خود را از شر آلومینیوم در امان نگه دارید!

آلومینیوم به طور طبیعی در اطراف ما وجود دارد و سال‌ها با ادعای بی‌خطر بودن به زندگی روزمره ما وارد شده است. اما نتایج پژوهش‌های جدید نشان می‌دهد این فلز، چندان هم بی‌خطر نیست و احتمال ابتلا به بیماری‌هایی مانند آلزایمر، پارکینسون و حتی سرطان را افزایش می‌دهد.

کارخانه‌های تولیدکننده محصولات غذایی از آلومینیوم به عنوان عامل ورز دادن خمیر برای تهیه انواع نان‌ها، کیک‌ها، بیسکوئیت‌ها و همچنین به عنوان ماده نگه‌دارنده گوشت‌های فرآوری‌شده، غذاهای آماده و رنگ خوراکی، انواع مرباها و... استفاده می‌کنند. این ماده همچنین در ترکیب محصولات آرایشی ـ بهداشتی، آب، شیر و داروها نیز وجود دارد. به همه این موارد،انتقال آلومینیوم از ظروف یا فویل‌های آلومینیومی به مواد غذایی را نیز اضافه کنید.

آلومینیوم و افزایش ابتلا به آلزایمر

سال 2000 محققان فرانسوی به این نتیجه رسیدند در مناطقی که آب آشامیدنی حاوی آلومینیوم بیشتری، یعنی بیش از 1.0 میلی‌گرم در لیتر است، خطر ابتلا به بیماری آلزایمر نیز به میزان 99.1 برابر افزایش دارد. معمولا هنگام تصفیه آب مقداری سولفات آلومینیوم به آب آشامیدنی اضافه می‌کنند تا شفاف‌تر شود. مشکلی که پیش می‌آید این است که آلومینیوم در بافت‌های مغزی رسوب می‌کند و به این ترتیب خطر پیری سلول‌ها و تخریب دستگاه عصبی سرعت بیشتری می‌گیرد. در واقع نوعی اختلال اعصاب کاملا جدی رخ می‌دهد. این سم خانگی وارد خون می‌شود و در مغز جا خوش می‌کند. ابتدا سال 1976 محققان مشاهده کردند آلومینیوم در افرادی که به نارسایی کلیوی مبتلا هستند و به‌طور مرتب دیالیز می‌شوند، باعث بروز اختلالات عصبی می‌شود. بررسی‌ها نشان داد در آب مایع دیالیز آلومینیوم وجود دارد که به‌طور مستقیم وارد خون و مغز این افراد می‌شود. محققان متوجه بروز اختلالات کلامی و تشنج در این بیماران شدند. از آن به بعد بود که بررسی‌های جدی‌تری درباره خطرهای آلومینیوم در مغز کلید خورد. نتایج پژوهش‌های جدید نشان می‌دهد هر چه میزان نفوذ آلومینیوم در بافت‌های مغزی بیشتر باشد، احتمال بروز اختلالات عصبی نیز بیشتر می‌شود. امروزه برای مثال در شهر پاریس در آب‌های آشامیدنی به جای آلومینیوم از «کلرور فریک» استفاده می‌شود که ترکیب کم‌خطرتری است.

ضرر استفاده آلومینیوم در دارو

طبق پژوهشی که سال 2010 انجام شد مصرف داروهای ضداسیدی که حاوی آلومینیوم هستند، احتمال بروز شدت التهاب روده را افزایش می‌دهد. به عقیده محققان آلومینیوم باعث بروز و شدت التهاب روده در بیماران مبتلا به بیماری‌های التهاب مزمن روده می‌شود.

ضرر آلومینیوم در واکسن‌ها

حدود نیمی از واکسن‌های موجود حاوی آلومینیوم هستند. تولیدکننده‌های این محصولات از آلومینیوم برای افزایش اثرگذاری واکسن استفاده می‌کنند، اما بعضی متخصصان احتمال می‌دهند آلومینیوم موجود در واکسن‌ها در بروز سندرم درد میوفاسیال موثر است. این بیماری نوعی بیماری دژنراتیو یا تحلیل‌برنده است که برای نخستین‌بار سال 1993 شناسایی شد. سندرم درد میوفاسیال عبارت است از آسیب‌های وارده به عضلات که باعث بروز دردهای عضلانی و مفصلی می‌شود و یکی از دلایل مهم ضعف عضلانی و خستگی‌های مزمن است. به عقیده محققان بعد از تزریق واکسن حاوی آلومینیوم زیاد امکان دارد عضلات واکنش‌های غیرعادی نشان دهند.

آلومینیوم در لوازم آرایشی ـ بهداشتی؛ افزایش خطر سرطان سینه

از هر دو محصول آرایشی که استفاده می‌کنید، یک محصول حاوی آلومینیوم است. از رژلب گرفته تا انواع کرم‌ها و دئودورانت‌ها، زیرا آلومینیوم مانع تعریق و همچنین باعث جذب سریع کرم‌ها، افزایش غلظت لاک‌ها و سفیدی دندان‌ها می‌شود. مساله نگران‌کننده درباره محصولات ضدتعریق این است که 75 درصد این محصولات حاوی نمک آلومینیوم است و گاهی تا 20 درصد ترکیبات آنها را تشکیل می‌دهد. نتایج بررسی‌های محققان در سال 2004 نشان می‌دهد آلومینیوم از سد پوست می‌گذرد و باعث مسمومیت مصرف‌کننده‌ها می‌شود. این نفوذ در پوست‌های اصلاح‌شده تا شش برابر بیشتر است. نتایج پژوهشی که سال 2007 در یکی از بیمارستان‌های شهر منچستر روی 17 بیمار مبتلا به سرطان سینه انجام شد، نشان می‌دهد ضدتعریق‌ها باعث ایجاد اختلال در کار غدد درون‌ریز می‌شوند و امکان بروز سرطان سینه را فراهم می‌کنند. محققان مشاهده کردند تجمع آلومینیوم در بافت‌های نزدیک زیربغل این بیماران بسیار بیشتر از حد انتظار است. علاوه بر این، بر اساس گزارشی که «آژانس ملی امنیت دارو و محصولات بهداشتی فرانسه» در 17 اکتبر 2011 ارائه کرد، نباید بعد از اصلاح زیربغل از محصولات ضدتعریق یا دئودورانت استفاده کرد. به جای آن توصیه می‌شود از محصولات طبیعی استفاده کنید؛ برای مثال جوش شیرین یکی از ضدتعریق‌های طبیعی و بسیار کارآمد است.

آلومینیوم و خطر ابتلا به پارکینسون

آلومینیوم ابتلا به پارکینسون را سرعت می‌بخشد؛ زیرا تاثیر مستقیمی روی مغز می‌گذارد. این ماده یک ماده نوروتوکسیک است، یعنی روی دستگاه عصبی مرکزی تاثیر می‌گذارد. انستیتو ملی مطالعات سلامت و پزشکی فرانسه اعلام کرده وجود آلومینیوم و آهن در مغز بیماران مبتلا به پارکینسون به‌طور غیرطبیعی بالاست.

باید گفت: آلومینیوم به‌طور طبیعی در بیشتر میوه‌ها و سبزیجات وجود دارد و به بعضی مواد غذایی دیگر نیز افزوده می‌شود. در واقع آلومینیوم یک افزودنی است که به عنوان ماده نگهدارنده، رنگ‌دهنده خمیر و... استفاده می‌شود. بدتر این که این ماده در ترکیب شیرخشک‌ها (گاهی به میزان نگران‌کننده‌ای) استفاده می‌شود. متاسفانه میزان این ترکیب در شیرخشک 40 برابر بیشتر از شیر مادر است که برای مغز در حال رشد نوزادان خطرناک است.

راه‌های در امان بودن از شر آلومینیوم

به جای استفاده از غذاهای آماده و کنسروی، آشپزی کنید.

از پیچیدن مواد غذایی لای کاغذهای آلومینیومی بپرهیزید؛ زیرا در دمای بالا باعث انتقال این ترکیبات به مواد غذایی می‌شوند و از لوازم آلومینیومی استفاده نکنید.

برچسب محصولات غذایی را با دقت بخوانید، کلماتی مانند E172 (رنگ‌های خوراکی)‌، 520E،E521 ،E522 و 523 E(در محصولات غذایی صنعتی)‌، 554E، 555E، E556 وE559 (در نمک، شکر، کاکائو، بعضی پنیرها، برنج، سوسیس و کالباس و...) و 541 E(در بیسکوئیت‌ها و...) همان ترکیبات آلومینیومی هستند. بهتر است در خرید این قبیل محصولات غذایی احتیاط بیشتری داشته باشید.

از دئودورانت‌های بدون الکل و بدون آلومینیوم کلروهیدرات استفاده کنید./

 

مطالب پیشنهادی:

آثار جانبی تشعشع لامپ های کم مصرف بر چشم و پوست چیست؟

ابزارهای مورد نیاز بیمه سلامت چیست؟

خطرظروف یک ‌بار مصرف ومشکلات آن بر سلامتی
 نانو تکنولوژی در پزشکی وسلامت عمومی چه نقشی دارد؟

 بیمه های مکمل بر قشرهای آسیب پذیر چه تاثیری دارد؟

شن‌های روان یا غبار غلیظ بر سلامت انسان چه تاثیری دارد؟

و...

دسترسی به تمامی این مطالب در سایت

http://maktoobshop.com

ظروف مسی مفید یا مضر؟

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

http://maktoobshop.com

نقش یون مس در سلول ها:

فلز مس بصورت یون در برخی پروتئین های سرم یا پلاسمای خون مثل سرولوپلاسین وجود دارد و این فلز در آزاد سازی یون های آهن از سلول ها و انتقال آنها به داخل سرم نقش دارد، چون یون مس برای خون سازی، رشد سلول های بدن و تکامل استخوان ها ضروری است و کمبود آن می تواند موجب کم خونی، کاهش رشد، عدم تکامل صحیح استخوان ها، بروز اسهال و ناراحتی های گوارشی، نازایی و سفیدی زود رس موها و همچنین آسیب به مغز و نخاع گردد.

همچنین یون مس نقش های ذیل را در مسیرهای متابولیکی دارد:

1. در سوخت و ساز اکسیژنی و تولید انرژی توسط سلول ها (لذا کمبود یون مس می تواند منجر به کاهش انرژی سلول های ایمنی شده و بیماری های خود ایمنی مثل ام اس، لوپوس، آرتریت روماتوئید و سندروم بهجت گردد).

2. یون مس جزیی از آنزیم سیتوکروم اکسیداز در فرآیند فسفوریلاسیون اکسیداتیو است که راه عمده ی سوخت و ساز سلول ها برای تولید انرژی از طریق هوازی می باشد، بنابراین کمبود مس می تواند این فرآیند مهم را تحت تأثیر قرار دهد و موجب بروز کسالت و بی حالی عمومی بدن شود و همچنین کمبود یون مس می تواند موجب بروز نازایی و ناباروری شود.

3. یون مس در عملکرد آنزیم امین اکسیداز نقش دارد که این آنزیم، پیوستگی لیزین به الاستین های شریان اصلی بدن یعنی آئورت را افزایش می دهد و در ضمن در تمام عروق بدن بخصوص شریان ها که الاستین موجب قوام این شریان هاست یون مس از همین طریق نقش مهم استحکامی را داراست.

4. یون مس در تشکیل الاستین غضروف های مفصلی نقش اساسی دارد، لذا کمبود آن می تواند منجر به بروز زود رس آرتروز مفصلی و شلی یا نرمی دیواره ی راه های هوایی (برونکومالاسی) گردد.

همچنین کمبود یون مس می تواند با شل شدن غضروف های بین مهره ای در ستون فقرات موجب بیماری دیسکوپاتی یا همان اصطلاح عامیانه بیماری دیسک در افراد شود.

5. وجود یون مس در واکنش ملانین (رنگدانه سیاه مو) از تیروزین توسط آنزیم تیروز نیاز ضروری است و کمبود یون مس می تواند موجب سفیدی زود رس موها در مردان و زنان جوان شود.

حال می توانیم با توجه به نقش یون مس در سلامت سلول ها که در بالا ذکر شد، حدس بزنیم چرا کشورهای استعمارگر با ترفندهای زیرکانه ظروف مس را غیر بهداشتی و مضر برای سلامتی اعلام کرده و به سرعت این ظروف را از خانه ها جمع نموده و به جای آن ها ظروف آلومینیومی (به اصطلاح روحی) را جایگزین آن کردند که به شدت برای سلول های بدن سمی بوده و می تواند موجب بروز بیماری آلزایمر در بزرگسالی گردد.

یادمان باشد که ظروف مسی دو گونه اند یکی ظروف مسی سفید شده با قلع یا روی (Zinc) و دیگری ظروف مسی سفید نشده، اگر ما از ظروف مسی سفید نشده برای پخت غذاها استفاده می کنیم باید پس از اتمام پخت فوراً آن غذا را از ظرف مسی سفید نشده وارد ظرف دیگری نمائیم تا از تشکیل اکسید مس جلوگیری کنیم، همچنین بهتر است برای هم زدن غذا درون ظروف مسی از یک کفگیر آهنی استفاده نمائیم تا از قسمت اول بحث که هماهنگی مس و آهن در متابولیسم بدن می باشد و آن کمک مس در آزاد سازی یون های آهن و انتقال یون های آهن به داخل سرم خون بود بهرمند شویم.

www.drakbary.com

مطالب پیشنهادی:

بررسی اثرات کافئین بر بدن

عوارض شیرین کنندههای بدون کالری

فست فود زیر ذره بین کارشناسان حوزه سلامت

ویژگی های ظروف آشپزی و اثر آن در پخت غذا

کنترل آلاینده ها از طریق فن اوری نانو تکنولوژی

اثر شن‌های روان یا غبار غلیظ بر سلامت انسان

نقش نانو تکنولوژی در پزشکی وسلامت عمومی