قدیم‌ترها عکس گرفتن سخت بود به دلیل اینکه هر کسی توان خرید دوربین عکاسی را نداشت و انگار آن زمان‌ها علاقه زیادی به ثبت روزها نبود اما این روزها دوربین‌های دیجیتال کوچک و گوشی‌های دوربین‌دار چنان تب عکاسی را بین مردم زیاد کرده است که تقریبا نیمی از مردم لحظه به لحظه روزهای خود را ثبت می‌کنند و همه به نحوی درگیرگرفتن عکس از خود و اطرافیان‌شان هستند اما مسئله مهم این است که آیا همه خوش‌عکس هستیم و به چه کسانی بد عکس می‌گویند؟ آیا یک عکاس خوب می‌تواند از یک شخص بد عکس یک عکس خوب بگیرد؟ یا چه کنیم تا خوش‌عکس باشیم؟ این سؤالات همیشه در ذهن کسانی وجود دارد که عکس گرفتن را دوست دارند. نادر داوودی - عکاس سرشناس ایران- با پیشنهادات خود به ما کمک می‌کند تا جواب این سؤال‌ها را به دست بیاوریم.
چه کسانی فتوژنیک هستند
در عکاسی مفهوم خوش‌عکس بودن را فتوژنیک می‌گویند، یعنی کسی که ذاتا در ژن او چیزی است که می‌توان از او عکس خوب گرفت، یعنی این مسئله در «دی ان ای» شخص وجود دارد و این افراد چند ویژگی دارند که معمولا تشخیص آن برای عکاسان آسان است. وقتی یک عکاس در یک جمع حضور دارد به طور ناخودآگاه علاقه‌مند است از یک شخص خاص عکس بیشتری بگیرد، یک بخشی از این مسئله مربوط به زیبایی شخص می‌شود و بخش مهم آن این است که عکاس متوجه می‌شود وقتی از آن شخص عکس می‌گیرد او در جمعی که حضور دارد ارتباط صحیح‌تری با دوربین برقرار می‌کند که این یک مسئله کاملا حسی، درونی و روانی است به اصطلاح می‌گوییم از دوربین نمی‌ترسد و به‌راحتی با دوربینی که به او توجه می‌کند ارتباط برقرار می‌کند و از آن فرار نمی‌کند. ترس از دوربین فقط در بین انسان‌های عادی نیست؛ هستند چهره‌های سرشناسی در دنیا که از دوربین فراری‌اند و به هیچ‌وجه نمی‌توانند با آن ارتباط برقرار کنند و البته هستند آدم‌هایی که اصلا چهره و سرشناس نیستند اما به‌عنوان مثال در یک جمع فامیلی یا یک پیک‌نیک به قدری با دوربین راحت هستند که غیر قابل باور است.
چگونه خوش‌عکس شویم
افرادی که خوش‌عکس نیستند باید عکس انداختن را زیاد تجربه کنند، سعی کنند در معرض دوربین قرار بگیرند، از دوربین فرار نکنند و با آن ارتباط برقرار کنند، اگر خجالتی هستند این معضل را برطرف کنند، از دیگران بخواهند تا از آنها عکس بگیرند و سعی کنند به اصطلاح با دوربین آشتی کنند ضمن اینکه نوع آرایش و پیرایش مهم است. معمولا افراد خودشان می‌دانند که مشکل چهره‌شان چیست، پس باید سعی کنند آن را برطرف کنند یا اینکه مقابل دوربین طوری بایستند که آن مشکل به چشم نیاید یا تا جای ممکن کمتر دیده شود. این افراد باید در مقابل آینه بایستند و با چهره خود بازی کنند تا دریابند که صورت‌شان در کدام حالت بهتر است. نوع پوشش و لباس پوشیدن هم یک امر بسیار مهم است حتی وقتی قرار است که فقط از صورت افراد عکس (پرتره) گرفته شود، نوع پوشش تاثیر مستقیم و زیادی روی نوع رفتار و شخصیت آنها می‌گذارد و به آنها کاراکتر و شخصیت می‌دهد.
صحنه‌ها و فضاهای شلوغ معمولا زیبایی عکس را گرفته و فرصت دیده شدن مدل را می‌گیرد زیرا بیننده تمام حواسش به لوازم اطراف شخص پرت می‌شود ولی وقتی شخص از عناصر اطراف جدا می‌شود و با یک بک ساده عکاسی می‌شود این فرصت به او داده می‌شود تا فقط او دیده شود؛ مگر اینکه دکور بسیار حرفه‌ای و در خور شخصیت آن فرد طراحی شود.
بدعکس کیست؟
بدعکس‌ها کاملا برخلاف انسان‌های خوش‌عکس ذاتا با دوربین ارتباط برقرار نمی‌کنند، معمولا خجالتی هستند و از دوربین فرار می‌کنند و با وجود دوربین موذب می‌شوند، معمولا در حالت عادی اعتماد به نفس بالایی دارند ولی وقتی مقابل دوربین قرار می‌گیرند، اعتماد به نفس خود را از دست داده و در مقابل دوربین واکنش نشان می‌دهند، به عنوان مثال خانم‌هایی بدعکس هستند که وقتی مقابل دوربین قرار می‌گیرند واکنش‌هایی مانند نگاه نکردن به لنز دوربین یا بازی کردن با لباس یا موهای خود را نشان می‌دهند و در مورد آقایان آنها اکثرا کت و لباس خود را مرتب می‌کنند، به موهای خود دست می‌کشند و لبخندهای مصنوعی می‌زنند.
برخی افراد که بدعکس هستند معمولا می‌گویند عکاس اگر خوب باشد باید بتواند عکس خوب بگیرد. در اصل این حرف اشتباه است کسی که ذاتا و ژنی بدعکس است را شاید بتوان با تکنیک‌های عکاسی، بازی با نور و یکسری حقه‌ها عکس بهتری از او گرفت اما در نهایت تفاوت عکس یک آدم خوش‌عکس و یک فرد بدعکس کاملا مشهود خواهد بود. این را باید بدانیم عکاس نمی‌تواند معجزه کند.
لبخند همیشه خوب نیست
برخی افراد خنده‌های زیبایی دارند اما برخی دیگر نه، به همین دلیل همیشه خندیدن در عکس خوب نیست. بعضی از افراد فک و دهان زیبایی ندارند یا وقتی می‌خندند لثه‌های‌شان پیدا می‌شود یا دندان‌های زیبایی ندارند این افراد باید سعی کنند یا فقط یک لبخند بر لب داشته باشند یا اصلا نخندند. برخی افراد لبخندهای نسبتا خوبی دارند اما چهره آنها در حالت اخم و جدی خیلی زیباتر است، برای این افراد هم توصیه می‌شود که در عکس‌های‌شان نخندند. این مشخصه‌های اخم، غم، جدی و عصبی بودن در افراد متفاوت است افراد باید بهترین حالت صورت خود را پیدا کرده و تمام تلاش‌شان را کنند تا در آن پوزیشن‌ها عکس بگیرند.
عکاس‌ها هم مثل نقاش‌ها و کاریکاتوریست‌ها عناصر صورت اشخاص را خیلی خوب پیدا می‌کنند و به محض دیدن افراد به عیوب و مشخصه‌های خوب صورت یک شخص پی می‌برند به عنوان مثال شخصی دارای پیشانی بلند است باید با بازی با موهایش پیشانی بلند او را کمی پوشاند یا حتی ممکن است عضوی از صورت یک شخص بسیار زیبا باشد که در این‌صورت می‌توان با نوع آرایش شخص آن عضو را پررنگ‌تر جلوه داد. بینی بسیار مسئله مهمی است. زاویه‌ای که عکاس از شخص عکس می‌گیرد، بسیار مهم است، زاویه پایین برای انتخاب پرتره بسیار اشتباه است دیدن بینی از زاویه پایین برای بیننده معمولا دلپذیر نیست یا گاهی عکاس طوری می‌ایستد که مدل مجبور است چشم‌هایش را بچرخاند که در این حالت فرد غیر عادی به نظر می‌رسد، در نهایت اینجا وظیفه عکاس است تا با پیدا کردن بهترین حالت صورت مدل از او عکس بگیرد.
به چه نکاتی توجه کنیم؟
خوب لباس بپوشید، لباس و نوع پوشش نقش قابل توجهی در عکاسی دارد.
زیاد و بیش از حد آرایش نکرده و چهره خود را از حالت طبیعی خارج نکنید.
از لوازم آرایش مات استفاده کنید.
تا جای ممکن از نورهای مصنوعی استفاده نکنید حتی در محیط‌های بسته.
آرایش مو بسیار مهم است. دریابید با موهای باز چهره بهتری دارید یا با موهای بسته.