وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است
بسیاری بر این باورند که زنان بعداز پنجاه سالگی پایان زندگی جنسی خود می داند که در این زمان دوران یائسگی است. معمولا با خشکی واژن،کاهش میل جنسی و کاهش میل به داشتن رابطه جنسی است. اما هیچ چیز نمی تواند دورتر از حقیقت باشد.ثابت شده است که خانمها بعد از پنجاه سالگی از رابطه جنسی لذت میبرند این دلایل را برای شما بیان میکنیم
۱- از بارداری نمیترسند
دراین سن و سال بارداری خانمها بسیار بندرت اتفاق میفتد و نگرانی از این بابت ندارند هنگامی که ترس وجود ن دارد لذت زناشویی بهتر است و ا زتولید مثل نگران نخواهید بود
۲-تجربه های بیشتر
در حال حاضر، شما می توانید تجربه بیشتر جنبه های فیزیکی رابطه جنسی و عاطفی داشته باشید. رابطه جنسی کاملا فیزیکی می شود
۳- استرس کمتر
برای پیدا کردن یک شغل؛ اجاره؛ هزینه های مواد غذایی استرس ندارد
۴٫ بزرگ شدن بچه ها
بسیاری از زنان در این سن بچه هایشان بزرگ شده اند و یا بچه ها در سنی هستند که میتوانند از خودشان مراقبت کنند د و لازم نیست در مورد بچه های خود نگران باشید.
بسیاری از وسایل رفاهی دراین سن فراهم شده است بنابراین در از این سن به بعد است کع خانمها لذت بیشتری میبرند
منبع- اختصاصی http://www.hidoctor.ir
ایجاد تعادل در بیماران مبتلا به ام اس
وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است
وقتی سن از دهه پنجاه میگذرد بدن یک سری نوسانات از خود نشان میدهد. برخی از افراد معتقدند که ازاین دهه به بعد دیگر هم زن و هم مرد تمایلی به ارتباط جنسی ندارند و بخاطر همین علت است که ازاین دهه به بعد برای قویترکردن ارتباط جنسی به پزشک میروند. بنظر شما این نظریه درست است یا خیر؟در این باره با دکتر سیدکاظم فروتن، اورولوژیست، عضو هیات علمی دانشگاه شاهد و رییس کلینیک سلامت خانواده گفتوگو کردهایم که آن را میخوانید.
آقای دکتر! این درست است که بگوییم با افزایش سن، میل جنسی هم کاهش مییابد؟
معمولا در فرهنگ ما، مسایل جنسی و روابط زناشویی مختص دوران جوانی است و افراد پا به سن گذاشته نیاز و تمایلی به این رابطه ندارند. این در حالی است که نیازهای جنسی ربطی به سن و سال ندارند و فرد تا زمانی که زنده است، میل جنسی هم دارد. فقط با افزایش سن دچار برخی تغییرات میشود اما هرگز نه کاهش چشمگیری مییابد و نه از بین میرود.
چه عواملی در بروز این تغییرات موثر هستند؟
با افزایش سن، میزان ساخت هورمون تستوسترون (هورمون جنسی مردانه) که نقش کلیدی در نیازهای جنسی مردان ایفا میکند، کاهش مییابد و به دنبال آن نیازها و توانمندیهای جنسی نیز دچار تغییرات میشوند. در خانمها نیز با رسیدن به سن یائسگی و کاهش هورمونهای زنانه (استروژن) در بدن شاهد بروز این تغییرات هستیم.
اما اینطور نیست که بگوییم صد درصد غرایز جنسی از بین میروند و اگر هم سطح این هورمونهای جنسی در خانمها و آقایان پایینتر از میانگین تعیینشده باشد میتوان این اختلال را به کمک تزریق هورمون برطرف کرد. البته علاوه بر تاثیر هورمونها در خانمها، با رسیدن به سنین یائسگی و کاهش هورمون استروژن با کاهش ترشحات واژن مواجه هستیم و گاهی نیز به همین دلیل روابط جنسی با درد همراه است و این موضوع با گذشت زمان باعث کاهش میل جنسی خانمها میشود. در عین حال نمیتوان فراموش کرد که چون انگیزه بارداری در سنین میانسالی وجود ندارد، همین مورد به ظاهر ساده در کاهش میل جنسی موثر است.
با افزایش سن، در همه افراد میل جنسی دچار تغییرات میشود؟
این موضوع از یک استاندارد خاصی تبعیت نمیکند چرا که در بسیاری از موارد با رسیدن به سنین میانسالی شاهد افزایش میل جنسی هستیم. بنابراین تغییرات گفته شده لزوما بیانگر کاهش تمایلات جنسی نیست.
آیا میتوان در سنین میانسالی جلوی کاهش میل جنسی را گرفت؟
با بالا رفتن سن، افراد دچار ضعف عضلانی میشوند و این فرآیند میل و توانمندیهای جنسی را نیز تحتالشعاع خود قرار میدهد، اما ورزش کردن مناسب در این سنین تاثیر بسیار زیادی در کاهش این ضعفهای عضلانی دارد. از طرفی اگر ارتباطات و محبتهای زناشویی بین همسرانی که در سنین میانسالی قرار دارند، کم شود به دنبال آن کاهش میل جنسی هم اتفاق میافتد. در عین حال ورزش علاوه بر اینکه در افزایش نشاط موثر است باعث خونرسانی بهتر در اعضای بدن و افزایش توان جنسی هم میشود. به همین دلیل است که همواره توصیه میشود همسران در هر شرایط و با هر سن و سالی به هم ابراز عشق کنند و از این موضوع خجالت نکشند.
آیا بروز بیماریها و مصرف داروها نیز میل جنسی را دچار تغییر میکنند؟
یکی از مهمترین عوامل تغییرات میل جنسی در سنین میانسالی، ابتلا به بیماریهایی مانند افسردگی، دیابت، مشکلات قلبی، فشارخون و… است. درواقع بسیاری از افراد با نزدیک شدن به سنین میانسالی به بیماریهایی مبتلا میشوند و باید برای درمان، داروهای خاصی مصرف کنند. از عوارض بسیاری از این داروها میتوان به کاهش تمایلات جنسی اشاره کرد. به همین علت به افراد میانسال توصیه میکنیم که اگر با خوردن یک دارو شاهد تغییر در امیال جنسی خود بودند حتما با پزشکشان در این باره مشورت کنند تا این مشکل رفع شود. از طرفی بسیاری از افراد میانسال زمینه جراحی هم دارند. مثلا جراحیهای لگن، پروستات و حتی برداشتن سینه و رحم خانمها از جمله جراحیهایی هستند که موجب کاهش میل جنسی میشوند. بنابراین توصیه ما این است که روابط جنسی در دوران میانسالی باید مانند الگوی غذا خوردن باشد.
ممکن است بیشتر توضیح دهید؟
ما در دوران جوانی به انرژی بیشتری نیاز داریم و در نتیجه بیشتر هم غذا میخوریم. با رسیدن به سنین میانسالی به دلیل کاهش فعالیتهای روزانه نیاز به انرژی هم در بدن کاهش مییابد و مجبوریم کمتر غذا بخوریم. روابط جنسی هم در دوران میانسالی باید همینطور باشد و این طبیعی است که نسبت به دوران جوانی دفعات آن کمتر شود. اما اگر افراد با رسیدن به سنین میانسالی تمایلی به داشتن رابطه جنسی ندارند، باید علت این اختلال جنسی مورد بررسی قرار گیرد. مثلا اگر مردی دچار کمکاری بیضه یا مشکلات عروق دستگاه تناسلی شده باید به کمک روشهای علمی درمان شود تا میل جنسی او افزایش یابد.
این روزها بسیاری از تبلیغات ماهوارهها و حتی نشریات به موضوع افزایش میل جنسی اختصاص یافته است. انواع قرص و کپسول و محلول و وسایل مختلف که هر روز بر تنوع آنها افزوده میشوند. آیا این کالاهای تبلیغی در افزایش میل جنسی افراد موثرند؟
همانطور که وقتی دچار درد قلب میشویم به پزشک مراجعه میکنیم و خودسرانه دارو نمیخوریم در بحث مشکلات جنسی هم باید همینطور رفتار کنیم و اگر دچار مشکلات جنسی هستیم به پزشک مراجعه کنیم. حتی اگر باز هم نتیجه نگرفتیم میتوانیم پزشک خود را تغییر دهیم؛ کاری که در مورد بسیاری از پزشکان انجام میدهیم تا به درمان برسیم و بیماری کنترل شود یا از بین برود. اصلا چگونه میتوانیم بدون اینکه علت بیماری (اختلال جنسی) را بدانیم نسبت به درمان آن اقدام کنیم؟ بنابراین به راحتی میتوان نتیجه گرفت که چنین تبلیغاتی فقط جنبه اقتصادی دارند و گاهی دیده شده بسیاری از این افزایشدهندههای میل جنسی عوارض زیادی دارند و از آنجا که رابط شما و ارائهدهندگان این محصولات، یک شماره تلفن اعتباری و غیرثابت است، نمیتوان موضوع را از طریق مراجع قانونی پیگیری کرد. بهترین راه درمان مشکلات جنسی، مراجعه به پزشک متخصص، بررسی مشکل و درمان علمی است.
اما بسیاری از افراد میانسال بر این باورند که مراجعه به پزشک در این سن خجالتآور است.
متاسفانه این باورغلط بین ایرانیها رواج دارد و بسیاری از افراد با رسیدن به سنین میانسالی مجبورند با مشکلات جنسی خود کنار بیایند و حتی میل جنسیشان را سرکوب کنند اما باید گفت ما این تئوری را قبول نداریم و نیاز جنسی در هر سن و سالی وجود دارد و باعث ایجاد نشاط و پیشگیری از افسردگی در افراد میشود. از سوی دیگر، همه اختلالات جنسی در هر سنی قابل درمان هستند و تنها روشهای درمانی متفاوت است. بنابراین زوجهای میانسال باید در صورت بروز هرگونه اختلال جنسی، بدون هیچ خجالتی به متخصص مراجعه کنند زیرا روابط جنسی یک غریزه مانند غذا خوردن است و باید به آن توجه شود و افزایش سن نمیتواند مانعی برای آن محسوب شود. چرا افراد نباید در سنین بالا هم از روابط سالم زناشویی لذت ببرند؟ ما در این زمینه به هیچ عنوان فرهنگسازی مناسبی نداشتهایم و به همین علت هم شاهد بروز مشکلات ناشی از آنها در جامعه هستیم.
و حرف آخر؟
باز هم تاکید میکنم رسیدن به سنین میانسالی دلیل موجهی برای از بین رفتن میل جنسی نیست و گاهی بروز بیماریها، مصرف داروهای خاص، تداخلات دارویی و… در کاهش میل جنسی تاثیرگذارند که باید درمان شوند.
منبع-http://www.seemorgh.com
ایجاد تعادل در بیماران مبتلا به ام اس
به نظر می رسد که انسان ها می خواهند و نیاز دارند که ارتباط نزدیک تری با دیگران داشته باشند.به موازات افزایش سن ، خیلی از افراد دوست دارند که همچنان فعالیت جنسی خود را با همان کیفیت قبلی دنبال کنند و از آن لذت ببرند. اما بعضی از تغییراتی که به خاطر افزایش سن رخ می دهد ممکن است این روند را دچار تغییر کند.
تغییرات نرمال
افزایش سن به طور نرمال باعث ایجاد تغییرات فیزیکی در مردان و زنان می شود.این تغییرات ممکن است در بعضی مواقع بر فعالیت جنسی فرد با دیگری تاثیر بگذارد. و برعکس بعضی زنان به موازات افزایش سن لذت بیشتری از فعالیت جنسی خود می برند.برای مثال بعد از یائسگی و یا برداشتن رحم به دلیل عدم ترس از بارداری فعالیت جنسی را با لذت بیشتری دنبال می کنند.. یعنی احساس ازادی بیشتری دارند.
بعضی زنان در مورد تغییراتی مثل افزایش چین و چروک پوست و یا سفید شدن موهای خود نگران نمی شوند و گمان نمی کنند که ممکن است بر زیبایی آن ها تاثیر گذاشته باشد و جذابیت خود را برای همسرانشان از دست داده باشند. در عوض بعضی دیگر زنان به دلیل از دست دادن توانایی بارداری فکر می کنند که جذابیت باید و شاید را ندارند و در نتیجه لذت کمتری در این نوع فعالیت احساس خواهند کرد.
بعضی زنان متوجه تغییراتی در ناحیه واژن خود می شوند. به عنوان مثال می توان گفت که به موازات افزایش سن ، واژن کوتاه تر و باریکتر می شود. دیواره آن نازک تر و سخت تر می شود.این تغییرات می تواند بر لذت جنسی تاثیر گذار باشد. همچنین خاصیت لیزی و مرطوبی واژن کمتر می شود و همین مسئله آمیزیش را سخت تر می کند.
در مردان نیز می توان گفت به موازات افزایش سن توانایی نعوظ کاهش می یابد. در واقع می توان گفت که در سن ۶۵ سالگی حدود ۱۵ تا ۲۵% از مردان دچار این مشکل می شوند. این اتفاق به دلیل بیماری قلبی، فشار خون بالا و دیابت و همچنین داروهایی که مصرف می کنند نیز بروز می کند.
در بعضی از مردان رسیدن به این مرحله (یعنی نعوظ)دیرتر صورت می گیرد. یا کیفیت آن مثل قبل نخواهد بود. مقدار مایع منی کاهش می یابد . از دست دادن وضعیت نعوظ بلافاصله بعد از ارگسم(لذت جنسی) سریع اتفاق می افتد. و یا زمان بیشتری لازم است تا مجددا نعوظ اتفاق بیافتد. و بعضی مردان نیز احساس می کنند که نیاز به تحریک قبل از آمیزش دارند.
دلایل تغییر در کیفیت فعالیت جنسی
بیماری، ناتوانی و یا بعضی از داروها می تواند این فعالیت را تحت تاثیر قرار دهد. اما باید گفت که حتی بیماری های جدی نیز نباید شما را از لذت فعالیت جنسی محروم کند.
از جمله ناراحتی های تاثیر گذار در این زمینه عبارتند از:
۱- آرتروز:درد مفاصل راحتی نزدیکی و ارتباط را تحت تاثیر قرار می دهد. جراحی مفاصل و یا داروهای مسکن درد می تواند در این زمینه موثر باشد.ورزش، استراحت ، حمام آب گرم و یا تغییر در وضعیت و چگونگی فعالیت جنسی میتواند مفید واقع شود.
۲- درد های مزمن: علاوه بر آرتروز، دردهایی که بیش از اندازه طولانی می شود و یا حالت برگشتی دارد نیز مشکل ساز خواهد بود و باعث مشکل خوابیدن، افسردگی و تحرک می شود.البته نباید تصور کنید که این دردهای مزمن ناشی از افزایش سن است.
۳- دیابت: بسیاری از مردان مبتلا به دیابت مشکلی در ارتباط با فعالیت جنسی نخواهند داشت. ولی دیابت به طور کلی از معدود مشکلاتی است که کیفیت نعوظ را تحت تاثیر قرار می دهد.و البته داروهای درمانی در این زمینه وجود دارد.
۴- بیماری قلبی:باریک شدن و سختی دیواره شریان ها و یا به عبارتی تصلب شراین موجب تغییر رگ های خونی می شود و جریان آزاد و نرمال خون را تحت تاثیر قرار می دهد. همین امر بر توانایی نعوظ مردان مشکل ایجاد می کند. فشار خون بالا نیز چنین تاثیری به همراه دارد. افرادی که دچار حملات قلبی می شوند ممکن است به دلیل ترس از حمله ای دیگر از انجام فعالیت جنسی احراز کنند. البته احتمال بروز این مشکل کم است و اغلب افراد دچار حمله بعد از سه تا شش هفته می توانند فعالیت جنسی خود را شروع کنند البته با موافقت پزشک.
۵- عدم کنترل ادرار:از دست دادن توانایی کنترل مثانه و یا نشت ادرار که اغلب به موازات افزایش سن و به خصوص در زنان شایع تر است مشکل دیگری است که می تواند فعالیت جنسی را تحت تاثیر قرار دهد. بی اختیاری ناشی از فشار اغلب در طول ورزش ، عطسه، سرفه و یا بلند کردن اجسام سنگین اتفاق می افتد. به دلیل فشار وارد بر شکم در طول فعالیت جنسی و در نتیجه خروج ادرار نیز بعضی افراد از انجام این فعالیت اجتناب می کنند. اما خبر خوب این است که این مشکل نیز قابل درمان است.
۶- سکته: توانایی جنسی اصولا به دلیل سکته تحت تاثیر قرار نمی گیرد. اما امکان دارد که قابلیت نعوظ را تحت تاثیر قرار دهد. اما نباید تصور کنید که فعالیت جنسی باعث سکته دوباره می شود.
۷- جراحی: بسیاری از افراد از انجام عمل جراحی به خصوص اگر در ارتباط با اندام تناسلی باشد نگران می شوند، به عنوان مثال برداشتن رحم.اما باید گفت که این عمل هیچ تاثیری بر فعالیت جنسی نخواهد داشت.
۸- برداشتن پستان: این جراحی که منجر به برداشتن پستان زنان می شود نیز تاثیری بر کیفیت جنسی نخواهد داشت. یعنی زنانی که این عمل را انجام می دهند نیز همچنان قادر به پاسخ گویی نیاز جنسی هستند.اما ممکن است میل جنسی کاهش یابد.
۹- برداشتن پروستات. جراحی پروستات و زدودن آن نیز از جمله مواردی است که ممکن است در این رابطه ایجاد مشکل کند. زیرا موجب از دست دادن کنترل ادرار و یا عدم توانایی نعوظ می شود.
۱۰- داروها: بعضی از داروها مثال داروهای فشار خون، آنتی هیستامین ها، داروهای ضد افسردگی، آرام بخش ها، کاهنده میل و اشتها، داروهای دیابت و یا بعضی از داروهای گوارشی مثل رانیتیدین در این زمینه ایجاد مشکل می کنند. اگر چنین مشکلی بروز کرد بهتر است با پزشک خود مشورت کنید تا فرمول دارو را تغییر دهد.
۱۱- الکل: استفاده بیش از اندازه از الکل می تواند باعث بروز مشکل نعوظ شود و یا رسیدن به ارگسم(اوج لذت) را در زنان دچار تاخیر کند.
داشتن فعالیت جنسی با کیفیت در هر سنی برای افراد مهم است. از طرفی افزایش سن ، مانع از انتقال بیماری های منتقله از طریق آمیزش نمی شود.یعنی احتمال ابتلا به ایدز، هپاتیت B ، سیفلیس و… درهر سنی وجود خواهد داشت.
سایت پزشکان