(marriage ideal ) ازدواج ایده آل

(معیارهای انتخاب همسر- مراسم عروسی-روابط زناشویی موفق- مهارتهای زندگی و....)

(marriage ideal ) ازدواج ایده آل

(معیارهای انتخاب همسر- مراسم عروسی-روابط زناشویی موفق- مهارتهای زندگی و....)

رابطه ی جنسی و هپاتیت

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

هپاتیت های ویروسی B و C از بیماری های بسیار جدی کبد محسوب می شوند که می توانند از طریق روابط جنسی هم از فردی به فردی دیگر منتقل شوند.

حدود 450 میلیون نفر در جهان به هپاتیت B و حدود 200 میلیون نفر مبتلا به هپاتیت C هستند! این درحالی است که گروهی از این افراد اصلا از بیماری خود خبر ندارند و به راحتی آن را به دیگران منتقل می کنند. این بیماری در برخی موارد حتی می تواند منجر به سرطان کبد شود! پس چگونه می توان در مورد آن پیشگیری کرد؟

حمله به دستگاه تصفیه بدن!

بیماری هپاتیت کبد را درگیر می کند. بافت کبد در گوشه سمت راست خارجی شکم قرار دارد و وجود التهاب در آن مانع از عملکرد طبیعی کبد می شود. کبد در حالت طبیعی به عنوان دستگاه تصفیه بدن شناخته می شود. درواقع تمام سموم در آنجا تصفیه شده و بعد از کلیه دفع می شوند. پروتئین ها و مواد قندی نیز در کبد متابولیزه می شوند و حتی فاکتورهای انعقادی در کبد ساخته می شوند.

وقتی این عضو دچار مشکل می شود طبیعی است که هر یک از این عملکردها مختل و بدن دچار سوء مدیریت کبد شود. هپاتیت به معنای التهاب کبد است. این التهاب می تواند در اثر برخی بیماری های غیر عفونی از جمله بیماری های داخلی، بعضی بیماری های روماتیسمی، بالا رفتن میزان سموم در بدن و... ایجاد شود. حتی کسانی که بیش از حد الکل یا دارو مصرف می کنند ممکن است دچار التهاب کبد شوند.

با این حال منظور از هپاتیت بیشتر هپاتیت ناشی از بیماری های عفونی است. ویروس ها، باکتری ها، قارچ ها و انگل ها می توانند کبد را درگیر کنند. گاهی اوقات نیز کبد در جریان بیماری های عفونی عمومی از جمله سرخک، سرخجه، آبله مرغان و ... نارسا می شود. با این حال آن چه که در اصطلاح عموم هپاتیت شناخته شده است بیشتر هپاتیت های ویروسی الفبایی A، B، C، D، E و ... هستند که اهمیت شان از سایر ویروس ها بیشتر است.

کدام هپاتیت با رابطه جنسی منتقل می شود؟

انتقال هپاتیت معمولا از 2 طریق عمده صورت می گیرد. برخی از این ویروس ها مثل ویروس هپاتیت A و E از طریق آب و غذای آلوده منتقل می شوند. یعنی فرد در اثر زندگی در یک محیط غیر بهداشتی، خوردن آب و غذای آلوده یا تماس با فرد مبتلا به این بیماری، گرفتار می شود

گروه دیگری از هپاتیت ها نیز از طریق خون و فرآورده های آن و رابطه جنسی منتقل می شوند.

سردسته این ویروس ها هپاتیت B و C هستند. یک روش انتقال آنها هم آغشته شدن پوست آزرده بدن با خون آلوده به این ویروس است. طبیعی است این نوع انتقال می تواند در بیمارستان برای کادر پزشکی رخ دهد یا از یک زن به شوهر یا برعکس یا از طریق مادر به جنین منتقل شود. استفاده از روش های غیربهداشتی در آرایشگاه ها، سوراخ کردن گوش، تاتو کردن پوست، حجامت غیر استاندارد و استفاده از سرنگ های چندبار مصرف نیز می تواند شخص را در خطر این بیماری قرار دهد.

واکسن هپاتیت B فراموش نشود!

اکنون در دنیا حدود 450 میلیون نفر به هپاتیت B و کمتر از 180 تا 200 میلیون نفر به هپاتیت C مبتلا هستند. بدی این ویروس ها این است که می توانند مزمن شوند و تا پایان عمر فرد را درگیر کنند. خوشبختانه هپاتیت B دارای واکسن است و هم اکنون تزریق آن در کل دنیا و کشور ما برای کودکان انجام می شود بنابراین می توان به تدریج انتظار داشت که این ویروس دیگر در نسل های بعدی دیده نشود اما هپاتیت C واکسن ندارد.

هپاتیت B یکی از مهم ترین ویروس های کشور محسوب می شود. این ویروس از چند دهه قبل از طریق مادران باردار به نوزادان منتقل می شد و همین موضوع باعث ماندگاری ویروس در جامعه شده بود. زمانی در برخی قسمت های کشور حدود 10 درصد از افراد به آن آلوده بودند اما امروزه کمتر جایی را می توان یافت که نزدیک به یک درصد از افراد مبتلا در آن وجود داشته باشند بنابراین بیماری در حال عقب نشینی و ریشه کن شدن است.

هیچ کس 2 بار هپاتیت A نمی گیرد!

ویروس هایی که از طریق آب و غذا منتقل می شوند مثل ویروس هپاتیت A و E دوره نهفته شان در حد 2 تا 8 هفته است.این ویروس بعد از ورود به بدن جایگاه خود را در کبد پیدا می کند و معمولا بیماری به شکل حاد خود را نشان می دهد.

یعنی فرد دچار بی حالی، بی اشتهایی، تهوع، زرد شدن چشم ها و درد شکم می شود. این علائم حدود 1 تا 2 هفته و حداکثر 4 هفته باقی می مانند. بعد از این فرد جان سالم بدر می برد و بیماری برای همیشه از بدن بیرون می رود. یعنی یک فرد برای بار دوم مبتلا به هپاتیت A و E نمی شود.

ویروسی که می تواند منجر به سرطان کبد شود!

ویروس های هپاتیت B و C گاهی اوقات می توانند بی علامت باقی بمانند و بیماری تشخیص داده نشود بنابراین ممکن است فرد به سمت سیروز و نارسایی کبد برود. حتی گاهی لازم می شود پیوند کبد انجام دهیم و شاید فرد دیگر نتواند کیفیت زندگی عادی خود را داشته باشد.

ویروس هپاتیت B معمولا در عمق سلول های کبد جایگزین می شود و می تواند تغییراتی در کبد ایجاد کند که حتی منجر به سرطان کبد شود. حتی می تواند راهی را برای ویروس هپاتیت D باز کند که نوع خطرناک تر است و مشکلات فرد را بیشتر کند بنابراین مبارزه با این ویروس ها در تمام جوامع بسیار اهمیت دارد.

ممکن است فکر کنید فقط سرما خورده اید!

دوره کمون ویروس هپاتیت B و C که از طریق جنسی یا خون منتقل می شوند طولانی تر است. یعنی بعد از تماس با ویروس حدود 2 تا 6 ماه طول می کشد تا علائم ظاهر شوند. بسته به شرایط فرد ممکن است بیماری خیلی ملایم باشد و فرد فکر کند سرماخورده است اما بعد از یکی دو هفته بیماری مزمن می شود و ویروس داخل بدن می ماند. بعد از این ممکن است ماه های بعد، سال های بعد یا حتی چندین دهه بعد ویروس مجددا در بدن فعال شود و علائم حاد هپاتیت را ایجاد کند.

اما کسانی که از طریق مادران شان در زمان بارداری به هپاتیت مبتلا می شوند معمولا چون بدن شان در کودکی ضعیف است و قادر به تشخیص پروتئین های خودی از غیر خودی ها نیست، ویروس را جزو خودی ها می پندارد و در برابرش هیچگونه دفاعی نشان نمی دهد بنابراین معمولا تا آخر عمر ویروس در بدن باقی می ماند. یعنی ویروس کار خود را می کند و بدن هم کار خود را و نوعی زندگی مسالمت آمیز با هم پیدا می کنند!

وقتی فرد در بزرگسالی دچار هپاتیت B می شود 90 درصد امکان دارد همان علائم هپاتیت A یعنی درد شکم، تهوع، استفراغ، بی حالی و احیانا زرد شدن چشم را نشان دهد. بعد از یک زمان 2 تا 3 ماهه نیز ممکن است بیماری کاملا فروکش کند یا اینکه مزمن شود.

درواقع وقتی ویروس بیشتر از 6 ماه در خون باقی می ماند می گوییم هپاتیت مزمن شده است. این افراد بیشترین مشکلات بهداشتی را ایجاد می کنند و از طریق روابط جنسی، مادر به جنین یا انتقال خون باعث ماندگاری ویروس در جامعه می شوند. یعنی ممکن است از لحاظ بالینی هیچ علامتی نداشته باشند و کبدشان خیلی آزرده نشده باشد اما انتقال دهنده ویروس باشند.

این ویروس تا آخر عمر در بدن باقی می ماند

برای درمان بیماران ویروس نوع B شرایط خاصی وجود دارد. وقتی ویروس و بدن بیمار با یکدیگر زندگی مسالمت آمیز دارند و ویروس در عمق سلول های کبد جایگزین شده است، واقعا امکان دسترسی دارو به آنجا نیست و نیازی هم به درمان وجود ندارد. درمان ها نیز در این زمینه موفقیت آمیز نیستند.

در این مواقع حداکثر 50 درصد از تعداد ویروس را می توانیم در بدن کاهش دهیم اما اگر ویروس به حالت حمله ای برسد، تعدادش در بدن زیاد شود و آثار تخریب و نارسایی کبد را ببینیم می توان با استفاده از داروهای موثر ویروس را وادار به عقب نشینی کرد. اینکه بتوانیم ویروس را کاملا از بدن خارج کنیم درواقع یک شعار رویایی و ایده آل پزشکی است. می توانیم تعداد ویروس را به حدی برسانیم که قادر نباشد مشکلات بیشتری برای کبد ایجاد کند.

در مورد هپاتیت C نیز همین طور است. مدت درمان ممکن است سال ها طول بکشد. درواقع این موضوع بستگی به شرایط زمینه ای بیمار، پاسخ بدن به دارو و میزان مقاوت ویروس دارد. این افراد باید حداقل هر 3 ماه یک بار به پزشک مراجعه کنند تا ارزیابی شوند و مشخص شود بیماری روی خط بهبود است یا در حال پیشرفت است.

رابطه شستن دست و هپاتیت

برای جلوگیری از ابتلا به این بیماری ها باید حتما دست های مان را قبل از خوردن غذا با آب و صابون بشوییم و از آب و مواد غذایی نامطمئن استفاده نکنیم. همچنین باید از بی بند و باری های جنسی خودداری کرده و از وسایل پیشگیری کننده استفاده کنیم. علاوه براین، تمامی واکسن ها از جمله واکسن هپاتیت B را باید تزریق کرده باشیم و البته از وسایل مخاطره آمیز مثل تیغ، سرنگ و ... به صورت مشترک استفاده نکنیم و همیشه از بهداشتی بودن آنها مطمئن شویم.

منبع: مجله سیب سبز

مطالب پیشنهادی

بررسی اثرات کافئین بر بدن
عوارض شیرین کنندههای بدون کالری
فست فود زیر ذره بین کارشناسان حوزه سلامت
ویژگی های ظروف آشپزی و اثر آن در پخت غذا

ظروف یک ‌بار مصرف ومشکلات آن بر سلامت
اثرات امواج تلفن همراه بر سلامت افراد
کنترل آلاینده ها از طریق فن اوری نانو تکنولوژی
اثر شن‌های روان یا غبار غلیظ بر سلامت انسان

آثار جانبی تشعشع لامپ های کم مصرف بر چشم و پوست

هپاتیت بیماری آمیزشی بیماری دیابت بر روابط جنسی بیماری‌های جسمی بیماری جنسی بیماری های جنسی بیماری هپاتیت رابطه هپاتیت و بیماریهای جنس

سوسن فدایی پنج‌شنبه 19 دی 1392 ساعت 12:39

0 نظر

کاهش میل جنسی و دیابت

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com/

یابت بر روابط جنسی تاثیر می گذارد .

دیابت می‌تواند بسیاری از اعضا و دستگاه‌های بدن را درگیر کند و یکی از این دستگاه‌ها دستگاه جنسی بیمار است که می‌تواند مشکلات بسیاری را برای وی بوجود آورد. بطور مثال در دبابت‌های طولانی مدت، رشته‌های عصبی درگیر می‌شوند و همین درگیری اعصاب می‌تواند تحریک و عملکرد جنسی را مختل کند معمولا در غیاب درگیری عصبی هم ممکن است در دیابت، عملکرد جنسی دچار اختلال شود.

پژوهشگران در شیگاکو میگویند مردان مبتلا به دیابت علاوه بر اینکه احتمال بیشتری دارد که عدم ابراز علاقه به جنس مخالف داشته باشند بلکه ممکن است اختلالات نعوظ را هم تجربه کنند.

این دانشمندان که آزمایشات خود را بر روی حدود ۲۰۰۰ نفر در سنین ۵۷ تا ۸۵ ساله انجام دادند کشف کردند که حدود ۷۰ درصد مردان و ۶۲ درصد زنان مبتلا به دیابت فقط حدود دو تا سه بار در ماه میل به فعالیت جنسی دارند .

این مطالعات همچنین نشان میدهند که مردان دیابتی احتمال بیشتری دارد که عدم ابراز علاقه به داشتن رابطه جنسی داشته باشند.

همچنین مردان احتمال بیشتری دارد که به اختلالات نعوظ دچار شوند.

زنان و مردان مبتلا به دیابت با درصد بالاتری نسبت به افراد سالم دچار مشکلات ارگاسم میشوندو فقط ۱۹ درصد از زنان و ۴۷ درصد از مردان در مورد مشکلات جنسی خود با پزشک مشورت میکنند.

پژوهشگران می گویند نقش بیماری‌‌های جسمی در بروز اختلالات جنسی، بیشتر در آقایان و عمدتا در اختلال نعوظ، بررسی شده بود؛ چنان که تحقیقات نشان داده است که بیش از ۷۰ درصد موارد اختلال در نعوظ در مردان،‌ به دلیل بیماری‌های جسمی، شامل دیابت، بیماری‌های کلیه، مصرف الکل، بیماری‌های عصبی، MS، بیماری‌های عروقی، تصلب شرائین و مانند آن رخ می‌دهد.

آگاهی داشتن خانواده‌ها از تاثیر دیابت و سایر بیماری‌های جسمی ایجادکننده اختلالات زناشویی، سبب می‌شود که به محض بروز اولین علائم، برای پیگیری و درمان آن، و گرفتن خدمات مشاوره‌ای، مراجعه کنند و نگذارند مشکل از آن چیزی که هست، پیچیده‌تر شود و نهایتا به فروپاشیدن بنیان خانواده بینجامد.

متاسفانه در کشور ایران نه تنها مردم در مورد رابطه بین بیماری‌های جسمی و اختلالات جنسی اطلاعات درستی ندارند، بلکه متخصصان غدد و دیابت، و سایر متخصصان هم آن چنان که باید در این مورد بیماران‌شان را آموزش نمی‌دهند و مشاوره‌های لازم را به آنها نمی‌دهند و در صورت ردیابی مشکل ویژه جنسی، آنها را به مراجع معتبر ارجاع نمی‌دهند.