تمرینات ورزشی بیماری ام اس

ام اس (MS) بیماری ای مزمن و ناتوان کننده سیستم عصبی است که با التهاب در هر مکانی از نخاع و مغز مشخص می شود. شیوع بیماری در زنان 3 برابر مردان است. اغلب افراد تصور می کنند ابتلا به ام اس به معنای ناتوانی کامل است و تصویری که از این بیماری در ذهنشان نقش می بندد، فردی روی صندلی چرخدار است که توانایی حرکت ندارد درحالی که بسیاری از بیماران ام اس می توانند زندگی عادی خود را بدون هیچ مشکلی ادامه و با فعالیت های ورزشی توان بدنی شان را افزایش دهند.

سه نوع اصلی از تمرینات ورزشی که برای بهبود سلامت کلی و سطح تناسب اندام مفید است، می تواند علائم و نشانه های ام اس را نیز کنترل کند. 

تاثیر ورزش بر ام اس

اختلال ام اس ( MS ) با عوارض متعددی از خفیف تا شدید همراه است. از جمله عوارض ام اس، بی حسی، خستگی، مشکلات مثانه، مشکل در تحرک، اختلال حافظه و همچنین مشکلات کلی در کیفیت زندگی است. این در حالی است که داشتن تحرک فیزیکی نه تنها سیر علائم بیماری را کاهش می دهد، حتی برخی مطالعات این ادعا را دارند که ورزش حتی می تواند جلوی پیشرفت ام اس را نیز بگیرد. به طوری که در مطالعات مختلف بر روی مغز مبتلایانی که ورزش می کردند، نشان داد آسیب های کمتری در برخی نواحی مغز، مرتبط با بیماری ام اس بود. 

در مبتلایان به ام اس، ورزش می تواند از یک راه رفتن ساده روی تردمیل شروع شود. یوگا، دوچرخه سواری و شنا نیز مفیدند. ولی مطالعات نشان داده که پیاده روی بیشتر از سایر ورزش ها جلوی آسیب های مرتبط با حافظه را می گیرد.

تمرینات ورزشی برای کنترل نشانه های ام اس 

بهترین تمرینات ورزشی

سه نوع اصلی از تمرینات ورزشی که برای بهبود سلامت کلی و سطح تناسب اندام مفید است، می تواند علائم و نشانه های ام اس را نیز کنترل کند و منجر به بهبود عملکرد عضلانی نیز شود، که عبارتند از: 

ورزش های هوازی

پیاده روی سریع، آهسته دویدن، راه رفتن در آب و ... ضربان قلب را افزایش می دهد و برای هر کسی از جمله مبتلایان به ام اس مفید است. یک گزینه دیگر نیز وجود دارد و آن این که اگر فرد مبتلا دچار عدم تعادل است و یا قادر به راه رفتن نیست، می تواند از دستگاه های دوچرخه ثابت استفاده کند. ورزش در آب نیز یک محیط شناور و بی خطر برای این دسته از افراد ایجاد می کند. آب گرم 80 تا 84 درجه فارنهایت (30 تا 31 درجه سانتی گراد) از سفتی عضلات می کاهد و این اجازه حرکت آسان تر را به بیمار می دهد. کار کردن در محیطی که آب تا سینه باشد، باعث می شود که به علت شناوری، بدن وزن کمتری را متحمل شود و این موضوع باعث کاهش سفتی در ساق پاها گردیده و به راه رفتن کمک می کند. 

ورزش های کششی

کشش در ورزش برای بیماران بسیار مهم است، زیرا منجربه انعطاف پذیری بدن می شود و طیف وسیعی از حرکات را ممکن می کند. ضمن این که منجر به حفظ تعادل بیمار می شود. یوگا و تای چی از گزینه های مفید ورزش های کششی برای مبتلایان به ام اس محسوب می شوند. 

ورزش های بی هوازی (آموزش قدرت یا مقاومت)

این ورزش ها برای داشتن ماهیچه های قوی در بیماران مفیدند. ضمن این که ضعف عضلانی بیمار را که منجر به بی تحرکی و کاهش کیفیت زندگی می شود، کاهش می دهند. انجام ورزش های مقاومتی و استفاده از وزنه، برای بهبود راه رفتن و حفظ تعادل در کنار یک درمان گر فیزیکی یا فیزیوتراپ مهم است. 

بیماران مبتلا به ام اس باید این نکات را هنگام ورزش کردن رعایت کنند

- همیشه قبل از شروع ورزش با نرمش مناسب بدن را گرم کنید و پس از ورزش نیز با نرمش آرام بدن را سرد کنید. 

- به آرامی پیش بروید. مثلا اگر قرار است که 30 دقیقه ورزش کنید، با جلسات 10 دقیقه ای شروع کنید و به تدریج آن را افزایش دهید. 

- در یک محیط امن ورزش کنید. از ورزش در سطوح لغزنده اجتناب کنید، در نور کم ورزش نکنید، قالیچه ها را کنار بگذارید و هر چیزی که ممکن است خطری در حین ورزش برای شما ایجاد کند، را دور کنید. 

- اگر در تعادل مشکل دارید، هنگام ورزش به یک نرده یا تکیه گاه تکیه کنید. 

- هر زمانی که احساس کردید حالتان خوب نیست و یا ممکن است آسیب بببینید، ورزش را متوقف کنید. 

- فعالیتی را انتخاب کنید که برای شما جالب باشد و از انجام آن لذت ببرید.