب آلودگی

عوارض مختلف کمبودهای تغذیه ای در کودکان:

سلامتی: افزایش بروز اختلالات سلامتی، افزایش ابتلا به عفونت ها، افزایش مرگ و میر.

 جسمی: خستگی، بیحالی، بی تفاوتی، اختلالات شنوائی و بینایی

 روانی: کاهش ضریب هوشی و اختلالات رفتاری

 فرهنگی اجتماعی: از دست دادن اعتماد به نفس، انزواطلبی، کاهش مهارت فنی، کاهش موفقیت تحصیلی و همچنین ضعف در کسب مهارت های شغلی آینده

 اقتصادی: کاهش ظرفیت کاری و کاهش درآمد جامعه در آینده، افزایش هزینه مراقبت های بهداشتی

اشتهای کودک (اگر دستکاری نشده باشد)، راهنمای خوبی برای دریافت غذای مورد نیاز اوست.

عادات غذایی در این سنین شکل میگیرند.

غذا خوراندن به زور و یا با تهدید و تطمیع و جایزه دادن، موجب به هم خوردن اشتهای کودک شده و عادات غذایی نامناسبی را نیز در او ایجاد می کند.

اغلب این کودکان، بعدها که کسی نیست تا غذا را با روش های مختلف به آنها بخوراند، دچار کم خوری و یا پرخوری می شوند. برخی از بزرگسالان که در کودکی بزور تغذیه شده اند، حس سیری ندارند و بی دلیل و بی اندازه غذا می خورند.

استرس می تواند روی اشتهای کودک تاثیر بگذارد و در صورت تداوم می تواند مشکل ساز باشد.

تحمل کودکان مختلف در مقابل فشارهای روحی متفاوت است.

برخی کودکان بسیار حساس بوده و هرنوع استرس بر اشتهای آنها بسرعت اثر می کند.

حتی در بزرگسالان نیز فشارهای روحی، مقدار غذای دریافتی را تحت تاثیر قرار می دهد؛ بعضی از افراد در هنگام ناراحتی و استرس اشتهای خود را به کلی از دست می دهند، در حالی که بعضی دیگر از افراد در این اوقات به پرخوری روی می آورند.

ورزشهایی که نیاز به کنترل (کاهش دادن) وزن کودک دارد، به رشد و تکامل لطمه جدی می زند و لازمست از کنترل وزن احتراز شود.

بسیاری از پسران که به ورزش های رزمی با شدت بالا روی می آورند و همچنین بسیاری از دختران که فعالیت هایی از قبیل ژیمناستیک و یا حرکات موزون شدید (مثل باله) را انتخاب کرده اند، به کوتاهی قد مبتلا می شوند.

توصیه می شود تا قبل بلوغ، کودکان بیشتر از 1 ساعت در روز به فعالیت های ورزشی شدید نپردازند.

البته ورزش مناسب (و نه شدید) که در تمام روز انجام شود، به رشد و سلامت و محکم شدن استخوان ها و رشد و نمو مناسب کمک شایانی می کند.

کودکان سنین مختلف به انرژی کافی جهت انجام فعالیت های خود نیاز دارند.

کودکان سنین مدرسه و نوجوانان باید از کربوهیدراتها (‌قندها)‌ و چربیها در حد اعتدال استفاده کنند.

اگر کودک مبتلا به اضافه وزن نباشد، الزامی به مصرف لبنیات کم چربی (تا ابتدای بلوغ) ندارد

بهتر است کودکان قبل سنین مدرسه علاوه بر مصرف لبنیات معمولی (و نه کم چربی)، مقدار کمی (به اندازه 2-1 فندق) کره نیز در رژیم غذایی خود داشته باشند.

چربیها علاوه بر انرژی، مقداری از  ویتامینهای  محلول در  چربی را نیز تامین می کنند. با این حال، مصرف زیاد غذاهای پرچرب و بویژه چربی گوشت قرمز حتی برای کودکان نیز توصیه نمی شود.

کربوئیدراتها عمدتاً در نان، برنج، ماکارونی، ذرت و دیگر غلات وجود داشته و در تامین انرژی نقش مهمی دارند. مصرف نان، برنج، گاهی بیسکویت و کیک و کلوچه (به عنوان میان وعده)، بخشی از انرژی مورد نیاز کودک را تامین می کند.

تنقلاتی مانند برنجک و گندم برشته نیز تا حدودی در تامین انرژی روزانه کودکان نقش دارند.

چربی ها مانند روغن، کره، خامه و سرشیر نیز در کودکان سنین مدرسه منبع تامین انرژی هستند و باید در برنامه غذائی روزانه در حد متعادل گنجانیده شود.

کودکان و نوجوانان دارای اضافه وزن بهتر است مصرف  چربیها، مواد قندی و نوشابه ها را محدود کنند.

کودکان و نوجوانان باید در برنامه غذایی روزانه خود از منابع پروتئـین حیوانی (گوشت سفید و قرمز، تخم مرغ و شیر) و پروتئین گیاهی (حبوبات و غلات) به اندازه کافی استفاده نمایند.

اگر بعلت کمبود دریافت انرژی، منابع پروتئینی صرف تولید انرژی شوند، از وظیفه اصلی خود که رشد سلول و ترمیم بافتها است باز می مانند و رشد و نمو کودک مختل میگردد.

زمانی پروتئین می تواند نقش اصلی خود را در بدن انجام دهد که انرژی به میزان کافی تامین شود.

کودکان ورزشکار به پروتئین بیشتری نیاز دارند و باید مواد غذایی حاوی پروتئین بیشتری دریافت کنند.

خواب مناسب یک کودک دبستانی بر فعالیت مدرسه ای، یادگیری و رفتار با دیگران تاثیر مثبت دارد.

یک کودک ١٢-٦ ساله حدود ١٠-٨ ساعت در ٢٤ ساعت خواب نیاز دارد.

داشتن زمان مشخص جهت خوابیدن (در ایام تعطیل و غیرتعطیل) و فضائی آرام و دور از عوامل مهیج، ضروری است.

لازم است کودک با گرسنگی به بستر نرود و قبل از خواب مواد غذایی سنگین نخورد. 

قبل از خواب مواد محرک نظیر کافئین و شکلات و چای مصرف نکند.

دیر خوابیدن، بسیار کم و بسیار زیاد و یا نامنظم خوابیدن کودکان به وضعیت تغذیه آنها لطمه وارد می کند. بسیاری از این کودکان چاق و یا بسیار لاغر و گاها کوتاه قد خواهند شد.

یکی از ویتامین های بسیار مهم در رشد و سلامت کودکان، ویتامین A است.

از اولین علائم کمبود ویتامین A عوارض چشمی از قبیل کمبود کاهش قدرت دید در تاریکی، خشکی غشای ملتحمه، لکه بیتوت، خشکی و زخم قرنیه و کوری است.

علائم دیگر شامل ابتلا مکرر به عفونتها و بیماریها و طولانی بودن دوره بیماری، اختلال رشد اسکلتی - عضلانی و کاهش سرعت رشد، و اختلال سیستم خونسازی می باشند.

شایعترین علت کمبود ویتامین A، دریافت ناکافی و اختلال در جذب می باشد که معمولا" در شرایط بیماری و عفونت و یا مصرف کم لبنیات و سبزیجات اتفاق می افتد.

در دوران رشدونمو نیاز به ویتامین A بیشتر می شود که در صورت عدم تامین آن، کمبود به سرعت ظاهر می شود.

منابع حیوانی ویتامین A: جگر، قلوه، زرده تخم مرغ، شیر و لبنیات پر چرب، کره

منابع گیاهی ویتامین A: سبزیهای برگ سبزتیره (اسفناج، برگ چغندر، کاهو)،  سبزیهای زرد، قرمزو نارنجی (هویج، کدوحلوایی، فلفل قرمز)،  میوه های زرد و نارنجی (زردآلو، آلو، هلو، طالبی، گرمک، خربزه، انبه، قیسی، خرمالو، موز)

مصرف دارویی ویتامین A بدون نظارت متخصص موجب ایجاد مسمومیت می شود.

بعضی از نشانه های مسمومیت با ویتامین A شامل سردرد، خستگی، درد مفاصل و عضلات، خشک شدن و ترک لبها و پوست، چشمهای خشک و تحریک پذیر، تهوع یااسهال و ریزش مو هستند.

مصرف بی رویه ویتامین A درکودکان موجب بدشکلی اندام و شکستگی های استخوانی می شود.

رشد اسکلت بدن کودکان و نوجوانان و سلامتی استخوان و بدن، نیاز به مقدار کافی ویتامین D دارد.

این ویتامین با افزایش جذب کلسیم و فسفر از روده باریک به استحکام استخوانها کمک میکند.

جگر، ماهی، زرده تخم مرغ، پنیر، ماست از منابع این ویتامین هستند ولی تامین این ویتامین در افراد، غالباً از طریق تماس مستقیم نور خورشید (نه از پشت شیشه) به پوست (١٠ دقیقه تمام بدن و ٣٠ دقیقه دستها و صورت) است.

کمبود این ویتامین عوارض متعددی در بدن ایجاد میکند که عمده ترین آنها پوکی استخوان (استئوپروز)، نرمی استخوان (استئومالاسی)، ضعف جسمی و از بین رفتن (آتروفی) عضلات هستند.

علل کمبود ویتامین D عبارتند از:

- عدم دریافت نور مستقیم آفتاب در ابتدا و یا انتهای روز و بمقدار کافی

- استفاده از کرمهای ضد آفتاب و پوشاندن دست و صورت

- مصرف ناکافی شیر ولبنیات

- مصرف ناکافی ماهی و غذاهای دریایی

- کاهش در معرض نور قرار گرفتن در فصل زمستان

- افزایش نیاز به ویتامین D در کودکان و نوجوانان بعلت رشد

 ویتامین های گروه ب برای آزاد شدن انرژی از کربوهیدراتها لازمند.

در دوران بلوغ، بدلیل افزایش نیاز به انرژی، نیاز به ویتامین های گروه B افزایش می یابد.

ویتامین B1 در سبوس غلات وجود دارد؛ بنابراین توصِیه می شود از نان های حاوی سبوس بیشتر استفاده شود. کمبود این ویتامین ضمن تاثیر شدید بر یادگیری، موجب ضعف و فلج عضلانی نیز می شود. آب کش کردن برنج مقدار زیادی از این ویتامین را ضایع می کند.

ویتامین B2 در لبنیات به مقدار مناسب وجود دارد. عدم دریافت این ویتامین موجب قرمز و متورم شدن زبان و خونریزی گوشه لب و عوارض عصبی می شود و یادگیری و حافظه را نیز مختلف می کند.

ویتامین های B1، B2 و B6  درگوشت، جگر، زرده تخم مرغ، غلات و حبوبات وجود دارند.

ویتامین B9 یا اسید فولیک در سبزیجات فراوان است و برای سلامت سیستم عصبی و رشد کودکان ضروری است.

ویتامین B12 فقط در غذاهای حیوانی مانند گوشت قرمز، جگر، تخم مرغ، شیر و لبنیات وجود دارد. این ویتامین برای رشد و همچنین سلامت سیستم مغز و اعصاب و خون سازی بشدت ضروری است و کمبود آن موجب کم خونی بدخیم و کشنده می شود.

ویتامین ث برای ساخته شدن بافت های پیوندی در بدن و همچنین برای ایجاد مقاومت بدن در مقابل بیماریها، ضروری است.

این ویتامین ضمنا یک آنتی اکسیدان مناسب است که به طول عمر توام با سلامتی کمک می کند.

در کمبود این ویتامین، ابتدا بافت لثه آسیب پذیر شده و خونریزی می کند. در ادامه، خونریزی های داخل بدن نیز اتفاق می افتد که در موارد پیشرفته موجب مرگ نیز می شود.

کودکان و نوجوانان باید هر روز از منابع غذایی غنی از ویتامین C مانند انواع مرکبات، گوجه فرنگی، انواع فلفل سبز، کلم، گل کلم، سیب زمینی، شلغم، ترب، پیاز، طالبی، کاهو و انواع سبزیهای تازه استفاده نمایند.

بدلیل رشد سریع استخوانهای بدن، نیاز به کلسیم دردوران کودکی و بلوغ بیش از بزرگسالی است.

اگر نوجوانان هر روز از شیر و یا فرآورده های شیر (ماست، پنیر، کشک) به مقدار کافی استفاده  نمایند، نیاز به کلسیم  درآنان تأمین می شود.

پنیر با انعقاد شیر و گرفته شدن آب اضافی آن بدست می آید. در آب پنیر مقدار قابل توجهی ویتامین، پروتئین و کلسیم وجود دارد؛ لذا مصرف پنیر به تنهایی نمی تواند بعنوان مصرف لبنیات کافی محسوب شود و لازم است کودکان روزانه حدود 3 لیوان شیر و ماست مصرف کنند.

معمولا بستنی از شیر پرچرب تهیه می شود و دارای مقدار زیادی مواد شیرین، طعم دهنده و تثبیت کننده است. بنابراین، بستنی نمی تواند جای مصرف شیر و ماست را بگیرد و تنها خوردن آن بصورت تفننی و گاهی اوقات قابل قبول است.

نوشابه های گازدار دارای فسفات زیاد بوده در جذب کلسیم تداخل می کنند. اسید کربنیک نیز موجب دفع کلسیم میشود.

مصرف بیش از 3 لیوان شیر و ماست روزانه نیز برای کودکان قابل توصیه نیست. مصرف زیاد لبنیات موجب کاهش جذب برخی از مواد مغذی دیگر می گردد. ضمنا کودکانی که لبنیات بیش از حد مصرف می کنند، بسیاری از دیگر غذاهای مورد نیاز روزانه خود را به حد کافی نمی خورند و به این صورت به سلامت آنها لطمه وارد می شود.

"روی" در ساخته شدن مواد هسته سلول ها (اسید های نوکلئیک) و پروتئین های بدن نقش مهمی دارد. ضمنا کمبود آن منجر به کاهش ساخت بسیاری از آنزیمها و هورمون های ضروری بدن شده و سیستم ایمنی لطمه می بیند. در اثر عدم تولید پروتئین کافی در بدن، رشد دچار لطمه جدی می شود. ضمنا بهبود و التیام زخم ها دچار وقفه می شود. کمبود روی به یاد گیری و حافظه نیز لطمه جدی وارد می آورد.

 علائم کمبود روی عبارتند از:

- کاهش اشتها، کاهش رشد

- کاهش حس چشایی، کاهش حس بویایی

- تاخیر در التیام زخم

- ضعف سیستم ایمنی و افزایش ابتلا به بیماریها بخصوص اسهال و عفونت های حاد تنفسی

- کمبود ید، کوتاهی قد و تأخیر بلوغ، آلوپسی، اسهال مزمن

- در کمبود شدید، لزیونهای پوستی و مخاطی دیده میشود.

- کوتاهی قد

منابع روی:

- گوشت قرمز، گوشت سفید، تخم مرغ

- بادام زمینی، کره بادام زمینی و دیگر مغز دانه ها

- حبوبات

- غلات بویژه وقتی با سبوس مصرف شوند

- سبزی های سبز تیره و زرد و نارنجی

جذب روی از منابع غذایی حیوانی به مراتب بیشتر از منابع گیاهی است٠

ید یکی از مواد مغذی است که اغلب در غذاهای دریایی وجود دارد. مقدار ید موجود در غذاهای گیاهی به ید خاک بستگی دارد؛ در ایران خاک از نظر ید نسبتا فقیر است.

کمبود ید منجر به بزرگ شدن غده تیروئید واقع در جلوی گردن می شود که به آن گواتر ساده می گویند.

کمبود ید به غیر از گواتر، موجب عقب ماندگی های جسمی وذهنی، اختلالات عصبی و روانی، کرو لالی و لوچی چشم می باشد.

مادران باردار که ید کافی دریافت نکنند، ممکنست کودکان مرده و یا عقب افتاده بدنیا آورند.

غذاهای دریائـی مانند ماهی و میگوی آب شور غنی ترین منابع غذایی ید می باشد

غذاهای گواتروژن عبارتند از: کلم و بروکلی خام، سویا و بادام زمینی (اگر فراوان مصرف شوند).

کمبود آهن برتکامل مغز در ۲سال اول زندگی، لطمات جبران ناپذیر وارد می کند.

کم خونی  فقر آهن در کودکان سنین مدرسه موجب کاهش قدرت یادگیری می شود. ضریب هوشی این کودکان ١٠ – ٥ امتیاز کمتر از حد طبیعی برآورده شده است.

این کودکان تغییرات رفتاری داشته و ابتلا به بیماریهای عفونی و احساس خستگی و ضعف در آنها بیشتر است.

علائم کمبود آهن: رنگ پریدگی دائـمی زبان ومخاط وداخل پلک چشم و لب ها، کمرنگ شدن خطوط کف دست، احساس ضعف وخستگی، سیاهی رفتن چشم، بی تفاوتی، سرگیجه، سر درد و بی اشتهائـی، حالت تهوع، خواب رفتن و سوزن سوزن شدن دستها و پاها، درموارد شدید تنگی نفس و طپش قلب

عوامل ایجاد کمبود آهن: مصرف غذاهای غیر خانگی مانند انواع ساندویچ های سوسیس وکالباس، پیتزا و تنقلات غذایی کم ارزش مانند چیپس، نوشابه، شکلات و پفک، ابتلاء به عفونتها، آلودگیهای انگلی، مصرف کم انواع گوشت، مصرف چای همراه غذا، مصرف ناکافی غذای حاوی ویتامین C، مصرف نانهای تهیه شده با جوش شیرین هستند.

غذاهای حاوی آهن: انواع گوشت، حبوبات، غلات دارای سبوس و به مقدار کمتر سبزیجات. عموما میوه ها و لبنیات آهن ندارند.

حدود ٢٠تا ٢٥ درصد انرژی روزانه باید از طریق صبحانه تامین گردد.

نخوردن صبحانه باعث کاهش قند خون و کاهش توانایی مغز برای یاد گیری میگردد.

کودکانی که صبحانه نمیخورند در انجام تکالیف ریاضی کارآیی کمتری دارند و   قدرت  خلاقیت و ابتکار آنها کاهش پیدا می کند.

دیر خوابیدن شبانه و بدخوابی منجر به دیر بیدار شدن صبح و عدم تمایل به صرف صبحانه می شود.

اگر کودک صبح هنگام طعم بد دهان، دل به هم خوردگی و تهوع داشته و نمی تواند صبحانه بخورد، باید از لحاظ خواب، احتمال وجود انگل های روده ای و از نظر روحی-روانی مورد بررسی قرار گیرد.

مصرف غلات پرک شده از قبیل گندم، جو و ذرت پرک به همراه شیر (و گاها شیر عسل) می تواند صبحانه سریعی را دراختیار کودکان قرار دهد.

کودکان سنین مدرسه علاوه بر سه وعده اصلی به میان وعده هم نیاز دارند.

ذخیره گلیکوژن در این دانش آموزان فقط برای 3-2 ساعت کافی است.

میان وعده نباید بعنوان یک وعده اضافی در نظر گرفته شود و مثلا نمی تواند غذای کاملی مثل ناهار باشد.

میان وعده های مناسب عبارتند از: انواع میوه تازه (مانند سیب، خیار، هویج، گلابی، موز)، انواع میوه خشک (از قبیل خرما، توت خشکه، برگه ها، کشمش و انجیر خشکه)، انواع ساندویچ های خانگی، انواع خشکبار (نخودچی، عدس برشته، گندم بوداده، برنجک، پسته-بادام-فندق خام و غیر شور)، لقمه نان همراه با پنیر و گردو یا خیار و گوجه فرنگی و یا نان و تخم مرغ

مصرف تنقلات با ارزش تغذیه ای کم و حاوی نمک و رنگ و افزودنی های مختلف قابل توصیه نیست.

ضمنا لازم است کودکان با خود لیوان تمیز برای نوشیدن آب داشته باشند و آبخوری های بهداشتی که بدون نیاز به لیوان بتوانند از آن ها آب بنوشند، در اختیارشان باشد.

برنامه غذایی کودکان سنین مدرسه

٣ واحد گروه شیر و لبنیات

٢-٣ واحد گوشت، تخم مرغ و حبوبات

٥-٣ واحد سبزی و میوه‌ها

٦-١١ واحد گروه نـان و غلات

مثال

صبحانه: 2 واحد (60 گرم) نان و یا غلات آماده صبحانه، 1 لیوان شیر، تکه کوچکی پنیر و یا گاها 10 گرم کره و 1 قاشق کوچک مربا یا عسل، 1 فنجان چای در صورت تمایل در انتهای صبحانه

 میان وعده پیش از ظهر: 1 عدد میوه، 2 قاشق توت خشکه، 8 عدد پسته یا بادام، 1 بسته شیر کوجک، 1 لقمه کوچک نان و پنیر و خیار و گوجه

 ناهار: 9-5 قاشق غذاخوری برنج یا ماکارونی (بدون چربی فراوان)، 3-2 تکه گوشت به اندازه تکه های جوجه کبابی (ویا 3 قاشق خورشت و 1 تکه گوشت خورشتی)، 1 فنجان ماست و 1 پیش دستی کوچک سالاد و سبزیجات

 عصرانه: شبیه میان وعده پیش از ظهر

 شام: شبیه ناهار با حجم کمتر، و یا 90-60 گرم نان با تکه ای پنیر و 1 برش دلخواه هندوانه یا طالبی (ویا بجای پنیر و هندوانه یک کاسه سوپخوری ماست و خیار که در آن کمی کشمش و 1 گردوی خرد شده هم ریخته شده باشد)

مطالب پیشنهادی:

عوامل مؤثر بر قاچاق کالا

مصرف کالاهای خارجی و قاچاق و تاثیر آن بر اشتغال و تولید

راهکارهای اجرایی جهت اصلاح الگوی مصرف در بیمارستانها

راهکارهای پیشگیری از پیامد های سیل

دسترسی به تمامی این مطالب در سایت

http://maktoobshop.com

تغذیه کودکان 6 - 2 سال

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com

با توجه به اینکه شرط لازم برای دستیابی به توانمندیهای ذهنی وجسمی کودکان، مراقبت تغدیه ای از آنان است ومراقبت تغدیه ای درکودکان به ارتقای شاخص های رشد، دریافت غذای سالم ومغذی وایجاد باورها وعادت صحیح غذایی درکودکی و بزرگسالی منجر می شود؛ لذا این جزوه با هدف آشنایی بیشتر شما والدین عزیز با نیازهای تغذیه ای کودک دلبندتان در هنگام سلامتی او تنظیم شده است.
آنچه مسلم است، تغذیه کودک در دوران بیماری به دلیل تغییر شرایط ونیازهای کودک با دوران سلامتی او متفاوت بوده وبا راهنمایی متخصصین تغذیه و پزشک تعیین می گردد.
همانگونه که می دانید در سالهای ابتدایی زندگی افزایش وزن وقد، دو تغییر اساسی در رشد وتکامل کودکان به حساب می آیند.
دراین دوران استخوان ها رشد طولی پیدا می کند وبر حجم ماهیچه ها افزوده می شود، به طوری که کودک تقریباً روزانه 6 گرم افزایش وزن خواهد داشت. این افزایش وزن از طریق استفاده از غذاهایی تأمین خواهد شد که بتواند پاسخگوی نیاز کودک به انرژی، پروتئین، قندها، چربی ها، ویتامینها ومواد معدنی باشد.
چگونه از کافی بودن تغذیه کودکتان اطمینان حاصل می نمایید؟

هرم راهنمایی غذایی

با استفاده از هرم راهنمایی غذایی می توانید از کافی بودن تغذیه کودکتان اطمینان حاصل نمایید.
 

هرم راهنمایی غذایی، الگوی مناسبی است که شما را با هر یک از گروههای غذایی و جانشین های آن آشنا می سازد.

گروههای اصلی غذایی به 5 دسته تقسیم می شوند که عبارتند از:
 

1.گروه نان وغلات: تأمین کننده انرژی کودک است وسهم بیشتری از غذای کودک را تشکیل می دهد.
2.گروه سبزی ها: تأمین کننده ویتامینها ومواد معدنی است.
3.گروه میوه ها: تأمین کننده ویتامینها ومواد معدنی و مواد ضد سرطان است.
4.گروه شیر ولبنیات: تأمین کننده کلسیم، فسفر و پروتئین است.
5.گروه گوشت وحبوبات ومغزها: تأمین کننده پروتئین، روی و آهن مورد نیاز کودک است.
در رأس هرم غذایی، چربی ها وقندها قرار دارند که سهم بسیار کمی از برنامه غذایی را به خود اختصاص می دهند؛ درعین حال روغن های مایع گیاهی به علت حجم کم وتولید انرژی زیاد در کودکان مبتلا به کم وزنی به عنوان منبع مهم تأمین انرژی، قابل توجه هستند.
رعایت تنوع، تعادل وتناسب از اصول صحیح تغذیه است که برای دستیابی به آن می توان روزانه از کلیه گروههای غذایی وجانشین های آن استفاده نمود.

گروه های غذایی وهریک از جانشین های آن، عبارتند از:
 

1 _ گروه نان وغلات:
این گروه شامل: «نان، ماکارونی، کیک وبیسکوئیت(بهتر است نوع سبوس دار آن ها مصرف شود)، برنج، گندم، جو» می باشد.
هر واحد این گروه عبارتند از: یک کف دست(بدون انگشت) انواع نان سبوس دار یا 4 قاشق غذاخوری برنج پخته یا 1/2 لیوان (غلات، ماکارونی ورشته فرنگی پخته) یا یک لیوان غلات بو داده شده مانند برنجک یا گندمک و.....، یا سبزی های نشاسته ای مانند(1/2 لیوان باقالا یا 1/2 لیوان ذرت یا 1/2 لیوان نخود سبزیا 1/2 لیوان ذرت یا یک بلال متوسط یا یک لیوان کدو تنبل یا یک عدد سیب زمینی کوچک (90 گرم) یا 25- 16 خلال سیب زمینی یا یک برش کوچک از انواع کیک یا 4- 2 عدد بیسکویت) می باشد.

*مقدار مصرف روزانه توصیه شده از این گروه برای کودکان: 
 

(3- 2 ) سال ، 3 واحد
(6 - 4) سال ، 3 واحد

2 _ گروه سبزی ها:

این گروه شامل : «انواع سبزی های خام و پخته» می باشد.
*اندازه هر واحد این گروه بنابر گروه سنی کودکان:
(3 - 2) ، (3 -2) قاشق غذاخوری سبزی های پخته شده یا یک تکه کوچک سبزی خام (مانند سبزی خوردن، خیار، گوجه، هویج، کاهو و...) 
(6 -4) ،(4 -3) قاشق غذاخوری سبزی های پخته شده یا یک تکه کوچک سبزی خام (مانند سبزی خوردن، خیار، گوجه، هویج، کاهو و...)

*مقدار مصرف روزانه توصیه شده از این گروه برای کودکان:
 

(3 - 2) سال ، (3-2) واحد
(6- 4) سال ، ( 3- 2) واحد
با توجه به توضیحات ذکر شده مثلا اگر کودک شما درگروه سنی (3-2) سال می باشد، روزانه بایستی حداقل 2 واحد سبزی مصرف نماید که هر واحد آن برابر است با (3 -2) قاشق غذا خوری سبزی پخته یا یک تکه سبزی خام، در نتیجه کودک (3 -2) ساله شما بایستی روزانه حداقل ( 6-4) قاشق غذاخوری سبزی پخته یا 2 تکه سبزی خام دریافت نماید.

3 _ گروه میوه ها:

این گروه شامل: «انواع میوه های فصل» می باشد.
اندازه هر واحد آن برای کودکان ( 6- 2) سال عبارتند از : 1عدد میوه کوچک یا 1/4 لیوان آب میوه یا یک برش کوچک از صیفی ها (مانند هندوانه، خربزه، گرمک و...) یا 1 قاشق غذاخوری توت خشک یا 1 قاشق غذاخوری کشمش یا 1 عدد انجیر خشک یا 5/ 1 عدد خرما یا 4 نیمه برگه خشک سیب یا زرد آلو ویا...

*مقدار مصرف روزانه توصیه شده از این گروه برای کودکان: 
 

(3 -2) سال ، (2 - 5/ 1) واحد
(6 -4) سال ، (2- 5/1) واحد
با توجه به توضیحات ذکر شده مثلا اگر کودک شما درگروه سنی (6 -4) سال می باشد، روزانه بایستی حداقل 5/1 واحد میوه مصرف نماید، که یک واحد این مقدار می تواند از هر میوه دانه ای مانند یک عدد سیب یا پرتقال کوچک و 5/0 واحد باقیمانده آن با استفاده از مثلا نصف قاشق غذاخوری توت خشک یا کشمش تأمین گردد.

4 _ گروه گوشت وحبوبات ومغزهای گیاهی:

این گروه شامل : «انواع گوشت قرمز، گوشت پرندگان، ماهی، تخم مرغ، انواع حبوبات وانواع مغزهای گیاهی (بادام، گردو، پسته) می باشد.
هر واحد این گروه برای کودکان ( 6- 2) سال برابر است با : ( 5-4) قاشق غذا خوری حبوبات یا یک قوطی کبریت از هر نوع گوشت بدون چربی ( 30گرم) یا 1 عدد تخم مرغ کامل یا 2 عدد سفیده تخم مرغ یا 2 عدد گردوی کامل یا 6 عدد بادام یا پسته یا آجیل مخلوط.

*مقدار مصرف روزانه توصیه شده از این گروه برای کودکان:
 

(3-2) سال، 2 واحد
(6 -4) سال، 2 واحد
5- گروه شیر ولبنیات:
این گروه شامل: «انواع شیر، ماست، دوغ، پنیر(بهتر است انواع کم چرب آن ها مصرف شود)، کشک وبستنی» می باشد.
هر واحد این گروه برای کودکان(6-2) سال برابر است با : (3/4 - 1/2) لیوان شیر کم چرب یا (3/4-1/2)لیوان ماست کم چرب یا (5/1 - 1) لیوان دوغ یا 5/1 قاشق غذاخوری کشک یا یک قوطی کبریت پنیر.

*مقدار مصرف روزانه توصیه شده از این گروه برای کودکان:
 

(3-2) سال ← (5-4) واحد
(6-4) سال← (4-3) واحد
توجه: 
با وجود اینکه بستنی درگروه شیر ولبنیات قرار می گیرد، ولی با توجه به مقدر زیاد چربی اشباع وشکر آن، بهتر است جانشین مواد غذایی موجود در گروه شیر و لبنیات نشود ودرصورت تمایل کودکان، حداکثر (3-2) بار در هفته مصرف می شود.

راهنمای برنامه غذایی کودکان (6-2)سال

*در نظر گرفتن مقادیر فوق در تغذیه کودک الزامی است و حداکثر نیاز او بر اساس وضعیت رشدش تعیین می شود.

 چگونه یک برنامه غدایی مناسب برای کودک تنظیم کنیم؟
 

به گونه ای برنامه ریزی کنیم که کودک ما روزانه از 5 وعده غذایی (شامل سه وعده اصلی ودومیان وعده) مقوی ومغذی استفاده نماید.
صبحانه یکی از وعده های غذایی اصلی می باشد:
*خوردن صبحانه یکی از مهمترین عادات غذایی است که در ابتدای کودکی شکل می گیرد.
*قسمت مهمی از انرژی کودک از صبحانه تأمین می شود.
*دادن شام در ابتدای شب به کودک وخوابیدن او در ساعت معینی از شب می تواند به تحریک اشتهای او برای خوردن صبحانه کمک کند.
*مهم بودن صرف صبحانه برای اعضای خانواده می تواند تشویق کننده کودک برای خوردن صبحانه باشد.
*گذاشتن وقت کافی برای خوردن صبحانه (30- 20 دقیقه) از اهمیت زیادی برخوردار است.
میان وعده ها از جمله مهمترین وعده های غذایی کودک می باشند:
*یک سوم انرژی روزانه کودکان باید از میان وعده ها (صبح وبعد از ظهر) تأمین شود.
*انتخاب مواد غذایی مغذی وپرانرژی می تواند پاسخگوی بخشی از تغذیه طبیعی کودکان باشد
*مصرف مواد غذایی در فاصله هر چهار تا شش ساعت برای نگهداشتن غلظت قند خون کودک درحد طبیعی ضروری است.
*چون کودک درحال رشد است نیاز به پروتین دارد که می توانیم آن را از منابع پروتئین حیوانی (گوشت، تخم مرغ، ماهی، جگر، لبنیات) واز منابع پروتین گیاهی(حبوبات) تأمین نماییم.
*برای فراهم نمودن املاح وویتامینهای مورد نیاز کودک، استفاده از سالاد وسبزی ها به همراه غذا ومیوه با آب میوه طبیعی (به خصوص مرکبات) بعد از غذا توصیه می شود.
*استفاده از نمک ید دار تصفیه شده درتهیه غذا بهترین وسیله برای پیشگیری از اختلالات مربوط به کمبود ید است.
*آنچه مسلم است مصرف موادی چون چیپس، پفک وسایر تنقلات کم ارزش نمی تواند نیازهای غذایی کودک را تأمین کند، زیرا این مواد ارزش غذایی ندارند وعلاوه براین نمک، انواع چربی های مضر، مواد افزودنی مانند رنگ ها ونگهدارنده های موجود در آنها موجب ابتلا به انواع بیماری ها خواهند شد.
علاوه بر صبحانه، نهار وشام نیز دو وعده اصلی غذایی می باشد:
با توجه به نقش مواد نشاسته ای درتأمین انرژی، مواد غذایی مانند نان سبوس دار، سیب زمینی، برنج وماکارونی سبوس دار به مقدار مناسب در برنامه غذایی روزانه کودک گنجانده شود.
اولین وعده غذایی درروز صبحانه است:

صبحانه سالم ومغذی که می توانیم برای کودکانمان فراهم نماییم می تواند شامل موارد زیر باشد:
 

1. نان و پنیر وخیار وگوجه
2.نان وپنیر
3. نان وپنیروگردو
4.نان و تخم مرغ
5.نان و پنیر وخرما
6.نان وحلیم و عدس به همراه کمی روغن مایع گیاه
7.نان وماست چکیده
8.نان و پنیر ومربا وشیر
9.نان وحلواشکری
10.شیر- خرما یا شیر- موز

دومین وعده غذایی در روز میان وعده صبح است:
مواد زیر مثال هایی از میان وعده هایی است که می توانیم ساعت ( 5/10- 10) صبح به کودک بدهیم:
1.شیر و بیسکویت (سبوس دار)
2.انواع تنقلات سنتی مثل نخودچی، کشمش، خرما وانواع خشکبار 
3.میوه وبیسکویت (سبوس دار)
4.خوراک لوبیا یا عدسی
5.بستنی پاستوریزه
6.غلات بو داده شده (کم نمک- کم روغن و ترجیحا تهیه شده درخانه)
سومین وعده غذایی درشبانه روز نهار است:
موارد زیر مثالهایی از مواردی است که می توانیم به عنوان نهار به کودک بدهیم:
1.عدس یا ماش یا لوبیا ریزه با پلو وکشمش
2.سبزی پلو با ماهیچه یا مرغ یا ماهی
3.انواع خورشت و پلو
4.استامبولی پلو با گوشت چرخ کرده یا سویا
5.گوشت کوبیده به همراه حبوبات (گوشت وعدس، گوشت ولوبیا، گوشت ونخود)
6.بریان مرغ یا گوشت (گوشت گوسفند یا مرغ را آب پز کرده سپس آن را چرخ کنیم وبا کمی روغن مایع گیاهی، حرارت ملایم می دهیم)
7.ماهی های کوچک (کیلکا) اگر به طور کامل پخته ودم و سر و استخوان آنها جدا شود، منبع خوبی برای تغذیه کودک هستند.
8.تاس کباب
9.انواع پلوهای مخلوط مانند لوبیا پلو و کلم پلو
چهارمین وعده های غذایی در روز میان وعده عصر است:
موارد زیر مثالهایی از میان وعده هایی است که می توانیم در ساعت 5 الی 6 بعد از ظهر به کودک بدهیم:
1.شله زرد یا حلوا یا حریره بادام یا شیر برنج یا فرنی
2.بیسکویت سبوس دار و پنیر یا بیسکویت سبوس دار و شیر
3.انواع مغزهای گیاهی مثل گردو، فندق، بادام، پسته و...
4.میوه ( به صورت تازه یا کمپوت خانگی یا آب میوه خانگی)
5.سیب زمینی سرخ کرده خانگی (کم نمک – کم روغن)
6.سبزی هایی مانند هویج، کاهو، خیار، باقلا، شلغم یا لبو
پنجمین وعده غذایی درشبانه روز شام است:
موارد زیر مثالهایی از انواع شام هایی است که می توانیم برای کودک تهیه کنیم:
1.ماکارونی سبوس دار( با گوشت وسویا) وکمی سبزی (جعفری یا نخود سبز...) 
2.سالاد الویه به همراه گوجه فرنگی یا سبزی
3.کوفته قلقلی وسیب زمینی وهویج
4.خوراک لوبیا
5.کتلت (با مرغ یا گوشت) یا کباب تابه ای به همراه گوجه فرنگی
6.کوکوی سیب زمینی یا کوکوی سبزی یا فلافل وگوجه فرنگی
7.اسنک گوشت چرخ کرده یا مرغ یا ماهی همراه با سبزی یا سالاد 
8.ساندویچ مرغ همراه با سبزی یا سالاد
9.کله جوش یا اشکنه 
10.انواع آش وسوپ

میان وعده قبل از خواب:
بهتر است قبل از خواب، نصف لیوان شیر و یا نیمی از یک عدد موز به کودک داده شود.
رفتارهای تغذیه ای خانواده با کودک
اگر بخواهیم درتغذیه کودک موفق باشیم وسلامت کودک را تأمین نماییم بهتر است هدفهای زیر را دردرمان تغذیه او دنبال کنیم:
1)نیازهای تغذیه ای کودک را بر آورده سازیم.
2)حس استقلال را درخوردن غذا برآورده نماییم.
3)واکنشهای مناسب ویکنواختی درمقابل رفتارهای کودک نشان دهیم.
4)ذائقه او را به انواع مواد غذایی عادت دهیم.
5)محیط سرشار از محبت وصمیمیت وبه دور از جنجال فراهم نماییم.
6)سفره غذا را در شرایط مناسبی که خاطره دلپذیری ایجاد کند آماده کنیم.
دراین بخش با بیان نکات مهم رفتاری درتغذیه کودک، راه های دستیابی به اهداف فوق را فرا می گیریم.

نکات مهم رفتاری درتغذیه کودک:
 

1.تهیه غذاهایی که در آنها از رنگ های سبز، زرد ونارنجی استفاده شده، برای کودکان جالب است، برای این کار می توانیم سبزی های برگ سبز، هویج، گوجه و.... به کار ببریم.
2.بهتر است از آب میوه ها یا شربت های خانگی درتغذیه کودک استفاده نماییم چون این نوشیدنی ها بدون مواد افزودنی می باشند.
3.به خاطر داشته باشیم ممکن است کودکمان نسبت به یک ماده غذایی بی علاقه باشد، بنابراین جانشین مناسبی برای همان ماده غذایی پیدا کنیم.
4.برای صرف غذا زمان کافی در نظر بگیریم واز شتاب وعجله درهنگام غذا خوردن کودک یا غذا دادن به کودک اجتناب کنیم.
5.خستگی، بی تحرکی وخواب ناکافی کودک مهم ترین عامل از بین بردن اشتهای اوست، بنابراین بهترین زمان برای صرف غذا، بعد از استراحت اوست.
6.کودک د رمحیط آرام بهتر غذا می خورد، بنابراین از بلند کردن صدای رادیو وتلویزیون، رفت وآمد زیاد، امر ونهی، به کار بردن روشهای تربیتی درهنگام غذا خوردن کودک پرهیز نماییم.
7.دادن غذای یکنواخت وتکراری سبب بیزاری کودک می شود، پس بهتر است تنوع را در برنامه غذایی کودک رعایت نماییم.
8.سعی کنیم با واکنش های مناسب درمقابل رفتارهای کودک، او را متوجه صحیح یا غلط بودن رفتارش بنماییم.
9.به خاطر داشته باشیم کودکان از رفتارهای تغذیه ای اطرافیان تقلید می کنند. بنابراین از اظهار بی علاقگی درمورد مصرف مواد غذایی که مورد علاقه ما نیست درمقابل کودک پرهیز نماییم
10.به خاطر داشته باشیم که بازی با غذا، ریخت و پاش آن، غذا خوردن با دست، بخشی از مراحل طبیعی تغذیه کودک 1 تا 3ساله (نوپا) است.
11.انتظار نداشته باشیم کودک نو پا درتمام مدت غذا خوردن نشسته باشد بلکه او فقط 5 تا 10 دقیقه حالت نشستن را تحمل کرده، و پس از ترک محل صرف غذا، مجدداً برمی گردد.
12.اشتهای کودک مانند خلق وخوی او متغیر است، بنابراین اگر یک روز کمتر از روزهای قبل غذا خورد، نگران نشویم
13.برای تحریک اشتهای کودک بهتر است به او اجازه دهیم تا اگر غذای بیشتری می خواهد به زبان بیاورد.
14.صحبت کردن با کودک خردسال درحین غذا خوردن باهمسالان، تشویق کننده خوبی برای غذا خوردن کودک است.
15.برای اینکه در دادن غذای جدید به کودک موفق باشیم. بهتر است غذای جدید را ابتدا فرد بزرگتر خانواده بخورد تا الگویی برای کودک باشد،همچنین اجازه دهیم کودک آن را بچشد، بو کند وحتی لمس نماید.
توصیه های زیر را در هنگام غذا دادن به کودک به خاطر بسپاریم :
1)استفاده از دوغ یا ماست همراه یا پس از غذا
2)سبزی خوردن یا سالاد همراه یا پس از غذا.
3)دادن میوه یا آب میوه خانگی پس از غذا (مصرف میوه تازه و طبیعی بر آب آن ارجحیت دارد(
4)جتناب کردن از مصرف نوشابه های گازدار یا رنگی
5)درصورتی که وزن کودک براساس منحنی رشد مطلوب نیست، قبلا از کشیدن غذا کمی روغن مایع گیاهی به آن اضافه کنیم.
منابع:
1-Lucus BL.Nutrition in childhood. In: Mahan LK,Escott- Stump S. Krause,s food & Nutrition therapy. 12th ed.USA.2008:PP:222-245.
2) بهبود رشد وتغذیه کودکان ویژه پزشکان، وزارت بهداشت درمان وآموزش پزشکی، 1380.
3) تغذیه درسال دوم زندگی، دکتر علیرضا مرندی وهمکاران، چاپ اول، 1381.

مطالب پیشنهادی

بررسی اثرات کافئین بر بدن
عوارض شیرین کنندههای بدون کالری
فست فود زیر ذره بین کارشناسان حوزه سلامت
ویژگی های ظروف آشپزی و اثر آن در پخت غذا

تغذیه کودکان

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com

کودک و شیر گاو = شیر گاو چه وقت و چه اندازه

شیر مادر = شیر مادر و جلوگیری از ایجاد چاقی
بی اشتهایی کودکان = عادت بد غذایی در کودکان

کودکان قبل از سن یکسالگی نباید شیر گاو مصرف کنند. تعجب نکنید زیرا بدن نوزادان به شیر مادر- و نه شیر فرآوری نشده گاو- نیاز دارد و اگر مادری نمیتواند بنا بر دلایلی به کودک خود شیر بدهد بهتر است به دنبال شیر خشک غنی شده با آهن که از شیر معمولی درست شده باشد بگردد.این به معنای اجتناب کلی از مصرف شیر گاو نیست بلکه بیانگر این لست که مصرف شیر مادر و شیر های خشک غنی از اهن در درجه اول اولویت قراردارند. به عبارت دیگر شیر گاو بهترین منبع دربردارنده مواد غذایی برای نوزادان نیست.

حقیقت این است که در تولید شیرهای خشک شیر گاو بعنوان منبع پروتئین، چربی و کربوهیدرات استفاده میگردد. اما مواد دیگری نیز هنگام تولید به آن افزوده می شود.

اگر بجای شیر خشک به نوزاد شیر گاو فرآوری نشده داده شود بعد از مدتی ممکن است علایم کمبود بعضی از مواد مغذی نظیر آهن، اسیدهای چرب ضروری و ویتامین E ظاهر گردد. شیر گاو همچنین دارای مقادیر بیش از حد لازم سدیم است که این مقدار اصلا برای نوزاد نیاز نیست. همچنین از آنجایی دستگاه گوارشی نوزاد هنوز تکامل نیافته است لذا مصرف مقادیر زیاد پروتئین موجب از دست دادن خون- از ناحیه روده ای معده ای- و به تبع آن کاهش ذخیره آهن در بدن نوزاد گردد. بنابراین قبل از سن یکسالگی تنها مصرف شیرهای خشک فرآوری و غنی شده میتوانند نیازهای تغذیه ای نوزادان را برآورده نماید.همچنین در مورد کودکانی که ممکن است بطور ارثی آمادگی ابتلا به آلرژی غذایی داشته باشند عدم مصرف هر نوع شیری غیر از شیر مادر میتواند باعث شود که دستگاه گوارشی آنها بخوبی تکامل یافته و احتمالا در سنین بعد ار یکسالگی بتواند بدون ابتلا به عوارض این آلرژی از هر نوع شیرو غذایی که تمایل دارند استفاده نماید.

اگر چه هنوز بطور کامل اثبات نشده است اما دلایل زیادی که وجود دارد بیان میدارند در مورد کودکانی که بطور ارثی استعداد ابتلا به دیابت وابسته به انسولین را دارند مصرف زودهنگام شیرهای غیر از شیر مادر –قبل از یک سالگی- میتواند یک عامل تسهیل کننده و تسریع بخش باشد. همچنین بیان میشود که ترکیبی از استعداد ارثی و مصرف زودهنگام از شیر گاو میتواند موجب بروز دیابت کودکان گردد.

چه هنگام میتوانید به کودکانتان شیر گاو بدهید؟

برای اولین سال زندگی شیر مادر یا شیر خشک مهمترین منبع شیر به شمار می آید. شیر گاو برای اولین سال زندگی اصلا مناسب نیست اما از حدود 7 ماهگی به بعد کمی شیر گاو و یا غذاهایی که حاوی مقادیر کمی شیر گاو هستند میتوانند به عنوان یک غذای کمکی مورد استفاده قرار بگیرند.میتوانید شیر را با غذاهای جامد مثل پوره سیب زمینی یا برنج مخلوط کنید و یا میتوانید مقدار کمی شیر را با میوه های تازه مخلوط نمایید. با افزودن ادویه و پوره سبزیجات به شیر میتوانید یک غذای لذیذ و خوشمزه برای کودکتان تهیه کنید.

شیر گاو,چه وقت و چه مقدار

از چه هنگام میتوان به کودک شیر گاو داد؟ در اولین سال زندگی یک کودک شیر مادر و شیر های خشک بهتر از شیر گاو تشخیص داده شده اند و شیر گاو اصلا برای این امر مناسب نیست . اما از حدود 7 ماهگی کمی شیر گاو و یا غذاهایی که حاوی مقادیر بالای شیر هستند بعنوان مهمترین مکمل های غذایی به غذای کودکان افزوده می گردد.

راههای زیادی برای آغاز استفاده از شیر گاو وجود دارد مثلا میتوانید آنها را به پوره ها و غذاهای کودکان- تهیه شده از غلات- استفاده نمایید. همچنین میشود مقداری شیر کامل را با میوه های تازه مخلوط کرد و مصرف نمود. با ترکیب نمودن کمی شیر کامل و پوره سبزیجات و کمی ادویه یک غذای عالی برای نوزادان و کودکان تهیه نمود.

هر چه سن کودکان افزایش می یابد نگرانی از کمبود کلسیم نیز افزایش می یابد. بیش از بیست درصد از کودکان مقادیر ناکافی از کلسیم را دریافت میکنند. این امر بدان علت است که اکثر کودکان از نوشیدنیهایی استفاده میکنندکه حاوی مقادیر ناکافی سدیم می باشد.

سالهای اولیه زندگی یک کودک زمان رشد و تکامل استخوانهای اوست لذا مصرف مواد غذایی حاوی کلسیم زیاد در این سن بسیار مفید میباشد. در این مورد شیر یک نوشیدنی خوب و مفید است زیرا قند موجود در شیر(لاکتوز) و همچنین ویتامینD موجود در آن از عواملی هستند که موجب افزایش جذب کلسیم می شوند.

نکات مهم در مورد شیر و کودک

v شیر کامل گاو را نباید تا یکسالگی به کودکان داد.

v کودکانی که دارای سابقه ابتلا به آلرژی و یا دیابت وابسته به انسولین نباید تحت هیچ عنوانی و به هیچ مقداری قبل از پایان یکسالگی به غیر از شیر مادر و شیر خشک هیچ نوع دیگر از شیر را مصرف نمایند.

v مصرف شیر به عنوان یک غذای مکمل تنها بعد از هفت ماهگی توصیه میشود.

v بعد از یکسالگی دریافت مقادیر کافی شیر موجب میشود که یک منبع غنی کلسیم بدست آورید.

استفاده از شیر مادر بجای استفاده از شیر خشک میتواند موجب جلوگیری از ایجاد چاقی گردد.

به تمام مزیت های استفاده از شیر مادر بجای شیرخشک این نکته را هم اضافه کنید که استفاده از شیر مادر میتواند موجب جلوگیری از ایجاد چاقی در سالهای بعدی زندگی یک کودک بشود. بر طبق نتایج آزمایشی که در مجله انجمن پزشکی آمریکا American Medical Assiciation درج شده است کودکانی که در شش ماهه اول زندگی شان بوسیله شیر مادر تغذیه شده اند در سن 14 سالگی 22% کمتر از کودکانی که بوسیله شیر خشک تغذیه شده اند به عارضه چاقی دچار میگردند. علاوه بر این هر چه مدت زمان شیردهی بوسیله مادر بیشتر باشد احتمال ابتلای کودک به عارضه چاقی در سنین نوجوانی کاهش می یابد.

American Medicall Association The Gournal of

بی اشتهایی کودکان

غذا نخوردن کودکان یکی از مشکلات رایج تغذیه ای موجود در خانواده هاست سوال این است که والدین در مقابل این عمل چه میکنند ؟ تهدید و ارعاب ؟ ضرب و شتم ؟ مقایسه با دیگران ؟به زور خوراندن غذا ؟ تطمیع با خوراکیهای بی ارزش یا به اصطلاح هله هوله ؟ و ....؟کدام یک از راهها صحیح است ؟از نظر بنده هیچکدام

اگر کودکتان غذا نمیخورد باید او را نزد کارشناس تغذیه و همچنین در صورت نیاز نزد روانشناس ببرید.

بنظر من اگر از کودکتان - مخصوصا اگردختر است - بخواهید در بعضی از کارهای بی خطر آشپزی به شما کمک کند هنگامی که سفره را پهن کردید به همه اعلام کنید که غذای امروز را با کمک فلانی آماده کرده اید و از اهل خانه هم بخواهید- ولو اینکه از آشپزی شما ناراضی هستند- از غذا تعریف کنند مسلما این برخورد باعث خواهد شد که بچه نسبت به غذائی که خودش تهیه کرده است رغبت نشان داده و مقدار بیشتری از آنرا بخورد.

راه دیگر اینست که ببینید کودکتان برای غذا خوردن چه شرایطی را برای شما در نظر میگیرد و حتی الامکان آن را بپذیرید و فراموش نکنید آنچه از نظرما نامعقول است شاید برای کودکتان - در آن شرایط - کاملا معقول و پذیرفتنی است و قبول آن باعث بهبود وضعیت روحی کودک میشود.

حتما قضیه ابن سینا و شاهزاده ای را که فکر میکرد گاو است را میدانید. شاهزاده به هیچ وجه غذا نمیخورد و میخواست تا قصابی را برای ذبح کردنش احضار کنند.ابن سینا در هیات قصاب نزد شاهزاده رفت و گفت،این گاو لاغر است به او غذا بدهید تا فربه شود.آنگاه او را قربانی خواهم کرد.آنوقت شاهزاده شروع به خوردن غذا کرد هنگامی که کمی غذا خورد حالش بهبود یافت و سالم شد.

با کودکان هم باید همین گونه برخورد کرد. یکی از اساتیدمان تعریف میکرد: کودکی را برای رژیم درمانی نزدش آورده بودند که بشدت لاغر بود و به هیچوجه حاضر به خوردن غذا نمیشد مگر اینکه خواسته اش را- که از نظر خانواده غیر معقول بود- عملی میکردند. این بچه از پدرش که از قضا وقدر یک نظامی بوده میخواست تا او را روی یخچال بگذارد و خودش به اتفاق همسرش(مادر بچه) دور میز غذا خوری برقصند تا او غذایش را بخورد. خانواده از انجام این کار طفره میرفتند و بچه هم متقابلا از خوردن غذا سر باز میزد.

هنگامی که استادمان انجام این کار را از والدین کودک طلب کرد آنها ابتدا طفره رفتند اما بعد از اصرار او قبول کردند. بعد از مدتی کودک خوب شد و به حالت عادی بازگشت.

عادت بد غذایی در کودکان

یکی از بزرگترین مشکلات در زمینه تغذیه کودکان و نونهالان, عادات بد غذایی است. علت ایجاد این عادات و اصلاح نشدنشان چیست؟ علم فیزیک بیان میدارد که برای اینکه بر آیند دو نیروی همراستا و خلاف جهت صفر باشد باید آن دو نیرو با هم برابر باشند.

یکی از نیروهای تغذیه ای موجود در جامعه نیروی عادات بد غذایی است. علل و عوامل زیادی باعث بوجود آمدن آن میشود از جمله اعتقادات قدیمی خرافی, روزنامه ها و مجلاتی که از افراد بی اطلاع یا کم اطلاع برای نوشتن اطلاعات تغذیه ای یاری میگیرند و ... . نیرویی عظیم تر نیز آنها را یاری میکند و موفق میگرداند نیروی (( تبلیغات مواد غذایی از جعبه جادویی )) و نیروی جهالت تغذیه ای ناشی از آموزش کم یا ناصحیح مسائل تغذیه ای از رسانه های جمعی بخصوص تلویزیون.

کافی است تلویزیونتان را روشن کنید تا ببینید هر ساعت چند بار برنامه های آن قطع میشود و چقدر از فضای بین برنامه ای به تبلیغات تخصیص می یابد. شاید خودتان هم توجه کرده باشید که قسمت عمده این تبلیغات مربوط به میان وعده ها و کمک غذاهاست. این مواد بر دو نوعند یا از اصل و ریشه برای سلامتی مضر تشخیص داده شده اند و یا اینکه مضر نیستند( اما مفید هم نیستند) اما خوردن زیادتر از حد آنان باعث جلوگیری از مصرف غذاهای اصلی و مفید خواهد شد که نتیجه این امر سوتغذیه میباشد.
بهر صورت در این میان هم تلویزیون با پخش این همه تبلیغات تلویزیونی و عدم ارائه برنامه های آموزشی تغذیه ای چه در سطح بزرگسال و چه در سطح خردسال و همچنین والدینی که اغلب برای ساکت کردن کودکان خود و یا از سر خود باز کردن شان بدون هیچ محدودیتی امکان خرید و تهیه انواع تنقلات غیر سودمند و میان وعده های غیر لازم برای کودکان را فراهم میکنند از سویی دیگر به نوعی در ایجاد و دامن زدن به عادات بد غذایی موثر

مطالب پیشنهادی

بررسی اثرات کافئین بر بدن
عوارض شیرین کنندههای بدون کالری
فست فود زیر ذره بین کارشناسان حوزه سلامت
ویژگی های ظروف آشپزی و اثر آن در پخت غذا

دیر شروع کردن غذای کمکی سوء تغذیه کودک را به دنبال دارد

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com

یوسف نقیایی در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: نوزاد از لحظه تولد تا پایان ماه ششم تمام نیازهای غذایی خود را از شیر مادر تامین می‌کند و به جز قطره مولتی ویتامین یا قطره ویتامین AD نیاز به مصرف هیچ ماده غذایی حتی آب ندارد.

وی بهترین سن برای شروع غذای کمکی را پس از پایان ماه ششم یا بعد از 180 روز اول زندگی دانست و ادامه داد: شیر مادر در این سن به تنهایی قادر به تامین نیازهای غذایی مورد نیاز کودک نیست چرا که شیر مادر در شش ماه دوم تنها نیمی از انرژی مورد نیاز کودک را تامین می‌کند. همچنین دستگاه گوارش کودک در این سن آماده پذیرش غذای نیمه جامد خواهد بود.

وی افزود: ذخیره برخی از مواد مغذی مثل آهن در بدن کودک در 6 ماهگی به حداقل می‌رسد و برخی از عوامل تکامل مثل رویش دندان، قدرت نشستن و گرفتن اشیاء با دست که همگی از 6 ماهگی به بعد بوجود می‌آید کودک را برای پذیرش غذای کمکی آماده می‌کند.

وی گفت: در صورتی که غذای کمکی زودتر از حد معین به کودک داده شود خطر ابتلای کودک به اسهال بیشتر می‌شود چرا که دستگاه گوارش کودک بطور کامل تکامل نیافته و قادر به هضم و جذب کامل غذا نیست.

این کارشناس تغذیه اضافه کرد: با زودتر شروع کردن غذای کمکی خطر بروز حساسیت در ماهها یا سالهای آینده کودک بیشتر می‌شود. همچنین ممکن است غذای کمکی جایگزین یک وعده شیر مادر شود و این مساله می‌تواند موجب کاهش ترشح شیر و در نهایت منجر به کاهش رشد کودک شود.

وی افزود: از آنجایی که شیرمادر پس از 6 ماهگی قادر به تامین نیازهای غذایی کودک نیست، دیر شروع کردن غذای کمکی می‌تواند منجر به کندی رشد و زمینه‌ای برای سوء تغذیه کودک شود.

نکته بهداشتی : آیا کودکتان می‌تواند غذای جامد بخورد؟

نقیایی تصریح کرد: همچنین دیر شروع کردن غذای کمکی موجب بی‌علاقه شدن کودک به غذاهای جدید شده و در این صورت کودک تمایل به استفاده از غذاهای جامد نشان نمی‌دهد.

وی با بیان اینکه در برخی موارد می‌توان غذای کمکی کودک را تحت نظر پزشک یا رژیم شناس کمی زودتر یعنی پس از پایان 4 ماهگی آغاز کرد، گفت: در مواردی که وضعیت رشد کودک با استفاده از منحنی رشد کودک مطلوب نباشد یا اگر مادر به بیماری صعب‌العلاج دچار شده و دادن شیر برایش ممکن نباشد یا موارد منع شیردهی پیش آید و یا دوقلوهایی که رشدشان مطلوب نباشد و یا میزان شرایط مادر بسیار کم و ناکافی باشد می‌توان غذای کمکی کودک را زودتر شروع کرد.

وی یادآور شد: از آنجایی که حجم معده کودک بسیار کوچک است باید از غذاهایی استفاده شود که در حجم کم، انرژی مورد نیاز او را برآورده نماید در غیراین صورت با وجود پر شدن معده و سیری کودک، رشد او دچار افت خواهد شد بنابراین نوع ماده غذایی باید متناسب با سن کودک باشد.

منبع : همشهری

مطالب پیشنهادی

بررسی اثرات کافئین بر بدن
عوارض شیرین کنندههای بدون کالری
فست فود زیر ذره بین کارشناسان حوزه سلامت
ویژگی های ظروف آشپزی و اثر آن در پخت غذا

با رفتارهای کودک یک تا دو ساله آشنا شویم

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com

● شیرمادر + غذای کمکی به غذای خانواده + شیر مادر  مرحله مهمی از زندگی کودک است که در این دوره همچنان باید بخشی از غذاهای اواخر یکسالگی ادامه یابد و غذاهای سفره بتدریج وارد برنامه غذایی او شود بطوری که با بزرگ شدن کودک و گذشت زمان سهم او از مواد غذایی سفره خانواده بیشتر و غذاهای مخصوص قبل از یکسالگی کمتر شود تا کودک بتواند بعد از چند ماه تقریباً همه مواد مورد نیاز خود را از سفره خانواده تامین نماید و چون هنوز معده او گنجایش کمی دارد برای تامین کالری مورد نیازش باید وعده های غذایی متعدد داشته باشد و از میان وعده های سالم و مغذی استفاده نماید. ● رفتارهای غذایی: کودکان با عادات بد غذایی متولد نمی شوند ما آنان را چنین بار می آوریم. همانطور که گفته شد والدین باید به خاطر داشته باشند که اگر کودک گاهی اوقات علاقه به خوردن غذا نشان نمی دهد احتمال دارد که این امری طبیعی و ناشی از کاهش موقتی اشتهای او باشد . برای ترغیب کودک به غذا خوردن باید غذای او را متنوع ، خوشرنگ ، خوشبو و با قوام و غلظت مناسب به صورتی اشتها آور تهیه کرده و زمان غذا خوردن را برای او دلپذیر و لذت بخش نمود. ● والدین اکثر کودکانی که خوب غذا نمی خورند و بهانه گیری می کنند نمی دانند که کودک آنان در حال تغییرات عادت غذایی در طول زندگی خود می باشند. این والدین معمولاً یا : ▪ با فشار، کودک خود را وادار به خوردن می کنند. ▪ و یا با شوخی ، ادا، حقه و … غذا را داخل دهان او می گذارند. ▪ که این اعمال سبب می شود کودک اصولاً نسبت به غذا خوردن مقاومت نماید و در سالهای بعد هم دچار مشکلات بیشتر شود.  ● لذا باید نکات زیر مورد توجه قرار گیرد: مواد غذایی نه تنها از نظرکمیت و کیفیت باید کامل و مناسب باشد بلکه شرایط محیطی که کودک در آن تغذیه می شود نیز از نظر روانی مساعد و مطلوب باشد تا کودک از خوردن غذا لذت برده و به آن تمایل نشان دهد. چون در اواخر سال دوم ، کودک بیشتر اجتماعی شده و اغلب قادر است بدون کمک غذا بخورد و غذای مورد علاقه خود را به دلخواه انتخاب نماید مادر باید مواظب باشد که مواد مغذی کافی، متعادل و پر انرژی که برای رشد کودک لازم است در اختیار او بگذارد و از مصرف شدن آن اطمینان حاصل کند.  به کودک نباید به زور غذا داد. در عین حال محیط او باید آرام باشد و حواس و توجه اش به مطلب دیگری جلب نشود. گاهی مادرها اجازه نمی دهند که کودک مطابق میل و نیاز خود غذا طلب کند در حالیکه بهتر است اشتیاق و اشتهای کودک حتماً در نظر گرفته شود.  اگر کودک غذایی را دوست نداشت نباید کلاً آنرا از برنامه غذایی حذف کرد بلکه می توان با تغییراتی و در فرصتی دیگر، آنرا امتحان کرد.  به امتناع کودک از خوردن غذا در بعضی از شرایط باید توجه نمود. گاهی جدایی از مادر ، بیماری کودک، شرایط خاص روحی کودک، شب نخوابیدن ، عدم استفاده از آفتاب و هوای سالم و پاک، نداشتن فعالیت زیاد ، گوشه گیری کودک و گاهی اوقات وسواس بیش از اندازه مادر در مورد اینکه موقع غذاخوردن باید همه چیز تمیز بماند و لباس کودک کثیف نشود و امثال آن ممکن است بر علاقه و اشتهای او به غذا و یا امتناع از غذا خوردن موثر باشد. بنابراین کودک در زمان غذا خوردن باید در محل امن و راحتی قرار گیرد،‌ مشتاق غذا خوردن باشد بدون عجله به او غذا داده شود با زور و تهدید یا رشوه وادار به غذاخوردن نشود . اگر به هر علتی از خوردن یک وعده غدا خودداری کرد باید بدون هیچگونه نگرانی و اضطراب آن نوبت تغدیه را به تاخیر انداخت یا حتی از آن صرف نظر نمود . مطمئناً در وعده های دیگر جبران خواهد کرد.  ▪ کودکان در این سن دوست دارند خودشان غذا بخورند و ترجیح می دهند غذا را با دست و انگشتان خود بردارند .  ▪ آنان غذای گرم را نسبت به غذای سرد یا داغ ترجیح می دهند.  ▪ معمولاً با غذا بازی می کنند و صحنه های غیرقابل انتظاری ایجاد می کنند ولی خودشان از اینکار لذت می برند.  ▪ نمی توانند بیش از ۵ تا ۱۰ دقیقه پشت سر هم برای غذا خوردن وقت صرف کنند و اگر بتوانند سفره را ترک می کنند و بعد دو مرتبه بر می گردند.  ▪ آداب غذا خوردن را مراعات نمی کنند در حین غذا خوردن و بعد از سیر شدن ، غذا را به اطراف پخش می کنند. ▪ بیشتر به خواسته ها و تمایلات خود توجه دارند و کمتر به نظر دیگران اهمیت می دهند.  ▪ از پدر و مادر و خواهر و برادرشان تقلید می کنند.  ▪ بعضی غذا ها را نمی خورند و احتمال بروز عادت نامساعد غذایی از همین جا سرچشمه می گیرد .  ● بنابراین چون مغز فعال و پویای کودک آماده دریافت همه پیامهای محیط زندگی و اطرافیان است عادات خوب غذایی هم باید از سنین پایین به کودک آموزش داده شود. آموزش عملی و عینی به مراتب اثر بخش تر از بیان است. همه افراد بزرگتر خانواده باید بدانند رفتارهای غذایی آنان می تواند برای افراد کوچکتر خانواده الگو باشد. پس سر سفره و هنگام صرف غذا باید مواظب بود و حداقل به منظور آموزش فرزندانمان، خودمان هم به هنگام خوردن غذا مراقب رفتار و گفتارمان باشیم و به عادتهای خوب غذایی عمل کنیم مثلاً بر سفره و هنگام غذاخوردن نگوییم که من این غذا را دوست ندارم و یا چقدر بدمزه و بدشکل است. از اضافه کردن نمک و شکر به غذا نیز پرهیز نموده و سعی کنیم مصرف سبزی و میوه را بیشتر کنیم. گفتار خوب و حسن رفتار و کردار در خانواده موجب ثبات شخصیت و رفتارهای منطفی و صحیح در کودک می شود ، محیطهای متشنج و عصبی خانواده آثار زیان بخشی بر روح و روان کودک می گذارد که بدون شک در عادات و رفتار تغذیه ای آنان نیز اثر منفی خواهد گذاشت.  در این میان سلامت روانی مادر نقش عمده ای دارد. اضطراب ، افسردگی و یا رفتارهای وسواسی او می تواند باعث کم اشتهایی یا بی اشتهایی و بدغذایی کودک شود و بسیاری از مشکلات رفتاری ، خلقی ، تغذیه ای کودکان را ایجاد نماید.  هنگام غذاخوردن کودک باید محیط را برایش دلپذیر کنیم.  ‌● چگونه؟ ▪ محل، زمان و نحوه غذا دادن به کودک  کودک باید غذا را سر میز و یا سر سفره خانواده، در محیطی تمیز، آرام، دوستانه، راحت ، مطمئن و خوشایند صرف کند تا ضمن اینکه از غذا خوردن همراه دیگران لذت می برد طرز غذا خوردن و نحوه استفاده از قاشق، چنگال و لیوان را نیز بیاموزد.  بهتر است کودک را به جای اجبار ، تشویق به غذا خوردن کرد. علاقه به غذا خوردن زمانی بوجود می آید که غذا بصورت جالبی ارائه شود و کودک ببیند که دیگران هم غذاهای متنوع یا جدید را با لذت می خورند. ضمناً غذا باید به شکلی باشد که خوردنش برای کودک آسان باشد. مثلاً گوشت چرخ کرده را بهتر از گوشت تکه ای می پذیرد یا قطعات کوچک سیب زمینی یا هویج پخته شده یا لقمه های کوچک غذا را با میل و رغبت می خورد. در ابتدا کودک ۱ تا ۲ ساله ممکن است برای گرفتن یا برداشتن غذا از انگشتانش استفاده کند ولی بتدریج می تواند در گرفتن قاشق، چنگال و لیوان مهارت پیدا کند. ظرف غذا باید کوچک و کمی گود باشد تا غذا از آن بیرون نریزد . قاشق و چنگال و لیوان هم باید کوچک ، سبک و طوری باشد که کودک به راحتی آنرا بردارد و نگهدارد. بهتر است از قاشق و چنگال و بشقاب نشکن استفاده شود و از قاشقی که او را به یاد قاشق دارو می اندازد استفاده نکرد. کودک را به ویژه در شروع غذا که گرسنه است، باید تشویق کرد تا علیرغم ریخت و پاشی که می کند خودش غذا بخورد این کار را یاد بگیرد و مهارت و اعتماد به نفس پیدا کند، سپس وقتی خودش از خوردن خسته شد و یا در ضمن آنکه خودش غذا می خورد او را کمک کرد.  ● چه باید کرد تا کودک از غذا خوردن لذت ببرد؟ ▪ ساعات برنامه غذایی را خیلی عوض نکنید. ▪ مراقب باشید که زمان غذا خوردن، کودک خیلی گرسنه و یا خیلی خسته نباشد. ▪ سعی کنید میان وعده ها را ۵/۱ تا ۲ ساعت قبل از وعده اصلی غذا بدهید. ▪ بهتر است میان وعده ها خیلی شیرین حجیم یا چرب نباشند تا اشتهای کودک برای وعده اصلی غذا ، باقی بماند.  ▪ برای دسر یک ماده شیرین انتخاب کنید و آنرا بلافاصله بعد از غذا به او بدهید که جزو غذا به حساب بیاید. ▪ اگر غذای جدیدی به او می دهید که از خوردنش امتناع می کند تعجب نکنید آنرا همراه با غذایی که دوست دارد مثل برنج یا نان یا سیب زمینی به او بدهید. ▪ غذاها را خیلی زودبه زود و بر اساس تمایل او عوض نکنید . ▪ هنگام غذا دادن دعوا نکنید ، داد و قال راه نیندازید و برای خوردن غدا جایزه تعیین نکنید. ▪ بگذارید در مورد سیر شدنش خودش تصمیم بگیرد، اگر در یک وعده مقدار کمتری خورد مسلماً در وعده دیگر یا روز دیگر جبران می کند. در سن یک تا دو سالگی با توجه به مراحل تکامل کودک، شما انتظار نداشته باشید که هنگام غذا خوردن خیلی تمیز و مرتب باشد . این مرحله ریخت و پاش بتدریج بهتر می شود. برخی کارهای او را مانند پرت کردن غدا ، بازی کردن هنگام غدا خوردن و … را می توان با آرامش و ملایمت و بتدریج محدود کرد. بسیاری از رفتارهای غذایی آرام آرام با بزرگ شدن کودک عوض می شوند.

منبع : پروفسور محمدحسین سلطان‌زاده مطالب پیشنهادی بررسی اثرات کافئین بر بدن عوارض شیرین کنندههای بدون کالری فست فود زیر ذره بین کارشناسان حوزه سلامت ویژگی های ظروف آشپزی و اثر آن در پخت غذا

چگونه وچه موقع به کودک غذا بدهیم

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com

چگونه و چه موقع به کودک بدهیم و موضوع اصلی یعنی بی اشتهایی کودک را چگونه درمان کنیم .  ▪ گام اول موفقیت :  با حوصله طی مدت سه هفته یک لیست از خوراکی هایی که کودک آنها را دوست ندارند تهیه کنید.  ▪ گام دوم موفقیت :  یک مطالعه مناسب و معقول را روی این خوراکی ها شروع کنید . چطور ؟  ۱) سعی کنید بفهمید که کودک شما ممکن است بواسطه درد یا یک عارضه جسمی که بعد از خوردن این غذاها به آن دچار می گردد از این غذا ها متنفر باشد .  اگر جواب مثبت باشد بدون درنگ با یک متخصص تغذیه مجرب مشاوره نمایید تا راهنمایی لازم را انجام دهد چرا که رفتن ما بقی راه از عهده شما خارج است و نیاز به تخصص فنی دارد و متخصص تغذیه مطمئناً با هماهنگی یک پزشک متخصص کودکان عارضه را شناسایی و آن را درمان خواهد نمود . اگر جواب منفی است ، گام بعدی را بردارید.  ۲) مشخص کنید که بین غذاهای مورد تنفر ، چه موارد مشترکی وجود دارد برای مثال از نظر رنگ ، شکل ، مزه ، طعم و بو و ...  اگر جواب مثبت باشد ، شما علت را پیدا کرده اید و با تغییراتی که در غذاها می دهید ( بسته به نوع حساسیت کودک ) می توانید این غذاها را به کودک بخورانید . مثلاً اگر کودک نسبت به بو حساس است شما با تغییراتی که در پخت می دهید می توانید این مشکل را حل کنید و همچنین است در ارتباط با دیگر موارد ...  ۳) بررسی کنید زمان خوردن این غذاها در کودک چه تاًثیراتی دارند ، یعنی آیا ممکن است کودک از یک غذای خاص برای ناهار متنفر باشد ولی برای شام آنرا مصرف کند و لذت ببرد و مواردی شبیه به این .  برای مثال بر اساس تحقیقاتی که این مرکز به انجام رسانده است ما دریافته ایم اگر کودکانی که در مهد کودک گذاشته می شوند ظهرها به طور اجباری بخوابند و این خواب اجباری که معمولاً بعد از ناهار می باشد باعث ایجاد نوعی واکنش شرطی شدن کودکان برای نخوردن ناهار شود ، اکثر کودکان تا سالها از خوردن ناهار متنفر می شوند . اگر چنین است راهکار آن بسیار ساده است که به تجربه ثابت گردیده است ، یعنی با دادن یک قول ساده مثل پارک رفتن – فیلم تماشا کردن یا بازی کردن بعد از ناهار می توانید ذهنیت کودک را در مورد این مسئله پاک کنید .  ۴) بررسی کنید که آیا کودک خاطره بدی را که با خوردن غذا همراه شده ندارد ؟ مثلاً در هنگام خوردن آش والدین کودک به شدت با یکدیگر دعوا کرده باشند و احتمالاً موجب شکستن چیزی در منزل شده باشند ، که در نتیجه کودک برای همیشه از خوردن آن نوع غذا متنفر خواهد شد و مواردی مشابه این که شما می توانید با کمی تفحص به آن برسید و به نحوی که صلاح می دانید این ذهنیت را پاک کنید .  ۵) مطالعه و دقت کنید که آیا ممکن است کودک شما غذاها را با چیزهایی مثل انواع حیوانات و حشرات مقایسه کند ؟ برای مثال در پژوهشکده ما کودکی بود که به شدت از ماکارونی می ترسید و با مطالعه زیاد ، دریافتیم این کودک ماکارونی های سس زده شده را دقیقاً شبیه به کرمهای خاکی باغچه پدر بزرگش می دید. و متاسفانه مادر کودک ماکارونی را به اجبار به کودک می خورانده که تصور آن برای شما هم مشکل است . این مساله باعث شده بود که کودک حتی از حالت تعادل روانی نیز خارج گردد .  در چنین مواقعی بایستی یا خیالبافی کودکان را تصحیح کنید یا نوع غذا را از حالت قبلی خارج نمایید و راهکارهایی شبیه به این مسئله را در پیش بگیرید . برای مثال نوع ماکارونی را از رشته ای به نوع صدفی آن تغییر دهید .  ۶) دقت کنید که آیا ممکن است کودک شما بواسطه جلب توجه ، اقدام به نخوردن غذا بکند ، که البته این موضوع بیشتر درباره بچه هایی مصداق پیدا می کند که معمولاً تک فرزند بوده و در دوران کودکی با تمام وجود در مرکز توجه قرار داشته اند که با کم شدن این توجه ، کودک درصدد چاره جویی بر می آید و با اولین موفقیت در این راه ، به ادامه آ ن تشویق می گردد.  در اینگونه موارد بایستی والدین با ملایم ترین روش ، به اصطلاح ناز کشیدن از کودک را کنار بگذارند و سعی کنند کودکشان در این گونه موارد ، احساس موفقیت نکنند .  با توجه به تحقیقات و مطالعاتی که انجام داده ایم با مواردی جز مسایل اشاره شده برخورد نشده و حتی طرح تئوری موارد دیگر نیز به نظر نمی رسد و بسیار نادر خواهد بود که مادری با اجرای دقیق این راهکارها نتواند مشکل کودک را پیدا کند . ما مطمئن هستیم که شما در این راه موفق خواهید شد .  ● کودکم غذا نمیخورد  غذا نخوردن کودکان یکی از مشکلات رایج تغذیه ای موجود در خانواده هاست سوال این است که والدین در مقابل این عمل چه میکنند ؟ تهدید و ارعاب ؟ ضرب و شتم ؟ مقایسه با دیگران ؟به زور خوراندن غذا ؟ تطمیع با خوراکیهای بی ارزش یا به اصطلاح هله هوله ؟ و ....؟کدام یک از راهها صحیح است ؟  اگر کودکتان غذا نمیخورد باید او را نزد کارشناس تغذیه و همچنین در صورت نیاز نزد روانشناس ببرید.بنظر من اگر از کودکتان - مخصوصا اگردختر است - بخواهید در بعضی از کارهای بی خطر آشپزی به شما کمک کند هنگامی که سفره را پهن کردید به همه اعلام کنید که غذای امروز را با کمک فلانی آماده کرده اید و از اهل خانه هم بخواهید- ولو اینکه از آشپزی شما ناراضی هستند- از غذا تعریف کنند مسلما این برخورد باعث خواهد شد که بچه نسبت به غذائی که خودش تهیه کرده است رغبت نشان داده و مقدار بیشتری از آنرا بخورد.  راه دیگر اینست که ببینید کودکتان برای غذا خوردن چه شرایطی را برای شما در نظر میگیرد و حتی الامکان آن را بپذیرید و فراموش نکنید آنچه از نظرما نامعقول است شاید برای کودکتان - در آن شرایط - کاملا معقول و پذیرفتنی است و قبول آن باعث بهبود وضعیت روحی کودک میشود.  حتما قضیه ابن سینا و شاهزاده ای را که فکر میکرد گاو است را میدانید. شاهزاده به هیچ وجه غذا نمیخورد و میخواست تا قصابی را برای ذبح کردنش احضار کنند.ابن سینا در هیات قصاب نزد شاهزاده رفت و گفت،این گاو لاغر است به او غذا بدهید تا فربه شود.آنگاه او را قربانی خواهم کرد.آنوقت شاهزاده شروع به خوردن غذا کرد هنگامی که کمی غذا خورد حالش بهبود یافت و سالم شد.  با کودکان هم باید همین گونه برخورد کرد. یکی از اساتیدمان تعریف میکرد: کودکی را برای رژیم درمانی نزدش آورده بودند که بشدت لاغر بود و به هیچوجه حاضر به خوردن غذا نمیشد مگر اینکه خواسته اش را- که از نظر خانواده غیر معقول بود- عملی میکردند. این بچه از پدرش که از قضا وقدر یک نظامی بوده میخواست تا او را روی یخچال بگذارد و خودش به اتفاق همسرش(مادر بچه) دور میز غذا خوری برقصند تا او غذایش را بخورد. خانواده از انجام این کار طفره میرفتند و بچه هم متقابلا از خوردن غذا سر باز میزد.  هنگامی که استادمان انجام این کار را از والدین کودک طلب کرد آنها ابتدا طفره رفتند اما بعد از اصرار او قبول کردند. بعد از مدتی کودک خوب شد و به حالت عادی بازگشت.

منبع : سایت کودکان مطالب پیشنهادی بررسی اثرات کافئین بر بدن عوارض شیرین کنندههای بدون کالری فست فود زیر ذره بین کارشناسان حوزه سلامت ویژگی های ظروف آشپزی و اثر آن در پخت غذا

اصول تغذیه کودکان زیر دو سال

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com

● تغذیه کودکان زیر دو سال را می‌توان به سه دوره تقسیم کرد:  ۱. دوره تغذیه انحصاری با شیرمادر Nursing Period که از بدو تولد تا پایان ۶ ماهگی است. در این مرحله، تغذیه شیرخوار منحصراً با شیرمادر بوده و نیازی به سایر مواد غذائی و مایعات، حتی آب هم نیست. آغوش مادر، شیرمادر، استفاده از قطره A و D یا مولتی‌ویتامین، واکیسناسیون، محبت و حمایت پدر از ضروریات و تأمین کننده نیازهای جسمی و روانی شیرخوار در این دوره از زندگی است.  ۲. دوره بینابینی یا Transitional Period  از ۱۸۰ روزگی (پایان ۶ ماهگی) شروع و به یک سالگی ختم می‌شود. در این مرحله شیرمادر به تنهائی برای تأمین نیازهای تغذیه‌ای شیرخوار کافی نبوده و علاوه بر شیرمادر، کودک باید از غذاهای کمکی نیز استفاده نماید. قوام این غذاها در شروع تغذیه تکمیلی باید کمی بیشتر از شیر باشد (با قوام ماست معمولی). کم‌کم به غلظت و تنوع غذا اضافه می‌شود تا شیرخوار با طعم و مزه غذاهای مختلف آشنا شده و مهارت جویدن نیز در او تقویت گردد و بتواند از یک سالگی به بعد از غذاهای سفره خانواده استفاده نماید.  ۳. دوره Modified Period که از یک سالگی تا پایان ۲ سالگی و حتی بیشتر است. در این مرحله شیرخوار از غذای خانواده استفاده کرده و در روز ۵ - ۴ بار غذا می‌خورد (سه وعده اصلی و دو میان وعده). شیرمادر به‌عنوان مکمل و تأمین کنندهٔ بخشی از نیازهای تغذیه‌ای او محسوب می‌شود. بنابراین دو دورهٔ اخیر که از ۶ ماهگی تا حدود سه سالگی است مرحله بسیار حساسی است که اگر در مراقبت از کودک و برآورد نیازهای تغذیه‌ای او دقت نشود می‌تواند منجر به توقف یا افت رشد و نهایتاً سوء تغذیه شیرخوار شود.  ● ده اصل مهم و راهنما در زمینه تغذیه تکمیلی  ۱. غذای کمکی را پایان ۶ ماهگی آغاز کنید.  توصیه اصلی، تغذیه انحصاری با شیرمادر تا پایان ۶ ماهگی است. بعد از آن، زمان چشاندن مزه غذاها به شیرخوار است در حالی‌که شیرمادر بر اساس تقاضای او به مکرر ادامه دارد. دستورالعمل کلی تغذیه کمکی آن است که شیرمادر و سپس غذای کمکی به شیرخوار ۱۲ - ۶ ماهه داده شود.  ۲. ادامه شیردهی تا دوسال یا بیشتر.  شیردهی را بر اساس تمایل خود و کودکتان ادامه دهید.  ۳. نسبت به تغذیه شیرخوار، احساس مسئولیت کنید.  به علائمی که کودک برای نشان دادن گرسنگی و یا توانائی غذا خوردن نشان می‌دهد توجه داشته باشید. به کودک در غذا خوردن کمک کنید و آهسته و با صبر و حوصله او را به خوردن غذا با طعم‌های مختلف و یا مخلوطی از غذاها تشویق کنید. ولی هرگز اجبار نکنید. سعی کنید ضمن لبخند زدن و برقراری تماس چشمی با بیان کلمات مختلف او را تشویق به خوردن نمایید تا غذا خوردن برای کودک زمانی برای یادگیری و دوست داشتن باشد.  ۴. غذای کمکی را با روش‌های بهداشتی و سالم تهیه و ذخیره کنید. دست‌های خود و ظروف تهیه غذا را قبل از آماده کردن غذا بشوئید. ضمن اینکه باید دست‌های خود و دست و صورت کودک را قبل از غذا دادن نیز بشوئید. بهتر است که غذا بلافاصله بعد از تهیه شدن به کودک داده شود. اگر یخچال در دسترس ندارید فقط تا دو ساعت می‌توانید غذای تهیه شده را به کودک بدهید یا حداکثر تا نوبت بعدی تعذیه او نگاهداری کنید (به شرط گرم کردن کامل آن). ذخیره کردن غذا در ظرف دربسته و نگهداری در محل خنک مانع آلودگی آن می‌شود. از غذا دادن با بطری اجتناب کنید زیرا به‌راحتی آلوده و به‌سختی تمیز می‌شوند. ۵. به‌تدریج مقدار غذای پیشنهادی را افزایش دهید.  ضمن شیردهی مکرر، به‌تدریج مقدار غذای کمکی را بر اساس میل و اشتهای کودک افزایش دهید. انرژی مورد نیاز کودک که باید از طریق غذای کمکی تأمین گردد حدود ۲۰۰ کیلوکالری در روز بین ۸ - ۶ ماهگی، ۳۰۰ کیلو کالری در روز بین ۱۱ - ۹ ماهگی و ۵۵۰ کیلوکالری در روز بین ۲۴ - ۱۲ ماهگی است.  ۶. به ترکیبات و نوع غذاها تنوع ببخشید.  به علاقه و توانائی‌های کودک به خوردن ترکیبات و غذاهای مختلف پاسخ دهید. در ابتدا با غذاهای نرم شروع کنید (شیرخواران به‌زودی جویدن را یاد می‌گیرند) از ۸ ماهگی کودکان قادر به خوردن غذاهای انگشتی هستند (غذاهائی که می‌توانند بدون کمک بردارند و به دهان بگذارند.) حدود ۱۲ ماهگی آنان قادر به خوردن اکثر غذاهای خانواده هستند ولی هنوز نیاز دارند که غذا به قطعات کوچک‌تر تقسیم شود و تا حدی نرم‌تر شوند.  ۷. دفعات تغذیه کودک را افزایش دهید. علاوه بر شیرمادر، دفعات تغذیه کودک ۳ - ۲ بار در روز بین ۸ - ۶ ماهگی و ۴ - ۳ بار در روز بین ۲۴ - ۹ ماهگی است، به‌علاوه یک یا دو بار در روز غذاهای مختصر حاضری (snack food) بر اساس میل کودک به او بدهید.  ۸. غذاهای سرشار از مواد مغذی به کودک بدهید.  سعی کنید برای تهیه غذای کودک حتی‌الامکان هر روز از گوشت، مرغ، ماهی و یا تخم‌مرغ استفاده کنید. اگر امکان استفاده از فرآورده‌های حیوانی نباشد باید باقلا، لوبیا، نخودفرنگی، عدس، پودر انواع مغزها و یا فرآورده‌های لبنی به کودک داده شود. سعی کنید در غذای روزانه او از میوه‌های رنگی و سبزی‌های مختلف استفاده نمائید. در موارد لزوم، مغذی کردن غذا با موادی چون ماهی، تخم‌مرغ و پودر مغزها امکان‌پذیر است در صورتی‌که دادن فقط مقداری برنج یا ذرت، کافی نیست. هرگز نوشابه‌های گازدار، نوشیدنی‌های شیرین، قهوه و چای به کودک ندهید زیرا این نوشیدنی‌ها ممکن است جایگزین غذاهای مغذی شوند. اگر کودک شما تشنه است بهترین نوشیدنی برای او شیرمادر و یا آب جوشیدهٔ سرد شده می‌باشد.  ۹. با استفاده از ویتامین‌ها و مواد معدنی، سلامت کودک را حفظ کنید. با دادن طیف گسترده‌ای از انواع غذاها، نیاز کودک به مواد معدنی و ویتامین‌ها را تأمین کنید. کودکان کم سنی که گوشت نمی‌خورند یا در تهیه غذای آنان از گوشت استفاده نمی‌شود، ممکن است به مصرف مکمل‌های ویتامینی و مواد معدنی نیاز داشته باشند. سایر مادران و کودکان نیز نیازمند مصرف غذاهای مغذی مناسب هستند و گاهی بر اساس محل و شرایط زندگی خود باید مکمل‌های ویتامینی هم دریافت کنند.  ۱۰. دفعات شیردهی را در طول بیماری کودک افزایش دهید.  در زمان بیماری، باید مصرف مایعات و غذاهای مورد علاقه کودک بیشتر شود. حداقل تا دو هفته بعد از بیماری، او را به مصرف غذای بیشتر تشویق کنید و یا تعداد دفعات غذا خوردن را افزایش دهید.

دکتر ناهید عزالدین زنجانی  متخصص اطفال مدیر عامل انجمن ترویج تغذیه با شیرمادر

منبع : فصلنامه شیر مادر مطالب پیشنهادی بررسی اثرات کافئین بر بدن عوارض شیرین کنندههای بدون کالری فست فود زیر ذره بین کارشناسان حوزه سلامت ویژگی های ظروف آشپزی و اثر آن در پخت غذا