- به خاطر داشته باشیدکه بخشی از رفتار فرزندتان، نتیجه رفتاری است که نسبت به او داشتهاید.
- از خود بپرسید که محدوده انضباطی شما، واقعاً کار آمد است؟ اگر آنچه میکنید بیاثر است، دستنگه دارید.
- زمانی که عصبانی هستید، درباره پیامد رفتار بد فرزندتان تصمیم نگیرید. به او بگویید در مورد تنبیهش باید کمی فکر کنید.
- بدون غرض شخصی ادب کنید و نه انتقامجویانه.
- به فرزندتان فرصت بدهید اشتباهاتش را تصحیح کند بدون اینکه مجبور شوید تنبیهش کنید. اگر چیزی را شکست، آن را تعمیر کند، بهایش را بپردازد یا برای جبران خسارت کار کند. اگر به کسی توهین کرد، عذرخواهی کند. اگر کثیف کاری کرد، خیلی ساده، خودش آن را تمیز کند.
ارتباط مثبت با فرزندان
والدین باید با کمک یکدیگر راههایی برای ارتباط مثبت با کودک پیدا کنند، راههایی که در خور نیازهای احساسی کودک باشد. استفاده از کلمات و عبارتهای منفی، کودک را بیشتر بدگمان و جسور، بیحرمت و نامهربان میکند، چون به نظر میرسد که بزرگسالان گفتن عبارتهای منفی را متوقف نمیکنند. کافی نیست که تنها از گفتن عبارت منفی خودداری کنید، بلکه باید بیاموزید خوب بشنوید و مهارت ارتباط مثبت را تمرین نمایید.
گاهی ما چنان درگیر احساسات خودمان هستیم که احساسات منفی کودک و تجربههای ناموفق زندگی او را نمیبینیم. اکثر بچهها میخواهند کارها را درست انجام دهند و والدینشان را راضی کنند. رفتار بد و تنبلی در ذات طبیعی کودک نیست. شما باید کودکتان را باور کنید و با او طوری رفتار کنید که دوست دارد با او رفتار شود. حتی والدین کودکانی که از برخوردهای احساسی شدید رنج میبرند با درک بهتر و بیشتری که از کودکشان نشان میدهند، با برقرارکردن ارتباط محترمانه که نمایانگر آن نیز ابراز توجه به فرزندشان است، موجب پیشرفت خوبی در او میشوند.
فراموش نکنید، ارتباطی مطمئن و در حد توان او برقرار کنید، به طوری که باور کند میتواند موفق شود. پیام نوشته شده و یا ضبط شدهای بگذارید و از کوششهای مثبت او تشکر کنید.http://www.ketabekoodak.com/