عفونت های قارچی اگر چه در زندگی های بدون بهداشت وجود دارد، اما این روزها شاهد مراجعه ی بسیاری از بیمارانی هستیم که از قارچ های آزاردهنده ی پوستی شکایت می کنند و در این بین خانم ها نسبت به آقایان در ابتلا به این دسته از عفونت ها جلوتر هستند.
در این بین کلوتریمازول به عنوان یک داروی ضد قارچ قوی و موثر توانسته مورد توجه بیماران قرار بگیرد.
این داروی قوی در حقیقت قارچ ها را نشانه می گیرد و با حمله به دیواره ی سلولی آن ها، دژ حفاظتی شان را از بین می برد.
به گزارش مجله پزشکی دکتر سلام، کلوتریمازول در درمان بیشتر عفونت های قارچی موثر است. کاندیدا آلبیکانس، تنیا ورسیکالر، عفونت های قارچی ناخن و… از جمله عفونت هایی هستند که با این دارو درمان می شوند.
البته جذب سیستمیک این دارو پایین است، اما بهترین فرم مصرف آن به صورت موضعی است. جذب این دارو حتی از طریق مخاط بخش های مختلف بدن هم چون واژن تا 30 درصد بالاتر می رود. به همین دلیل انواع واژینال آن نیز در بازار وجود دارد.
کلوتریمازول فقط زیر نظر پزشک
1- اگر چه در دوران بارداری، مصرف کلوتریمازول عارضه ی زیادی ندارد، اما توصیه می شود در ماه های نخست حاملگی بدون تجویز و مشورت پزشک از آن استفاده نشود.
2- مراقب باشید این دارو به چشم ها نرسد و اگر چنین اتفاقی افتاد، هر چه زودتر آن ها را با آب تمیز بشویید.
3- سوختگی و تحریک پوست از جمله عوارض شدید کلوتریمازول است و در صورت مشاهده، مصرف آن قطع شود.
4- در خانم های شیرده مصرف این دارو بی خطر است.
5- مصرف این دارو با الکل تداخل دارویی دارد و به کبد بیمار فشار وارد می کند؛ چون متابولیسم کلوتریمازول از طریق کبد صورت می گیرد.
6- در صورت ابتلا به عفونت های قارچی واژن علاوه بر استفاده از این دارو، باید لباس های زیر هر روز عوض و پس از شست و شوی مناسب با آب داغ جلوی آفتاب خشک شوند.
7- پس از استفاده ی این دارو در محل های موضعی مانند پوست دست ها یا بازوها از تماس نور خورشید با آن ناحیه جلوگیری شود تا دارو تاثیر بیشتری بگذارد.
روزی به منزل یکی از بستگانم مراجعه کردم و دیدم هفتهشت هندوانه بزرگ تهیه کرده و خانم خانه که در ماه پنجم بارداری بود، مشغول خوردن آنهاست! علت را جویا شدم، گفتند دکتر گفته که باید مایعات زیادی به بدن او برسد! تصور میکنید چرا؟خانمهای باردار بهتر از هر کسی میدانند که با بزرگشدن جنین احتمال بروز سوزش و تکرر ادرار و گاهی اوقات تب بالا زیاد میشود. این نشانهها، علایم عفونت ادراریاند و بارداری یکی از عوامل موثر در بروز این عفونت است. با دکتر آزیتا صفارزاده، متخصص زنان و فلوشیپ هیستروسکوپی درباره عفونتهای ادراری در دوران بارداری گفتگویی کردهایم که از نظرتان میگذرد...
▪ خانم دکتر! آیا اصولا بارداری احتمال ابتلا به عفونت ادراری را بالا میبرد؟
ـ بله، بارداری احتمال ابتلا به عفونت هر یک از بخشهای دستگاه ادراری را بالا میبرد. مقادیر زیاد هورمون پروژسترون موجب شل شدن عضلات حالب و در نتیجه گشادتر شدن حالب میشود. رحم در حال رشد میتواند به حالبها فشار وارد آورد و جریان ادرار را در داخل آنها با اختلال مواجه کرده سرعت آن را کُند سازد. رشد جنین موجب فشار روی مثانه میشود. در نتیجه تخلیه آن هنگام دفع کامل نخواهد بود. نتیجه نهایی این اختلالات آن خواهد بود که عبور ادرار در مسیر دستگاه ادراری بیشتر طول میکشد و باکتریها قبل از خروج از بدن زمان بیشتری برای تکثیر در اختیار خواهند داشت.
▪ به همین دلیل است که پزشکان برای تمام خانمهای باردار آزمایش ادرار درخواست میکنند؟
ـ بله، پزشکان در همان اولین نوبت معاینات دوران بارداری آزمایش ادرار درخواست میکنند؛ خواه شما علایم عفونت ادراری داشته باشید یا خیر. اگر این تست اولیه منفی باشد احتمال بروز عفونت ادراری در طول دوران بارداری پایین خواهد بود ولی اگر شما یکی از گروه ۵ تا ۷ درصد خانمهایی باشید که باکتری در ادرارشان یافت میشود، باید برای برطرف کردن آن از آنتیبیوتیک استفاده کنید. اگر این نوع عفونت باکتریایی درمان نشود، احتمال بروز عفونت کلیه در دوران بارداری ۳۰ درصد است.
▪ علایم عفونت مثانه چیست؟
ـ علایم عفونت مثانه (سیستیت) در خانمها متفاوت است و میتواند به شکلهای مختلف بروز کند: درد، ناراحتی و سوزش هنگام دفع ادرار (و احتمالاً هنگام فعالیت زناشویی)، ناراحتی لگن یا درد قسمت تحتانی شکم (اغلب در قسمت فوقانی استخوان لگن)، افزایش دفعات دفع ادرار و احساس فشار و نیاز به ادرار کردن به طور مکرر حتی زمانی که میزان ادرار در مثانه بسیار کم است، ادرار بدبو، ادرار کدر و وجود خون در ادرار (اغلب با چشم غیرمسلح دیده نمیشود).
البته از آنجایی که میل زیاد به دفع ادرار در دوران بارداری امری شایع محسوب میشود، ممکن است تشخیص قطعی سیستیت مشکل باشد، به خصوص در مواردی که علایم خفیف است. اگر شـما فکر میکنید که ممکن است مبتلا به عفونت شده باشید از پزشک خود بخواهید تا درخواست آزمایش ادرار کند تا بتوان تشخیص قطعی داد.
▪ و اگر تشخیص داده نشود و درمان نشود، آنوقت چه اتفاقی میافتد؟
ـ عفونت درمان نشده شما را در معرض خطر شدید عفونت کلیه در دوران بارداری قرار میدهد بنابراین بسیار مهم است که درمان به تأخیر نیفتد.
▪ نشانههای عفونت کلیه چیست؟
ـ علایم انتشار عفونـت به کلیهها و اینکه فرد نیازمند مراقبتهای فوری پزشکی هست، عبارتند از: تب شدید، اغلب همراه لرز و تعریق، درد در قسمت تحتانی پشت یا پهلو درست زیردندهها که ممکن است یکطرفه یا دوطرفه باشد و احتمالاً درد شکم، تهوع و استفراغ و وجود چرک و خون در ادرار (ممکن است با چشم غیرمسلح دیده نشود).
البته باید گفت علایم سیستیت نیز ممکن است در عفونت کلیه دیده شود. عفونت کلیه یکی از خطرناکترین عوارض دوران بارداری است و ممکن است به زایمان زودرس یا سایر اختلالات بینجامد؛ بنابراین شما باید فورا توسط پزشک ویزیت شده و تحت درمان قرار بگیرید.
▪ ابتلا به عفونت ادراری در دوران بارداری به چه درمانی نیاز دارد؟
ـ اگر شما هنگام بارداری دچار سیستیت شوید و یا در اولین معاینه دوران بارداری باکتری در ادرار شما دیده شود باید به مدت ۷ تا ۱۰ روز آنتیبیوتیک خوراکی دریافت کنید. بسیاری از آنتیبیوتیکها را میتوان با اطمینان در دوران بارداری مصرف کرد. اگر علایم سیستیت دارید، احتمالاً با مصرف آنتیبیوتیک در عرض چند روز این علایم برطرف خواهند شد ولی به هر حال ادامه یک دوره درمان به طور کامل بسیار ضروری است تا دستگاه ادراری از وجود باکتری پاک شود. بعد از درمان باید آزمایش ادرار را تکرار کنید تا مشخص شود که عفونت برطرف شده است. انجام کشتهای مکرر ادرار با فواصل معین در تمام دوره بارداری امری الزامی است تا از عدم بازگشت عفونت اطمینان حاصل شود. گاهی در خانمهای بـاردار که دچـار عفونت ادراری میشوند عفونت تکرار میشود. به منظور پیشگیری از عود عفونت، در صورت تکرار عفونت مثانه، ممکن است آنتیبیوتیک به طور دایم و با یک دوز پایین تا زمان زایمان تجویز شود. در صورت بروز عفونت کلیه در دوران بارداری شما باید بستری شوید و آنتیبیوتیک وریدی دریافت کنید و از نظر علایم زایمان زودرس تحت نظر باشید. پس از درمان باید مرتباً آزمایش ادرار را تکرار کنید و برای باقیمانده دوران بارداری تحت درمان با آنتی بیوتیک قرار گیرید زیرا شما همواره در معرض خطر عود عفونت کلیه خواهید بود.
● ۸ توصیه برای پیشگیری از عفونتهای ادراری
۱) روزانه حداقل ۸ لیوان با گنجایش ۲۴۰ سیسی آب بنوشید.
۲) هیچگاه احساس دفع ادرار را نادیده نگیرید و سعی کنید هر بار مثانه را کاملاً خالی کنید.
۳) بعد از اجابت مزاج موضع را از جلو به عقب تمیز کنید تا از ورود باکتریهای مدفوع به پیشابراه پیشگیری شود.
۴) پیش از رابطه زناشویی و بعد از آن ادرار کنید و دستگاه تناسلی را با آب و صابون ملایم بشویید.
۵) عصاره شاتوت بنوشید. برخی مطالعات نشان دادهاند که عصاره شاتوت میزان باکتریها را کاهش داده و از جایگزینی باکتریهای جدید در دستگاه ادراری پیشگیری میکند.
البته نوشیدن عصاره شاتوت عفونت ادراری را درمان نخواهد کرد و اگر دارای علایم عفونت ادراری هستید باید به پزشک مراجعه کنید و آنتیبیوتیک دریافت کنید.
۶) از فرآوردههای بهداشتی مخصوص دستگاه تناسلی (اسپری یا پودر) و صابونهای قوی خودداری کنید زیرا پیشابراه و دستگاه تناسلی را تحریک میکند و محیط کشت مناسبی برای رشد باکتریها خواهد بود.
۷) در دوران بارداری از دوش واژینال استفاده نکنید.
۸) لباسهای زیر خود را از نوع نخی انتخاب کنید و از جوراب شلواریهایی که قسمت بالای آن نخی است، استفاده کنید.
● ورم ماهانه - دکتر زهرا شریعتی
معمولا زنان یک هفته یا ۱۰ روز قبل از عادت ماهانه دچار افزایش وزن و پف صورت یا اندامهای دیگر میشوند که این وضعیت با گذراندن دوره عادت برطرف میشود. پفآلودگی اندامها باید با گذراندن زمان پریود برطرف شود، در غیر این صورت نه تنها این وضعیت طبیعی نیست بلکه مراجعه به پزشک الزامی است.
باقی ماندن ادم (ورم اندامی) تا بعد از زمان پریود و طولانی شدن آن میتواند ناشی از بیماری قلبی، کلیوی و یا کبدی باشد و در این صورت یکی از مهمترین فاکتورهایی که باید به آن توجه کرد مصرف بیش از حد نمک است، به طوری که فرد بیمار هر چه بیشتر نمک مصرف کند آب بیشتری نیز در بدن وی جمع میشود. در این صورت رگها دیگر قادر به نگهداری این آبهای اضافه نبوده و آن را به بینابین سلولهای بدن فرستاده و ایجاد ادم میکنند. ادم در مردان تنها زمانی که نوعی داروی خاصی مصرف کنند که پزشک عنوان کرده باشد که باعث ادم میشود و همچنین زمانی که پای آنها به مدت طولانی آویزان بوده باشد، طبیعی است و در غیر این صورت مراجعه به پزشک الزامی است.
فاطمه تارمیغ
منبع : روزنامه سلامت
عفونتهای قارچی نوعی رایج از عفونت واژن است که به خصوص در زنان باردار بسیار رایج است. این عفونتها که "کاندیدیاز" واژن نیز نامیده میشود، توسط قارچهای میکروسکوپی در خانواده کاندیدا و به ویژه توسط قارچی به نام کاندیدا آلبیکانس ایجاد میشوند.
این غیر معمول نیست که به مقدار مشخصی قارچ در مهبل (واژن) و همچنین در دستگاه گوارش وجود داشته باشد. قارچ تنها زمانی یک مشکل به حساب میآید که آنقدر سریع رشد کند که با میکروارگانیسمهای دیگر رقابت کرده و میزان آن از حد معین فراتر برود.
سطح بالاتر استروژن در دوران بارداری باعث میشود که مهبل (واژن) گلیکوژن بیشتری تولید کند که همین امر نیز رشد قارچها را سادهتر و محتملتر میکند. برخی از محققان فکر میکنند که استروژن همچنین ممکن است بر رشد قارچ اثر مستقیم داشته باشد، بدین صورت که باعث رشد سریعتر آن شده و کاری کند که قارچها راحتتر به دیوارههای مهبل (واژن) بچسبند.
شما همچنین زمانی که آنتی بیوتیک مصرف میکنید نیز بیشتر مستعد ابتلا به این عفونت قارچی میشوید، به خصوص اگر شما این درمان را غالبا یا به مدت طولانی انجام دهید. چرا که در این درمان، آنتی بیوتیک علاوه بر کشتن باکتریهای مورد نظر، باکتریهای طبیعی محافظ در مهبل (واژن) را نیز تحت تأثیر قرار میدهد و بدین ترتیب قارچها به آسانی و بدون مانع در واژن رشد میکنند.
اگر عفونتهای قارچی به خوبی درمان نشوند امکان ابتلا فرزندتان به این قارچ بیشتر خواهد شد.
علائم چه هستند؟
اگر شما دچار علائم عفونت قارچ شده باشید به احتمال زیاد علائم آن شما را کلافه خواهد کرد، مگر اینکه هر چه سریعتر نسبت به درمان اقدام کنید.، هر چند برخی علائم نیز گاهی اوقات میآیند و به خودی خود از بین میروند. این علائم شامل موارد زیر هستند:
خارش، سوزش، درد و قرمزی در مهبل (واژن) و لبهها (و گاهی اوقات تورم)؛
ترشحات بدون بوی واژن است که اغلب سفید و خامهای شکل هستند؛
ناراحتی یا درد به هنگام برقراری رابطه جنسی؛
سوزش هنگام ادرار (ادرار با اندام تناسلیتان که در حال حاضر تحریک شده است، برخورد کرده و موجب سوزش آن میشود).
من فکر میکنم به عفونت قارچی واژن مبتلا هستم، باید چه کار کنم؟
اگر فکر میکنید که دچار عفونت قارچی واژن شدهاید به پزشک مراجعه کنید. او از ترشحات واژن شما یک نمونه گرفته و آن را برای تأیید تشخیص یا رد کردن موارد دیگری که ممکن است دلیل علائم شما باشد مورد بررسی قرار میدهد.
اگر چه داروهای ضد قارچی در داروخانهها بدون نسخه در دسترس هستند، اما این امر که خودتان بدون ملاقات به پزشک به تشخیص و درمان خود بپردازید، ایده خوبی نیست. دلیل علائم شما ممکن است توسط بیماری دیگری مانند عفونت منتقله از راه جنسی، ایجاد شده باشد و لزوماً علت آن عفونت قارچی نباشد.
مطالعات نشان دادهاند که اکثر زنانی که عفونت قارچی را در خود تشخیص داده و خودشان نسبت به درمان آن اقدام کردهاند، در واقع علت اصلی و واقعی ایجاد کننده علائمشان را نادیده گرفته و در تشخیص دچار اشتباه شدهاند و نتیجه این است که درمان اصولی و مناسب مشکل واقعی به تأخیر افتاده است!
اگر شما واقعاً دچار عفونت قارچی شده باشید، پزشکتان برای شما یک کرم ضد قارچ مخصوص واژن یا شیافی است که استفاده از آن در طی بارداری بیخطر باشد را تجویز خواهد کرد.
در اکثر عفونتهای قارچی، کرم و شیافهای دارای کلوتریمازول موثرتر از آنهایی هستند که حاوی نیستاتیناند.
شما باید به مدت ۷ روز متوالی بهطور مرتب از کرم یا شیاف در مهبل (واژن) خود استفاده کنید. بهتر است این کار را در زمان خواب انجام دهید تا کرم و شیاف به بیرون نشت نکند. (دورههای درمانی کوتاهتر که قبلاً مؤثر واقع میشدند، اکنون که باردارید مؤثر نیستند). همچنین ایده خوبی است که مقداری از کرم ضد قارچ را نیز به منطقه بیرونی مهبل یا واژن خود بمالید.
ممکن است پس از درمان چند روز طول بکشد تا دوباره اندکی احساس آرامش کنید. در این حال، میتوانید خارشتان را با یک کیسه یخ یا با قرارگیری به مدت ده دقیقه در حمام سرد تسکین دهید.
اگر دارو موجب تحریک شما شده یا کارساز به نظر نمیآید، این موضوع را با پزشکتان در میان بگذارید. او ممکن است داروی دیگری را برایتان تجویز کند. همچنین دوره کامل درمان را تکمیل کنید تا مطمئن شوید که عفونت قطعاً برطرف شده است.
آیا عفونت قارچی بر جنین تأثیر میگذارد؟
نه، عفونت قارچی کودک در حال رشدتان را تحت تأثیر قرار نمیدهد. اما اگر در زمان وضع حمل نیز دچار عفونت باشید، نوزادتان ممکن است در هنگام عبور از مجرای زایمان به آن مبتلا شود. اگر این اتفاق بیفتد نوزادتان ممکن است به یک عفونت قارچی در دهان خود، معروف به برفک دهان نوزاد شود.
برفک تکههای سفید رنگی است که در دو طرف دهان، سقف دهان و گاهی اوقات روی زبان مشخص میشوند. این وضعیت جدی نیست و به راحتی درمان میشود (به هر حال، نوزادان میتوانند حتی در صورتی که شما عفونت واژن نیز نداشته باشید به علل دیگری به عفونت برفک دهان مبتلا شوند).
چگونه میتوانم شانس ابتلا به عفونت قارچی را کاهش دهم؟
اگر شما ناحیه تناسلی خود را خشک نگه داشته (قارچها در محیطهای گرم و مرطوب رشد میکنند) و فلور واژن خود را نیز در تعادل نگه دارید، احتمال ابتلایتان به عفونت قارچی کاهش مییابد. همه پیشنهادات زیر بر اساس شواهد علمی نیستند، اما انجامشان آسان است و ارزش امتحان کردن را دارد:
پوشیدن لباس زیر نخی و پرهیز از پوشیدن جوراب شلواری و شلوارهای تنگ، به خصوص آنهایی که از جنس الیاف مصنوعی هستند.
خارج شدن فوری از حوله حمام مرطوب پس از شنا و عوض کردن لباس زیر پس از ورزش و عرق کردن.
خوابیدن بدون لباس زیر در شب که اجازه میدهد هوا به ناحیه تناسلیتان برسد. اگر ترجیح میدهید هنگام خواب چیزی بپوشید، میتوانید یک لباس خواب، بدون لباس زیر بپوشید تا هوا در زیر آن به راحتی جریان پیدا کند.
از حمام حباب، صابونهای معطر، مواد شوینده معطر و اسپریهای بهداشتی زنانه اجتناب کنید. در حالی که هنوز روشن نیست که آیا این موارد منجر به عفونت قارچی میشوند یا خیر، اما میتوانند باعث تحریک ناحیه تناسلی شوند بنابراین بهتر است از مصرف آنها اجتناب شود.
به آرامی ناحیه تناسلی خود را با آب گرم تمیز کنید (هرگز در دوران بارداری - یا هر زمان دیگر جریان آب را داخل آن نگیرید.).
همیشه خود را از جلو به عقب پاک کنید.
ماست بخورید! ماست حاوی ارگانیسم زنده لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس است، که به لحاظ نظری میتواند به حفظ تعادل باکتریایی مناسب در روده و مهبل (واژن) کمک کند. شواهد متناقضی در مورد اینکه آیا ماست به پیشگیری از عفونتهای قارچی کمک میکند یا نه وجود دارد، اما بسیاری از زنان روی مؤثر بودن آن قسم میخورند! و در هر صورت ماست منبع خوبی از پروتئین و کلسیم است و استفاده آن مملو از فایده خواهد بود!
مترجم: نغمه خالقی
منبع: www.babycenter.com
در طول دوران بارداری سلامت مادر و جنین توسط عوامل مختلف عفونی مورد تهدید قرار میگیرد که بسیاری از آنان با اقدامات تشخیصی و درمانی به موقع، واکسیناسیون و رعایت نکات بهداشتی قابل پیشگیری هستند.
به گزارش سرویس «بهداشت و درمان» خبرگزاری دانشجویان ایران، دکتر لیلی چمنی تبریز، متخصص عفونی و عضو هیات علمی پژوهشکده و مرکز تحقیقات درمان ناباروری و سقط مکرر ابن سینا، ضمن اشاره به فرایند بارداری گفت: «تولد یک نوزاد سالم مهمترین هدف بارداری است اما متاسفانه در طول دوران بارداری سلامت مادر و جنین توسط عوامل مختلف عفونی مورد تهدید قرار میگیرد که میتوانند عوارض زودرس، حاد و یا دیررس را ایجاد کنند در حالی که بسیاری از آنان با اقدامات تشخیص درمانی به موقع، واکسیناسیون یا رعایت نکات بهداشتی قابل پیشگیری هستند».
وی ادامه داد: «ابتلای مادر باردار به بیماریهایی نظیر وبا خصوصا در طول سه ماه سوم بارداری میتواند 50 الی 70 درصد با مرگ جنین همراه باشد ولی انتقال هپاتیت B و C از مادر به جنین در هنگام تولد میتواند کاملا بدون علامت بوده و در طول سالهای بعدی زندگی، خود را به صورت بیماری مزمن کبدی در کودک متولد شده نشان دهد».
این عضو هیات علمی پژوهشکده فناوریهای نوین علوم پزشکی، در ادامه ضمن تاکید بر تاثیر چشمگیر بررسی و درمان بیماریهای عفونی مادر باردار طی دوران بارداری در پیشگیری از انتقال به جنین ادامه داد: مرکز فوق تخصصی درمان ناباروری و سقط مکرر ابن سینا برای اولین بار در کشور، کلینیک مشاوره عفونی مادران باردار را با هدف بررسی وضعیت بهداشتی و سلامتی مادران باردار، پیشگیری، تشخیص و درمان بیماریهای عفونی در طول دوران بارداری، پیشگیری، تشخیص و درمان عفونتهای منتقله از مادر به جنین و ارایه مشاورههای تخصصی بیماریهای عفونی به مادران باردار، زوجین نابارور، اهدا کنندگان و گیرندگان تخمک و جنین و سایر همکاران و متخصصان راهاندازی کرده است.
http://iransalamat.com/