چگونه الگوی خوبی برای فرزندانتان باشید؟

والدین نمی دانند که چه تاثیری بر فرزندانشان دارند. از زمانی که به دنیا می آییم، شروع به یادگرفتن از کسانی می کنیم که بیشتر از در اطراف خود می بینیم که معمولاً هم پدر و مادرمان هستند. الگو بودن کمی ترس دارد اما باید بدانید که بعنوان پدر یا مادر این وظیفه را دارید. به زمانی فکر کنید که فرزندتانکوچک بود و مثل طوطی هرچه که می گفتید را تکرار می کرد. باید بداانید که حالا که فرزندانتان بزرگتر شده اند هم باز هرچه شما بگویید یا انجام دهید را کپی می کنند، اما به طریقی متفاوت.

مهم نیست که چند سالمان باشد، به هر حال حرفها و اعمال اطرافیانمان را بررسی می کنیم. بچه های اینکار را بیشتر از دیگران انجام می دهند چون سعی دارند رفتار قابل قبول و غیرقابل قبول را از هم بشناسند. آنها به همه فعالیت های روزانه تان، حرف زدنتان و حتی تن صدایتان دقت می کنند. این مسئله را دفعه بعدی که با فرزندتان حرفتان شد یادتان باشد.

والدین باید اهمیت احترام به دیگران را به فرزندشان یاد بدهند. اگر می خواهید فرزندتان از کلمات "لطفاً" و "متشکرم" استفاده کند، خودتان هم باید این کلمات را به زبان بیاورید. اگر بچه هایتان اهل اذیت کردن و فخر کردن هستند، باید بنشینید و درمورد رفتارشان با آنها صحبت کنید. خیلی ساده برایشان توضیح دهید که با این رفتارشان دیگر هیچ کس دوست نخواهد داشت که با آنها رفت و آمد کند چون او احساسات آنها را جریحه دار می کند. فرزندتان باید طریقه رفتارکردن شما را با همسایه ها و اطرافیان ببیند تا یاد بگیرد که او هم با بقیه همانطور رفتار کند.

خیلی وقت ها والدین به خاطر خستگی از کار و یناز به کمی استراحت از تربیت فرزندانشان غافل می شوند. شما و همسرتان باید خیلی مراقب این رفتارتان باشید پون بچه ها به ساختار، قانون، و نظم نیاز دارند و بدون آن، وحشی می شوند و پدرومادرشان را اذیت و آزار می کنند. فقط به این دلیل که بچه هایتان سنشان بالا رفته است دست از تربیت آنها برندارید. چند دقیقه بعد از کار استراحت کنید و بعد روی نیازهای فرزندانتان متمرکز شوید.

بچه ها دوست دارند والدینشان را خوشحال کنند و اگر احساس کنند والدینشان دوستشان ندارند شروع به رفتارهای خشونت آمیز می کنند. برای مقابله با این مشکل، باید به فرزندانتان بفهمانید که چقدر دوستشان دارید. هر روز به آنها توجه کنید و رفتارهای خوبشان را تحسین کنید. نسبت به رفتارهای منفیشان مثل قشقرق و دادوبیداد که برای دوران نوجوانی کاملاً عادی است، عکس العمل شدید نشان ندهید. بد نیست که به یک پزشک مراجعه کنید چون ممکن است فرزندتان دچار عدم توازن شیمیایی باشد و همین مسئله باعث شود به برخی موقعیت ها بیش از حدحساسیت نشان دهد.

برای اینکه الگوی خوبی برای فرزندانتان باشید باید صداقت را تمرین کنید. اگر فرزندتان از شما سواات سخت و تکان دهنده می پرسد، به آنها صادقانه پاسخ دهید. فقط آن پاسخ ها را طوری بیان کنید که فرزندتان متوجه آن بشود.

عادت های بدی مثل سیگار کشیدن و تنبلی را ترک کنید. اگر لازم است چند کیلو لاغر شوید، کاری کنید که فرزندتان ببیند که ورزش میکنید. آنها باید بفهمند که همه چیز در دنیا آسان به دست نمی آید و با تلاش سخت می توانند بر مشکلات فیزیکی، روحی و ذهنیشان فائق آیند. فرزندانتان باید ببینند که شما از وقتتان هوشمندانه استفاده می کنید تا آنها هم یاد بگیرند که از وقتشان درست استفاده کنند.

مطالب پیشنهادی:

چگونه فرزندانمان را اجتماعی کنیم؟ 

تأثیر کار زنان بر زندگی خانوادگی

مهارت‌های فرزندپروری

6 سبک متفاوت فرزند پروری

چگونه از فرزندم در مورد اتفاقات روزانش سوال کنم ؟

آیا هنگامی که از فرزند خود درباره اتفاقات روزش در مدرسه سوال می کنید، احساس می کند که از او بازجویی می کنید؟ آیا شما می خواهید با زور از آن ها اطلاعات بگیرید؟ 

نتایج بررسی ها نشان داده است، به کار بردن روش های برقراری ارتباط می تواند به شما کمک کند تا با فرزندان راحت تر ارتباط برقرار کنید. 

برای سوال هایی مانند این که امروز چه یاد گرفتی؟، تکلیف شب داری؟، دوست جدیدی پیدا کردی؟ 

حداقل نیم ساعت صبر کنید: پس از بازگشت از مدرسه معمولا فرزندان شما خسته، گرسنه و بی حوصله اند. بنابراین به جای بمباران کردن با سوال ها بگذارید کمی خستگی در کنند و چیزی بخورند. 

سوال ها را به یک بازجویی تبدیل نکنید: آیا اگر خود شما در چنین شرایطی قرار بگیرید، حاضر به جواب دادن هستید؟ پس بهتر است از تهدید کردن، سخنرانی، فضولی کردن و تذکر دادن دست بردارید. 

خود را علاقه مند نشان دهید: آن گونه که دوست صمیمی شما جویای روز شما می شود، جویای روز فرزند خود شوید. خود را به حرف های او علاقه مند نشان دهید. 

سوال هایی طرح کنید که نیاز به جوابی بیشتر از خیر یا بله داشته باشد: سوال هایی مانند این که «تکلیف شب داری؟» جواب های کوتاهی دارد. بنابراین سوال هایی طرح کنید که به جواب طولانی تری نیاز دارد. 

سوال ها را تکرار نکنید: یکی از ناراحت کننده ترین موضوعات، شنیدن سوالات تکراری مانند «روزت چه طور بود؟»می باشد. پس سعی کنید از خلاقیت خود بهره ببرید و به گونه ای سوال کنید که او متوجه علاقه مندی شما شود. 

با دقت گوش کنید: به محض این که فرزند شما مسئله ای مربوط به مدرسه را بازگو می کند، دست از کار بکشید و با توجه کامل به او گوش بدهید. به کوچک ترین اطلاعات به دست آمده اهمیت دهید. نشان دادن علاقه مندی باعث می شود، فرزندان بیشتر حرف دلشان را به والدین بازگو کنند. 

سعی کنید مکالمه را کش دهید: به جای فضولی یا فشار آوردن از کلماتی مانند جدی، باورم نمی شود استفاده کنید. این کلمات تهدیدکننده نیست و باعث می شود گوینده بیشتر حرف بزند. 

قسمت هایی از حرف های او را تکرار کنید: به عنوان مثال اگر او گفت«من روی سرسره بازی کردم»، شما بگویید: «روی سرسره بازی کردی؟» این نشانه اهمیت دادن به حرف های اوست. 

همکلاسی وی را به منزل دعوت کنید: بیشتر والدین می گویند که می توانند اطلاعات بیشتری را از طریق همکلاسی فرزندشان به دست بیاورند. بنابراین همکلاسی او را به منزل دعوت کنید.به هنگام اطلاعات دادن همکلاسی، فرزند شما نیز به حرف های او اطلاعاتی را اضافه خواهد کرد. 

زمان مناسب را بشناسید: هر کودکی مکان و زمان خاصی برای راحت حرف زدن دارد که باید به آن پی ببرید. 

کنار او بنشینید نه رو به روی او: فرزندان با جمله «بیا بنشینیم و درباره کارهایی که امروز کرده اید، حرف بزنیم» احساس تهدید می کنند. بنابراین کنار او بنشینید و سعی کنید با او حرف بزنید 

به هنگام انجام دادن کاری با او گفت و گو کنید: بعضی کودکان به هنگام انجام دادن کارهای سرگرم کننده مانند بازی بسکتبال، خوردن بستنی، نقاشی کشیدن و... به حرف می آیند 

روز خود را برای آن ها بازگو کنید: توضیح دادن روز کاری خودتان به عنوان یک مادر یا پدر می تواند آن ها را تشویق به توضیح دادن کند.

دسترسی به مطالب علمی  در سایت

http://maktoobshop.com

 

مطالب پیشنهادی:

آثار جانبی تشعشع لامپ های کم مصرف بر چشم و پوست چیست؟

ابزارهای مورد نیاز بیمه سلامت چیست؟

خطرظروف یک ‌بار مصرف ومشکلات آن بر سلامتی
 نانو تکنولوژی در پزشکی وسلامت عمومی چه نقشی دارد؟

 بیمه های مکمل بر قشرهای آسیب پذیر چه تاثیری دارد؟

شن‌های روان یا غبار غلیظ بر سلامت انسان چه تاثیری دارد؟

وظیفه نگهداری از فرزند به عهده کیست؟

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com/

در ادامه سلسله مباحث آیین همسرداری به مسئله مشترک بین زوجین، یعنی نگهداری از بچه می پردازیم. به راستی وظیفه نگهداری از فرزند به عهده کیست؟

فرزند ثمره مشترک ازدواج زن و مرد است. هر دو نفر در پیدایش‏ کودک دخالت داشته‏ اند، و درمنافع و زیان هایش نیز شریک می باشند.

بنابراین بچه‏ داری نیز یک وظیفه مشترک زن و شوهر است. نه وظیفه زن‏ تنها. درست است که مادران با میل و رغبت از بچه نگهداری میکنند و امور نظافت و تر و خشک کردن و تغذیه و شیر دادن و دیگر امور مربوط به‏ کودک را از جان و دل می‏ پذیرند. و برای پرستاری و نگهداری او هر گونه‏ رنج و زحمتی را تحمل می نمایند. برای پرستاری از کودک چه شب هائی را تا صبح بیدار می مانند و گریه و جیغ و شیون و نحسی های او را تحمل‏ میکنند. لیکن شوهر هم نباید فداکاری ها و زحمات همسرش را نادیده بگیرد و بگوید: بچه‏ داری وظیفه زن است. و من در این باره مسؤولیتی ندارم.

وقتی دید بچه آرام نمی‏گیرد، مادر را با بچه بگذارد و خودش برود در اتاق‏ دیگر راحت‏ بخوابد. نه،برادر! این بچه مشترک بین شما است. پرستاری‏ و نگهداری از او نیز یک وظیفه مشترک است. مگر تو عاطفه و وجدان‏ نداری؟ آیا انصاف است که تو بروی در گوشه‏ ای استراحت کنی وهمسرت را در این غوغا تنها بگذاری؟  آیا این رسم زن داری و مهر و صفای‏ خانوادگی است؟ اگرتو روز کار کرده و خسته هستی همسرت نیز در تمام‏ روز به کارهای خانه‏ داری اشتغال داشته وخسته است. (در عصزر امروز که اکثر خانمها شاغلند و علاوه بر خانه داری، بیرون هم کار می کنند) اگر تو خوابت می‏آید، او نیز خوابش می‏ آید. اگر جیغ و شیون های بچه اعصاب تو را خسته میکند، مادر بیچاره هم همینطور است لیکن جز تحمل چاره‏ ای ندارد.

برادرم! انصاف و عاطفه و اخلاق اسلامی و رسم همسرداری ‏اقتضا دارد که در چنین مواقع حساسی در بچه‏ داری همسرت را کمک‏ کنی. یا با هم بچه را آرام کنید سپس بخوابید. یا مقداری از شب را تو بخواب و همسرت از بچه پرستاری کند آنگاه تو از بچه پرستاری کن و همسرت بخوابد. و اگر همسرت در اثر کم خوابی، بعد از نماز صبح‏ استراحت کرده انتظار نداشته باش مانند دیگر روزها صبحانه را برایت‏ حاضر کند. چه مانع دارد خودت چای وصبحانه حاضر کنی، خودت میل‏ کنی و بیرون بروی و برای همسرت نیز آماده باشد. وقتی می‏خواهید به‏ سفر یا مهمانی بروید ضرورت ندارد که همیشه همسرت بچه را بغل کند، درجاهای مناسب تو این عمل را انجام بده و در این باره همکاری نمائید. وبطور کلی در همه حال در پرستاری و نگهداری از کودک تعاون و همکاری‏ داشته باشید. رسم زن داری و اخلاق اسلامی چنین است. به زندگی شماصفا و محبت و رونق میدهد.

البته به بانوان نیز توصیه میشود که در این باره از شوهرانشان‏ انتظارات زیاده از حد نداشته باشند. گرفتاری ها و مشکلات کسب و کار و تامین نیازمندیهای زندگی را همواره منظور داشته باشند. و بدانند که مرد در خارج منزل با صدها مشکل روبروست و با اعصاب خسته، و به منظور استراحت‏ به منزل می‏ آید. و انتظار نداشته باشند که وقتی به منزل آمد لباس هایش را درآورد و فورا مشغول بچه‏ داری و امور خانه‏ داری شود. در این مورد بیش از مقدار ضرورت و درمواقع غیر عادی، توقع کمک نداشته‏ باشند.

راهکارهای پیشگیری از پیامد های سیل	Product 63	6	0.49%
ظروف یک ‌بار مصرف ومشکلات آن بر سلامت	Product 56	6	0.49%
مسمومیت غذایی در مسافرت دریایی