مراحل زایمان

وبلاگ زیر جهت دریافت مقالات علمی و افزایش اگاهی شما عزیزان ایجاد شده است

                                              http://maktoobshop.com/

زایمان در پاسخ به یک هورمون شروع می‌شود که به احتمال زیاد در پاسخ به محرک‌های غده آدرنال کودک است. این محرک رحم را بی‌درنگ به انقباض وا می دارد. کیسه آب قبل یا بعد از این انقباض پاره می‌شود. در واقع همه تولد‌ها مثل هم نیستند.

در صورت استفاده از تزریق (زمانی که زایمان به روش پزشکی القا می‌شود)، هورمون از طریق تزریق وریدی سرم (drip) یا از طریق قرار دادن شیاف در واژن، وارد بدن شده و باعث انقباض رحم می‌شوند.

هدف از این انقباضات باز کردن گردنه رحم است تا کودک بتواند از مجرای زایمان (واژن) به پایین حرکت کرده و متولد شود. در شروع زایمان گردنه رحم به زحمت باز یا متسع می‌شود و ظرف ۵ تا ۱۵ ساعت بعد کاملاً باز می‌شود.

مرحله اول

نوزاد به سمت پایین هل داده شده و تقریباً به انتهای مجرای زایمان می‌رسد، معمولاً اول سر نوزاد به دنیا می‌آید.

در طول این مرحله هریک از انقباضات به انقباضات قبلی نزدیک‌تر شده و طولانی‌تر خواهد بود. یعنی با پیشروی زایمان، زایمان سریع‌تر می‌شود. معمولاً اتساع دهانه رحم از ۱ یا ۲ سانتی متر به ۵ تا ۶ سانتی متر، واز گشاد شدن آن از ۵ یا ۶ سانتی متر به ۱۰ سانتی متر (کاملاً باز) بیشتر طول می‌کشد.

به طور کلی در آغاز مرحله اول در هر ۱۰ دقیقه یک انقباض ۴۰ تا ۵۰ ثانیه‌ای تجربه می‌شود و یک انقباض بیش از یک دقیقه‌ای که در پایان تقریباً هر ۳۰ ثانیه یک بار رخ می‌دهد. تا این زمان گردنه رحم (سرویکس) کاملاً باز شده و برای نزول نهایی و تولد سر نوزاد به اندازه کافی باز شده است.

در طول این مرحله تحرک مداوم شما و قرار گرفتن در جایی که بتوانید به وضعیت‌های مختلفی قرار بگیرید، از قبیل تکیه دادن به چیزی و یا قرار گرفتن به شکل ۴ دست و پا کمکتان می‌کند.

پیشرفت کند زایمان

زایمان همیشه راحت نبوده و قدرت آن به تدریج بیشتر نمی‌شود. گاهی ممکن است انقباض کند شده یا حتی متوقف شود. در صورتی که حال شما و نوزادتان خوب باشد، جای نگرانی وجود نخواهد داشت. فقط صبور و خونسرد باشید و در حالی که منتظر شروع انقباض هستید، آماده راه رفتن و یا تغییر وضعیت باشید.

در صورتی که انقباض‌ها به مدت زمانی طولانی کند شوند و تصور شود که استفاده از چیزهای کمکی به نفع شما و کودکتان باشد، ممکن است به شما توصیه شود که با موارد زیر موافقت کنید:

تحریک انقباضات با استفاده از تزریق وریدی سرم (drip) هورمون (معمولاً آکسی توسین مصنوعی به نام سینتوسینون تزریق می‌شود).

پاره کردن مصنوعی غشا (ARM): اصطلاح فنی به معنای پاره کردن کیسه آب دور کودک.

نقطه منفی این شیوه این است که ممکن است باعث انقباض‌های شدیدی شود که تحمل آن کمی برایتان سخت است.

مرحله دوم

این مرحله، مرحله تولد نوزادتان است که معمولاً خیلی کوتاه‌تر از مرحله اول است. زمان‌ها یکسان نیستند: ممکن است خیلی سریع باشد و فقط چند دقیقه طول بکشد یا بیش از دو ساعت طول بکشد. ممکن است کار سختی نیز باشد، زیرا در این مرحله شما نقش فعالی در هل دادن کودک به بیرون از رحم دارید.

توصیه مشاور: مدت زمان مرحله دوم زایمان نیز وابسته به ژنتیک، تعداد زایمانها، جثه نوزاد، سایز لگن مادر، شدت و مدت انقباضاهای رحمی و... می باشد.

مرحله دوم با باز شدن کامل گردنه رحم شروع می‌شود (۱۰ سانتی متر) و شدیداً احساس می‌کنید که باید به سمت پایین زور بزنید. اما اگر اپیدورال تزریق کرده باشید ممکن است نیاز به زور زدن را حس نکنید. در این صورت مامایتان به شما خواهد گفت که کی باید زور بزنید.

ماما که شاهد این اتفاقات است می‌تواند شما را در زور زدن راهنمایی کند. شاید از شما بخواهد که برخی از زور زدن‌ها را نگه دارید تا با تنفستان هماهنگ شود یا در برخی مواقع هنگامی که نیاز به زور زدن دارید، نفس بکشید. این کار به جلوگیری از پارگی پرینیوم (محل عجان) که ممکن است در اثر سرعت بیش از حد بیرون آمدن کودک روی دهد، کمک می‌کند.

اول سر کودکتان ظاهر می‌شود که به آن تاجگذاری (crowning) می‌گویند. با چند انقباض بیشتر سر او به دنیا می‌آید. معمولاً روی او به پشت شماست. سپس سرو شانه کودکتان به پهلو می‌چرخد و کودک کاملاً به دنیا می‌آید. بند ناف او در این مرحله بسته شده و بریده می‌شود. سپس بعد از اینکه اطمینان حاصل شد حال هردوتان خوب است، کودک را در آغوش خواهید گرفت.

مرحله سوم

در این مرحله جفت بیرون می‌آید که ۱۵ تا ۳۰ دقیقه طول می‌کشد. از آنجایی که بیشتر حواستان به نوزادتان است شاید خیلی متوجه خارج شدن آن نشوید.

با به دنیا آمدن نوزادتان ممکن است هورمونی مصنوعی به شما تزریق شود، معمولاً به باسن یا رانتان. ماما باید قبل از تزریق این هورمون نظر شما را بپرسد. این هورمون رحم را تحریک به انقباض کرده و باعث بیرون آمدن جفت از رحم می‌شود.

شاید از شما بخواهند که یک یا دو بار زرو بزنید تا جفت بیرون بیاید و ماما ممکن است از طریق فرآیندی به نام کشش کنترل شده بند ناف (controlled cord traction) به شما کمک کند – یعنی یک دستش را روی شکمتان قرا داده و با دست دیگرش بند ناف را نگه می‌دارد.

جفت جدا شده و رگ‌های خونی درون رحم خودشان را بسته و بیشتر خونریزی را متوقف می‌کنند (کمی خون ریزی طبیعی است).

برخی از مادران مرحله سومی را به نام مرحله روان‌شناسی یا طبیعی انتخاب می‌کنند. یعنی رحم خودش منقبض شده و جفت و پرده جنینی را بیرون می‌دهد. بعد از بیرون آمدن جفت، بند ناف بعد از متوقف شدن نبض آن، بسته شده و بریده می‌شود.

اگر این شیوه را ترجیح می‌دهید حتماً در یادداشت یا برنامه زایمانتان ذکر کنید. در برخی مواقع برای مثال در صورت وجود خطر خونریزی یا داشتن مشکل فشار خون ممکن است این شیوه برایتان خطر داشته باشد.

مترجم: مریم انصاری

مطالب پیشنهادی

بررسی اثرات کافئین بر بدن
عوارض شیرین کنندههای بدون کالری
فست فود زیر ذره بین کارشناسان حوزه سلامت