اکتیو درای ییست ( همون خمیر مایه) 1 ق غ ( و یا 25 گرم خمیر ترش تازه)
آب گرم یک و نیم لیوان
آرد سه و نیم لیوان
روغن زیتون 1 ق غ
شکر 1 ق چ
نمک یک هشتم ق چ
تا الان دیگه همه تون میدونید فرق بین اینستنت و اکتیو درای چیه. به طور خلاصه بگم: اکتیو درای یعنی "دردسر" اینستنت یعنی "زندگی شیرین میشود"!
خداییش کار با اکتیو درای اونقدرها هم سخت نیست. فقط 10 دقیقه به زمان کار اضافه میشه. خودتون خوب میدونید که من چقدر تنبلم ...پس قضیه روشن شد.
یه توضیح در مورد خمیر ترش تازه بدم... کافیه با انگشتاتون خوردش کنید و بریزید توی آب گرم و بقیه جریانات عین اکتیو درای پیش میره.
خب... اکتیو درای ییست رو روی ظرف حاوی آب گرم میپاشیم. وقتی میگم گرم یعنی تا حدی گرم که اگه انگشتتون رو توی آب فرو کنید نسوزید. اگه سوختید باید صبر کنید تا دماش پایین بیاد و با یه انگشت دیگه تون تست کنید.
شکر رو هم ریخته و هم میزنیم تا حل شه. بعد 10 دقیقه اجازه میدیم تا عمل بیاد. (کل سختی کار همین بود! ولی خارج از شوخی...دمای آب مهمه. یعنی اگه خیلی گرم باشه ییستتون میمیره و اگر به اندازه کافی گرم نباشه اصلا عمل نمیاد!)
آرد و نمک رو توی یه ظرف بزرگ بریزید و وسطش یه چاله ایجاد کنید. مخلوط ییست رو توی گودال بریزید.
روغن رو اضافه کنید. با انگشتها کم کم آرد رو از لبه توی گودال بریزید.
همینطور کم کم آرد رو به مخلوط ییست اضافه کنید تا خمیرتون شکل بگیره. گفتم "کم کم"!
در اینجا میبینید که کل آرد تبدیل به خمیر شده. عنایت داشته باشید که خمیرتون کماکان چسبناکه.
سطح کار رو آرد بپاشید (قبلا گفتم آرد پاشیدن یعنی چی)
و به شیوه صحیح ورز میدیم. شیوه ورز دادن رو هم قبلا گفتم اما دوباره میگم چون مهمه. به همین شکلی که میبینید با کف دست خمیر رو فشار داده و به سمت جلو هل میدیم.
با همون دست لوله کرده و سر جای اولش برش میگردونیم.
خمیر رو نود درجه میچرخونیم. و دوباره با کف دست به سمت جلو هل میدیم. این کار رو به همین شکل ادامه میدیم.
مرتب آرد میپاشیم و ورز میدیم تا زمانی که دیگه به دست نچسبه و لاستیکی و کشدار و لطیف بشه. معمولا میگن ده دقیقه تا ربع ساعت ولی من همیشه تا نیم ساعت به ورز دادن ادامه میدم. کار با مزه ایه و هر چی بیشتر ورز میدی کیفیت خمیر بهتر میشه و در نهایت هم کیفیت کراست بهتر خواهد بود. نتیجه اینکه....به سختیش می ارزه!
یه ظرف بزرگ انتخاب میکنیم و کاملا چربش میکنیم خمیر رو هم توی ظرف میچرخونیمش تا کاملا سطحش چرب شه. این باعث میشه خمیر به راحتی توی ظرف پف کنه و بالا بیاد بدون اینکه به سطح ظرف بچسبه.
روی ظرف رو با سلفون میپوشونیم و یه جای گرم قرارش میدیم. میدونید که من معمولا توی فرم که کمی گرمش کردم میذارمش . شما هم یه جای گرم تو خونه تون پیدا کنید . (نبینم کسی خمیرش رو توی "فر روشن" بذاره!)
و بعد از دو ساعت خمیرتون دو برابر میشه.
از این خمیر سه تا پیتزای 30 سانتی بدست میاد. که من از اول فقط نصف مقدار رو درست کردم و از اونجایی که من کراست ضخیم دوست ندارم... خمیر رو بازم نصف کردم و نصف دیگه اش رو توی سلفون پیچیدم و گذاشتم توی یخچال واسه یه مدل پیتزای دیگه که بعدا خواهید دید. ولی در کل با این رسپی شما سه چهار تا پیتزا خواهید داشت .
پف خمیر رو خوابونده و خمیر رو به شکل دیسک باز میکنیم.
توی سینی پیتزا گذاشته و با انگشت پهنش میکنیم. لزومی نداره حتما سینی پیتزا داشته باشید. همینطوری پشت یه سینی پهنش کنید. البته ظرف های پیتزای یک بار مصرف هم هست که میتونید از اونا استفاده کنید.
این عکس رو گذاشتم واسه مقایسه. این ضخامت خمیر قبل از پخته. ضخامتش بعد از پخت رو هم خواهید دید.
و اما.... از هر چه بگذریم سخن دوست خوش تر است. منظورم کنسرو تنه!!! من همینجا کتبا به زن دایی خوشگله قول میدم که به مدت یک سال به کنسرو تن لب نزنم. قول شرف. ولی تاریخ مصرف داره. فقط یک سال
کنسرو تن 1 عدد
مایونز 2 ق غ
پیاز قرمز 1 عدد
چیپس سیب زمینی نصف لیوان
چدار رنده شده نصف لیوان
با اسلایس کردن پیاز شروع میکنیم. سعی کنید خوب نازک اسلایسش کنید که سریع بپزه.
روغن تن رو بگیرید و با مایونز مخلوط کنید. بهتره از قبل کنسرو رو بجوشونید و بذارید کمی سرد شه که سریع مایونز رو ذوب نکنه. مقدار مایونزش دست خودتونه . من اینقدر میریزم ولی شما با ذائقه تون تنظیمش کنید. اگه دوست داشتید نمک و فلفل هم بریزید ولی من نمک رو پیشنهاد نمیکنم چون هم تن شوره هم چدار هم چیپس.
مخلوط تن رو روی خمیر پیتزا بریزید.
فر رو روی درجه 260 سانتیگراد 500 فارنهایت قرار بدید.
و روش یه لایه پیاز. کم و زیاد بودن پیازش هم باز بستگی به ذائقه تون داره. من طعم پیازیش رو دوست دارم.
و یه لایه چیپس. از هر مدل چیپس که دوست داشتید استفاده کنید. فقط اگه تیکه های چیپستون بزرگه حتما خوردش کنید و بعد روی پیتزا بپاشید. کم و زیادش هم دست خودتونه.
و پنیر. میتونید هم از ماتزارلا استفاده کنید و یا هر پنیر دیگه ای ولی من چدار رو خیلی دوست دارم. و باز کم و زیادش دست خودتونه.
و در فر به مدت 10 تا 15 دقیقه قرار میدیم (و یا تا زمانی که کراست طلایی شه. با فر شما ممکنه کمتر یا بیشتر طول بکشه. کنارش بایستید). چدار خیلی دیر ذوب میشه پس اگه از پنیرهای دیگه استفاده میکنید باید پنیر رو در پنج دقیقه آخر به پیتزا اضافه کنید که خشک و لاستیکی نشه.
کراست ترد و خوشمزه ایه. اگه شما ضخیم بگیریدش کراستش نرم تر میشه. خلاصه با ذائقه خودتون همه چیز رو تنظیم کنید. من این پیتزا رو به خاطر داشتن چیپس و تن خیلی دوست دارم. کلا ترکیب خوشمزه ایه. بین پیتزاها تنوع خوبیه.